«Πάρε και εσύ μια διαφήμιση , μπορείς.
Στη φετινή έκθεση για την ελευθερία του Τύπου σε όλο τον κόσμο, η Ελλάδα κατέχει τη 71η θέση. Κάτω ακόμη από την Μπουρκίνα Φάσο, την Τόνγκα, την Αφρικάνικη Δημοκρατία και τη Μαυριτανία. Μια Ευρωπαϊκή χώρα κατατάσσεται ανάμεσα σε χώρες που δεν έχουν καν δημοκρατικά πολιτεύματα.
Ελευθερία Τύπου δεν είναι η δυνατότητα του δημοσιογράφου κάποια στιγμή να διατυπώσει με ελευθερία μια άποψη, αλλά το κλίμα ελευθερίας μέσα στο οποίο μπορεί να λειτουργεί η δημοσιογραφία συνολικά. Η ελληνική δημοσιογραφία τα τρία τελευταία χρόνια αγνοεί συστηματικά όσα καταλογίζονται ως σκάνδαλα στις τράπεζες, προτιμώντας να απορροφά απλώς τραπεζική διαφήμιση.
Η τράπεζα Πειραιώς σε μία χρονιά έδωσε για διαφήμιση 25 εκατομμύρια ευρώ (χωρίς να συνυπολογίζονται τα ποσά που πάνε σε διαφήμιση εκτός διαφημιστικών γραφείων), την ώρα που έδωσε για την αγορά της ΑΤΕ 95 εκατομμύρια ευρώ. Μπορεί κάποιος να να αντιληφτεί το μέγεθος αυτής της διαφημιστικής δαπάνης και να υποθέσει τους λόγους που γίνεται.
Ανάμεσα στα site που έχουν διαφήμιση της τράπεζας Πειραιώς μπορείτε να εντοπίσετε από το Πρώτο Θέμα, που ωστόσο η αναγνωσιμότητά του θα δικαιολογούσε διαφήμιση, μέχρι και το παγκοσμίως άγνωστο www.toxrima.gr . Πρόκειται για ιστότοπο που συνδέεται επιχειρηματικά με τον δημοσιογράφο Χρήστο Κώνστα, και η κατάταξη στο σύστημα μετρήσεων Alexa είναι 1423. Η κατάταξη αυτή δεν δικαιολογεί θεωρητικά επιλογή να διαφημιστεί κάποιος. Στο δημοσίευμα ο πρόεδρος της τράπεζας Πειραιώς εμφανίζεται ως αντιστασιακός επό χούντας και συνετός επιχειρηματίας.
Προκλητικά ανελεύθερη ήταν η στάση των ελληνικών ΜΜΕ απέναντι σε όσα έχουν δημοσιευτεί στο εξωτερικό για τις ελληνικές τράπεζες και για την Πειραιώς. Η μεγάλη έρευνα του Reuters για σκάνδαλα στην Πειραιώς, τα οποία ενέπλεκαν μάλιστα την οικογένεια Σάλλα, όχι μόνο αποσιωπήθηκε, αλλά τα ελληνικά Μέσα δημοσίευσαν τη διάψευση της τράπεζας για κάτι που ουδέποτε είχαν μεταδώσει.
Η μέθοδος «στρουμφάκια»
Με τρεις τρόπους οι έλληνες τραπεζίτες διαπλέκονται με τα Μέσα Ενημέρωσης. Ο πρώτος είναι ιδιοκτησιακός. Χαρακτηριστικότερο είναι το παράδειγμα του Λαυρεντιάδη, και ουσιαστικά πρόκειται για κρυφή αγορά μετοχών των ΜΜΕ μέσω παρένθετων προσώπων. Και άλλοι τραπεζίτες εκτός του Λαυτεντιάδη έχουν κοινές επιχειρήσεις με εκδότες, μέσω offshore εταιριών. Τα ονόματα των εταιριών αυτών είναι στη διάθεσή μας, αλλά δεν στάθηκε δυνατό να γίνει η ταυτοποίησή τους.
Ο δεύτερος τρόπος είναι η διαφήμιση, ή μάλλον η εξαγορά της σιωπής ή των αγιογραφιών μέσω του Μέσου με τη διαφήμιση. Ο τρίτος είναι τα δάνεια. Αυτή τη στιγμή τα μεγαλύτερα συγκροτήματα Τύπου, όπως ο ΔΟΛ (Νέα, Βήμα) , ο ΠΗΓΑΣΟΣ (Έθνος) ή ο ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ (Mega) έχουν δανειακές υποχρεώσεις που είναι εμφανώς αδύνατο να ικανοποιηθούν. Την ίδια ώρα, βέβαια, παραγωγικές και πρωτοπόρες επιχειρήσεις που αναζητούν δανειοδότηση για να ξεπεράσουν τις επιπτώσεις της κρίσης δεν έχουν καμία πρόσβαση σε χρηματοδότηση.
Η δανειοδότηση των Μέσων Ενημέρωσης γίνεται με τη μέθοδο «στρουμφάκια», όπως έχει επικρατήσει πλέον να λέγεται ο τρόπος με τον οποίο οι Κώστας Γιαννίκος και Γιώργος Κουρής εξασφάλισαν τη δανειοδότηση του ALTER με πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ. Ένα κανάλι με χρηματιστηριακή αξία μερικών μόλις εκατομμυρίων κατάφερε να δανειστεί από όλες τις τράπεζες και στο τέλος να μην επιστρέψει τα δάνεια, τα οποία αποτέλεσαν τμήμα της μαύρης τρύπας που καλύφθηκε με την ανακεφαλαιοποίηση από τα χρήματα των φορολογουμένων.
Η σύναψη τέτοιων δανειακών συμβάσεων, πέρα από κάθε απλή ή τραπεζική λογική, χρειάστηκε προφανώς τη συνενοχή της τράπεζας και την κάλυψη από την τράπεζα από την τράπεζα της Ελλάδας . Η νομιμοποίηση του δανεισμού χωρίς εγγυήσεις ήταν απλή, Το κανάλι αποτιμούσε τις άυλες αξίες του, όπως τα σίριαλ, τις εκπομπές και το πρόγραμμα γενικά, με φουσκωμένες τιμές. Στη συνέχεια αυτή η άυλη περιουσία έμπαινε ως εγγύηση για να ληφθεί το δάνειο. Το ALTER και οι Κουρής – Γιαννίκος κατάφεραν έτσι να πάρουν δάνεια που δεν θα ξεπληρώσουν ποτέ, αφήνοντα ταυτόχρονα 666 εργαζόμενους στο δρόμο.
Σύμφωνα λοιπόν με την αποτίμηση αυτών των άυλων περιουσιακών στοιχείων που δέχτηκαν οι τράπεζες ως εγγύηση, το τρέιλερ για τη σειρά «τα στρουμφάκια» άξιζε 1,1 εκατομμύριο ευρώ. Τα 4 τρέιλερ της επίσης παιδικής σειράς « τα Ζουζούνια» τιμολογήθηκαν 2 εκατομμύρια. Ένα ντοκυμαντέρ για τη ζωή του Χριστόδουλου κοστολογήθηκε 400.000 ευρώ και ένα άλλο για το ζεύγος Σαρκοζί – Μπρούνι 250.000. Το πραγματικό κόστος των παραγωγών αυτών δεν ξεπερνά τις 20.000. Η εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλα εμφανίζεται να κοστίζει 60.000 ευρώ το επεισόδιο.
Οι τράπεζες αποδέχονται όλα αυτά με το πρόσχημα ότι αυτή είναι η εκτίμηση των ορκωτών λογιστών, αν και θα μπορούσαν να μην το κάνουν. Οι ορκωτοί λογιστές είναι επίσης ένα θέμα, αφού η δράση και οι εκτιμήσεις του δεν ελέγχονται από κανέναν μηχανισμό. Η Επιτροπή Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχου, η ΕΛΤΕ, ελεγκτικός μηχανισμός του υπουργείου Οικονομικών για τους ορκωτούς λογιστές, δεν έλεγξε ποτέ κανέναν.»
Παρακάτω στο δημοσίευμα αναφέρεται και το όνομα του Γ. Τράγκα αλλά και η σχέση με τα τραπεζικά ιδρύματα.
Ο Τράγκας ξέρει
Ο Γιώργος Τράγκας είναι αναμφίβολα ένα μοναδικό φαινόμενο. Η μοναδικότητά του δεν αφορά μόνο το ύφος και την πληθωρικότητα του, αλλά και την ικανότητα στη χρηματοδότηση. Παρότι εμφανίζεται ως αντιμνημονιακός και αντιμερκελικός, έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα να συλλέγει χρήμα από διαφημίσεις αλλά και από πώληση Μέσων Ενημέρωσης που στην πιάτσα χαρακτηρίζονται «σαπάκια». Ο Γιώργος Τράγκας αγόρασε Μέσα, τα οποία πούλησε στη συνέχεια σε μεγάλους επιχειρηματίες, τα οποία όμως δεν έκαναν τίποτα. Παράδειγμα είναι το Κανάλι 1, που πήγε στον Λαυρεντιάδη.
Την εποχή της παντοδυναμίας του Θόδωρου Ρουσόπουλου στη ΝΔ, ο Γιώργος Τράγκας κατάφερνε να παίρνει κρατική διαφήμιση που δεν κατάφερναν μεγάλοι εκδότες. Για την εφημερίδα του Η Χώρα, η οποία δεν πουλούσε πάνω από 600 φύλλα την ημέρα, ο Τράγκας , συγκέντρωνε διαφήμιση 1,5 εκατομμυρίου το χρόνο. Δηλαδή ποσό μεγαλύτερο από αυτό που κατάφερναν να εισπράξουν οι εφημερίδες Πρώτο Θέμα και Βήμα, με κυκλοφορία 200.000 φύλων η κάθεμία. Με την ίδια ευκολία ο Γιώργος Τράγκας παίρνει σήμερα διαφήμιση τραπεζών, αλλά κα δάνεια. Στην ευρηματική καθημερινή κριτική του στο ραδιόφωνο οι τράπεζες, δεν συμπεριλαμβάνονται.
Το ξέσπασμα της κρίσης στην Κύπρο έφερε στοιχεία για την δανειοδότηση του Γιώργου Τράγκα από την τράπεζα του Βγενόπουλου. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, ο Τράγκας έχει πάρει από τη Λαϊκή δύο δάνεια συνολικού ποσού 2.392.000 ευρώ. Για τα δάνεια αυτά, όπως προκύπτει από τα έγγραφα, δεν δόθηκε καμία εγγύηση. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της τράπεζας , το 2012, η πρόβλεψη είναι πως από το δάνειο αυτό η τράπεζα θα χάσει το σύνολο του ποσού. Τα 2,4 εκατομμύρια χάνονται στη μαύρη τρύπα των τραπεζών, η οποία καλύπτεται από τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης που πληρώνουν οι έλληνες πολίτες.»
Απόσπασμα από άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη στο Hot Dog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου