Μου την δίνει....

Με όσους είναι άνω των 25 και διαβάζουν Χάρι Πότερ. Θα το πω μια φορά: ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ! Την άλλη φορά που θα διαβάσεις Χάρι Πότερ, φόρα κι αυτό το καπελάκι που 'χει μια προπέλα πάνω. Στα 25 σου δε διαβάζεις Χάρι Πότερ. Στα 25 σου κάθεσαι στο τρένο και αναρωτιέσαι τι σκατά απέγινε η ζωή σου μαζί με μας τους υπόλοιπους.

Με τους σκατόψυχους που αρνούντε να πάρουν διαφημιστικά φυλάδια στους δρόμους. Ρε μαλάκα θα σου πέσει το χέρι να πάρεις ένα φυλάδιο για να τα τελειώσει ο άνθρωπος και να πάρει το μεροκάματο?


Με τους πιτσιρικάδες με κοντό μαλλί και κοτσιδάκι πίσω στο σβέρκο. Απλά: για τα σκουπίδια! Εκτός κι αν είσαι Ιταλός ποδοσφαιριστής ή μαθητευόμενος Ιππότης Τζεντάι. Τότε ΟΚ.

Με όσους δεν έχουν λεφτά να κωλοφτιάξουν αμάξι αλλά παρόλα αυτά προσπαθούν. Είναι που είναι αυτή η ασχολία για τον πούτσο. Τουλάχιστον κάντο σε αμάξι που να αξίζει την αναβάθμιση. Αν σ'αφήναμε, εσύ θα 'βαζες ζάντες και στην τοστιέρα σου! Ή κάνεις κάτι ολοκληρωμένα ή δεν το κάνεις καθόλου.Και όχι, το Σταρλετάκι των 900 κυβικών της μαμάς με τα μπλε φωτάκια στα μπεκ των υαλοκαθαριστήρων ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΩΛΟΦΤΙΑΓΜΕΝΟ!


Με όσους δεν ξεκολλάνε το διάφανο αυτοκολλητάκι απ' την οθόνη καινούργιου κινητού. Αν ο κατασκευαστής δεν ήθελε να το βγάλεις, το αυτοκόλλητο δε θα είχε αυτή την ακρούλα που ξέχει λίγο! Στην ίδια κατηγορία ανήκουν αυτοί που δεν βγάζουν τελείως το χρυσόχαρτο απ' το βούτυρο. Δεν είναι δεύτερο προστατευτικό καπάκι! Είναι μια αηδία που όσο την κρατάς, τόσο πασαλείφεται με βούτυρο και μου κόβει την όρεξη!


Με τους χορτοφάγους. Δε μιλάω για τα 5-10 άτομα που τους λείπει το τάδε ένζυμο. Μιλάω για τους κλασικούς «μπλιαξ πως το τρώτε αυτό αφού κάποτε ήταν ζωντανό κι εγώ είμαι ευαίσθητος και τρώω μόνο κορμούς δέντρων». Λύστε μου 3 απορίες: 1) Γιατί το 95% των χορτοφάγων είναι γυναίκες; 2) Που ήταν όλοι οι χορτοφάγοι στην Κατοχή;και 3) Δίπλα απ' τους κοπτήρες έχουμε κάτι μυτερά δοντάκια, τους
κυνόδοντες. Γιατί άραγε;

Με τις διαφημίσεις που δεν έχουν καμία σχέση με το προϊόν που διαφημίζουν. Τρεις λαγοί κάθονται πάνω σ' ένα φράχτη και ένας πάει σπίτι και κόβει τις φλέβες του!. Πιες Μίλκο! Έλεοοοοοος!!


!Με τις τύπισσες που έχουν μία ή περισσότερες παύλες μέσα στο ονοματεπώνυμο τους. Μαρία-Λουίζα Αντωνίου-Μιχαλακοπούλου, σου 'χω νέα:Τα δέκα επίθετα δε σε κάνουν φεμινίστρια. Φεμινίστρια είναι αυτή που ευνουχίζει τον άντρα της μες στο σινεμά με ένα καπάκι κόκα κόλας επειδή δεν ήθελε τη Ντόρα για δήμαρχο. Προσπάθησε περισσότερο.

Με όσους έχουν hands-free και μιλάνε κρατώντας το

κινητό στο ύψος του στήθους με το ένα χέρι και το μικρόφωνο του hands free κοντά στο στόμα με το άλλο χέρι.Για να καταλάβω: μέχρι χθες χρησιμοποιούσες ένα μόνο χέρι για να μιλάς στο κινητό. Οπότε παίρνεις hands free για να μη χρησιμοποιείς κανένα. Και τελικά καταλήγεις να χρησιμοποιείς και τα δύο. ΟΚ. Λογικό. Πάω μισό λεπτό να ξεράσω αίμα κι έρχομαι.


Με τις σκυλούδες που ακούνε Χατζηγιάννη και το θεωρούν ροκ ξεκάρφωμα.Α, ναι! Κι ο Κοργιαλάς είναι γκοθάς, σωστά; Δεν ξεγελάς κανέναν Γωγώ, Φωφώ, Ζωζώ. Λυπάμαι.


Με τους ναζί του καναπέ. Φίλε. Μένεις στην Ελλάδα και έχουμε 2010. Ο πληθυσμός των Εβραίων είναι ένας: Ο Τέρενς Κουίκ.Είσαι φλώρος! Γι' αυτό βγάλε τη σβάστικα από φόντο στο κινητό σου και βρες άλλο τρόπο να εντυπωσιάσεις τη μεταλού γκόμενα που θέλεις να ρίξεις.


Μ' αυτούς που το τηλεκοντρόλ το λένε «κομπιούτερ». Το κομπιούτερ είναι ή ο υπολογιστής ή το κομπιουτεράκι τσέπης ή αυτό που έχουνε στη ΝΑΣΑ και πιάνει 3 δωμάτια. Αν αλλάζεις κανάλι με ένα απ' τα παραπάνω, πες μου κι εμένα πώς το κάνεις.

Με όσους έχουν στο αμάξι μούφα ηχοσύστημα και παρόλα αυτά το παίζουν στη διαπασών. Τα μαμίσια ηχεία που έχεις φτιαχτήκαν για να παίζουν Μελωδία FM, όχι σαϊκεντέλικ!Από μια ένταση και πάνω ψαλιδίζουν τον ήχο, οπότε ούτε εσύ ακούς τίποτα, ούτε εμείς. Δε σπας αυτιά, σπας αρχίδια! Χαμήλωσέ το.


Με τους τύπους που λένε ότι δεν τους αρέσουν οι πατάτες τηγανιτές ή/και η σοκολάτα. Πω πω φίλε είσαι πολύ ξεχωριστός τελικά! Όχι, αλήθεια, διαφέρεις!Οπότε, αν παγιδευτούμε ποτέ οι δυο μας σε ένα ερημονήσι και μετά από 3 μήνες ασιτίας βρούμε ένα σεντούκι και το σεντούκι έχει μέσα ένα πιάτο πατάτες τηγανιτές κι ένα πιάτο σκατά, ξέρω από τώρα πώς θα τα μοιράσω. Να 'σαι καλά!


Μ' αυτούς που αντί για «καρτούν» ή «παιδικά» λένε «μίκι μάους». Όποιον ξανακούσω να λέει «ο μικρός βλέπει μίκι μάους» ή «Σάββατο πρωί το Σταρ βάζει μίκι μάους» και είναι κάτω των 70, οπότε ΞΕΡΕΙ ότι βγήκαν κι άλλα καρτούν μετά το Μίκι Μάους, θα τον καρφώσω στο μήλο του Αδάμ με μπετόβεργα!


Με τους παπάρες που τους ζητάς να σε βγάλουν μια φωτογραφία και σε κοιτάνε σα να τους ζήτησες να εξουδετερώσουν βόμβα. «Ποιο πατάαααωωωωωωωωω;».Πατάς το κουμπί που δεν έχει αλλάξει ΠΟΤΕ θέση από τότε που εφευρέθηκε η φωτογραφία! ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ! αχρηστε! Να αγοράζεις κινητό με 3 κάμερες πάνω ξέρεις όμως. Μπούρτζο μαλάκα στρουγκανόβλαχε!


Με τους κωλο-σπασίκλες που πέρασαν πρώτοι Ιατρική και λένε ότι δε διάβαζαν συνέχεια. Κλασικά, συνέντευξη στις ειδήσεις: «Διάβαζα, αλλά έβγαινα κι έξω.». Ναι, έβγαινες. Έβγαινες απ' το δωμάτιο να δώσεις στη μάνα σου τον κουβά με τα σκατά για να στον αδειάσει.


Με τους μπαϊσέξουαλ. Στρέιτ εντάξει. Γκέι εντάξει. Αλλά μπάι όχι!Δεν είσαι αναποφάσιστος, είσαι πλεονέκτης και ποζεράς.Διάλεξε τρύπα και μείνε σ' αυτή! Αλλιώς άντε γαμίσου. Ή άντε γάμα. Δεν ξέρω, μπερδεύτηκα.


Με τους φίλους που κάνουν «δικιά τους» περίπλοκη χειραψία. Δεν έχουμε 1992! Ο Tupac πέθανε, ο Biggie πέθανε κι εσύ είσαι λευκός! Δεν έχεις καμιά σύνδεση μ' αυτήν την κουλτούρα. Είναι σα να βγαίνεις έξω ντυμένος πειρατής. ΑΑΑΡΡΡ! 


Με τις διαφημίσεις που δε μας λένε τι διαφημίζουν. Κλασικά: μαύρο φόντο με μεγάλα άσπρα γράμματα που έρχονται προς την οθόνη αργά-αργά και λένε μια πανηλίθια ατάκα του στυλ:«Ποιος έρχεται στον Αλφα;» ή «Που θα πας βόλτα;» και από πίσω ένα τεράστιο ερωτηματικό και μετά η διαφήμιση τελειώνει! ΟΚ! Με κέρδισες! Τώρα πάω να βάλω ορό και καθετήρα, και θα κάτσω εδώ για ένα μήνα μέχρι να μάθω την απάντηση! Να 'σαι σίγουρος, ιδιοφυία του μάρκετινγκ.


Με τους μαλάκες που βάζουν «προσωπικό» ύφος στον αυτόματο τηλεφωνητή τους. Δε φτάνει που τσαντίζομαι επειδή είχα κάτι σημαντικό να σου πω και τώρα πρέπει να αφήσω μήνυμα!Πρέπει να κάτσω να ακούσω και την «πρωτότυπη» κρυάδα που σκέφτηκες περήφανα χθες που σκουπιζόσουνα,,ή ακόμα χειρότερα, το δίχρονο κωλόπαιδο σου να μου λέει να «θεθέθω νηνήμιμα» γιατί είναι καθυστερημένο και γεννήθηκε χωρίς νωτιαίο μυελό. Το ξέρω ότι δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις, αλλά μη μας το τριβείς και στη μούρη!


Με τους τύπους που κάνουν μηνύσεις για ψυχική οδύνη.Ξαφνικά γεμίσαμε από «Αλέξης Κούγιας» wannabes! Δεν γουστάρεις κάτι που σου συνέβη και δεν έχεις να προσάψεις τίποτα σε κανέναν; Τσουπ! Ψυχική οδύνη!Επειδή οι γονείς σου ήταν κλασικοί Έλληνες μαλάκες και σου έκαναν όλα τα χατίρια, δε σημαίνει θα κάνουμε το ίδιο κι εμείς! Είσαι ενήλικας.Φτύσε επιτέλους το μαστάρι της μάνας σου και μάθε να δέχεσαι καμιά προσβολή που και που. Κατά 99% την αξίζεις. (ΥΓ: σε παρακαλώ, μη μου κάνεις μήνυση!)


Με όσους σηκώνουν το γιακά του Λακόστ. Ο μόνος που το 'κανε πριν γίνει μόδα ήταν ο Κόμης Δράκουλας και όλοι ξέρουμε πως κατέληξε αυτή η ιστορία.


Με τους φανατικούς μη-καπνιστές. Ναι, βρωμάει, όλοι το ξέρουμε. Αν πιστεύεις όμως ότι θα πεθάνεις από «παθητική» έκθεση σε καπνό, κοίτα λίγο καλύτερα τον κόσμο που ζεις και βγάλε το σκασμό!Πλέον υπάρχουν και μαλάκες που κάνουν ότι βήχουν δίπλα σε καπνιστές στην πλατεία Ομονοίας! Αρκετά χάλασε το τσιγάρο μου την ευαίσθητη φυσική ισορροπία του κέντρου της Αθήνας. 


Μ' αυτούς που σου περιγράφουν κάθε τηλεφωνική συνομιλία που έχουν, κάνοντας το ακουστικό με το χέρι τους. Η κλασική μαλακία με τον αντίχειρα και το μικρό δαχτυλάκι. Και μάλιστα όταν λένε ότι το 'κλεισαν, κατεβάζουν και το χέρι τους! Ξέρουμε πως λειτουργεί το τηλέφωνο μίμε!


Με τις γκόμενες που φοράνε κολλητό παντελόνι με κιλότα από μέσα, αντί για στρινγκ. Βρε καλή μου. Βρε χρυσή μου. Μια χαρά κώλο έχεις. ΓΙΑΤΙ μας αναγκάζεις να βλέπουμε ένα πράμα που εξέχει δεξιά και αριστερά απ' τα δυο λάστιχα του περιοδόβρακου;

Με τα ζευγάρια που στέλνουν ευχετήριες κάρτες με φωτογραφίες των παιδιών τους. Φωτογραφίες που ποτέ δε ζήτησα και ποτέ δεν κρατάω. Και από πίσω γράφουν και πληροφορίες:«Η Νεκταρία έκλεισε τα 8 φέτος». Στον πούτσο μου λουλούδια και γύρω γύρω μέλισσες! Δε με νοιάζει πόσο είναι η Νεκταρία! Βυζιά έβγαλε; Όταν μου στείλεις τα βυζιά της Νεκταρίας, θα 'χω καλά Χριστούγεννα ΚΑΙ καλή χρονιά!


Με τους δισεκατομμυριούχους που γυρνάνε τον κόσμο με αερόστατα. Τι σκατά; 1850 έχουμε; Πάρε το αεροπλάνο όπως όλος ο κόσμος, μαλάκα αλαζόνα! Κανείς δε νοιάζεται για έναν πλούσιο κατακαργιόλη που βαριέται τη ζωή του!Ελπίζω στο επόμενο ταξίδι να σου χτυπήσει το αερόστατο κεραυνός! Και να γυρνάει στον αέρα σα σκασμένο μπαλόνι κάνοντας «ΠΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ!». Να ένα διαφημιστικό stunt που θα κάτσω να δω!


Με τις γκόμενες που βάζουν σκούρο lip-liner. Μακράν η χειρότερη μαλακία που έχει  βγάλει ο κόσμος της μόδας. Κοπελιά, μπορεί να το θεωρείς σέξι, αλλά κάνει τα χείλη σου να μοιάζουν με κολοτρυπίδα!Ειδικά όταν τα σουφρώσεις και λίγο.


Με τους καλλιτέχνες με ένα όνομα. Νίνο, Sting,  Σαμπρίνα. Αν δε βρεις ένα επώνυμο μέσα στις επόμενες 2 μέρες θα σου βγάλω τα μάτια και θα χεσω μες στις τρύπες! Δε φτάνει που η μουσική τους είναι για το βόθρο. Χωρίς επώνυμο δε μπορώ να βρω και που μένουν για να βάλω τη βόμβα!


Με τους ταχυδακτυλουργούς που εξαφανίζουν πράματα και δε σου λένε πως το κάνουν. Και ντύνονται σα γκέι ταυρομάχοι!


Μ' αυτούς που για nickname στο Facebook, στo MSN, στο Counter Strike κλπ βάζουν ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΠΡΟΤΑΣΗ! Φίλε! Το nickname έχει ένα σκοπό μόνο: να σε ξεχωρίζω απ' τους υπόλοιπους.Δε θέλω να ξέρω: ούτε πόσο αγαπάς τη γκόμενά σου, ούτε το emo στιχάκι που άλλαξε τη ζωή σου αυτή την εβδομάδα, ούτε την ηλίθια ατάκα που σκέφτηκες χθες το βράδυ 

Με όσους ξέρουν τα κάλαντα μετά το «.και ποιητής των όλων». Δε μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς, αλλά υπάρχει κάτι το πολύ αρρωστημένο στις οικογένειες που μαθαίνουν στα παιδιά τους ολόκληρο το τραγούδι.

Με τους μαλάκες που κάνουν διαμαρτυρίες τα Χριστούγεννα κατά της χρήσης αληθινών δέντρων. Πρώτον: αυτά τα έλατα ΦΥΤΕΥΤΗΚΑΝ γι’ αυτό το σκοπό σε φυτώρια ένα χρόνο πριν. ΔΕΝ σφάχτηκαν βάναυσα στο άνθος της ηλικίας τους από στυγνούς δολοφόνους-ξυλοκόπους στα χιονισμένα δάση της Άνω Ναυπακτίας. Και δεύτερον: υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα που μπορεί να κάνει ένας οικολόγος για να βοηθήσει τον πλανήτη (π.χ. να πεθάνει).

Με όσους έχουν κλασική μουσική για ringtone. Είμαι βέβαιος ότι όταν ο Μπετόβεν έσκυβε πάνω απ’ το πιάνο του και σχεδόν κουφός, έγραφε με ιδρώτα την Πέμπτη Συμφωνία, είχε ένα όνειρο στο μυαλό του: να ακούγεται μια μέρα απ’ την τσέπη ενός παπάρα και αμέσως μετά να διακόπτεται από τους στίχους: «Έλα ρε μαλάκα είμαι σινεμά! Τι θες;». Λίγο σεβασμό στην ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΔΙΟΦΥΙΑ!!! ΤΟΥ ΠΟΥΣΤΗ!!!

Μ’ αυτούς που πάνε Γκούντις και τρώνε μακαρόνια. Αν πάρεις σαλάτα, ας πούμε ΟΚ. Δεν πεινάς πολύ, κάνω τα στραβά μάτια. Αλλά μακαρόνια;!; Αν είσαι τόσο άχρηστος και δε μπορείς να φτιάξεις μια μακαρονάδα σπίτι σου, απλά ψόφα.

Μ’ αυτούς που κυκλοφορούν στο δρόμο με οδοντογλυφίδα στο στόμα.Κοίτα. Εν μέρει σε καταλαβαίνω. Για σπίτι και για μετά το φαΐ, είναι διασκεδαστικό. Δε γίνεται όμως να μετατρέπεις αυτή την αηδία σε αξεσουάρ όπου κι αν είσαι! Το να έχεις μια παπαριασμένη οδοντογλυφίδα στην άκρη του στόματος και να την κάνεις οχταράκια, ρουφώντας ταυτόχρονα τα περισσευούμενα σάλια με το χαρακτηριστικό σφυριχτό «ΤΣΘΛΡΛΡΛΡΛ!» ανήκει στις προσωπικές στιγμές.

Με όποιον σχεδιάζει και κατασκευάζει κυλιόμενες σκάλες. Ο λόγος είναι απλός: έχουμε σπάσει το φράγμα του ήχου. Έχουμε πατήσει στο φεγγάρι. Έχουμε διασπάσει το άτομο. ΓΙΑΤΙ δε μπορούμε να φτιάξουμε μια κυλιόμενη σκάλα που η κουπαστή να πηγαίνει με την ίδια ταχύτητα με τα σκαλιά;!;!;!;! ΠΟΛΛΑ ΖΗΤΑΜΕ;;;;

Μ’ αυτούς που σου κάνουν τράκα σοκολάτα και την κόβουν γωνιακά για να πάρουν λίγο παραπάνω. Αν θέλεις δύο σειρές αντί για μία, ζήτα μου και θα σου δώσω! Τώρα στο λαιμό να σου κάτσει, γύφτο!

Με όσους γράφουν το «7» χωρίς γραμμή. Δεν είσαι γραφομηχανή. Αυτό που εσύ θεωρείς «7» μοιάζει με έναν άσσο που εχει κάβλες. Γράψτο όπως όλος ο κόσμος, μη σου ......

Μήπως είμαι παράξενος?

Να σας πω μία ιστορία?

Ητανε σε ενα λιβάδι ενα ζευγάρι, το άσπρο άλογο και η άσπρη φοράδα. Ζούσαν ευτυχισμένοι στον παράδεισό τους, είχαν τον έρωτά τους, άφθονο χορτάρι ήλιο κλπ.Η ζωή τους ήταν ενα όνειρο...
Μια μέρα όμως στην άλλη πλευρά του λιβαδιού εμφανίστηκε ενα μαύρο αρσενικό άλογο, στην αρχή δεν του έδωσαν σημασία, όσο πέρναγε ο καιρός όμως η φοράδα το γλυκοκοίταζε. Ήξερε πως αυτό που ένοιωθε ήταν λάθος, όμως μέσα της είχε φωλιάσει η επιθυμία για το άγνωστο, το απρόβλεπτο, το μυστηριώδες. Κάποια μέρα λοιπόν που οι ορμόνες της χτύπησαν tilt αποφάσισε να εγκαταλείψει τον άσπρο της σύντροφο και να πάει να βοσκήσει χορτάρι στην πλευρά του μαύρου αλόγου.

Το άσπρο άλογο απο καιρό είχε καταλάβει πως κάτι συνέβαινε αλλα μόλις έφυγε η φοράδα κατάλαβε πως ήρθε το τέλος.
Τυφλωμένος μέσα στην απελπισία του, με την καρδιά του πληγωμένη και κατακερματισμένη κατάλαβε πως η ζωή για αυτόν είναι μάταιη. Τα είχε όλα, ζούσε σε εναν παράδεισο με την αγάπη του και τώρα βρέθηκε στην άλλη μεριά του λιβαδιού να βλέπει το παράνομο ζευγάρι ανίκανος να αντιδράσει, ενα πράγμα του έμενε μόνο..
Χωρίς δευτερη σκέψη παίρνει φόρα και πηδάει απο τον γκρεμό στην άκρη του λιβαδιού, στα τελευταία δευτερόλεπτα της πτώσης του δεν έβγαλε άχνα, βυθίστηκε στην μοιραία λύτρωση που του προσέφεραν οι κοφτερές πέτρες..
Η φοράδα μόλις είδε απο μακριά το συμβάν πάγωσε, μια σφαλιάρα την ξύπνησε απο την νιρβάνα που ζούσε, συνειδητοποίησε τι είχε κάνει. Αμέσως συλλογίστηκε πόσο τραγική ήταν η μοίρα της, κατέστρεψε τον μοναδικό έρωτά της, την αγάπη τους, την ευτηχία τους και όλα αυτά για ένα πρόσκαιρο πάθος.
Δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί περισσότερο απο λίγα λεπτά και οι όπλες της αποχωρίστηκαν το γνώριμο χορτάρι του λιβαδιού για να συναντήσουν το κενό του γκρεμού λίγο πρίν τον μακάβριο γδούπο.
Το μαύρο άλογο συντετριμμένο παρακολουθούσε τους 2 εραστές να θυσιάζονται δίνοντας καθυστερημένα με τον θάνατό τους το φιλί της ζωής στην αγάπη τους, τι ειρωνεία..
Η ζωή για αυτόν ήταν πλέον ανυπόφορη, το αίμα που έβαφε τις οπλές του ήταν δυσβάσταχτο φορτίο και τον λύγισε.
Ζητώντας μέσα του τη λύτρωση βρέθηκε να νοιώθει τελευταία φορά το αεράκι να του χαϊδεύει τη χαίτη καθώς βούταγε στη χαράδρα.
Μόνο μια φωνή από τα βάθη του γκρεμού βρέθηκε να συντροφεύσει τον γδούπο από το σώμα του που συνθλιβόταν στα βράχια, μια φωνή γεμάτη απορία που έλεγε.....

ΠΟΙΟΣ  ΜΑΛΑΛΑΣ ΠΕΤΑΕΙ ΑΛΟΓΑ ??!!!!!

Ανέκδοτο - Ο "γρήγορος"

Γυρνάει ο άντρας στο σπίτι ενθουσιασμένος και λεει στη γυναίκα του:

- Γυναίκα, τα έμαθες; Βγήκαν οι καινούργιες ολυμπιακές καπότες...

- Τι εννοείς ολυμπιακές; ρωτάει η γυναίκα.

- Στα τρία χρώματα των μεταλλίων, χρυσό, ασημένιο και χάλκινο. Θα τις
χρησιμοποιήσουμε σήμερα κιόλας!

- Και ποια θα φορέσεις εσύ, άντρα μου;

- Τη χρυσή, βέβαια!




- Δε φοράς καλύτερα την ασημένια, μήπως και τελειώσεις δεύτερος καμιά
φορά...;

Ανέκδοτο - Στο ζωολογικό κήπο

Ένας τύπος πάει στο ζωολογικό κήπο με την γυναίκα του.

Κάποια στιγμή φτάνουν μπροστά σε ένα κλουβί με έναν τεράστιο άγριο γορίλα.

Μια ταμπέλα μπροστά στο κλουβί έγραφε:

ΑΓΡΙΟΣ ΑΦΡΙΚΑΝΟΣ ΑΡΣΕΝΙΚΟΣ ΓΟΡΙΛΑΣ.ΜΗΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕΤΕ. ΠΟΛΎ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ.

Ο τύπος πρόσεξε πως ο γορίλας κοίταζε την γυναίκα του και άρχισε να πηδάει πάνω-κάτω στο κλουβί του.
-Ρε γυναίκα,δεν βγάζεις την μπλούζα σου να δούμε τι θα κάνει ο γορίλας όταν σε δει με το σουτιέν?
-Τι λες τώρα?Κι αν μας δουν?
-Ποιος να μας δει?έλα,βγάλτη.Δεν είναι κανείς τριγύρω.Θα έχει πλάκα!

Τι να κάνει λοιπόν κι αυτή η άμοιρη,την βγάζει.

Λύσσαξε ο γορίλας.Χοροπηδούσε σαν τρελός και κουνούσε τα κάγκελα έτοιμος να τα σπάσει.

-Για βγάλε και το σουτιέν να δούμε τι θα κάνει!
-Ε όχι,έχει κόσμο σου λέω!
-Έλα μωρέ,δεν μας βλέπει κανείς!

Bγάζει το σουτιέν,το παντελόνι,βγάζει και το βρακί και μένει ολόγυμνη.

Ο γορίλας μασούσε τα κάγκελα απ’ την λύσσα του.

Με μια αστραπιαία κίνηση ο τύπος ανοίγει το κλουβί,σπρώχνει την γυναίκα του γυμνή μέσα,κλειδώνει και της λέει:
-Τώρα πες του μωρή πουτάνα ότι έχεις πονοκέφαλο!!!!!!!!

Ανέκδοτο - Ο Θεός και οι ηγέτες της Γης

Μέχρι κι ο Θεός αγανάκτησε με την ανθρώπινη πλεονεξία, την ασυδοσία και την περιβαλλοντική καταστροφή:

- Αυτό το αναθεματισμένο είδος που κυριάρχησε, για τον πλανήτη Γη αποτελεί πλέον μεγάλη απειλή. Πρέπει να εξαφανιστεί!...

Στέλνει τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ να φέρουν κοντά του τρεις ηγέτες αυτού του μικρού πλανήτη που με τόση στοργή έφτιαξε, κι εκείνοι οι αχάριστοι κοντεύουν να τον αφανίσουν. Τον πρόεδρο Ομπάμα, τον Φιντέλ Κάστρο -τον ζωντανό θρύλο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων-, και τον Γιώργο Παπανδρέου.

- Τελειώσαν τα ψέματα! τους λέει ο Ύψιστος και γυαλίζει το μάτι του. Σας έδωσα μια ευκαιρία τότε, με τον κατακλυσμό του Νώε και δεν την εκτιμήσατε. Τώρα πια είναι αργά... Σ' ένα μήνα θα καταστρέψω τη Γη! Αποφάσισα ότι το ανθρώπινο είδος είναι επικίνδυνο και πρέπει να εξαφανιστεί. Κι ύστερα θα ξαναρχίσει πάλι με αρμονία η ζωή απ' την αρχή. Γυρίστε πίσω και ενημερώστε τους ανθρώπους για την απόφασή μου αυτή.

Έντρομοι οι ηγέτες επιστρέφουν απ' τον Παράδεισο στη Γη.

- Αμερικανικέ λαέ!, αναφωνεί δακρυσμένος στο τηλεοπτικό διάγγελμά του ο πρόεδρος Ομπάμα. Έχω ένα καλό νέο κι ένα κακό. Το καλό νέο είναι πως αποδείχτηκε ότι υπάρχει Θεός. Το κακό νέο είναι ότι σ' έναν μήνα από τώρα θα μας καταστρέψει... Μετανοώ για όλα και προσεύχομαι να συγχωρέσει κάποτε τις ψυχές μας. Θα τα ξαναπούμε στον άλλο κόσμο...

- Σύντροφοι και συντρόφισσες! μουρμουρίζει με δυσκολία απ' το κρεβάτι του φευγιού του ο Φιντέλ Κάστρο: Έχω δύο κακά νέα να σας πω. Πρώτον, ότι δυστυχώς υπάρχει Θεός. Αυτό ανατρέπει όλη τη φιλοσοφία της ζωής μου. Τον είδα με τα μάτια μου και συνειδητοποίησα πως μόνο Εκείνος μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη. Οι ανθρώπινες επαναστάσεις μας ήταν μάταιες. Το χειρότερο κακό όμως είναι πως ο Θεός τιμωρώντας όλους μας για όσα κάναμε σ' αυτόν τον πλανήτη, αποφάσισε τον επόμενο μήνα να μας καταστρέψει.

- Ελληνίδες, Ελληνες! λέει με στόμφο στο διάγγελμά του ο Γιώργος Παπανδρέου. Έχω τη χαρά να σας ανακοινώσω δύο πολύ καλά νέα. Πρώτον: υπάρχει Θεός! Τον συνάντησα αυτοπροσώπως. Δεύτερο και σπουδαιότερο: όπως μου ανακοίνωσε στην κατ' ιδίαν συνομιλία που είχα μαζί του σε έναν μήνα θα έρθει ο ίδιος και θα αναλάβει να συνεχίσει το έργο μου!...

 Aπό:kaneplaka  

Αιδώς Αργείοι

Μετά το περιβόητο ενάμιση εκατομμύριο, των δημοσίων υπαλλήλων που με την απογράφη βγηκαν 700.000...


Και αφού παραβλέψω το παλιό κόλπο όπου  στρέφουν τις κοινωνικές τάξεις σε εμφύλιο μεταξύ τους , αντί να επικεντρωθούν στη λύση των πραγματικών προβλημάτων , ΔΗΛΑΔΉ γιαυτό που τους εκλέξαμε ....


Έρχεται ο κ. Πάγκαλος και δηλώνει :
«Επί χρόνια διορίζαμε για πελατειακούς λόγους (...) Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έπρεπε να είναι λιγότεροι από 200.000 και είναι 1 εκατομμύριο. Δύο στους τρεις είναι άχρηστοι» προσθέτοντας  «μαζί τα φάγαμε» 


"Κύριε" Πάγκαλε αν διορίζατε στο δημόσιο, για πελατειακούς λόγους, τους άχρηστους, να πάτε φυλακή για παράβαση καθήκοντος και για απιστία αφού διαχειριζόσασταν την περιουσία του δημοσίου για δικό σας όφελος!!

Ημερολόγιο γυναίκας/άνδρα

Το πρώτο απόσπασμα είναι από το ημερολόγιο της γυναίκας.
Το δεύτερο από το ημερολόγιο του άντρα.

  1.. Aπόσπασμα από το ημερολόγιό ΤΗΣ:

Το Σάββατο το βράδυ τον βρήκα λίγο παράξενο. Είχαμε πει να
συναντηθούμε στο μπαρ
για ένα ποτό. Επειδή όλο το απόγευμα είχα βγει για ψώνια με τις φίλες μου,
νόμιζα ότι ήταν εξ αιτίας μου...επειδή έφτασα στο ραντεβού λίγο καθυστερημένα.
Αυτός, όμως, δεν είπε τίποτα. Η συζήτησή μας δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο
και τότε του πρότεινα να πάμε σ'ένα μέρος πιο ήσυχο και πιο ρομαντικό.

Ξεκινήσαμε για ένα ωραίο εστιατόριο, αλλά αυτός συνέχισε να είναι παράξενος.
Έδειχνε να είναι απών. Προσπάθησα να τον διασκεδάσω χωρίς αποτέλεσμα.
Αναρωτιόμουν
επίμονα αν ήταν δικό μου το φταίξιμο. Τον ρώτησα αν ήταν εξ αιτίας μου και
μου απάντησε πως εγώ δεν είχα να κάνω, αλλά δεν πείστηκα.

Στο αυτοκίνητο, καθώς γυρίζαμε σπίτι του είπα ότι τον αγαπούσα πολύ κι αυτός
με αγκάλιασε ψυχρά, χωρίς να βγάλει άχνα. Δεν μπορώ να εξηγήσω τη συμπεριφορά
του, δεν είπε τίποτα,δε μου είπε ότι με αγαπάει κι αυτός....δεν ξέρω τι να
πω, είμαι πολύ ανήσυχη!

Επιτέλους, φτάσαμε σπίτι. Τη στιγμή εκείνη ήμουν σίγουρη πως ήθελε να
με αφήσει.
Προσπάθησα να του μιλήσω, εκείνος, όμως, άναψε την τηλεόραση κι
άρχισε να παρακολουθεί αφηρημένα, βυθισμένος σε σκέψεις, σα να ήθελε να μου πει
ότι όλα είχαν τελειώσει. Στο τέλος παραιτήθηκα και πήγα για ύπνο.

Δε θα 'χαν περάσει ούτε 10 λεπτά κι ήλθε κι αυτός στο κρεβάτι και με μεγάλη μου
έκπληξη τον είδα να ανταποκρίνεται στα χάδια μου και κάναμε έρωτα
αν και εξακολουθούσε να είναι απόμακρος. Προσπάθησα να του μιλήσω για τη σχέση
μας ακόμη μια φορά, για όσα είχαν συμβεί εκείνο το βράδυ αλλά τον έχει ήδη
πάρει ο ύπνος. Έβαλα τα κλάματα. Έκλαιγα όλη νύχτα μέχρι που με πήρε και
μένα ο ύπνος.

Είμαι σχεδόν βέβαιη πως σκεφτόταν κάποια άλλη. Η ζωή μου είναι ένα μπάχαλο.



2.. Απόσπασμα από το ημερολόγιό ΤΟΥ:

Έχασε ο Ολυμπιακός από τον Αστέρα Τρίπολης... αλλά τουλάχιστον γάμησα.

ΑγγλοΕλληνικά

ΑγγλοΕλληνικά

You changed my lights - Mou allakses ta fota !

I did her from hand - Tin ekana apo xeri !

Welcome my eyes the two - Kalos ta matia mou ta 2

I've played them! - Ta epeksa

I made her lottery! - Tin ekana laxio

I stayed bone! - Emina kokalo

I saw the Christ soldier. - Eida ton xristo fantaro

It happened the come to see. - Egine to ela na deis

Like the unfair curse. - San tin adiki katara

Something's running down to the gypsies. - Kati trexei sta giftika.

It didn't sit on us. - Den mas ekatse.

He gives her to me. - Mou tin dinei

It breaks her to me. - Mou tin spaei.

You owe me your horns. - Mou xrostas ta kerata sou

Who pays the bride. - Poios plironei tin nifi

I don't know Christ. - Den ksero Xristo

He doesn't understand Christ. - Den katalavainei Xristo

Your mind and a pound and the painter's brush. - To mialo sou kai mia lira kai tou mpogiatzi o kopanos

It's raining chairs. - Vrexei karekles

I don't have face to come out in society. - Den exo moutra na vgo stin kinonia

How from here morning morning? - Pos apo edo proi proi ?

Τι λένε οι γυναίκες και τι εννοούν

Τι λένε οι γυναίκες και τι εννοούν

Πριν τη σχέση 

Είναι κλασικές ατάκες που λένε στα πρώτα ραντεβού και δεν πρέπει να τις περάσεις στο ντούκου. Είπαμε ότι όλα κρύβουν ένα βαθύτερο νόημα. 

Είστε έξω για ποτάκι και ξαφνικά σου λέει "Νομίζω ότι έχω πιεί πολύ". 

Σού φέξε αγόρι μου. Θέλει με άλλα λόγια να σου πει "Είναι η τυχερή σου μέρα φίλε θα σου κάτσω". 

Κάθεστε και πίνετε το ποτάκι σας χαλαρά και το μάτι σου πέφτει πάνω στην γκόμενα στο διπλανό τραπέζι. “Ωραία γκόμενα, αλλά λίγο λαϊκή . 

Εδώ φίλε μου ετοιμάζεται η παντόφλα. Αν μπορούσε θα στο έλεγε ξεκάθαρα “Η γκόμενα είναι ξέκωλο κι αν συνεχίσεις να την κοιτάς θα σε λούσω με τη βότκα“.

Συζητάτε λοιπόν για τη ζωή σας και σε ρωτάει “Μένεις μόνος ;“. 
Όχι δεν κοιτάει την τσέπη σου και την ανεξαρτησία σου απλά θέλει να ξέρει από τώρα αν θα τρέχετε σε δασάκια, ξενοδοχεία, χαράδρες κτλ. 


Μέσα στη σχέση

Εδώ λοιπόν θ’ ακούσεις τα καλύτερα. Κι επειδή θα τ’ ακούς συχνά, πάρε μια γεύση από τώρα και μάθε τα νεράκι. Που ξέρεις μπορεί να γίνεις ο πρώτος άντρας πάνω στη γη που θ’ ανακαλύψει επιτέλους αυτό που θέλουν οι γυναίκες.

Ετοιμάζει το φαγητό, εσύ πεινάς σαν λύκος και σου λέει 
“Σε 5 λεπτά αγάπη μου τρώμε“. 
Είναι λοιπόν σαν τα δικά σου 5 λεπτά όταν σε ρωτάει σε πόση ώρα τελειώνει το ποδόσφαιρο. Το ‘πιασες;

Κυριακή πρωί πίνεις χαλαρά το καφεδάκι σου και ακούς 
“Πρέπει να μιλήσουμε“.
 Ε, όπως το άκουσες ετοιμάσου και να τ’ ακούσεις. Πολύ απλά σημαίνει “Έχω να σου κάνω παράπονα “. 


Στην πρώτη σας επέτειο γυρνάς σπίτι με λουλούδια στο χέρι. Της εξηγείς ότι δεν πρόλαβες να της ψωνίσεις κάτι, δύσκολη μέρα στο γραφείο αλλά δεν της ξέχασες. Και τότε λέει το κλασικό “Η χειρονομία είναι αυτή που μετράει όχι το δώρο “. “Σκοπεύεις να την βγάλεις με ένα τριαντάφυλλο, τσιφούτη; “. Ναι- ναι αυτό εννοεί.

Τσακώνεστε για πολλοστή φορά επειδή άφησες τις κάλτσες σου στο πάτωμα και σου πετάει μόνο μια λέξη “Ωραία“. Μια λέξη όμως που κρύβει πολλές περισσότερες. Με λίγα λόγια σου λέει “Ξέρω ότι έχω δίκιο αλλά δεν αντέχω ν’ ακούω άλλο τις ηλίθιες δικαιολογίες σου“.

Συζητάτε για τη σεξουαλική σας και ζωή και σου λέει “Το σεξ μαζί σου είναι τρυφερό και γλυκό“. Την πάτησες. Δεν θέλει απλά να σε προσβάλει. Αν μπορούσε θα σου έλεγε “Προτιμώ να κάνω μπουγάδα ή να επισκεφτώ τη θεία Μαρίκα“.

“Δεν φταις εσύ, εγώ φταίω“. Πόσες, μα πόσες φορές το έχεις ακούσει; Και η ερμηνεία του είναι μια. “Εσύ φταις κι απλά περιμένω να το παραδεχτείς“.

“Δεν με πειράζει να πας στο γήπεδο την ημέρα των γενεθλίων μου“. Βλέπεις έτυχε ο τελικός κυπέλου να πέσει στα γενέθλιά της. Αυτό λοιπόν δεν σημαίνει κάτι άλλο απλά δεν είπε ολόκληρη τη φράση. Και η συνέχεια“ …αλλά αν σου κάτσω σε λιγότερο από τρίμηνο σφύρα μου“. 


Συζητάτε για τη δουλεία της κι έχεις βαρεθεί ν’ ακούς για τον προϊστάμενο της. Με απορία την ρωτάς τι τύπος είναι αυτός. “Ένας στριμμένος γέρος είναι μωρέ “. Ψέματα! Και η αλήθεια; “Είναι ένας γοητευτικός αυτοδημιούργητος 45αρης με Porsche και δεν τον φτάνεις ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι “. Αλλά που να τολμήσει να το πει. 

Βλέπεις ποδόσφαιρο και ξαφνικά σε ρωτάει “Αυτός ο Κακά, σε ποιά ομάδα παίζει;“. Μην χαίρεσαι. Δεν αγάπησε ξαφνικά το ποδόσφαιρο και θα σταματήσει να σε ζαλίζει. Κι εδώ έχει συνέχεια η φράση “… μου είπαν τα κορίτσια ότι είναι φοβερός γκόμενος και θέλω να το εξακριβώσω“. Ξενέρωσες; 

“Μωρό μου, μου είπαν τα παιδιά ότι θα πάνε σινεμά. Πάμε μαζί τους;“. Νομίζεις ότι θα καταφέρεις να δεις και τους φίλους σου και να γλιτώσεις την γκρίνια της ότι δεν βγαίνετε έξω. Και σου λέει “Ναι οκ. Οι φίλοι σου είναι συμπαθητικά παιδιά “. Δεν θέλει με τίποτα να έρθει. “Είναι ανώριμοι, γουρούνια, δεν έχουν χιούμορ κι απορώ πως τους κάνεις ακόμα παρέα“. Έτσι σκέφτονται οι γυναίκες. 

“Θα βγω με τις φίλες μου να συζητήσουμε, θα βαρεθείς εάν έρθεις“. Μην την περιμένεις σπίτι πριν τις 4. Δεν θέλει να ζηλεύεις αλλιώς θα σου λεγε “Θα βγω με τις φίλες μου να ξεσαλώσουμε, γίνουμε λιώμα και να φλερτάρουμε στο φουλ“.
Κι όταν εσύ βγεις με τους φίλους σου θα σε ρωτήσει την επόμενη μέρα “Πέρασες ωραία χτες; “. Κι επειδή ξέρει ότι φυσικά και πέρασες καλά με τους κολλητούς σου, θέλει απλά να σου πει “Ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω“.


Από Χρήστο

Οκτώ μύθοι για την κρίση

Εισήγηση του Πάσχου Μανδραβέλη σε ημερίδα του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης 

Το στοίχημα για την Ελλάδα είναι να μην πάει η κρίση χαμένη, να αρχίσει να κινείται σε άλλη τροχιά πιο παραγωγική.

---

Συγχωρέστε με αν η εισήγησή μου σήμερα περιλαμβάνει πολλούς αριθμούς. 
Δεν είναι ότι καλύτερο Σάββατο πρωί μια ομιλία με αριθμούς, αλλά πραγματικά έχω μπουχτίσει από την ποίηση στον δημόσιο διάλογο. έχω μπουχτίσει από τα συνθήματα που θεωρούνται επιχειρήματα.  
Καλή είναι η ποίηση, αλλά στον διάλογο χρειαζόμαστε και κάποιους αριθμούς για να καταλάβουμε που βρισκόμαστε σήμερα, ώστε να δούμε που θα πάμε. 
Καλοί είναι και οι μύθοι, διακρινόμαστε ως λαός στην παραγωγή τους, αλλά δεν βοηθούν στην παραγωγή άλλων πραγμάτων που σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερο. 
Γι αυτο κι εγώ θα μιλήσω για οκτώ από τους πολλούς μύθους που γέννησε η κρίση. 

Μύθος Νο 1: Η Ελλάδα χρεοκόπησε. Λάθος· δεν χρεοκόπησε η Ελλάδα, αλλά το ελληνικό κράτος. Αν δούμε τους σχετικούς λογαριασμούς της Τράπεζας της Ελλάδος θα διαπιστώσουμε ότι οι Έλληνες πολίτες έχουν καταθέσεις και ρέπος μόνο στις ελληνικές τράπεζες 285 δισ. ευρώ. 

Όσο περίπου είναι και το δημόσιο χρέος  για το οποίο γίνεται τόσο συζήτηση.

Υπάρχει όμως ένα ακόμη στοιχείο το οποίο δεν λαμβάνουμε υπόψη. Μπορεί να έχουμε το υψηλότερο αναλογικά δημόσιο χρέος στην Ευρώπη, αλλά το ιδιωτικό μαζί με το δημόσιο χρέος είναι πολύ πιο χαμηλό από πολλές χώρες της Ευρώπης. Η Ελλάδα έχει συνολικό χρέος 184% του Ακαθάριστου Εθνικού της Προϊόντος, η Ιρλανδία έχει 1.200%, η Ολλανδία, 380%, η Βρετανία ξεπερνά το 370% ακόμη και η ζηλευτή Γερμανία χρωστά συνολικά το 189% του ΑΕΠ της.

Αυτό αποδεικνύει κάτι που ξέραμε: έχουμε ένα φτωχό κράτος με πλούσιους πολίτες, αλλά αναδεικνύει και την ανάγκη να κάνουμε κάτι. 

Η χρεοκοπία του κράτους μαθηματικά θα οδηγούσε σε χρεοκοπία της χώρας σε κάθε τομέα.

Μύθος Νο 2: Η κρίση είναι οικονομική. Λάθος. Μπορεί να προσέχουμε περισσότερο την οικονομία επειδή οι περικοπές τσούζουν ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, αλλά αυτό είναι μόνο μέρος της ευρύτερης κρίσης που πλήττει τον τόπο. Έχουμε κρίση εμπιστοσύνης στους θεσμούς. 

Από τους 46 θεσμούς που μετρά η Public Issue, για μόνο δώδεκα οι θετικές γνώμες υπερτερούν των αρνητικών. 

Πρώτη η πυροσβεστική και δεύτερη η Μετεωρολογική υπηρεσία. 

Αυτό το έλλειμμα εμπιστοσύνης δεν εμφανίζεται τώρα που έχουμε τα συμπτώματα της οικονομικής κρίσης, αλλά από το 2007 που δημιουργήθηκαν αυτοί οι δείκτες. Συνεπώς έχουμε και πολιτική κρίση, με την ευρύτερη έννοια της αντιπροσώπευσης. Δεν εμπιστευόμαστε αυτούς που εμείς εκλέγουμε. Όποια έρευνα κι αν κοιτάξουμε θα δούμε ότι τα κόμματα, η Βουλή και η κυβέρνηση βρίσκονται στους δείκτες εμπιστοσύνης.

Έχουμε κρίση στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης· φαίνεται από τις κυκλοφορίες των εφημερίδων. Έχουμε κρίση στην εκπαίδευση, το πιστοποιούν όλες οι διεθνείς έρευνες. 

Κρίση στην δικαιοσύνη· ο καθηγητής κ. Σταύρος Τσακυράκης έγραφε πρόσφατα: «Οι εκκρεμείς υποθέσεις στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών ξεπερνούν τις 149.000, στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών τις 11.000 και στο Συμβούλιο της Επικρατείας τις 31.000. Καθένα από τα παραπάνω δικαστήρια διεκπεραιώνει κατ΄ έτος λιγότερες υποθέσεις από αυτές που εισάγονται, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να αυξάνονται οι εκκρεμείς υποθέσεις και ο απαιτούμενος χρόνος εκδίκασης. Σήμερα μία διοικητική διαφορά χρειάζεται πάνω από 17 χρόνια για να εκδικασθεί από όλους τους βαθμούς δικαιοδοσίας. Του χρόνου θα χρειάζεται 20, σε πέντε χρόνια 30.» («Βήμα» 8.8.2010)

Αλλά ας πάμε λίγο παραπέρα. Όταν σε μια χώρα συγκεντρώνεται το 40% του πληθυσμού σε ένα λεκανοπέδιο κι εκεί παράγεται το 50% του ΑΕΠ, σημαίνει ότι έχεις μια βαριά ασθένεια που χρειάζεται ένα τυχαίο γεγονός για να για να γίνει η ασθένεια κρίση βαριάς μορφής. 

Σκεφθείτε -ω μη γένοιτο- μια μεγάλη καταστροφή στην Αθήνα. 

Χάνεται η Ελλάδα.

Άλλο στοιχείο της ασθένειας που αναγκαστικά γίνεται κρίση: Η προστιθέμενη αξία του δευτερογενούς τομέα (ορυχεία, μεταποίηση, βιομηχανίες, κατασκευές κ.λπ.) είναι σχεδόν ίση (18,7% του ΑΕΠ) με την προστιθέμενη αξία του Εμπορίου συν τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές (17% του ΑΕΠ). 

Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι λίγοι παράγουν και οι υπόλοιποι είμαστε, στο πάρε-δώσε· στην ανταλλαγή.

Μύθος Νο. 3: η κρίση είναι καπιταλιστική. Αυτό μπορεί να είναι αληθές για την διεθνή κρίση, όπου πραγματικά αν κοιτάξουμε πίσω από την πιστωτική κρίση και τα περίεργα χρηματοπιστωτικά προϊόντα, θα βρούμε την κλασική μαρξιστική κρίση υπερπαραγωγής, αλλά δεν ισχύει επ' ουδενί για την Ελλάδα. 

Θα ήταν αστείο να μιλάμε για κρίση υπερπαραγωγής στην Ελλάδα (εδώ ψάχνουμε με το κιάλι να βρούμε την παραγωγή). 

Στην Ελλάδα έχουμε κρίση του μεγάλου κράτους δηλαδή κρίση σοσιαλιστική. 

Δεν μιλάμε μόνο για τις ΔΕΚΟ· 1,2 δισ. ετησίως είναι το έλλειμμα του ΟΣΕ.

Δυστυχώς αυτό το μεγάλο κράτος έχει μπολιάσει πολλούς τομείς της ιδιωτικής οικονομίας. Δια αφανών κι εμφανών επιδοτήσεων δημιουργήσει φούσκες παντού. Κλασικό παράδειγμα είναι η αγορά των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. 

Έχουμε αναρωτηθεί πως σε μια χώρα σαν την Ελλάδα επιβιώνουν 26 εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας, δέκα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας και ουκ έστι αριθμός ραδιοφώνων; 

Έχουμε αναρωτηθεί από ποια αγορά συντηρούνται πέντε ή επτά επαρχιακές εφημερίδες σε κάθε πόλη;

Το κυκλοφορικό σύστημα της οικονομίας ήταν απλό. Το κράτος ήταν η καρδιά. Δανειζόταν λεφτά, τα έριχνε στην αγορά (με μισθούς, επιδοτήσεις, φεστιβάλ, πανηγύρια, ενισχύσεις επενδύσεων, πανεπιστήμια στο πουθενά για την τόνωση των τοπικών αγορών κ.λπ.) κι αυτό το ονομάσαμε ανάπτυξη. Αυτό που ζούμε τώρα είναι μια καρδιακή προσβολή. 

Το κράτος δεν μπορεί να δανειστεί συνεπώς η καρδιά υπολειτουργεί και σχεδόν ολόκληρο το κυκλοφοριακό σύστημα έχει παγώσει.

Μύθος Νο 4: η λογική απάντηση στην ελληνική κρίση είναι κεϊνσιανή. Ανοησίες. Η κεϊνσιανή απάντηση απαιτεί ανενεργούς συντελεστές παραγωγής.

Η κλασική κεϊνσιανή συμβουλή να ανοίγουμε αχρείαστες τρύπες για να διοχετευθεί εισόδημα στην αγορά και αυτό με τη σειρά του να τροφοδοτήσει τη ζήτηση και συνεπώς την παραγωγή, στην περίπτωσή μας δεν δουλεύει. 

Το πλεονάζον εισόδημα που θα διοχετευθεί θα πάει στους Ισπανούς για να αγοράσουμε ντομάτες, στους Χιλιανούς για μήλα, στους Τούρκους για φακές και στους Γερμανούς για αυτοκίνητα. Εμείς στο τέλος της ημέρας θα μείνουμε με τις τρύπες και με την απορία πώς από ρυθμό ανάπτυξης 4% βρεθήκαμε (μόλις κόπηκαν τα δανεικά) στο μείον 4%.

Το αστείο είναι ότι υπέρ της κεϊνσιανής πολιτικής τάσσονται και οι εργαζόμενοι και οι Έλληνες επιχειρηματίες. Αν δείτε τις ανακοινώσεις των αποκαλούμενων «παραγωγικών φορέων» το μόνο πράγμα που προτείνουν ως αναπτυξιακό είναι «ρίξτε λεφτά στην αγορά».  

Αυτό φυσικά δεν γίνεται, γιατί δανεικά πλέον δεν υπάρχουν, για να κινηθεί το εμπόριο και η ελληνικού τύπου «ανάπτυξη», αλλά είναι χαρακτηριστική η μετάλλαξη της ελληνικής επιχειρηματικότητας. 

Στο κράτος προσβλέπουν και οι Έλληνες επιχειρηματίες κι ελπίζουν σε ένα νέο κύκλο ανακύκλωσης των δανεικών.

Μύθος Νο 5: Η ύφεση. Αυτή υπάρχει και είναι μεγάλη, αλλά αντίθετα με όσα υποστηρίζονται αυτή δεν είναι προϊόν του μνημονίου ή του προγράμματος σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας. 

Η ελληνική οικονομία αρχίζει να επιβραδύνεται από το πρώτο τρίμηνο του 2009 και συνεχίζει. 

Μπορεί το 2010 και λόγω των περιοριστικών μέτρων να έχουμε μείον 3,5% ή μείον 4%, όπως προϋπολογίζεται, αλλά δεν ξέρουμε τι επιβράδυνση θα είχαμε χωρίς το μνημόνιο. 

Μπορεί δηλαδή στις 9 Μαϊου να είχαμε καρδιακή ανακοπή, στάση πληρωμών του κράτους, πανικό στις τράπεζες, κατάρρευση αυτού του σαθρού οικοδομήματος. Εδώ χωρίς στάση πληρωμών και μόνο με την παραφιλολογία είχαμε εκροή 20 δισεκατομμυρίων από τις καταθέσεις, μπορούμε να φανταστούμε τι θα γινόταν αν λέγαμε ότι το κράτος δεν έχει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του;

Μύθος Νο 6: Μόνο οι εργαζόμενοι πληρώνουν την κρίση. Έχετε δει τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των εταιρών αυτοκινήτων, του ΕΒΕΑ, και άλλων σε εισαγωγικά παραγωγικών φορέων για την ενίσχυση της -πάλι εισαγωγικά- επιχειρηματικότητας; 

Μακροπρόθεσμα, αυτό που ευφημίζεται ως ελληνική επιχειρηματικότητα, θα πληγεί περισσότερο ακόμη και από τους εργαζόμενους, επειδή στο μεγάλο της κομμάτι είναι αεριτζίδικη. η λογική κάνω ένα γραφείο, πιάνω φιλίες με τον υπουργό ή τον διοικητή ενός δημόσιο οργανισμού και κάνω δουλειά με το κράτος στα χρόνια της επιτήρησης έχει τελειώσει, διότι απλώς το κράτος δεν έχει τα λεφτά που είχε. Φυσικά δεν πρόκειται να κοπεί μαχαίρι ούτε η διαφθορά, ούτε η διαπλοκή (διαφθορά είχαμε και στην πιο άγια οικογένεια· ένας από τους 12 μαθητές του Ιησού ήταν διεφθαρμένος) αλλά όταν το κράτος δεν έχει λεφτά, δεν υπάρχει και η υλική βάση της διαφθοράς. 

Κι αυτό θα πλήξει την ελληνική -και πάλι εισαγωγικά- επιχειρηματικότητα. 

Δεν τρέφω αυταπάτες· εμείς οι δημοσιογράφοι που δουλεύουμε σε ένα κατ' εξοχήν κρατικοδίαιτο και βαθιά διαπλεκόμενο με κάθε εξουσία κλάδο θα πληγούμε πολύ. Αλλά μέχρι πότε οι Έλληνες πολίτες θα συντηρούν επτά κρατικά κανάλια, δέκα ιδιωτικά πανελλαδικά και τρία τέσσερα ανά πόλη επαρχιακά;

Μύθος Νο 7: Αναδιάρθρωση του χρέους. Μεταξύ μας αυτό είναι πολύ πιθανό να γίνει με την μορφή επιμήκυνσης, αλλά μπορεί και πρέπει να γίνει όταν αυτοί που μας δάνεισαν νιώσουν ασφαλείς ότι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Δυστυχώς πέρα από τα κερδοσκοπικά παιγνίδια στις αγορές, που τροφοδοτούν φήμες, δημοσιεύματα κ.λπ. υπάρχουν πραγματικοί φόβοι απλών ανθρώπων ότι θα χάσουν τα λεφτά τους τοποθετώντας τα σε ελληνικά ομόλογα. 

Δεν είναι οι επονομαζόμενοι καρχαρίες της Wall Street που ανησυχούν. 

Αυτοί τοποθετούνται έτσι ώστε να ελαχιστοποιούν το ρίσκο τους. 

Αλλά σκεφθείτε: εσείς θα θέλατε να αγόραζε το ασφαλιστικό σας ταμείο ομόλογα Αργεντινής; Θα θέλατε να εξαρτάται αν θα πάρετε σύνταξη, από το πως θα πάει η οικονομία της Αργεντινής;

Το αίτημα της αναδιάρθρωσης του χρέους, είναι ο παλιός ρομαντισμός της επανάστασης, αλλά τώρα με χρηματοπιστωτικά μέσα.

Αλλά ας υποθέσουμε ότι ήμασταν καθόλα έτοιμοι και στις 9 Μαϊου «τους την φέρναμε». 

Έβγαινε ο πρωθυπουργός, είτε από το Καστελόριζο, είτε από αλλού κι έλεγε «λεφτά δεν υπάρχουν. Στάση πληρωμών». 

Έκλειναν οι τράπεζες για να μην υπάρξει πανικός των καταθετών για να σηκώσουν τα λεφτά τους. 

Βάζαμε ισχυρές φρουρές στα σύνορα για να μην φύγουν τα χαρτονομίσματα σε βαλίτσες, ή όπως το κάναμε παλιότερα σε οδοντόκρεμες. 

Λέγαμε στους ξένους εμπόρους άι στο διάολο κι εσείς και τα προϊόντα σας (αυτοί σε μια χώρα υπό πτώχευση θα ζητούσαν ρευστό· δεν θα δεχόταν ούτε επιταγές, ούτε εγγυητικές, ούτε τίποτε) και λέγαμε ότι θα γίνουμε Αλβανία για μερικούς μήνες μέχρι μερικά χρόνια έως ότου περάσει η μπόρα.

Τι θα κάναμε μετά; Με τι λεφτά θα κινούσαμε στο ενδιάμεσο την ελληνική οικονομία και με ποια παραγωγική δομή θα αναπληρώναμε τις εισαγωγές; πως θα χρηματοδοτούσαν οι τράπεζες τους μικρομεσαίους, αφού θα υπήρχε ο εύλογος κίνδυνος τα λεφτά να φύγουν έξω αντί να γίνουν επενδύσεις ή θέσεις εργασίας;

Η παραδοχή μας περί χρεοκοπίας θα ήταν κάτι χειρότερο από την καρδιακή προσβολή του συστήματος, δηλαδή αυτού που ζούμε σήμερα. 

Θα ήταν καρδιακή ανακοπή. Θάνατος....

Μύθος Νο 8. Δεν υπάρχει ελπίδα. Ο μεγαλύτερος όλων των μύθων ο οποίος δυστυχώς εμποτίζει τον ψυχισμό νέων ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους σκέφτονται να φύγουν στο εξωτερικό, κι αυτό αν πραγματοποιηθεί θα αποτελέσει πραγματική ζημία για την χώρα και την οικονομία. 

Υπάρχουν πολλά σενάρια καταστροφής τα οποία χρειάζονται μέρες για να αναλυθούν. Ένα βασικό σενάριο λέει πως ότι και να κάνουμε το δημόσιο χρέος θα πάει στο 148-150% του ΑΕΠ, οπότε η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη. 

Η αλήθεια είναι πως για τα δικά μας μεγέθη αυτό το χρέος είναι μεγάλο. Η αλήθεια επίσης είναι ότι για τα μεγέθη της παγκόσμιας οικονομίας, αυτό το χρέος είναι τρίχες. 

Ολόκληρο το σημερινό χρέος της Ελλάδας είναι το 1/3 του ελλείμματος των ΗΠΑ μόνο για φέτος.

Αν η παγκόσμια οικονομία ξεπεράσει τις φοβίες της, για το πουλόβερ της ευρωζώνης που θα ξηλωθεί με πρώτη την Ελλάδα και αν εμείς ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών η ελληνική οικονομία θα αρχίσει πάλι να κινείται και ίσως με ταχύτερους ρυθμούς. 

Το στοίχημα λοιπόν σήμερα είναι να μην πάει η κρίση χαμένη, να αρχίσει να κινείται σε άλλη τροχιά πιο παραγωγική. Διότι ακόμη και αν γινόταν σήμερα ένα θαύμα σαν αυτό της ΟΝΕ και το κόστος δανεισμού μας ξανάπεφτε στα επίπεδα του Γερμανικού -δηλαδή αυτά τα διαβόητα spreads γινόταν μηδενικά- τι θα κάναμε; Θα ακολουθούσαμε το μοντέλο της ανάπτυξης δια της κατανάλωσης αποκλειστικά; θα αναπαραγάγαμε ένα μοντέλο, από το οποίο δεν ήμασταν ευχαριστημένοι ούτε καν  πριν την κρίση;

Έχουμε καταλάβει τι ζημιά κάναμε όλα αυτά τα χρόνια στην νέα γενιά, όταν το μόνο που ελπίζουν οι 18ρηδες και το αποτυπώνουν στη συμπλήρωση των μηχανογραφικών, είναι σχολές που θα τους εξασφαλίσουν μια θέση στο δημόσιο τομέα; Και ποιον δημόσιο τομέα; 

Τον ελληνικό, που δεν είναι ούτε ο πιο δημιουργικός, ούτε ο πιο συναρπαστικός στον κόσμο. Δηλαδή φτιάξαμε ένα σύστημα που οι καλύτεροι της νέας γενιάς ονειρεύονται να δουλέψουν σε υποθηκοφυλακείο.

Η χώρα βρίσκεται σε μια δύσκολη καμπή. Έχει σωρεύσει παθογένειες παντού και τώρα για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια προσπαθεί να τις θεραπεύσει. 

Δεν είναι εύκολη υπόθεση· ο συντηρητισμός δεξιός και αριστερός είναι μια γλυκιά πρόταση, αλλά όπως αποδείχθηκε και στην περίπτωση της Ελλάδας καταστροφική. Πρέπει όμως να τα αλλάξουμε όλα. 

Από το δημόσιο και την εκπαίδευση, μέχρι τους όρους της επιχειρηματικότητας και προσανατολισμού των νέων. Ειδικά αυτούς τους τελευταίους δεν πρέπει να τους απογοητεύουμε με μύθους σαν τους παραπάνω. 

Τους κληροδοτούμε ένα χρέος τριακοσίων δισ. ευρώ, αλλά τουλάχιστον να τους αφήσουμε την ελπίδα. 

Και να είμαστε σίγουροι πως αν τους εξηγήσουμε τα προβλήματα σωστά, θα τα καταφέρουν μια χαρά. Θα μάς ξελασπώσουν...