Τον Απρίλιο του 1962 συλλαμβάνεται στο Αλγέρι ο Raoul Salan, επικεφαλής της OAS, (Organisation de l’armée secrète-Οργάνωση Μυστικός Στρατός) , τρομοκρατικής ακροδεξιάς οργάνωσης, που αντιδρούσε στην ντεγκωλική «ρεαλιστική» γραμμή αποχώρησης από την Αλγερία.
Οι ιστορικοί παραλληλισμοί έχουν συνήθως μόνο λογοτεχνική αξία καθώς κάθε ιστορικό γεγονός είναι μοναδικό. Όμως δεν είναι ιστορική πρωτοτυπία το ότι η «μεγάλη Δεξιά» θυσιάζει τη «μικρή –ομογάλακτη-άκρα Δεξιά» , ειδικά όταν αυτή δείχνει σημάδια αυτονόμησης και ειδικά όταν αυτά που διακυβεύονται είναι πολλά και τη ξεπερνούν. Ούτε αποτελεί ιστορική πρωτοτυπία το κράτος να καταστέλλει (προσωρινά) τμήμα του παρακράτους. Για τους όποιους λόγους μπορεί κανείς να υποθέσει.
Γκρεμίζουν το ίδρυμα «η γλυκιά Ελπίδα» αυτοί που το χτίσανε, είτε έμμεσα είτε άμεσα. Και όπως το επαύριο της χούντας είχε πλημμυρίσει η χώρα με « αντιστασιακούς» έτσι και τώρα θα κουραστούμε να μετράμε αντιφασίστες.
Τον πρωθυπουργό που εκλέχτηκε υποσχόμενος να ανακαταλάβει τις πόλεις μας . Τον υπουργό των πογκρόμ , που σε μια επίδειξη σουρεαλιστικού σαδισμού ονομάστηκαν «Ξένιος Ζεύς», τον αντιπρόεδρο που επί των ημερών του δημιουργήθηκαν , για πρώτη φορά με τα το 1945, στρατόπεδα συγκέντρωσης σε ευρωπαϊκό έδαφος (γιατί «είμεθα και ευρωπαίοι»- μην ξεχνιόμαστε).
Αλλά και τους «φιλικούς και αντικειμενικούς» δημοσιογράφους και τους συνοδοιπόρους καλλιτέχνες του life style αλλά και τα σώματα ασφαλείας των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων και της ισότιμης συμπεριφοράς απέναντι σε όλους τους πολίτες.
Μέσα σε μια νύχτα η χρυσή εφεδρεία μετατράπηκε σε χρυσό αναλώσιμο , ο επίδοξος φύρερ ανακάλυψε τι σημαίνει «χρήσιμος ηλίθιος», ο Δένδιας 32 φακέλους εγκληματικών υποθέσεων παραπεταμένους σε ένα φωριαμό και η ΕΥΠ ένα βαλιτσάκι με αντι-ναζί κοριούς. Και όσο περνούν οι μέρες οι αποκαλύψεις θα γίνονται ολοένα και πιο σαρωτικές. Ας ελπίσουμε μόνο κάποιος επικοινωνιολόγος να τους τονίσει ότι κάθε δήλωση του Ευάγγελου κατά της Χ.Α. δυσχεραίνει τα μάλα την εκπλήρωση του στόχου.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να πάρει με μια διάρκεια την πρωτοβουλία των κινήσεων και να καθορίσει την πολιτική ατζέντα.Η Αριστερά να ξεχάσει κάθε αμηχανία και να απαντήσει αποφασιστικά στο λακωνικό τηλεγράφημα: «ρήξη ή ενσωμάτωση;»
Και ας μην ανησυχούμε: ουκ ολίγα από όσα εφαρμόζονται τώρα κατά της εγκληματικής οργάνωσης μπορούν να εφαρμοστούν , όποτε χρειαστεί, και απέναντι σε άλλους. Η αστικοκοινοβουλευτική δημοκρατία uember alles δείχνει να έχει αντλήσει πολύ περισσότερα συμπεράσματα από την ιστορία από όσα νομίζουμε. Και να παραμένει εξ ίσου αδίστακτη . Για τη νομιμότητα, πάνω από όλα.
Από το inprecor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου