Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ιταλία, και τώρα Ισπανία: η μία ευρωπαϊκή χώρα μετά την άλλη αντιμετωπίζει προβλήματα, που δεν έχουν τα ίδια αίτια, εντάσσονται όμως σε μια κοινή και ιδιαίτερα επικίνδυνη κρίση. Λιγότερα γράφονται και λέγονται όμως τον τελευταίο καιρό για μια άλλη χώρα, η οποία έχει στρατηγική σημασία και ενδέχεται να βρεθεί στο επίκεντρο του επόμενου μεγάλου ευρωπαϊκού σεισμού: τη Γαλλία.
Η χώρα την οποία παρέλαβε πριν από έναν μήνα ο Φρανσουά Ολάντ βρίσκεται πράγματι σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Η ανάπτυξη είναι μηδενική, η ανεργία ετοιμάζεται να ξεπεράσει το 10%, η παραγωγή είναι κατά 10% μικρότερη σε σχέση με εκείνη του 2007, το δημοσιονομικό έλλειμμα φθάνει στο 5,2% του ΑΕΠ και το χρέος πλησιάζει ταχύτατα το 90% του ΑΕΠ, το όριο δηλαδή πέραν του οποίου θα αρχίσει να βαραίνει αρνητικά στην απασχόληση και στην οικονομική δραστηριότητα. Η Γαλλία καταναλώνει κατά 10% περισσότερα από αυτά που παράγει. Ο πλούτος που αντιστοιχεί σε κάθε κάτοικο είναι πλέον μικρότερος από τον μέσο όρο της ΕΕ.Είναι ζήτημα χρόνου να πάψουν οι αγορές να χρηματοδοτούν μια οικονομία που βρίσκεται σε τέλμα.
Το χειρότερο απ' όλα, σύμφωνα τουλάχιστον με τον γάλλο νομικό, ιστορικό και οικονομολόγο Νικολά Μπαβερέζ, είναι ότι η κατάσταση αυτή οφείλεται λιγότερο στην κρίση του 2007-2008 και περισσότερο στο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο της Γαλλίας. Ο Φρανσουά Ολάντ δεν έχει περιθώριο λάθους ή κακών χειρισμών, σημειώνει ο Μπαβερέζ στη «Νουβέλ Ομπζερβατέρ». Οι πόροι πρέπει να κατευθυνθούν στην παραγωγή και τις επενδύσεις, όχι στην κατανάλωση και την ανακατανομή. Μια χώρα που την τελευταία διετία αύξησε τους φόρους κατά 32 δισ. ευρώ, το ήμισυ των οποίων αφορά προβληματικές επιχειρήσεις, πρέπει τώρα να προχωρήσει στη μείωση των δαπανών. Πρέπει επίσης να συνδυάσει ένα παραγωγικό σύμφωνο με ένα σύμφωνο για τον πολίτη, ένα κοινωνικό σύμφωνο κι ένα ευρωπαϊκό σύμφωνο. Η επιβίωση του ευρώ εξαρτάται, ούτε λίγο ούτε πολύ, από τη μεταρρύθμιση του γαλλικού μοντέλου και από την ισχύ του γαλλογερμανικού άξονα.
Ο συγγραφέας του «Μετά τον κατακλυσμό. Η μεγάλη κρίση της παγκοσμιοποίησης» (εκδ. Perrin) δεν έχει καμιά αμφιβολία ότι τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα έχει τρομακτικές επιπτώσεις τόσο για την πρώτη όσο και για τη δεύτερη. Στην Ελλάδα θα υπάρξει μαζική φτώχεια και στην Ευρώπη ένα φαινόμενο ντόμινο στα χρέη. Το παράδοξο, τονίζει, είναι ότι η ελληνική κρίση μπορεί να χρησιμεύσει ως καταλύτης για την επίσπευση των απαραίτητων αποφάσεων για τη σωτηρία του ευρώ, όπως η τραπεζική ένωση, η μείωση των επιτοκίων και τα ευρωομόλογα. Το άλλο παράδοξο, προσθέτουμε εμείς, είναι ότι μόλις υιοθετηθούν αυτά τα μέτρα δεν θα υπάρχει πια κανένας λόγος να κρατά η ευρωζώνη με νύχια και με δόντια την Ελλάδα στους κόλπους της.
Του Μιχάλη Μήτσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου