Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Δεν ονειρεύομαι τίποτα! - Η ιστορία της 22χρονης Αννέτ

Στην Ουγκάντα το 82% των κοριτσιών θα ξεκινήσει το δημοτικό σχολείο αλλά μόνο 2 στα δέκα κορίτσια θα φτάσουν τελικά μέχρι το γυμνάσιο. Μία στις 2 γυναίκες που ζούν στις αγροτικές περιοχές θα πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης απο κάποιον συγγενή πρίν κλείσει τα 12 και θα αποκτήσει το πρώτο της παιδί πριν τα 15 της χρόνια. Τρείς στις δέκα γυναίκες θα υποστούν σωματική κακοποίηση απο συγγενείς ή συζήγους ενώ το 70% των ανδρών θεωρεί δικαιολογημένο τον ξυλοδαρμό και τον βιασμό μιας γυναίκας.
Η ιστορία της Αννετ
Αnnet , 22 ετών, 1 κόρη 6 ετών. Ζεί στην Kireka, Uganda
Γεννήθηκα στην Kireka και όταν ημουν 4 χρονών ο πατέρας μου πήρε μια άλλη γυναίκα και εδιωξε τη μητέρα μου. Εμεινα μαζί τους μέχρι τα 6, οπότε πέθανε η μητέρα μου και ο πατέρας μου με έστειλε στο Namukozi να μείνω με το θείο του κ τη γυναίκα του.
Δεν ήθελα να μείνω με τον πατέρα μου. Δεν είναι καλός άνθρωπος. Με έστειλε να μείνω μόνη στο χωριό. Και με πήρε ο θείος μου. Αλλα δεν ήταν καλός άνθρωπος και αυτός. Με χτυπούσε, δεν μου έδινε φαγητό. Δεν μας ήθελε εκεί. Είχε ακόμα 7 παιδιά και δεν είχαμε χρήματα. Η γυναίκα του μας αγαπούσε όμως και μας φρόντιζε όσο μπορούσε. Για να ζήσουμε σκάβαμε. Επειδή δεν έχουμε γή, σκάβαμε τα χωράφια των άλλων και μας έδιναν χρήματα και φαγητό.
-Πόσο χρονών ήσουν τότε;
Δέκα. Επρεπε να βρω χρήματα για να πληρώσω το σχολείο και έτσι έσκαβα. Πήγαινα το πρωί στο σχολείο και μόλις γυρνούσα έσκαβα στο χωράφι του γείτονα. Και αυτός πλήρωνε τα δίδακτρα του σχολείουi και μας έδινε φασόλια και κασσάβα. Οταν ήμουν 12 χρονών ο θείος μου με έστειλε να μείνω στον ξάδερφο και τη γυναίκα του. Δεν ήθελα να πάω αλλά δεν είχα άλλη επιλογή.
-Πως ήταν η ζωή με τον ξάδερφο του θείου σου;
Ασχημη.Πολύ άσχημη (παύση)
-Θέλεις να μου μιλήσεις για αυτό;
Μου φερόταν άσχημα. Με χτυπούσε. Εκανα τις δουλειές του σπιτιού και μου έδιναν να φάω. Δεν μου έδιναν όμως κάθε μέρα και πολλές φορές κοιμόμουν νηστική. Η ετρωγα μόνο φασόλια για μέρες. Μου έλειπε η μαμά μου και η γιαγιά μου. Ηταν κακός άνθρωπος. Ερχόταν μεθυσμένος και με χτυπούσε. Τα βράδυα δεν με άφηνε να κοιμηθώ. Πολύ κακός άνθρωπος. Μια μέρα μου έδωσε χρήματα να πάω να δω τη γιαγιά μου. Οταν πήγα στο χωριό τους είπα πως δεν πρόκειται να γυρίσω πάλι εκεί. Ο θείος μου πήρε άλλη γυναίκα αλλά αυτή ήταν άρρωστη. Είχε την αρρώστιαii. Σε λίγους μήνες πέθανε κ αυτός. Τότε πήγα στην Καμπάλα να ζήσω μέ έναν άλλο θείο και τη γυναίκα του. Δεν είχαν χρήματα και έτσι με έστειλαν στη Masaka να δουλέψω για τη γυναίκα του επισκόπου και να με στείλει στο σχολείο. Δούλεψα σπίτι της δύο χρόνια και τελικά με έστειλε στο σχολείο όταν ήμουν 15 χρονών. Τότε έμεινα έγκυος. Το κατάλαβα όταν ήμουν 4 μηνών αλλά το ήθελα το μωρό. Ο πατέρας της κόρης μου ήθελε να πάω στο χωριό και να κάνω έκτρωση. Είπα όχι. Το ήθελα το μωρό. Δεν είπα σε κανέναν για την εγκυμοσύνη και συνέχισα το σχολείο. Ομως όταν ήμουν 7 μηνών η γυναίκα του αρχιεπίσκοπου το κατάλαβε. Με έβγαλε απο το σχολείο και με έστειλε πίσω στο χωριό. Εμεινα στη γιαγιά μου και γέννησα εκεί την κόρη μου. Οταν πήγε 8 μηνών την αφησα με τη γιαγια και ήρθα στην Καμπάλα να δουλέψω. Η γιαγιά μου τη φροντίζει αλλά είναι μεγάλη iiiκαι δεν μπορεί πια να σκάβει. Εχει άλλα 7 παιδιά στο σπίτι. Οσο μπορώ να στέλνω χρήματα, θα πηγαίνει σχολείο, αλλιώς θα πρέπει να τη φέρω μαζί μου.
Τι ονειρεύομαι; Τίποτα. Θέλω η κόρη μου να είναι καλά. Θέλω να ξαναπάω στο σχολείο. Μετά θα μπορέσω να βρώ καλύτερη δουλειά και να έχω ένα σπίτι.. Να πάρω την κόρη μου μαζί. Δεν θέλω να μένει στο χωριό, αν πάθει κάτι η γιαγιά μου ποιός θα την προσέχει; Θέλω να πάει σχολείο και να μείνει μαζί μου. Ομως δεν έχω χρήματα και δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να την πάρω.
Της Φραγκίσκας Μεγαλούδη 
η οποία είναι επίκουρη καθηγήτρια Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας. Αυτή την περίοδο εργάζεται ως ανεξάρτητη ερευνήτρια στην Καμπάλα και συνεργάζεται με ανθρωπιστικές οργανώσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου