Ανέκδοτο - Οι δύο Φίλοι

Συναντιούνται τυχαία στον δρόμο δύο παλιοί φίλοι μετά από πολύ καιρό.

- Που είσαι ρε Μήτσο χρόνια και ζαμάνια.- Ναι ρε Γιάννη πολύ ήθελα να τα πούμε, πώς τα πας με την ζωή σου ;- E, να,παντρεύτηκα έκανα και μια κορούλα, μεγάλωσε τώρα, αλλά έχω αρχίσει ν' ανησυχώ.- Και γω μια απ' τα ίδια φίλε, τι τρέχει με την δικιά σου ;- Nα μωρέ, όλο ατυχίες το μωρό μου!Είχε γνωρίσει έναν Πατρινό, σοβαρή σχέση, μας πήγε να γνωρίσουμε τους γονιούς του, δώσαμε τα χέρια, μας φιλοξένησαν οι άνθρωποι, αρραβώνες, δαχτυλίδια, τραπεζώματα και γλέντια, πολύ καλά περάσαμε, μετά απο μια βδομάδα όμως κάτι πηγε στραβά και χωρίσανε τα παιδιά.
Μετά μας έφερε έναν απ' την Θεσσαλονίκη, πολύ καλό παιδί και αυτός, στρωμένη δουλειά, πάμε πάνω, μας φιλοξενούν και δώστου εξόδους και γλέντια, για ημερομηνία ψάχναμε, πάλι όμως μέσα σε λίγο καιρό τo διαλύσανε.
Σειρά είχε ένας Κρητικός, γνωρίσαμε την Κρητική φιλοξενία.
Εκεί να δεις γλέντι, τσικουδιές και μπαλωθιές, χαμός, όλα καλά, πάνω που τα είχαμε συμφωνήσει όλα με τους συμπεθέρους ένα τσακωμός χάλασε τα πάντα.Στη συνέχεια γνώρισε κι έναν από πάνω απ' την Καβάλα , έναν απ' την Κόρινθο και τώρα τελευταία έναν Αθηναίο, μια απ΄ τα ίδια όμως...
Εν ολίγοις έχουμε γυρίσει την μισή Ελλάδα φίλε μου, άλλα δεν έχει στεριώσει πουθενά το Μαράκι μας.Για πες μου εσύ τώρα, πώς τα πας με την δικιά σου ;- Tι να σου πω ρε φίλε, και μας πουτ@ν@κι είναι, αλλά δεν το γλεντάμε τόσο καλά !!!