Γεώργιος Καραϊσκάκης ο αθυρόστομος.

Οι αγωνιστές του 21 δε φημίζονται για τη σεμνή τους γλώσσα. Μεταξύ των πιο αθυρόστομων περίοπτη θέση κατέχει ο Καραϊσκάκης.

Ο Καραϊσκάκης είναι η πιο καταπληκτική, ίσως και η πιο δραματική μορφή από τους αγωνιστές του '21. Περίφημος κλέφτης του Κατσαντώνη, αρματολός των Αγράφων, στρατάρχης της Ρούμελης, αρχιστράτηγος της Ελλάδας και προπαντός γνήσιος λαϊκός ηγέτης.

Γεννήθηκε το 1782 σε μια σπηλιά κοντά στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας από "καλογριά" του κοντινού μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου, τη Ζωή Ντιμισκή.

Λέγεται πως ο πατέρας του ήταν ο αρματολός του βάλτου Δημήτρης Ίσκος ή Καραϊσκος. Μέχρι το θάνατό του ο Καραϊσκάκης ήταν γνωστός με το όνομα "Ο γιος της Καλογριάς".

Ο Καραϊσκάκης πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια κοντά στην οικογένεια ενός σαρακατσάνου τσέλιγκα γιατί μόλις έγινε οκτώ χρονών πέθανε η μάνα του κι έτσι μεγάλωσε ανάμεσα στους ξένους τρώγοντας "ξύλο και μπομπότα", πότε στο Μαυρομμάτι και πότε στη Γράλιστα και Λεοντίτο.

Από μικρός κατατάχτηκε στα αρματολίτικα σώματα των Αγράφων, όπου ξεχώρισε για την παλικαριά και την εξυπνάδα του. Διετέλεσε πρωτοπαλίκαρο του Κατσαντώνη και ήταν ένας από τους τρεις που πυροβόλησαν και σκότωσαν το Βεληγκέκα.

Δεν πήρε μέρος στα πρώτα χρόνια της επανάστασης γιατί η Διοίκηση και κυρίως ο Μαυροκορδάτος τον υποψιάζονταν πως ήταν σε συνεννόηση με τους Τούρκους।

Η διαμάχη εξάλλου ανάμεσα στους προύχοντες και τους οπλαρχηγούς οδήγησε και τα δυο μέρη πολλές φορές σε ακρότητες. Στη συνέχεια έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, η δε γενναιότητά του καθώς και τα χωρατά του έμειναν στην ιστορία.

Μια φορά ήταν άρρωστος στο στρατόπεδο του Πειραιά।

Φώναξε κάποιον κομπογιαννίτη να τον κοιτάξει.

Βάζει ένα παλικάρι κάτω από τα σκεπάσματα και μόλις μπαίνει ο γιατρός, δίνει με τρόπο όχι το δικό του χέρι, μα του παλικαριού।

Το πιάνει εκείνος σοβαρά και κάνει να μετρήσει το σφυγμό του.

«Οι δυνάμεις σου, στρατηγέ μου, πέσανε πολύ», του λέει।

Με μια κίνηση πετά ο Καραϊσκάκης πέρα τα σκεπάσματα και μένει ξερός ο γιατρός με τον ξένο καρπό στο χέρι.

«Ο που…ος μου έπεσε, ωρέ, όχι οι δυνάμεις μου!», του λέει.

Μία άλλη φορά γράφει:

Γενναιότατε αδελφέ καπετάν Νικόλα, είδα όσα με γράφεις. Έχει και τουμπλέκια [τουρκικά όργανα του ιππικού] ο πούτσος μου, έχει και τρουμπέτες [ελληνικά όργανα]. Όποια θέλω από τα δυο θα μεταχειρισθώ...

Τον Ιούνιο του 21, λίγους μήνες αφότου ξέσπασε το ζορμπαλίκι, ο Καραϊσκάκης εξανάγκασε σε οπισθοχώρηση τουρκικό σώμα και, όπως παραδίδει ο Γ. Γαζής, «για να τους προσβάλη χειρότερα και να δώση θάρρος στους δικούς του σήκωσε τη φουστανέλλα, κατέβασε το βρακί και τους έδειξε τον πισινό του.

Τότε ένας Αρβανίτης Γκέκας, κρυμμένος κάπου στα κλαριά, τον τουφέκισε και τονέ λάβωσε στα μεριά από κάτω και σ’ ένα άλλο μέρος μπροστινό». Από τότε, όταν ήθελε να επιτιμήσει κάποιον ανόητο, έλεγε: «Έχεις τόσο μυαλό, όσο έχω ’γω σπόρο στ’ αρ….. μου!».

Όποτε δεν ήθελε να δώσει απάντηση για κάτι που του πρότειναν, συνήθιζε, όπως αναφέρει ο Κασομούλης, να λέει ότι ήθελε πρώτα «να ερωτήση τον σύνδροφόν του –και εννοούσεν τον πούτζον του».

Άλλοτε, βέβαια, ήταν πιο ευθύς। Όταν το 23 ο Μαχμούτ πασάς της Σκόδρας απαίτησε από τους χαΐνηδες υποταγή, ο Καραϊσκάκης απάντησε:

«Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσω,

κ’ εγώ πασσά μου, ρώτησα τον που...ο μου τον ίδιον,

κι αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω,

κι αν έλθης κατ’ επάνω μου, ευθύς να πολεμήσω!»।

Το μπουλούκι του Καραϊσκάκη ακολουθούσε πάντα η Μαριώ, μια γυναίκα που ήθελε να ντύνεται αντρικά και απαιτούσε να τη φωνάζουν Ζαφείρη। Κάποτε που ο Καραϊσκάκης ήταν περαστικός από το σπίτι του, η Μαριώ Ζαφείρης τρύπωσε «στο μαγειριό και ρίχνεται στης δούλες κι αρχίζει τσιμπιές, γαργαλητά, φιλιά। Βάνουν της φωνές εκείνες και τρέχουνε στην Καπετάνισσα», τη γυναίκα του Καραϊσκάκη।

Αυτή του παραπονιέται πως κάποιο παλικάρι πειράζει τις ψυχοκόρες της. Για να καθησυχάσει τη γυναίκα του, ο Καραϊσκάκης της αποκαλύπτει το φύλο της Μαριώς, αλλά η προσπάθειά του έχει αντίθετο αποτέλεσμα. Αν ο Ζαφείρης είναι γυναίκα, τι δουλειά έχει στο μπουλούκι; Η Καπετάνισσα θυμώνει ακόμη περισσότερο. Ωστόσο, ο Καραϊσκάκης ατάραχος της απαντά: «Έγνοια σου, μουρή, έχω και για σένα που.. Μη μου χολιάζεις!».

Ο έλεγχος των στρατιωτών ήταν από τις μεγαλύτερες δυσκολίες των οπλαρχηγών, οι οποίοι έπρεπε να επινοούν ποικίλες μεθόδους, για να επιβάλλουν τάξη. Το 27 η Συνέλευση της Τροιζήνας όρισε, εν αναμονή του Καποδίστρια, τριμελή διοικητική επιτροπή, ένα Νησιώτη, ένα Μωραΐτη και ένα Ρουμελιώτη, το Γ. Νάκο.

Οι Ρουμελιώτες πίστεψαν πως εκπρόσωπός τους ορίστηκε ο Νάκος, για να τον έχουν οι άλλοι του χεριού τους, ώστε να μπει ευκολότερα σε εφαρμογή το σχέδιο της Αγγλίας. Ελευθερία στο Μοριά με αντάλλαγμα την υποταγή της Ρούμελης στο Σουλτάνο. Πράγματι, το μοναδικό προσόν του Νάκου ήταν η όμορφη γυναίκα του, που, όπως ήταν κοινό μυστικό, είχε εραστή τον κόντε Μεταξά. Μόλις οι Ρουμελιώτες μαθαίνουν την εκλογή του Νάκου, γίνονται έξαλλοι, απειλούν να παρατήσουν τον πόλεμο. Μάταια ο Καραϊσκάκης προσπαθεί να τους μεταπείσει. Τελικά, όπως μας πληροφορεί ο Δ. Δημητρακάκης, τους λέει: «Ας τελειώνουμε εδώ τη δουλειά μας και τότε να ιδώ πού θα μ’ πάη ου κερατάς (ο Νάκος). Και στου μ…. της π’τάνας της γυναίκας του να κρυφτή, θα βάλω τον π….. του Μεταξά να τον ξετρυπώσ’!». Αυτό ήταν! Το στράτευμα τραντάχτηκε από τα γέλια και συνέχισε την εκστρατεία.

Όταν οι Τούρκοι του ζήτησαν να συνθηκολογήσει αυτός τους απάντησε:

Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα!

Αν και απουσιάζουν οι ατράνταχτες αποδείξεις, ο Καραϊσκάκης πιθανότατα πληγώθηκε θανάσιμα από ελληνικό βόλι. Πριν πεθάνει είπε στους αρκαντάσηδές του: «Ξέρω τον αίτιο κι αν ζήσω παίρνουμε χάκι (εκδίκηση), ειδέ και πεθάνω ας μου κλασ.. τον που...!».

Η μεγαλύτερη μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, εκείνος που ξεκίνησε αλητάκος και έφτασε να ηγείται του μεγαλύτερου στρατεύματος που συγκέντρωσαν οι Έλληνες στην Επανάσταση έμεινε αθυρόστομος μέχρι θανάτου.