Το εμπόδιο της Βόρειας Ευρώπης στην Παγκόσμια Οικονομία

Τα τελευταία χρόνια, τα πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών της Κίνας –τα οποία αντιστοιχούν κατά μέσο όρο σε 220 εκατ. δολάρια ετησίως από το 2000- έχουν προσελκύσει έντονη κριτική από τον υπόλοιπο πλανήτη.

Αλλά, τα παρομοίου μεγέθους πλεονάσματα της Γερμανίας –τα οποία κατά μέσο όρο αντιστοιχούν σε 170 εκατ. δολάρια από την εισαγωγή του ευρώ το 1999- έχουν αποφύγει κάθε κριτική, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα. 
Η διαφορά, όπως υποστηρίζεται, είναι η νομισματική ένωση. Εφόσον η ευρωζώνη στο σύνολό της ήταν σχετικά ισορροπημένη, τα πλεονάσματα της Γερμανίας θεωρούνταν άνευ σημασίας, με τον ίδιο τρόπο που θεωρούνται άνευ σημασίας τα πλεονάσματα του Τέξας στις ΗΠΑ. Αντιθέτως, τα κινεζικά πλεονάσματα έχουν θεωρηθεί ως αιτία των παγκοσμίων ανισορροπιών. 

Το επιχείρημα αυτό είναι σωστό, υπό την έννοια ότι το πλεόνασμα ή έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών μίας νομισματικής ένωσης στο σύνολό της είναι αυτό που αναμένεται να έχει επιπτώσεις για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Και, σε αντίθεση με την Κίνα, η Γερμανία δεν έχει πλέον «εθνική» συναλλαγματική ισοτιμία, την οποία να μπορεί να προσαρμόσει ως απάντηση στο πλεόνασμά της. Οι παράγοντες αυτοί –σε συνδυασμό με την έλλειψη εμπορικών δεδομένων για περιοχές εντός των χωρών- έχουν οδηγήσει τους οικονομολόγους στο να εξετάζουν σπάνια τα εσωτερικά πλεονάσματα ή ελλείμματα των χωρών. 

Αλλά, σε καθαρούς όρους, μία περιοχή εντός μίας χώρας –ή, όπως στην περίπτωση της Γερμανίας, μία χώρα εντός μίας νομισματικής ένωσης- εξακολουθεί να «αφαιρεί» από τη συνολική παγκόσμια και εθνική ζήτηση αν εξάγει περισσότερο από ό,τι εισάγει. Ένα καλό παράδειγμα είναι το πώς οι περικοπές δαπανών από τις πολιτειακές κυβερνήσεις των ΗΠΑ –πολλές εκ των οποίων απαιτούνται συνταγματικά να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους- απογοήτευσαν, σε κάποιο βαθμό, το τεράστιο ομοσπονδιακό-κυβερνητικό πακέτο κινήτρων για την περίοδο 2010-2011. 

Για το λόγο αυτό, είναι λογικό να αναρωτηθούμε αν μία χώρα τόσο μεγάλη όσο η Γερμανία –ή ακόμα και μία τόσο μεγάλη πολιτεία όσο η Καλιφόρνια ή το Τέξας- αυξάνει ή μειώνει την παγκόσμια συνολική ζήτηση. (Στην πραγματικότητα, αν ήταν αυτόνομα κράτη, η Καλιφόρνια και το Τέξας θα βρίσκονταν ως χώρες στη 12η και 14η θέση της κατάταξης της παγκόσμιας οικονομίας το 2012 –μπροστά από την Ολλανδία, το Μεξικό και τη Νότια Κορέα.)

Το ερώτημα αυτό είναι ακόμη σημαντικότερο, διότι η Ολλανδία και η Αυστρία, δύο από τις γειτονικές βορειοευρωπαϊκές χώρες της Γερμανίας, συνεχίζουν να καταγράφουν πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών, ενώ οι πληγείσες χώρες της Νότιας Ευρώπης έχουν αντιστρέψει τα προηγουμένως μεγάλα ελλείμματά τους, καθώς η λιτότητα έχει συμπιέσει την εγχώρια ζήτηση και έχει αφήσει περιθώριο για μία αύξηση στις εξαγωγές. Ως αποτέλεσμα, η ευρωζώνη στο σύνολό της θα παράγει ένα πλεόνασμα κοντά στα 260 δισ. δολάρια το τρέχον έτος, το οποίο αντιπροσωπεύει μία νέα παγκόσμια ανισορροπία που είναι πιο άμεσα συγκρίσιμη με αυτή της Κίνας κατά την τελευταία δεκαετία. 

Οι πλεονασματικές χώρες της Ευρώπης εκτός ευρωζώνης –η Σουηδία, η Δανία, η Ελβετία και η Νορβηγία (όλες εκ των οποίων συνδέουν σε κάποιο βαθμό τις συναλλαγματικές τους ισοτιμίες με το ευρώ)- μεγεθύνουν την παγκόσμια αυτή ανισορροπία. Η Βόρεια Ευρώπη –συμπεριλαμβανομένων αυτών των τεσσάρων χωρών και της Γερμανίας, της Ολλανδίας και της Αυστρίας- τρέχει ένα τεράστιο πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, περίπου 550 δισ. δολάρια. Εντωμεταξύ, το πλεόνασμα της Κίνας είναι απίθανο να υπερβεί τα 150 δισ. δολάρια φέτος. Στην πραγματικότητα, το υψηλότερο επίπεδο που έχει φτάσει ποτέ το ετήσιο πλεόνασμα της Κίνας ήταν περίπου 400 δισ. δολάρια την περίοδο 2007-2008 –όταν οι ΗΠΑ ήταν έτοιμες να εισαγάγουν εμπορικές κυρώσεις κατά της χώρας, επειδή εξέλαβαν την ανισορροπία αυτή ως απειλή για τη σταθερότητα της δικής τους αλλά και της παγκόσμιας οικονομίας. 

Το πιο προβληματικό γεγονός στην κατάσταση της ευρωζώνης είναι ότι η ανεργία σε ορισμένες από τις πληγείσες οικονομίες –Ελλάδα και Ισπανία- παραμένει άνω του 20%. Οι χώρες αυτές προσπαθούν να επιτύχουν μία δύσκολη «εσωτερική υποτίμηση» -δηλαδή, μία μείωση στην εγχώρια μονάδα κόστους εργασίας σε σχέση με τις ισχυρότερες οικονομίες της ευρωζώνης- ενώ το συνολικό πλεόνασμα της ευρωζώνης που προκαλείται από τη Βόρεια Ευρώπη τοποθετεί ανοδικές πιέσεις στη συναλλαγματική ισοτιμία, υπονομεύοντας την ανταγωνιστικότητα εκτός της νομισματικής ένωσης. 

Ισπανία και Ελλάδα, έχουν καταφέρει να επιτύχουν μία εσωτερική υποτίμηση της τάξης του 5% φέτος, έναντι της Γερμανίας, αλλά η ανταγωνιστικότητά τους έναντι των ΗΠΑ και των χωρών του δολαρίου δεν έχει βελτιωθεί, διότι το ευρώ έχει ανατιμηθεί κατά περισσότερο από 5% έναντι του δολαρίου. Και, πράγματι, το ευρώ πρέπει να ανατιμηθεί, διότι η ευρωζώνη στο σύνολό της καταγράφει επί του παρόντος ένα τεράστιο πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών. 

Μπορεί κανείς μονάχα να λυπηθεί τις χώρες του Νότου. Θα έπρεπε ίσως μέχρι και να ευχαριστήσουν τους Γάλλους, για την αποτυχία τους να εφαρμόσουν αποτελεσματικά μέτρα λιτότητας, συνεχίζοντας έτσι να καταγράφουν μικρό έλλειμμα, γεγονός που έχει εμποδίσει το πλεόνασμα της Ευρώπης από το να γίνει ακόμη μεγαλύτερο. 

Αλλά, μία αφθονία οίκτου από μόνη της δεν θα βοηθήσει κανέναν. Οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης, οι οποίες έχουν αρκετό περιθώριο να αυξήσουν τους μισθούς και να εφαρμόσουν επεκτατική πολιτική, οφείλουν να το πράξουν. Αυτό θα ωφελήσει άμεσα τους πολίτες της Βόρειας Ευρώπης, ενώ παράλληλα θα βοηθήσει να κρατηθεί χαμηλά το ευρώ και να τονωθεί η ανάπτυξη και η προσαρμογή στη Νότια Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία στο σύνολό της.

sofokleous10

Η κυβέρνηση βλέπει ανάπτυξη, οι ξένοι κοινωνική έκρηξη

Πολύ λίγοι, αν όχι ελάχιστοι, είναι οι Ελληνες που πιστεύουν τον προπαγανδιστικό κυβερνητικό ισχυρισμό περί δήθεν επερχόμενης ανάπτυξης. Αυτό το ξέραμε. Εκείνο που διαπιστώνουμε τις τελευταίες μέρες είναι ότι την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου δεν την πιστεύουν ούτε οι ξένοι. Μάλιστα, όχι απλώς δεν πιστεύουν ότι έρχεται ανάπτυξη, αλλά αντιθέτως φοβούνται ότι στη χώρα μας θα γίνει κοινωνική έκρηξη, αν συνεχιστεί η ασκούμενη πολιτική λιτότητας και φορολογικού γδαρσίματος των Ελλήνων!

Για να αναφερθούμε ενδεικτικά μόνο στο τελευταίο δεκαήμερο, την αρχή την έκαναν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» με κύριο άρθρο τους. «Η Ελλάδα κατευθύνεται προς την πολιτική κατάρρευση» υπογραμμίζουν μεταξύ άλλων. «Η προειδοποίηση του πρωθυπουργού εναντίον πρόσθετων μέτρων λιτότητας αγνοείται» επισημαίνεται από τη μεγάλη αμερικανική εφημερίδα, η οποία τελικά κλείνει το κύριο άρθρο της καταλήγοντας στο εξής συμπέρασμα: «Η συνεχιζόμενη εμμονή της Ευρώπης σε περικοπές, απολύσεις και αυξήσεις φόρων δεν βοηθάει κανέναν, ενώ σπρώχνει την Ελλάδα προς το χείλος της κατάρρευσης».

Ακολούθησε ο γνωστός Γερμανός οικονομολόγος Χανς – Βέρνερ Ζιν, ένας από τους «πέντε σοφούς» της Γερμανίας στα οικονομικά θέματα. Αυτή τη φορά παρουσίασε σχέδιο: αρχικά ευρωπαϊκή διάσκεψη – που αποφασίζει διαγραφή μέρους του δημόσιου χρέους των χωρών της Ευρωζώνης που βρίσκονται σε κρίση.

Στη συνέχεια, αμέσως μετά τη διαγραφή του χρέους, συναινετική έξοδος από το ευρώ της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, ίσως και της Ισπανίας, με δικαίωμα επιστροφής στην Ευρωζώνη. Τρίτον, ως δώρο για την «εθελοντική» έξοδο από το ευρώ, μετατροπή του δημόσιου χρέους στο εθνικό νόμισμα των παραπάνω χωρών και κατόπιν το «κούρεμα» ώστε να ωφεληθούν περισσότερο τα εκδιωχθέντα κράτη από την Ευρωζώνη. Σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση οι εξαιρετικά σκληρές για την πολιτική που ακολουθεί η ΕΕ έναντι της Ελλάδας δηλώσεις του Γάλλου Ανρί Μαλρόζ, προέδρου της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής της ΕΕ, σε συνέντευξη που έδωσε στην Αθήνα. «Με σόκαρε η δήλωση Ευρωπαίου αξιωματούχου (σ.σ.: εννοεί τον Αυστριακό επικεφαλής της βοηθητικής Ομάδας Εργασίας του Eurogroup Τόμας Βίζερ) για επανάληψη των συνομιλιών μετά το σκι των χειμερινών διακοπών και για δισεκατομμύρια και μίλια που χωρίζουν την Ελλάδα από τους δανειστές. Οταν παίζεις τέτοια παιχνίδια, είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθείς σε ρήξη. Θα έρθει η στιγμή της έκρηξης!» τόνισε απερίφραστα ο Μαλρόζ και συνέχισε ακάθεκτος: «Το χειρότερο είναι ότι εκβιάζουν χώρες. Αυτά πρέπει να τελειώνουν».

Ο Γάλλος πρόεδρος της επιτροπής αυτής της ΕΕ δεν είχε κανένα πρόβλημα να προσδιορίσει τον υπαίτιο της σημερινής κατάστασης που βρίσκεται η Ελλάδα. «Η χώρα βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση λόγω της κακής Ευρώπης» υπογράμμισε. «Πρέπει να σταματήσουν τα μέτρα λιτότητας που σκοτώνουν την οικονομία και βλάπτουν τον πληθυσμό. Ολα τα μέτρα πρέπει να επικεντρωθούν στην ανάπτυξη» πρόσθεσε. Η ΕΕ είναι «βασική υπεύθυνη» για την κρίση, υπογράμμισε και προειδοποίησε: «Αν δεν υπάρξει αλλαγή στην οικονομική πολιτική μέσα στους επόμενους μήνες, οι ίδιοι οι πολίτες θα καταστρέψουν το σύστημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης» διακήρυξε με ιδιαίτερη έμφαση. Προχτές ήρθε η σειρά του «Γκάρντιαν», της γνωστής βρετανικής κεντροαριστερής εφημερίδας, να γράψει μεταξύ άλλων: «Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την έκρηξη της κρίσης χρέους της Αθήνας που ανάγκασε τους μανδαρίνους της ΕΕ να ξαναγράψουν το βιβλίο των δημοσιονομικών κανόνων, έχουν επιστρέψει η δυσπιστία, ο θυμός και ο συγκαλυμμένος πανικός δημιουργώντας εντάσεις στις σχέσεις της Ελλάδας με τους δανειστές της στην ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ».

Ο «Γκάρντιαν» εκτιμά ότι «ο εύθραυστος συνασπισμός της κυβέρνησης Σαμαρά περνά την πιο δύσκολη περίοδο από την ανάληψη της εξουσίας τον Ιούνιο του 2012, με μια πολύ μικρή πλειοψηφία (στη Βουλή) και με διαρκώς πιο εχθρική αντιπολίτευση κατά των μέτρων λιτότητας…». Σημειώνει το παράπονο ενός ανώνυμου κυβερνητικού αξιωματούχου: «Αυτό που η τρόικα δεν πιστεύει ή δεν καταλαβαίνει, είναι ότι η κυβέρνηση θα πέσει, αν πιεστεί υπερβολικά». Αλλος Ελληνας κυβερνητικός αξιωματούχος είναι προφανές ότι βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. «Μας πιέζουν να υιοθετήσουμε πολιτικές που είναι τρελές… Αν αναγκαστούμε να πάρουμε έστω και μισό μέτρο παραπάνω, θα γίνει επανάσταση στη χώρα! Είναι τυφλοί;» δηλώνει στον «Γκάρντιαν» με απόγνωση. Είναι εμφανές ότι βαδίζουμε προς… «επαναστατική ανάπτυξη»!

inprecor.gr

Ερωτήσεις ΙΙ

1. Γιατί του διαόλου η μάνα δε δοκιμάζει να μείνει πιο κοντά;

2. Αυτός που βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στο "γκρεμό" και στο "ρέμα", έφτασε εκεί κολυμπώντας ή σκαρφαλώνοντας; 

3. Τι μέσο χρησιμοποιεί ένα βουνό για να πάει στον Μωάμεθ; 

4. Γιατί επιμένουμε να χαιρετάμε πάντα αυτό τον Πλάτανο αφού μας έχει πάντα χεσμένους;

5. Αυτό το "διαφανές περιτύλιγμα με τις φουσκάλες που κάνουν τσούκου τσούκου και κάθονται όλοι και τις σπάνε σαν υπνωτισμένοι" ξέρει κανένας πως λέγεται με μία λέξη;

6. Tι κάνουν όλη αυτή την καφεΐνη που περισσεύει όταν μετατρέπουν τον κανονικό καφέ σε ντεκαφεινέ;

7. Οι επιγραφές που λένε πως "επιτρέπουν την είσοδο μόνο σε σκυλιά που οδηγούν τυφλούς", περιμένουν να διαβαστούν από τα σκυλιά ή από τους τυφλούς;

8. Πόσο καλή φρούρηση έχουν πια αυτά τα "πράσα" και πιάνουν συνέχεια διάφορους εκεί;

9. Γιατί για να τερματίσουμε τη λειτουργία του pc πατάμε "Έναρξη" ;

10. Στην ερώτηση "θέλετε να γίνετε δωρητής οργάνων;" η απάντηση "πάρτε τα αρχ..ια μου", θεωρείται θετική ή αρνητική ;

Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο

"... Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.

Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:

· Να μοιράζεσαι τα πάντα.
· Να παίζεις τίμια.
· Να μη χτυπάς τους άλλους.
· Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
· Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
· Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
· Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
· Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
· Να κοκκινίζεις.
· Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
· Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
· Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
· Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.
· Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ' αυτό.
· Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.
· Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ' όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.

Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής, η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή.

Πάρτε μια απ' αυτές τις συμβουλές, εκφράστε την με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας και θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη, σταθερή

Απόσπασμα είναι από το βιβλίο του με τίτλο:

«Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο»

του Robert Fulghum

«Δεν υπάρχουν λεφτά»; Κι αυτά, τότε, τι είναι;

Ο ήρωας του Μπρεχτ, ο Μακχίθ, αναρωτιόταν στην «Όπερα της Πεντάρας»: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας»...

Τα συγκλονιστικά στη Βουλή άργησαν μια μέρα! Αλλά ήρθαν! Την Κυριακή που μας πέρασε ακούσαμε για «τρύπια δολάρια» και για «μονομαχίες στο Ελ Πάσο», απολαύσαμε πρωθυπουργικούς κουτσαβακισμούς και κοινοβουλευτικές «μαγκιές». Αλλά τα σπουδαία – τα πραγματικά σπουδαία – συνέβησαν τη Δευτέρα. Χωρίς κάμερες. Χωρίς απευθείας μεταδόσεις. Χωρίς πολλά- πολλά…

Τη Δευτέρα το βράδυ, λοιπόν, ο κ.Σταικούρας, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, μετά από σχετική ερώτηση του Μανώλη Γλέζου, διαβίβασε στη Βουλή τον αναλυτικό κατάλογο ο οποίος περιλαμβάνει τα ποσά με τα οποία έχει τροφοδοτήσει το κράτος τις τράπεζες από την έναρξη της κρίσης, το 2008. Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται για πρώτη φορά είναι πλέον και επίσημα! Είναι δικά τους! Έχουν την εγκυρότητα και την σφραγίδα των «σωτήρων»! Δεν πρόκειται για «συνωμοσιολογία»! Ούτε για ευφάνταστα σενάρια των «ψεκασμένων»!

Ο συγκεκριμένος κατάλογος, αν τον δει κανείς από τη σκοπιά του τραπεζίτη, μοιάζει με… ηλιοβασίλεμα. Με τι μοιάζει αν τον δει κανείς με τα μάτια του ελληνικού λαού θα το δούμε στη συνέχεια. 

Εχουμε και λέμε λοιπόν:

Από το 2008, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή ψήφισε τον νόμο 3723/2008 περί «Ενίσχυσης ρευστότητας της οικονομίας για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης», οι τραπεζίτες – από τον κρατικό κορβανά - έχουν λάβει:

• Το ποσό των 4,5 δις ευρώ για τις προνομιούχες μετοχές των πιστωτικών ιδρυμάτων που ανέλαβε το ελληνικό δημόσιο.
• Το ποσό των 127,3 δις ευρώ με τη μορφή εγγυήσεων που παρείχε το ελληνικό δημόσιο για δάνεια των πιστωτικών ιδρυμάτων.
• Το ποσό των 10, 5 δις ευρώ με τη μορφή ειδικών τίτλων προς τα πιστωτικά ιδρύματα. Εδώ προσθέστε και το ποσό των 2,4 δις ευρώ από το συγκεκριμένο κονδύλι που παραμένει ανεξόφλητο.

Εν ολίγοις:

Τα χρόνια της δυστυχίας, της καταστροφής της φτώχειας, της πείνας και της λεηλασίας, οι τράπεζες – μόνο δια αυτού του δρόμου – έχουν ενθυλακώσει το ποσό των 145 δις ευρώ!

Εδώ δυο παρατηρήσεις:

Πρώτον, κάποιοι συνήθεις «έξυπνοι οικονομολογούντες» θα ισχυριστούν ότι πολλά από αυτά τα ποσά αυτά δεν συνιστούν «ζεστό χρήμα», αλλά εγγυήσεις, και συνεπώς δεν θα πρέπει, τάχα, να υπολογίζονται στην καθαρή ενίσχυση των τραπεζών. Απαντάμε: Οι «σωτήρες», αυτοί δηλαδή που εγγυώνται για τις τράπεζες, για τα σπίτια του κοσμάκη που βγαίνουν στον πλειστηριασμό εγγυώνται; Αυτοί που εγγυώνται για τις τράπεζες, από ποια τσέπη εγγυώνται, τη δική τους ή του ελληνικού λαού; Αυτοί που εγγυώνται για τις τράπεζες τα βάρη των εγγυήσεων και της εξόφλησης αυτών των εγγυήσεων στις πλάτες ποιών υποζυγίων τα φορτώνουν με τη μορφή των αλλεπάλληλων λαοκτόνων (και πάντα τελευταίων) μέτρων;

Δεύτερον, όταν λέμε ότι ο παραπάνω πακτωλός συνιστά ένα μόνο μέρος, από ένα μόνο δρόμο, της χρηματοδότησης των τραπεζών, εννοούμε ότι: Στα ποσά αυτά

• ΔΕΝ περιλαμβάνονται τα 125 δις ευρώ που έχουν λάβει οι τράπεζες με τη μορφή ρευστότητας από την ΕΚΤ (έκθεση Eurobank – Μάης 2012)
• ΔΕΝ περιλαμβάνονται τα 18 δις ευρώ από το PSI
• ΔΕΝ περιλαμβάνονται τα 50 δις ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης!

Κατόπιν αυτών:

Υπάρχει ακόμα κάποιος που να μπορεί, τώρα πια, να ισχυριστεί ότι δεν καταλαβαίνει ποιους ταΐζει η πολιτική των Σαμαρά – Στουρνάρα – Βενιζέλου όταν φτάνει να φορολογεί μέχρι τα μαντριά και στάνες; 

Υπάρχει ακόμα κάποιος που δεν καταλαβαίνει για χάρη ποιών έρχονται πλειστηριασμοί στα σπίτια του κόσμου ή που καταλήγουν τα σφάγια των λεηλατημένων μισθών και των συντάξεων;

Υπάρχει κανείς που να μην καταλαβαίνει ότι «λεφτά – πράγματι – υπάρχουν», αλλά ότι η κύρια πηγή ανεύρεσής τους δεν βρίσκεται στο λαθρεμπόριο… τσιγάρων που λέει ο κ.Τσίπρας;

Στη χώρα των 2 εκατομμυρίων ανέργων, των 600.000 υποσιτισμένων παιδιών, των 6 στους 10 νέους που είναι άνεργοι, στη χώρα των συσσιτίων, των 400 ευρώ βασικό, των αστέγων και των τρισ-χαρατσωμένων, μέσα στο διάστημα της γενικευμένης φτωχοποίησης και του κοινωνικού εξανδραποδισμού, μόνο από τα κρατικά ταμεία έχουν διατεθεί 145.000.000.000 (ο αριθμός – «ηλιοβασίλεμα» που λέγαμε…) σε μια χούφτα τραπεζίτες!

Για όσους παριστάνουν ότι ακόμα και τώρα δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτός ο εξελισσόμενος και μονομερής «ταξικός πόλεμος» εις βάρος του ελληνικού λαού, να το κάνουμε πιο «λιανό»:

• Το ποσό αυτό ισοδυναμεί με τα 4/5 ολόκληρου του ΑΕΠ της χώρας, που παράγεται από εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά καταλήγει σε κάποιους ελάχιστους.
• Το ποσό αυτό είναι 8 φορές μεγαλύτερο από το σύνολο των μισθών και των συντάξεων που προβλέπει το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2014.
• Το ποσό αυτό είναι 11 φορές μεγαλύτερο από το σύνολο των κονδυλίων που προβλέπονται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2014 για την κοινωνική ασφάλιση και την περίθαλψη ενός ολόκληρου λαού.
• Το ποσό αυτό είναι 6 φορές μεγαλύτερο από τους έμμεσους φόρους που έρχονται να προστεθούν με το προσχέδιο του προϋπολογισμού στην καμπούρα του λαού για το 2014.

Και μιας και μιλάμε για καμπούρα, υπάρχει μια παλιά παροιμία: «Αν η καμήλα δεν γονάτιζε, δεν θα τηνε φορτώνανε». 


Του Νίκου Μπογιόπουλου 

Ο δημόσιος υπάλληλος είναι μαλάκας

Χρόνια τώρα, με αποκορύφωμα τα τρία τελευταία, μαθαίναμε ότι το όνειρο κάθε Έλληνα ήταν να γίνει δημόσιος υπάλληλος. Αυτό αποτελεί την πρώτη μαλακία ενός μύθου που θέλει τους δημόσιους υπαλλήλους ως τους πιο βολεμένους του “συστήματος”.

Ο λόγος είναι πολύ απλός. Όσοι ζούσαν με την ψευδαίσθηση ότι αν -και όποιοι- γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι θα “βολευτούν”, ήταν μαλάκες, μιας και το πραγματικό όνειρο των περισσότερων Ελλήνων δεν ήταν να διοριστούν στο δημόσιο, αλλά να κάνουν δουλειές με αυτό.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν υπάρχει σήμερα μεγαλο-ιδιώτης ο οποίος δεν έχει κάνει στο παρελθόν (ή εξακολουθεί να κάνει) δουλειές με το δημόσιο. Ακόμη και οι πιο σκληροί φιλελεύθεροι, αυτοί που λένε πως όνειρό τους είναι να εξαφανιστεί το κράτος για χάρη του ιδιώτη, είναι οι πρώτοι σε συμμετοχές κάθε λογής στημένης κρατικής ανάθεσης. 

Όποιος επιτυχημένος -σύμφωνα με το “σύστημα”- ιδιώτης περπατά πάνω σε αυτόν τον τόπο, έχει κάνει δουλειές με το δημόσιο. Γι’ αυτό και σκοπός του είναι να το μικρύνει όσο μπορεί. Για να εξαφανίσει κάθε είδους ανταγωνισμού από τις υπηρεσίες οι οποίες εξακολουθούν να εμποδίζουν την εξάπλωσή του παντού. Από τα υποβρύχια και τους σιδηρόδρομους, ως τις καθαρίστριες και τους νυχτοφύλακες.

Πέρα από τον αποδεδειγμένα μαλάκα δημόσιο υπάλληλο που θεώρησε ότι μόλις διορίστηκε έλυσε το πρόβλημα της ζωής του, υπάρχει άλλος ένας ενός ακόμη πιο “μαλάκας”. Αυτός που πίστεψε πραγματικά ότι η προσφορά του θα αναγνωριστεί από το κράτος και τους φορείς, επειδή ό,τι έκανε το έκανε με ανιδιοτέλεια κι αυταπάρνηση.

Αυτός ο “μαλάκας”, δεν είναι σαν τον άλλον, τον βολεμένο, γιατί το φταίξιμο της μαλακίας δεν είναι δικό του. Τον πιάσανε μαλάκα. Όλοι εκείνοι που τον είπαν λαμόγιο και αργόσχολο, αυτοί που τον παρουσίασαν σαν το τελευταίο εμπόδιο μιας αρχαία σοβιετίας που οφείλει να εξαφανιστεί.

Το τραγελαφικό εδώ είναι ότι δεν τον πιάσανε μόνο μαλάκα, αλλά αισθάνεται κι ίδιος έτσι. Μετά από τόσα χρόνια προσφοράς βλέπει τώρα κυβέρνηση, μέσα ενημέρωσης κι ένα -πολύ- μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας να τον θεωρεί υπεύθυνο για την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, αλλά κι ένοχο για όποιο νέο μέτρο ήρθε, έρχεται, και θα έρθει από εδώ και στο εξής.

Διπλά μαλάκας, λοιπόν, ο διδάσκαλος που έμαθε γενιές παιδιών γράμματα, μαλάκας κι ο γιατρός που έσωζε ζωές απλήρωτος χωρίς να νοιαστεί πρώτα για τη δική του, μαλάκας ο υπάλληλος που καθάριζε τα δικά μας σκατά, όταν εμείς ψάχναμε να τον βρούμε για να τον κατηγορήσουμε επειδή ο υπουργός έκοψε το μισθό στον ιδιωτικό τομέα αφότου τα χρήματα φαγώθηκαν από όσους έκαναν μπίζνες με το δημόσιο.

Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που ναι μεν πληρώνονται από το δημόσιο, αλλά μόνο δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι. Αυτοί με τους τεράστιους μισθούς και τα χιλιάρικα αργομισθίας -συνήθως σύμβουλοι ή διευθυντές- οι οποίοι είτε φυτεύτηκαν για τις δουλειές με τους ιδιώτες και τους λεγόμενους “δανειστές”, είτε αφού απέτυχαν να μπουν στη βουλή/δήμο/κοινότητα, πήραν μία θέση μέχρι να ξαναπολιτευτούν. Παρέα τους, φυσικά, υπάρχουν και τα παλαιού τύπου ρουσφέτια, που όλοι τα ζούσαν καθημερινά στις υπηρεσίες τους, αλλά επέλεγαν για τους δικούς τους λόγους να κάνουν και πάλι τον μαλάκα.

Καμιά διέξοδος, λοιπόν, σε όλο αυτό. Τουλάχιστον για τους τυπικά “μαλάκες”. Γιατί οι ουσιαστικοί -εκείνοι που δεν θα σταματήσουν ποτέ να διαφημίζουν το μονοπώλιο της συναλλαγής τους με το δημόσιο στα κανάλια και τις εφημερίδες τους- δεν θα διστάζουν ακόμη και τώρα να βγάζουν μπροστά κάθε φιλελεύθερο τσόλι για να σκούζει για το "τεράστιο κράτος που πίνει το αίμα του ιδιωτικού υπαλλήλου κι εμποδίζει την ανάπτυξη". 

Κι οι υπόλοιποι μαλάκες θα τον πιστεύουν.

(Κάποια στιγμή θα γράψω και για τον ιδιωτικό υπάλληλο, που είναι ακόμη πιο μαλάκας)

 Από το blog polyfimos

Τα media είναι χρεοκοπημένα

Σε έναν δύσκολο και μακράς πνοής αγώνα επιβίωσης επιδίδονται τα μιντιακά συγκροτήματα της κρίσης, καταγράφοντας ζημίες, αναζητώντας διαφημιστικά έσοδα και διεκδικώντας αναχρηματοδότηση των δανείων τους. Η άλλοτε 11μελής ομάδα των μιντιακών επιχειρήσεων που διαπραγματεύονταν τις μετοχές τους στο ταμπλό του Χ.Α. έχει αποδυναμωθεί, με τις περισσότερες εταιρείες να βρίσκονται εκτός επενδυτικής αγοράς, είτε να έχουν πτωχεύσει είτε να έχουν αιτηθεί υπαγωγής στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα είτε, τέλος, να έχουν τεθεί υπό επιτήρηση.
Συνολικά, οι εισηγμένοι στο Χ.Α. όμιλοι Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης φαίνεται να καταγράφουν λίγο πριν από την εκπνοή της χρονιάς, ζημιές που αγγίζουν τα 80 εκατ. ευρώ, με το δανεισμό να αγγίζει πλέον τα 540 εκατ. ευρώ και τις συνολικές τους υποχρεώσεις να ξεπερνούν τα 803 εκατ. ευρώ. Οι υποχρεώσεις ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ για το σύνολο των επιχειρήσεων media. Ο κύκλος εργασιών ανέρχεται στα 270 εκατ. ευρώ.

Η χρήση του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη μέσα στο 2013 αποτυπώνεται μέχρι στιγμής ζημιογόνος (14 εκατ. ευρώ), με κύκλο εργασιών που αγγίζει τα 44,8 εκατ. ευρώ. Ο τραπεζικός δανεισμός της εταιρείας του Σταύρου Ψυχάρη ξεπερνά τα 135 εκατ. ευρώ, ενώ συνολικά οι υποχρεώσεις του φτάνουν τα 211 εκατ. ευρώ. Ο κύκλος εργασιών της εταιρείας Πήγασος της οικογένειας Μπόμπολα αγγίζει τα 40,8 εκατ. ευρώ, με τις ζημίες του να φτάνουν τα 14,4 εκατ. ευρώ. Ο δανεισμός από τραπεζικούς οργανισμούς φτάνει τα 171 εκατ. ευρώ, με συνολικές οφειλές 214 εκατ. ευρώ. 

Το Mega αποτυπώνει μέσα στο 2013 τζίρο της τάξεως των 42,1 εκατ. ευρώ (έναντι 47,7 εκατ. ευρώ το 2012) και ζημίες που αγγίζουν τα 9,9 εκατ. ευρώ (7,4 εκατ. ευρώ πέρσι). Το δανειακό άνοιγμα της Τηλέτυπος Α.Ε., που διαχειρίζεται τον τηλεοπτικό σταθμό Mega, ξεπερνά τα 100 εκατ. ευρώ, ενώ οι συνολικές υποχρεώσεις του καναλιού αγγίζουν τα 194 εκατ. ευρώ. 

Το τηλεοπτικό κανάλι Star της οικογένειας Βαρδινογιάννη έχει τραπεζικά χρέη ύψους 58 εκατ. ευρώ, όσα περίπου και οι εταιρείες του Δ. Κοντομηνά (κυρίως μέσω της Intertech), ενώ ο ΑΝΤ1 έχει βάλει σε διακανονισμό λιγότερα από 170 εκατ. ευρώ. Ο όμιλος της «Καθημερινής» εμφανίζει τζίρο αξίας 25 εκατ. ευρώ και ζημίες «συγκρατημένες» στα 9,8 εκατ. ευρώ, όταν τα δάνεια που έχει σε τράπεζες αγγίζουν τα 32,5 εκατ. ευρώ και οι συνολικές οφειλές τα 70 εκατ. ευρώ.

Οι Αττικές Εκδόσεις του Θεοχάρη Φιλιππόπουλου, παρουσιάζουν μέσα στο 2013 ζημίες μόλις 134.000 ευρώ, αναδεικνύοντας τον εκδότη, ως τον απόλυτο «νοικοκύρη» του μηντιακού στερεώματος, με τον τζίρο να αγγίζει τα 28,3 εκατ. ευρώ, τον δανεισμό τα 32,5 εκατ. ευρώ και τις συνολικές οφειλές τα 39,6 εκατ. ευρώ. Θα πρέπει να σημειωθεί ωστόσο ότι οι «Αττικές Εκδόσεις» ευνοούνται από το κλείσιμο δύο μεγάλων συγκροτημάτων στο χώρο του περιοδικού Τύπου, των Εκδόσεων Λυμπέρη (Liberis Publications) και της ΙΜΑΚΟ του Πέτρου Κωστόπουλου, που πλέον έχει βρει στέγη στο Mega.

Ο Άδωνις δεν είναι «γελοία πατσαβούρα»

Το 2010 ο Ηλίας Ψινάκης είχε αποκαλέσει τον Άδωνι Γεωργιάδη, δημόσια, «μωρή γελοία πατσαβούρα της Βέρμαχτ». Ο Άδωνις δεν κατέφυγε νομικά εναντίον του Ψινάκη. Δεν γνωρίζω αν ο λόγος είναι πως θεωρούσε πως θα δυσκολευόταν να αντικρούσει νομικά τις κατηγορίες ή αν αποφάσισε να δείξει κατανόηση απέναντι στον κατήγορό του.

Ήταν η εποχή που ο Ψινάκης είχε προταθεί να είναι υποψήφιος του ΛΑΟΣ και ο Γεωργιάδης θεωρούσε πως κάτι τέτοιο υποβαθμίζει το οραματικό κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη. Ήταν επίσης η εποχή, που ο Άδωνις Γεωργιάδης, ως τηλε-βιβλιοπώλης και όχι ακόμη τηλε-υπουργός, έλεγε για τον Αντώνη Σαμαρά, ότι «δεν είναι πατριώτης», ότι «παίζει το ρόλο του ΠΑΣΟΚ», ότι έχει σχέση με την υπόθεση SIEMENS και πολλά άλλα. Είχε αποκαλέσει τον Προκόπη Παυλόπουλο «αχρηστότερο υπουργό που υπήρξε ποτέ» και τον πρωθυπουργικό σύμβουλο Φαήλο Κρανιδιώτη ότι «έχει πολιτική σκέψη νηπίου». Η επίθεση μάλιστα στον Φαήλο ήταν γιατί είχε υποστηρίξει πως θα φύγει από το ΛΑΟΣ, πράγμα το οποίο φυσικά έγινε. Όσοι άλλοι υποστήριζαν ότι θα πάει στη ΝΔ, κατά τον Γεωργιάδη «έπαιρναν ναρκωτικά» όπως είπε χαρακτηριστικά σε μια τηλεπώληση.

Σήμερα ο Άδωνις, είναι υπουργός του Σαμαρά, πολιτικός συνέταιρος με τον Βενιζέλο και αν πιστέψουμε τον απόμαχο της ανάλυσης του κλειτοριδικού οργασμού Πέτρο Κωστόπουλο, είναι και «ντόμπρος και εργατικός». Η ελληνική κοινωνία δείχνει να παραπέει ανάμεσα στην άποψη για το αν ο Γεωργιάδης είναι «γελοία πατσαβούρα» και την άποψη που τον θέλει χρήσιμη μονάδα της κυβέρνησης.

Θα συμφωνήσω με τη δεύτερη άποψη. Ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν είναι γελοία πατσαβούρα. Αντιθέτως είναι ένα αποτελεσματικό φτερό που ξεσκονίζει και καθαρίζει τα σημεία που ακουμπάνε οι βρώμικες πολιτικές. Είναι αν θέλετε ο αυτοφοράκιας της πολιτικής. Λέει όσα ψιθυρίζει ο Βενιζέλος και εύχεται ο Σαμαράς, αλλά δεν τολμούν να τα πουν οι ίδιοι για να μην χαρακτηριστούν. Είναι αυτός που αμολάει τον ανυπόστατο ψίθυρο ως είδηση, για να τον δει να αναπαράγεται, χωρίς να έχει το φόβο να το χρεωθεί η κυβέρνηση. Δεν βαριέσαι ο Άδωνις το είπε, λένε οι πολλοί, αλλά αποκτούν τροφή οι λίγοι.

Δεν νομίζω πως υπάρχει υπουργός στον κόσμο, ο οποίος να συναγωνίζεται το ρόλο του συμπαθούς Φικιώρη στις τηλεπωλήσεις, και αυτό να το κάνει με τον τρόπο που το κάνει ο Άδωνις. Να το σκάει από το υπουργείο όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας, για να βγει σε τριτοκλασάτα κανάλια για να πουλήσει βιβλία, χρησιμοποιώντας το παραπλανητικό «Ε» που δηλώνει επανάληψη. Δεν πρόκειται για εργατικότητα του Άδωνι όπως έτρεξε να δικαιολογήσει ο Πέτρος Κωστόπουλος και πάλι, αλλά για μια διακριτή τρέλα με την κάμερα.

Ο Άδωνις λοιπόν, δεν είναι γελοία πατσαβούρα, αλλά ένα γρανάζι του συστήματος, που ωφελείται ακόμη και από την αρνητική δημοσιότητα. Κανένας σοβαρός άνθρωπος, από τη θέση του σε ένα υπουργείο που παίζει με ζωές ανθρώπων, όπως το Υγείας, δεν θα τολμούσε να πει όσα λέει ο Άδωνις. Ο Γεωργιάδης και τα λέει και τα απολαμβάνει επικοινωνιακά. Σε βαθμό που δήλωσε πως οι απολύσεις είναι δική του δόξα και όχι της τρόικας.

Ανάμεσα στα άλλα που έχει αναλάβει να κάνει ο Γεωργιάδης, είναι η βρώμικη δουλειά της απαξίωσης ανθρώπων, καλυμμένος πάντα πίσω από την ασυλία. Λέει χοντρές κουβέντες, χρησιμοποιεί την ίδια τη λειτουργία του Κοινοβουλίου, για να χτυπήσει ανθρώπους.

Η προσωπική μου σχέση με τον Άδωνι Γεωργιάδη ξεκίνησε όταν αποκαλύψαμε πως η σύζυγός του, Ευγενία Μανωλίδου ήταν αντιπρόσωπος σε λογαριασμό της λίστας Λαγκάρντ (ανήκε στον πρώην σύζυγό της). Ο λογαριασμός αυτός συνδεόταν μάλιστα απ” ότι προκύπτει από τα έγγραφα της Τράπεζας, με θυρίδα χρυσού. Παρ όλα αυτά ο Γεωργιάδης υπήρξε μέλος της Προανακριτικής Επιτροπής για τη λίστα Λαγκάρντ. Δεν είχε την ευθιξία να αυτοεξαιρεθεί, ούτε και ο Σαμαράς να τον εξαιρέσει. Ο Γεωργιάδης μετά από αυτό χρησιμοποίησε την ιδιότητά του ως βουλευτής, για να κάνει ερώτηση στη Βουλή για τα έσοδά μου από την ΕΡΤ. Ο σκοπός ήταν να δημιουργήσει εντυπώσεις και δημοσιεύματα. Ο βουλευτής χρησιμοποίησε το ελληνικό Κοινοβούλιο για προσωπικό πόλεμο. Μέσα στην ίδια την Επιτροπή της Βουλής, όταν κατέθετα ως μάρτυρας, έκανε απαξιωτικές ερωτήσεις με υπονοούμενα. Πάλι χρησιμοποίησε την ιδιότητά του. Στη συνέχεια, παρότι η Βουλή ερευνούσε τη λίστα Λαγκάρντ με το επίσημο usb που είχε πάρει από τη εισαγγελία, χρησιμοποίησε πάλι την ιδιότητά του, για να ισχυριστεί πως είχα αλλοιώσει τη λίστα Λαγκάρντ. Για να δημιουργήσει δηλαδή ουσιαστικά σύγχυση στον κόσμο ο οποίος ως αλλοίωση είχε στο μυαλό του, όσα σχετίζονταν με τον Παπακωνσταντίνου.

Την Παρασκευή το πρωί έφτασε στο απόγειο του. Εγκάλεσε τον πρώην Πρόεδρο της Βουλής Απόστολο Κακλαμάνη γιατί έδωσε συνέντευξη στο HOT DOC RADIO, με την οποία έθετε θέμα για την αξιοκρατία των προσλήψεων που κάνει ως υπουργός. Ο Γεωργιάδης μετέτρεψε το βήμα της Βουλής σε προσωπικό μετερίζι και βεβαίως σε βήμα λογοκρισίας δημοσιογράφων. Πού επιτρέπεται και πού όχι να μιλούν οι βουλευτές, θα το εγκρίνει ο Άδωνις. Το περιστατικό δημιούργησε την παρέμβαση του προεδρεύοντα Γιάννη Δραγασάκη αλλά τι σημασία έχει; Όλοι άκουσαν τον Άδωνι να λέει ότι «η ελληνική Βουλή αποφάσισε πως ο Βαξεβάνης είχε αλλοιώσει τη λίστα» και κάποιοι ίσως και να το πίστεψαν.

Ο άνθρωπος που διαφήμιζε τα ΙΕΚ ΞΥΝΗ, τις επιχειρήσεις αυτού του μεγάλου οφειλέτη του Δημοσίου, ως καλύτερα από τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, από το βήμα της Βουλής, δημιουργεί τις εντυπώσεις πως το ηθικό ανάστημα ενός δημοσιογράφου είναι ελλιπές. Και όπως έλεγε ο φιλικός στον Άδωνι, Γκαίμπελς, «συκοφαντείτε, συκοφαντείτε, στο τέλος κάτι θα μείνει».

Ο Άδωνις αυτό δεν το λέει δημόσια, απλώς πουλάει τη φασιστική, αντισημιτική Βίβλο του Πλεύρη, χαρακτηρίζοντάς το ως βιβλίο που αποκαλύπτει την αλήθεια. Και η αλήθεια του Πλεύρη είναι πως δεν υπάρχει Ολοκαύτωμα. Η αλήθεια του Άδωνι προχωράει παρακάτω. Είναι η αλαζονεία του και το προσωπικό συμπέρασμα πως αφού με αυτό που είναι έγινε υπουργός, μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα. Ίσως τα πάντα. Σχετικά άπειρος στην πολιτική ή μάλλον ευτυχής που ως τώρα καταφέρνει αυτή να είναι συμβατή με τις κωλοτούμπες του, αγνοεί πως όταν όλοι κάνουν πίσω (και τα συγκροτήματα που τον προβάλουν) θα μείνει τραγικά μόνος απέναντι σε αυτούς που ακόμη και αν δεν θυμούνται κάτι που έκανε, απλώς θα τον αναγνωρίζουν, αλλά για να του αποδώσουν την ευθύνη.

Αυτή τη φορά ο Άδωνις Γεωργιάδης νομικά δεν θα τη γλυτώσει. Είναι όμως μια άλλη υπόθεση. Σημασία έχει να καταλάβει ο καθένας πως ο Άδωνις δεν είναι «γελοία πατσαβούρα της Βέρμαχτ». Είναι υπεύθυνος για μια πολιτική, της οποίας την ευθύνη δεν θέλουν να πάρουν οι άλλοι. Είναι ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος των ημερών μας. Και επειδή είναι και ένας πολιτικός Ηρόστρατος, ο οποίος μπορεί να κάψει τα πάντα μόνο και μόνο για να μείνει στην Ιστορία, η Ιστορία θα τον γράψει. Και δεν είναι απαραίτητο πως θα τον καταγράψει ως Γεωργιάδη.

Του Κώστα Βαξεβάνη

Στάση πληρωμών από 526.477 εταιρείες!

Πλήρη διάλυση της Αγοράς δείχνουν τα στοιχεία που δημοσιοποίησε το υπουργείο Οικονομικών και τα οποία καταγράφουν την αδυναμία των επιχειρήσεων να ανταποκριθούν στις φορολογικές τους υποχρεώσεις.
 
Από τις 31 Αυγούστου έως 30 Σεπτεμβρίου 2013 - μόλις μέσα σε ένα μήνα - επιπλέον 343.692 επιχειρήσεις δεν κατάφεραν να πληρώσουν τους φόρους τους.
 
Συγκεκριμένα οι επιχειρήσεις με ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορία ανέρχονταν στα τέλη Αυγούστου στις 182.785 για να εκτοξευθούν στα τέλη Σεπτεμβρίου στις 526.477.
 
Όπως αναφέρει δημοσίευμα της «Καθημερινής», σύμφωνα με ανώτατο παράγοντα του υπουργείου Οικονομικών, οι περισσότερες εκ των 343.692 επιχειρήσεων δεν κατόρθωσαν να πληρώσουν τους φόρους και εντάχθηκαν στις ρυθμίσεις οι οποίες προβλέπουν την καταβολή των οφειλών τους σε 12 δόσεις.
 
Το συνολικό ποσό που οφείλουν οι επιχειρήσεις στο ελληνικό Δημόσιο ανέρχεται στα 39,3 δισ. ευρώ και έχουν ρυθμισθεί μόλις 647,69 εκατ. ευρώ.
 
Λίγο καλύτερη είναι η εικόνα που παρουσιάζουν τα φυσικά πρόσωπα σε σχέση με τις επιχειρήσεις, αν και τα ποσά είναι τεράστια:
 
Στα τέλη Αυγούστου οι οφειλέτες του Δημοσίου (φυσικά πρόσωπα) ανέρχονταν στα 2,8 εκατ. στα τέλη Σεπτεμβρίου οι οφειλέτες μειώθηκαν στους 2,59 εκατ. Συνολικά τα φυσικά πρόσωπα οφείλουν 22,6 δισ. και το ποσό που έχουν ρυθμίσει ανέρχεται στα 875,18 εκατ. ευρώ.
 
Επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές ύψους 61,9 δισ. εκ των οποίων 1,5 δισ. ευρώ έχει ρυθμισθεί.
 
Από τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών για τους ληξιπρόθεσμους οφειλέτες προκύπτουν τα εξής στοιχεία:
 
• Τα 22,6 δισ. ευρώ είναι χρέη που οφείλουν 2,59 εκατ. φυσικά πρόσωπα.
 
• 526.477 νομικά πρόσωπα οφείλουν 39,3 δισ. ευρώ.
 
• Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές ΦΠΑ ανέρχονται σε 13,7 δισ. ευρώ.
 
• Οι οφειλές από φόρους εισοδήματος φθάνουν τα 11,135 δισ. ευρώ.
 
• Οι οφειλές από φόρους στην περιουσία ανέρχονται σε 830 εκατ. ευρώ.
 
Ανώτατος παράγοντας του υπουργείου Οικονομικών αναφέρει στην «Καθημερινή» ότι έχει βελτιωθεί η εισπραξιμότητα των ληξιπρόθεσμων. Σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα Δημοσίων Εσόδων Χάρη Θεοχάρη «η εν λόγω επιτυχία οφείλεται κατά κύριο λόγο στην υψηλή εισπραξιμότητα εσόδων από άμεσους και έμμεσους φόρους παρελθόντων οικονομικών ετών».
 
Η αλματώδης αύξηση των ληξιπρόθεσμων χρεών, δημιουργεί προβληματισμό στο οικονομικό επιτελείο, καθώς αποτελεί μια σαφέστατη ένδειξη ότι η φοροδοτική ικανότητα πολιτών και επιχειρήσεων εξαντλείται με ταχύτατους ρυθμούς.

Από το ποντίκι

Ο Γιάννης και η Όλγα είναι υπάλληλοί μας

Οι μεγάλοι όμιλοι των ΜΜΕ χρωστούν στις τράπεζες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ποσά τεράστια, καταφανώς μεγαλύτερα απ' οποιαδήποτε άλλη περίοδο στο παρελθόν. 

Δεν είναι όμως μόνο τα ποσά που κάνουν την εξάρτησή τους από τις τράπεζες σχεδόν απόλυτη. Είναι κυρίως η αδυναμία να βρουν άλλους πόρους, με τις κυκλοφορίες στο ναδίρ, με τις διαφημίσεις στα Τάρταρα, με τους ιδιοκτήτες τους να μην έχουν μπει ακόμη και με τα δύο πόδια στη νέα μοιρασιά.

Ξέρετε τι σημαίνει απόλυτη εξάρτηση; Απόλυτη εξάρτηση σημαίνει να βγαίνει "Το Βήμα" την περίοδο της ανακεφαλαιοποίησης, τότε που παιζόταν αν οι τράπεζες θα περάσουν στον έλεγχο του Δημοσίου, και να γράφει ότι, αν ο έλεγχος δεν μείνει στους τραπεζίτες, κινδυνεύουν με αφελληνισμό 90.000 επιχειρήσεις. Μετά από αυτό ο ΔΟΛ πήρε δάνειο εκατομμυρίων, βάζοντας ενέχυρο τους εργαζομένους του, που απολύονται κατά δεκάδες.

Χρεωκοπημένα ΜΜΕ, απολύτως εξαρτώμενα από τράπεζες. Έλα όμως που και οι περισσότερες τράπεζες είναι χρεωκοπημένες. Ζουν και υπάρχουν χάρη στα 50 δισ. της ανακεφαλαιοποίησης, τα οποία, σε αντίθεση με την Ισπανία, πέρασαν στο δημόσιο χρέος και θα τα πληρώνουν και τα δισέγγονά μας. Χωρίς τα 50 δισ., τα δικά μας 50 δισ., οι βαρώνοι των μίντια δεν θα έπαιρναν δάνεια και δεν θα μπορούσαν να υποδύονται τους προστάτες -δώστε στη λέξη όποια ερμηνεία θέλετε- της ενημέρωσης και της Δημοκρατίας. 

Τα εκατονταχίλιαρα της Τρέμη και του Πρετεντέρη τα πληρώνουμε εμείς, εμείς που πληρώνουμε, υπό μορφήν δημοσίου χρέους, και τα δισεκατομμύρια της ανακεφαλαιοποίησης των χρεωκοπημένων τραπεζών.

Υπάλληλοί μας είναι ο Γιάννης και Όλγα. Υπάλληλοι δικοί μας και του Δημοσίου, που δίνει λεφτά στις τράπεζες για να δανείζουν τους καναλάρχες, εκτός κι αν πιστεύει κανείς ότι τα δάνεια τα παίρνουν οι χρεωκοπημένοι από τους ακόμη πιο χρεωκοπημένους χωρίς την άδεια της κυβέρνησης. 

Τα ΜΜΕ είναι εξαρτημένα από τις τράπεζες και οι τράπεζες από τις κυβερνήσεις που διασφαλίζουν την επιβίωσή τους. Ξέρετε τι σημαίνει εξάρτηση από την κυβέρνηση; Σημαίνει να βγάζεις λίγο πριν από τις εκλογές εκθέσεις που λένε ότι η έξοδος από το ευρώ θα φέρει λιμό και καταποντισμό και μετά τις εκλογές να εκδίδεις μηνιαία δελτία που επιτίθενται με γλώσσα σχεδόν πεζοδρομιακή σε όσους διαφωνούν με τη μνημονιακή πολιτική.

Χρεωκοπημένα ΜΜΕ, απολύτως εξαρτημένα από χρεωκοπημένες τράπεζες, που εξαρτώνται απολύτως από την κυβέρνηση. Μόνο που η κυβέρνηση είναι η πιο χρεωκοπημένη απ' όλους. Δεν είναι μόνο το χρέος του 180%, είναι κυρίως η εκχώρηση των πολιτικών αποφάσεων στους δανειστές. Οι δανειστές αποφασίζουν για όλα, αποφασίζουν ακόμη και για το αν θα δοθεί παράταση στις φορολογικές δηλώσεις, όπως αποκάλυψε χωρίς αιδώ ο γ.γ. Εσόδων Χ. Θεοχάρης.

Αυτό που ζούμε, που βλέπουμε, που ακούμε είναι η απόλυτη αλληλεξάρτηση των χρεωκοπημένων. Ένας κυκλικός χορός τρόμου, εντελώς επικίνδυνος για τη Δημοκρατία.

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη 

Θρησκευτική μισαλλοδοξία στην ελληνική αρχαιότητα

(….) Ποια ήταν η στάση της ελληνικής θρησκείας απέναντι στους κάθε λογής Στοχαστές που την αμφισβητούσαν; Δόγμα δεν υπήρχε, ενιαία «αφήγηση» (μύθος) δεν υπήρχε, οργανωμένο ιερατείο δεν υπήρχε, ούτε επικεφαλής του Αρχιερέας, άρα οι αντιρρησίες διαχειρίζονταν από το θρησκευτικό κατεστημένο πολύ πιο ερασιτεχνικά από ότι στον ανατολικό Μεσαίωνα ή και σήμερα. 

Οι άνθρωποι που συνδέουν την ύπαρξή τους ή τα επαγγελματικά και ταξικά τους προνόμια με μια συγκεκριμένη κοσμοθεώρηση, γίνονται αναγκαστικά επικίνδυνοι για όποιον απειλήσει την αυταρέσκειά τους, την ευζωϊα τους, την κοινωνική τους υπόσταση και εν τέλει την ίδια τους την εξουσιαστική δύναμη. 

Όσο πιο πρωτόγονη και αθεμελίωτη είναι η πεποίθησή τους-όπως συμβαίνει με τις θρησκείες-τόσο πιο βίαιη είναι και η αντίδρασή τους, στο βαθμό που οι θεσμοί τους το επιτρέπουν. 

Η ελληνική πλουραλιστική θρησκεία δεν υπήρξε γενικά μαχητικά μισαλλόδοξη γι’αυτό και άφησε τεράστιο έδαφος στον προβληματισμό των φιλοσόφων και στα λόγια των τραγωδών, ιδιαίτερα στην Αθήνα, στην ανεκτική Ιωνία και στη Σικελία. Η θεολογία της ήταν η μυθολογία των ποιητών, που με μεγάλη ευκολία παρουσιαζόταν σε διάφορες εκδοχές, που εμπόδιζαν κάθε δογματική προσέγγιση. 

 Αν δούμε τη διαδικασία δίωξης που κινήθηκε εναντίον φιλοσόφων και ποιητών, θα δούμε ότι ξεκινούσε πάντα από ένα ή το πολύ δυο πρόσωπα, όχι συνήθως ιερωμένους, αλλά λαϊκιστές πολιτικούς, που επένδυαν στην ευπιστία και στη βλακεία του όχλου. Δεν υπήρχε Ιερά Σύνοδος για να κηρύξει γενικό πογκρόμ, τα πράγματα δεν έπαιρναν έκταση και ο διωκόμενος συνήθως έφευγε από την πόλη χωρίς να υπάρξει πιο δραματική συνέχεια.

Ο Αριστοφάνης κι Ευριπίδης, που συχνά έγραψαν με ασέβεια κατά των θεών, δεν βρήκαν το μπελά τους, κι αυτό σίγουρα κάτι μπορεί να μας πει και για το σήμερα του «Παστίτσιου», που του αποδόθηκαν θεϊκές ιδιότητες για να θεμελιωθεί το έτσι κι αλλιώς αναχρονιστικό αδίκημα της «βλασφημίας». 

Πολύ νωρίς ο Ξενοφάνης, μια χαρισματική μορφή ταξιδευτή Ίωνα φιλόσοφου και ποιητή που έζησε στη Σικελία, επέκρινε, χωρίς να διακινδυνεύσει, τη λαϊκή δεισιδαιμονία αλλά και τους ποιητές για την ανήθικη και ανθρωπομορφική εικόνα και για τις συμπεριφορές που έδιναν στους θεούς. 

Ο Όμηρος κι ο Ησίοδος έχουν προσάψει στους θεούς την κλοπή, τη μοιχεία και την αλληλοεξαπάτηση. 

Αν τα ζώα μπορούσαν να ζωγραφίζουν και να φτιάχνουν αγάλματα, καθώς οι άνθρωποι, τ’ άλογα θα ζωγράφιζαν τους θεούς όμοια με αυτά, παρατηρούσε ο Ξενοφάνης. 

Ο Ευήμερος, ιδρυτής ενός ολόκληρου ρεύματος των λεγόμενων Ευημεριστών, που διαδόθηκε και στο ρωμαϊκό κόσμο, διατύπωσε τη θέση πως οι θεοί ήταν αρχικά άνθρωποι και τη γλύτωσε πολύ φτηνά, ως απλός αποδέκτης μιας κριτικής ιερέων και συγγραφέων όπως ο Πλούταρχος, που τον παρουσίαζε ως άθεο. 

 Ο σύγχρονος του Σωκράτη φιλόσοφος Πρόδικος από την Κείο, μαθητής του Πρωταγόρα που έζησε στην Αθήνα, ήταν ένα είδος Νατουραλιστή, που κατηγορήθηκε για αθεϊα χωρίς να υποστεί συνέπειες και που σύνδεσε τις πρωτόγονες μεταφυσικές αντιλήψεις με την ανοησία των ανθρώπων και με τις γεωργικές τους ενασχολήσεις, αποδίδοντας τη θεοποίηση στοιχείων της φύσης στην ωφέλεια που κομίζουν στον άνθρωπο. Εσφαλμένα του αποδίδεται από τη Σούδα πως υπέστη τον ίδιο θάνατο με το Σωκράτη, μια φαντασίωση που παρά την πρόδηλη σύγχυση («ως διαφθείρων τους νέους») στην οποία οφείλεται, υιοθετείται ευχαρίστως από σύγχρονούς μας Ομολογητές του κρατικής θρησκείας για να συμψηφίσει τα πταίσματα του ελληνικού κόσμου με τις κακουργίες της ρωμαϊκής και ανατολίτικης Ορθοδοξίας. 

Πολύ κοντά στην αθεϊα ήταν και ο αντιφατικός Κριτίας, θείος του Πλάτωνα, μαθητής του Σωκράτη, άλλοτε Δημοκρατικός, άλλοτε τύραννος, ένας από τους «τριάκοντα» και πολύ σκληρός διώκτης των πολιτικών του αντιπάλων, που φυλακίστηκε στα νιάτα του για ασέβεια όταν κατηγορήθηκε μαζί με τον Αλκιβιάδη για ερμοκοπία. Η κριτική αθεϊα του φιλόσοφου που τον συνόδευε δεν του κόστισε καμία ποινή. 

Ο ίδιος ο αριστοκρατικός και ιδιόρρυθμος Ηράκλειτος, προγενέστερος του Πλάτωνα, είχε εναντιωθεί με περιφρόνηση στη λαϊκή θρησκευτική έκφραση, στη λατρεία των αγαλμάτων και στις τελετές των βωμών, αν και αφιέρωσε τα βιβλία του στο ναό της Αρτέμιδας. 

Οι Ίωνες (Μιλήσιοι) Θαλής, Αναξίμανδρος και Αναξιμένης, καθαρά υλιστές στην κοσμολογική τους διδασκαλία, δεν τράβηξαν τους κεραυνούς των πιστών, όχι μόνο λόγω της ανοχής που επικρατούσε στα ιωνικά παράλια, ίσως γιατί δεν εκλαϊκευσαν τις έρευνές τους, αν και ο Αναξίμανδρος κατά τον Κικέρωνα (‘De Divinatione’) έστησε αστεροσκοπείο στον Ταϋγετο και προειδοποίησε τους Λάκωνες για επικείμενο σεισμό, χωρίς να θεωρηθεί ότι προσβάλλει τον Όλυμπο ή τον Εγκέλαδο.

Ασφαλώς αυτοί όλοι ήταν οι πιο τυχεροί για διάφορους λόγους, ακόμη και συγκυριακούς που είχαν να κάνουν με πρόσωπα, με συμφέροντα και με συσχετισμούς πολιτικών δυνάμεων. Ισχύει όμως κι εδώ ο Κανόνας των (όχι λίγων) εξαιρέσεων, που ευτυχώς δεν εντάσσονται με κανέναν τρόπο σε κάποιο ιστορικά διαπιστωμένο ρεύμα ή κλίμα γενικευμένων διωγμών ή καταστροφής της ζωής όλων όσων κατηγορήθηκαν, αφού υπήρχε στον ελληνικό κόσμο πάντα κάποια φιλόξενη γωνιά για όσους στοχοποιήθηκαν.

Μια άτυχη περίπτωση για παράδειγμα, φέρεται πως είναι ο Πυθαγόρειος φιλόσοφος, μαθηματικός και φυσικός Ίππασος, για τον οποίο λέγεται, ανάμεσα σε πολλές εκδοχές, πως ρίχτηκε στην θάλασσα από τους συντρόφους του, επειδή ανακαλύπτοντας τους άρρητους αριθμούς ανέτρεψε βασική αρχή της φιλοσοφίας τους, που είχε σχέση θρησκευτικού μυστικισμού με τους αριθμούς. (….)

Ήδη από τον 5ο π.Χ. αιώνα ο πρωτοπόρος αγνωστικιστής Πρωταγόρας, όταν ρωτήθηκε για τους θεούς απάντησε: “Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν θεοί ούτε τη μορφή τους γιατί πολλά πράγματα με εμποδίζουν να ξέρω και η άγνοια των δεδομένων και η συντομία της ανθρώπινης ζωής” (Διογένης ο Λαέρτιος “Πρωταγόρας”, Πλάτων “Μένων”, 91). Η αποκοτιά του, του κόστισε ακριβά. Ο ολιγαρχικός άρχοντας Πυθόδωρος τον κατήγγειλε δημόσια για αθεΐα. Τα βιβλία του κάηκαν δημόσια στην αγορά και ο ίδιος καταδικάστηκε. 

Λέγεται πως για να γλυτώσει το έσκασε για τη Σικελία και πνίγηκε στο ταξίδι της φυγής του, το πιθανότερο όμως είναι να έφτασε σώος και να πέθανε τιμημένος.

Ο ίδιος ο μέγας Αριστοτέλης, που κατηγορούσε την Αθήνα πως υπέθαλπε την συκοφαντία-«…σύκον δ’ επί σύκω»- τελικά έπεσε κι αυτός θύμα της θρησκευτικής της έκδοσης. Κατέφυγε στην Χαλκίδα κατηγορούμενος από τον Ελευσίνιο ιεροφάντη Ευρυμέδοντα για ασέβεια, αφού τόλμησε σε ύμνο του να αποδώσει θεϊκές ιδιότητες στον νεκρό φίλο του Ερμία, αλλά πίσω από αυτή τη δίωξη βρισκόταν το πολιτικό μίσος της αντιμακεδονικής παράταξης, με εκπρόσωπο κάποιο Δημόφιλο, προς τον κάποτε προστατευόμενο του, νεκρού πλέον, Μακεδόνα Αλέξανδρου. 

Η πατρίδα της μητέρας του δέχθηκε τον Αριστοτέλη και σήμερα τον τιμά με μια μικρή προτομή στην όχθη του πορθμού της. 

Πάλι καλά αφού ο Σκαρίμπας δε βρήκε θέση στο νεκροταφείο της, διωγμένος από το Δεσπότη, αν και τελικά του βγήκε σε καλό αφού ο δήμαρχος του έδωσε χώρο στο κάστρο της. 

Καλύτερη αντιμετώπιση από το δάσκαλό του είχε ο Θεόφραστος (διάδοχος του Αριστοτέλη στη σχολή του Λυκείου), που ήταν δημοφιλής στους Αθηναίους, τόσο που όταν κατηγορήθηκε με τη σειρά του γι’ ασέβεια, από τον αισχρό δημαγωγό Αγνωνίδη, έτρεξαν εκατοντάδες σαν μάρτυρες υπεράσπισης κι έτσι αν και ο ίδιος δεν άρθρωσε λέξη στην απολογία του, αθωώθηκε με άνετη πλειοψηφία, αντίθετα με το συκοφάντη που αργότερα είχε κακό τέλος.

Ο ταλαίπωρος Αίσωπος δεν ήταν τόσο τυχερός όπως ο Αριστοτέλης. Κατηγόρησε το παπαδαριό των Δελφών πως πλουτίζει από τα μαντέματα κι αυτοί οι μοχθηροί και εκδικητικοί αγύρτες του έβαλαν στις αποσκευές του χρυσάφι και μετά τον κατηγόρησαν για ιερόσυλο, γκρεμίζοντάς τον από τα βράχια των Φαιδριάδων, πάνω από την Κασταλία, εκεί που εκτελούσαν τους «βέβηλους». 

Αν ο Αίσωπος ήταν κακοσχηματισμένος και τραβούσε πάνω του την εύκολη απέχθεια των μοχθηρών, ο Αλκιβιάδης που ήταν ξακουστός για την ομορφιά του, δε γλύτωσε ούτε αυτός τις κατηγορίες για ασέβεια. Τον συκοφάντησαν για καταστροφή των οδοδεικτών (αλλά και συνάμα λατρευτικών στηλών των Ερμών) και τον κατηγόρησαν για παρώδηση των Ελευσινίων Μυστηρίων, καταγγελίες που έγιναν αιτία να καταδικαστεί σε θάνατο για βλασφημία, άσχετα αν η απόφαση δεν εκτελέστηκε ποτέ λόγω της διαφυγής του αρχικά, αλλά ούτε και όταν επέστρεψε. 

Αλλά και η ωραία και ισχυρή Ασπασία βρέθηκε στο στόχαστρο του φθονερού κωμικού ποιητή Έρμιππου που τη μήνυσε για ασέβεια. Δεν ήταν παρακατιανός ο Έρμιππος, ήταν πολυγραφότατος, βραβευμένος και αξιόλογος, αλλά μισούσε τον Περικλή, που τελικά κατάφερε να σώσει τη σύντροφό του από τα χειρότερα, σε μια πόλη που ο λαός της ηδονιζόταν να αποκαθηλώνει τους ισχυρούς και τους αξιόλογους. Έτσι την έπαθε ο κορυφαίος Σωκράτης, που η άδικη καταδίκη του, επειδή συνελήφθη «ους μεν η πόλις νομίζει θεοὺς ου νομίζων, έτερα δὲ καινὰ δαιμόνια εισφέρων» κλπ, είναι τόσο γνωστή ακόμη και στις λεπτομέρειές της, που δεν θα χρειαστεί να αχοληθούμε.

Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος [εικ. Αντίγραφο (10ς αι.) συγκριτικών υπολογισμών του σχετικά με διαστάσεις Ήλιου-Γης-Σελήνης], ένας μεγαλοφυής και πρωτοπόρος ηλιοκεντρικός αστρονόμος, που από αυτόν εμπνεύστηκε όπως ομολογεί 20 αιώνες μετά ο Κοπέρνικος, αυτός που κατάφερε να μετρήσει με μικρό σχετικά λάθος την περιφέρεια της Σελήνης, κατηγορήθηκε από το στωϊκό Κλεάνθη, που ζήτησε την καταδίκη του, «… ως κινών την του κόσμου εστίαν και ταράσσων ούτω την των Ολυμπίων ηρεμίαν». Έτσι ο Αρίσταρχος για να σώσει την ελευθερία του, κατέφυγε στην Αλεξάνδρεια, όπου και πέθανε αυτοεξόριστος. 

Στην Αίγυπτο κατέφυγε και ο φιλόσοφος Θεόδωρος ο άθεος (έργο του, το «Περί θεών»), που διώχτηκε από την Αθήνα ως ασεβής αλλά έγινε δεκτός με τιμές στην αυλή του Πτολεμαίου Α΄. Διωγμένος από την Κυρήνη ως αρχηγός της ‘αίρεσης’ των «Θεοδώρειων», επέστρεψε στην Ελλάδα. Η επέμβαση του Δημήτριου του Φαληρέα τον έσωσε από την καταδίκη του Αρείου Πάγου. 

 Μεταξύ των μαθητών του συγκαταλέγονταν και ο Βίων ο Βορυσθενίτης, ένας κυνικός από τα μέρη της Μαύρης θάλασσας, που έζησε στην Αθήνα και που κορόιδευε τη θρησκοληψία του όχλου. 

Η αλήθεια είναι ότι ο Θεόδωρος παραήταν τολμηρός αμφισβητώντας ακόμη και τον υπέρ πατρίδος θάνατο, που τον θεωρούσε μια καθαρή ανοησία. 

Δεν δίσταζε να προκαλεί με ερωτήματα σαν κι αυτό που έβαλε στο Μεγαρίτη φιλόσοφο Στίλπωνα, έναν τουλάχιστον άθρησκο, αλλά πιο προσεκτικό από τον Θεόδωρο: «Πες μου Στίλπωνα, πώς εξακρίβωσες πως η Αθηνά είναι θεά και όχι θεός; Σήκωσες μήπως το ρούχο της και το είδες;». 

Αυτό ειπώθηκε επειδή ο Στίλπων είχε αναρωτηθεί δημόσια αν η Αθηνά ήταν θεά ή θεός και βρέθηκε κατηγορούμενος όταν είπε πως δεν ήταν κόρη του Δία αλλά έργο του Φειδία. 

Σε ερώτημα αν οι θεοί χρειάζονταν λατρεία ο Στίλπων είχε απαντήσει πως μπροστά στον όχλο δεν μπορούσε να απαντήσει, μια ανάλογη απάντηση υπεκφυγής, είχε δώσει και ο Βίωνας. 

Τέλος ένας άλλος Αστρονόμος, Μαθηματικός και Μετεωρολόγος, ο Διογένης Απολλωνιάτης, «ανὴρ φυσικὸς και άγαν ελλόγιμος», φέρεται από το Διογένη το Λαέρτιο «μικρού κινδυνεύσαι Αθήνησιν», ενώ ο άθεος σοφιστής και επικριτής των Ελευσινίων Μυστηρίων Διαγόρας ο Μήλιος που κατηγορείτο «ως θεομάχος» και ασεβής από τους Αθηναίους, κατέφυγε στην Κόρινθο. Αναφέρεται πως χρησιμοποίησε ως προσάναμμα για να μαγειρέψει ξύλινο είδωλο του Ηρακλή.

Το 431 έσκασε η βόμβα του φανατικού ή μάλλον του αγύρτη μάντη Διοπείθη, που ζητούσε την τιμωρία των απίστων και όσων ερμήνευαν τα φυσικά φαινόμενα. Ο πονηρός «προφήτης» της αρχαίας Αθήνας, έβαλε στο στόχαστρο τον Αναξαγόρα, φιλόσοφο από τα μέρη της Ιωνίας που είχε ανησυχίες γύρω από το φυσικό κόσμο και την Αστρονομία, που τον φυγάδευσε ο Περικλής στη Λάμψακο: «…και ψήφισμα Διοπείθης έγραψεν εισαγγέλλεσθαι τους τα θεία μη νομίζοντας ή λόγους περὶ των μεταρσίων διδάσκοντας απερειδόμενος εις Περικλέα δι’ Αναξαγόρου την υπόνοιαν … Αναξαγόραν δε φοβηθεὶς εξέπεμψεν εκ της πόλεως» (Πλούταρχου-‘Περικλής’). 

Πολλοί αναφέρουν και τον Κλέωνα στους διώκτες του φιλόσοφου, γεγονός όμως είναι ότι τα κίνητρα ήταν πιο πολύ πολιτικά, το πλήγμα στον Περικλή, παρά θρησκευτικά, άσχετα από τις προθέσεις του Διοπείθη. 

Πιθανότατα ο φιλόσοφος πριν δραπετεύσει είχε φυλακιστεί κρατώντας όμως την ψυχραιμία του, γιατί κατά τον Πλούταρχο «Αναξαγόρας εν τω δεσμωτηρίω τον του κύκλου τεραγωνισμόν έγραφε».

Ίσως οι κακοτυχίες κάποιων να έκαναν άλλους προσεκτικότερους. Ίσως να διαμορφώθηκε και μια κουλτούρα, αυτό είναι το πιθανότερο, ήπιας αυτολογοκρισίας των λογίων. 

Ο Θουκιδίδης ένας μάλλον άθεος ορθολογιστής, απέφυγε κάθε θρησκευτική αναφορά στο έργο του, ακόμη και στον «Επιτάφιο» όπου μιλάει ο μαθητής του Πρωταγόρα Περικλής, αν και το θέμα προσφέρεται. Υμνούνται οι θεσμοί η Δημοκρατία αλλά όχι η ευσέβεια των νεκρών. Αυτή η απουσία έχει συχνά επισημανθεί, αν και δεν δέχονται όλοι οι ερευνητές την ερμηνεία της αθεϊας και του ορθολογισμού, ειδικά οι παλιότεροι. [Οurania (Nanno) Marinatos Kopff, “Τhucydides and traditional religion” -1978]. 

 Ο βιογράφος του Θουκυδίδη, Γραμματικός και ρήτορας Άντυλλος, όπως διασώζεται στον Αμμιανό Μαρκελλίνο στο δικό του έργο «Βίος Θουκ.» (22), τον θεωρεί «ήρεμα άθεο» («άθεος ήρεμα ενομίσθη της εκείθεν θεωρίας»). Από την άλλη η πλουραλιστική θρησκευτική ανοχή επέτρεψε την εισαγωγή ξένων θεοτήτων όπως της Ίσιδας. 

Για παράδειγμα, στον Πειραιάς τον 4ο αι. δόθηκε άδεια για να στηθεί ιερό της θεάς από τους αιγύπτιους μετανάστες («Sylloge inscriptionum religionis Isiacae et Sarapiacae-Vidman», Ladislav). Νομίζω πως η σύγκριση με την τύχη των Αιγύπτιων μεταναστών σήμερα, που μαχαιρώνοντα από τη Χ.Α. και με το τζαμί που δεν λέει να χτιστεί είναι συντριπτική. 

Δεν πρέπει επίσης να λησμονούμε την ευκολία με την οποία επετράπη στον Παύλο να κηρύξει δημόσια τον νέο Θεό στην πολυθεϊστική ρωμαιοκρατούμενη πόλη της Παλλάδας. 

Αν συνέβαινε κάτι ανάλογο στους βυζαντινούς χρόνους της Ορθοδοξίας, η οποία δεν ανέχτηκε ούτε τη νεοπλατωνική Σχολή των Αθηνών, ο τολμητίας θα λυντσαριζόταν. Είναι αλήθεια βέβαια, πως δεν υπήρξαν οργανωμένες αιρέσεις που να απειλούν την κυρίαρχη θρησκευτική αντίληψη, η οποία όμως, από την ίδια την πολυδιάστατη και ανεκτική της φύση, δεν μπορούσε να γεννήσει τέτοιες αντιδράσεις.

Στον απόηχο πια του αρχαίου κόσμου, το 2ο μ.Χ. αιώνα, κι ενώ ερχόταν η κρατική «χριστιανική» (;) πλημμυρίδα της δεισιδαιμονίας και του μίσους, ο εθνικός Λουκιανός στους ‘Νεκρικούς Διαλόγους’ σατίρισε ανενόχλητος τη δεισιδαιμονία των κατώτερων στρωμάτων των πιστών της θρησκείας του. 

Την ίδια εποχή ο επίσης εθνικός Κέλσος και λίγο μετά ο εθνικός Πορφύριος απεχθάνονταν φανερά τις λαϊκές προλήψεις των οπαδών της ελληνικής θρησκείας, χωρίς να κινδυνεύσει η ευτυχία τους. Τα χειρόγραφα των δυο τελευταίων όμως και το περιεχόμενο τους, δέχτηκαν επιθέσεις από το μίσος των οπαδών της νέας Μεταφυσικής.

Απόσπασμα απο το roideswoeldpress

Πολ Κρούγκμαν: "Η Ελλάδα έπρεπε να επιστρέψει στη δραχμή στην αρχή της κρίσης"

"Η Ελλάδα θέλει σταθερότητα", λέει ο Πολ Κρούγκμαν σε νέα συνέντευξη του.

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν ακόμη πιστεύει ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε βγει από την Ευρωζώνη στην αρχή της κρίσης, ωστόσο δεν θεωρεί πλέον ότι η απόφαση της χώρας να μείνει στο ευρώ είναι παράλογη.

Η κατάσταση στην Ελλάδα "είναι οριακή, είναι σκληρό", δηλώνει στην "Καθημερινή", αλλά προσθέτει ότι η συμμετοχή της στην Ευρωζώνη προσφέρει στην Ελλάδα σταθερότητα και πρόσβαση σε επενδυτικά και χρηματοδοτικά κεφάλαια:

"Από τη μία έχει κάνει πρόοδο, έχει πλέον πρωτογενές πλεόνασμα και δεν χρειάζεται χρηματοδότηση, αλλά εξακολουθεί να χρειάζεται κεφάλαια συνοχής, θέλει πρόσβαση στις αγορές, θέλει κάποια σταθερότητα... είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση".

Σε μία συμβολική ομιλία στο διήμερο ετήσιο συνέδριο των ερευνητών του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον, ο διασημότερος πολέμιος της λιτότητας υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ δεν κινδυνεύουν να γίνουν Ελλάδα, και ότι η πολιτική της λιτότητας ή η ανησυχία για το ύψος του δημόσιου χρέους δεν έχουν νόημα στην περίπτωσή τους. Αντίθετα, στην περίπτωση της Ελλάδας, προειδοποιεί για το πλήγμα που θα προκαλούσε στο αξιόχρεο της χώρας ένα νέο «κούρεμα» του χρέους, την ώρα μάλιστα που προετοιμάζεται να ξαναβγεί σταδιακά στις αγορές.

Ερωτώμενος από την "Κ" αν η Ελλάδα χρειάζεται νέα αναδιάρθρωση του χρέους, σημείωσε ότι αυτό θα έχει αρνητικές επιπτώσεις μακροπρόθεσμα. "Δεν είμαι σίγουρος, οι βραχυπρόθεσμες μακροοικονομικές συνέπειες θα είναι πιθανώς θετικές, αλλά υπάρχουν και οι μακροχρόνιες επιπτώσεις", είπε χαρακτηριστικά.

Θέμα πολιτικής βούλησης

Στην ομιλία του παραδέχθηκε ότι υποτίμησε την πολιτική βούληση κάποιων χωρών της Ευρωζώνης να παραμείνουν στο ευρώ, καθώς προτίμησαν το υψηλό κόστος παραμονής από την έξοδο και την υποτίμηση. Σύμφωνα με τον κ. Κρούγκμαν, κράτη όπως η Ελλάδα και η Κύπρος "που επιμένουν να μένουν στο ευρώ παρά το πολύ υψηλό κόστος, μπορεί να πει κανείς ότι κάνουν μία επιλογή".

Όπως εξήγησε, "η Ελλάδα δεν πληρώνει το χρέος της στο ακέραιο, ενώ η Κύπρος έχει επιβάλει συναλλαγματικούς περιορισμούς, στην ουσία χάνοντας τα όποια μακροοικονομικά οφέλη της συμμετοχής στο κοινό νόμισμα".

Το βασικό επιχείρημα της ομιλίας του νομπελίστα καθηγητή ήταν ότι οι ΗΠΑ δεν κινδυνεύουν να γίνουν Ελλάδα, αν και ο φόβος της "ελληνοποίησης" επικράτησε από το 2010 και μετά, κυρίως διότι διατηρούν τον έλεγχο της νομισματικής τους πολιτικής. Επιπλέον, εκτίμησε ότι μια κρίση εμπιστοσύνης στις ΗΠΑ δεν είναι πιθανή, ενώ ακόμη κι αν συμβεί, η κεντρική τράπεζα θα μπορούσε να τη χειριστεί τυπώνοντας χρήμα.

Αντίθετα, χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη συναλλαγματική ισοτιμία, ενώ επιπλέον "οι κυβερνήσεις τους είναι τόσο ικανές να διαχειριστούν χρήματα όσο το Ορατζ Κάουντι". Βεβαίως, το τύπωμα χρήματος συνοδεύεται με τον κίνδυνο πολύ υψηλού πληθωρισμού, αλλά όπως εκτίμησε "ο υπερπληθωρισμός δεν είναι ποτέ ένα αποκλειστικά αγοραίο φαινόμενο, πάντα συμβαίνει σε ένα περιβάλλον κατάρρευσης της πολιτικής τάξης".

Κι ενώ ο καθηγητής Κρούγκμαν επέμενε ότι η λιτότητα δεν αποτελεί λύση σε υφεσιακό περιβάλλον, στο διπλανό κτίριο ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Τζέρι Ράις προσπαθούσε να χειριστεί τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων που συνέδεαν τα κρούσματα πολιτικής αστάθειας και την αντιευρωπαϊκή στροφή που παρατηρείται σε χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας με την επιβαλλόμενη λιτότητα.

Τονίζοντας ότι η εντολή που έχει το Ταμείο από τα μέλη του είναι "η μακροοικονομική και χρηματοοικονομική σταθερότητα των μελών του", ο κ. Ράις δήλωσε ότι το Ταμείο "παρακολουθεί τις εξελίξεις" στην Ελλάδα και "εστιάζει στον στόχο του", που είναι να υποστηρίξει την ελληνική κυβέρνηση στην προσπάθειά της να βγάλει τη χώρα "από την πολύ δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζει εδώ και αρκετά χρόνια".

Από την καθημερινή

Αν υπήρχε MEGA το ’73…

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 1973 , ώρα 20:15

-Όλγα , είναι φανερό ότι οι καταληψίες του Πολυτεχνείου-όπως κι αυτοί της Νομικής πριν λίγο καιρό- είναι αργόσχολοι , αιώνιοι φοιτητές , αναρχικοί και μπαχαλάκηδες που δεν αφήνουν τους σωστούς φοιτητές και νοικοκυραίους να σπουδάσουν.

-Γιάννη , μην ξεχνάμε επίσης ότι ...
αν συνεχιστεί για λίγες ακόμα μέρες αυτή η θλιβερή κατάσταση , υπάρχει κίνδυνος να χαθεί το εξάμηνο.

-Και εκτός αυτού Όλγα , είναι πραγματικά κρίμα η τεράστια προσπάθεια της κυβερνήσεως εδώ και τόσα χρόνια , για να μπει η χώρα στο σωστό δρόμο , να βγει επιτέλους από το γύψο που έπρεπε να μπει , να πάρει το δρόμο μιας ακόμα εντονότερης ανάπτυξης , να δυσφημείται στο εξωτερικό από ενέργειες θλιβερών μειοψηφιών.

-Γιάννη , θα σου κάνω δυο παρατηρήσεις: πρώτον , στη χώρα υπάρχει ήδη εντονότατη ανάπτυξη , αρκεί να δει κανείς μόνο τους δρόμους που γίνονται! Και δεύτερο , για να κάνουμε και λίγο χιούμορ , τα προπέρσινα κατορθώματα της ομάδος μας στο θαύμα του Γουέμπλευ , είναι η καλύτερη διαφήμιση της ευμάρειας στον τόπο.

-Χα χα..! Πόσο δίκιο έχεις Παύλο!

-Μου επιτρέπετε να προσθέσω , ότι δεν είναι μόνο αυτά τα ζητήματα που τίθενται. Μην ξεχνάμε ότι η περιουσία του ιδρύματος , η περιουσία των φορολογουμένων , είναι στα χέρια λίγων ατόμων , γνωστών για την τάση τους στη βία. Για να μην πω για τα λεωφορεία που καταστρέφουν καθημερινά οι ταραξίες , κάνοντας επιδρομές μέσα από το Πολυτεχνείο. Ποιος θα τα πληρώσει αυτά Όλγα;

-Έχει δίκιο ο Παύλος. Πρέπει να υπενθυμίζουμε κάθε μέρα , σε κάθε ευκαιρία ότι καταδικάζουμε τη βία απ’όπου κι αν προέρχεται. Κλείνοντας…

-Όλγα πριν κλείσουμε να προσθέσω ότι είναι ποταπή και η συνθηματολογία των συγκεκριμένων φοιτητών (;;;)! Μα για ποιο ψωμί , ποια παιδεία και κυρίως ποια ελευθερία μιλούν , όταν όλα αυτά περισσεύουν στην Ελλάδα του 1973; Αυτά τα συνθήματα μας πηγαίνουν δεκαετίες πίσω , σε άλλες , μαύρες εποχές!

-Πολύ σωστή η παρατήρηση Γιάννη. Αυτά ήταν τα νέα του MEGA κυρίες και κύριοι. Εάν υπάρξουν εξελίξεις θα διακόψουμε το πρόγραμμα μας με έκτακτο δελτίο. Να είστε καλά. Καλό βράδυ.
Λίγες ώρες αργότερα…Ξημερώματα Σαββάτου 17 Νοεμβρίου 1973
-Δυστυχώς κυρίες και κύριοι πρέπει να διακόψουμε το πρόγραμμα μας , καθώς όπως πολλοί περίμεναν , η θλιβερή αυτή μειοψηφία των νεαρών που είχαν κλειστεί στο Πολυτεχνείο εδώ και 3 ημέρες , καταστρέφοντας τη δημόσια περιουσία , πριν λίγη ώρα επιτέθηκαν με σφοδρότητα στις δυνάμεις ασφαλείας. Πριν δούμε τα ντοκουμέντα , ας ακούσουμε ένα σχόλιο. Γιάννη…

-Όλγα δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε. Τα λέγαμε. Αυτή η αδίστακτη ομάδα των λίγων δεκάδων νεαρών , δε δίστασε να επιτεθεί ύπουλα στους αστυνομικούς και τους στρατιωτικούς που με θάρρος και αυταπάρνηση προσπάθησαν να δώσουν ξανά στον λαό το κτίριο του Πολυτεχνείου. Οι τρομοκράτες , γιατί περί τέτοιων πρόκειται , επιτέθηκαν και στους χιλιάδες φιλήσυχους πολίτες , οι οποίοι συγκεντρωμένοι εδώ και μέρες έξω από το κτίριο , απαιτούσαν να απελευθερωθεί το ίδρυμα.

Ευτυχώς για όλους μας δεν υπάρχει κάποιος τραυματίας αστυνομικός , ενώ οι ταραξίες έχουν οδηγηθεί στα κρατητήρια. Τις επόμενες ώρες , αν δεν έχει ήδη βγει , περιμένουμε και το πόρισμα του εισαγγελέα , το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες θα χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη ομάδα , τρομοκρατική οργάνωση.

-Αυτό είναι βέβαια. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αλλιώς Γιάννη. Παύλο , ένα σχόλιο.

-Όλγα , τι να πούμε; Δεν νομίζω ότι έχω να προσθέσω κάτι. Για να κάνω και λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου να πω μόνο , ότι ελπίζω οι συγκεκριμένοι νεαροί να κατανοήσουν τα εγκλήματά τους και να μπουν ξανά στον ίσιο δρόμο. Άλλωστε , οι δομές του κράτους για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι ως γνωστόν επιτυχημένες , με το σωφρονιστικό σύστημα σε Μακρόνησο , Λήμνο , Άγιο Ευστράτιο να λειτουργεί υποδειγματικά , ακόμα και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

-Θα μου επιτρέψεις βέβαια Παύλο να τονίσω σε αυτό το σημείο ότι κάποια στιγμή πρέπει να ξαναδούμε το πόσο κοστίζουν στον Έλληνα φορολογούμενο αυτά τα “ταξιδάκια αναψυχής” των αναρχικών εγκληματιών. Ίσως πρέπει να περάσουμε σε πιο άμεσες ενέργειες σωφρονισμού.

-Έχει δίκιο Γιάννη , αλλά δεν είναι της ώρας.

-Θα σας διακόψω κάπου εδώ γιατί έρχονται νεότερες πληροφορίες από το χώρο των επεισοδίων. Σύμφωνα με αυτές οι εγκληματίες δεν δίστασαν να πετάξουν την πολύ βαριά καγκελόπορτα της πύλης του ιδρύματος πάνω σε διερχόμενο όχημα του Ελληνικού Στρατού. Είναι απίστευτα αυτά που συμβαίνουν. Μπορούμε νομίζω να δούμε και σχετική αποκλειστική φωτογραφία: 



-Όλγα νομίζω ότι η φωτογραφία αυτή αποδεικνύει την επικινδυνότητα των συγκεκριμένων ακραίων στοιχείων , που δεν σεβάστηκαν την κοινωνική ειρήνη.

-Παύλο , έχεις δίκιο. Δεν έχουμε κάτι άλλο να προσθέσουμε. Ας αφήσουμε τις αρχές να επιβάλλουν ξανά τη νομιμότητα στο κέντρο της Αθήνας. Περισσότερη αντικειμενική και αληθινή ενημέρωση αύριο ξανά , στις ειδήσεις του MEGA , στις 8 ακριβώς. Καληνύχτα σας.

Από το ellinikaanalekta.wordpress