Κλιμάκωση κινητοποιήσεων, τώρα!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου

Είναι βέβαιο ότι οι κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και τους υπεύθυνους για τη σημερινή κατάσταση, αν και εντυπωσιακές ως προς τον όγκο τους, είναι ανεπαρκείς σε σχέση με το τι διακυβεύεται και κινδυνεύουν να εκφυλιστούν.

Εξ ου και είναι αναγκαίο να μεθοδευθεί άμεσα η κλιμάκωσή τους.

Κάτι τέτοιο προϋποθέτει αρχικά πρωτοβουλίες μετωπικο -κοινωνικά και πολιτικά- συντονισμού της δράσης και ανύψωσης της πάλης πέρα από το συνδικαλιστικό επίπεδο στο πολιτικό, πράγμα που σημαίνει και άμεσες διεκδικήσεις πολιτικού χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα η παύση πληρωμών, η διαγραφή του χρέους και η έξοδος από την ΟΝΕ, το αίτημα εθνικοποίησης τραπεζών, της άμεσης παύσης της όποιας ιδιωτικοποίησης...

Πέραν όμως αυτών, η κλιμάκωση απαιτεί και άλλες μορφές δράσης πέρα από τις ανά αραιά διαστήματα -τέτοια, που λες και επιλέγονται ώστε να ξεκόβεται η μια κινητοποίηση από την επόμενή της και για να μην υπάρχει συνεχής εγρήγορση- έστω και πετυχημένες, μονοήμερες γενικές απεργίες και αντίστοιχες μαζικές συγκεντρώσεις- διαδηλώσεις.

Και για να ξεκινήσω από τον δικό μου χώρο. Διερωτώμαι μήπως ήλθε η ώρα στα λύκεια και τα πανεπιστήμια, όπου για πρώτη χρονιά δεν κουνιέται φύλλο, να ξεκινήσουν οι καταλήψεις, συνδυασμένες αυτή τη φορά και με γενικά πολιτικά αιτήματα, στον βαθμό που είναι προφανές ότι η πρώτη που πλήττεται από τα μέτρα είναι η νέα γενιά;

*Μήπως ήλθε η ώρα η προοδευτική διανόηση να συνειδητοποιήσει ότι, σε τούτη τουλάχιστον τη φάση, «ξερή, αδελφέ, είν' η θεωρία και χλωρό το χρυσόδεντρο μόνο της ζωής» και να εμπλακεί ενεργά στους λαϊκούς αγώνες;

*Μήπως ήλθε η ώρα η αγροτιά να συντονίσει με τις γνωστές κινητοποιήσεις της τα βήματά της με τους μισθωτούς;

*Μήπως ήλθε η ώρα οι μικρομεσαίοι δέσμιοι των τραπεζών οι οποίοι μέχρι τώρα δεν έχουν κλείσει ούτε μία μέρα τα μαγαζιά τους, να συντονιστούν με τους μισθωτούς και τους ανέργους, στους οποίους θα ανήκουν αύριο πολλοί από αυτούς;

*Μήπως ήλθε η ώρα πέρα των διαδηλώσεων να υπάρξουν και άλλες ανώτερες μορφές πάλης, όπως για παράδειγμα καταλήψεις τόπων δουλειάς και τόπων που συμβολίζουν διεθνώς και τοπικά το κυρίαρχο σύστημα;

*Μήπως ήλθε η ώρα να γίνουμε όλοι και ακτιβιστές και να αποδείξουμε με συγκεκριμένες ενέργειες τον πλούτο της λαϊκής αυτενέργειας;

*Μήπως ήλθε η ώρα αν μη τι άλλο να προβληθεί και να διεκδικηθεί το αίτημα μιας γενικής απεργίας διαρκείας, με πρώτο και αδιαπραγμάτευτο αίτημά της, όπως τον Μάιο του '68, να πληρωθούν τα χαμένα μεροκάματα;

*Μήπως ήλθε η ώρα να παρθούν πρωτοβουλίες, από τη μια για να αποκαλυφθεί ο συνδυασμός του λεκτικού ριζοσπαστισμού με τον ρεφορμισμό και από την άλλη για να ξεπεραστεί ο προκλητικός πια, διασπαστικός αυτισμός τμημάτων της Αριστεράς;

*Μήπως ήλθε η ώρα, αντί να ρίχνουμε διάσπαρτες εκτονωτικές πιστολιές στον αέρα, να χτυπήσουμε συντονισμένα στο ψαχνό του συστήματος, εκεί που το κάνει να σφαδάζει;

Τελικά, αν δεν επιλεγεί άμεσα ο δρόμος της πολύμορφης αγωνιστικής κλιμάκωσης των αγώνων, αυτό ουσιαστικά σημαίνει παράδοση άνευ όρων στα αρπακτικά της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, που, ως αδίστακτα που είναι, θα συνεχίσουν και θα εντείνουν την εις βάρος μας αφαίμαξη. Και αν ακόμη οδηγηθούμε εκ των πραγμάτων και της τραγικότητας της κατάστασής μας να αντιδράσουμε, όπως έγινε στην Αργεντινή μετά από δυο-τρία χρόνια, έστω κι αν σωθούμε, τότε αυτό θα συμβεί με ένα κόστος πολύ μεγαλύτερο.

Γι' αυτό, μία λύση υπάρχει απέναντι στην αδιέξοδη και άδικη κυβερνητική πολιτική, που στόχο έχει να πληρώσουν την κρίση οι μόνοι που δεν ευθύνονται γι' αυτήν: άμεση κλιμάκωση του αγώνα με όλες τις μορφές, όχι βεβαίως τυχοδιωκτικά αλλά με βάση το τι επιτρέπει ο κάθε φορά συσχετισμός δυνάμεων ανάμεσα στην κρατική βία και τη λαϊκή δυναμική.

Ο Αϊνστάιν και η κρίση

Ο Αϊνστάιν, ο μεγαλύτερος φυσικός του 20ού αιώνα, μίλησε έμμεσα για την οικονομική κρίση, πολύ πριν εκείνη υπάρξει.

Μπορεί όσα δήλωσε να ειπώθηκαν πολλά χρόνια πριν, αλλά τα λόγια του είναι πιο επίκαιρα από ποτέ και δίνουν μια θετική θεώρηση σε όλα όσα μας συμβαίνουν!

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Ζαν Πωλ Σαρτρ ο Αϊνστάιν ήταν ένας πραγματικός διανοούμενος που θεωρούσε τον εαυτό του αφενός ταγμένο στο επιστημονικό πεδίο, αυξάνοντας έμμεσα τη στρατιωτική δύναμη των ισχυρών, και αφετέρου ένας σκεπτόμενος άνθρωπος που κατήγγελλε τις επεκτατικές κινήσεις των ισχυρών. Ο ίδιος έλεγε πάντως πως η ζωή του ήταν «μοιρασμένη ανάμεσα στην πολιτική και τις εξισώσεις».

Αντλείστε έμπνευση, λοιπόν, από τα λόγια μιας από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες του 20ου αιώνα:

«Μην προσποιούμαστε πως τα πράγματα θα αλλάξουν αν συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Μία κρίση μπορεί να αποδειχθεί πραγματική ευλογία για κάθε άνθρωπο, για κάθε έθνος. Επειδή όλες οι κρίσεις φέρνουν πρόοδο.

Η δημιουργία γεννιέται μέσα από την οδύνη, ακριβώς όπως η μέρα γεννιέται μέσα από το σκότος της νύχτας.

Μέσα στην κρίση γεννιέται η επινοητικότητα, οι ανακαλύψεις και οι μεγάλες στρατηγικές. Εκείνος που ξεπερνά την κρίση, ξεπερνά τον εαυτό του χωρίς να εξαντληθεί. Εκείνος που αποδίδει την αποτυχία του σε μία κρίση υποβιβάζει το ταλέντο του και δίνει περισσότερη σημασία στα προβλήματα παρά στις λύσεις.

Η ανικανότητα είναι η πραγματική κρίση.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των λαών και των εθνών είναι η νωχελικότητα με τη οποία προσεγγίζουν τις λύσεις των προβλημάτων τους.

Δεν υπάρχει πρόκληση χωρίς μία κρίση. Χωρίς τις προκλήσεις η ζωή γίνεται ρουτίνα, ένα αργό βασανιστήριο.

Δεν υπάρχει αρετή χωρίς κρίση. Μόνο μέσα σε κατάσταση κρίσης μπορούμε να βγάλουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Χωρίς την κρίση, κάθε άνεμος μετατρέπεται σε τρυφερό άγγιγμα. Κάθε αναφορά σε μία κρίση, απλά την προμοτάρει. Το να μην μιλάς για μια κρίση προάγει τον κομφορμισμό. Αντιθέτως, ας δουλέψουμε σκληρά! Ας σταματήσουμε, μια για πάντα, την μαινόμενη κρίση που αντιπροσωπεύει την τραγωδία της άρνησής μας να την αντιμετωπίσουμε!»

Αυτά έλεγε ο Αϊνστάιν για τη χρησιμότητα της κρίσης και εμείς δεν έχουμε παρά να επεξεργαστούμε και να αξιοποιήσουμε τα μηνύματά του.

Απο kala-nea

Παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος

Αν πάλι είστε φανατικοί καπνιστές τότε ..... αλλάξτε συνήθεια ...

Σ΄ αγαπώ γιατί είσ΄ ωραία

«ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ πήραν την, πήραν τη Σαλονίκη, πήραν και την Αγια-Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι»...

29 Μαΐου 1453... Η «αποφράς ημέρα»... Η επέτειος της Πτώσης... (Σαν σχήμα οξύμωρο: «Η επέτειος μιας πτώσης»). Η πολιορκία άρχισε από τις 7 του Απρίλη... Κι ενώ το Βυζάντιο ψυχορραγούσε, ο σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ «πάτησε» την ΑγιαΣοφιά... Τίτλοι τέλους σε μαύρο φόντο...

Πέντε αιώνες αργότερα... 11 Οκτωβρίου 1922... Μικρασιατική Καταστροφή... Αρπαγές και λεηλασίες, αίμα και βία, βασανισμοί και μαρτυρικοί θάνατοι, γκρέμισμα σχολειών και εκκλησιών, νεκροί κι αιχμάλωτοι, σφαγές, θηριωδίες, «τάγματα εργασίας» που χάθηκαν για πάντα, πόνος, δάκρυ, οδύνη, φρίκη...

1.500.000 πρόσφυγες ξεβράζουν τα σαπιοκάραβα στις αφιλόξενες ελληνικές ακτές... Οικογένειες χωρίζονται για πάντα, παιδιά χάνονται, μανάδες ψάχνουν στο πουθενά και στο τίποτα... Οι ραδιοφωνικές εκπομπές του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στη δεκαετία του ΄60- 40 χρόνια αργότερα- επιμένουν χωρίς αποτέλεσμα:

«Αναζητείται... εξηφανίσθη... τον αναζητούν οι οικείοι του». Και τα χρόνια πέρναγαν... Και οι «οικείοι» έφευγαν απ΄ τη ζωή... Και δεν τον αναζητούσε πια κανείς... Ποτέ κανείς...

Απόγονος Μικρασιατών κι εγώ...

Μεγαλωμένη με τα παραμύθια, τους ήχους και τις μυρωδιές μιας σπαραγμένης Πόλης...

Ο παππούς και η γιαγιά φύγανε, σχεδόν παιδιά, στα 20 τους χρόνια πρόσφυγες στη Θεσσαλονίκη. Μέσα από τα μάτια τους, ξεδιπλώνονταν οι μνήμες... Μνήμες από μετάξια και βελούδα, ζαφείρια και μπριλάντια, μπαχάρια μεθυστικά, χαλιά περσικά, ασήμια σκαλισμένα... Φωτογραφίες στο χρώμα της σέπιας:

Αρχόντισσες σφιγμένες στους κορσέδες, ταφταδένιες πτυχές να αγκαλιάζουν το τορνευτό σώμα... Και μακριές πέρλες στον λαιμό...

μαργαριτάρια που γίναν δάκρυα... Και δεν στεγνώσανε ποτέ...

ΠΩΣ ΑΓΑΠΟΥΣΑ πάντα αυτό το ποίημα του Κωστή Παλαμά...

«Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα, μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα, λυπητερά Πως η ψυχή μου σέρνεται μαζί σας Είναι χυμένη απ΄ τη μουσική σας Και πάει με τα δικά σας τα φτερά...» Κι όσο κι αν τους ξέβραζε μια άγρια θάλασσα, απελπισμένους, τρομαγμένους, ρακένδυτους σε ξένες πολιτείες, εκείνοι είχαν ραμμένη στη φόδρα του μεσοφοριού την αρχοντιά τους. Κι ας τους κορόιδευαν οι «γηγενείς» που μιλούσαν αλλιώτικα, παράξενα:

- Γιαβρί μου, τζιέρι μου, να σε κάμω κιοφτεδάκια;

- Ναι για!

Κι αυτές οι μνήμες οι ακριβές, οι χρυσοποίκιλτες, οι περίτεχνες, πέρασαν από μάνα σε παιδί. Από γενιά σε γενιά. Τρύπωσαν βαθιά στο DΝΑ μας, έγιναν αποσκευή ζωής... Κι έτσι προχωρήσαμε όλοι εμείς... Εμείς οι απόγονοι των Μικρασιατών... Η Λουκία, η Σύλβα, η Ελενα... Η γιαγιά, η μάνα, η εγγονή...

«Μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα λυπητερά...» Η Λουκία, η Σύλβα, η Ελενα...

«Σας γέννησε και μέσα σας μιλάει Και βογγάει και βαριά μοσκοβολάει Η λαγγεμένη Ανατολή» Η γιαγιά, η μάνα, η εγγονή...

«Και μια φυλή ζει μέσα σας και λιώνει Και μια ζωή δεμένη σπαρταρά Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα, Μακρόσυρτα τραγούδια, ανατολίτικα, Λυπητερά...» Οι ρίζες μας βαθιές... Οι μνήμες πεισματικές... Ενάντια στην ιστορική λήθη θα εμμένουμε και θα επιμένουμε... Θα θυμόμαστε και θα θυμίζουμε...

ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ; Ποτέ! Καμιά πατρίδα δεν είναι χαμένη όταν την κουβαλάς μες στην ψυχή σου... Οταν ζει στης καρδιάς σου την καρδιά- ακούς τον παλμό της... Κι όσο η Μικρασία έχει παλμό, είναι μια ζωντανή πατρίδα...

Και όλοι εμείς της τραγουδάμε σιγανά, τρυφερά, σαν νανούρισμα τις νύχτες... «Σ΄ αγαπώ... Σ΄ αγαπώ γιατί είσ΄ ωραία... Σ΄ αγαπώ γιατί είσαι συ»!

Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ

Σύγχρονη Κοσμογονία ή η κατάρρευση του υπαρκτού σκοταδισμού

του Δ. Β. Νανόπουλου

Έδρα Θεωρητικής Φυσικής, Ακαδημία Αθηνών
Mitchell / Heep ΄Εδρα Φυσικής Υψηλών Ενεργειών & Διακεκριμένος
Καθηγητής Φυσικής, Πανεπιστήμιο Texas A & M , USA

Πρόσφατες κοσμολογικές παρατηρήσεις παρέχουν αδιαμφισβήτητες ενδείξεις για μία δραματική αλλαγή, μία μετατόπιση παραδείγματος ( paradigm shift ) στις απόψεις μας για το Σύμπαν, πρωτοφανή στην ιστορία της Ανθρωπότητας. Τα νέα κοσμολογικά δεδομένα από τον W ilkinson Microwave A nisotropy P roject ( WMAP ) δορυφόρο της NASA , όπως παρουσιάστηκαν τον Φεβρουάριο του 2003, υποδεικνύουν σαφέστατα ότι ζούμε σε ένα αεί – διαστελλόμενο, επίπεδο, (άρα)ολικής ενέργειας μηδέν , Σύμπαν. Ένα Σύμπαν που επιταχύνεται από κάποια μορφή Σκοτεινής Ενέργειας, που συνιστά 73% της Συμπαντικής Ενέργειας, ενώ το υπόλοιπο 23% συνίσταται από Σκοτεινή Ύλη και μόνο 4% αποτελείται από την γνωστή μας ατομική ύλη, απ

ό την οποία είναι φτιαγμένος ο Ήλιος, οι πλανήτες και εμείς. Αυτή η εικόνα του Σύμπαντος είναι σε πλήρη συμφωνία με το Κοσμολογικό Πληθωριστικό Μοντέλο που προτείνει ότι ολόκληρο το Σύμπαν είναι αποτέλεσμα μιας τυχαίας κβαντικής διακύμανσης 13.7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Επίσης, προτείνει μία συνεπή εξέλιξη του Σύμπαντος από την εμφάνισή του έως σήμερα, εξηγώντας επιτυχώς όλες τις δομές του Σύμπαντος, μεγάλες και μικρές, στηριζόμενο στους Φυσικούς νόμους της Κβαντικής Φυσικής και της βαρύτητας. Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται!

Ολόκληρο το Σύμπαν, και εμείς μαζί σαν εμπεριεχόμενα στοιχεία του, είναι προϊόν τυχαίων κβαντικών διαδικασιών που κατορθώνουν δυναμικά να επιζήσουν, να εξελιχθούν και να αυτο-αναπαραχθούν. Δεν πρέπει να μας ξεφύγει το γεγονός ότι ζούμε σε ένα Σύμπαν, μηδενικής ολικής ενέργειας. Ευτυχώς όμως μιλάμε για ένα δυναμικό μηδέν, με την έννοια ότι το άθροισμα της ενέργειας διαστολής (κινητική) άρα θετική ενέργεια και της βαρυτικής ενέργειας (ελκτική) άρα αρνητική είναι συνεχώς μηδέν, ενώ κάθε κομμάτι ξεχωριστά είναι μη μηδενικό.

Εν τέλει είμαστε μία ανακατανομή του τίποτα!

Αυτή η αξιοθαύμαστη αλλαγή στις απόψεις μας για το Σύμπαν, στηριγμένη στην επιστημονική παρατήρηση και σε αναπαραγωγίσιμα πειραματικά δεδομένα, είναι πολύ πιο μεγάλη ακόμη και από την Αρισταρχο-Κοπερνίκια επανάσταση ( Revolution ) που μας πέρασε από το γεωκεντρικό στο ηλιοκεντρικό σύστημα. Όχι μόνο δεν είμαστε (σ)το κέντρο του Σύμπαντος αλλά δεν είμαστε καν φτιαγμένοι από το κύριο υλικό που είναι φτιαγμένο ολόκληρο το Σύμπαν. Είναι αν θέλετε το τελικό στάδιο της Αρισταρχο-Κοπερνίκιας Επανάστασης, αλλά συνάμα και η αυγή της νέας Αναγέννησης στηριγμένης ατόφια στην επιστημονική γνώση.

Όλα αυτά τα εν εξελίξει ευρισκόμενα δραματικά επιστημονικά γεγονότα συνδυασμένα με την Δαρβίνια αρχή της εξέλιξης μέσα από Φυσική επιλογή και τις τελευταίες επαναστατικές εξελίξεις της Νευροεπιστήμης όπου μας λέει ξεκάθαρα ότι ο εγκέφαλος είναι η μηχανή του νου, δεν μπορούν παρά να αλλάξουν ριζικά την συνείδησή μας περί κόσμου. Ηθικές, φιλοσοφικές και ελπίζω πολιτικές απόψεις δεν μπορεί παρά να επηρεασθούν από αυτά τα μηνύματα της Μοντέρνας Επιστημονικής γνώσης.

Δεν πρέπει βέβαια να περιμένουμε ότι πεποιθήσεις χιλιάδων ετών, βασισμένες στον φόβο και την άγνοια, θα ενδώσουν εύκολα ή ακαριαία, αλλά πρέπει να πολεμήσουμε για την αλήθεια και να αποφύγουμε τον Στρουθοκαμηλισμό. Όπως είπε ο μεγάλος Γερμανός μαθηματικός David Hilbert “ Wir m u ssen wissen und wir werden wissen ” (πρέπει να μάθουμε και θα μάθουμε), και τολμώ να πω ότι τώρα μάθαμε. Το τυχαίο, κομψό αλλά και συναρπαστικό Σύμπαν είναι εδώ.

Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται ρομαντικά και εξωπραγματικά αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε. Έτσι κλείνοντας θα ήθελα να σας θυμίσω μερικούς στίχους ενός μεγάλου τροβαδούρου της γενιάς μου, του John Lennon , από το “ Imagine ”, “ You may think I am a dreamer , but I hope I am not the only one …”

Σοφά λόγια Ελλήνων

Δεν ωφελεί να οργιζόμαστε απέναντι στις περιστάσεις, γιατί είναι κουφές στην οργή μας.

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ (480 – 406 π.Χ.)

Όταν μεν είσαι μόνος σου, να είσαι μετριόφρονας, όταν δε είσαι με άλλους, να είσαι ειλικρινής...

ΠΛΑΤΩΝ (427 – 345 π.Χ.)

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ανόητων είναι ότι προσέχουν τα σφάλματα των άλλων και δεν βλέπουν τα δικά τους.

ΚΙΚΕΡΩΝ (106 – 43 π.Χ.)

Κανείς ανόητος δεν ξέρει ποτέ πότε πρέπει να σιωπά.

ΑΡΙΣΤΙΠΠΟΣ (435 – 355 π.Χ.)

Μη λες πάντα όσα γνωρίζεις αλλά γνώριζε πάντα όσα λες...

ΣΩΚΡΑΤΗΣ (469 – 399 π.Χ.)

Τις Πταίει? Ο John Law και η Απληστία μας

Η Ιστορία έχει έναν πολύ παράξενο τρόπο να επαναλαμβάνεται. Κατά έναν ειρωνικό τρόπο κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν μπορείς με ακρίβεια να κατανοήσεις το παρόν ή ακόμα και να προβλέψεις το μέλλον! Σαν κάποιο μικρό παιδί να παίζει ξανά και ξανά το ίδιο παιχνίδι αλλάζοντας μόνο τα "πιόνια" του ,κρατώντας ωστόσο το ίδιο πάντα "σενάριο". Παρακάτω λοιπόν ακολουθεί η ιστορία του John Law, του ανθρώπου που εφηύρε το χρήμα ως χαρτονόμισμα.

Γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια τραπεζιτών στο Εδιμβούργο της Σκοτίας το 1671. Από μικρός είχε δύο μεγάλες αγάπες: τα μαθηματικά και τις γυναίκες. Για το πρώτο οι δάσκαλοί του έμεναν έκπληκτοι από την ευφυΐα του. Ενώ όσον αφορά τις γυναίκες, η οικιακή τους βοηθός τον μάθαινε (στα κρυφά) για τους τρόπους συμπεριφοράς και αποπλάνησης στα αριστοκρατικά σαλόνια. Δεν πίστευε στο Θεό και αυτό ήταν πάλι κάτι πρωτότυπο γι' αυτό το παιδί, αν λάβουμε υπόψη μας ότι τότε όλοι πίστευαν και σέβονταν τη θέληση του Θεού. Ακόμα και όταν ο πατέρας του εγχειρίστηκε, εκείνος δεν περίμενε από το Θεό να τον γιατρέψει και αποδέχτηκε ότι βάσει στατιστικών πιθανοτήτων θα πέθαινε. Έτσι και έγινε. Μετά το θάνατο του πατέρα του κληρονόμησε όλη την οικογενειακή περιουσία έφυγε από την Σκοτία και πήγε στο Λονδίνο.

Η ζωή του δεν ήταν πια η ίδια. Έπαιζε χαρτιά και έχασε όλη την περιουσία του στο τζόγο. Σκότωσε για μια γυναίκα, σε μονομαχία έναν Άγγλο και έτσι εκδιώχτηκε από την Αγγλία ως δολοφόνος. Το μυαλό του όμως είχε γίνει πιο κοφτερό. Αποζητούσε τρόπους να βγάλει χρήματα. Θεωρούσε ανοησία να μετριέται το χρήμα με χρυσά τάλιρα, ενώ θα μπορούσε να τυπωθεί στο χαρτί.

Κανείς όμως δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά. Στην προσπάθειά του αυτή, γνώρισε πολύ κόσμο με επιρροή σε σημαντικές θέσεις των κρατών της Ευρώπης, αλλά κανείς δεν τον εμπιστευόταν, ώστε να υλοποιήσει την ιδέα του. Οι γυναίκες συνέχιζαν να πέφτουν στην αγκαλιά του, περνούσε καλά με τα λεφτά που έβγαζε από τις μικροαπατεωνιές του, όμως όλα αυτά δεν τον ικανοποιούσαν.

Ώσπου μια μέρα ο Δούκας της Ορλεάνης, τον όποιο γνώρισε στο Παρίσι, του έδωσε γαλλική υπηκοότητα. Όχι μονό αυτό! Το διόρισε ελεγκτή των οικονομικών! Τότε ο John Law πήγε στην Banque Generale και εκεί έκανε το όνειρο του πραγματικότητα. Το Χρήμα τυπώθηκε στο χαρτί, εγκεκριμένα μάλιστα από το κράτος της Γαλλίας. Το χρήμα έρεε άφθονο. Η οικονομία άρχισε να ανθίζει, η φτώχεια άρχισε να εξαλείφεται. Ο John ήταν πια, όχι μόνο ο πλουσιότερος άνθρωπος της Ευρώπης, αλλά και ο πιο ευτυχισμένος. Το όραμά του έγινε πραγματικότητα. Βρήκε τον τρόπο να πολεμήσει τη φτώχεια.

Όμως η ευτυχία δεν κράτησε για πολύ. Οι άνθρωποι είναι άπληστοι σε οποιαδήποτε κοινωνία ή εποχή κι αν ζουν. Έτσι και τότε, το κράτος άρχισε να πληρώνει τα χρέη μέσω του τυπογραφείου του John με χάρτινα νομίσματα, τεράστια χρέη, και αφού τα πλήρωσε, τότε στην Γαλλία φάνηκε η γύμνια του εικονικού πλούτου. Ο πληθωρισμός είχε αυξηθεί πολύ, οι Γάλλοι έχασαν τις ανέσεις που είχαν συνηθίσει να ζουν, αυτό έφερε πανικό στη γαλλική κοινωνία και με τη σειρά της στην οικονομία της χώρας. Και η κρίση εξαπλώθηκε πολύ σύντομα και σ' όλη την Ευρώπη.

Οι πλούσιοι άρχισαν να χάνουν αρκετές περιουσίες, ενώ οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι. Σήμερα οι εγκυκλοπαίδειες θεωρούν ότι εκείνος ήταν ένας από τους λόγους που ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση το 1789. Προσπάθησε για έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς να λάβει υπόψη του ότι εκτός από τους φτωχούς που θα έφτιαχναν τη ζωή τους, οι πλούσιοι θα προσπαθούσαν να ογκώνουν τις περιουσίες τους. Ήλπιζε μάλλον στο ότι οι άνθρωποι μπορεί να γίνουν όλοι ίσοι, ακόμα και στον πλούτο, αλλά δε σκέφτηκε την απληστία των ανθρώπων και έτσι αυτοεξορίστηκε στην Βενετία.

Συνέχισε να ζει από τα κέρδη που του έφερνε ο τζόγος, ποντάροντας πάντα στις πιθανότητες των φύλλων που είχε ο αντίπαλος. Πέθανε στη Βενετία. Και ο κόσμος δεν ήταν ποτέ ο ίδιος...

Απο mythogenia

Πινακίδες και αγγελίες για .... γέλια

Αγγελία σε εφημερίδα της Αθήνας:

«ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΗΣ ΜΕ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΖΑΜΠΑ» (αντι για Java)

Σε κάποια ταμπέλα κάπου στην Αθήνα:

«ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΘΑΡΗ. ΠΕΤΑΤΕ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΑΣ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ»

Κάποια επιγραφή:

«ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ. ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ»

Ταμπέλα δίπλα στο δρόμο προς Χανιά:

«ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΑΣΚΟΠΑ»

Πινακίδα:

«ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΠΕΡΣΙΚΑ ΧΑΛΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΑΣ»

Πινακίδα σε parking:

«ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΚ/ΡΙΣΜΑ» (Έφαγε δηλαδή το A, που έπιανε τόσο χώρο)

Πινακίδα σε ταβέρνα:

«ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙ, ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΠΛΗΡΩΣΕΙ!»

Αγγελία:

«ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΜΗΧΑΝΑΚΙ ΜΕ ΔΥΟ ΡΟΔΕΣ, ΤΡΙΚΥΚΛΟ»

Πινακίδα σε ενοικιάσεις αυτοκίνητων και μοτοσικλετών:

«DUCKS FOR RENT»

Πινακίδα σε κάποιο κατάστημα στην Αθήνα:

«ΟΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΘΑ ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ»

Σε κάποια πινακίδα στην Ασπροβάλτα:

«DOLOMATA ΓΙΑ FISHING»

Σε πινακίδα ουρητηρίων στην Καλαμάτα:

«ΜΗΝ ΠΕΤΑΤΕ ΤΑ ΑΠΟΤΣΙΓΑΡΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ XEΣΤΡΑ. ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΧΕΖΟΥΜΕ ΣΤΑ ΤΑΣΑΚΙΑ

ΣΑΣ»

Ταμπέλα σε κατάστημα στην Αθήνα:

«ΑΝΟΙΚΤΑ 7 ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ. ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΛΕΙΣΤΑ»

Ταμπέλα κάπου στην Αθήνα:

«ΠΡΟΣΟΧΗ. ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΝΤΑΙ ΔΩΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΠΡΕΖΑΚΙΑ. ΤΗΛ. 100»

Τίτλος ειδήσεων στο Alpha:

«ΓΙΑΓΙΑ 105 ΧΡΟΝΩΝ, ΕΙΔΕ ΝΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΡΕΙΣ ΑΙΩΝΕΣ»

Κάποια ταμπέλα στην Αθήνα:

«ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΓΙΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ»

Σε καρτοτηλεφωνο με ηλιακό συλλέκτη:

«ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΔΥ»

Πινακίδα σε φράχτη κτήματος:

"ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ. ΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΘΑ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝΤΑΙ. ΟΙ ΕΠΙΖΩΝΤΕΣ ΘΑ

ΒΑΣΑΝΙΖΟΝΤΑΙ..."

Χαζές ερωτήσεις - έξυπνες απαντήσεις

01. Γυρίζεις σπίτι κατάκοπος και σου λένε:

- Ήρθες;

(Όχι έρχομαι σε 10 λεπτά!)

02. Σε παίρνουν τηλέφωνο στο σταθερό:

- Έλα ρε σπίτι είσαι;

( Όχι, είμαι στο χωράφι κι έχω κάνει εκτροπή!)

03. Σε καφετέρια:

- Ένα frappe γλυκό, χωρίς.

- Χωρίς γάλα;

(Όχι, χωρίς καλαμάκι!)

04. Συναντιέσαι με ένα φίλο:

- Έλα ρε, που είσαι;

(Στην απέναντι γωνία!)

05. Ανάβεις το θερμοσίφωνο:

- Θα κάνεις μπάνιο;

(Όχι το άναψα για να καίει ρεύμα!)

06. Ντύνεσαι και ετοιμάζεσαι να φύγεις, οπότε ακούς:

- θα βγεις;

( Όχι, προβάρω ρούχα!)

07. Τρως το φαΐ, ζητάς δεύτερο πιάτο και σου λένε:

- Σ' άρεσε;

(Όχι, αλλά μη σε προσβάλω!)

08. Λες στον άλλο ότι βρήκες κοπέλα και σου λέει:

- Καλή είναι;

(Όχι αλλά μια ψυχή που είναι να βγει...)

09. Έρχεται ο υδραυλικός σπίτι και ο ιδιοκτήτης τον ρωτάει:

- Ήρθατε για τη βρύση;

(Όχι! Ν' αλλάξω μια λάμπα & να κρεμάσω και τις κουρτίνες!)

10. Δώδεκα τη νύχτα, βάζεις πιτζάμες, λες καληνύχτα και πας στο δωμάτιό σου οπότε σε ρωτάνε:

- Πας για ύπνο;

(Όχι πάω να ρίξω μπετά σε μια οικοδομή!)

11. Κάθεσαι σε καφετέρια και περνάει γνωστός:

- Α, εδώ κάτσατε;

( Όχι, ολογράμματα είμαστε)

12. Πας στο βενζινάδικο, κατεβαίνεις από το αμάξι και ανοίγεις το πορτάκι της βενζίνης:

- Βενζίνη θέλεις;

(Όχι, να του βάλω πορτοκαλάδα).

13. Καλείς κλειδαρά, έρχεται μετά από 40 λεπτά και σε βρίσκει από έξω:

- Κλειδώθηκες από έξω;

( Όχι, απλά βρίσκω εναλλακτικούς τρόπους να ανοίγω πόρτες).

''Εάλω η Πόλις''!!

''Εάλω η Πόλις''!!

Μια κραυγή απελπισίας για το χαμό του τελευταίου προπυργίου της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Σαν σήμερα στις 29 Μαΐου του 1453.

Θα πρέπει να είναι ημέρα διδαχής γιατί η ιστορία πάντα διδάσκει.

Δεν ηττήθηκε η Κωνσταντινούπολη από τους Τούρκους τότε ,το 1453 .Είχε ήδη ηττηθεί από τους ίδιους τους κυβερνώντες πάρα πολλά χρόνια πριν.

Πρώτα από όλα ήταν ο πλούτος της πόλης η αιτία τόσων επιθέσεων ειδικά από τους δυτικούς. Η απαρχή της πτώσης της Βασιλεύουσας ήρθε από τους Φράγκους το 1204. Μπήκαν στην πόλη,που ήδη παρουσίαζε τα πρώτα σημάδια της παρακμής και άρχισε πια ο αληθινός κατήφορος.

Μια παρακμή που βοηθήθηκε από τις θρησκευτικές αντιπαραθέσεις, από την εξουσία της Εκκλησίας που ήταν μεγάλη και την πάλη των δύο Εκκλησιών,Δυτικής και Ανατολικής , να κυριαρχήσουν η μία στην άλλη.

Μια παρακμή εξαιτίας κακής πολιτικής και διαχείρισης της εξουσίας. Φατρίες και ίντριγκες κλυδώνισαν την αυτοκρατορία συθέμελα.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία πριν την άλωση

Η συρρίκνωση της εδαφικής κυριαρχίας της Κωνσταντινούπολης , ο στόλος της που χανόταν σιγά σιγά, η σπατάλη των κρατούντων τα ηνία της αυτοκρατορίας, οι έριδες, η έλλειψη διαχείρισης της οικονομικής δυσπραγίας της Πόλης , οδήγησαν στην τελική πτώση.

Η παραγωγικότητα είχε μειωθεί ,επικρατούσε διαφθορά που ξεκινούσε από την κεφαλή της εξουσίας και μεταδόθηκε γρήγορα και στο κοινωνικό σύνολο.

Κοινωνική εξαθλίωση , ανίκανοι αξιωματούχοι , αναρχία και

εκφυλισμός στην κοινωνία--καθρέπτης της εξουσίας--γενική αποσάθρωση του κράτους ,οδήγησε τη Βασιλεύουσα στον εξωτερικό δανεισμό, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ο πλούτος της Εκκλησίας και δη των μοναστηριών μεγάλωνε καθώς και μεμονωμένων κατοίκων της Πόλης.

Είναι χαρακτηριστικό πόσο οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας --όχι όλοι ευτυχώς--προτιμούσαν την Τουρκική επέλαση από τη συνένωση με την Παπική Εκκλησία.

Την ώρα της τελικής πολιορκίας ,την ώρα που είχαν τον Οθωμανικό στρατό απέναντί τους και κάποιοι μάχονταν μέχρι τέλους δίνοντας και τη ζωή τους, υπήρχαν πλούσιοι που δεν έδωσαν το χρυσάφι τους για να πληρωθεί ο στρατός, για να βοηθήσουν τον αυτοκράτορα στη σωτηρία της Πόλης τους.

Λέγεται μάλιστα ότι παρέδωσαν τα πλούτη στον Μωάμεθ τον Πορθητή ως δώρο ,μετά την πτώση της Πόλης και εκείνος θυμωμένος για την προδοσία στον αυτοκράτορα τους τους θανάτωσε οικογενειακώς!!

Το ίδιο συνέβη και με αρκετά μοναστήρια, που κράτησαν τους θησαυρούς τους εντός των τειχών των μοναστηριών τους, χολωμένοι καθώς ήταν με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο για τη συμφωνία με το Βατικανό για τη συνένωση των εκκλησιών.

Και έτσι, διαλυμένη και κατεστραμμένη, τη βρήκε ο Οθωμανικός στρατός και την κατέλαβε και λεηλάτησε τα πάντα, άρπαξε, σκότωσε και βίασε.

Γράφει ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης "Απόδειξις ιστοριών"

.... Οι Ελληνες μόλις διέτρεξε η φήμη πως έπεσε η Πόλη, άλλοι άρχισαν να τρέχουν προς το λιμάνι στα πλοία των Βενετσιάνων και των Γενοβέζων και καθώς ορμούσαν πολλοί πάνω στα πλοία βιαστικά και με ακαταστασία χάνονταν, γιατί βούλιαζαν τα πλοία. Και έγινε εκείνο που συνήθως γίνεται σε τέτοιες καταστάσεις. Με θόρυβο, φωνές και χωρίς καμιά τάξη έτρεχαν να σωθεί ο καθένας μέσα σε σύγχυση...

.... Ένα μεγάλο πλήθος άνδρες και γυναίκες, που όλο και μεγάλωνε από τους κυνηγημένους, στράφηκε προς τον πιο μεγάλο ναό της Πόλης, που ονομάζεται Αγια Σοφιά. Μαζεύτηκαν εδώ άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Σε λίγο όμως πιάστηκαν από τους Τούρκους χωρίς αντίσταση. Πολλοί άνδρες σκοτώθηκαν μέσα στο ναό από τους Τούρκους. Αλλοι πάλι σ' άλλα μέρη της Πόλης πήραν τους δρόμους χωρίς να ξέρουν για που. Σε λίγο άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι πιάστηκαν και πολλοί όμως από τους Ελληνες φάνηκαν γενναίοι° αντιστάθηκαν και σκοτώθηκαν, για να μη δουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους σκλάβους.

Σε όλη την Πόλη τίποτε άλλο δεν έβλεπες παρά αυτούς που σκότωναν και αυτούς που σκοτώνονταν° αυτούς που κυνηγούσαν και κείνους που έφευγαν".

Όταν τα κράτη γίνονται ''αδύναμοι κρίκοι'', τότε είναι εύκολη η ήττα τους σε πολλά επίπεδα και κυρίως σε Εθνικό επίπεδο!

Ημέρα διδαχής για τους σημερινούς πολιτικούς λοιπόν γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται και ας αλλάζουν οι εποχές.

Ημέρα μνήμης και για τους πολίτες γιατί ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε!

10 Ευρώ Βενζίνη

Χθες σταμάτησα σ' ένα βενζινάδικο και ζήτησα 10 ευρώ βενζίνη.

Κι ο βενζινάς με ρώτησε:

- Είναι μεγάλος ο λεκές;

Η Οικογένειά μου

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ είναι μια πολύ αγαπημένη οικογένεια. Είναι ο

αγαπημένος μου μπαμπάς, η αγαπημένη μου μαμά, ο αγαπημένος μου αδελφός

και στον κάτω όροφο η αγαπημένη μου γιαγιά και ο αγαπημένος μου

παππούς.

Τον αγαπημένο μου μπαμπά δεν τον βλέπω ποτέ, γιατί φεύγει το πρωί για

τη δουλειά και γυρίζει τα μεσάνυχτα. Δηλαδή κανονικά γυρίζει στις 7.00

μ.μ., αλλά κάνει και πέντε ώρες γύρω γύρω το τετράγωνο μέχρι να βρει

να παρκάρει.

Κι όταν έρχεται δεν είναι και πολύ χαρούμενος και καθόλου δεν μοιάζει

με τους μπαμπάδες των διαφημίσεων που μπαίνουν μέσα με δωράκια και

σοκολάτες και τα παιδιά πηδάνε στην αγκαλιά του κι αυτός γελάει και τα

στριφογυρίζει ψηλά. Εμάς λέει: «Άι σιχτίρι, το κωλοκράτος μου μέσα!!»

και βροντάει τα κλειδιά στο συρτάρι.

Την αγαπημένη μου μαμά δεν τη βλέπω επίσης, γιατί κι αυτή δουλεύει

αλλά έρχεται σπίτι με το λεωφορείο. Και μετά πλένει, σιδερώνει,

σφουγγαρίζει, μαγειρεύει και βρίζει τον μπαμπά που δεν πήρε τυρί

τριμμένο από το σούπερ μάρκετ. Και δεν μοιάζει καθόλου με τις μαμάδες

των διαφημίσεων, γιατί δεν μαγειρεύει βαμμένη ούτε με ψηλοτάκουνα. Κι

όταν λερώσουμε το μπλουζάκι με σοκολάτες δεν γελάει χαρούμενη που έχει

το σωστό απορρυπαντικό, αλλά μας λέει: «Ε, βέβαια. Άμα έχετε τη

δουλάρα!! Άντε βγάλτο, τελείωνε, ΤΕΛΕΙΩΝΕ λέμε, την τύχη μου που

στραβώθηκα και τον παντρεύτηκα!!».

Τον αγαπημένο μου αδελφό δεν τον βλέπω ποτέ, γιατί λείπουμε κι οι δυο

στο σχολείο και μετά εκείνος πηγαίνει φροντιστήριο και μετά κλείνεται

στο δωμάτιό του και μετά ανοίγει το κομπιούτερ του και μετά ψάχνει

γυμνές κυρίες και μετά τις βρίσκει και μετά χαίρεται.

Ο μπαμπάς μου, η μαμά μου, ο αδελφός μου κι εγώ είμαστε μια πολύ

αγαπημένη οικογένεια και κάθε Κυριακή μεσημέρι κάνουμε ένα πολύ

αγαπημένο οικογενειακό τραπέζι κι εκεί έχουμε όλο τον χρόνο να

τσακωθούμε μεταξύ μας. Ο μπαμπάς μαλώνει τον αδελφό μου που δεν

διαβάζει αρκετά και μετά μαλώνει εμένα που δεν τα τρώω τα παντζάρια.

Και μετά η μαμά μαλώνει τον μπαμπά μου γιατί μας μαλώνει, γιατί είναι

«αντιπαιδαγωγικό» λέει. Και μετά η μαμά μου μαλώνει τον αδελφό μου που

πετάει τα μποξεράκια του στη μοκέτα κι έχει και τη μέση της και μετά

μαλώνει εμένα που θέλω να μου πάρουνε κινητό.

Και μου λέει: «Έκανε κι η μύγα κώλο και ζητάει κινητό». Κι εγώ της

λέω: «Η Ευαγγελία γιατί έχει κινητό που είναι και 27 μέρες

μικρότερη;». Κι η μαμά μου μού λέει: «Δεν με νοιάζει τι κάνει η

Ευαγγελία, εμένα με νοιάζει τι κάνει το δικό μου το παιδί». Και

φωνάζει και ο μπαμπάς τής λέει: «Τώρα που ουρλιάζεις εσύ, δεν είναι

αντιπαιδαγωγικό;» Κι η μαμά τού λέει: «Δεν ουρλιάζω, συζήτηση

κάνουμε». Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Ναι, έχεις δίκιο. Μπορεί στο

ισόγειο να μη σ' άκουσαν!». Κι η μαμά του λέει: «Έχε χάρη που είναι τα

παιδιά, αλλιώς θα σου ΄λεγα τώρα!». Και δεν του λέει.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μιλάει για πολλή ώρα. Κι ακούγονται μόνο τα

πιρούνια, τα μαχαίρια κι ο αδελφός μου που κάνει κλάπα κλούπα με τη

γλώσσα του. Κι η μαμά τού λέει: «Δεν μπορείς να φας σαν άνθρωπος;» Κι

ο αδελφός μου της λέει: «Σαν άνθρωπος τρώω». Κι η μαμά μου του λέει:

«Θα σε καλέσουνε σε κάνα σπίτι, ρεζίλι θα γίνουμε». Κι ο μπαμπάς μου

της λέει: «Μπορείς να σταματήσεις μία στιγμή, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α, αυτό το

μπουρ μπουρ μπουρ, μες στ΄ αυτί μου;;. Έλεος δηλαδή, ΕΛΕΟΣ,

Ε-Λ-Ε-Ο-Σ!». Κι η μαμά μου λέει: «Δεν φτάνει που έχω γίνει χίλια

κομμάτια να σας υπηρετώ όλους εδώ μέσα, μια καλή κουβέντα να ακούσω,

ΜΙΑ, Μ-Ι-Α». Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Έριξες πολύ αλάτι, λύσσα το

΄κανες». Κι η μαμά τού λέει: «Ορίστε, εκεί που μας χρωστάγανε, μας

πήραν και το βόδι». Κι εγώ ρωτάω: «Πότε είχαμε βόδι και μας το

πήρανε;». Κι ο αδελφός μου μού λέει: «Είσαι μαλακισμένο». Κι εγώ βάζω

τα κλάματα και λέω: «Με λέει μαλακισμένο». Κι ο μπαμπάς μου του λέει:

«Μη λες την αδελφή σου μαλακισμένο». Κι ο αδελφός μου λέει: «Αφού

είναι;» Κι η μαμά μου λέει: «Δεν θέλω να ακούω τέτοιες λέξεις εδώ

μέσα!». Κι ο αδελφός μου της λέει: «Όταν τις λέει ο μπαμπάς είναι

καλά;». Κι η μαμά μου λέει στον μπαμπά μου: «Ορίστε, είδες το

παράδειγμα που δίνεις στα ίδια σου τα παιδιά».

Κι ο μπαμπάς μου λέει: «Μια μπουκιά δεν μπορούμε να φαρμακώσουμε

σ΄αυτό το σπίτι, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α». Κι η μαμά μου του λέει: «Τι μπουκιά, εσύ

δεν είπες είναι λύσσα; Κι άμα δεν σ΄ αρέσει, να πας να σου μαγειρεύει

η Βιβή». Κι εγώ λέω: «Ποια είναι η Βιβή». Κι η μαμά λέει: «Ποια είναι

η Βιβή, Μανώλη; Πες στο παιδί σου, στο σπλάχνο σου, στην κόρη σου ποια

είναι η Βιβή, Μανώλη». Κι ο πατέρας μου λέει: «Η κυρία Βιβή είναι μια

εξαίρετη συνάδελφος κι η μάνα σας είναι μια τρελή γυναίκα». Κι η μαμά

λέει: «Γι΄ αυτό γυρίζουμε μεσάνυχτα, Μανώλη; Επειδή η Βιβή είναι μια

εξαίρετη συνάδελφος, Μανώλη;». Κι ο μπαμπάς λέει: «Γυρίζουμε

μεσάνυχτα, διότι τα μεσάνυχτα βρίσκουμε να παρκάρουμε. Άντε να δούμε

πού θα φτάσει ο πληθωρισμός πια». Κι η μαμά μου του λέει: «Έχε χάρη

που είναι τα παιδιά, αλλιώς σου ΄λεγα εγώ». Κι ο μπαμπάς της λέει: «Τι

θα μου ΄λεγες εσύ;». Κι η μαμά του λέει: «Το δισάκι μου στον ώμο, για

τον δρόμο, για τον δρόμο, αυτό θα σου ΄λεγα εγώ». Κι εγώ λέω: «Έγιν΄ η

βροχή χαλάζι, δεν με νοιάζει, δεν με νοιάζειειειειει». Κι ο μπαμπάς κι

η μαμά μού λένε: «ΣΤΑΜΑΤΑ!!!» και σταματάω. ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΛΙ μια

σιωπή, ντράγκα ντούγκα τα πιρούνια. Κι ο αδελφός μου λέει: «Έφαγα, πάω

μέσα». Κι ο μπαμπάς μου του λέει: «Δεν έχει να πας πουθενά. Τώρα τρώμε

όλοι μαζί σαν οικογένεια». Κι η μαμά μου του λέει: «Έχει δίκιο ο

πατέρας σου, να κάτσεις εκεί που κάθεσαι».

Και καθόμαστε όλοι εκεί που καθόμαστε.

Ελενα Ακρίτα

Νέα του Σαββατοκύριακου