Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

ΕΡΤ οεο

Το ερώτημα που τίθεται είναι: Γιατί κάποιος ή κάποιοι από την κυβέρνηση της τρόικας και του ΔΝΤ έβαλαν σκοπό να εξαφανίσουν την κρατική ραδιοτηλεόραση;
Αν αυτό συμβεί θα πρέπει να καταργηθεί το ανταποδοτικό τέλος πλήρως. 

Αν θέλουν ένα καναλάκι να τους ακολουθεί με τις κάμερες στις πολιτικές φιέστες τους, ας το πληρώνουν μόνοι τους, από τον προϋπολογισμό της Βουλής. (πόσο είπαμε πως στοιχίζει το κανάλι της Βουλής;)
Από την ανακοίνωση της ΠΟΣΠΕΡΤ προκύπτει πως υπήρξαν επαφές πριν τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στο οποίο διευκρινίστηκε το σχέδιο του μεσοπρόθεσμου για τους 11 οργανισμούς.
Παρά τα όσα γράφονται, το εν λόγω σχέδιο υποβλήθηκε από τα σαίνια της κυβέρνησης στις αρχές Ιουλίου στην τρόικα και εγκρίθηκε ως μέρος του Μεσοπρόθεσμου στις 18 Ιουλίου με ρητή εντολή να ολοκληρωθεί η συρρίκνωση της ΕΡΤ το 3ο τρίμηνο του 2011. 

Το πως θα προχωρήσει η συρρίκνωση υπάρχουν ένα σωρό ιδέες, όπως και πρόθυμοι υπουργοί αλλά και βουλευτές να τις προωθήσουν και να τις ψηφίσουν.... 

Ταξί story

Τα πρόλαβα γκρι. Ναι. Τα ταξί ήταν κάποτε γκρι, το ταξίμετρο το κούρδιζαν και ο ήχος του ήταν σαν καλπασμός αλόγου. Και η Ελλάδα τότε ήταν γκρι. Ο κόσμος ως επί το πλείστον κατέφευγε στα λεωφορεία. Τσαμπιά! Έκλεινε η πόρτα και όλο κάτι περίσσευε. Είχαν μέχρι και εισπράκτορα. Με ένα τσαντάκι που είχε τα κέρματα κατά αξία, το ένα πάνω στο άλλο…Και φώναζε «Στάση Λυσσιατρείο»…Δεν ξέρω που έπεφτε η συγκεκριμένη στάση αλλά παραξένευε το παιδικό μυαλό μου η λέξη «λυσσιατρείο» και γι’ αυτό τη θυμάμαι. Το θέμα μας όμως είναι τα ταξί που είπαμε ότι ήταν γκρι. Λίγοι τα προτιμούσαν. Έπρεπε «να έχεις τον τρόπο σου» (ντεμοντέ έκφραση για να χαρακτηρίζει τους οικονομικά εύρωστους). Αλλά και η άδεια ταξί ήταν μεγάλο προνόμιο για όποιον την κατείχε! Σφάζονταν παλικάρια για πάρτη της!



Τα ταξί στην πορεία έγιναν κίτρινα. Πιο έντονο το χρώμα. Γλετζέδικο. Κι έτσι άρχισαν τα γλέντια. Η ελληνικής πατέντας ταξί. Γιατί το χαρακτηρίζω ελληνική πατέντα; Σε όλα τα μέρη τα ταξί υπήρξαν για να σε πηγαίνουν εκεί που θες. Στην Ελλάδα επί σειρά ετών σε πήγαιναν εκεί που ήθελε ο ταξιτζής…Πώς να το εξηγήσω στην νέα γενιά; Ήταν σαν τηλεπαιχνίδι που τις περισσότερες φορές έπεφτες σε ζονγκ!


Το ταξί πάντα εν κινήσει και συ φώναζες «Πα-τη-σίίίίίων», ο άλλος «Ψυ-χι-κόόόό». Από κει και πέρα ο ταξιτζής ή θα σου κουνούσε το κεφάλι και θα κατέβαζε τα χείλη κάτω με μορφασμό σε ένδειξη περιφρόνησης…Ή θα ανασήκωνε το χέρι από τις ταχύτητες και θα έκανε μια κίνηση τύπου «αι σιχτίρ» ή και «α πάγαινε να γαμηθείς» ή ο πλέον ευγενικός δεν θα απαντούσε ούτε βέβαια θα έγνεφε απλώς θα προσπερνούσε αδιάφορα.
Το άλλο στοιχείο της ελληνικής πατέντας συνίστατο στο ότι τα ταξί είχαν μετατραπεί σε mini bus cafe. Όλοι οι καλοί χωρούσαν. Γνωριζόσουν με κόσμο, ανταλλάσατε σκέψεις για την οικονομική και πολιτική κατάσταση, ανεβάζατε κατεβάζατε κυβερνήσεις…Όνειρο!
Θυμάμαι μια φορά, στο λιμάνι της Ραφήνας, αναγκαστήκαμε να παίξουμε με τον άντρα μου τους άγνωστους προκειμένου να μας δεχτεί ο ταξιτζής. Πληρώσαμε μια κούρσα επί δυο. Αλλά ανανεώσαμε και τη σχέση μας…Ξέρεις τι είναι μετά από χρόνια γάμου να λες «θέλετε να κατεβείτε μαζί μου;»…
Α!!! Υπήρχαν και άλλα στοιχεία πατέντας. Τα πίσω παράθυρα όφειλαν να είναι κλειστά ακόμα και στον καύσωνα για να μη χτυπάει ο αέρας το σβέρκο του οδηγού και τα πόμολα βγαλμένα λες και σε είχαν απαγάγει…
Μόνο κουκούλα στο πρόσωπο δεν σου φόραγαν…
Οι σουμιέδες του πίσω καθίσματος ήταν σπασμένοι και καθόσουν ένα με το έδαφος και είχε ταμπέλα «απαγορεύεται το κάπνισμα» αλλά ο οδηγός κάπνιζε. Γενικά δεν έπρεπε να έχεις απαιτήσεις αλλά ευγνωμοσύνη στον ταξιτζή. Παρόλα αυτά και προφανώς ως ένδειξη μαζοχισμού, μικρή μερίδα ελλήνων προτιμούσε τις λοιπές συγκοινωνίες. Αυτές ήταν κάτι σαν τη χαρά του μετανάστη.


Κι ήρθε η Ολυμπιάδα κι ήρθε το μετρό και το σουλουπώσαμε το πράγμα. Και είχαμε και την εμφάνιση πλέον των εταιρειών ταξί. Και ανάψαμε κερί στη Μεγαλόχαρη. Και ήμασταν όλοι σαν ούφο καθώς συναντούσαμε ευγενικό ταξιτζή και είχαμε να το λέμε… «Ευγενέστατος! Πεντακάθαρο το ταξί! Σχεδόν καινούργιο! Με πήγε μέχρι την πόρτα του σπιτιού μου!!!!».


Και πέρασε η Ολυμπιάδα και ήρθε η Προσγειάδα του «λεφτά υπάρχουν»! Και άλλαξαν οι ρόλοι…Περνάνε πλέον τα ταξί και κάνουν νεύμα στον πελάτη…
«Πού πάς;» ρωτάνε εναγώνια οι οδηγοί…Λατρεύω, να πω την αμαρτία μου, αυτό το χεράκι που ρωτάει «πού πάω;» και αναβοσβήνει τα φώτα…
Και το βλέμμα που απογοητεύεται που δεν του απαντάω καν…«Α πάγαινε!» αν έχω κέφια του γνέφω όπως μου έγνεφε εκείνος χρόνια…
Έχει η ζωή γυρίσματα. Και τσαντίζομαι με τον εκδικητικό εαυτό μου και σιχαίνομαι το κεντρί του σκορπιού που καιροφυλακτούσε και είχα μέχρι και τύψεις. Ναι μα τω θεώ! Και εκεί πάνω στις τύψεις…Έσκασε η απεργία. Και είδα ξανά μπροστά μου το ανθρωπάκι που καταδυνάστευσε χρόνια και χρόνια τη ζωή μου. Τον αγενή, τον εαυτούλη, τον ελληνάρα του «έτσι γουστάρω» και «αν σ΄αρέσει» και στο καπάκι «θέλω διάλογο»…
Που περιέργως τον κανάκεψαν όλα τα κόμματα και οι κυβερνήσεις.
Μια ζωή στην ομηρία του…Σε όλους τους κλάδους…Και μεις στο πίσω κάθισμα ενός πολιτικού συστήματος ανοχής και ανικανότητας με κλειστά τα τζάμια και βγαλμένα τα πόμολα…
Έχω ένα αυτοκίνητο που όλο, όλο τρέχει και που θα σταματήσει; Ντεμοντέ κι αυτό παιχνίδι…Λες επιτέλους να σταματήσει κάπου;


Της Ρέας Βιτάλη

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Ερωτικά επιδόρπια

Σύμφωνα με τη διάσημη Αμερικανίδα κριτικό εστιατορίων και συγγραφέα, Γκάελ Γκριν, το καλό φαγητό είναι σαν το καλό σεξ: όσο πιο πολύ έχεις, τόσο πιο πολύ θέλεις. 
Το αξίωμα αφορά, φυσικά, και το επιδόρπιο με κάποια φρούτα και ένα, τουλάχιστον, γλυκό να κατέχουν τα αφροδισιακά πρωτεία! 
Ακολουθώντας το savoir faire του σερβιρίσματος, ας ξεκινήσουμε από τα φρούτα πριν περάσουμε στο γλυκό. 
Τα μήλα βρίσκονται -δικαίως!- στην κορυφή της σχετικής λίστας. Οχι τόσο για τη συμβολή τους (στην υγεία), αλλά για το συμβολισμό τους (στο σεξ). 
Ας μη ξεχνάμε ότι υπήρξε ο «απαγορευμένος καρπός» του Παραδείσου -μια αλληγορία της σαρκικής ηδονής που έγινε αφορμή να εκδιωχθεί το γνωστό ζεύγος από τον κήπο της αγνότητας. Στο Μεσαίωνα, τα μήλα απέκτησαν ένα παράξενο αφροδισιακό ρόλο. Σύμφωνα με ένα θρύλο, αν μια γυναίκα κοιμόταν με ένα μήλο... στη μασχάλη και το επόμενο πρωί έπειθε, ως άλλη Εύα, το σύντροφό της να το φάει, θα την ερωτευόταν δια παντός!

Ενα άλλο φρούτο με συμβολικές, αλλά και ουσιαστικές ιδιότητες, είναι η μπανάνα. Εκτός από την προφανή ομοιότητά της με το ανδρικό μόριο (πράγμα που την κάνει έναν από τους αρχαιότερους «δονητές»... άνευ ρεύματος ή μπαταρίας), περιέχει μαγνήσιο, κάλιο και βιταμίνη Β. Στοιχεία ουσιώδη, δηλαδή, για την παραγωγή σεξουαλικών ορμονών. Περιέχει επίσης ενώσεις χηλικών μετάλλων που λέγεται ότι υποβοηθούν την ανδρική λίμπιντο. 



Περνώντας στα ροδάκινα έχουμε μια ερωτική... υπόμνηση από το σαγηνευτικό σχήμα τους που θυμίζει γυναικεία οπίσθια. Περιέχουν κάλιο, φώσφορο, σίδηρο και βιταμίνες Α και C -όλα ισχυρά τονωτικά των ερωτικών επιδόσεων. 


Το μάνγκο, από την πλευρά του, είναι ο βασιλιάς των αφροδισιακών φρούτων στη Νοτιανατολική Ασία. Ιδίως οι Ινδοί, αποτελούν τους πιο πιστούς οπαδούς, επειδή θεωρούν ότι αυξάνει τη λίμπιντο και το γεύονται πριν αρχίσουν τα προκαταρκτικά της ερωτικής πράξης (συνήθεια ανάλογη με το δικό μας... ορεκτικό από μέλι και καρύδια). Στην πραγματικότητα το μάνγκο περιέχει συστατικά που μιμούνται τα οιστρογόνα, με αποτέλεσμα να αυξάνει την ερωτική διάθεση και στα δύο φύλα.

Η φράουλα έχει μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα αφροδισιακά φρούτα. Κόκκινη και με σχήμα καρδιάς, δίκαια παραπέμπει στο πάθος του έρωτα. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι πίστευαν ότι τρώγοντας φράουλες αυξανόταν η διάθεσή τους για σεξ. Για αυτό, τις χρησιμοποιούσαν ως σύμβολο της θεάς του έρωτα Αφροδίτης. Σύμφωνα με μια παλιά γαλλική παράδοση, σερβίριζαν στους νεόνυμφους ένα είδος κρύας σούπας από φράουλα για να πάει καλά η βραδιά. Μέχρι σήμερα παραμένει το ιδανικό φρούτο για να ταΐσετε με το χέρι τον/την σύντροφό σας στη διάρκεια των ερωτικών παιχνιδιών. Βουτηγμένη, μάλιστα, σε σοκολάτα γίνεται ένα από τα πιο αποτελεσματικά «όπλα» αποπλάνησης. 



Φθάνοντας στο γλυκό και μιλώντας για τη σοκολάτα, θα πρέπει εξαρχής να τονίσουμε την πρωτοκαθεδρία της στα αφροδισιακά επιδόρπια. Ισως για αυτό οι Αζτέκοι την ονόμαζαν «τροφή των Θεών». Αντίθετα, το Μεσαίωνα απαγορευόταν η βρώση της σε κάποια μοναστήρια για αποφυγή σκανδαλισμού των μοναχών. 
Η σοκολάτα τονώνει τον οργανισμό και αυξάνει την ερωτική επιθυμία, πράγμα που το έχουμε δει και σε ταινίες όπως «Σοκολάτα σε καυτό νερό», «Chocolat» κ.ά. 
Το γεγονός οφείλεται στα συστατικά της που πιστεύεται ότι επηρεάζουν τους νευροδιαβιβαστές, καθώς και σε ένα αλκαλοειδές, τη θεοβρωμίνη, που μοιάζει με την καφεΐνη. Περιέχει επίσης τη φαινυλαιθυλαμίνη, ένα χημικό συστατικό που ελευθερώνει την ντοπαμίνη στα κέντρα ηδονής του εγκεφάλου συμβάλλοντας σημαντικά στην οργασμική κορύφωση.


 Του Άρη Μαλανδράκη      

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Οι μεγαλύτερες ληστείες όλων των εποχών

Κάποιοι προτίμησαν τους κλειστούς χώρους και κάποιοι τα τρένα στην ύπαιθρο... Κάποιοι τις απαγωγές και κάποιοι άλλοι να σκάψουν. Όλοι όμως είδαν «φως στο τούνελ» και για την εποχή τους έκαναν τη »μπάζα» του αιώνα αφήνοντας κατάπληκτους κοινό και αστυνομικές αρχές.


1.Kent Securitas Depot : Η μεγαλύτερη «μπάζα» όλων των εποχών
Η ληστεία του Securitas Depot στο Κεντ της Αγγλίας, στις 22 Φεβρουαρίου του 2006, είναι η μεγαλύτερη κλοπή μετρητών στην ιστορία της εγκλήματος.
Το προηγούμενο βράδυ, ο διευθυντής της αποθήκης της εταιρείας Securitas Cash Management Ltd, Κόλιν Ντίξον, απήχθη από έναν ένοπλο με στολή αστυνομικού. Την ίδια περίπου ώρα απήχθη η γυναίκα και ο 8χρονος τότε γιος του διευθυντή στο σπίτι τους πάλι από ένοπλους που προσποιήθηκαν τους αστυνομικούς.
Τα ξημερώματα της 22ας Αυγούστου, όλη η οικογένεια οδηγήθηκε στην αποθήκη σε ένα λευκό βαν και οι ληστές, υπό την απειλή των όπλων, ακινητοποίησαν το προσωπικό της ασφάλειας και έκλεψαν 53 εκ. στερλίνες.
Μετά από μια σειρά ανακρίσεων, η δίκη ξεκίνησε στις 26 Ιουνίου 2007, με τις τρεις πρώτες εβδομάδες να αναλώνονται στον Κόλιν Ντίξον και τον υποτιθέμενο ρόλο του ως πληροφοριοδότη.

Η δίκη συνεχίζεται ακόμη!



2.Banco Central do Brazil: Το «Μεγάλο Ριφιφί» αλά Βραζιλία

Το σαββατοκύριακο της 6ης και 7ης Αυγούστου 2005, μια συμμορία ληστών, πιθανώς μέλη της οργάνωσης «Gang of the Tattooed» ή της «Primeiro Comando da Capital» αφαίρεσαν από την Κεντρική Τράπεζα της Βραζιλίας στη Φορταλέζα 165 εκ. reais (70 εκ. Ευρώ).
Τρεις μήνες πριν τη ληστεία, η συμμορία είχε νοικιάσει ένα άδειο διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης, το ανακαίνισε και ανάρτησε πινακίδες που έδειχναν ότι πρόκειται για μια εταιρεία που εμπορευόταν φυσικό και τεχνητό γρασίδι όπως και φυτά.
Οι γείτονες που αναφέρουν ότι την ομάδα αποτελούσαν 6 με δέκα άντρες, έβλεπαν καθημερινά φορτηγάκια να μεταφέρουν χώμα αλλά θεώρησαν ότι αυτό ήταν η φυσιολογική δραστηριότητα της εταιρείας. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, οι ληστές έσκαψαν ένα τούνελ 70 μέτρων και τελικά τρύπησαν 1 μέτρο ενισχυμένου ατσαλιού για να εισέλθουν στο θησαυροφυλάκιο. Το τούνελ είχε 70 εκατοστά άνοιγμα, φωτισμό και δικό του κλιματισμό.
Στις 22 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, ο υποτιθέμενος εγκέφαλος της ληστείας, Λουίς Ριμπέιρο βρέθηκε νεκρός. Είχε απηχθή στις 7 Οκτωβρίου και παρότι η οικογένεια του πλήρωσε περίπου 1 εκ δολάρια οι απαγωγείς δεν τον απελευθέρωσαν.
Πρόσφατα τρεις αστυνομικοί συνελήφθησαν για συμμετοχή στη δολοφονία ενώ η αστυνομία εξετάζει τη σύνδεση των ληστών με εταιρείες πώλησης μεταχειρισμένων αυτοκινήτων που χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά των χρημάτων που πρέπει να ζύγιζαν τρεισήμισι τόνους.
Μέχρι τώρα έχουν συλληφθεί πέντε άτομα που έχουν ομολογήσει τη συμμετοχή τους στην εκσκαφή και έχουν βρεθεί τα 7 από τα 63 εκ δολάρια. 



3.Northern Bank Belfast: Ληστεία με φόντο τη διαμάχη στη Βόρειο Ιρλανδία!

Παρόμοιας σύλληψης και εκτέλεσης με τη ληστεία του Κεντ, η ληστεία της Northern Bank στο Μπέλφαστ λίγο έλειψε να δυναμιτίσει τη ειρηνευτική διαδικασία στη Βόρειο Ιρλανδία. Οι Βρετανική και η Ιρλανδική κυβέρνηση κατηγόρησαν τον IRA κάτι που απερρίφθη από το πολιτικό του σκέλος, Σιν Φέιν.
Το βράδυ της 19ης Δεκεμβρίου 2004, ομάδες οπλισμένων αντρών με στολές αστυνομίας, εισέβαλαν στα σπίτια τριών αξιωματούχων της τράπεζας και κράτησαν ομήρους τους ίδιους και τις οικογένειες τους. Την επόμενη μέρα άφησαν τους αξιωματούχους να πάνε κανονικά στη δουλειά τους και να παραμείνουν εκεί μετά το τέλος της εργασίας τους.
Αργότερα το ίδιο βράδυ, με τη συνδρομή των αξιωματούχων, οι ληστές μπήκαν στην τράπεζα και αφαίρεσαν συνολικά 50 εκ. δολάρια.
Ο φάκελος της υπόθεσης είναι ακόμα ανοιχτός. 



4.Dunbar Armored : Και ο λύκος να φυλάει τα πρόβατα…

Η μεγαλύτερη προς το παρόν ληστεία στα χρονικά των ΗΠΑ ήταν και η πιο πρόχειρα οργανωμένη αφού πολύ σύντομα συνελήφθησαν οι δράστες και ανακτήθηκε το 50% της λείας.
Η ληστεία οργανώθηκε από τον Αλαν Πέις, επιθεωρητή ασφαλείας στο Dunbar Armored που προσέλαβε πέντε παιδικούς του φίλους για την υλοποίηση του σχεδίου. Κατά τη διάρκεια της εργασία του, είχε καταγράψει τη λειτουργία όλων των μέσων ασφαλείας, ήξερε ότι τις Παρασκευές το χρηματοκιβώτιο ήταν ανοικτό και ποιοι σάκοι περιέχουν τα μεγαλύτερα και μη αριθμημένα χαρτονομίσματα. Τη μέρα της ληστείας χρειάστηκε μόνο μισή ώρα για να αφαιρέσουν 25 περίπου εκ ευρώ.
Το γεγονός ότι οι ληστές ήξεραν τι έκαναν οδήγησε την αστυνομία στην υπόθεση της «εσωτερικής» δουλειάς και μετά από ανακρίσεις συνέλαβαν το Πέις χωρίς όμως να μπορούν να αποδείξουν τη συμμετοχή του.
Λίγο αργότερα ένα από τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας έδωσε σε κάποιον γνωστό του μια δεσμίδα χαρτονομισμάτων με την αυθεντική ταινία της τράπεζας… 



5.Boston Museum: Ιμπρεσιονιστές ληστές

Τα ξημερώματα της 18ης Μαρτίου 1990, και λίγες ώρες μετά το τέλος των εορτασμών του Αγίου Πατρικίου, δύο άντρες με στολή αστυνομικών χτύπησαν την πόρτα του Μουσείου της Βοστόνης. Παρά τους κανόνες ασφαλείας, οι φρουροί του μουσείου άνοιξαν ανυποψίαστοι την πόρτα επιτρέποντας την είσοδο στους ληστές.
Όταν τελικά συνειδητοποίησαν ότι δεν επρόκειτο για αστυνομικούς ακολούθησε συμπλοκή. Χωρίς όπλα οι ληστές ακινητοποίησαν τους φρουρούς, τους έδεσαν με χειροπέδες και τελικά έκλεψαν τρεις πίνακες του Ρέμπραντ, ένα πορτρέτο του Μανέ, τρία σχέδια του Ντεγκά και ένα χάλκινο αετό από σημαία των Ναπολεόντειων πολέμων. Συνολική λεία αξίας στο χρηματιστήριο της τέχνης 300 εκατομμυρίων σημερινών δολαρίων. 



6.Knightsbridge Security Deposit : Οι πιο καλοί πελάτες

Η ληστεία στο Knightsbridge Security Deposit έγινε στις 12 Ιουλίου 1987 στο Λονδίνο. Δύο άντρες προσποιούμενοι τους πελάτες ζήτησαν από το διευθυντή να νοικιάσουν μια θυρίδα. Αφού ο οδηγήθηκαν στο χρηματοκιβώτιο, με την απειλή όπλων, ακινητοποίησαν τους φρουρούς και το διευθυντή, κρέμασαν μια ταμπέλα που έγραφε «κλειστά», έβαλαν μέσα τους συνεργάτες τους και τελικά αφαίρεσαν αντικείμενα και μετρητά αξίας 40 εκ. στερλινών (100 εκ. σημερινά ευρώ).
Μετά από εξέταση των αποτυπωμάτων στο χώρο της ληστείας η αστυνομία οδηγήθηκε στο Ιταλό εγκέφαλο Βαλέριο Βίτσεϊ και τους συνεργούς του. 



7.Brinks Mat: Μήπως φοράτε “Brinks Mat”;

Στις 26 Νοεμβρίου 1983, έξι ληστές μπήκαν στην αποθήκη Brinks Mat στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου πιστεύοντας ότι θα βρουν 5 εκατομμύρια ευρώ σε χαρτονομίσματα. Αν’ αυτού βρήκαν 10 τόνους σε ράβδους χρυσού αξίας 40 εκ. ευρώ.
Οι ληστές είχαν την εσωτερική βοήθεια του φύλακα Άντονι Μπλακ που ήταν κουνιάδος του εγκέφαλου της ληστεία Μπράιαν Ρόμπινσον. Η Σκότλαντ Γιαρντ γρήγορα κατάλαβε τη συμμετοχή του υπαλλήλου και οδηγήθηκε στους ληστές. Από τους δέκα συνολικά, τρεις τόνοι τόνους χρυσού δεν ανακτήθηκαν ποτέ, ενώ θεωρείται ότι όποιος φοράει χρυσό κόσμημα που αγοράστηκε στη Βρετανία μετά το 1983 πιθανώς φοράει Brinks Mat. 



8.Η «δουλειά της Lufthansa»

Η ληστεία στο χρηματοκιβώτιο της Lufthansa στο αεροδρόμιο Κένεντι το 1978, οργανώθηκε από το Τζίμι Μπερκ, μέλος της οικογένειας Λουκέζε και δραματοποιήθηκε εν μέρει στη γνωστή ταινία του Σκορσέζε Goodfellas. Διήρκεσε μόνο 64 λεπτά και ήταν μέχρι τότε η μεγαλύτερη σε αμερικάνικο έδαφος: Συνολική λεία 5,8 εκ. δολαρίων.
Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι μια σειρά 12 δολοφονιών προσώπων που συνδέονταν άμεσα ή έμμεσα με το οργανωμένο έγκλημα και έγιναν μέσα σε μερικούς μήνες μετά τη ληστεία. Τρία πτώματα δε βρέθηκαν ποτέ, για πέντε από τους φόνους δεν αποδόθηκαν ποτέ κατηγορίες και ένα πτώμα βρέθηκε μετά από 26 χρόνια σε ένα παλιό νεκροταφείο.
Στις δολοφονίες φαίνεται ότι συμμετείχε ο συνεργάτης της Οικογένειας Λουκέζε, φίλος του Τζίμι Μπερκ και διαβόητος εκτελεστής Donald «The Greek» Frankos κάτι που ο ίδιος αρνείται στη βιογραφία του «Contract Killer: The Explosive Story of the Mafia’s Most Notorious Hit Man Donald «The Greek» Frankos». 



9.Νihon Trust Bank: Για μόλις 300 εκατομμύρια γιεν

Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά και η ληστεία των 300 εκ. γιεν στην Ιαπωνία παραμένει ένα άλυτο μυστήριο. Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι το πρωί της 10ης Δεκεμβρίου 1968, ένα νεαρός άντρας μοτοσικλετιστής με στολή αστυνομικού ακινητοποίησε 4 υπαλλήλους της Νihon Trust Bank και στη συνέχεια έκλεψε 294,307,500 γιεν που μετέφεραν σε ένα βαν. Και από το 1988 το έγκλημα έχει παραγραφεί.
Διάφορα δημοσιεύματα υποτίθεται ότι έχουν ταυτοποιήσει το ληστή στο πρόσωπο του 55-χρόνου Yuji Ogata αλλά τίποτα δεν έχει αποδειχθεί.



10.Η «Μεγάλη Ληστεία του Τρένου»

Η «Μεγάλη Ληστεία του Τρένου» του Βασιλικού Ταχυδρομείου είναι όχι μόνο μια από τις μεγαλύτερες όλων των εποχών με 74 εκ σημερινά δολάρια αλλά και από τις πιο ενδιαφέρουσες αφού ο πρωταγωνιστής της είναι πλέον celebrity
Μια ομάδα 15 ληστών, μεταξύ των οποίων και ο Ρόνι Μπιγκς, ακινητοποίησε την αμαξοστοιχία του Βασιλικού Ταχυδρομείου «Λονδίνο-Γλασκώβη» με ψεύτικα σήματα, χτύπησε τον οδηγό και χωρίς όπλα απέσπασε 2.3 εκατομμύρια στερλίνες. Η αστυνομία έφτασε σχετικά γρήγορα στα ίχνη των ληστών από τα αποτυπώματα τους. Τρεις ληστές, μεταξύ των οποίων και αυτός που ακινητοποίησε τον οδηγό, δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ.
15 μήνες μετά την καταδίκη του, ο Ρόνι Μπιγκς απέδρασε από τη φυλακή και κατέφυγε αρχικά στην Αυστραλία. Όταν ο κλοιός της αστυνομίας άρχισε να σφίγγει γύρω του μετακόμισε στη Βραζιλία όπου έγινε πατέρας ενός παιδιού. Εξαιτίας της νομοθεσίας περί ανταλλαγών κρατουμένων και της πατρότητας δεν κατέστη ποτέ δυνατό να εκδοθεί στη Βρετανία.
Από τότε ταξίδεψε αρκετές φορές στη Βρετανία για τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ «Great Train Robbery», έκανε φωνητικά σε δύο τραγούδια από το soundtrack της ταινίας «The Great Rock ‘n’ Roll Swindle» για τους Sex Pistols και το 1991 συνεργάστηκε με τους γερμανούς Die Toten Hosen στο τραγούδι «Carnival In Rio (Punk Was)».
Τελικά το 2001 και σε ηλικία 72 ετών επέστρεψε στη Βρετανία για να παραδοθεί. Η πτήση της επιστροφής έγινε με ιδιωτικό τζετ ναυλωμένο από τη Sun που σύμφωνα με αναφορές πλήρωσε 30 χιλ ευρώ για τα δικαιώματα της ιστορίας του. 



11.Το μεγάλο ριφιφί

Είναι μια από τις μεγαλύτερες ληστείες στο κόσμο με λεία 10 εκ σημερινά ευρώ. Παραμένει ακόμη και σήμερα ένα άλυτο μυστήριο. Και πάνω από όλα έχει άρωμα Ελλάδας.
Μεταξύ 18 και 20 Δεκεμβρίου 1992, άγνωστοι δράστες μπήκαν στο θησαυροφυλάκιο του υποκαταστήματος της Τράπεζας Εργασίας στην οδό Καλλιρρόης διαπερνώντας εσωτερικό ατσάλι αντοχής 22 σταλ και αφού πρώτα είχαν σκάψει ένα τούνελ 15 μέτρων που συνέδεε το αποχετευτικό δίκτυο με το υπόγειο της τράπεζας.
Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου και με άπλετο χρόνο στη διάθεση τους άνοιξαν επιλεκτικά τις 301 από τις 1151 θυρίδες της τράπεζας. Η απογραφή ανέφερε τιμαλφή, επιταγές, συναλλαγματικές, ξένα νομίσματα, χαρτονομίσματα σε δολάρια ΗΠΑ, γερμανικά μάρκα, χρυσές λίρες Αγγλίας, πλάκες χρυσού άγνωστης αξίας που υπολογίστηκε τότε στο αστρονομικό ποσό των 300 εκατομμυρίων δραχμών.
Όσο για τους δράστες, η αλήθεια βρίσκεται κάπου μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας με πιθανότερο εγκέφαλο το Φράνκο Ρεστέλι, έναν από τους καλύτερους διαρρήκτες του κόσμου και Έλληνες συνεργούς.
Ο «Φρανκίνο» που τη δεδομένη εποχή εξέτιε ποινή φυλάκισης για παρόμοιες ληστείες είχε τις απαιτούμενες γνώσεις για τη διάνοιξη τούνελ. Επιπλέον ο δικηγόρος του, Ρομπέρτο Τσεράμι, έχει δηλώσει ότι η συμμετοχή του «Φρανκίνο» σε ληστείες εκτός Ιταλίας είναι αποδεδειγμένη. Όχι όμως και στο «Μεγάλο Ριφιφί».




Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Αρκάς "Το μεγάλο Φινάλε"







Θα έλεγε τις, ότι η χώρα αύτη ηλευθερώθη επίτηδες, διά να αποδειχθή, ότι δεν ήτο ικανή προς αυτοδιοίκησιν.

«Ημύνθησαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί, οι εκ περιτροπής μητρυιοί του ταλαιπώρου Γένους, του στειρεύοντος πριν, και ητεκνωμένου δεινώς σήμερον;
Άμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι επιστρατείαι…
Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεωκοπίας.
Τις ημύνθη περί πάτρης;
Kαι τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί των ερειπίων;
Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.
Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.»
(Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Πρωτοχρονιά του 1896 στην εφημερίδα "Ακρόπολις")



Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Η μπουμπού του Φουμπού (FB)

Αφιερωμένο σε όσες ξενέρωτες ξημεροβραδιάζεται στο FB (Facebook) ανεβάζοντας photos και κουνώντας ..... την ουρίτσα τους για να τρέχουν από πίσω τους σαν τα λιγούρια οι 3.000-4.000 friends.

Για όλες αυτές φτιάχτηκε το παρακάτω τραγούδι από τον εισβολέα. 



Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Το κούρεμα που έγινε αρνάκι


Τι κερδίζει η ελλάδα από την ιστορία του κουρέματος? 
Το τρίτο το μακρύτερο κι ας βρεθεί ένας καραγκιόζης να το αμφισβητήσει. Προσέξτε: Το κούρεμα του 9% αφορά μόλις 135δις ευρώ του συνολικού χρέους και αφορά 10% επι του κεφαλαίου δηλαδή μόλις 13,5δις. Αν βάλουμε και τα επιτόκια τότε το κούρεμα μειώνεται περίπου στο 9%. Άρα από χρέος 350δις αυτή τη στιγμή, θα γλυτώσουμε 13,5δις ή αλλιώς μείωση χρέους (μη λιποθυμήσετε) 3,8% ή αν το θέλετε σε πιο σέξυ μορφή σχεδόν 6% του ΑΕΠ.
Και για να καταλάβετε τα μεγέθη. Τα 13,5δις που είναι η μείωση του χρέους, είναι μόλις 5δις λιγότερα από το χρέος που μας φόρτωσε η κυβέρνηση το πρώτο εξάμηνο του 2011. (12,7δις το έλλειμμα+4,1δις κάτι χρέη σε φαρμακευτικές και προμηθευτές νοσοκομείων+1,1δις για την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου διαφόρων εταιριών+400εκ για ανάληψη χρεών τρίτων σαν τα 100εκ του μεγάρου μουσικής πχ=18,5δις). Άρα ό,τι κέρδισε ο ΓρΑΠ παλεύοντας με τα θηρία το μοίρασε και με το παραπάνω στα φιλαράκια του μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2011. Σκεφτείτε να μην ήταν και αυστηροί με τις φαρμακευτικές δαπάνες δηλαδή 
Και από τόκους? Τόση φασαρία έκανε ο ΓρΑΠ για τους νέους ευνοϊκούς όρους τοκισμού. Μεσοσταθμικά η ελλάδα όχι μόνο δεν κερδίζει από τους τόκους αλλά χάνει καθώς οι τόκοι του νέου προγράμματος βρίσκονται πολύ κοντά (και λίγο πάνω από) το 5% τη στιγμή που πάνω κάτω τα ομόλογα που θα λήξουν έχουν επιτόκιο κάτω από 5% (πιο κοντά στο 4,5μάλλον). Άρα που βρίσκονται οι πανηγυρισμοί του ΓρΑΠ? Στο μειωμένο επιτόκιο για τα 5 πρώτα χρόνια που συνίσταται σε περίπου 4,9% δηλαδή μόλις 0,1% λιγότερο από το επιτόκιο του πρώτου μνημονίου και φυσικά αρκετά υψηλότερο από το επιτόκιο των ομολόγων που λήγουν. Με λίγα λόγια αυτή η τράμπα μοιάζει με την περίοδο χάριτος που σου δίνουν οι τράπεζες προκειμένου στην αρχή να φαίνονται λίγοι οι τόκοι. Όμως στην ουσία οι τόκοι ακόμα και σε αυτή την περίοδο χάριτος θα είναι υψηλότεροι από τους σημερινούς άρα το κέρδος για τον προϋπολογισμό θα είναι αστείο. Χώρια φυσικά που σε 5 χρόνια από τώρα αυτοί οι τόκοι θα ανέβουν.
Άρα από την όλη τράμπα και τα ταχυδακτυλουργικά του προγράμματος τι κερδίζουμε? Τίποτα απολύτως. Ίσα ίσα ανταλλάσσουμε ομόλογα ελληνικού δημοσίου με κάτι περίεργα εργαλεία που θα τα χρωστάμε σε όλη την ευρώπη όπως έγινε και με το μνημόνιο ένα. Γιατί αυτό είναι σημαντικό? Διότι μπορείς να πεις πιο εύκολα αϊ γαμίσου σ’ έναν ιδιώτη ομολογιούχο ή ακόμα και σε ένα δημόσιο ταμείο άλλης χώρας, παρά να το πεις σε 27 χώρες συνολικά και ταυτόχρονα. Οπότε ουσιαστικά ο ΓρΑΠ συνεχίζει τη βασική δουλειά που κάνει από τη στιγμή που εκλέχθηκε πριν από περίπου 2 χρόνια. Υποθηκεύει το υπάρχων ελληνικό χρέος με τρόπους που είναι πολύ πιο δύσκολο να αναδιαπραγματευτεί, ενώ ταυτόχρονα το αυξάνει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς για τα δεδομένα της χώρας (υπενθυμίζω κατά 44δις μόνο το 2010 και ήδη 18,5δις το πρώτο εξάμηνο του 2011).
Διότι αν κάνουμε μια σούμα το τι έχει συμβεί στη χώρα τα τελευταία 2 χρόνια, θα δούμε πως τα αποτελέσματα, τα σκληρά αριθμητικά αποτελέσματα είναι φρικώδη. Δεν έχει σημασία τι ψέματα λέει ο πρωθυπουργός στις δηλώσεις του. Δεν έχουν σημασία ποιες είναι οι προσπάθειες που καταβάλουν οι υπουργοί στα λόγια. Σημασία έχει ο λογαριασμός.
Το Πασόκ παρέλαβε ένα δημόσιο χρέος ύψους περίπου 300 δις στο τέλος του 2009 και σήμερα αυτό το χρέος βρίσκεται περίπου στα 360δις ήδη και μέχρι το τέλος του χρόνου είναι πολύ πιθανό το χρέος να πλησιάσει τα 380δις χωρίς καμία ένδειξη πως αυτός ο ρυθμός θα μειωθεί σημαντικά μέσα στο 2012. Άρα ουσιαστικά για τα οικονομικά δεδομένα οι επιδόσεις της κυβέρνησης αυτά τα δύο χρόνια πλησιάζουν τις επιδόσεις της κυβέρνησης playstation στο ανέμελο 2009. Το έλλειμα κλείνει κάθε χρόνο άνω του 15% του ΑΕΠ μόλις βάλουμε μέσα και τα διάφορα δωράκια που δεν περιλαμβάνονται στο έλλειμμα κεντρικής κυβέρνησης.

Χέσε ψηλά κι αγνάντευε.
Σε αυτό το σημείο ο άγιος φλώρος άλλαξε μορφή και έγινε μια κατσίκα με 9 κεφάλια προσπαθώντας να μου απαντήσει στο σημαντικότερο ερώτημα που θα ήθελε να ακούσει ο μικρός πασόκος που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Θα τα βγάλει πέρα η κυβέρνηση μετά τη συμφωνία? Η σύντομη απάντηση είναι όχι, η εκτενής έρχεται από κάτω.
Να δούμε λίγο τι κέρδισε η κυβέρνηση? Κέρδισε τη μη αποπληρωμή των 110δις του μνημονίου 1 που ήταν να πληρωθεί μεταξύ 2012-2016. Αλλά αυτό μας ήταν ήδη γνωστό και δεδομένο από τις 2 Δεκέμβρη του 2010, όταν ο άγιος γλυκέριος -μεγάλη η χάρη του- μου είχε αποκαλύψει την κάρα του. Σε αυτή μπορείτε να δείτε ότι οι μπλέ μπάρες που αφορούν τα 110δις του μνημονίου και οι οποίες θα έπρεπε να εξοφληθούν σταδιακά μέχρι το 2016 δεν έχουν μπει στον μετριοπαθή υπολογισμό που έκανε ο άγιος (μετριοπαθή στα όρια του αστείου αν σκεφτούμε πως προβλέπει έλλειμα 2012 στα 15δις ευρώ όταν ακόμα χτυπάμε 30άρες και 40άρες). Άρα τα 110δις ξέραμε πως είναι αδύνατο να αποπληρωθούν σε αυτό το διάστημα, γιαυτό και δεν πληρώνονται.
Τι άλλο κέρδος είχε η κυβέρνηση? Τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων της για τα επόμενο ένα ή ενάμιση χρόνο (είναι αστείο να μιλάμε για παραπάνω, όπως ήταν αστείο να μιλάμε για το 2013 όταν υπογραφόταν το μνημόνιο 1 τον μάη του 2010). Αλλά αυτή η χρηματοδότηση δεν φτάνει για να ικανοποιήσει την εκλογική πελατεία της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα το πασόκ να χάνει ολοένα και πιο σταθερά τις κοινωνικές και οικονομικές του συμμαχίες. Τίποτα δεν προβλέπεται στο σχέδιο που να δημιουργήσει συμμαχίες που θα επιτρέψουν στην κυβέρνηση να επιπλεύσει.
Τι άλλο κέρδος είχε η κυβέρνηση. Την αστεία μικρή μείωση τόκων για τα πρώτα 5 έτη. Αυτή θα φέρει κάποια μικρά αποτελέσματα στο έλλειμμα, αλλά αυτά τα αποτελέσματα θα είναι τόσο μικρά που θα εξαφανιστούν μέσα στην τεράστια αύξηση των τόκων που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Ο ΓρΑΠ σας λέει πως θα γλυτώσουμε 3δις σε τόκους, αλλά δεν σας λέει πως θα τα γλυτώσουμε σε σχέση με ένα υποθετικό μελλοντικό σενάριο. Με λίγα λόγια οι τόκοι που πληρώνει κάθε χρόνο το ελληνικό κράτος και οι οποίοι αυξάνοντα ραγδαία την τελευταία τριετία, θα συνεχίσουν να αυξάνονται απλά με μικρότερο ρυθμό από τις προηγούμενες προβλέψεις. Κι αυτό για 5 χρόνια πριν αρχίσουν να αυξάνονται πάλι ραγδαία. Άρα μηδέν εις το πηλίκο για τους πασόκους.
Άρα η ύφεση θα συνεχίσει να είναι βαθιά, το δημόσιο θα συνεχίσει να πληρώνει μόνο επιλεκτικά τους πελάτες του, η ανεργία θα συνεχίσει να ανεβαίνει και το πασόκ να χάνει τα κοινωνικά στηρίγματα που το έφεραν στην εξουσία. Κι όλα αυτά χωρίς να συμβεί καμία ιδιαίτερα χοντρή στραβή παγκοσμίως που είναι πολύ πιθανό να συμβεί.

Άδραξε την ημέρα 
Διότι εκεί είναι το άλλο παιχνίδι. Καθώς πια ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι συνειδητοποιούν πως η νεροτσουλήθρα στη δύση δεν έχει τελειωμό, αυτοί που έκαναν υπομονή να περάσει η μπόρα θα αρχίσουν να γίνονται ανυπόμονοι καθώς η μπόρα δεν τελειώνει. Κι αυτό δημιουργεί “ατυχήματα” τύπου Lehman. Είτε μιλάμε για το μικροκλίμα της ελλάδας (τύπου Leo Bernet και έδραση ψαλίδας), είτε για το παγκόσμιο σύστημα.
Στην ΕΕ αυτή τη στιγμή υπάρχουν ήδη 5 χώρες που βρίσκονται ντε φάκτο εκτός αγορών. 3 επίσημα και με τη βούλα (ελλάδα, ιραλνδία, πορτογαλλία) και 2 πρακτικά (ιταλία και κύπρος). Πολύ σύντομα οι “αγορές” με την ανοχή των κυβερνήσεων θα “επιτεθούν” και στους υπόλοιπους υποψήφιους (ισπανία, βέλγιο). Από αυτό το μπάχαλο το EFSF είναι πολύ μικρό και αδύναμο για να παρέμβει και να σώσει την παρτίδα. Οπότε σύντομα θα έχουμε καινούργιες κρίσιμες αποφάσεις. Γιατί το σύστημα είναι κουρδισμένο για να ωφελεί τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Όπως συνέβη και σε αυτή τη σύνοδο, η πολιτική τάξη της ευρώπης παίζει με σημαδεμένη τράπουλα εις βάρος των πρώην πολιτών, νυν μουζίκων. Σε κάθε γύρο το λόμπυ του χρηματοπιστωτικού τομέα κερδίζει, στην ουσία υποθηκεύοντας την ίδια την ύπαρξή του. Περίεργο? Όχι. Πώς νομίζατε ότι βγήκε το τσιτάτο πως οι καπιταλιστές θα μας πουλήσουν το σχοινί για να τους κρεμάσουμε?
Απόσπασμα από το techiechan