Φάτε τους πλούσιους

Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας (του 2014), περισσότεροι από δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι τα έβγαλαν πέρα το 2011 με λιγότερα από δύο δολάρια την ημέρα. Ο ίδιος φορέας διαπιστώνει πως το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων σε πολλές χώρες, ειδικά του αναπτυσσόμενου κόσμου, διευρύνεται. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, μ” άλλα λόγια, και οι φτωχοί φτωχότεροι. 

Προ ημερών, το περιοδικό Φορμπς, προς επίρρωση των συμπερασμάτων της Παγκόσμιας Τράπεζας, δημοσίευσε τη λίστα με τους δισεκατομμυριούχους του κόσμου. 
Σε σύγκριση με την περσινή αντίστοιχη, αυξήθηκαν τόσο οι πάμπλουτοι, όσο και ο πλούτος τους. 
Έτσι, σήμερα, λιγότερο από δυο χιλιάδες άτομα κατέχουν περισσότερα από επτά τρισεκατομμύρια δολάρια. 
 Για να καταλάβουμε το κολοσσιαίο μέγεθος αυτού του ποσού, να πούμε πως το Παγκόσμιο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, είναι λίγο περισσότερο από 64 τρισεκατομμύρια δολάρια (με στοιχεία του 2010). 
Αυτά τα 1826 άτομα, κατέχουν, όλα μαζί, περισσότερα απ” όσα είναι το ΑΕΠ της Κίνας (6 τρις).

Ο Μαχάτμα Γκάντι έλεγε πως η χειρότερη μορφή βίας είναι η φτώχεια. 
Η φτώχεια είναι επίσης, σύμφωνα με ειδικούς της κοινωνικής ιατρικής, ο σημαντικότερος νοσογόνος παράγοντας. Αν δεν υπήρχε η ακραία φτώχεια, δεν θα πέθαιναν κάθε μέρα στον κόσμο γύρω στους είκοσι επτά χιλιάδες άνθρωποι από πείνα, ή από αιτίες που σχετίζονται με την πείνα, σύμφωνα με τον ΟΗΕ – να σημειώσουμε επίσης πως από αυτές τις 27000 των λιμοκτονούντων, οι περίπου εικοσιπέντε χιλιάδες είναι παιδιά.

Εάν δεν απατώμαι, σήμερα, στον κόσμο, επικρατεί πανταχόθεν ο καπιταλισμός – ή όχι; 
Τα νούμερα που διαβάσατε, συνεπώς, και χωρίς να το ψειρίσουμε πολύ, είναι συνέπειες της εφαρμογής του συγκεκριμένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος. 
Αυτού που επιτρέπει σε δυο χιλιάδες ανθρώπους, όσοι είναι περίπου οι κάτοικοι των Σφακίων της Κρήτης, να κατέχουν το ένα ένατο του παγκόσμιου ΑΕΠ. 
Κι έτσι έχουμε από τη μια παιδιά που δεν έχουν μια μπουκιά να βάλουν στο στόμα τους, κι από την άλλη τύπους σαν τον Μουκές Αμπάνι, Ινδό δισεκατομμυριούχο στην πρώτη πεντάδα της λίστας Φορμπς, να μένει στο ακριβότερο σπίτι του κόσμου, έναν ιδιόκτητο ουρανοξύστη 27 ορόφων στη Βομβάη, που κοστίζει ένα δισεκατομμύριο δολάρια.

Μάλλον θα ακουστώ αφελής, πιθανότατα γιατί είμαι τέτοιος, αλλά να μου επιτρέψετε να παρατηρήσω πως εφόσον συμβαίνουν αυτά τα αίσχη, καταλήγω πως αυτό το οικονομικό σύστημα είναι λάθος. 
Τί σημαίνει λάθος; Με δεδομένες αυτές τις είκοσι χιλιάδες ανθρώπους που σβήνουν κάθε μέρα επειδή δεν έχουν να φάνε αυτό που άλλοι πετούν στα σκουπίδια, με δεδομένες τις αρρώστιες, τη μιζέρια και τη στέρηση σ΄ ολόκληρη τη γη, να εξειδικεύσω την έννοια λάθος: ο καπιταλισμός είναι σκάρτος, εσφαλμένος, καταστροφικός, επικίνδυνος για τη δημόσια υγεία, φονικός, ληστρικός, ολέθριος και αποτρόπαιος.

Ασφαλώς και κάθε άνθρωπος θα πρέπει να είναι ελεύθερος να βελτιώνει τη ζωή του κατά το δοκούν, χωρίς όμως να βλάπτει τους άλλους. 
Ασφαλώς και ο καθένας θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να πλουτίσει σύμφωνα με τις ικανότητές του, την τύχη και τη μόρφωσή του, αλλά μέχρι ενός ορισμένου σημείου – ο πλούτος που παράγεται από αυτό το σημείο και μετά πρέπει να πηγαίνει, ολόκληρος, στα δισεκατομμύρια των συνανθρώπων μας που έχουν άμεση ανάγκη. 
Δε λέω να είμαστε όλοι φτωχοί, αλλά ας ταΐσουμε πρώτα τους πεινασμένους, ας ανακουφίσουμε πρώτα τους αρρώστους, ας μορφώσουμε πρώτα τα παιδιά, ας στεγάσουμε πρώτα τους ανέστιους, και μετά ας φτιάξουν χρυσές τουαλέτες οι Κροίσοι για τους βαρύτιμους πισινούς τους.

Εάν δε γίνει αυτό, κι όσο περνάει ο καιρός και η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών ανοίγει κι άλλο, τότε οι πεινώντες δεν θα έχουν άλλη επιλογή, τελικά, από το να φάνε τους πλούσιους. Με την ευχή μου – και μακάρι να ζω για να το δω αυτό.