....ε, μένει ο εθνικός ύμνος

Σε ερώτηση Γάλλων δημοσιογράφων σχετικά με την ΕΡΤ η πρύτανης του πανεπιστημίου της Σορβόνης Γλύκατζη Αρβελέρ ανέφερε: 

"Δεν υπάρχει εθνικός αερομεταφορέας, δεν υπάρχει εθνική τηλεόραση, ε, μένει ο εθνικός ύμνος"». 

«Ενα λιοκούκουτσο του 7000 π.Χ. είναι εξίσου σημαντικό μ’ ένα χρυσό στεφάνι»

Κανείς δεν γνώριζε την Αμφίπολη, μέχρι, μεσούντος του Αυγούστου, ο πρωθυπουργός μας εμφανίστηκε, αυτή τη φορά σε ρόλο Ιντιάνα Τζόουνς. Πρόκειται για ένα χωριό, το οποίο δύσκολα βρίσκεις, καθώς η ταμπέλα στην Εγνατία γράφει προς Πρώτη Σερρών, πατρίδα του εθνάρχη, άρα σημαντικότερη.

Ο πατέρας μου Δημήτρης Λαζαρίδης, κλασικός αρχαιολόγος, εγκαταστάθηκε, μετά τον πόλεμο και τις σπουδές του στη Σαλονίκη, στην Καβάλα. Το πεδίο έρευνάς του ήταν εξαιρετικά ευρύ και περιελάμβανε όλη την Ανατολική Μακεδονία και τη Δυτική Θράκη. Σαν παιδί τον ακολουθούσα στις ανασκαφές της Θάσου και της Σαμοθράκης, κάνοντας επικίνδυνα ταξίδια στη θάλασσα, τα πρώτα χρόνια με γρι-γρι.

Εστησε το νέο Μουσείο Καβάλας, Θάσου, Αμφίπολης. Εκανε ανασκαφές στα Αβδηρα και τη Μαρώνεια, όπου στο μουσείο υπάρχει αίθουσα «Δημήτρη Λαζαρίδη». Αναστήλωσε τα αρχαία Θέατρα Θάσου και Φιλίππων κ.λπ.

Η χούντα τον απομάκρυνε για 7 χρόνια. Οταν επέστρεψε αφιερώθηκε στις ανασκαφές της Αμφίπολης, σημαντικής αποικίας των Αθηναίων, λόγω του χρυσοφόρου Παγγαίου. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι στις ανασκαφές του χρησιμοποιούσε σαν πολύτιμο οδηγό τον ιστορικό Θουκυδίδη, εξόριστο τότε στη σκαπτή ύλη Παγγαίου.

Το ενδιαφέρον του για την Αμφίπολη είχε αρχίσει απ’ το 50. Εσκαψε τούμπες με μακεδονικούς τάφους και σημαντικά ευρήματα. Οι πολιτικοί τότε δεν ενδιαφέρονταν για τις ανασκαφές. Με μία εξαίρεση. Το ’54 η Φρειδερίκη κι ο Παύλος Γλίξμπουργκ επισκέφθηκαν το Μουσείο Θάσου. Ο πατέρας μου είχε βρει ένα αγαλματάκι με ένα δελφινάκι, την Αφροδίτη στην πλάτη του και τον Ερωτα να παίζει στην ουρά του. Η Φρειδερίκη το ’θελε για την προσωπική της συλλογή. Ο πατέρας μου, επιστρατεύοντας τη διπλωματικότητά του, της είπε ένα έμμεσο μεν, πλην σαφέστατο «όχι». Το «όχι» αυτό και καταγράφηκε και πληρώθηκε το ακριβό του τίμημα.

Ως φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής απ’ το ’70-’75, τον βοήθησα με αποτυπώσεις στο τείχος της πόλης, μήκους 7 χλμ., της αρχαίας πασσαλόπηχτης γέφυρας στον Στρυμώνα, απ’ όπου και το όνομα Αμφι-πολη, ελληνιστικά σπίτια, τον κατασκευασμένο τύμβο Καστά, όπου η πρώτη του ανασκαφική τομή ήταν πάνω στον εν λόγω τάφο, αλλά δεν είχε λεφτά να συνεχίσει. Βρήκε ωστόσο ένα νεκροταφείο της γεωμετρικής εποχής.

Ανάμεσα στις πολλές βοηθούς του που πέρασαν, ήταν και η μαθήτριά του Καίτη Περιστέρη. Ο πατέρας μου ήταν γενναιόδωρος άνθρωπος και γενικά μοίραζε τομείς στις βοηθούς του, υπό την αδιάκοπη γκρίνια της μάνας μου, στην οποία απαντούσε στερεότυπα ότι δεν του φτάνουν 10 ζωές για να δημοσιεύσει τα ευρήματά του. Ισως διαισθανόταν πως θα πεθάνει νέος. Ισως, εκ των υστέρων η μάνα μου να ’χε δίκιο.

Τμήμα του βόρειου τείχους στην αρχαία Αμφίπολη, από την έκδοση του ΥΠΠΟ, 1993

Φέτος το καλοκαίρι, εκτός των άλλων, ζήσαμε την εθνικιστική παράκρουση της Αμφίπολης. Με φρίκη έβλεπα τον πρωθυπουργό, τους κ.κ. Τασούλα και Μενδώνη και τα ΜΜΕ να επιβλέπουν την ανασκαφή. Γιατί τόσος όψιμος ζήλος; Κι από πού κι ώς πού, κι αυτό αποτελεί ύβριν, της οποίας επέρχεται τιμωρία, το επιστημονικό έργο συντελείται σε καθεστώς άγρυπνης παρακολούθησης από άσχετους προς το επάγγελμα; Ο καταβασανισμένος λαός μας χρειάζεται μια μεγαλειώδη αφήγηση, μιας μεγαλειώδους ιστορίας, που εξικνείται ώς τον Σαγγάριο, όπου πνίγηκε μεθυσμένος ο Μεγαλέξανδρος, την Αίγυπτο, τη Σαμαρκάνδη, τη Βακτριανή κ.λπ.;

Εύχομαι ο τάφος να μην είναι συλημένος και να προκύψει κάτι στην αρχαιολογική έρευνα. Εδώ θέλω να θυμίσω έναν άλλο μεγάλο αρχαιολόγο, τον Γιώργο Χουρμουζιάδη, προϊστορικό αρχαιολόγο, ο οποίος δημιούργησε μια σχολή αρχαιολόγων για τους οποίους ένα λιοκούκουτσο του 7000 π.Χ. είναι εξίσου σημαντικό από αρχαιολογική σκοπιά μ’ ένα χρυσό στεφάνι.

Οι λόγοι που με τσίγκλισαν να γράψω τα παραπάνω είναι:

• Φόρος τιμής στη μνήμη του πατέρα μου.

• Οργή και αγανάκτηση για το υπερθέαμα και την αμετροέπεια ανθρώπων, που λόγω βεληνεκούς όφειλαν να ‘ναι πιο συγκρατημένοι.

• Θυμός, γιατί πολιτικοί που απαξιώνουν τον πολιτισμό και ξεπουλούν αρχαιολογικές περιοχές (Ναός Ζωσιμαίου Απόλλωνα στον Αστέρα Βουλιαγμένης, Αμνισός, Ισσός, κ.λπ.), που απολύουν έμπειρους μαρμαροτεχνίτες, σχεδιαστές, συντηρητές, εργάτες ανασκαφών κ.λπ. και αγνοούν τη λεπτή και προσεκτική ανασκαφική διαδικασία, που γίνεται με πενιχρά οικονομικά και αγάπη για τη δουλειά, λησμονιούνται.

Της Αναστασίας Λαζαρίδου

Κανείς εδώ δεν τραγουδά, κανένας δεν χορεύει..

     Ολόγιομες οι παραλίεςτης φτώχειας το σαββατοκύριακο (2,5 ευρώ καφές και ξαπλώστρα για μιά θέση στον ίσκιο),
     ..μισογεμάτα και ταταβερνάκια των 8 ευρώ λογαριασμό, το άτομο,
     ..πλήθος λαού και στην βόλτα, στην γύρα.

     Όμως πόσο διαφορετικά από άλλες χρονιές!
      Χαμηλόφωνες οι παρέες, λίγα και σκόρπια τα γέλια, μιά διάχυτηκατήφεια στην ατμόσφαιρα.
     Ο κόσμος λες και απλώςδιεκπεραιώνει την διαδικασία του σαββατοκύριακου από υποχρέωση και αλλοτινή συνήθεια.
     Κάνει διακοπές χωρίς να είναι εκεί..

     ''Ωσεί παρών''.
     Τα σώματα μόνο βρίσκονται εκεί.
     Το μυαλό τρέχει. Τρέχει στο μέλλον το ζοφερό και άδηλο που οι προδότες ετοίμασαν κι εξακολουθούν να ''διαπραγματεύονται'' για μας!
      Τρέχει στις υποχρεώσεις που άφησαν απλήρωτες για να απολαύσουν αυτά τα 2,5 ευρώ πληρωμένου ίσκιου και τα 8 ευρώ της βραδινής εξόδου!
     Τρέχει στα πληρωμένα με 20 ευρώ δεκάωρα μεροκάματα (κι αυτά εποχιακά) των παιδιών μας.

     Πώς να ζήσεις, να βιώσεις διακοπές έτσι;
     Πώς να ηρεμήσεις , να χαλαρώσεις, να ''γεμίσεις τις μπαταρίες'';
     Πώς μας κατάντησαν οι παλιάνθρωποι έτσι;

     Το πιό θλιβερό, το πιό υποτονικό καλοκαίρι της ζωής μας είναι εδώ!
     Η ζωή, όπως μας την ετοίμασαν, είναι ήδη εδώ!
     Και οι προδότες, οι δωσίλογοι της εξουσίας είναι εδώ!

     Αν θέλουμε να ξαναδούμε και να ξαναζήσουμε κανονικό καλοκαίρι, πρέπει να μην ξαναδούμε αυτούς.
     Αλλοιώς, του χρόνου, το επόμενο καλακαίρι, 
     ..θα αναπολούμε το φετινό, σαν ''παράδεισο''!..

Από το blog mandatoforos

Δήλωση καταναλωτικών φρονημάτων ζητά απ’ τους τουρίστες η κυβέρνηση

Για όποιον δεν το έχει καταλάβει, φέτος θα φτάσουμε τα είκοσι εκατομμύρια τουρίστες. Βέβαια, είναι κομματάκι δύσκολο να μην το έχει καταλάβει όποιος μιλά και διαβάζει ελληνικά, διότι όποτε κι αν ανοίξεις την εφημερίδα, την τηλεόραση ή τον υπολογιστή μόνο αυτήν την είδηση διαβάζεις κι ακούς.
Άλλωστε, όλα τα άλλα στην Ελλάδα πάνε γαμάτα, και το μόνο που απέμεινε για να ολοκληρώσουμε την ευτυχία μας είναι να ξεπεράσουμε τα 20 εκατομμύρια τουρίστες.

Δυστυχώς, όμως, για την ελληνική κυβέρνηση και τα κανάλια, οι τουρίστες δεν είναι αιγοπρόβατα ή κατσίκια για να τα μετράς με το κεφάλι παρότι μοναδικός σκοπός μας είναι να τους αρμέξουμε – κυριολεκτικά και μεταφορικά, ανάλογα με τα γούστα του καθενός.

Στα νησιά και τις τουριστικές περιοχές τα πάντα τιγκάρουν, οι κρατήσεις είναι στο κόκκινο, όμως οι περισσότεροι μαγαζάτορες βαράνε μύγες. Οι τουρίστες που έρχονται στην Ελλάδα δεν έχουν σκοπό να ψωνίσουν, αλλά να φάνε, να πιουν και να γαμήσουν όσο πιο φτηνά γίνεται.

Σε αυτό συμβάλλει και το γεγονός ότι κλείνουν τα λεγόμενα all inclusive πακέτα, τα οποία περιλαμβάνουν τα πάντα σε εξευτελιστικές τιμές. Μιλάμε για πολύ εξευτελιστικές τιμές. Μέχρι κι ένα πεντάευρω τη μέρα το δωμάτιο στο νησί φτάνουν, αν κάνεις τη διαίρεση.

Το ίδιο συμβαίνει και στην Αθήνα, όπου όλοι περίμεναν πως με τα ανοιχτά μαγαζιά την Κυριακή θα έρθει η Σουδέζα να κάνει την προίκα της στην Ερμού, όμως εκείνη κι όλοι οι φίλοι της προτίμησαν να πάνε βόλτα στην Ακρόπολη και μετά για κάνα μπάνιο στο Σούνιο.

Δεν είναι διόλου υπερβολικό να πούμε ότι περισσότεροι τουρίστες ήταν μαζεμένοι να δουν από περιέργεια τους διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για τα ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές, παρά όσοι αποφάσισαν τελικά να ψωνίσουν μόλις τέλειωσαν οι συγκεντρώσεις. Μόνο κάτι νεοδημοκράτες και ο Τζήμερος ήταν την Κυριακή στην Αθήνα και φώναζαν ότι τους τέλειωσε η ζάχαρη αλλά δεν τους επιτρέπεται να αγοράσουν άλλη.

Η κυβέρνηση είναι εξαιρετικά θορυβημένη από την τσιγκουνιά των τουριστών καθώς κι από την απροθυμία τους να πάνε να κλειστούν σε ένα Mall σαν τους χιλιάδες μαλάκες Έλληνες που το κάνουν κάθε τρεις και λίγο.

Μάλλον οι ξένοι γνωρίζουν καλύτερα ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με 340 μέρες το χρόνο ήλιο, και πως αν ήθελαν να κλειστούν μέσα θα έμεναν στη χώρα τους που έχει σκατόκαιρο.

Εξαιτίας της κατάστασης αυτής, ο υπουργός Ανάπτυξης κι επίτιμος υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας, πρότεινε στην κυβέρνηση την εφαρμογή της δήλωσης καταναλωτικών φρονημάτων για κάθε αλλοδαπό τουρίστα.

Σύμφωνα με το μετρό αυτό, οποιοσδήποτε εισέρχεται στη χώρα για τουρισμό θα είναι υποχρεωμένος να δηλώνει το ακριβές ποσό που προτίθεται να ξοδέψει για ψώνια και φαΐ (εκτός ξενοδοχείου). Κατά την έξοδο του από την Ελλάδα θα προσκομίζει τον κατάλληλο αριθμό αποδείξεων και θα πηγαίνει στην ευχή της Παναγίας.

Αν δεν ψωνίσει όσα δήλωσε τότε θα πληρώνει τη διαφορά στην εφορία, αφού πρώτα βγάλει ΑΦΜ και ΑΜΚΑ δίχως ομως να του εξηγήσουμε τίποτε για τις προβλεπόμενες διαδικασίες στα γκισέ του δημοσίου. Αυτή θα είναι και η πραγματική του τιμωρία.

Απαραίτητη προϋπόθεση στο μέτρο αυτό είναι η κατανάλωση τουλάχιστον 50 ευρώ τη μέρα ανά κεφάλι. Όποιος δηλώσει χαμηλότερο ποσό θα απελάσσεται από τη χώρα με τον χαρακτηρισμό του χλιμίτζουρα.

Με τον τρόπο αυτό τα μαγαζιά με είδη δώρων και προικών, τα εστιατόρια και τα μπαρ θα είναι γεμάτα από κόσμο που και θα ψωνίζει, και θα ζητάει αποδείξεις. Διπλό λοιπόν το καλό για την ελληνική οικονομία, χωρίς ιδιαίτερο κόπο.

(Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι Έλληνες τουρίστες ήταν οι καλύτεροι και ποιοτικότεροι πελάτες. Ξόδευαν περίπου έναν μισθό για 10 μέρες διακοπών κι άφηναν καλό χρήμα όπου κι αν πήγαιναν. Πλέον, οι Έλληνες δεν έχουν λεφτά να πάνε διακοπές και περιμένουμε από τα 18χρονα που θέλουν να τα γαμήσουν όλα, να παραγγείλουν δυό χωριάτικες, τρεις πατάτες, δύο κολοκυθάκια τηγανητά, ένα τζατζίκι, τρία κιλά παϊδάκια και μια ντουζίνα μπύρες για τέσσερα άτομα)
(Κάποτε πολλοί ταρίφες γδέρνανε τους ξένους για μια διαδρομή 20 λεπτών. Σήμερα οι ξένοι παίρνουν το μετρό και τα λεωφορεία για να μετακινηθούν, και οι ταρίφες παίζουν τέτρις με τα αυτοκίνητά τους στις αυτοσχέδιες πιάτσες)

(Πριν μερικές μέρες στο Κατάκολο έφτασε ένα κρουαζιερόπλοιο και κάτι παλικάρια έβαλαν παραδοσιακές στολές και χόρευαν μπροστά στην μπουκαπόρτα. Οι τουρίστες από το κατάστρωμα τους πέταγαν καθρεφτάκια και χάντρες)

(20 εκατομμύρια τουρίστες το χρόνο χτυπάει μόνη της η Βενετία. Κι αυτή δεν είναι κράτος, αλλά μια γαμημένη πόλη – που βουλιάζει κιόλας)

Από το πολύφημος 

Τσά! (ή, τρωκτικά και τυφλοπόντικες)..

     Αποφάσισαν παραμονές δεκαπενταύγουστου να μας διασκεδάσουν.
     Να μην πάμε , βρε αδελφέ, και σκαστοί πριν προλάβουμε να πληρώσουμε και τον ΕΝΦΙΑ!

     Στην φωτογραφία βλέπουμε τον μαθητή και τον δάσκαλό. Τηςκωλοτούμπας.
     Οι εποχές που ο δάσκαλος είχε εκνευριστεί γιατί πολλοί θεωρούσαν τονμαθητή ανώτερο του δασκάλου,
     ..και εκδήλωνε την δυσαρέσκειά του με κοσμητικά επίθετα εναντίον του μαθητή: ''ο Ψευταράς είναι παλιάνθρωπος'', ή ''Ψευταράς και Χοντρός είναι φιλιππινέζες του Τόμσεν και πραξικοπηματίες'', ή  ''ο Ψευταράς είναι μέσα στις λίστες της Siemens'',
     ..οι εποχές εκείνες, τελείωσαν οριστικά.

     Ο αυτοκράτορας της κωλοτούμπας, ο διαχρονικός τυφλοπόντικας της εξουσίας, το υπερμεγέθες τρωκτικό, 
     ..αφού μάσησε 650 χιλιάρικα προεκλογική επιδότηση για το ανύπαρκτο κόμμα του, κι αφού πήρε και άδεια πανελλαδικής εμβέλειας για το κανάλι με τις τσόντες,
     ..επιστρέφει στο ''μπ@υρδέλο'' (όπως ο ίδιος είχε ονομάσει το κυβερνητικό κόμμα), για να εμποδίσει, λέει, ''πάση θυσία'', τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να γίνει πρωθυπουργός!

     Κι έτσι όλος μαζί ο εσμός των τρωκτικών,
     ..ό,τι πιό ανήθικο και αηδιαστικό κυκλοφορεί στην Ελλάδα,
     ..θα προσπαθήσουν μαζί και ενωμένοι στην κοινή τους μάσα,
     ..με όλη την πολιτική αλητεία που τους διέπει,
     ..να γαντζωθούν με νύχια και με δόντια στην εξουσία,
     ..στην ουσία όμως να γαντζωθούν και να ξεσκίσουν το σώμα του ελληνικού λαού, ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, την δική τους τσέπη, την δική τους αηδιαστική εξουσιομανία.

     Σας καμαρώνουμε, ω εμετικές φυσιογνωμίες!
     Σας θαυμάζουμε, ω αποβράσματα της πολιτικής (ως έννοια και ως πρακτική)!
     Συνεχίστε το υπόγειο έργο σας!
     Μας ατσαλώνετε,
     Και μας εμπνέετε!.

Από το blog mandatoforos

10 συμβουλές ζωής από τον Τσαρλς Μπουκόφσκι

1. Μην συμβιβάζεστε

«Ήθελα όλο τον κόσμο ή τίποτα».

Δεν θα έπρεπε να συμβιβάζεστε με τίποτα λιγότερο από αυτό που απολύτως αξίζετε ή επιθυμείτε. Προσπαθήστε για το καλύτερο και μην δέχεστε τίποτα άλλο εκτός από αυτό που θα σας ικανοποιήσει πλήρως. Δεν έχει αξία να παρατήσετε τους στόχους σας απλά και μόνο για να συμβιβαστείτε για κάτι λιγότερο που θα σας αφήσει να εύχεστε για κάτι περισσότερο και να ζείτε μέσα στη θλίψη.

2. Αγαπήστε τον εαυτό σας

«Ποτέ δεν γνώρισα κανέναν άλλο άνδρα, ο οποίος θα προτιμούσα να είμαι. Και ακόμα και αν αυτό είναι μια αυταπάτη, είναι μια τυχερή αυταπάτη».

Κανείς δεν είναι τέλειος, αυτό είναι σίγουρο, αλλά δεν υπάρχει λόγος να τυραννάτε τον εαυτό σας για αυτό το λόγο. Σταματήστε να κριτικάρετε το κάθε τι στον εαυτό σας, κάθε τι που θα μπορούσατε να αλλάξετε και δείξτε στον εαυτό σας λίγη αγάπη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθείτε για αυτοβελτίωση, αλλά απλά γίνετε ο μεγαλύτερος θαυμαστής του εαυτού σας, ό,τι και αν συμβαίνει.

3. Ζήστε τη ζωή στο έπακρο

«Αυτό που είναι τρομερό, δεν είναι ο θάνατος αλλά οι ζωές που οι άνθρωποι ζουν ή δεν ζουν μέχρι να πεθάνουν» - «Μερικοί άνθρωποι δεν τρελαίνονται ποτέ. Πραγματικά τι απαίσιες ζωές θα πρέπει να ζουν».

Θέλετε να κάνετε ελεύθερη πτώση αλλά δεν το έχετε κάνει ποτέ; Κάντε το βήμα. Θέλετε να πάρετε πτυχίο στην ιστορία της τέχνης αλλά δεν ξέρετε σε τι θα σας χρησίμευε; Είναι καιρός να γραφτείτε. Έχετε μόνο μια ζωή, οπότε καλύτερα να τη ζήσετε στο έπακρο , τώρα αμέσως. Γιατί να περιμένετε για αργότερα;

4. Μην φοβάστε τον πόνο, χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσατε να βιώσετε την ευτυχία.

«Πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές, πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις»

Πόνος, θλίψη, θυμός, άγχος – αρνητικά αισθήματα σαν και αυτά μπορεί να είναι επίπονα μερικές φορές. Όμως, δεν μπορείς να εκτιμήσεις πλήρως τα καλά συναισθήματα που έχει να σου προσφέρει η ζωή χωρίς πρώτα να βιώσεις τα άσχημα. Οπότε, όταν νομίζετε πως έχετε πιάσει πάτο, θυμηθείτε πως ο μόνος δρόμος πλέον είναι η ανηφόρα και ο πόνος που νιώθετε τη συγκεκριμένη στιγμή θα κάνει την ευτυχία πιο γλυκιά αργότερα.

5. Να είστε ο εαυτός σας και χωρίς ντροπή να το εκφράζετε σε ο,τιδήποτε κάνετε.

«Είναι καλύτερο να κάνετε κάτι βαρετό με στυλ, παρά κάτι επικίνδυνο χωρίς στυλ».

Μην φοβάστε να είστε ο εαυτός σας - ο Τσαρλς Μπουκόφσκι σίγουρα δεν δίσταζε. Πάντα να δείχνετε τον πραγματικό σας εαυτό και τον πραγματικό σας χαρακτήρα. Είναι καλύτερα να ζήσετε πραγματικά παρά να προσπαθείτε να προσποιείστε να γίνετε κάτι που δεν είστε, μόνο και μόνο για να είστε αρεστοί στους άλλους. Άλλωστε, ποιος νοιάζεται για το τι πιστεύουν οι άλλοι;

6. Είστε δυνατότεροι απ’ ότι νομίζετε

«Μερικές φορές σηκώνεστε απ’ το κρεβάτι το πρωί και σκέφτεστε δεν πρόκειται να τα καταφέρω, αλλά γελάτε μέσα σας... θυμηθείτε όλες τις στιγμές που έχετε νιώσει έτσι».

Η ζωή είναι γεμάτη δοκιμασίες και δυσκολίες – το ξέρετε, και πιθανόν το έχετε ζήσει πολλές φορές. Παρ’ όλα αυτά πάντα καταφέρνετε να επιβιώσετε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Θυμηθείτε πάντα πως είστε δυνατότεροι απ’ ότι νομίζετε και ότι το έχετε μέσα σας αυτό που χρειάζεται για να ξεπεράσετε τις δυσκολίες.

7. Μην φοβάστε τον θάνατο

«Έχω τον θάνατο μέσα στην αριστερή μου τσέπη. Μερικές φορές τον βγάζω έξω και του μιλάω: Γεια σου μωρό μου, τι κάνεις; Πότε θα έλθεις να με πάρεις; Θα είμαι έτοιμος» - «Δεν υπάρχει τίποτα για να θρηνήσεις για τον θάνατο, περισσότερο απ’ ότι δεν υπάρχει για να θρηνήσεις για ένα λουλούδι που μεγαλώνει».

Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος, οπότε γιατί να περάσεις τη ζωή του ανησυχώντας για αυτόν; Αντί να τρελαίνεστε για το πότε θα πεθάνετε, επωφεληθείτε από τη ζωή που έχετε. Είναι πολύ πιο χρήσιμο να γιορτάζετε τη ζωή από το να φοβάστε τον θάνατο, και μάλλον θα είστε πολύ πιο ευτυχισμένοι.

8. Έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας

«Το πρόβλημα με τον κόσμο είναι ότι οι έξυπνοι άνθρωποι είναι γεμάτοι αμφιβολίες»

Είστε καταπληκτικοί και το μόνο που έχετε να κάνετε για να αφήσετε να λάμψουν τα πραγματικά σας ταλέντα είναι να τα πιστέψετε. Εχετε απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό σας και ίσως εκπλαγείτε με όσα μπορείτε να καταφέρετε.

9. Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από την μοναξιά.

«Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από το να είσαι μόνος, όμως συχνά παίρνει δεκαετίες να το συνειδητοποιήσετε και συχνά όταν το κάνετε είναι πολύ αργά και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το πολύ αργά» - «Δεν ήμουν μισάνθρωπος ούτε μισογύνης, αλλά μου άρεσε να είμαι μόνος μου. Ένιωθε ωραία να κάθομαι μόνος σε έναν μικρό χώρο, να καπνίζω και να πίνω. Ήμουν πάντα καλή παρέα για τον εαυτό μου».

Είναι εύκολο να φοβάσαι να είσαι μόνος σου, και η συντροφιά των άλλων πολλές φορές λειτουργεί σαν δίκτυ ασφαλείας. Όμως, υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από τη μοναξιά, και δεν υπάρχει λόγος να παγιδευτείτε στο να είστε μόνος σας όταν αυτός ο χρόνος μπορεί να «δαπανηθεί» σε πιο ικανοποιητικά και χαρούμενα πράγματα. Μάθετε να εκτιμάτε τον εαυτό σας χωρίς να υπάρχουν άλλοι και εκτιμήστε τον χρόνο που περνάτε μόνοι σας.

10. Η ζωή απλά συμβαίνει, μην την παίρνετε πάντα τόσο σοβαρά.

«Μερικές φορές απλά πρέπει να κατουρήσεις στον νεροχύτη».

Απρόσμενα, ακόμα και τρελά πράγματα είναι βέβαιο ότι θα συμβούν στη ζωή και μερικές φορές απλά θα πρέπει να τα δέχεστε. Μην παγιδεύεστε στην τελειότητα και φροντίστε να ξελαφρώνετε μερικές φορές. Δεν υπάρχει λόγος να παίρνετε τα πάντα σοβαρά και μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι να διασκεδάσετ

Η απολογία του Νίκου Καζαντζάκη το 1925

Η απολογία του Νίκου Καζαντζάκη στην ανακριτική αρχή του Ηρακλείου, που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 1925, δεν αποτελεί μόνο ένα έξοχο πολιτικό κείμενο αλλά είναι και δραματικά επίκαιρη σήμερα, την εποχή της κρίσης. Μιας εποχής που η σύγχιση, οι πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις αλλά και αντιφάσεις στον πολιτικό λόγο κυριαρχούν.

Παρακάτω, παραθέτουμε ένα τμήμα της διάσημης “απολογίας του Καζαντζάκη”

1- Πιστεύω ότι το σύγχρονον αστικόν καθεστώς κατέστη ανίκανον να ρυθμίσει τας συγχρόνους ανάγκας και ανησυχίας του κοινωνικού συνόλου.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΣ.-Στηρίζεται εις την άνισον κατανομήν του πλούτου, εις την ασύστολον εκμετάλλευσιν των εργαζομένων τάξεων υπό αρπακτικής ισχυρώς ωργανωμένης κεφαλαιοκρατίας.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΣ.-Η ολοένα καταρρέουσα ηθική βάσις εις τας σχέσεις μεταξύ των ατόμων, παραλύει οιανδήποτε, εντός του αστικού καθεστώτος, προσπάθειαν όπως στηριχθή επί ηθικών αρχών ατομική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή των ανθρώπων.

ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ.-Η σχεδόν καθολική έλλειψις κάθε ενδιαφέροντος δια τα κοινά, ή σχεδόν αποκλειστική εξυπηρέτησις της αρχούσης τάξεως υπό της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, εις βάρος της μεγίστης πλειονοψηφίας του λαού, καθιστά ανεπαρκή και επιπολαίαν οιανδήποτε αλλαγήν προσώπων ή θεσμού.

Ταύτα πάντα θεωρώ συμπτώματα της παρακμής μιας τάξεως. Η αστική τάξις απέδωκεν-και εις θαυμαστήν ποσότητα και ποιότητα-ό,τι ηδύνατο εις την σκέψιν, εις την τέχνην, εις την επιστήμην, εις την πράξιν. Επάλαισεν εναντίον της προηγούμενης της Φεουδαλικής ιδεολογίας, ενίκησεν, εδημιούργησεν, εξετέλεσεν τον προορισμόν της-αρχίζει ν’ αποσυντίθεται και να βαίνει εις εξαφάνισιν.

Τοιούτος υπήρξε πάντοτε ο ρυθμός της ιστορίας. Μια τάξις, εκάστοτε εναλάσσουσα-οι βασιλείς, οι ευγενείς, οι αστοί-γεννάται, παλαίει, νικά, δημιουργεί, και εξαφανίζεται. Και άλλη τάξις την διαδέχεται, διαγράφουσα και αυτή, εις την πάροδον των αιώνων, την ιδίαν μοιραίαν τροχιάν.

Ζώμεν, ακλονήτως πιστεύω, το τέλος μιας κοινωνικής τάξεως, της αστικής.

ΙΙ- Ποία τάξις θα την διαδεχθή; Η τάξις των εργαζομένων-είτε εργάται είνε ούτοι, είτε αγρόται, είτε πνευματικοί παραγωγοί.

Η τάξις αύτη διήλθε προς ενός ήδη αιώνος, το πρώτον στάδιον της πορείας της, καθ’ ό προσεπάθει να εξεγείρη τις τας τάξεις των αστών το αίσθημα της φιλανθρωπίας και δικαιοσύνης, υπέρ των πεινώντων και αδικουμένων και ικέτευεν εξ ονόματος υψηλών ηθικών αρχών, να βελτιωθούν οι όροι της ζωής.

Ταχέως όμως σαφώς αντελήφθη ότι η πάλη των τάξεων είνε νόμος ιστορικός, αναπόφευκτος και όπως τα άτομα ούτω και οι λαοί, ούτω και αι κοινωνικαί τάξεις, διατρέχουν μοιραίως τα στάδια της γεννήσεως, της ακμής και της φθοράς.

Ουδεμία τάξις έμενε δια παντός εις την εξουσίαν. Η αστική τάξις θ’ ακολουθήση και αυτή, τον απαράγραπτον φυσιολογικόν νόμον και τότε η τάξις των εργαζομένων μοιραίως θα την διαδεχθή.

Η επίγνωσις αύτη κατέστη η αφετηρία μιας νέας όλως βαθυτέρας, αντιλήψεως των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων της τάξεως των εργαζομένων. Αντελήφθη δια πρώτην φοράν ότι χρέος έχει να οργανωθεί, να μορφωθή, να διατυπώση ωρισμένον πρόγραμμα, αφού είνε κεκλημένη, από ιστορικήν ανάγκην αργά ή γρήγορα να διαδεχθή την άρχουσαν σήμερον αστικήν τάξιν.

Τοιουτοτρόπως συγάσσονται, συνειδητά πλέον, αναγκασμέναι από τον ιστορικόν ρυθμόν, τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα.

Τον ρυθμόν τούτον επετάχυνεν απροσδοκήτως ο εκραγείς παγκόσμιος πόλεμος. Ο πόλεμος ούτος μετέβαλε την ψυχικήν ατμόσφαιραν του κόσμου ότι θ’ απήτει γενεά ολόκληρος δια να γίνη καταληπτόν έπειτα από την φοβεράν ταύτην δοκιμασίαν της ανθρωπότητος, αμέσως όχι μόνον γίνεται ιδέα αντιληπτή, αλλά και αγωνίζεται να μετουσιωθή εις πράξιν.

Η ψυχική αύτη μεταπολεμική αγωνία η οξεία συναίσθησις πως είνε ανάγκη πλέον να εξευρεθή μια λύτρωσις από την οικονομικήν αυτήν κοινωνικήν πολιτικήν και πνευματικήν αθλιότητα, αποτελεί σήμερον την Μεγάλην παγκόσμιον Πραγματικότητα.

ΙΙΙ- Απέναντι της Μεγάλης ταύτης παγκοσμίου Πραγματικότητος, έχομεν την Μικράν πραγματικότητα την καθαρώς τοπικήν της Ελλάδος.

Ποία είνε η Ελληνική αύτη πραγματικότης και ποία κατ’ ανάγκην ανακύπτει η σχέσις μεταξύ της Μεγάλης και της Μικράς Πραγματικότητας;

Μόνον εάν σαφώς απαντήσωμεν εις το ερώτημα τούτο θα ημπορέσωμεν ν’ αντιληφθώμεν το σύγχρονον ημών χρέος ως Ελλήνων και ως ανθρώπων.

Εις την Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη εις τόσην οξύτητα και έντασιν όσον εις άλλους βιομηχανικώς ή πνευματικώς περισσότερον προηγουμένας χώρας, η σαφής διαγραφή της πάλης των τάξεων. Εν τούτοις, σήμερον, με τα μέσα της συγκοινωνίας, με τα βιβλία, με τας εφημερίδας, με τας διαλέξεις, με την εργατικήν παγκόσμιον αλληλεγγύην, με την φοβεράν και γονιμωτάτην πείραν του μακροχρονίου πολέμου, μία Ιδέα δεν δύναται να εντοπισθή εις μίαν χώραν, αλλά υπερπηδά ταχύτατα τα σύνορα και διατρέχει όλην την γην.

Δια τούτο, είτε θέλομεν είτε μη, είτε είμεθα ώριμοι είτε μη, η παγκόσμιος αύτη Ιδέα, η οποία εις πολλάς ήδη χώρας ήρχισε να μεταβάλλεται εις τεραστίαν δύναμιν-θα παρασύρη και την Ελλάδα, χωρίς να την περιμένει να ωριμάση Βιομηχανικώς ή πνευματικώς. Η μικρά τοπική πραγματικότης θα παρασυρθή από την Μεγάλην.

Ποίον λοιπόν είναι το χρέος μας; Πιστεύω βαθύτατα ότι το χρέος των δυνάμενων να έχωσιν επίδρασιν εις τον τόπον μας, είτε επί του πεδίου της σκέψεως είτε επί του πεδίου της δράσεως είναι τούτο:

Να προσαρμόσωμεν την μικράν μας Πραγματικότητα εις την Μεγάλην. Πώς; Μορφώνοντες, φωτίζοντες τον λαόν, τονώνοντες τας ανωτέρας ηθικάς Αρχάς που απομένουν ακόμη, καταδεικνύοντες όχι μόνον πλέον τα δικαιώματα, αλλά και τας υποχρεώσεις άς έχει μία τάξις ήτις μέλλει ν’ αναλάβη ευθύνας.

Μόνον εάν τοιουτοτρόπως προπαρασκευάσωμεν τον λαόν, θα είμεθα εις θέσιν, όταν θα έλθη η μοιραία κρίσιμος στιγμή, να προσαρμόσωμεν την σημερινήν παγκόσμιον ορμήν προς αναδημιουργίαν με τας ιδιαιτέρας συνθήκας του τόπου μας, με την ειδικήν ψυχολογίαν της ιστορίας και του λαού μας.

Ο αγών, όπως τον αντιλαμβάνωμαι, δεν είναι απλώς οικονομικός. Η οικονομική χειραφέτησις είναι μόνον μέσον προς ψυχικήν και πνευματικήν χειραφέτησιν του ανθρώπου. Δεν ζητούμεν ν’ ανατρέψωμεν την θρησκείαν, την οικογένειαν, την Πατρίδα, αλλά να δώσωμεν ανώτερον, βαθύτερον περιεχόμενον εις την θρησκείαν, εις την οικογένειαν, εις την Πατρίδα.

Ολοι, όσοι πονούμεν τον άνθρωπον, έχομεν χρέος α) να μην ανεχώμεθα πλέον την αδικίαν και την ανηθικότητα της συγχρόνου κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής β) να διασώσωμεν και να τονίσωμεν το δικαίωμα, το οποίον έχει ο λαός να θέλη να βελτιώση την θέσιν του. Και όχι μόνον το δικαίωμα αλλά και την δύναμιν να υψώση το επίπεδον της όλης ζωής του.

Σκοπός μας είναι να δημιουργήσωμεν μίαν ανωτέραν ηθικήν, να φέρωμεν δικαιοσύνην εις τον κόσμον, να δώσωμεν βαθυτέραν έννοιαν εις την αρετήν, εις την τιμήν, εις την ανθρωπότητα.

Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ 

Ανάκατα !!!

-Λοιπόν Μπετόβεν, θέλω να γράψεις μια μουσική μόνο για μένα, οκ;
- Symphony..!

Πήρα ένα τεστ εγκυμοσύνης πρωί-πρωί και επιβεβαίωσα το χειρότερο φόβο μου.....Είμαι χοντρή!

Μπαμπά, παντρεύομαι τον Ιούλιο.
-Μπράβο αγόρι μου. Αντε με το καλό! Το παιδί δίπλα σου είναι ο κουμπάρος;
-Το παιδί είναι ο Ιούλιος !

Έρωτας είναι να οδηγεί η σύντροφός σου, να κατεβάζει ξαφνικά το λεβιέ από τετάρτη σε πρώτη, να μην φοράς ζώνη και να της λες δεν πειράζει αγάπη μου...

Μαμά να δάνειστω σε παρακαλώ το σουτιέν σου;
Γιώργο, σου είπα ΟΧΙ !

Αν η Εύα θυσίασε τον επίγειο παράδεισο ολόκληρης της ανθρωπότητας για ένα μήλο. δεν τολμώ να φανταστώ τι θα έκανε για ένα αγγούρι.

Κορίτσια που βγάζετε τα φρύδια σας και τα ζωγραφίζετε, κόψτε και τη μύτη σας και βάλτε καρότο !

Tι είναι ένας παπάς πάνω σε έναν άλλο παπά?
Ξερή.

Που ήσουν;;;
- Πήγα στο κομμωτήριο, αγάπη μου, να γίνω όμορφη.
- Και ήταν κλειστό, ε;;;

Το λάθος του Έλληνα είναι πως όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη πάντα βλέπει ή το Μεγαλέξανδρο ή τον Κολοκοτρώνη ή τον Ωνάση.
Ποτέ τον Καραγκιόζη!
Τη Ρώσικη σαλάτα τη λένε Γαλλική στη Ρωσία,και Ιταλική στη Γερμανία.Δηλαδή μ'άλλα λόγια κανείς δε θέλει να πάρει την ευθύνη ούτε γι'αυτή τη μαλακία.

Κοίτα καρδούλα μου! ένα αστέρι!
- Πού? Πού? Εκεί?
- Όχι μωράκι μου. Εκεί..
- Εκει?
- Όχι ζουζουνάκι μου. Εκεί.
- Εκεί?
- Όχι λατρεία μου. Εκεί..
- Αχ, πού?
- Εκεί μωρή μαλακισμένηηηη.. ΕΚΕΙ!

Η Αντίφαση του Κακού και το Μεγάλο Στοίχημα της Ανθρωπότητας

«Ο κόσμος ξεκίνησε χωρίς τον άνθρωπο και θα τελειώσει χωρίς αυτόν»
Claude Levi-Strauss

Ένα από τα θέματα που διαπραγματεύεται ο Πρίμο Λέβι στα βιβλία του είναι εκείνο της προέλευσης του Κακού. Δεν καταλήγει σε κάποιο συμπέρασμα, αφού είναι λογοτέχνης και η λογοτεχνία θέτει ερωτήματα και προβάλλει αντιφάσεις, δεν δίνει απαντήσεις.

Ο Λέβι αντιμετωπίζει το Κακό ως κάτι παράλογο και ταυτόχρονα συνυφασμένο με τη φύση του ανθρώπου, σαν να λέει: Είναι παράλογο πόσο παράλογα κακός μπορεί να είναι ο άνθρωπος.

~~{}~~

Ο Πρίμο Λέβι βίωσε το Κακό στη πιο διάσημη έκφανση του, το Άουσβιτς.

Ένα ερώτημα, το οποίο ίσως να κάνει πολλούς να δυσανασχετήσουν, είναι το εξής:

Γιατί ο ναζισμός θεωρείται το υπέρτατο Κακό;

Μήπως επειδή την ιστορία τη γράφουν οι νικητές;

~~{}~~

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και το Ολοκαύτωμα δεν επαρκούν για να δικαιολογήσουν την ταύτιση του Χίτλερ με τον Σάουρον.

Γιατί αυτές ακριβώς οι πρακτικές (πόλεμος και γενοκτονία) είναι εξαιρετικά συνηθισμένες στο ανθρώπινο είδος. Και δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στις σκοτεινές εποχές των βαρβάρων.

Οι ΗΠΑ είναι χτισμένες πάνω στα κόκαλα των Αμερινδιάνων (και των σκλάβων) και σίγουρα έχουν ξεκινήσει περισσότερους πολέμους από τους Ναζί.

Οι Βρετανοί εξοντώσανε μέχρι τελευταίου τους Τασμανούς και μεγάλο μέρος από τους Αβορίγινες της Αυστραλίας.

Γάλλοι, Γερμανοί, Πορτογάλοι, Ολλανδοί, Ιάπωνες, όλοι επεκτάθηκαν δολοφονώντας μαζικά.

Στη γειτονιά μας είχαμε τη γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων και -πιο πρόσφατα- τη διπλή καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας.

Η μεγαλύτερη (σε αριθμό θυμάτων) γενοκτονία ήταν εκείνη του Σταλινισμού.

Ο Μάο και ο Πολ Ποτ, οι Χούτου, οι Κινέζοι στο Θιβέτ, οι Βραζιλιάνοι στον Αμαζόνιο, η πρόσφατη ιστορία βρίθει από γενοκτονίες (διαβάστε το παλιότερο κείμενο Γενοκτονία).

~~{}~~

Μια κοινή παράμετρο σε όλες τις γενοκτονίες είναι το Κράτος.

Προσέξτε! Το ισχυρό κράτος, που επιβάλλεται στα πιο αδύναμα κράτη ή εθνότητες ή μειονότητες.

Όπως συμβαίνει τα τελευταία πενήντα χρόνια στην Παλαιστίνη.

Δεν είναι οι Εβραίοι εν γένει που σκοτώνουν, όπως δεν είναι και οι Αμερικάνοι που βομβαρδίζουν αφειδώς τον πλανήτη (ή ενισχύουν τις εμφύλιες συρράξεις), αλλά τα κράτη τους.

~~{}~~

Εδώ έγκειται άλλη μια αντίφαση: Η προέλευση του Κακού είναι το Κράτος;

Και το Κράτος τι είναι; Κάτι το μεταφυσικό, μια δομή αυτόνομη, πέρα από τον άνθρωπο;

Υπάρχει Κράτος χωρίς ανθρώπους; Υπάρχει Αμερική (ΗΠΑ) χωρίς Αμερικάνους;

Θα ήταν αφέλεια εκ μέρους κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου να ισχυριστεί ότι το Κακό θα αφανιστεί αν εξαλειφθούν τα Κράτη (ή ο νεοφιλελευθερισμός). Γιατί το Κακό υπάρχει πολύ πριν από αυτά.

~~{}~~

Κάποιοι πιστεύουν ότι το Κακό είναι στη φύση του ανθρώπου.

Κάποιοι άλλοι ότι είναι έξη, ότι μαθαίνει να ζει με αυτό, λόγω του περιβάλλοντος.

Ερώτηση: Έχουμε το Κακό στο DNA μας ή είναι κάτι επίκτητο, δημιούργημα της φαύλης κοινωνίας;

Να επιχειρήσω μια εξοργιστική υπόθεση:

Ίσως τίποτα από τα δύο, ούτε εγγενές ούτε επίκτητο. Γιατί δεν υπάρχει Κακό.

~~{}~~

Τις προάλλες παρακολούθησα ένα ντοκιμαντέρ για τους χιμπαντζήδες (τους Τρωγλοδύτες, τους βίαιους, γιατί υπάρχουν και οι χίπηδες Μπονόμπο).

Μια ομάδα χιμπατζήδων ξεκίνησε μια επιχείρηση κατάληψης νέων εδαφών. Μπήκαν προσεκτικά και αθόρυβα στην περιοχή μιας άλλης ομάδας και την κατάλληλη στιγμή τους επιτέθηκαν. Δεν υπήρχε προειδοποίηση ούτε οίκτος.

Οι αμυνόμενοι (λιγότεροι και πιο αδύναμοι) αιφνιδιάστηκαν και νικήθηκαν. Οι περισσότεροι πρόλαβαν να αποχωρήσουν (έγιναν πρόσφυγες!), αφού οι χιμπαντζήδες δεν κατέχουν την τέχνη του πολέμου ούτε είναι δεμένοι με την «πατρίδα» τους. Χιμπαντζήδων Τρωγλοδυτών πάσα γη τάφος.

Οι επιτιθέμενοι κατάφεραν να σκοτώσουν ένα μικρό. Αυτό το κομμάτιασαν και όλοι έφαγαν από τη σάρκα του.

Ο Αττένμπορο, ο αφηγητής του ντοκιμαντέρ, αναφέρει ότι οι χιμπαντζήδες δεν είναι σαρκοφάγοι, οπότε είναι δύσκολο να αντιληφθούμε τη σκοπιμότητα του κανιβαλισμού.

Η επίθεση γίνεται για την κατάκτηση εδαφών, για την τροφή, αυτό είναι φυσικό. Και ενώ ο κανιβαλισμός φαντάζει παράλογος, είναι κι αυτός φυσικός, αφού όλα όσα συμβαίνουν, ακόμα κι αν δεν μπορούμε να τα κατανοήσουμε, είναι μέρος της φύσης -και τίποτα δεν υπάρχει πέρα από αυτήν.

~~{}~~

Είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι ο άνθρωπος είναι το χειρότερο ζώο. Αυτή η πεποίθηση είναι λανθασμένη, απόρροια του αρνητικού ανθρωποκεντρισμού.

Ο άνθρωπος δεν είναι το περιούσιο ζώο ούτε όμως και το χείριστο ζώο.

Είναι μόνο ένας ζωντανός οργανισμός, μέρος του χαοτικού υπερσυστήματος της Γαίας, η οποία με τη σειρά της ίσως να είναι μια απειροελάχιστη απιθανότητα του μέγιστου συστήματος του σύμπαντος.

Το Σύμπαν, όπως και η Γαία, η Γη, η Φύση, δεν έχει προτιμήσεις. Στη Φύση δεν υπάρχει Καλό ή Κακό ούτε και κάτι το παραφύσιν. 

Υπάρχει μόνο εύθραυστη ισορροπία, η οποία συντηρεί τη ζωή.

Η ζωή η ίδια δεν είναι θέμα προσαρμοστικότητας, αλλά αποτέλεσμα μιας χαοτικής πραγματικότητας, την οποία είναι δύσκολο έως αδύνατο να κατανοήσουμε με τη λειψή μας νόηση.

~~{}~~

Όμως (και εδώ υπεισέρχεται μισή ελπίδα για την ανθρωπότητα) ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που μπορεί να αντιλαμβάνεται την αντίφαση της φύσης του.

Και αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα: Είναι στη φύση του ανθρώπου να ξεπεράσει τη φύση του;

Θα καταφέρει να κατανοήσει, να τιθασέψει, να χρησιμοποιήσει το παράλογο, την αντίφαση, το Χάος που χορεύει μέσα του για να προχωρήσει;

Ή θα καταποντιστεί μέσα σ” αυτό;

~~{}~~

Βρισκόμαστε σε οριακό σημείο και η τελική απάντηση θα δοθεί στον αιώνα μας, στον 21ο αιώνα. Αν συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο δεν θα επιβιώσουμε πέρα από το 2100. Η Γη δεν μας χωράει και καθώς καταστρέφουμε αυτή την ισορροπία θα αυτοεξοντωθούμε.

Μόνο ένα άλμα (επιστήμης, τεχνολογίας, ηθικής, πολιτικής, οικολογίας) μπορεί να μας σώσει από το «Κακό» που μας σπρώχνει στον αφανισμό.

Τι θα είναι αυτό το άλμα;

Ο υποφαινόμενος ποντάρει στην επιστήμη.

Ακούω τα δικά σας στοιχήματα. Τώρα που γυρνάει. Τι μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα από τον εαυτό της;

Από το sanejoker.info

Η ΝΕΡΙΤ στα χέρια της κυβέρνησης

Δώδεκα μήνες μετά την ψήφιση του νόμου 4173/2013, με τον οποίο ιδρύθηκε η ΝΕΡΙΤ ΑΕ, η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου επαναφέρει την κυβερνητική τάξη στην κρατική τηλεόρασή της. 

Χωρίς ακόμη να λειτουργεί πλήρως, με προσωπικό και πρόγραμμα, η κυβέρνηση με τροπολογία στο άσχετο νομοσχέδιο για το Νοσοκομείο «Άγιοι Ανάργυροι» στην Κηφισιά ξαναπαίρνει πίσω τον κρατικό φορέα. 

Τα μέλη του Εποπτικού Συμβουλίου θα διορίζονται με εισήγηση του αρμόδιου υπουργού προς τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, η οποία θα αποφασίζει με απλή κομματική πλειοψηφία και ο διορισμός θα γίνεται με απόφαση του υπουργού. 

Η περίφημη «ανεξαρτησία» από την κυβέρνηση κράτησε στα χαρτιά έναν μόλις χρόνο. Η δικαιολογία που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για την αλλαγή αυτή προκαλεί γέλια. «Δεδομένου ότι οι προβλεπόμενες στις ισχύουσες διατάξεις διαδικασίες επιλογής είναι ιδιαίτερα χρονοβόρες και πολύπλοκες», σημειώνεται στην τροπολογία.

Η θεσμική επιστροφή της ΝΕΡΙΤ στον κυβερνητικό ομφάλιο λώρο γίνεται με την κατάργηση του «ανεξάρτητου φορέα» που προέβλεπε το προηγούμενο άρθρο 8 του νόμου 4173/2013, ο οποίος επέλεγε τα μέλη του Εποπτικού Συμβουλίου και τα προωθούσε προς υπογραφή στον αρμόδιο υπουργό. 

Η αλλαγή αυτή προκάλεσε την αντίδραση μέχρι και του Παντελή Καψή, ενώ χλιαρές ήταν οι αντιδράσεις των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή. 

Για να γίνει σαφές πως το κρατικό Μέσο είναι κυβερνητικό, προβλέπεται πάλι η παροχή αμοιβής για τα μέλη του Εποπτικού Συμβουλίου αλλά και αποζημίωσης για τις συνεδριάσεις του ΔΣ της ΝΕΡΙΤ!

"Θέλω μέσα σου να μπω και να με χτυπάς με το σκαμπό"

Ούτε Νίκος Γκάτσος, ούτε Λευτέρης Παπαδόπουλος, ούτε Μάνος Ελευθερίου... Δεν λέμε, καλοί στιχουργοί και αυτοί, αλλά μπροστά σε άλλους του λαϊκού ρεπερτορίου δεν μετρούν και τόσο... 

Απόψε θέλω ταραχή, να σπάσει το κρεβάτι. Να είσαι ο καβαλάρης μου, να είμαι εγώ το άτι.

Αννίτα Ρασιά

Το σπίτι το έκανα σκυλάδικο γιατί θα ήταν άδικο εγώ να τυραννιέμαι.

Νίκος Μακρόπουλος

Μάλλον έχω εγώ μαγνήτη, που τραβάει τους μαλάκες. Δε μπορεί να είστε ίδιοι, να χαθήκανε οι άντρες...

Φανή Αβραμίδου

Με παντρεμένο δεν ξαναπάω, όσο και να τον αγαπάω

Μαρία Σαμίου

Αφού σε θέλω και με θες, άσε να χύνεται ο καφές.

Σπύρος Πόντιος

Αν δεν σ’ αρέσει το αμάξι μου μην σώσεις ποτέ. Πάρε το βουτυρόπαιδο από την Κηφισιά με BMW.

Γιώργος Μαζωνάκης

Όλο για βόλεϊ δωματίου με ξεσηκώνεις. Εγώ να σ' την σηκώνω, κι εσύ να την καρφώνεις. Πολλές φορές, μου λες πως θες να φέρνω κι 'άλλες, να σου κρατάν τις μπάλες

Χρύσπα

Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες, θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες.

Άντζελα Ρέμπη

Από τον πύργο της ΒΑΒΕΛ, έφυγα νύχτα με το ΚΤΕΛ.

Θέμης Αδαμαντίδης

Φεύγω, γίνομαι άλιεν, εξαφανίζομαι.

Σώτης Βολάνης

Στρίμωξα τα όνειρά μου μες στην πράσινη βαλίτσα, μάζεψα και τον ιδρώτα με στυπόχαρτο.

Σάκης Ρουβάς

Δεν μπορώ να ζούμε χώρια, κι ας με κόλλησες βλεννόροια.

Γιάννης Καραλής

Το κορμί σου το φιδίσιο, φέρτο να στο κάνω ίσιο. Κι άμα δεις ότι σ’ αρέσει, θα σου φτιάξω και την μέση.

Γιώργος Σιμίδης

Καλύτερα με πίθηκο παρά με άντρα ανήθικο.

Νίκος Καρβέλας

Και όταν με παράτησες στα κρύα του λουτρού, δεν πήγα σε ψυχίατρο, δεν πήγα σε χαρτού. Και όταν με παράτησες στα κρύα του λουτρού, ξενύχτησα και έκλαψα στην πολυθρόνα την μπαμπού.

Πωλίνα

Το σημάδι στο λαιμό σου δεν το είχες φως μου χθες. Κι οι κακές οι γλώσσες λένε πως εμένα δε με θες. Και κουβέντα στην κουβέντα ο καημός μεγάλωνε, και μου φέραν ντοκουμέντα πως κοιμάσαι μ' άλληνε

Δάντης

Και θα θέλεις ΜΠΟΥΜ ΜΠΟΥΜ, σαν τρελός να ΜΠΟΥΜ ΜΠΟΥΜ. Κι αν μ’ αρέσει ΜΠΟΥΜ ΜΠΟΥΜ, ίσως και να ΜΠΟΥΜ ΜΠΟΥΜ.

Σαμπρίνα

Να σταματήσω δεν μπορώ, εσένα και το Marlboro.

Βαζαίος – Γιαννούλης

Μπες μωρό μου στην BMW, τώρα που’ χουμε λοβέ. Θα σε πάω για καφέ. Έλα, θα’ μαστε κομπλέ.

Μάκης Νικόπουλος

Μωράκι μου, μωράκι μου, γλυκό μελιτζανάκι μου, όταν θα σμίξουμε τα δυο μας, δεν θα φορώ το μποξεράκι μου.

Ημισκούμπρια

Έλα να κάνουμε σεξ, έλα να κάνουμε σεξ, να μοιάζει ο έρωτάς μας με γυάλινο πυρέξ.

Τάσος Μπουγάς (από νούμερο της Σπείρας-Σπείρας

Religulous: επίθεση με χιούμορ στη θρησκευτική παράνοια και τον φονταμενταλισμό

Στη νοτιοανατολική γωνιά της Μεσογείου, σε μερικές εκατοντάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα άνυδρης γης που η μοίρα την καταράστηκε να θεωρείται "ιερή" για τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, εκτυλίσσεται εδώ και αιώνες ένα ατελείωτο αιματοκύλισμα, με τελευταία πράξη του δράματος τις χιτλερικής έμπνευσης επιθέσεις του πάνοπλου Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού.

Σε γειτονικές χώρες, το φανατικό Ισλάμ έχει ξεκάθαρα σηκώσει κεφάλι, ριζώνοντας την επιρροή του σε μια γεωγραφική έκταση που ξεκινάει από την Ινδονησία, διέρχεται όλη τη Μέση Ανατολή και καταλήγει στη Βόρεια Αφρική. Συνέπεια τούτου είναι οι συστηματικοί και βίαιοι διωγμοί χιλιάδων χριστιανών διαφόρων δογμάτων και η καταστροφή των χώρων λατρείας τους, κυρίως σε χώρες όπως η Αίγυπτος, η Συρία, η Αιθιοπία και αλλού.

Αλλά και στην τεχνολογικά προηγμένη, "ουδετερόθρησκη" Δύση του κοσμικού κράτους και του Διαφωτισμού, ο ρόλος της θρησκείας δεν τείνει μειούμενος, απεναντίας μάλιστα. Παραπάνω από τους μισούς κατοίκους των ΗΠΑ εξακολουθούν να πιστεύουν ακλόνητα και κυριολεκτικά ότι ο πλανήτης μας είναι δημιούργημα των τελευταίων 7.500 χρόνων ενός Παντοδύναμου Θεού ο οποίος έστειλε τον εαυτό του μέσω μιας παρθένας σε αποστολή αυτοκτονίας για να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος επειδή μια εβραία γυμνίστρια κάποτε δάγκωσε ένα μήλο παρασυρμένα από ένα ομιλόν φίδι. Η επιστημονική πραγματικότητα της Εξέλιξης θεωρείται "βλασφήμια" από τους φανατισμένους θρησκόληπτους, που καταφέρνουν μέχρι σήμερα τον εξοβελισμό της διδασκαλίας της από το σχολικό πρόγραμμα.

Ο πρώην πλανητάρχης Μπους, επί της προεδρίας του οποίου επαναπυροδοτήθηκε η μπαρουταποθήκη της Μέσης Ανατολής, διατεινόταν ότι επικοινωνεί με τον Θεό -ο "δικός μας", ο "πυροβολημένος" υπαλληλίσκος της Μέρκελ δεν είπε δα και κάτι πρωτότυπο ισχυριζόμενος τον ίδιο ακριβώς παραλογισμό.

Σε κάθε περιοχή της γης, φορείς της θρησκείας ασκούν τον ασφυκτικό τους έλεγχο σε πολλούς τομείς της δημόσιας ζωής, αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο. Ραββίνοι, μουλάδες, πάπες, τηλε-ευαγγελιστές, ορθόδοξοι μητροπολίτες και κάθε λογής τσαρλατάνοι που πουλάνε μεταφυσικά φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες, συνεχίζουν να επηρεάζουν μεγαλύτερα ακροατήρια κόσμου σε σχέση με εκλεγμένους πρωθυπουργούς και ηγέτες.

Οι μειλίχιες ανθρωπιστικές εκκλήσεις ελάχιστων πεφωτισμένων διανοουμένων όλων των θρησκειών μοιάζουν να καταπνίγονται μέσα σε τόνους φανατισμού, απαιδευσιάς, παράνοιας και μίσους που αποτελούν την κρίσιμη μάζα του θρησκευτικού φαινομένου.

Τι ακριβώς συμβαίνει στην, ξεθυμασμένη πια, αυγή του εικοστού πρώτου αιώνα; Πώς κατάφερε ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός και ο ανορθολογισμός (σε αυτόν πρέπει να συμπεριληφθεί και ο νεοφιλελεύθερος μεσσιανικός ανορθολογισμός των "αγορών" και του κρισιακού καπιταλισμού) να υπερκεράσει την εμπιστοσύνη στα τεχνολογικά και πνευματικά κατορθώματα των τελευταίων δύο αιώνων;

Γιατί η πίστη σε μεταφυσικές δοξασίες που γεννήθηκαν στην Εποχή του Χαλκού, στα χρόνια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και στις ερήμους του 7ου αιώνα μ.Χ. παραμένει τόσο ισχυρή σε μια εποχή όπου έχει αποκρυπτογραφηθεί το ανθρώπινο DNA και η NASA εξετάζει το ενδεχόμενο ύπαρξης πλανητών σε απόσταση μερικών ετών φωτός από τον δικό μας, ικανών να φιλοξενήσουν ζωή; 

Το Ντοκιμαντέρ RELIGULOUS

Το κουρδικό «μαξιλάρι» τής Τουρκίας

Αν προκύπτει κάτι καλό από την αναταραχή στο Ιράκ, αυτό είναι η βελτίωση των δεσμών μεταξύ της Τουρκίας και των Κούρδων τής περιοχής.

Μέχρι πρόσφατα, ήταν εχθροί. Η Άγκυρα ποτέ δεν μπόρεσε να χωνέψει την ιδέα τής κουρδικής αυτοδιοίκησης – στο Ιράκ ή την Συρία ή την Τουρκία – και είχε γενικά αρνηθεί να ενδώσει στα αιτήματα των Κούρδων τής Τουρκίας για πολιτιστικά δικαιώματα. Αντ’ αυτού, προτιμούσε την καταστολή. Εν τω μεταξύ, οι Κούρδοι τής περιοχής δεν ήταν ποτέ σε θέση να χωνέψουν την εξουσία τού Ιράκ, της Συρίας ή της Τουρκίας και, διαφωνώντας με την αντιμετώπιση των Κούρδων εντός των συνόρων τής Τουρκίας από την Άγκυρα, υποστήριξαν το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ), ένα βίαιο αυτονομιστικό κίνημα στην Τουρκία .

Ο συριακός εμφύλιος πόλεμος και οι εξελίξεις στο Ιράκ έχουν αρχίσει να τα αλλάζουν όλα αυτά. Αυτές τις μέρες, από την πλευρά τής Τουρκίας, η κουρδική αυτονομία δεν φαίνεται κακή. Τα τμήματα του βόρειου Ιράκ και της Συρίας που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των Κούρδων είναι σταθερά και ειρηνικά – ένα τέλειο προπύργιο ενάντια σε απειλές όπως το «Ισλαμικό Κράτος τού Ιράκ και της al-Sham» (ISIS). Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Τουρκία επιδεικνύει καλή συμπεριφορά με τους Κούρδους τού Ιράκ, μοχθεί για τις σχέσεις της με τους Κούρδους τής Συρίας, και ίσως τελικά να σπάσει το αδιέξοδο με τους Κούρδους στην επικράτειά της. Είναι μια δύσκολη υπόθεση, αλλά τα αστέρια ίσως να ευθυγραμμίζονται υπέρ τού τουρκο-κουρδικού άξονα.

ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΙΡΑΚ

Οι σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και των Κούρδων τού Ιράκ ξεκίνησαν να βελτιώνονται αμέσως μετά τον πόλεμο στο Ιράκ, όταν οι Ιρακινοί Κούρδοι στράφηκαν προς την Άγκυρα για να αντισταθμίσουν την συγκεντρωτική έλξη τής Βαγδάτης. Προς απογοήτευση των Κούρδων, το μετα-Σαντάμ Ιράκ παραμένει μια αραβική χώρα στον πυρήνα της˙ Η εξουσία μετατοπίζεται απλώς από τους Άραβες σουνίτες στους Άραβες σιίτες. Εκείνες τις ημέρες, οι Κούρδοι τού Ιράκ άρχισαν να προσφέρουν βοήθεια στην Τουρκία στον αγώνα της κατά του PKK, αλλά και άνοιξαν τις αγορές τους στο ιρακινό Κουρδιστάν για τις τουρκικές εξαγωγές και τις τουρκικές επιχειρήσεις. Η Τουρκία ανταπέδωσε, στέλνοντας εμπόρους, αεροπορικές εταιρείες, καθώς και καταναλωτικά αγαθά στην περιοχή. Πιο πρόσφατα, οι Κούρδοι τού Ιράκ επέλεξαν να ξεκινήσουν την πώληση του πετρελαίου τους μέσω της Τουρκίας, παρακάμπτοντας την Βαγδάτη και δίνοντας στην Άγκυρα ένα τεράστιο δώρο σε τέλη διέλευσης και σε φορολογικά έσοδα, καθώς και ενισχύοντας την αξίωση της Τουρκίας να γίνει ένα περιφερειακό ενεργειακό κέντρο.

Η προώθηση της ISIS στο Ιράκ – συμπεριλαμβανομένης μιας επίθεσης στις 11 Ιουνίου στο τουρκικό προξενείο στη Μοσούλη, κατά την οποία η οργάνωση πήρε ως ομήρους τούς Τούρκους διπλωμάτες και τους αξιωματικούς ασφαλείας – έκανε πιο επιτακτική την προσπάθεια για βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Κούρδων τού Ιράκ. Έκανε επίσης την Τουρκία να υποχωρήσει από κάποιες σαφείς κόκκινες γραμμές που είχε χαράξει προηγουμένως για τους Κούρδους: Πίσω στο 2005, η Τουρκία είχε απειλήσει με στρατιωτική δράση εάν καταλάμβαναν το Κιρκούκ, μια πλούσια σε πετρέλαιο πόλη στο βόρειο Ιράκ. Τα πετρελαϊκά αποθέματα του Κιρκούκ θα δώσουν στην κουρδική περιφερειακή κυβέρνηση ανεξάρτητο εισόδημα (τώρα στηρίζεται στην Βαγδάτη για δημοσιονομικές μεταβιβάσεις), κάτι που θα ήταν ένα πρώτο βήμα προς την πλήρη ανεξαρτησία. Αλλά, στις 12 Ιουνίου, όταν οι κουρδικές δυνάμεις κινήθηκαν για να καταλάβουν το Κιρκούκ, η Άγκυρα δεν είπε λέξη.

Φαίνεται πλέον ασφαλές να πούμε ότι, αν η ιρακινή κουρδική περιφερειακή κυβέρνηση ανακήρυττε την ανεξαρτησία της, η Άγκυρα θα ήταν η πρώτη πρωτεύουσα που θα την αναγνώριζε. Στην σημερινή Μέση Ανατολή, με άλλα λόγια, η ISIS είναι μια μεγαλύτερη απειλή για τους Τούρκους από όσο η ανεξαρτησία των Κούρδων στο Ιράκ.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ

Ενώ οι σχέσεις τής Τουρκίας με τους Κούρδους τού Ιράκ έχουν βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια, οι σχέσεις τής Άγκυρας με τους Κούρδους τής Συρίας εξακολουθούν να είναι μάλλον πικρές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, σε αντίθεση με την περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν όπου οι ιρακινές κουρδικές ομάδες κατέχουν περισσότερη επιρροή από όση το τουρκικό PKK, το PKK είναι πολύ δημοφιλές μεταξύ των Κούρδων τής Συρίας. (Ο πατέρας τού Άσαντ επέτρεψε στο ΡΚΚ να αναπτυχθεί στο εσωτερικό τής Συρίας για να το χρησιμοποιήσει ως ενεργούμενο κατά της Τουρκίας). Όταν ο συριακός κλάδος τής οργάνωσης, το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), το οποίο δεν κρύβει τους δεσμούς του με το PKK, πήρε τον έλεγχο στις κουρδικές περιοχές τής βόρειας Συρίας τον Ιούλιο του 2012, η Άγκυρα φοβήθηκε ότι ήταν μάρτυρας της γέννησης ενός κράτους υπό την ηγεσία τού PKK στο κατώφλι της. Ως αντίδραση, σταμάτησε τις αποστολές βοήθειας και προμηθειών στους κουρδικούς θύλακες.

Καθώς ο πόλεμος κατά του προέδρου τής Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ θερμαινόταν, όμως, η Τουρκία είδε μια ευκαιρία. Επιθυμώντας να επωφεληθεί από όλες τις παρατάξεις τής αντιπολίτευσης στην Συρία, η Τουρκία προσέγγισε το PYD και κάλεσε τον αρχηγό τού κόμματος στην Άγκυρα. Το PYD, όμως, αρνήθηκε. Από την αρχή, η στρατηγική των Κούρδων τής Συρίας στον εμφύλιο πόλεμο ήταν απλή: να καταλάβουν τις κουρδικές περιοχές και να αφήσουν τους άλλους να μάχονται μεταξύ τους. Κατά καιρούς, το PYD έχει συνεργαστεί ακόμα και με το καθεστώς Άσαντ, επιτρέποντας για παράδειγμα σε προμήθειες να ρέουν σε θύλακες που ελέγχονται από το καθεστώς. Σε αντάλλαγμα, ο Άσαντ δεν έχει στοχεύσει τα εδάφη τού PYD. Δεν είχε και πολύ νόημα, τότε, για το PYD να συνεργαστεί ευθέως με την Τουρκία.

Αλλά με την εμφάνιση της ISIS, οι υπολογισμοί των Κούρδων τής Συρίας θα μπορούσαν να αλλάξουν. Το PYD και το ΡΚΚ έχουν ισχυρές κοσμικές τάσεις και αντιτάσσονται στην ISIS και την αυστηρή εκδοχή της περί Ισλάμ. Το PYD ελέγχει τώρα τρεις κουρδικούς θύλακες στην βόρεια Συρία, οι οποίοι πλαισιώνονται από την Τουρκία προς τα βόρεια και την ISIS στο νότο. Και σε αντίθεση με το καθεστώς Άσαντ, η ISIS δεν έχει δείξει καμία διάθεση να ανταλλάξει χάρες με τους Κούρδους. Με άλλα λόγια, το μέλλον των Κούρδων τής Συρίας θα μπορούσε τώρα να είναι στα χέρια τής Τουρκίας. Θα μπορούσε να επιτρέψει περισσότερη βοήθεια και προμήθειες να ρέουν στους Κούρδους ώστε να υποστηρίξουν τις αμυντικές γραμμές τους ενάντια στην ISIS και, αν οι Κούρδοι τής Συρίας παίξουν σωστά, θα μπορούσε να προκύψει πλήρης συνεργασίας στον στρατιωτικό τομέα και στον τομέα τής ασφάλειας.

Με την πάροδο του χρόνου, η Τουρκία πιστεύει ότι οι συριακοί κουρδικοί θύλακες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως προκεχωρημένες βάσεις εναντίον τής ISIS – μια φιλική δύναμη που φρουρεί πάνω από 450 μίλια των μήκους 540 μιλίων τουρκικών συνόρων με την Συρία. Η ιδέα είναι ελκυστική: το PYD είναι η μόνη δύναμη, περιλαμβανομένου του καθεστώτος Άσαντ, που ήταν σε θέση να κερδίσει κάθε μάχη ενάντια στην ISIS στην Συρία. Για παράδειγμα, τον Μάρτιο του 2013, μαχητές τού PYD απώθησαν επιτυχώς μια επέλαση της ISIS με στόχο να καταλάβει το Kobani, έναν από τους τρεις κουρδικούς θύλακες στην Συρία.

ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Η Τουρκία δεν μπορεί να έρθει πιο κοντά στους Ιρακινούς και τους Σύριους Κούρδους χωρίς να κάνει ειρήνη με τους δικούς της. Μετά από δεκαετίες μαχών, το PKK θα μπορούσε ακόμα να εκτροχιάσει εύκολα οποιαδήποτε προσέγγιση μεταξύ της Τουρκίας και των άλλων κουρδικών ομάδων, ιδιαίτερα των Κούρδων τής Συρίας, λέγοντας στο PYD να απορρίψει τις τουρκικές προτάσεις. Επιπλέον, το PKK θα μπορούσε να εξαπολύσει επιθέσεις στην Τουρκία, αν αισθανθεί ότι έχει μείνει έξω από μια πιθανή συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και των Κούρδων τού Ιράκ.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει επίσης ένα προσωπικό στοίχημα με αυτό. Αντιμετωπίζει τις προεδρικές εκλογές τον Αύγουστο. Στις δημοτικές εκλογές τού Μαρτίου, το κόμμα του έλαβε 43% των ψήφων. Η στήριξη του φιλο-PKK Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας, το οποίο κέρδισε περίπου 6,5% των ψήφων τον Μάρτιο, θα μπορούσε να τον βοηθήσει να καταλάβει την προεδρία.

Βάλτε στην εξίσωση τις συνεχιζόμενες ειρηνευτικές συνομιλίες με το ΡΚΚ. Μέσα από αυτές τις διαπραγματεύσεις, η Τουρκία έχει χορηγήσει στους Κούρδους πρόσθετα δικαιώματα για να χρησιμοποιούν την γλώσσα τους δημοσίως, κάτι που εδώ και καιρό είχε θεωρηθεί ως απειλή για τον τουρκικό εθνικισμό. Η κουρδική γλώσσα είναι πλέον πανταχού παρούσα στα πανεπιστήμια και τις αυτοδιοικήσεις στη νοτιοανατολική Τουρκία, όπου κυριαρχούν οι Κούρδοι. Πιο πρόσφατα, στις 26 Ιουνίου, ο Ερντογάν εξήγγειλε ένα νέο πακέτο μεταρρυθμίσεων που υπόσχεται αμνηστία σε χιλιάδες μαχητές τού ΡΚΚ εφόσον οι διαπραγματεύσεις με το ΡΚΚ ολοκληρωθούν επιτυχώς.

Ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να κρατήσει χαρούμενους τους Κούρδους τής Τουρκίας, ενώ θα οικοδομεί βαθύτερους δεσμούς ασφαλείας με τους Κούρδους τού Ιράκ και της Συρίας, στους οποίους η Τουρκία θα εγγυάται την de facto αυτονομία. Αυτή η τροπή των γεγονότων είναι μάλλον ειρωνική. Λίγο καιρό αφότου ο Ερντογάν ανέλαβε την εξουσία το 2003, ξεκίνησε μια πολιτική που ονομάστηκε «στρατηγικό βάθος», η οποία αποσκοπούσε στο να καταστήσει την Τουρκία μια μεγάλη δύναμη στην Μέση Ανατολή, με συμμάχους και επιρροή σε ολόκληρη την περιοχή. Μια δεκαετία αργότερα, οι μόνοι σύμμαχοι της Άγκυρας στην Μέση Ανατολή θα μπορούσαν απλώς να είναι οι Κούρδοι. Ομοίως, ο κύριος σύμμαχος των Κούρδων θα μπορούσε σύντομα να είναι η Άγκυρα. Δουλεύοντας μαζί, θα προσπαθήσουν να ξεφύγουν από την παλιά πολιτική τής Μέσης Ανατολής και να σταθούν ως η μοναδική ειρηνική και σταθερή επιτυχημένη ιστορία.

by the Council on Foreign Relations, Inc.
Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/141612/soner-cagaptay/turkeys-kur

Κι αποχαιρέτα τη την συνταξούλα σου που χάνεις!..

     Θρήνος, χαμός και κοπετός χθές μπροστά στα γκισέ και τα ΑΤΜ των τραπεζών.

     Σαν χορός αρχαίας τραγωδίας οι συνταξιούχοι ολόλυζαν και σκλήριζαν για τις ξανα-ματα-κομμένες τους συντάξεις.
     Πού και πού ξεπετιόταν και κάποιος ''κορυφαίος'' του ''χορού'' αυτού, πλησίαζε τα μαρκούτσια της παρηγοριάς και τηςχλεύης των εθνικών προμηθευτών-ενημερωτών, και σφύριζε κατάρες κι αναθέματα εναντίον της κυβέρνησης γενικότερα, και των υπουργών και του ''πρωθυπουργού'' ειδικότερα!

     Εδώ όμως, έστω και για μιά φορά, πρέπει να σταθούμε στο πλευρό της κυβέρνησης: Δεν έκοψε η κυβέρνηση τις συντάξεις!
     Μόνοι τους οι συνταξιούχοι έβαλαν τα χεράκια τους κι έβγαλαν τα ματάκια τους!
     Μόνοι τους πήραν το ψηφοδέλτιο και το έριξαν στην κάλπη με τα γνωστά αποτελέσματα.
     Μόνοι τους έκοψαν τις ίδιες τους τις συντάξεις για να γίνουν αυτές δάνεια για τα μαρκούτσιατων εργολάβων!

     Μάταια προσπαθούσαμε προεκλογικά να τους πείσουμε. Μάταια!
     Τότε, εμείς είμασταν οι λαϊκιστές, κι αυτοί, οι σώφρονες!
     Ας φάνε τώρα σωφροσύνη!

     Και μέσα στην γεροντική τους άνοια και μαλάκυνση, λάθος νομίζουν πως αυτό που ζούνε είναι η τραγωδία. Λάθος!
     Αυτό που ζούνε είναι η κάθαρση!
     Η κάθαρση των συνταξιούχων που οσονούπω θα ψοφολογήσουν από έλλειψη χρημάτων, η οποία συνεπάγεται ανεπαρκή προμήθεια φαρμάκων, κακή διατροφή, πλημμελείς συνθήκες διαβίωσης.

     Είναι η γενική εθνοκάθαρση, που με την ευγενική χορηγία των συνταξιούχωναρτηριοσκληρωτικών εγωϊστούληδων,
     ..και με την εντολή εργολάβων-τρόϊκας-τοκογλύφων,
     ..εκτελούν οι εθνικοί μειοδότες!

     Τί πιό απλό; Τα καθάρματα εκτελούν εθνοκάθαρση!
     Και ο ''χορός'' των συνταξιούχων τους επιβραβεύει ψηφίζοντάς τους!

     Δεν υπάρχει λόγος, κανείς, να τους λυπηθεί!
     Ας ζητήσουν συμπαράσταση στους βουλευτές ''τους'',
     ..κι όχι στον υπόλοιπο λαό που πήραν στον λαιμό τους!..

Από το blog mandatoforos