Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Βάσανο η σκέψη, μαρτύριο η απόφαση


«Μα, γιατί δεν εξεγείρεται κανείς;»

«Μα γιατί δεν βγαίνει κανείς στους δρόμους;»

«Μα, τι γίνεται και τα δεχόμαστε όλα με σκυμμένο το κεφάλι;»

«Μας ψεκάζουν;»

Τρία χρόνια ακούγονται τα ίδια ερωτήματα.

Πάντα, αυτός που τα κάνει, απευθύνεται στους άλλους.Ποτέ στον εαυτό του.

Επίκληση στη λύπηση των υπόλοιπων είναι.

Κραυγή καναπέ.Ακούνητου καναπέ μπροστά σε δελτίο ειδήσεων των 8.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που θα φωνάξει «Κλέφτες είναι όλοι τους» και μετά θα τους ψηφίσει.

Ακόμα, πολλές φορές, αναίσχυντα, ο ίδιος λοιδωρεί τους αυτόχειρες γιατί αυτοκτόνησαν «οι ηλίθιοι και δεν ζώστηκαν βόμβα να πάνε να τους ανατινάξουν»

Ποιους; Δεν ξέρει.

Τίποτα δεν ξέρει.

Τίποτα δεν καταλαβαίνει.

Τον μαστιγώνουν οι πληροφορίες, τα κακά μαντάτα, η κάθοδος προς τα κάτω, αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτα.

Είναι ηλίθιος; Βλάκας;

Έγινε οικειοθελώς μέσα στα χρόνια.

Έμαθε, συνήθισε να μην σκέφτεται,να μην κρίνει και εν τέλει να μην αποφασίζει για τίποτα.

Μέτραγε για αγγαρεία τη σκέψη, ήθελε να΄ναι «ξένοιαστος»

Τι εννοούσε ξένοιαστος;

Να καταναλώνει εννοούσε, να έχει φράγκα να ξοδεύει.

Και του τα δώσανε .Δανεικά.

Και για αντίτιμο δεν τους παραχώρησε με την ψήφο του μόνο την διακυβέρνηση για 4 χρόνια. Τους παραχώρησε με χαρά και ανακούφιση το σκέπτεσθαι, το κρίνειν και το αποφασίζειν εν λευκώ.

Φτάνει να του δίνανε χλίδα και κατανάλωση.

Και έτσι μεγάλωσε και τα παιδιά του.

Τώρα λοιπόν που έφτασε η ώρα να σκεφτεί, να κρίνει, να αποφασίσει και να πράξει, δεν μπορεί, είναι ανίκανος.

Και σαν χάνος κοιτά τον ουρανό μπας και βρέξει μάννα.

Και ψάχνει κανέναν σωτήρα να του παραχωρήσει και πάλι το σκέπτεσθαι και τα υπόλοιπα με αντίτιμο τα φράγκα.

Δεν βρίσκει κάποιον να του δώσει ευμάρεια, ψέματα κάργα και μίσος για τον διπλανό του δίνουν. Και τα καταπίνει αμάσητα και μισεί και περιμένει.

Τι περιμένει;

Ούτε αυτός ξέρει αφού δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτα και να καταλάβει.

Έτσι ο πολυμήχανος Οδυσσέας κατάντησε ο κουτοπόνηρος Σάκης της σύγχρονης Ελλάδας, ο βολεψάκιας, ο παρτάκιας.

Αλλά τέλειωσε η μοίρα του Σάκη.

Και δεν υπάρχει Οδυσσέας, κάτι λίγοι μόνο, που δεν τους ακούν οι Σάκηδες.

Δεν καταλαβαίνουν τι λένε ο Οδυσσέας δίπλα τους και τον μισούν γι αυτό.

Τον μισεί τον δίπλα ο Σάκης, κυρίως γιατί μπορεί και σκέφτεται.

Την άγνοια του μισεί τελικά, την αδυναμία του να σκεφτεί.

Έτσι, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα όλοι προσμένουν ένα θάμα.

Της Σοφίας Λαμπίκη

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Ο θυμός της Γερμανίας, τρία χρόνια μετά

(......)

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης του Βερολίνου, ο μέσος Γερμανός βρέθηκε στο μάτι μιας συστηματικής οικονομικής επιδείνωσης. Μπορεί η ανεργία στη Γερμανία να κρατιέται, προς το παρόν, χαμηλά, αλλά το ποσοστό των εργαζόμενων-πτωχών (δηλαδή εργαζόμενων που βρίσκονται κάτω από το επίσημο γερμανικό όριο της φτώχειας – που δίδεται ως το 60% του μεσαίου εισοδήματος) αυξήθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια κατά 82%! 

Έτσι, οι σκληρά εργαζόμενοι Γερμανοί είτε βιώνουν πρωτοφανή οικονομική στενότητα είτε βλέπουν συναδέλφους τους, φίλους τους, να δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα χωρίς κρατικά επιδόματα. 
Παράλληλα, βλέπουν τις υπηρεσίες υγείας τους να πλήττονται από μεγάλες δόσεις κρατικής λιτότητας (καθώς η κυβέρνηση πασχίζει, στο πλαίσιο της αυτο-επιβολής αυστηρών δημοσιονομικών στόχων), και τα δημόσια σχολεία τους να υστερούν, την ώρα που ακούν από την τηλεόραση και διαβάζουν στην Bild για δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που πηγαίνουν ως δάνεια στις χώρες και στις τράπεζες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. 
Φυσικό είναι, υπό αυτές τις συνθήκες, ο μέσος Γερμανός να μη θέλει να ακούσει για χαλάρωση της αυστηρής αντιμετώπισης εκείνων τους οποίους θεωρεί υπεύθυνους για τα δεινά του – τους Έλληνες, τους Πορτογάλους, τους Ιταλούς. Κι όποιος Γερμανός πολιτικός ή οικονομολόγος καταφερθεί εναντίον αυτών των Νέων Βερσαλλιών, χάνει αμέσως την εμπιστοσύνη του γερμανικού κοινού.

(......)

Για να πάρουμε μια ιδέα του πόσο βασίζεται η γερμανική βιομηχανία, από την οποία εξαρτάται η διαβίωση του μέσου Γερμανού εργαζόμενου, το 2012, η Γερμανία παρουσίασε εμπορικό έλλειμμα €27 δισ. με χώρες από τις οποίες εισάγει ενέργεια – Ρωσία, Λιβύη και Νορβηγία

Παράλληλα, είχε έλλειμμα στο εμπορικό της ισοζύγιο της τάξης των €4,7 δισ. και €11,7 δισ., αντίστοιχα, με την Ιαπωνία και την Κίνα
Συνολικά, το γερμανικό εμπορικό έλλειμμα απέναντι στις υπόλοιπες πλεονασματικές (εξαγωγικές) χώρες (εκτός ΕΕ) έφτασε, για το 2012, τα €43,4 δισ. 
Και πώς κάλυψε αυτό το εμπορικό έλλειμμα
Το κάλυψε μέσω ενός γιγαντιαίου εμπορικού πλεονάσματος της τάξης των €54.6 δισ. που είχε με τις... ελλειμματικές χώρες της Ευρωζώνης (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Κύπρο και Ιρλανδία). 
Με άλλα λόγια, οι καθαρές εξαγωγές της Γερμανίας, σε χώρες που η επικρατούσα στη Γερμανία «ισορροπία απόψεων» θεωρεί ότι πρέπει να μείνουν στον Προκρούστη των Νέων Βερσαλλιών, μειώνοντας την αγοραστική τους δύναμη, ήταν εκείνες που κάλυψαν (με τις αγορές τους γερμανικών εξαγωγών) ολόκληρο το εμπορικό έλλειμμα της Γερμανίας προς την Κίνα, την Ιαπωνία, τη Νορβηγία, τη Ρωσία και τη Λιβύη, αφήνοντας μάλιστα ένα υπόλοιπο €11,2 δισ. το οποίο βοήθησε τη Γερμανία να καλύψει μεγάλο μέρος των μεταβιβάσεων των γερμανικών βιομηχανικών θηρίων (π.χ. τη VW-Audi) προς τις θυγατρικές και τους προμηθευτές τους στην Τσεχία-Σλοβακία (€3,4 δισ.) και την Ολλανδία (€15 δισ.).

Το 2013, τι θα απογίνει αυτός ο ισολογισμός; Δεδομένου ότι οι Νέες Βερσαλλίες επιφέρουν μείωση της αγοραστικής δύναμης των ελλειμματικών χωρών, σε βαθμό που κόβει την ανάσα, από πού θα βρει η γερμανική βιομηχανία τη ζήτηση που απαιτεί ώστε να κρατηθεί πλεονασματική (για να μη χρειαστεί να προβεί σε απολύσεις); 

Από την Κίνα; Ήδη έχουμε εμφανή στοιχεία που δείχνουν μεγάλη πτώση των γερμανικών εξαγωγών στην Κίνα για το 2013. 
Από την Ιαπωνία; Αδύνατον, δεδομένης της επιθετικά επεκτατικής νομισματικής πολιτικής της Κεντρικής Τράπεζας του Τόκυο η οποία ρίχνει το γιεν. 
Από την Αμερική; Και πάλι η απάντηση μοιάζει αρνητική καθώς το δολάριο τείνει προς τα κάτω ως αποτέλεσμα της χαλαρής πολιτικής της Fed σε αντιδιαστολή με τη συστηματικά σκληρή πολιτική της ΕΚΤ.

Το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι ότι η τιμωρητική πολιτική εναντίον των ελλειμματικών Ευρωπαίων, που πρωτο-εφαρμόστηκε πριν τρία χρόνια στην Ελλάδα και επεκτείνεται στην Ευρωζώνη μέρα με τη μέρα (παρά τα λόγια του αέρα του κ. Μπαρόζο), η πολιτική που ονομάζω -τρία χρόνια τώρα- «Νέες Βερσαλλίες», θα πλήξουν κι άλλο, πολύ χειρότερα, τον μέσο, σκληρά εργαζόμενο Γερμανό – στον οποίο εξαρχής άξιζε καλύτερη τύχη

Κι όσο η νέα δυστυχία των νεόπτωχων Γερμανών γίνεται πιο εμφανής στη Γερμανία και τροφοδοτεί όλο και πιο πολύ την έφεση προς ακόμα αυστηρότερη τιμωρητική πολιτική απέναντι στους ελλειμματικούς λαούς, τόσο πιο μικρά θα είναι τα περιθώρια για μια ορθολογική λύση της Κρίσης του Ευρώ. Μια τέτοια διαδικασία δεν μπορεί να έχει αίσιο τέλος για την Ευρώπη – Βόρεια ή Νότια, ελλειμματική ή πλεονασματική.

Απόσπασμα από άρθρο του Γιάννη Βαρουφάκη

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Μεταξο… σκώληκες

Τι χρειάζεται αυτός ο τόπος; Αυτός ο τόπος «χρειάζεται Μεταξάδες»…

Το δήλωσε ο χρυσαυγίτης υποφυρερίσκος, ο βουλευτής Παππάς, προχτές στη Βουλή.

Την αστική, δηλαδή, Βουλή. Οπως αστική ήταν και εκείνη η Βουλή του ’36, εντός της οποίας οι πλουτοκράτες και τα τότε κόμματά τους πήραν το κνώδαλο των ανακτόρων, τον Μεταξά, αυτόν που τρεις μήνες νωρίτερα είχε λάβει στις εκλογές μόλις 50.000 ψήφους, και τον διόρισαν πρωθυπουργό.

Αλλά, γιατί ο τόπος «χρειάζεται τους “πατριώτες” Μεταξάδες»; Για να κάνουν τι;

Μήπως, για να δολοφονούν εργάτες, όπως ο Μεταξάς τους καπνεργάτες το ’36;

Μήπως, για να παραδίδουν πραγματικούς πατριώτες, δημοκράτες, κομμουνιστές στην Γκεστάπο, όπως έκανε το καθεστώς Μεταξά το ’41;

Μήπως, γιατί ο φασισμός ξέρει να διατηρεί ισχυρές τις «φιλίες» των κεφαλαιοκρατών προς πάσα ιμπεριαλιστική κατεύθυνση, όπως εκείνες οι φιλίες του Μεταξά που, και προσωπικός φίλος του Γκαίμπελς ήταν, και θιασώτης του Χίτλερ και του Μουσολίνι ήταν, αλλά (ταυτόχρονα) και υπηρέτης και μαριονέτα των Αγγλων, ήταν;

Μήπως, για να διαδοθούν τα «φώτα του ελληνικού πολιτισμού», που σαν τέτοια θεωρούν τα ναζιστοειδή τις μεθόδους του Ελληνα «Μέγκελε», του αρχιδολοφόνου (και κατοπινού βουλευτή της ΕΡΕ) Μανιαδάκη, δεξί χέρι του Μεταξά, που πολλές από τις μεθόδους του στα μπουντρούμια της Ασφάλειας εφαρμόστηκαν στα χιτλερικά στρατόπεδα και στα μπουντρούμια των δικτατοριών της Λατινικής Αμερικής;

Μήπως, για να επανδρωθούν νέα Τάγματα Ασφαλείας, δοσιλόγων, μαυραγοριτών, από «πατριώτες» σαν αυτούς του καθεστώτος Μεταξά;

Μήπως, για νέες ρεμούλες και κομπίνες σαν εκείνες με τους «υπέρ Αεροπορίας» εράνους επί Μεταξά;

Μήπως, για να έχουμε μια κυβέρνηση που θα απαρτίζεται απευθείας από τραπεζίτες, από βιομήχανους και από εφοπλιστές, όπως εκείνη του Μεταξά;

Για όλα αυτά «χρειάζεται Μεταξάδες» ο τόπος, κατά τους χρυσαυγίτες. Και για όλα τα άλλα που ο ίδιος ο Μεταξάς τα περιέγραφε σαν «επιτεύγματα» του φασιστικού του καθεστώτος. Ενα καθεστώς με το οποίο, όπως ο ίδιος ομολογούσε:

«Η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό…».

Και, φυσικά, ένα τέτοιο κράτος, που θα διαχειρίζεται πολιτικά τις υποθέσεις των καπιταλιστών όπως τις διαχειριζόταν ο Μεταξάς, ένα κράτος που η δικτατορία της αστικής τάξης θα ασκείται χωρίς προσχήματα, όπως το επιθυμούν οι χρυσαυγίτες, όντως έχει αποδειχτεί ιστορικά «χρήσιμο». Αλλά για ποιους, άραγε; Για το λαό, προφανώς, όχι. Για τους κεφαλαιοκράτες, όμως, αυτούς δηλαδή που έκαναν πρωθυπουργό τον δικτάτορα Μεταξά, που έκαναν καγκελάριο τον Χίτλερ και που «θρέφουν» τους χρυσαυγίτες, σίγουρα.

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Θα πλημμυρίσει τον κόσμο με πολύ χρήμα η Ιαπωνία

Μεγάλο εκνευρισμό -αν όχι πανικό- έχει προκαλέσει στη γερμανική κυβέρνηση η νέα οικονομική πολιτική του Ιάπωνα πρωθυπουργού Σίνζο Αμπε, για την υλοποίηση της οποίας καθαίρεσε τον προηγούμενο διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Ιαπωνίας και τοποθέτησε στο αξίωμα αυτό τον Χαρουχίκο Κουρόντα. Η πολιτική του δεξιού προέδρου της ιαπωνικής κυβέρνησης είναι σαφέστατη, αλλά εντελώς αντίστροφη από την πολιτική λιτότητας που επιβάλλει όλο και πιο έντονα το Βερολίνο σε ολόκληρη την Ευρωζώνη και την ΕΕ. Για να κινηθεί η οικονομία, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα χρήμα, λέει ο Αμπε. Η ιαπωνική κυβέρνηση επομένως θα ρίξει άφθονο χρήμα στην ιαπωνική αγορά ουσιαστικά «τυπώνοντας γεν», όπως είναι η λαϊκή έκφραση.

Ετσι θα γίνουν τουλάχιστον τρία θεμελιώδη πράγματα: Πρώτον, οι επιχειρήσεις θα βρεθούν με πολύ χρήμα στη διάθεσή τους, άρα μπορούν να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους. Δεύτερον, οι Ιάπωνες εργοδότες θα μπορέσουν συν τοις άλλοις να δώσουν και κάποιες αυξήσεις στους εργαζόμενους, βελτιώνοντας την αγοραστική τους δυνατότητα. Τρίτον, μια τέτοια νομισματική πολιτική θα οδηγήσει στην υποτίμηση του γεν σε σχέση με το ευρώ και το δολάριο, διευκολύνοντας έτσι την αύξηση των γιαπωνέζικων εξαγωγών. Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι αυτή η νομισματική πολιτική του Τόκιο δεν πρόκειται να οδηγήσει σε κανενός είδους αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της Ιαπωνίας.

Παρ’ όλο που το δημόσιο χρέος της χώρας, μετά και το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα, βρίσκεται σε αστρονομικά ύψη και είναι το υψηλότερο στον κόσμο καθώς φτάνει το… 240% (!!!) του ΑΕΠ, είναι σε ποσοστό άνω του 90% εσωτερικός και όχι εξωτερικός δανεισμός. Με άλλα λόγια, τα γιαπωνέζικα ομόλογα τα αγοράζει η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας, οι ιαπωνικές ιδιωτικές τράπεζες και οι ιαπωνικές επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα η ιαπωνική κυβέρνηση να δανείζεται με επιτόκιο… 1% ή το πολύ 2% – δηλαδή τζάμπα! Μάλιστα ο σχεδιασμός του πρωθυπουργού και του κεντρικού τραπεζίτη είναι να αγοράσει η τράπεζα της Ιαπωνίας το 70% των νέων κρατικών ομολόγων και μάλιστα με πολύ χαμηλό επιτόκιο της τάξης του 1% ώστε να διασφαλιστεί πλήρως ότι υπάρχει απόλυτος έλεγχος του δημόσιου χρέους και ότι κανένας δεν μπορεί να ασκήσει πίεση μέσω του δημόσιου χρέους στο Τόκιο. Οταν λέμε ότι η κυβέρνηση Αμπε θα ρίξει χρήμα στην ιαπωνική αγορά, μάλλον δεν μπορούμε να φανταστούμε τι ακριβώς εννοούν οι Γιαπωνέζοι. Ο Αμπε και ο Κουρόντα λοιπόν ανακοίνωσαν ότι επί δύο ολόκληρα χρόνια θα ρίχνουν κάθε μήνα στην αγορά της Ιαπωνίας το ποσό των επτά και πλέον τρισεκατομμυρίων γεν – δηλαδή πάνω από 50 δισεκατομμύρια ευρώ τον μήνα επί 24 μήνες, που μας κάνει… 1,2 τρισεκατομμύρια (!) ευρώ.

Το ποσό είναι κολοσσιαίο. Επειδή δε ο Αμπε αυτή την οικονομική πολιτική τη διεκήρυσσε από την προεκλογική ακόμη περίοδο, έχει ήδη δημιουργήσει γεγονότα. Στους επιχειρηματικούς αλλά και στους χρηματοπιστωτικούς κύκλους της Ιαπωνίας επικρατεί κλίμα ευφορίας πρωτοφανές εδώ και είκοσι χρόνια. Προσδοκίες όμως έχουν γεννηθεί και στους Ιάπωνες εργαζόμενους.

Ο Σίνζο Αμπε κάλεσε δημοσίως τους επιχειρηματίες να δώσουν υψηλότερους μισθούς «σε όσους εργάζονται σκληρά». Ως συνέπεια των πρωθυπουργικών παροτρύνσεων αρκετοί επιχειρηματικοί κλάδοι στην Ιαπωνία, με πρώτα τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, μετά από πολλά χρόνια έδωσαν αυξήσεις στους υπαλλήλους τους, ενώ άλλοι κλάδοι αρκέστηκαν σε έκτακτα επιδόματα μέχρι στιγμής. Γενικά πάντως κάτι άρχισε να κινείται, και αυτό δεν είναι καθόλου ασήμαντο για τους Γιαπωνέζους.

Αντιθέτως, αυτή η πολιτική ανησυχεί πολύ τους Γερμανούς. «Η Ιαπωνία πλημμυρίζει τον κόσμο με χρήμα – πόσο επικίνδυνο είναι αυτό;» ήταν την περασμένη Πέμπτη ο τίτλος ενδιαφέρουσας ανάλυσης της εβδομαδιαίας γερμανικής σοσιαλδημοκρατικής εφημερίδας «Ντι Τσάιτ», στην οποία μεταξύ άλλων τονίζεται για την πολιτική της ιαπωνικής κυβέρνησης: «Ενοχλείται από αυτήν η γερμανική κυβέρνηση, γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορούν οι γιαπωνέζικες επιχειρήσεις να προσφέρουν τα προϊόντα τους στο εξωτερικό με ευνοϊκότερο κόστος – και πιθανόν έτσι να χτυπήσουν τον ανταγωνισμό ακόμη και μέσα στη Γερμανία».

Η γερμανική εφημερίδα επιχειρεί να δώσει δραματικό χαρακτήρα στην πολιτική του Τόκιο. «Ακόμη περισσότερο χρήμα για τον κόσμο – είναι αυτός ο δρόμος εξόδου από την κρίση ή είναι ο δρόμος προς την καταστροφή;» δήθεν αναρωτιέται. «Οι επικριτές βλέπουν στις δράσεις αυτές (της ιαπωνικής κυβέρνησης) το προκαταρκτικό σκαλοπάτι της κρατικής χρεοκοπίας» ισχυρίζεται στους τίτλους του και το γερμανικό περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ». Μεγάλος καημός για την Ιαπωνία!

Από το iskra

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

«Επέτειος»!


Σήμερα(προχθές) έχουμε… «επέτειο»! 
Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε πριν από τρία χρόνια, στις 23 Απρίλη του 2010.
Ηταν τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός της χώρας, από το Καστελόριζο, επιλέγοντας για φόντο τις βαρκούλες που αρμενίζανε, μας ανακοίνωσε την υπαγωγή της Ελλάδας στη δίνη των μνημονίων.
Ηταν τότε που η εγχώρια πλουτοκρατία έθετε σε εφαρμογή το σχέδιό της για τη μετακύλιση των βαρών της καπιταλιστικής κρίσης, της δικής της κρίσης, πάνω στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Οπως μας είπαν τότε οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους, για τα μνημονιακά μαρτύρια του ελληνικού λαού που συνεχίζονται ακατάπαυστα και που μέσα από αυτά προωθούνται όλα τα αντιδραστικά μέτρα που είχαν προσχεδιάσει εδώ και χρόνια αλλά μέχρι τώρα δεν τολμούσαν να εφαρμόσουν, έφταιγε ότι τα «σπρεντς» είχαν φτάσει τις 600 μονάδες…
Αλλά σήμερα, τρία χρόνια μετά – και μετά από τόση «σωτηρία» – τα «σπρεντς» είναι στις… 1.016 μονάδες!
Μας είχαν πει πως η πολιτική τους στόχευε στη μείωση του χρέους, επειδή το χρέος είχε φτάσει στο 125% του ΑΕΠ.
Αλλά σήμερα, τρία χρόνια μετά – και μετά από τόση «σωτηρία» – το χρέος είναι στο… 156,9% του ΑΕΠ! (σ.σ.: οι «σωτήρες» ακόμα και μετά από το «κούρεμα» το αύξησαν κατά 25 δισ. ευρώ!)…
Μας είπαν όμως και μια αλήθεια:
«Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό», ήταν τα λόγια του Παπανδρέου τότε.
Πράγματι. Αλλά με την εξής διαφορά: Για τον Οδυσσέα υπήρξε Ιθάκη. Για τον ελληνικό λαό υπάρχει μια αέναη «Οδύσσεια». Δεν υπάρχει Ιθάκη. Υπάρχουν μόνο Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες.
Κάντε υπομονή, λένε οι κυβερνώντες από Παπανδρέου και Παπαδήμο, μέχρι Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη: Ζήστε χωρίς μισθούς, χωρίς συντάξεις, χωρίς δουλειά, χωρίς θέρμανση, χωρίς ελπίδα, και εκεί κατά το 2020, το χρέος, που αυτοί το δημιούργησαν
(και που εμείς βάσει των δανειακών συμβάσεων θα το πληρώνουμε μέχρι το 2042!)
θα ξαναπάει στο 125% του ΑΕΠ!
Προσέξτε, δηλαδή, τι μας λένε:
Οτι ο ελληνικός λαός – αν και εφόσον «όλα πάνε καλά» – εκείνο που έχει να περιμένει στα δέκα χρόνια από το διάγγελμα του Παπανδρέου, είναι ότι οι «σωτήρες» θα τον έχουν ξαναγυρίσει στην ίδια θέση που ήταν το 2010! Στην ίδια κατάσταση!
Προσέξτε:
Μετά από τόσα μνημόνια, τόσους εφαρμοστικούς, τόσα μεσοπρόθεσμα, τόσες περικοπές, τόσες κλοπές, τόσα λουκέτα, τόση ανεργία, τόση δυστυχία, εκείνο που μας «υπόσχονται» είναι ότι αφού θα μας έχουν λεηλατήσει, αφού θα μας έχουν εξαθλιώσει, αφού θα μας έχουν μετατρέψει σε κανονικούς είλωτες, έτσι, λεηλατημένους, εξαθλιωμένους και είλωτες, οι «σωτήρες» μας, αν κάτσουμε… ήσυχα, το 2020 (και σίγουρα μέχρι το… 2042)θα μας έχουν οδηγήσει στο ίδιο σημείο απ’ όπου ξεκίνησαν τα μαρτύρια!
Αυτός είναι ο λόγος που μας λένε ότι πρέπει να έχουμε… «υπομονή». Οτι πρέπει να τους… δοξάζουμε. Να τους ανακηρύξουμε «ευεργέτες»: Επειδή μας υπόσχονται ότι στις 23 Απρίλη του… 2020 (και σίγουρα μέχρι το…2042), θα μας έχουν γυρίσει στο… Καστελόριζο!
Μόνο που αν τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν το «έργο» τους ένα είναι απολύτως βέβαιο: Εκείνο το μελλοντικό τους διάγγελμα (μεταξύ του 2020 και του…2042), δεν θα είμαστε εδώ για να το απολαύσουμε. Γιατί στο μεταξύ θα μας έχουν αφανίσει. Κι εμάς, και τα παιδιά μας, και το Καστελόριζο και την Ελλάδα ολόκληρη.
Toυ Νίκου Μπογιόπουλου

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Καλοφάγωτος ο ΟΠΑΠ, κύριε Φαήλο






Τι σου είναι, φίλε μου, η άτιμη η τύχη! Τα 'φερε από δω, τα ΄φερε από εκεί, τον έριξε τον ΟΠΑΠ στα χέρια του πελάτη του Φαήλου. Και μου το έλεγε η μαμά μου, «παιδί μου στη ζωή να προσέχεις ποιον διαλέγεις για γιατρό, για παπά και για δικηγόρο». Μια που ομίλησα για παπά, να δείτε που δεν θα αργήσει η μέρα που ο ΟΠΑΠ θα ενσωματώσει και την ευγενή τάξη των παπατζήδων, όπως ενσωμάτωσε τα λαχεία, τα βινετοπαιχνίδια, τα ιντερνετικά καζίνα.

Και τα λαχεία και τα φρουτάκια και τα καζίνα και το Προ-πο και το Στοίχημα και το Τζόκερ και το Λόττο και το Πρόττο και το Κίνο, όλα στον πελάτη του Φαήλου, στο άνθρωπο του Σαμαρά και της ΝΔ, στον πετρελαιά Δημήτρη Μελισσανίδη.

Ο οποίος εμφανίζεται στην προσφορά ως "Γιώργος", εμφανίζεται επίσης και ως Τσέχος "Jiri Smejc", τι να κάνουμε, μερικοί άνθρωποι αρέσκονται στα πολλά ονόματα, ιδίως όταν έχουν εκκρεμότητες με τη δικαιοσύνη.

Όλα στον Μελισσανίδη και το 33% των μετοχών και η διοίκηση, για 622 εκατομμυριάκια, όταν το 2005 η τότε κρατική Cosmote είχε αγοράσει τον «Γερμανό», κάτι γωνιακά μαγαζάκια με κινητά και μπαταρίες, για 1 δισ. ευρώ. Αν μαζευόμασταν καμιά δεκαριά άτομα, μαζί με έναν Τσέχο, τον αγοράζαμε άνετα τον ΟΠΑΠ, αρκεί να μας δίνανε περιθώριο τρία χρόνια για να τους αποπληρώσουμε.

Με 500 εκατομμύρια καθαρά κέρδη το χρόνο, στα οποία πρέπει να προστεθεί και η υπεραξία των λαχείων και των βίντεο γκέιμ, σε τρία χρόνια θα είχαμε ξεπληρώσει το χρέος μας απέναντι στη κυβέρνηση και την κοινωνία και από εκεί και πέρα, ό, τι βγάζαμε θα έμενε στην τσέπη μας. Θα δίναμε και ένα χαρτζιλίκι στον Τσέχο, να πιει μια Pilsner στην υγειά μας.

'Όταν ξέσπασε το 2008 η οικονομική κρίση στις ΗΠΑ, ξεκίνησε δημόσια συζήτηση για το αν θα πρέπει να γίνει πιο αυστηρός ο έλεγχος στον τζόγο. Κάποιοι μίλησαν ακόμη και για κρατικοποίηση των καζίνων, φοβούμενοι ότι η φτώχεια θα οδηγήσει τον κόσμο στο τυφλό και ανεξέλεγκτο παιχνίδι.

Στην Ελλάδα, την τελευταία σοβιετική δημοκρατία που λένε κάποιοι , το σύστημα κινήθηκε στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: Έριξε στην αγορά 50.000 κουλοχέρηδες, αύξησε τη διαφήμιση του τζόγου στα ΜΜΕ και στο τέλος πούλησε τον ΟΠΑΠ σε ιδιώτες. Τώρα είναι η ευκαιρία να τα αρπάξουμε από τους πεινασμένους, που αναζητούν τη σωτηρία τους στο θαύμα του τζόγου. Κι αν καταλήξουν μερικοί στη φυλακή, το ψυχιατρείο ή τον τάφο, δεν χάθηκε κι ο κόσμος, θα τους αντικαταστήσουμε με άλλους. Τα είχε πει ο Άμπροουζ Μπήρς, πριν από εκατόν πενήντα χρόνια: «Τα λαχεία είναι η μέθοδος που έχουν βρει οι πλούσιοι, για να φορολογούν τους φτωχούς, χωρίς οι φτωχοί να καταλαβαίνουν ότι φορολογούνται».

Εν μέσω κρίσης, φτώχειας και απελπισίας, ο Σαμαράς έδωσε στον άνθρωπό του τον έλεγχο του τζόγου. Και μαζί τον έλεγχο των χρεοκοπημένων ΜΜΕ που κάνουν αμάν για διαφήμιση, τον έλεγχο του ποδοσφαίρου, ακόμη και τον έλεγχο των πολιτιστικών δραστηριοτήτων, που έχουν ως μαικήνα τον ΟΠΑΠ.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Σαμαράς έδωσε τον ΟΠΑΠ στον Μελισσανίδη, για να περάσει ο έλεγχος των ΜΜΕ, του ποδοσφαίρου, των Μεγάρων από τα χέρια του κράτους, στα χέρια του πρωθυπουργού. Δεν το λέμε όμως, γιατί θα στενοχωρηθεί ο κ. Φαήλος και θα ζητήσει την άμεση μετάβασή μας στα ξερονήσια

του Γ. Ανανδρανιστάκη

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Το γέλιο και τα γελοία της χούντας


Με την επικράτηση του πραξικοπήματος, άρχισαν να τοποθετούνται στρατιωτικοί επικεφαλής των οργανισμών και των δημοσίων επιχειρήσεων αλλά και όπου αλλού μπορούσαν. Παλιό στέλεχος ενός από τους οργανισμούς αυτούς πήρε το θάρρος και παρουσιάστηκε σ’ έναν από τα κεφάλια της χούντας. Παρακάλεσε:
- Επειδή ο οργανισμός μας είναι υψίστης εθνικής σημασίας, γίνεται να μας στείλετε κάποιον που να μην είναι άσχετος;
Ο συνταγματάρχης ενθουσιάστηκε:
- Βεβαίως. Και θα σου στείλω τρεις υποψήφιους, να διαλέξεις τον καλύτερο.
Την επομένη, παρουσιάστηκαν ένας στρατηγός, ένας ταγματάρχης κι ένας λοχαγός. Το στέλεχος τους έδωσε το θέμα:
- Θα ήθελα να μου απαντήσετε στην ερώτηση, τι είναι «μπιντέ»;
Ο στρατηγός σκέφτηκε λίγο και είπε:
- Μπιντέ είναι ο λόγος της άνωσης ενός πολεμικού σκάφους σε σχέση με το εκτόπισμά του.
Ο ταγματάρχης απάντησε:
- Πρόκειται για την τροχιά ενός βλήματος, σε σχέση με το μέγιστο ύψος και το βεληνεκές του.
Ο λοχαγός παραξενεύτηκε:
- Εννοείτε το είδος υγιεινής, που συνήθως βρίσκεται στο μπάνιο;
Έλαμψε το πρόσωπο του στελέχους:
- Ακριβώς, κύριε. Η θέση είναι δική σας.
Το πληροφορήθηκε ο συνταγματάρχης της χούντας και κάλεσε το στέλεχος στο γραφείο του:
- Τι ‘ναι αυτά που έμαθα; Ο στρατηγός κι ο ταγματάρχης σου έδωσαν επιστημονικές απαντήσεις και συ διάλεξες τον λοχαγό;
Και το στέλεχος:
- Ακούστε, κύριε συνταγματάρχα: Από δω και στο εξής, θα πρέπει να γλείφουμε κώλους. Τουλάχιστον, ας είναι καθαροί!
                           

ΕΣΑτζήδες σπρώχνουν μπροστά στον βασιλικό επίτροπο τέσσερις λαϊκούς τύπους, μια λαϊκή γυναίκα κι έναν ακόμα, που μιξοκλαίει. Ο επικεφαλής των ΕΣΑτζήδων αναφέρει:
- Λαμβάνω την τιμήν ν’ αναφέρω ότι οι κατηγορούμενοι συνελήφθησαν στο λεωφορείο της γραμμής Πατήσια - Αμπελόκηποι, διότι, άνευ ουδεμιάς αφορμής, επέπεσαν, ομού και οι πέντε και έδειραν ανύποπτον αξιωματικόν, ο οποίος και νοσηλεύεται στο 401.
Εξαγριώνεται ο βασιλικός επίτροπος:
- Είπες, ετόλμησαν να χτυπήσουν αξιωματικό;
Στρέφεται στους τέσσερις και καλεί τον πιο μεγάλο:
- Τι έχεις να πεις για την βαρύτατη αυτή κατηγορία;
Ο κατηγορούμενος κοιτάζει τον βασιλικό επίτροπο αφοπλιστικά:
- Το Σουλάκι, το καμάρι μου. Είμαστε στο λεωφορείο. Κόσμος πολύς, πατείς με, πατώ σε. Και, τότες, να σου ο λεγάμενος. Ο αξιωματικός. Μέσα στο στριμωξίδι, απλώνει τη χερούκλα του και, χραπ, πατάει μια τσιμπιά στο Σουλάκι.
Ο βασιλικός επίτροπος καλεί τον δεύτερο να του πει, τι έγινε. Εκείνος αρχίζει:
- Η τιμή της αδερφής μου...
Τον σταματά ο βασιλικός επίτροπος:
- Κατάλαβα. Έλα ο επόμενος. Γιατί χτύπησες τον αξιωματικό;
Ο τρίτος της παρέας απολογείται:
- Η τιμή της βαφτισιμιάς μου...
Τον κόβει ο βασιλικός επίτροπος και καλεί τον τέταρτο:
- Το Σουλάκι μου, κορώνα στο μέτωπο. Αρραβωνιάρα να ούμε κι ο λεγάμενος...
Τον σταματά ο βασιλικός επίτροπος:
- Εντάξει, κατάλαβα. Για έλα δω εσύ;
Πλησιάζει μουδιασμένος ο τελευταίος από τους συλληφθέντες. Ο επίτροπος τον ρωτά:
- Εσύ, ποια συγγένεια έχεις με την κοπέλα;
Ψελλίζει ο άνθρωπος:
- Ούτε που την ξέρω.
Εκνευρίζεται ο επίτροπος:
- Δεν την ξέρεις και χτύπησες τον αξιωματικό; Για ποιον λόγο;
Καταρρέει ο κατηγορούμενος:
- Παρεξήγηση, κύριε. Τραγική παρεξήγηση. Τους είδα όλους αυτούς να τον βαράνε και νόμισα πως έπεσε η χούντα.


Ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος είχε βγει ολυμπιονίκης στην ιστιοπλοΐα, στους ολυμπιακούς της Ρώμης. Κατά το αποτυχημένο βασιλικό αντιπραξικόπημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967, κυκλοφόρησε και το σλόγκαν:
«1896: Ένας Λούης γίνεται ολυμπιονίκης - 1967: Ένας ολυμπιονίκης γίνεται λούης».

Πρώτη επέτειος της 21ης Απριλίου και στη Γυάρο έχουν γιορτή. Από νωρίς, τα μεγάφωνα καλούν τους εκτοπισμένους στο χώρο συγκέντρωσης, όπου, κατά την ανακοίνωση, θα μιλήσει ένας από τους συντρόφους τους, που «είδε το φως της αλήθειας». Την ορισμένη ώρα, όλοι έχουν συγκεντρωθεί στον συνήθη τόπο. Μια εξέδρα έχει στηθεί, για την περίσταση. ΕΣΑτζήδες σέρνουν έναν ταλαιπωρημένο κρατούμενο με φανερά σημάδια βασανισμού και κακοποίησης. Ο δυστυχής παίρνει ανάσα κι αρχίζει να ψελλίζει:
- Σύντροφοι ...σύντροφοι, ...σφάλαμε. Σύντροφοι, κάναμε μεγάλο λάθος... Η εθνική μας κυβέρνηση, σύντροφοι, είναι μεγαλόθυμη και πρόθυμη να μας συγχωρήσει. Αρκεί να δούμε το φως της αλήθειας, να καταλάβουμε το σφάλμα μας και να το αναγνωρίσουμε. Γιατί η εθνική κυβέρνηση είναι πανίσχυρη. Τώρα, μάλιστα, που πήραμε και την αμερικανική...
Παίρνει ανάσα και ουρλιάζει:
- ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑ!...
                            

Στο δημοτικό σχολείο, η δασκάλα απευθύνεται στα παιδιά:
- Είπαμε χθες ότι θα εξηγήσουμε στους γονείς μας πως οι πρωτεργάτες της 21ης Απριλίου έσωσαν τη χώρα από τον κομμουνισμό. Και ότι θα συστήσουμε στους δικούς μας να αναρτήσουν τα πορτρέτα τους σε περίοπτα σημεία του σπιτιού. Το κάναμε;
Απαντούν όλα μαζί:
- Μάλιστα.
Ενθουσιάζεται η δασκάλα:
- Ωραία. Πες μας, Κωστάκη. Τι κάνατε εσείς στο σπίτι σας;
Περήφανα ο Κωστάκης:
- Εμείς, κυρία, κρεμάσαμε στο σαλόνι τη φωτογραφία του κυρίου Παπαδόπουλου
- Μπράβο, Κωστάκη. Εσύ, Γιάννη;
- Εμένα ο μπαμπάς μου κρέμασε στο σαλόνι μια φωτογραφία και με τους τρεις τους.
- Εσύ, Σπύρο; Κρέμασες καμιά φωτογραφία;
Ντροπαλά, ο Σπύρος:
- Όχι, κυρία.
Επιτιμητικά, η δασκάλα:
- Όχι; Μήπως το ξέχασες;
Πάντα ντροπαλά, ο Σπύρος:
- Το θυμήθηκα, κυρία. Όμως... Η μαμά είπε να μην ανησυχώ και πως, όταν γυρίσει ο μπαμπάς από το νησί, θα τους κρεμάσουμε όλους.


Σε μια περιοδεία του, ο Παττακός μιλά σε συγκέντρωση, όπου εξηγεί τους λόγους, για τους οποίους έγινε η «επανάστασις της 21ης Απριλίου». Καθώς μιλά, αντιλαμβάνεται, στις πρώτες σειρές, τον Μήτρο να τον κοιτάζει χαζά. Σταματά την αγόρευση και τον ρωτά:
- Με καταλαβαίνεις, τι λέω;
Με κάθε ειλικρίνεια, ο Μήτρος:
- Όχι.
Ο Παττακός προσπαθεί να του εξηγήσει:
- Αν δεν γινόταν η επανάσταση, θα έρχονταν οι κομμουνιστές και θα καίγανε το σπίτι σου.
Πάντα χαζά, ο Μήτρος:
- Δεν έχω σπίτι.
Στωικά, ο Παττακός:
- Θα σφάζανε τη μάνα σου και τον πατέρα σου.
- Ξέρετε, ...είμαι ορφανός.
Μπερδεύεται ο Παττακός:
- Δεν έχεις κανένα συγγενή;
- Τη Χάιδω, την αρραβωνιαστικιά μου.
Θριαμβευτικά, ο Παττακός:
- Ωραία, λοιπόν. Αν δεν γινόταν η επανάστασις, θα έρχονταν οι κομμουνιστές και θα βιάζανε την αρραβωνιαστικιά σου. Κατάλαβες;
Και ο Μήτρος:
- Αμέ! Η επανάσταση έγινε για το μουνί της Χάιδως.


Εποχή σποράς κι ο εκτοπισμένος στη Λέρο αγρότης βρίσκεται σε βαθιά θλίψη. Κάποια στιγμή, πάει στο τηλεφωνείο και καλεί το σπίτι του, στην Ήπειρο. Το σηκώνει η γυναίκα του. Ο αγρότης φωτίζεται:
- Ελα, εγώ είμαι. Μ’ ακούς;
Ταράζεται η γυναίκα:
- Νικόλα μου, εσύ είσαι; Πώς είσαι;
- Καλά είμαι. Δεν μπορώ να σου πω περισσότερα. Δεν έχουμε καιρό. Άκουσέ με καλά, χωρίς να με διακόπτεις. Θυμάσαι το χωράφι μας πίσω από την εκκλησία; Έχω θάψει εκεί κάτι όπλα. Θέλω να πας να τα πάρεις και να τα πετάξεις, μην τα βρει κανείς κι έχουμε μπελάδες.
Την επομένη, τον φωνάζουν, επειγόντως, στο τηλεφωνείο. Είναι η γυναίκα του που μιλά εξαγριωμένη:
- Τι ’ναι αυτό που μου ’κανες, Νικόλα; Δεν πρόλαβα καλά - καλά να κλείσω το τηλέφωνο και πλάκωσαν τα τανκς κι οργώσανε το χωράφι και..
Τη διακόπτει ο Νικόλας:
- Τ’ οργώσανε, είπες;
- Ναι. Τ’ οργώσανε.
Κι ο Νικόλας:
- Ωραία. Σπείρε τώρα.


Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Εθνική Κολυμβήθρα Μακρονήσου

Περιγραφή της κόλασης της Μακρονήσου από το Μακρονησιώτη Γ.Φαρσακίδη.

Η «υποδοχή» μας, στις πύλες του Α.Ε.Τ.Ο.  Ε.Σ.Α.Ι. 
Οι χωροφύλακες αμίλητοι. Μας μετράνε, παραδίνουν τους καταλόγους κι απομακρύνονται βιαστικοί. Από σήμερα σας παραλαμβάνει ο στρατός! βρυχάται το μεγάφωνο, θα περάσετε καλά…
Ολη η φάλαγγα δέκα βήματα εμπρός. Κλίνατ’ επ’ αριστερά!
Στα δεξιά του δρόμου, ως τη θάλασσα, χέρσο, ξερό απλώνεται το ίσιωμα. Μπροστά μας, ξεχωρίζουνε οι επίσημοι κι ένα γύρω σειρές – σειρές αλφαμίτες, ακίνητοι, βλοσυροί. Πλάι σε ρασοφόρο, ο διοικητής Βασιλόπουλος. Ο λόγος του σύντομος, ειρωνικός: Δεν είναι Νταχάου εδώ, όπως σας είπανε… Για όσους θα γίνουνε Ελληνες.
Κοιτάει το ρολόι του: Εχετε πέντε λεπτά να σκεφθείτε.
Μετά κάποιος μιλάει, ο παπάς νομίζω, για τις «ανοιχτές αγκαλιές της πατρίδος», την «εθνικήν κολυμβήθραν», για μας, τα «παραστρατημένα παιδιά», για το «σκληρό τιμωρό χέρι».
Το μεγάφωνο, ξερό, μεταλλικό, ξερνά ανάκατα απειλές κι υποσχέσεις: Οσοι συμφωνούν, να προχωρήσουν τέσσερα βήματα εμπρός. Βγαίνουνε. Δυο, τρεις, τέσσερις. Βαριά γύρω μας η βουβαμάρα.
Ακόμα ένας. Τα λεπτά περνούν, η προθεσμία τελειώνει. Κανείς! Κανείς!
Οι αλφαμίτες να εκτελέσουν το καθήκον που τους ανέθεσε η πατρίδα. Οι άσπρες ζώνες κινήθηκαν σε παράταξη μάχης. Οπλα τους, κασμαδόξυλα, μπαμπού, σιδηρογωνιές. Οι πρώτοι χτυπημένοι, το πρώτο αίμα.
Η μάζα πισωγυρίζει κατά τη θάλασσα. Σιγά στην αρχή, σφιχτοδεμένη. Μετά σπάει, ξεχύνεται αγριεμένο κοπάδι. Ποδοβολητό, ουρλιαχτά, βλαστήμιες μπερδεύουν με θούρια κι οδηγίες. Πασχίζουν να ξεμοναχιάσουν, να διαλυθούνε το μπουλούκι. Σαν το κατορθώσουν, σκορπά ο κόσμος και ξανασμίγει σ’ άλλες ομάδες μικρότερες. Και ξανά και ξανά.
Ασυναίσθητα τότε, κολλάς, γαντζώνεσαι σ’ άλλους, να χωθείς μέσα, να γίνεις ένα μαζί τους. Οι ριπές αγριεύουν πιότερο ακόμα. Καμπόσοι πέφτουν στους βράχους, στη θάλασσα. Εκεί μες στα βράχια τους ψαρεύουν και τους τελειώνουνε. Ολο πιο αριές, πιο λιγοστές οι ομάδες.Τρέχεις, πηδάς, σαν τ’ αγρίμι, πέρα-δώθε. Πάν’ απ’ τα βράχια, τα πεσμένα κορμιά. Για πόσο; Πιάστηκε η ανάσα, τα πόδια κόπηκαν. Κι άξαφνα, συνειδητοποιείς τρομερή την αλήθεια: Εμεινες μόνος! Από τώρα και μπρος νιώθεις την ευθύνη να σε βαραίνει προσωπικά. Θα την αντιμετωπίσεις σαν άτομο, φάτσα με φάτσα.
Το χτύπημα από τα πλάγια, απρόσμενο, δυνατό, και κάτι στο πρόσωπο σαν ανάσα καυτή.
Σκόνταψα, πέφτω… Νιώθω τα δάχτυλά μου γατζωμένα σ’ένα κορμί ζεστό, ακίνητο.
Τα βήματά τους…. Μ’ αναποδογυρίζουνε βλαστημώντας, μ’ ανασηκώνουν τραβώντας απ’ τα μαλλιά.
Για λίγο τα μάτια μισανοίγουνε μόνα τους, όσο να προλάβεις να δεις τις ιδρωμένες, αγριεμένες τους φάτσες.
Η αρχή του τέλους. Τα χτυπήματα βαριά, στο κορμί, στο κεφάλι. Δεν πονάνε, ζαλίζουν. Ένα, δύο, τρία. Ένα κόκκινο σύννεφο.
Ωστόσο ακούω ακόμα, νιώθω, σκέφτομαι: Καλύτερα έτσι, ναι, στο κεφάλι, να τελειώνουμε.
Μετα ένας πόνος αβάσταγος τρυπάει τον ώμο. Πονάω, πονάω πολύ…
Ζω!. Πόση ώρα νά’ χω πεσμένος; Ο ήλιος κατάφατσα τσουρουφλάει. Στο πρόσωπό μου πηγμένο το αίμα, με δυσκολεύει να δω. Με κόπο μισανοίγω τα μάτια.
Πλάι μου κι άλλοι ακίνητοι, αραδιασμένοι στο μήκος του δρόμου.  Λίγο πιο μπρος δυο ποδάρια ξυπόλητα τινάζονται σε σπασμό. Ξεχωρίζω το σκουροκόκκινο με ρίγες μπουφάν. Και βέβαια είναι… το Μανιατάκι της γειτονικής μας σκηνής. Θα πρέπει να ξεψυχά.
Έρχονται.
Δοκιμάζουν μ’αναμμένο τσιγάρο, στραμπουλάνε τα χέρια, μερικές στα πόδια, στα πλευρά.
Να διαπιστώσουν αν ζω. Μετά κάπου με σέρνουν απ’ τα ποδάρια.
Συνέρχομαι στο καμιόνι. Φίσκα από κορμιά στοιβαγμένα ανάκατα.
Μες στον ιδρώτα, τη σκόνη, το αίμα. Μπρούμυτα κι ανάσκελα, σπαρταράνε ή μένουν ακίνητα ή βογκάν ή σωπαίνουν. Και συ, ένα μαζί τους, στην “Εθνικήν Κολυμβήθραν!”

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Aνάκατα VI

Τη γλώσσα μας την λέμε «μητρική», μάλλον γιατί ο πατέρας μιλάει σπάνια.

"Γάμος είναι η αποτυχημένη προσπάθεια να δώσεις διάρκεια, σε ένα τυχαίο γεγονός" Albert Einstein

Μερικές φορές κοιτάζω κάποιους ανθρώπους και αναρωτιέμαι:
Είναι δυνατόν αυτός να είναι το σπερματοζωάριο που νίκησε;

Αναπολώ την εποχή που χρωστούσα μόνο μαθήματα.
  
Μητσοτάκης σε Τατσόπουλο: Και εγώ έχω θάψει τη μιση Ελλάδα, αλλα δεν το κάνω θέμα.

Το shopping πλεον εχει καταντήσει βλέπing.

Μια χαρά πέρναγε η Χιονάτη . μαμ, κακά, και νάνοι

Αν μπορούσες να πουλήσεις τις εμπειρίες σoυ, στην τιμή που σου κόστισαν, θα είχες χεστεί στο τάληρο..

Σε κάθε αστυνομικό έλεγχο όλο η ίδια ερώτηση:-Έχετε πιει;;; Έχετε πιει;;; Παράπονο το έχω. Μία φορά να με ρωτήσουν αν έχω φάει.

Είμαστε η γενιά που πρόλαβε τα καλοριφέρ αναμμένα.

Ο χρόνος ειναι σαν το string. Πίσω, δεν εχει!

Πωπωπω τι καυτό σώμα είναι αυτό;
- Ευχαριστώ, γυμνάζομαι..
- Για το καλοριφέρ λέω.

Γιε μου που πας;
-Μάνα, .... θα πάω στα φανάρια!

Η σκληρή δουλειά θα σε ανταμείψει στο μέλλον. 
Η τεμπελιά θα σε ανταμείψει άμεσα!

Ηθελα να μουνα κοριος,
να μπω στο κινητο σου,
να βλεπω που τηλεφωνας 
γαμω το κερατο σου!

Αν όλοι οι αντρες ειναι ιδιοι, γιατι κανετε τοσο καιρο να διαλεξετε;

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Η επανάσταση των σιωπηλών


Οι Σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιο φοβερό και από το τραγούδι: τη σιωπή τους. Και πιθανότερο, παρόλο που δεν έτυχε ποτέ, θα ήταν να γλιτώσεις από το τραγούδι τους, παρά από τη σιωπή τους.[Φραντς Κάφκα, Η σιωπή των σειρήνων]

Η επανάσταση που οραματίζομαι θα είναι μια επανάσταση των σιωπηλών. Δεν θα έχει σημαίες αναπεπταμένες, συνθήματα και ιδεολογικές διακηρύξεις. Θα είναι μια επανάσταση βουβή, που θα στηρίζεται απλώς στην αλληλεγγύη των βλεμμάτων. Θα ξεκινήσει από την απόλυτη, την οργισμένη σιωπή, και θα αποδώσει στον άνθρωπο ό,τι στερήθηκε, ό,τι ονειρεύθηκε, ό,τι ζήτησε με κραυγές -πριν επιλέξει τη σιωπή.

Γιατί αυτή η σιωπή είναι η απόγνωση και η προσδοκία του. Δεν είναι αποδοχή, μήτε μοιρολατρία. Η σιωπή είναι το μέτρο της διαψευσμένης του ζωής, η πίκρα για τις επαγγελίες που ακυρώθηκαν, η οργή για την υποκρισία και το ψέμα. Η σιωπή είναι το ανώτερο στάδιο της πολιτικής ωριμότητας.
Αν οδηγήσει στην επανάσταση, θα είναι μια επανάσταση αληθινή, αφού για πρώτη φορά δεν θα δεσμεύεται από τα λόγια της, θα δεσμεύεται μόνον από τα αισθήματά της.

Η επανάσταση των σιωπηλών δεν απευθύνεται λοιπόν σε ορισμένες τάξεις κοινωνικές, ούτε υπόσχεται ευημερία και δικαιώματα. Υπόσχεται μόνον μια άλλη γλώσσα: Την ξεχασμένη γλώσσα της ειλικρίνειας και της ευθύνης. Δεν επιδιώκει την εξουσία, αφού όπως απέδειξε η Ιστορία αυτό οδηγεί στη βία και τον εκφυλισμό. Επιδιώκει, όμως, να αποδώσει στον άνθρωπο την εξουσία της ζωής του, να απαντήσει στη βουβή απόγνωση της σιωπής του. «Η επανάσταση», σχολίασε ο μέγιστος των θεωρητικών της, «συνιστά μια πνευματική αναταραχή, μέσω της οποίας μια ομάδα ανθρώπων επιδιώκει να θέσει νέα θεμέλια για την ύπαρξή της».

Σε αυτήν λοιπόν την επανάσταση, που αναζητά αιωνίως τα θέμελιά της, δεν έχουν ίσως θέση οι ποιητές, μήτε οι φιλόσοφοι. Εχουν όμως θέση οπωσδήποτε οι άνεργοι. Ο φιλόσοφος προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο, ο ποιητής δημιουργεί τον δικό του. Ο άνεργος όμως τον στερείται εξ ορισμού. Η ανεργία αποτελεί τον παραλογισμό ενός πολιτισμού, που δεν παύει να επαίρεται για τις κατακτήσεις του. Ο παραλογισμός αυτός, αλλού μεταφράζεται στην πρόκληση της χλιδής, στον άνεργο σε ταπεινώσεις που δεν τελειώνουν. Ο άνεργος κατέφυγε στη σιωπή, επειδή κουράστηκε να ακούει για επενδύσεις και για τη μείωση της ανεργίας· που εξαιρεί ωστόσο πάντοτε τον ίδιο. Ο άνεργος είναι πια σιωπηλός, όχι επειδή θέλει να κρύψει την οργή του, αλλά επειδή δεν αντέχει να μιλήσει άλλο.

(....)

Όσοι λοιπόν αμφισβητούν την επανάσταση των σιωπηλών, δεν μέτρησαν ποτέ την αξία της σιωπής, δεν έτυχε ποτέ να αντιληφθούν την εκρηκτική της δύναμη. Μήπως όμως και ο έρωτας δεν είναι ως επί το πλείστον σιωπή, μήπως μέσα στη σιωπή δεν πλάθει ο δημιουργός το έργο του;

«Οι επαναστάσεις είναι τρελές εμπνεύσεις της Ιστορίας», έγραψε ένας σπουδαίος επαναστάτης, που δολοφονήθηκε μάλιστα από τους πρώην συντρόφους του στην εξορία. Η επανάσταση των σιωπηλών δεν θα είναι απλώς μια τρελή έμπνευση της ανθρώπινης ιστορίας. Θα είναι ίσως η συνέχεια και η αποθέωσή της.

Απόσπασμα από άρθρο του Γιώργου Γραμματικάκη

Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Κώστας Καραμανλής, αυτός ο εξαιρετικός γ@μιάς

Έκτακτο! ΣΟΚ! Βόμβα! Αμερικάνοι πράκτορες σχεδίαζαν να πιέσουν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή!

Η απίστευτη πραγματικά αυτή είδηση, είδε το φως της δημοσιότητας πριν... 3 χρόνια, αλλά γνωρίζει την ανάλογη αίγλη ακόμα και σήμερα. Σύμφωνα λοιπόν με τα... τότε στοιχεία, ο καημενούλης Κωνσταντίνος Καραμανλής, δεχόταν έντονες πιέσεις από συνεργάτες της αμερικανικής κυβέρνησης, ώστε να μην κλείσει τη συμφωνία με τους Ρώσους, που αφορούσε τον αγωγό south stream, το 2008. Οι τακτικές αυτές σύμφωνα με το παραπροπέρσινο ρεπορτάζ, ακολουθήθηκαν προκειμένου να αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνηση της ΝΔ. 

Από τότε που έγινε γνωστή η είδηση χιλιάδες ηλίθιοι νεοδημοκράτες πίνουν νερό στο όνομα του, υποστηρίζοντας πως ο Καραμανλής είναι ο μόνος που ήταν πατριώτης, είχε όραμα, σχέδιο και θα έφτανε ψηλά την Ελλάδα. 

Τι έκανε λοιπόν ο Καραμανλής; Διπλασίασε το έλλειμμα της Ελλάδας, άφησε τους υπουργούς και τα στελέχη της τότε κυβέρνησης της ΝΔ να δρουν ανεξέλεγκτα, ξαφρίζοντας τα ασφαλιστικά ταμεία και ξεπουλώντας τα ομόλογα τους ελληνικού δημοσίου (καλό είναι να τα θυμόμαστε αυτά τώρα που η δημόσια ασφάλιση αποτελεί παρελθόν), αύξησε μισθούς και συντάξεις ενώ γνώριζε πως τα οικονομικά της χώρας δεν το αντέχουν και λίγο πριν κηρύξει χρεοκοπία, οδήγησε τη χώρα σε εκλογές, γνωρίζοντας και το αποτέλεσμα και το τι ακολουθούσε. Μερικές δεκάδες κατορθώματα της Κυβέρνησης Καραμανλή θα τα βρείτε εδώ.

Σχετικά με τον αγωγό, ασφαλώς και ΔΕΝ έκλεισε τη συμφωνία, καθώς ο πατριώτης χέστηκε στα βρακιά του. Απαντήστε μου στο εξής: Λέτε ότι ο Καραμανλής είναι πατριώτης και πήγε κόντρα στα αμερικανικά συμφέροντα για χάρη της Ελλάδας, για μια συμφωνία που τελικά ΔΕΝ έκλεισε; Δηλαδή αν τελικά ο Καραμανλής έκανε το καθήκον του σαν πρωθυπουργός και έκλεινε τη συμφωνία αντί να φύγει με την ουρά κάτω από τα σκέλια τι θα ήταν; Ο απόλυτος γαμιάς του διαγαλαξιακού συστήματος; Παίρνετε ναρκωτικά;

Ασφαλώς, κάθε φορά που κάποιο στέλεχος, ή ακόμα και ο ίδιος έκανε μαλακία, ο Κωστάκης αναλάμβανε την πολιτική ευθύνη. Δε νιώθατε καλύτερα τότε; Σαν το νηπιαγωγείο, που το παιδάκι πρέπει να παραδεχτεί ότι έσφαλλε για να συνεχίσει να παίζει.

Τέλος πάντων για να τελειώνουμε. Γίνεται μια τιτάνια προσπάθεια να "καθαριστεί" το όνομα του χοντρού, προφανώς γιατί πρόκειται να αναλάβει κάποιο σημαντικό κυβερνητικό πόστο, με επικρατέστερο αυτό του Προέδρου της δημοκρατίας. Ακόμα και σήμερα, πολλοί ψηφοφόροι της ΝΔ, περιμένουν διακαώς την επιστροφή του στην πολιτική, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πως στην Ελλάδα, έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό ηλιθίων παγκοσμίως. 

Και αυτοί οι Αμερικάνοι, άχρηστοι τελείως.


Από το ramnusia

Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Το «Ολλανδικό σάντουιτς» των $13 τρισεκατομμυρίων


Χθες, προχθές πήρε το μάτι μου δημοσίευμα εφημερίδας με τις δηλώσεις κάποιου Κύπριου μεγαλοδικηγόρου, σύμφωνα με τις οποίες πίσω από την οικονομική καταστροφή της Κύπρου βρίσκεται κυρίως η Ολλανδία. «Με την Ολλανδία βρισκόμαστε σε ένα πολύ σοβαρό ανταγωνισμό όσον αφορά την προσέλκυση ξένων επενδύσεων και εργασίες από τη διεθνή επιχειρηματική κοινότητα», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Θα το είχα προσπεράσει αν δεν θυμόμουν ότι σε  σχετικά πρόσφατο κείμενο, «Ο Καπιταλισμός είναι ένα υπέροχο σύστημα…» είχα αναφερθεί ξανά στην Ολλανδία, η οποία σύμφωνα με στοιχεία που παρέθετε ο Nicholas Shaxson στο βιβλίο του «Offshore τα Νησιά των Θησαυρών», εμφανιζόταν ως ένας περίοπτος αγωγός μαύρου χρήματος προς υπεράκτια κέντρα,  ύψους  $18 τρις ετησίως. Κάποιοι που το διάβασαν θεώρησαν ότι το «τρις» ήταν πέρα από κάθε φαντασία και ότι πιθανόν να είχε γίνει κάποιο λάθος στη μεταφορά. Για παράδειγμα εκ παραδρομής, τα δις να έγιναν τρις. Πήγα πίσω στο βιβλίο και ξανατσέκαρα το νούμερο. Όχι δεν είχε γίνει κάποιο λάθος.

Μιας και η Ολλανδία, λόγω Ντάισελμπλουμ και υπερχρέωσης ξαναήρθε στο προσκήνιο, είπα να το ξαναψάξω το θέμα. Δεν χρειάστηκε πολύ: ψάχνοντας με τις λέξεις κλειδιά «Netherlands, tax haven», το google στέναξε από το βάρος των ευρημάτων! Άρα, τόσο ο Κύπριος μεγαλοδικηγόρος, όσο και ο Shaxson είχαν απόλυτα ακριβείς πληροφορίες.

Από το ενδελεχές ξεσκόνισμα των ετήσιων εκθέσεων και ισολογισμών των 100 μεγαλύτερων εταιριών του πλανήτη και των Ολλανδικών θυγατρικών τους, η εφημερίδα Volkskrant έφτασε στο συμπέρασμα ότι η Ολλανδία αποτελεί προσφιλές φορολογικό καταφύγιο ήδη από το 2005. Από τις 100 πολυεθνικές που εξετάστηκαν, οι 91 διατηρούν στη χώρα θυγατρικές, εκ των οποίων οι 60 για λόγους φοροαποφυγής, ενώ άλλες 17 είναι ύποπτες για τον ίδιο λόγο.

Σ’ όλα τα μεγάλα σκάνδαλα των τελευταίων ετών, όπως αυτά των Enron, Parmalat, Trafigura κλπ, εμπλέκονται Ολλανδικά τραστ και συνεργαζόμενες εταιρίες στην Καραϊβική. Ακόμα χειρότερα, η Ολλανδία αποτελεί τον ενδιάμεσο αγωγό για τη μεταφορά και ξέπλυμα μαύρου χρήματος της Ιταλικής μαφίας, Κινέζικων εγκληματικών οργανώσεων (Chinese triads), Ρώσων πετρελαιάδων και Κολομβιανών ναρκο-οίκων.

Μικρές αγροικίες στα περίχωρα του Άμστερνταμ και άδεια, χωρίς υπαλλήλους, γραφεία στο αεροδρόμιο Σκίπχολ αποτελούν έδρες-γραμματοκιβώτια κολοσσών όπως η BP, η Vietnam BV, η Amoco Chemical Malaysia Holding BV, η AA Holdings Argentina BV, η Rio Tinto's Mali Diamond Exploration BV, ενώ σύμφωνα με έρευνα της Νορβηγικής οργάνωσης «Publish What You Pay» η Ολλανδία αποτελεί τον δεύτερο πιο δημοφιλή προορισμό των μεταλλευτικών εταιριών, από τα πλέον μακρινά και γεωγραφικά διασκορπισμένα μέρη, (358 εν συνόλω θυγατρικές),   για το λόγο ότι κρατάει εφτασφράγιστες τις ιδιοκτησιακές λεπτομέρειες των τραστ, δεν απαιτεί δημοσιοποίηση ισολογισμών και γενικά παρέχει ασύγκριτες διευκολύνσεις εχεμύθειας.

Μόνο τον τελευταίο καιρό έχουν ιδρυθεί πάνω από 10,000 εταιρίες-σφραγίδα, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται κολοσσοί όπως η Google, Yahoo, Wal-Mart, Starbucks, Microsoft, Gazprom, Dell Inc.,Merck  & Co, για τι άλλο, παρά για να ελαττώσουν τα φορολογικά τους βάρη και να αποφύγουν ν’ αποδώσουν αυτό που τους αναλογεί στις χώρες όπου λειτουργούν και πραγματοποιούν πωλήσεις. Χρησιμοποιώντας τεχνικές με μαφιόζικου τύπου υποκοριστικά όπως «Ολλανδικό σάντουιτς», οι πολυεθνικές αλλά και μεμονωμένοι κροίσοι, όπως για παράδειγμα οι U2, διοχέτευσαν μέσω ολλανδικών «ειδικών χρηματοπιστωτικών εργαλείων», μόνο για το 2010, 10.2 τρις ευρώ σε εξωτικούς προορισμούς, όπως αποκαλύπτουν στοιχεία της κεντρικής τράπεζας της Ολλανδίας.
Η Google για παράδειγμα, όπως αναφέρει το Bloomberg, σε πρόσφατο εκτενές ρεπορτάζ έσπρωξε το 2011 στις Βερμούδες, μέσω του ολλανδικού της παραμάγαζου, $10 περίπου δις. Το αποτέλεσμα ήταν να ελαττώσει τις φορολογικές της υποχρεώσεις κατά $2 δις μόνο γιαυτή τη χρονιά.

Τη στιγμή που οι λαοί της Ευρώπης συντρίβονται κάτω από την πρέσα της αδικίας και της ένδειας, η κατάπτυστη Ολλανδία προσφέρει ξεδιάντροπα χείρα βοηθείας στους θύτες και κερδίζει.  

Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά του Ολλανδικού μοντέλου διευκολύνσεων, που το καθιστούν ανάρπαστο;
1.      Το μεγάλο δίκτυο των συμφωνιών αποφυγής διπλής φορολόγησης με πάνω από 100 χώρες, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται και πατενταρισμένοι φορολογικοί παράδεισοι. Χρήση του απλόχερου αυτού  δικτύου ελαττώνει σημαντικά, έως μηδενίζει, το φόρο παρακράτησης σε μερίσματα, τόκους και πνευματικά δικαιώματα που πρέπει να πληρώσουν οι εταιρίες που έχουν σαν βάση τους την Ολλανδία στις offshore θυγατρικές. Όσες ευυπόληπτες χώρες δεν έχουν συνάψει συμφωνίες διπλής φορολόγησης με Κέιμαν ή Βερμούδες, για παράδειγμα, επιβάλουν υψηλή φορολογία, έως και 33% στις συγκεκριμένες δοσοληψίες. Όχι όμως και η Ολλανδία. Ως αντάλλαγμα δε για τη διακριτικότητα και τις διευκολύνσεις που τους παρέχονται, οι απανταχού φοροφυγάδες αφήνουν στη χώρα το κάτι τις τους, δηλαδή ένα μικροσκοπικό ποσοστό των κερδών τους. Φασούλι, το φασούλι όμως η Ολλανδία μαζεύει κοντά στο 1 δις, χώρια τις θέσεις εργασίας και τις καινοτομίες στοο χώρο του finance.
2.      Η εξαίρεση από τη φορολογία όσων εταιριών εισάγουν τα κέρδη τους στην Ολλανδία για να τα επαναεξάγουν σε μια από τις παραδεισένιες χώρες όπου ο κάθε είδους φόρος θεωρείται απαράβατο ταμπού. Εξού και το όνομα «σάντουιτς». Για τους φιλομαθείς και τους πιο προχωρημένους, αν το «Ολλανδικό σάντουιτς» φέρνει σοβαρά αποτελέσματα, σε συνδυασμό με το «Ιρλανδικό σάντουιτς», μπορεί να κάνει θαύματα. Σχετικό γράφημα υπάρχει στους NYT, όπου δείχνει βήμα-βήμα τη λειτουργία του θαυμαστού αυτού σχήματος για την Apple.
Αλλά ας δούμε κι ένα χειροπιαστό παράδειγμα, παίρνοντας σαν πρότυπο τη Google. Όταν μια εταιρία οπουδήποτε στον κόσμο αγοράζει μια διαφήμιση μέσω Google στέλνει τα χρήματα στην Google Ιρλανδίας, όπου ο εταιρικός φόρος είναι χαμηλός στο 12.5%. Δώρον άδωρον φυσικά, διότι η Google δηλώνει πάρα πολύ χαμηλά κέρδη. Τα πράγματα θα τελείωναν εδώ, αν η αχαριστία είχε κάποια όρια. Δεν έχει όμως, κι έτσι η Google πασχίζει με κάθε τρόπο να στείλει τα κέρδη της στις παιδικές χαρές της Καραϊβικής. Αν το κάνει απ ευθείας από την Ιρλανδία, θα χαρατσωθεί ακριβά, διότι δεν υπάρχει συμφωνία αποφυγής διπλής φορολόγησης. Μπορεί να το κάνει όμως μέσω Ολλανδίας, καθ’ ότι η Ιρλανδία δεν φορολογεί ορισμένες πληρωμές εντός της ΕΖ. Έτσι λοιπόν και το χρήμα πατήσει στην Ολλανδία, πες πως έφτασε κιόλας στις Βερμούδες! Η ολλανδική θυγατρική Google Netherlands Holdings, που είναι φυσικά μόνο στα χαρτιά αναλαμβάνει να περάσει το 99.8% των πληρωμών από Ιρλανδία στις Βερμούδες. Το υπόλοιπο πάει στα φορολογικά ταμεία της Ολλανδίας, κι ούτε γάτα, ούτε ζημιά!
   

Τι κάνει η ΕΕ γι αυτό; Τα στραβά μάτια! Ξεφεύγει με μια χαλαρή σύσταση, για τα μάτια του κόσμου όπως πάντα, ότι οι διακρατικές συνθήκες θα πρέπει τουλάχιστον να λαμβάνουν τα μέτρα τους ώστε τα κέρδη να φορολογούνται σε κάποιο μέρος τελικά, κι όχι πουθενά. Για να μπορέσει όμως  η σύσταση να γίνει συνθήκη, θα πρέπει να επικυρωθεί κι από τα 27 κοινοβούλια, συμπεριλαμβανομένου και του Ολλανδικού. Και όπως αντιλαμβάνεστε, το πράγμα θα μείνει γι άλλη μια φορά στα χαρτιά!

Από το cynical

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Εμπρός λαέ

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, και η νέα Κεντρική Επιτροπή εξέλεξε Γενικό Γραμματέα τον Δημήτρη Κουτσούμπα. Ο κ. Κουτσούμπας είναι 58 ετών και είναι μάλλον παντελώς άγνωστος στην πλειοψηφία των Ελλήνων.

Στο ΚΚΕ διατείνονται πως δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα. Δυστυχώς για το ΚΚΕ, τα πρόσωπα έχουν μεγάλη σημασία.

Και στο ΚΚΕ φροντίζουν συστηματικά να «εξαφανίζουν» όσα πρόσωπα είναι ικανά και μπορούν να κινητοποιήσουν και να εμπνεύσουν πλατιά λαϊκά στρώματα.

Θα θυμάστε, ίσως, πως πριν την χρεοκοπία της χώρας είχε υπάρξει θέμα με τον έλεγχο των οικονομικών του ΚΚΕ.

Ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος που πρωτοστάτησε στην επίθεση κατά του ΚΚΕ, υποστηρίζοντας σε πάμπόλλες συνεντεύξεις του πως το ΚΚΕ δεν δέχεται έλεγχο στα οικονομικά του.

Το ΚΚΕ δεν δέχτηκε έλεγχο στα οικονομικά του και η Αλέκα Παπαρήγα είπε πως οικονομικός έλεγχος πρέπει να γίνεται μόνο στα κόμματα εξουσίας.

Μετά την χρεοκοπία της χώρας, ως δια μαγείας, σταμάτησε η επίθεση κατά του ΚΚΕ, και τα ΜΜΕ έπαψαν να αναφέρονται στον έλεγχο των οικονομικών του κόμματος.

Παράλληλα, συνέβη και κάτι ακόμα. Το ΚΚΕ, αν και είχε μπροστά του μια μοναδική και ιδανική ευκαιρία να γίνει ο αδιαμφισβήτητος εκφραστής του λαϊκού κινήματος, ακολούθησε μια «ψόφια» και αλλοπρόσαλλη τακτική που δεν συγκινούσε ούτε τους πιο θερμούς οπαδούς του.

Το αποτέλεσμα ήταν να μειωθεί το ποσοστό του ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ –αν και σχεδόν ανύπαρκτος- να φτάσει στις εκλογές στο 27%.

Το ερώτημα για την στάση του ΚΚΕ μετά την χρεοκοπία της χώρας δεν απασχόλησε ιδιαίτερα το 19ο συνέδριο του ΚΚΕ.

Άλλωστε, το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ κατέχει την απόλυτη αλήθεια και όλοι οι άλλοι είναι πεπλανημένοι ή πράκτορες.

Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου πως η στάση του ΚΚΕ είχε να κάνει με τα οικονομικά του κόμματος.

Άλλη εξήγηση δεν μπορώ να βρω.

Το ΚΚΕ είναι ένα αστικό κόμμα, τα τελευταία 40 χρόνια είναι στη Βουλή, και, λογικά, θα έχει κι αυτό πολλούς σκελετούς στις ντουλάπες του.

Το ποσοστό του ΚΚΕ θα μειωθεί ακόμα περισσότερο. Αυτά που δεν συζήτησαν στο συνέδριο τα συζητούν οι πολίτες μεταξύ τους.

Και ίσως μια μέρα, το 2052, να μάθουν όσοι ζουν τι συνέβη στο ΚΚΕ το 2010.

Ζήτω το Κόμμα!

Από τον πιτσιρίκο

Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Μας «ψεκάζουν», μας «ποτίζουν» ή απλά γίναμε χαλβάδες;

Οι πληροφορίες και εξελίξεις των τελευταίων ημερών μας κάνουν να αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει τελικά στην Ελλάδα. Και μπορεί να θυμίζει λίγο σενάρια συνωμοσιολογίας το αν μας ψεκάζουν ή αν μας ποτίζουν με κάτι, όμως η πραγματικότητα είναι σίγουρα μία. Για κάποιο λόγο έχουμε γίνει χαλβάδες ως λαός!

Δηλαδή τι άλλο πρέπει να γίνει για να ξεσηκωθεί ο Έλληνας; Και φυσικά δεν ζητά κανείς να πάρει τα άρματα, αλλά να διαμαρτυρηθεί. Να κατέβει ειρηνικά στο πεζοδρόμιο, κατά εκατοντάδες χιλιάδες όμως. Να χρησιμοποιήσει τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εδώ με αυτά έγινε η Αραβική Επανάσταση στην Αφρική και εμείς εδώ, οι «Ευρωπαίοι», πιπιλάμε το δάκτυλο; Να γεμίσει το facebook, το twitter, οι ιστοσελίδες των πολιτικών από διαμαρτυρίες των πολιτών… Κάτι να γίνει επιτέλους! Πηγαίνουμε άκλαυτοι και κανείς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν αντιδρά…

Όταν είδαμε τα στοιχεία του νόμου που ετοιμάζει η κυβέρνηση δια χειρός κ. Ρουπακιώτη ότι όποιος επιστρέψει τα κλεμμένα θα πηγαίνει μόνο δύο χρόνια φυλακή στην καλύτερη περίπτωση, άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια… Για παράδειγμα σκεφθήκαμε την περίπτωση του κ. Άκη «μας»… Ξέρει κανείς πόσα έχει «μαζέψει» από «συνεισφορές»; Κανείς. Απλά η δικαιοσύνη έχει καταφέρει και έχει βρει ότι έχει πάρει πχ 80.000.000 ευρώ. Αν έχει λοιπόν μαζέψει 500 εκατομμύρια ευρώ, επιστρέφει τα 80 εκ. ευρώ και του μένουν και άλλα 420 εκ. ευρώ!!! Ωραίος νόμος!!!

Μετά είδαμε την αποκάλυψη που έκανε η εκπομπή Ρεπορτάζ του Πέτρου Κουσουλού, σχετικά με την για τη διάταξη που νομιμοποιούσε το φακελάκι και είπαμε: δεν μπορεί κάποιος τους έκανε πλάκα στην Βουλή για να τους εκθέσει… Δεν μπορεί να πήραν τέτοια απόφαση… Δεν μπορεί κάποιος να νομοθετεί ότι δεν είναι «δωροδοκία η απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης». Αλλά δυστυχώς και πάλι είχαμε άδικο. Και μετά τον θόρυβο που ξεσηκώθηκε η κυβέρνηση αναγκάζεται να πάρει πίσω την επαίσχυντη αυτή ρύθμιση. Έτσι είπαμε τέλος καλά όλα καλά

Αμ δε! Με αυτή την κυβέρνηση δεν υπάρχει τέλος καλά όλα καλά... Γιατί το θράσος τους δεν έχει όρια. Δεν φθάνει που έκαναν μια χώρα σαν τα μούτρα τους, δεν φθάνει που πεθαίνει κόσμος, δεν φθάνει που καταστρέφεται καθημερινά κόσμος και κοσμάκης, ήρθαν τώρα να δώσουν και «άσυλο» στον εαυτό τους, στις διοικήσεις των τραπεζών, σε όλους τους υπεύθυνους για τα περίφημα θαλασσοδάνεια των κομμάτων!!!

Και επειδή οι «καλές» δουλειές γίνονται με τρόπο, κάτι που το γνωρίζουν καλά το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, φρόντισαν να υπογράψουν την τροπολογία τρεις το λιγότερο μη-πρωτοκλασάτοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, πέντε λεπτά πριν λήξει η ψηφοφορία στη Βουλή όταν ήταν πλέον αδύνατο να ελέγξει κανείς τι προτείνεται όπως κατήγγειλε και ο κύριος Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ!!! Για να ακολουθήσουν τα σημερινά παρατράγουδα στην Βουλή περί ονομαστικής ψηφοφορίας και πάει λέγοντας…

Δηλαδή πώς να χαρακτηρίσει κανείς αυτή την κίνηση; Πραξικόπημα, περιφρόνηση της δικαιοσύνης, του ελληνικού λαού; Ότι δείχνουν πόσο λογαριάζουν όλους μας; Την πλατούλα τους να καλύψουν και οι άλλοι να πάνε στον αγύριστο! Αυτή είναι η νοοτροπία τους… Έγινε δε την στιγμή που ήταν γνωστό ότι οι Οικονομικοί Εισαγγελείς ερευνούσαν την υπόθεση βάσει του νόμου!!! Επομένως το μήνυμα προς όλους είναι ότι, εμείς οι πολιτικοί κάνουμε ότι γουστάρουμε! Παρεμβαίνουμε και στην δικαιοσύνη και δεν πρόκειται να πάμε φυλακή ούτε για τα 200 και εκατομμύρια των θαλασσοδανείων αλλά ούτε και όλα αυτά τα λεφτά που φαγώθηκαν στην διάρκεια που κυβερνήσαμε εμείς την χώρα… Αυτοί είναι οι πολιτικοί που μας σώζουν

Δυστυχώς οι πολίτες της χώρας αυτής έχουν αφήσει την τύχη της στα χέρια κάποιων όχι απλά ανίκανων, ανίκανες ήταν και οι προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες της χώρας, αλλά επικίνδυνων και θρασυτάτων ανθρώπων που δεν αντιλαμβάνονται το τι πράττουν και που μπορούν να οδηγήσουν την χώρα. Δεν είναι τυχαία τα μηνύματα από τον ILO και από αλλού, για τον φόβο αναταραχών στην Ελλάδα.
Έτσι, πέρα από όλα τα άλλα, θα ευχηθούμε και δύο πράγματα. Πρώτον να σταματήσει ο κατήφορος της κυβέρνησης και όλων των πολιτικών κομμάτων, που για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι η αυτοσυντήρηση τους. Πως θα επιβιώσουν με οποιοδήποτε κόστος τα κόμματα-ζόμπι, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Όσο δε αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση «καλά κρασιά»… Μέχρι να καταλάβουν οι συνιστώσες τι γίνεται, το τρένο έχει χαθεί! Και δεύτερον, επειδή η πρώτη ευχή είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο, να πιάσει, να ξυπνήσει ο Ελληνικός λαός και να "ξαποστείλει" όλους τους άχρηστους και επικίνδυνους αυτούς ανθρώπους από εκεί που ήρθαν, με νόμιμο και δημοκρατικό τρόπο. Τρόποι υπάρχουν… Θέληση υπάρχει;


Από τον Διογένη τον Κυνικό