Όσο περνάει ο καιρός αυτή η συγκυβέρνηση μου θυμίζει όλο και περισσότερο το μύθο του Αισώπου με το σκορπιό και το βάτραχο, όπου διδάσκεται κανείς μέσα από τον χαρακτήρα του σκορπιού.
Θέλοντας, να περάσει απέναντι από ένα βαθύ ποτάμι ο σκορπιός (και μην γνωρίζοντας κολύμπι), παρακαλά ένα βάτραχο, λαμπρό κολυμβητή, να τον περάσει στην απέναντι όχθη. Ο βάτραχος συνειδητοποιώντας τον κίνδυνο ο σκορπιός να τον τσιμπήσει, στην αρχή είναι εντελώς απρόθυμος. «Κι αν με τσιμπήσεις;». Θέλοντας να τον πείσει ο σκορπιός του ανταπαντά: «αφού δεν ξέρω κολύμπι, αν σε τσιμπήσω θα πεθάνουμε μαζί..»
Έτσι ο βάτραχος πείθεται να τον μεταφέρει στην απέναντι όχθη.
Κάπως έτσι λειτούργησε μέχρι στιγμής και η συγκυβέρνηση. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ανέλαβαν απρόθυμα την ευθύνη να περάσουν τη χώρα στην απέναντι όχθη της κρίσης. Είχαν άλλωστε την ιστορική ευθύνη γι αυτό, ως κύριοι υπεύθυνοι που φθάσαμε ως εδώ. Δεν είναι βέβαιο, όμως, ότι είχαν το ζωτικό πολιτικό απόθεμα για αυτή την αποστολή.
Η παρουσία της ΔΗΜΑΡ «ελάφρυνε»- θα μπορούσε να πει κανείς- το βάρος του όλου εγχειρήματος. Η αποχώρησή της το καλοκαίρι, ανάγκασε τους δύο -πλέον- κυβερνητικούς εταίρους να αναμετρηθούν όχι μόνο με την τρόικα και την αντιπολίτευση, αλλά και με τους ίδιους τους τους πολιτικούς σχηματισμούς. Αν έκαναν διαφορετικά ήταν πλέον σαφές, δεν θα έφταναν στο τέλος. Στην εποχή μετά το Μνημόνιο. Στο τέλος της κρίσης. Στην απέναντι όχθη. Όπως ακριβώς ο σκορπιός και ο βάτραχος.
Ο ανασχηματισμός και η αναθεωρημένη προγραμματική συμφωνία ήταν δύο σημεία με τα οποία φάνηκε διάθεση από τις δύο πλευρές να τιμηθεί η κυβερνητική συνεργασία. Δυστυχώς, όμως, αυτά δεν ήταν αρκετά.
Τα δεξιά αντανακλαστικά της ΝΔ φαίνεται ότι λειτουργούν εντονότερα από την εθνική σωτηρία, και συνακόλουθα τον σεβασμό του κυβερνητικού της εταίρου. Τον χορό άνοιξε ο Βορίδης το καλοκαίρι, όταν είπε «καταστροφέα» τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τον συνέχισε ο Αβραμόπουλος, όταν υιοθέτησε την αήθη επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ για τον Βενιζέλο και τα υποβρύχια.
Τον έκλεισε ο Τζιτζικώστας, παρομοιάζοντας το ΠΑΣΟΚ με εγκληματική οργάνωση, που θα μπορούσε να μην είχε καλέσει στην παρέλαση.
Φαίνεται του διαφεύγει, πως η παράταξή του συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ, και όχι με τον «ψεκασμένο» πρόεδρο, με τον οποίο- όπως φαίνεται -οι απόψεις τους συγκλίνουν. Η αυτονόητη απαίτηση για παραίτησή του -διορισμένου αντικαταστάτη του Ψωμιάδη- δεν έχει γίνει πράξη ακόμη.
Καθώς η εποχή μετά τα Μνημόνια πλησιάζει, και ενώ οι πολίτες έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα όριά τους, η συνοχή της κυβέρνησης δοκιμάζεται ξανά. Εκ των έσω. Το ΠΑΣΟΚ όμως την πάτησε, όπως ο βάτραχος από το σκορπιό, που στη μέση της διαδρομής τελικά τον τσίμπησε. Καθώς ξεψυχούσαν μαζί με το σκορπιό, ο βάτραχος τον ρώτησε «γιατί..;», «δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, είναι στη φύση μου..»
Της Πέννυς Δαλαμπούρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου