Το σπιράλ του θανάτου

Η πολιτική ηγεσία απλώς ακολουθεί πιστά τις εντολές των εισβολέων

Η Μεγάλη Ύφεση στο ζενίθ της, τον χειμώνα του 1933, θα μπο­ρούσε εύλογα να χαρακτηρι­στεί ως ένα είδος συλλογικού παραλο­γισμού - ενώ κάτι ανάλογο θα μπορού­σε να ισχυριστεί κανείς και για την Ελ­λάδα σήμερα. Ειδικότερα οι εργαζόμενοι δεν είχαν καμία απασχόληση, επει­δή οι επιχειρήσεις δεν προσελάμβαναν κανέναν... Οι επιχειρήσεις δεν προσε­λάμβαναν κανέναν επειδή δεν υπήρ­χε αγορά για τα προϊόντα τους... Δεν υπήρχε καμία αγορά για τα προϊόντα τους, επειδή οι εργαζόμενοι δεν είχαν κανένα εισόδημα, με το οποίο θα μπο­ρούσαν να αγοράσουν τα προϊόντα των επιχειρήσεων, για να αντιστρέψουν το σπιράλ του θανάτου - ένας καταστρο­φικός φαύλος κύκλος, χωρίς καμία δυ­νατότητα εξόδου.

Οι συναλλαγματικές υποτιμήσεις, η αύξηση των κρατικών ελλειμμάτων με στόχο τις δημόσιες επενδύσεις, την απα­σχόληση και τη ζήτηση, κατά τις προστα­γές της θεωρίας του Κέινς, καθώς επί­σης η υπομονετική αναμονή αντιστρο­φής της τάσης, έμοιαζαν να είναι παρό­μοιες αναποτελεσματικές στρατηγικές επίλυσης της κρίσης. Περαιτέρω, οι σε μεγάλο βαθμό κεντρικά κατευθυνόμε­νες και συνδικαλιστικά άριστα οργανω­μένες αγορές εργασίας, όπως αυτή της Αυστραλίας, είχαν τα ίδια αποτυχημένα αποτελέσματα, όσον αφορά την εξάλει­ψη της ανεργίας «μακράς διαρκείας», με τις μη οργανωμένες αγορές εργασί­ας - όπως αυτή των ΗΠΑ.

Οι φασιστικές λύσεις του προβλή­ματος, όπως αυτή της Ιταλίας, δεν εί­χαν επίσης αποτέλεσμα - με εξαίρεση τη ναζιστική λύση της Γερμανίας, από εκείνη τη στιγμή και μετά που τέθηκε σε λειτουργία η πολεμική της βιομηχα­νία. Όσον αφορά τις ΗΠΑ, η ύφεση κα­ταπολεμήθηκε τελικά από την αύξηση της ζήτησης πολεμικού εξοπλισμού, ενόψει του Δεύτερου Παγκοσμίου Πο­λέμου - ενώ μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία καθαρή εξήγηση σε σχέση με το γεγονός ότι κανένα κράτος δεν θα μπο­ρούσε τότε να ξεφύγει από τον καθο­δικό σπειροειδή κύκλο της ύφεσης και της ανεργίας, εάν δεν είχε μεσολαβή­σει πόλεμος.

Η ύφεση επελαύνει

Η κατάσταση της Ιαπωνίας τα τελευ­ταία είκοσι χρόνια, παρότι ο υπόλοιπος πλανήτης βρισκόταν σε πορεία ανάπτυ­ξης, επιβεβαιώνει δυστυχώς τον κανόνα - ενώ η σημερινή παγκόσμια ύφεση καταλαμβάνει τη μία χώρα μετά την άλ­λη: μεταξύ των οποίων και τις αναπτυσ­σόμενες οικονομίες της Βραζιλίας, της Ινδίας, της Κίνας κ.λπ.

Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, όλες οι ανοησίες που ακούγονται τον τελευ­ταίο καιρό, μεταξύ των οποίων η ανά­πτυξη μέσω μαζικών ιδιωτικοποιήσε­ων σε τιμές εκποίησης, κυρίως βέβαια των κοινωφελών και των κερδοφόρων εταιρειών, δεν μας δημιουργούν καμία σιγουριά για το μέλλον - πόσο μάλλον όταν δεν έχουμε καμία απολύτως εμπι­στοσύνη στην πολιτική ηγεσία, η οποία απλά ακολουθεί πιστά τις εντολές των εισβολέων, ενάντια στις προεκλογικές δεσμεύσεις, παρά το ότι οδηγούν μονοδρομημένα στη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, στην εξαθλίωση, στη χρεοκοπία και στη δραχμή.

Το ίδιο ισχύει και για την Ευρώπη, η οποία ευρίσκεται αναμφίβολα σε τρο­χιά αποσύνθεσης - με τις φυγόκεντρες δυνάμεις εντός της να αυξάνονται κα­θημερινά, εντείνοντας τον κίνδυνο μίας συλλογικής χρεοκοπίας. Επίσης για τις ΗΠΑ, οι οποίες, ευρισκόμενες σε πο­ρεία παρακμής, προσπαθούν απεγνω­σμένα να εξαγάγουν (ακόμη μία φορά μετά το 2007) τα προβλήματά τους, με τη βοήθεια των οικονομικών όπλων μα­ζικής καταστροφής που διαθέτουν - με πρώτο από όλα το ΔΝΤ.

Ολοκληρώνοντας, δεν πρέπει να ξε­χνάμε ότι μόνο ένα ελάχιστο μέρος από τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων «υπό την αιγίδα του ΔΝΤ» στη Βραζιλία, στην Αργεντινή κ.λπ. οδηγήθηκε στα κρατικά ταμεία - το μεγαλύτερο μέρος τους εξαφανίστηκε στην κυριολεξία, με την πλειονότητα των πολιτών τους να είναι πλέον απόλυτα εξαρτημένοι από τις διαθέσεις των πολυεθνικών.

Ούτε Δύση ούτε Ανατολή

Παράλληλα, απορούμε για την απί­στευτη έλλειψη υγιούς αντίδρασης στον αφελληνισμό, ο οποίος επιχειρεί­ται με τη μαζική λαθρομετανάστευση, με την καταδίκη των άνεργων Ελλήνων στην αναζήτηση νέων πατρίδων, με την «εξορία» των μικρομεσαίων επιχειρή­σεων σε φορολογικά πιο συμφέρουσες χώρες, καθώς επίσης με τις τούρκικες σαπουνόπερες που προβάλλονται από τα τηλεοπτικά ΜΜΕ - ενώ δεν μπο­ρούμε να καταλάβουμε γιατί συνεχίζε­ται η εκκωφαντική σιωπή των αμνών, η οποία οδηγεί μονοδρομημένα στην απόλυτη χρεοκοπία: πολιτική, κοινωνι­κή, πολιτιστική και βέβαια οικονομική.

Το ότι η Ελλάδα δεν ανήκει ούτε στη Δύση ούτε στην Ανατολή, αφού είναι η ίδια «κοιτίδα» του πολιτισμού, είναι πά­ντως γνωστό σε όλους - με εξαίρεση δυστυχώς τους ίδιους τους Έλληνες.

Ίσως λοιπόν να είναι αυτός ένας από τους λόγους της έντονης προσπάθειας αλλοτρίωσής της, της χρησιμοποίησής της ως Δούρειου Ίππου για την εισβο­λή των ΗΠΑ στην ευρωζώνη, καθώς επίσης της «προτεσταντικής ηθικής» αυστηρής «τιμωρίας» της από την πρωσική Γερμανία - αν και η μεγαλύτερη ευθύνη δεν μπορεί παρά να καταλογι­σθεί στους Έλληνες πολίτες, αφού αυ­τοί ανέχθηκαν και συντήρησαν τις «αυ­λές» γύρω από την ανεπαρκή οικονομι­κή και πολιτική εξουσία, καθώς επίσης την κοινωνία της διαφθοράς και της δι­απλοκής, η οποία κυριαρχεί τα τελευ­ταία τριάντα χρόνια.

Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική των δανεικών, της υποτέλειας, του εθνικού εξευτελισμού, των προσβολών και των υποκλίσεων πρέπει να τελειώσει αμέ­σως και μια για πάντα - ακόμη και αν πρέπει να εγκαταλείψουμε την αγκα­λιά της μητέρας Ευρώπης, εφόσον βέ­βαια συνεχίζει να επιμένει στη συμβίω­ση με τον σαδομαζοχιστή Γερμανό πα­τέρα: το «κτήνος με τα πολλά προτερή­ματα», όπως αποκαλείται διεθνώς.

Εκτός ελέγχου

Η Shell μεταφέρει τις καταθέσεις της ύψους 15 δισ. δολ. εκτός Ε.Ε. (αγο­ράζει ομόλογα στις ΗΠΑ), στην Κίνα πα­ρατηρείται μαζική στροφή προς το δο­λάριο και η Γαλλία πιέζει αφόρητα την Ιταλία να αποδεχθεί την υπαγωγή της στον μηχανισμό στήριξης - διαφορετικά κινδυνεύει η ίδια, καθώς επίσης οι γαλλικές τράπεζες, λόγω της μεγάλης έκθεσής τους στην Ιταλία.

Περαιτέρω η Ισπανία είναι αδύνα­τον να διασωθεί, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία κρύβονται στο παρασκήνιο, τα προβλήματα της Κύπρου είναι μεγα­λύτερα των αναμενομένων, ενώ αυξά­νονται οι επιθέσεις εναντίον της ιταλι­κής ιδιωτικής εταιρείας είσπραξης φό­ρων (Equitalia), η οποία χρησιμοποιεί εγκληματικές μεθόδους που θυμίζουν τη μαφία (κατασχέσεις αυτοκινήτων και σπιτιών χωρίς προειδοποίηση κ.λπ.).

Τέλος, η αντίστροφη μέτρηση για το Βέλγιο έχει ξεκινήσει, η Γερμανία βρί­σκεται ήδη στο στόχαστρο (παρά τα χα­μηλά επιτόκια δανεισμού της, τα CDS έχουν σχεδόν δεκαπλασιαστεί) και η Ελλάδα ψηφίζει ένα επιπλέον υφεσιακό πακέτο μέτρων - ενάντια στις προ­εκλογικές δεσμεύσεις, κόντρα στην κοινή λογική και σφίγγοντας ακόμη μία φορά μόνη της τη θηλιά γύρω από τον λαιμό της.

Δύσκολο λοιπόν να απολαύσει κανείς τις διακοπές του, αφήνοντας πίσω όλα αυτά τα προβλήματα - ακόμη και αν τις έχει απόλυτη ανάγκη. Πόσο μάλλον όταν δεν πιστεύει στις ικανότητες θαυ­ματοποιού του διοικητή της ΕΚΤ, αλλά στην πονηριά των αγορών - οι οποίες, προσποιούμενες μάλλον ότι πείσθηκαν από τις εξαγγελίες της ΕΚΤ για να κερδί­σουν χρόνο, εγκαταλείπουν μαζικά τις αγορές ομολόγων του Νότου τοποθε­τώντας την υπερβάλλουσα ρευστότητα (εν πρώτοις) στα χρηματιστήρια.

Όσον αφορά τώρα τις καινούργιες ανοησίες που κυκλοφορούν, σε σχέ­ση με ένα παράλληλο προς το ευρώ δεύτερο νόμισμα, αρκεί να αναφέρει κανείς δύο αποτυχημένα παραδείγμα­τα από το παρελθόν: της Αργεντινής (Bonos), καθώς επίσης της Καλιφόρνι­ας (I owe you).

Επίσης να τονίσει ότι τέτοιου είδους «ενέργειες απόγνωσης», εάν όχι αυτο­κτονίας, επιβαρύνουν αποκλειστικά και μόνο τις πολύ αδύναμες εισοδηματικές τάξεις. Σε κάθε περίπτωση «λίγο ευρώ» δεν υπάρχει - είτε το έχει μία χώρα ως το μοναδικό της νόμισμα είτε όχι.

Νενικήκαμεν?

Αντ. Σαμαράς: «Η Ελλάδα βρίσκεται σε νέο μαραθώνιο. Θα τον κερδίσουμε και θα πούμε νενικήκαμεν»

Δήλωση κατά τη διάρκεια ομιλίας που εκφώνησε στο Μουσείο της Ακρόπολης 

Δειπνοσοφιστής: Πολύ φοβάμαι ότι θα έχουμε την ίδια τύχη με τον Φειδιππίδη ο οποίος εστάλει  στην Αθήνα από τον Μαραθώνα για να αναγγείλει τη νίκη κατά των Περσών. Αφού έτρεξε όλη την απόσταση μπήκε στην Συνέλευση της Βουλής, όπου αναφώνησε "Νενικήκαμεν" (νικήσαμε). 

Αμέσως μετά κατέρρευσε και πέθανε .

Όλα για το πτυχίο

Ανακοινώθηκαν από το υπουργείο Παιδείας οι βάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, φέτος οι υποψήφιοι επέλεξαν σχολές με βάση την επαγγελματική αποκατάσταση, ενώ τα προηγούμενα χρόνια επέλεγαν με βάση την τύχη και ό,τι κάτσει. 



Τα στοιχεία δείχνουν πως υπάρχει μια τάση εισαγωγής των υποψηφίων σε σχολές που βρίσκονται κοντά στον τόπο της κατοικίας τους, ώστε να αποφύγουν τα έξοδα της παραμονής σε άλλη πόλη αλλά και να μπορούν να στέλνουν τη μαμά τους και τη γιαγιά τους να παίρνουν τις σημειώσεις, για να κοιμούνται οι ίδιοι μέχρι το απόγευμα.

Οι βάσεις στις αστυνομικές σχολές απογειώθηκαν και όλοι οι μαθηταράδες θα γίνουν μπάτσοι αλλά αυτό είναι λογικό, μια και οι απουσιολόγοι έχουν παράδοση στη ρουφιανιά αφού μας καρφώνουν στους καθηγητές.

Οπωσδήποτε, η ελληνική κοινωνία έχει προοδεύσει πολύ, αφού κάποτε ο πατέρας ήταν περήφανος που ο γιος του θα σπουδάσει γιατρός, ενώ τώρα πανηγυρίζει που θα γίνει μπάτσος.

Οι φοιτητές που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα έξοδα των σπουδών και δεν βρίσκουν δουλειά δεν χρειάζεται να ανησυχούν, αφού μπορούν να πουλήσουν το κορμί τους –αρκεί να μην είναι τίποτα στραβοχυμένοι- και να καταφέρουν να πάρουν το πτυχίο. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Η μόρφωση είναι χρήσιμη στον άνθρωπο –ανεξάρτητα από τη δουλειά που θα κάνει (ή δεν θα κάνει, γιατί πού να βρεις δουλειά σήμερα;)- και αυτό το έχει θέσει πολύ ωραία ο Φιντέλ Κάστρο.

Ο Φιντέλ Κάστρο, απαντώντας στον Όλιβερ Στόουν που του επισήμανε πως -μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και τα οικονομικά προβλήματα της Κούβας- εμφανίστηκαν ξανά πουτάνες στους δρόμους της Αβάνας, του είπε «Ναι, αλλά οι δικές μας πουτάνες έχουν τελειώσει και πανεπιστήμιο».

Καλό πτυχίο!

Από τον πιτσιρικο

Η μεγάλη γκάφα του Αντώνη Σαμαρά

Πως εξευτέλισε η Βild τον θεσμό του Ελληνα Πρωθυπουργού με την βούλα του ίδιου του Ελληνα Πρωθυπουργού!!

Επικοινωνιακό επιτελείο για κλάματα έχει ο Πρωθυπουργός! Ποιοι τον συμβούλεψαν άραγε, να δώσει συνέντευξη στην «Bild»; Προφανώς άνθρωποι άσχετοι με την επικοινωνία, από τους πολλούς που διαθέτουν οι Ελληνες Πρωθυπουργοί!

Αν είναι δυνατόν, να δίνεις συνέντευξη με σκοπό να αλλάξεις την γνώμη των αναγνωστών μιας εφημερίδας που πρωτοστατεί κατά της Ελλάδος επειδή έχει αλλότριους σκοπούς!

Δεν γνωρίζω που σπούδασαν «επικοινωνία» οι σύμβουλοι του Πρωθυπουργού, αλλά μιας και τους πληρώνουμε εμείς, καλά θα κάνει ο Πρωθυπουργός να τους απολύσει σήμερα κιόλας!

Φαίνεται ότι ο Πρωθυπουργός είναι προσκολλημένος στο γνωστό άσμα «Σαν πάς στη Καλαμάτα κι ερθεις με το καλό φέρε μου ένα μαντήλι να δέσω στο λαιμό»!

Τι κι αν πήγε ο Αντώνης στην Καλαμάτα τον δεκαπενταύγουστο και γύρισε με το καλό; Εφερε το μαντήλι και το δέσαμε στο λαιμό όλων μας!

Αυτό-απαγχονιστήκαμε όλοι οι Ελληνες με το επικοινωνιακό επιτελείο του Πρωθυπουργού που κι αυτό είναι «made in Kalamata» το μισό και το άλλο μισό «made in USA», λες κι η Ελλάδα, ξεκινά από τα σύνορα της …Τρίπολης και τελειώνει στο λιμάνι της Καλαμάτας!!

Αλλά ας ξεκινήσω καλύτερα από την αρχή!

Και για να είμαι δίκαιος, οι τέσσερις συνεντεύξεις του Πρωθυπουργού σε ξένα ΜΜΕ, την δεδομένη χρονική στιγμή, ήταν μια σωστή κίνηση!

Όμως, είτε από άγνοια είτε από προσωπική μωροφιλοδοξία κάποιου δημοσιοσχεσίτη που έμαθε επικοινωνία διαβάζοντας εφημερίδες στα περίπτερα της Καλαμάτας, ο Πρωθυπουργός μιας χώρας εκτέθηκε ανεπανόρθωτα και μαζί μ αυτόν, όλοι εμείς που πληρώνουμε τόσο τον ίδιο όσο και τους περισπούδαστους συμβούλους του!

Βασική αρχή της τέχνης της επικοινωνίας, είναι η αποφυγή «παγίδων» ενώ πρωταρχική αρχή είναι η αποφυγή παγίδων στον … εαυτό σου! Ειδικά όταν πρόκειται για έναν Πρωθυπουργό, που στην φωτογραφία του στις εφημερίδες των Ευρωπαϊκών κρατών, αντικατοπτρίζεται η χώρα ολάκερη!

Χρόνια τώρα η Γερμανική Bild, αναζητεί τρόπους να στήσει παγίδες σε Ελληνες πολιτικούς!

Και ο Καλαματιανός Πρωθυπουργός μας, της έδωσε μια ανεπανάληπτη ευκαιρία!

Η οποία άνοιξε φυσικά τον ασκό του Αιόλου και να δείτε που θα του ζητάνε τώρα προκειμένου να πάρει την επιμήκυνση, να υπογράψει νέα … χαρτιά !

Ειδικά όταν στην συνέντευξή του, ανέφερε ότι η Ελλάδα θα επιστρέψει τα δανεικά στη Γερμανία μέχρι και το τελευταίο σεντ.

Προφανώς ο εμπνευσμένος εγκέφαλος που κάλεσε την Bild κι έκλεισε την συνέντευξη, έχει τόση σχέση με τις διεθνείς σχέσεις και την επικοινωνία, όσο κι εμείς με την … Αεροναυπηγική!

Ετσι, την επόμενη μέρα, και μάλιστα την στιγμή που ο Πρωθυπουργός συναντιόνταν με την Γερμανίδα Καγκελάριο, αντί οι αναγνώστες της Bild να εμπεδώσουν το μήνυμα Σαμαρά , που είχαν διαβάσει την προηγούμενη, είδαν τον εξής τίτλο:

«Κύριε Σαμαρά δεσμευθείτε και υπογράψτε!».

Στο πρωτοσέλιδό της η Γερμανική φυλλάδα, έφτιαξε μια εγγυητική επιστολή με αρχαιοελληνική γραμματοσειρά και ζητάει από τον κ. Σαμαρά να την υπογράψει!

Όνειδος τόσο για τον Σαμαρά όσο για τους εμπνευσμένους εγκεφάλους που τον καθοδηγούν!

Η «παγίδα» ήταν τόσο «καλά χτισμένη» από τον άσχετο συνεργάτη του Σαμαρά που νόμιζε ότι θα «ταπώσει» επικοινωνιακά την Bild , που στην Γερμανία ακόμη γελούν με την γκάφα του Ελληνα Πρωθυπουργού!

Ολάκερη η Ευρώπη, δεν ασχολείται πλέον με αυτό που είπε ο Σαμαράς στην bild αλλά με αυτό που του έκαμε η εφημερίδα και τον εξευτέλισε!

Ενώ τώρα, δεν μπορεί να πει τα γνωστά που λένε οι σύμβουλοί του για εσωτερική κατανάλωση «ότι είναι μια λαϊκή εφημερίδα που δεν έχει κύρος» γιατί με την συνέντευξή του, ο ίδιος ο Ελληνας Πρωθυπουργός , της έδωσε όσο κύρος χρειάζεται για να εξευτελίσει τον θεσμό του Έλληνα Πρωθυπουργού και κατ επέκταση και τη χώρα!

Μάλιστα μετά το παιδαριώδες λάθος του, η Bild φτάνει στο σημείο που βάζει στους όρους της επιστολής τα εξής:

- «Από την οικονομική βοήθεια για τη χώρα μου, δεν θα προκληθεί στο Γερμανό φορολογούμενο καμία ζημιά»

- «Η Ελλάδα θα λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα. Συμπεριλαμβάνεται η πώληση των ακατοίκητων νησιών εάν είναι απαραίτητο»

- «Η Ελλάδα αναγνωρίζει όλα τα χρέη και στα κατάλληλα χρονικά διαστήματα με τους τόκους ανατοκισμού θα τα αποπληρώσει».

Ο κ Σαμαράς, ούτε άπειρος είναι ούτε πρωτάρης!

Εχει διατελέσει υπουργός Εξωτερικών και Ευρωβουλευτής και γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις πολύ καλά!

Γιατί λοιπόν δέχτηκε να παραχωρήσει συνέντευξη σε μια τόσο κρίσιμη κατάσταση σε μια εφημερίδα, που έχει αναλάβει εργολαβικά το έργο της εξόντωσης της Ελλάδας, από γνωστό Τραπεζικό Ομιλο, και κάνει το παν για να λεηλατήσει τη χώρα;

Που ακούστηκε, Πρωθυπουργός μιας χώρας που λοιδορείται από μια συγκεκριμένη εφημερίδα, να την αναβαθμίζει, παραχωρώντας συνεντεύξεις;

Σε μια εφημερίδα που ναι μεν χαρακτηρίζεται ως λαϊκή αλλά έχει πολλά κατάλοιπα της Ναζιστικής Γερμανίας!

Δεν τα γνωρίζει αυτά ο ίδιος κ.Σαμαράς, ή μόλις έφτασε στον πλανήτη και τώρα τα μαθαίνει;

Δεν γνωρίζει ότι σαν την Bild υπάρχουν άλλες δύο εφημερίδες με σχεδόν το ίδιο κοινό στη Γερμανία που όμως δεν θα του έστηναν τέτοιου είδους παγίδα, σε μια τόσο δύσκολη (όπως λέει ο ίδιος) χρονική στιγμή;

Δεν μπορούσε να τα πει αυτά που ήθελε σε μια άλλη Γερμανική εφημερίδα, έτσι ώστε και να έκανε την αλητεία αυτή η bild, να είχε το δικαίωμα να απαντήσει! Με την συνέντευξή του εκεί όμως, το απώλεσε αμαχητί!

Και το σπουδαιότερο!

Ελληνας Πρωθυπουργός, δίνει συνέντευξη σε μια εφημερίδα που είχε επενδύσει από το αποθεματικό της, σε Ελληνικά Ομόλογα και από τότε που έγινε το πρώτο “haircut” λύσσαξε εναντίον της Ελλάδας και βρήκε τρόπο να δικαιολογήσει την εργολαβία που πήρε από τον Τραπεζικό Οίκο που βρίσκεται από πίσω της;

Οι Καλαματιανοί είναι έξυπνοι άνθρωποι!

Ο Αντώνης Σαμαράς πως μας βγήκε τόσο … «Αμερικανάκι»;

ΥΓ
Πάντως ακόμη κι ο Γιωργάκης θα είχε καταλάβει το μέγεθος της τεράστιας και πρωτοφανούς αυτής γκάφας και θα είχε απολύσει τον μέγα συμβουλάτορά του!

Του Γιώργου Αδαλή

Κύριε Τόμσεν πες αλεύρι! Η Ρουμανία σε γυρεύει...

Η είδηση στα περισσότερα σημερινά πρωτοσέλιδα μαύρη κι άραχλη: Η ύφεση στην Ελληνική οικονομία συνεχίζεται με ρυθμό 6,2% το δεύτερο τρίμηνο της χρονιάς που τρέχει. Στο σύνολο του 2012 αναμένεται ότι θα κινείται περίπου στον 7% .

Μεγάλη η «επιτυχία» για όλους αυτούς που μας έχουν τριβελίσει τον εγκέφαλο για την ανάγκη να μειωθούν ακόμα περισσότερο οι ήδη τσεκουρωμένοι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα προκειμένου-λέει- να δοθούν κίνητρα ώστε να έρθουν επενδύσεις στην Ελλάδα.

Γκρεμίστηκε λοιπόν πριν από λίγους μήνες ο κατώτερος μισθός στα 586 ευρώ από τα 750 που βρισκόταν. Ως εκ θαύματος όμως, η Ελλάδα δεν πλημμύρισε από επενδυτές και η ύφεση συνεχίζει και συνεχίζει και συνεχίζει.

Γι' αυτό το λόγο ο κύριος Τόμσεν και η υπόλοιπη παρέα του στην Τρόικα σκέπτονται να ζητήσουν περαιτέρω μειώσεις στον κατώτερο μισθό έτσι ώστε να φτάσουμε στα επίπεδα άλλων γειτονικών χωρών.

Μόνο που εγώ μόλις χθες διάβασα ότι στην Ρουμανία, το πρώτο εξάμηνο αυτής της χρονιάς οι ξένες επενδύσεις μειώθηκαν κατά 30% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2011. Και ψάχνοντας, διαπίστωσα ότι ο κατώτερος μισθός στην Ρουμανία μόλις και μετά βίας φτάνει τα 160 ευρώ!

Με λίγα λόγια οι θεωρίες περί συμπίεσης των μισθών που θα φέρουν επενδύσεις σε μια χώρα, τουλάχιστον στην περίπτωση της Ρουμανίας δεν λειτούργησαν. Γιατί άραγε πιστεύει ο κύριος Τόμσεν ότι θα λειτουργήσουν στην Ελλάδα που όλο και βουλιάζει στη δίνη της ύφεσης, είναι πράγματι αξιοπερίεργο.

Εκτός κι αν κάτι άλλο έχουν για την Ελλάδα στο μυαλό του κι ο Τόμσεν και όσοι μας οδηγούν σε αυτά τα συνεχιζόμενα δραματικά αδιέξοδα με τα απάνθρωπα μέτρα που εισηγούνται.

Του Σωτήρη Ξενάκη

Νταβατζήν ζητώ…

Ειδικώς αφιερωμένο

α] στον [συμπερι]φερόμενο ως υπουργό Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτη ή Παπαφίγκο, ο οποίος ένοιωσε την ανάγκη να εκφράσει την αγωνία του για την έξαρση της βίας κατά των μεταναστών, ενώ ουδέποτε μέχρι σήμερα έχει νοιώσει την ανάγκη να εκφράσει την αγωνία του για την εκτόξευση της...άγριας εγκληματικότητας των λαθρομεταναστών εις βάρος ανυπεράσπιστων ηλικιωμένων, αλλά και ανηλίκων, εν γένει δε του φιλήσυχου ελληνικού λαού, τον οποίο ξεσκίζει και ο... κ. Ρουπακιώτης μαζί με την υπόλοιπη παρέα των θολοκουλτουριάρηδων επαναδιαπραγματευτών του πρωκτού, και

β] στον [συμπερι]φερόμενο ως υπουργό ΠΡΟ-ΠΟ τελευταίο μοϊκανό, ή μήπως Δωριέα [;], κ. Δένδια ή Γυαλιστερό, του οποίου την άνοδο στα ανώτατα στάδια νοητικής στέρησης είμαι βέβαιος ότι θα χειροκροτήσει η κ. Ρεπούση τιθέμενη επί κεφαλής των σύγχρονων Δωριέων. Αλήθεια ρε Δένδια, βρήκες κάποιο κείμενο, κάποια επιγραφή ηλικίας 4.000 ετών με τη συνταγή για την αντιμετώπιση των κατερχομένων και είσαι έτοιμος να την εφαρμόσεις σε όμοια κατάσταση;

.

Γεννήθηκα στην Ελλάδα από Έλληνες εξ αίματος γονείς και είμαι Έλλην υπήκοος δια γεννήσεως. Έλαβα την προβλεπόμενη από τον νόμο στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση. Κατόπιν επιτυχών εξετάσεων, οι οποίες προϋπέθεταν και για εμένα πολύ μόχθο και ατέλειωτες ώρες μελέτης, εισήχθην σε ΑΕΙ, απ’ όπου απεφοίτησα στην ώρα μου για να μετεκπαιδευθώ εν συνεχεία εις την Εσπερίαν [όχι σε αμφιβόλου επάρκειας πανεπιστημιακά ιδρύματα της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης]. Επανελθών άρχισα να εργάζομαι συνεισφέρων στον δημόσιο κορβανά αναλόγως των δυνάμεών μου, όπως έπρατταν και πράττουν εκατομμύρια συμπατριωτών μου, ώστε να συνεχίσει να υπάρχει το πολυδιαφημιζόμενο κράτος δικαίου και πρόνοιας που μας παρέδωσαν οι γονείς μας με όλα τα προτερήματα και ελαττώματά του.

Και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως ό,τι δημιούργησα μαζί με τους συμπατριώτες μου και τους προπάτορές μας πρέπει να το μοιράζομαι με εκατοντάδες χιλιάδες εισβολέων, οι οποίοι ουδέν είχαν εισφέρει στον δημόσιο κορβανά για να στηθεί το ασφαλιστικό σύστημα, οι πλατείες, τα μουσεία, τα δημόσια κτήρια, το Μέγαρο Μουσικής, τα νοσοκομεία, το σύστημα υγείας, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, οι δενδροστοιχίες, το τηλεφωνικό δίκτυο, το δίκτυο ηλεκτροδότησης, το δίκτυο ύδρευσης, το οδικό δίκτυο κ.λπ. 

Οι εισβολείς άρχισαν να απασχολούνται παρανόμως αντί χαμηλού ημερομισθίου σε οποιονδήποτε είχε ανάγκη των υπηρεσιών τους, χωρίς ασφάλιση κ.λπ. Το κράτος απόν!

Κάποιοι στιγμή το κράτος [τρόπος του λέγειν] αποφάσισε να δηλώσει την παρουσία του, αλλά πώς; Νομιμοποιώντας τους εισβολείς, επειδή έτσι έπρεπε, λέει, να γίνει για να μπει μια τάξη στο χάος που είχε προκληθεί. Έπρεπε, λέει, και οι εισβολείς να αποκτήσουν δικαιώματα, ώστε να υπέχουν και υποχρεώσεις. Δικαιώματα απέκτησαν, αφού από λαθρομετανάστες ανέβηκαν στην κατηγορία του νόμιμου μετανάστη, αλλά για υποχρεώσεις δεν ξέρω, αν εξαιρέσει κανείς τα ελάχιστα ένσημα που απαιτούνταν για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψή τους και τον μηδενικό φόρο που πλήρωναν, τουλάχιστον μέχρι και το 2011, λόγω του αφορολόγητου ορίου.

Οι αριστεροί διατυμπανίζουν ότι οι εισβολείς είναι θύματα των κεφαλαιοκρατών, οι οποίοι τους εκμεταλλεύονται για να αυξάνουν τα κέρδη τους. Οι δεξιοί [ακραιφνείς ή από κούνια, αλλά και μετανοημένοι αριστεροί] δεν μιλάνε καθόλου, διότι το savoir vivre επιτάσσει να μη μιλάμε όταν τρώμε. Έτσι, όλοι αυτοί οι αναξιοπαθούντες [;] εισβολείς έχουν βρει προστασία υπό τα αλεξιβρόχια της αριστεράς και των συνοδοιπόρων της, για να θυμηθώ έναν όρο της δεκαετίας του ΄60, της κεντροδεξιάς σιωπώσης.

Στη συνέχεια αρχίσαμε να αντιμετωπίζουμε μεγάλα προβλήματα με την παραβατικότητα πολλών εκ των εισβολέων, δεδομένου ότι έχει εισέλθει στη χώρα κάθε καρυδιάς καρύδι, το οποίο τυγχάνει της προστασίας όλων των πονόψυχων κρατικοδίαιτων συμπατριωτών μου. Πρωτόγνωρα εγκλήματα και θηριώδης βία από άγριους κακοποιούς.

Εγώ που δεν γουστάρω την κατάσταση αυτή και θέλω να διαφυλάξω την πατρίδα μου για εμένα και τα παιδιά μου, αλλά και τα παιδιά των παιδιών μου, δεν είμαι παρά ένας εξοβελιστέος ρατσιστής. Εμφανίσθηκε και η Χρυσή Αυγή, οπότε η ρετσινιά [;] του χρυσαυγίτη είναι έτοιμη να κολλήσει στο μέτωπό μου, κάθε φορά που εκδηλώνω την άρνησή μου να αποδεχθώ το χάλι που έχουν δημιουργήσει όλα αυτά τα δοχεία νυκτός που με κυβερνούν.

Νοιώθω μόνος και ανυπεράσπιστος. Είμαι ρατσιστής, επειδή δεν γουστάρω τον εισαγόμενο λαθροτουρισμό που έχει καθίσει στο σβέρκο μου και μου τη σπάει με πρωτοπορούσα την αριστερή κουλτουροδιανόηση. Και προσπαθώ να καταλάβω τί σημαίνει «άνοιξαν τα σύνορα». Έτσι με πληροφόρησαν. Το 1992 λέει, με τη κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, άνοιξαν τα σύνορα. Νόμιζα ότι είχαν ανοίξει τα σύνορα από τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού προς τη χώρα μου. Μπορούσε, δηλαδή, πλέον κάθε πολίτης του ανύπαρκτου πλέον σοσιαλισμού να εξέλθει της χώρας του και να έλθει στη χώρα του θαυμαστού ελληνικού σοσιαλισμού. Νόμισα πως το άνοιγμα των συνόρων σήμαινε ότι κάθε πολίτης εκείνων των χωρών που στέναζαν υπό τον κομμουνιστικό ζυγό, μπορούσε πλέον να πάρει διαβατήριο και να ζήσει το καπιταλιστικό όνειρό του και στη χώρα μου, αν και σοσιαλιστική. Για να εισέλθει, όμως, στη χώρα μου, νόμιζα πως θα έπρεπε να τηρήσει και τους όρους που ορίζει το δίκαιο της χώρας μου.

Δεν ήταν, όμως, έτσι. «΄Ανοιξαν τα σύνορα» σήμαινε ότι έγιναν σουρωτήρι τα δικά μας σύνορα. Αλήθεια, μέχρι την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού μπορούσε οποιοσδήποτε να εισέλθει στην Ελλάδα και να κυκλοφορεί ανενόχλητος; Αν όχι, τί συνέβη και αυτό κατέστη εφικτό μετά το 1992; Έπαψαν να φυλάσσονται επαρκώς τα σύνορα; Υπάρχουν πράγματι δουλέμποροι, οι οποίοι στοιβάζουν στην πατρίδα μου όλους αυτούς τους δυστυχείς, όπως λέει το ΚΚΕ; Κι’ αν υπάρχουν, τί μέτρα προτείνατε κυρία Αλέκα μας για να συλληφθούν και οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη;

(.....)

Είμαι ανυπεράσπιστος. Οποιοσδήποτε μπορεί να μπει στο σπίτι μου και να με κλέψει, να με κακοποιήσει ή και να με σκοτώσει, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Αν είναι λαθρομετανάστης, θα έχει την αμέριστη συμπαράσταση όλων των αντιρατσιστικών δημοκρατορικών δυνάμεων που αμέσως θα μου πουν ότι ο κλέφτης μου, ο ληστής μου, ο βιαστής μου, ο δολοφόνος μου είναι ένα δυστυχισμένο πλάσμα που έπεσε θύμα των δουλεμπόρων και των ιμπεριαλιστικών πολέμων των καπιταλιστών. Αν ο δικός μου κακοποιός τύχει να είναι Έλληνας, οι ίδιοι αντιρατσιστές θα μου κλείσουν το μάτι με νόημα θέλοντας να πουν: «Είδες ότι παραβατικοί δεν είναι μόνον οι αλλοδαποί;».

Γι’ αυτό και εγώ αναζητώ κάποιον να με πάρει υπό την προστασία του. Η κυβέρνησή μου είναι ανίκανη, τα 300 κοπρόσκυλα απλώς γαβγίζουν ή κοπρίζουν, η Χρυσή Αυγή είναι, λέει, ναζιστική και όχι κομμουνιστική, άρα χιτλερική και όχι σταλινική, εξ ου και απαγορεύεται να προστρέξω σ’ αυτήν, για να μην κακοχαρακτηριστώ ως ο άνθρωπος που ταΐζει το φίδι που είναι έτοιμο να εκκολαφθεί, και όλοι οι αριστεροί [έτσι αυτοαποκαλούνται με βάση το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό] αγωνιστές του Πολυτεχνείου κόπτονται για τα δικαιώματα των εισβολέων.

Κάποιος νταβατζής και για μένα τον αυτόχθονα Έλληνα ρε παιδιά; Έτσι, για παρηγοριά. Μήπως το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, τώρα που του έδωσε ο κ. Σγουρός € 12 εκ. από τα λεφτά, λέει, των κουτόφραγκων που μοιράζει; Ελεήστε το φυτό!

Του Σωτήρη Καλαμίτση

Στην Ελλάδα πάντα θα υπάρχει ένας «τρελός», έτοιμος για το «μολών λαβέ»!

Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, την επόμενη εβδομάδα, θα διαπιστώσει από …πρώτο χέρι τις πραγματικές διαθέσεις των εταίρων μας, κυρίως της Γερμανίας. Οι συζητήσεις αναμένονται δύσκολες, η συγκυρία  δεν είναι ευνοϊκή (Ισπανία και Ιταλία αποτελούν μεγαλύτερο πονοκέφαλο), ενώ πληθαίνουν οι φωνές εντός της Γερμανίας για μια σκληρή στάση που θα ικανοποιεί το γερμανικό κοινό που εθίστηκε από τα γνωστά δημοσιεύματα της Bild.

Eνόψει, λοιπόν, αυτών των συζητήσεων, καλόν είναι να ξεκαθαρίσουμε ορισμένους, ευρύτατα διαδεδομένους, μύθους.

Πρώτον, ούτε η Γερμανία, ούτε κανένας άλλος, μπορεί να μας διώξει απ’ το ευρώ! Γιατί απλούστατα δεν προβλέπεται διαδικασία ..εξόδου! Μπορεί να κάνουν το βίο μας αβίωτο για να μας εξαναγκάσουν να αποχωρήσουμε (αυτό που κάνουν δηλαδή εδώ και μια διετία), αλλά και πάλι η απόφαση θα είναι δική μας! Επομένως, όλες αυτές οι απειλές που εκτοξεύονται από διάφορες πηγές είναι κούφια λόγια! Και καλόν είναι να τους το θυμίσουμε!

Δεύτερον, στην πατρίδα μας εφαρμόζεται ένα πρόγραμμα το οποίο έχει διαλύσει  την κοινωνία και την οικονομία. Η συνέχιση αυτού του προγράμματος δεν αποτελεί λύση, αλλά καταστροφή. Δεν έχουμε παρά να αντιτάξουμε τα στοιχεία για την ανεργία, την ύφεση, τα λουκέτα, τη φτώχεια κ.λ.π. Όσοι επομένως, φωνασκούν και επιμένουν στη συνέχιση του προγράμματος χωρίς βελτιωτικές τροποιήσεις, δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Καιρός να το μάθουν.

Τρίτον, αποτελεί αισχρή συκοφαντία ότι δεν έγινε τίποτα τα τελευταία χρόνια. Και το έλλειμμα μειώθηκε δραματικά, αλλά εκεί που έγινε κυριολεκτικά «σφαγή» ήταν στη μείωση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού. Ποιά άλλη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση θα τολμούσε να υλοποιήσει τέτοια μέτρα σε καιρό ειρήνης; Ένας λαός που υποβάλλεται σε  θυσίες αυτού του μεγέθους αξίζει, τουλάχιστον, τον σεβασμό των εταίρων και όχι τις ειρωνείες τους. Λοιπόν, ας το βουλώσουν μερικοί.

Καμιά χώρα δεν μπορεί να σωθεί, εξοντώνοντας τους κατοίκους της. Και αυτό πρέπει να καταστεί σαφές προς κάθε κατεύθυνση και με τον πλέον εμφατικό τρόπο.

Τέταρτον, η Ελλάδα όντως αποτελεί μοναδική περίπτωση στην ΕΕ. Γιατί; Γιατί είναι η μοναδική χώρα η οποία:

α) αντιμετωπίζει υπαρκτές απειλές για την εδαφική της ακεραιότητα και περί αυτού η ΕΕ σφυρίζει αδιάφορα. Άρα δεν μπορεί να θιγεί το αξιόμαχο των Ενόπλων της Δυνάμεων. Επ’ ουδενί. Τέλος της συζήτησης.

β) Λόγω του Αρχιπελάγους, που είναι συνυφασμένο με την ύπαρξη  του έθνους, η Ελλάδα έχει αυξημένο κρατικό λειτουργικό κόστος σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες ακόμα και μεγαλύτερου πληθυσμιακού και γεωγραφικού μεγέθους. Αυτή είναι η Ελλάδα μας. Δεν αλλάζει!

γ) Λόγω της γεωγραφικής μας θέσης (και άλλων λόγων) η πατρίδας μας τα τελευταία χρόνια κατακλύστηκε από καραβάνια μεταναστών. Καμιά χώρα, του μεγέθους της Ελλάδος, δεν θα μπορούσε να αντέξει μια τέτοια μαζική εισβολή. Οι μετανάστες, λαθραίοι και μη, επιβάρυναν το κόστος λειτουργίας του κράτους, ειδικότερα στον τομέα της υγείας.

Ποια είναι η συμμετοχή και η συνεισφορά της ΕΕ στην αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, πέραν των αφ’ υψηλού επικρίσεων; Μηδαμινή!

Πέμπτον, από τότε που ξέσπασε η κρίση χρέους, η Ελλάδα συκοφαντείται συστηματικά, με αποτέλεσμα να δημιουργείται και να συντηρείται ένα κλίμα αβεβαιότητος,  το οποίο δυσχεραίνει κάθε προσπάθεια. Κράτη μέλη της ΕΕ, αντί για αλληλεγγύη, βρήκαν αφορμή να αποκαλύψουν τα πιο ταπεινά τους ένστικτα απέναντι σε μια χώρα την κληρονομία της οποία λεηλάτησαν, ενώ στηρίχθηκαν στον πολιτισμό της  και  διδάχθηκαν (αν διδάχθηκαν) απ’ αυτόν.

Ώρες – ώρες η τακτική τους μου θυμίζει την πρακτική των «κορακιών», που συστηματικά απαξιώνουν μια εταιρεία για να την κατασπαράξουν αργότερα, αντί πινακίου φακής.

Δεν θα τους περάσει!  Να καταστεί σαφές ότι η Ελλάδα ούτε τιμαριοποιείται, ούτε εκχωρείται, ούτε πρόκειται να μετατραπεί σε προτεκτοράτο. Πάντα θα υπάρχει ένας…τρελός, έτοιμος  να πει το «μολών λαβέ».

Έκτον,  όσο συντηρούνται τα σενάρια εξόδου της χώρας μας από το ευρώ, ό,τι και να κάνει η κυβέρνηση, θα είναι μάταιο! Η χώρα θα είναι έρμαια στις ορέξεις των κερδοσκόπων και ουδείς σοβαρός επενδυτής θα έρθει, όσο παραμένει η αβεβαιότητα. Και χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχει ανάπτυξη. Αυτή, λοιπόν, η συζήτηση, που πολλούς εξυπηρετεί πρέπει να σταματήσει άπαξ διά παντός και να μην ξανανοίξει!

Έβδομον, η επέκταση της κρίσης στην Ισπανία και την Ιταλία απεκάλυψε, αυτό που όλοι οι σοβαροί αναλυτές γνώριζαν.  Η Ελλάδα δεν ευθύνεται για την κρίση στην ευρωζώνη. Αποτέλεσε, βέβαια,  το μεγαλύτερο θύμα της και  πληρώνει  το ακριβότερο τίμημα. Αν ήταν μόνο ελληνικό το πρόβλημα, θα είχε λυθεί «σε πέντε λεπτά» όπως είχε πεί ο Ρ. Πρόντι. Η αλήθεια είναι ό,τι η κρίση θα ξεσπούσε και αν ακόμα η Ελλάδα ήταν υπόδειγμα δημοσιονομικής πειθαρχίας, δεδομένων των δομικών αδυναμιών που  είχε, εξυπαρχής,  ο σχεδιασμός και η λειτουργία του ευρώ.  Όμως, η αβελτηρία της κας Μέρκελ, που είδε το πρόβλημα της Ελλάδας,  ως ευκαιρία για τις ηγεμονικές βλέψεις της Γερμανίας, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Αντί, λοιπόν, να μας ζητούν τα ρέστα, ας αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Γιατί  τα ελλείμματα του Νότου, είναι τα πλεονάσματα του Βορρά!

Όγδοον, ο τρόπος με τον οποίο λύθηκε το θέμα της  αποπληρωμής του ομολόγου, που λήγει στις 20 Αυγούστου και κατέχει η ΕΚΤ, απέδειξε πώς όταν θέλουν, λύσεις υπάρχουν!  Για αυτό, ως απάντηση στα περί μονοδρόμου, θα θυμίσω μια αμερικανική παροιμία «Where is a will, there is a way»! Η έλλειψη πολιτικής βούλησης  είναι το πρόβλημα. Όλα τ’ άλλα, αποτελούν φτηνές δικαιολογίες!

Όλες αυτές οι παρατηρήσεις, προφανώς και δεν αποτελούν δικαιολογία για να αναβληθούν  ή να καθυστερήσουν και άλλο οι μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη, η οικονομία , η κοινωνία και το πολιτικό μας σύστημα. Στρεβλώσεις δεκαετιών δεν λύνονται ως διά μαγείας. Κατεστημένες συνήθειες και αντιλήψεις δεν ξεριζώνονται από τη μια μέρα στην άλλη. «Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή». Και χρόνο.

Ευθύνη της Ελληνικής κυβέρνησης αποτελεί η δέσμευσή της να προχωρήσει με ταχύτητα και αποφασιστικότητα. Υποχρέωση της ΕΕ είναι να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να το καταφέρει.

Όμως, μέτρο της πολιτικής είναι ο άνθρωπος. Δεν μπορεί να σωθεί η Ελλάδα, σε βάρος των Ελλήνων! Και ο Αντώνης Σαμαράς πρωτίστως λογοδοτεί στους Έλληνες! Αυτούς έχει καθήκον να υπερασπιστεί.

Του Κώστα Ροδινού

Αλλάζουν όλα αν πέσει ο Ασαντ

Ριζική αλλαγή στους συσχετισμούς δυνάμεων στη Μέση Ανατολή θα επιφέρει ενδεχόμενη ανατροπή του καθεστώτος του Μπασάρ αλ – Ασαν στη Συρία. Μια ανατροπή που δεν φαίνεται πλέον απίθανη, καθώς η Δαμασκός αδυνατεί να ελέγξει την κατάσταση και να καταπνίξει την ένοπλη εξέγερση. Η παράταση των συγκρούσεων έχει επιτρέψει την υπονομευτική για το καθεστώς ολοένα και μεγαλύτερη ανάμιξη εξωτερικών δυνάμεων, οι οποίες χρηματοδοτούν, εξοπλίζουν και τροφοδοτούν ακόμη και με ένοπλους μαχητές τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις. Οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, το Ισραήλ, ηΤουρκία και τα πιο αντιδραστικά και σκοταδιστικά αραβικά καθεστώτασυμμετέχουν δραστήρια στην προσπάθεια απαλλαγής της Δύσης και του Τελ Αβίβαπό ένα πολύ ενοχλητικό καθεστώς που παίζει ρόλο – κλειδί στο Μεσανατολικό.

Αμερικανοί και Ευρωπαίοι γνωρίζουν ότι δεν είναι ακόμη ώριμες οι συνθήκες για να επιχειρήσουν να ρίξουν τον Ασαντ με στρατιωτική επέμβαση, όπως έκαναν στην περίπτωση της Λιβύης, με τον πόλεμο που διεξήγαγε το ΝΑΤΟ εναντίον του Μουαμάρ Καντάφι. Έχουν σωστά επιλέξει την τακτική του ασταμάτητου πολέμου φθοράς, ευελπιστώντας ότι αυτή θα βοηθήσει να υποσκάψουν αποτελεσματικά τις δυνατότητες επιβίωσης του συριακού καθεστώτος.

Στη φάση αυτή εξακολουθεί να ισχύει η άποψη ότι απόπειρα κατάληψης της Συρίας από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, το Ισραήλ και αραβικές χώρες που συμπαρατάσσονται με τη Δύση με πολεμικά μέσα και στρατιωτική εισβολή, θα προκαλούσε πιθανότατα μείζονα ανάφλεξη ένοπλων συγκρούσεων στο Λίβανο, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ και στις πετρελαιοφόρες περιοχές της βορειοανατολικής Σαουδικής Αραβίας, ενδεχομένως και στο Μπαχρέιν, με πρωταγωνιστικό ρόλο του Ιράν.

Η δυναμική συγκρούσεων τέτοιους εύρους ταυτόχρονα δεν αποκλείεται καθόλου να κατέληγε και σε πόλεμο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους εναντίον του Ιράν, το οποίο όμως είναι μια χώρα που είναι αδύνατον να καταληφθεί και να υποδουλωθεί από ξένα στρατεύματα.

Η πρόκληση μιας τέτοιας σύγκρουσης εκ μέρους της Ουάσινγκτον θα συνιστούσε κολοσσιαίο σφάλμα, όσο και αν την επιθυμεί διακαώς η ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ και κάνει το παν για να εξωθήσει τα πράγματα προς την κατεύθυνση αυτή.

Πολύ περισσότερο που υπάρχει άλλος δρόμος για να επιτευχθεί η πτώση του Ασαντχωρίς γενίκευση της σύγκρουσης και χωρίς το Ιράν να μπορεί να προκαλέσει τέτοια αναταραχή.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι σήμερα το συριακό καθεστώς έχει πολύ ευρύτερη λαϊκή βάση από τους αντικαθεστωτικούς. Υπερέχει επίσης συντριπτικά στον στρατιωτικό τομέα, όπως είναι αυτονόητο, παρά τον εντονότατο και αφειδή εξοπλισμό των αντιπάλων του Ασαντ.

Πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι σε αντίθεση με τη Λιβύη, όπου ο Καντάφι και ο στενός του κύκλος ήταν το παν, στη Συρία την εξουσία δεν την έχει ο Ασαντ, ούτε στηρίζεται η ισχύς του καθεστώτος σε αυτόν. Την εξουσία την ασκεί το Μπάαθ.

Σε αντίθεση με τον πατέρα του, που ήλεγχε τα πάντα, ο Μπασάρ αλ – Ασαντ (ο οποίος βρέθηκε απρόθυμα στην εξουσία και μόνο εξαιτίας του γεγονότος ότι σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ο αδελφός του Μπαζίλ που προοριζόταν για ηγέτης της χώρας) είναι μια συμβολική κυρίως φιγούρα που δεν έχει τίποτα άλλο πέρα από το όνομά του. Η στρατηγική συνεργασία της Συρίας με το – μη αραβικό, υπενθυμίζουμε – Ιράν είναι καθοριστικός παράγοντας ισχύος της Δαμασκού στον αραβικό κόσμο σήμερα. Η Συρία είναι κυρίως αυτή που μοιράζει στους Άραβες συμμάχους της χρήματα και όπλα που της δίνει η Τεχεράνη, με το Ιράν φυσικά να συμβάλλει τα μέγιστα στην οικονομική επιβίωση του συριακού καθεστώτος και στον διαρκή στρατιωτικό εξοπλισμό του, πληρώνοντας οι Ιρανοί και τμήμα των όπλων που η Ρωσία παρέχει ασταμάτητα στη Δαμασκό για λόγους υπεράσπισης των συμφερόντων της Μόσχας στη Μέση Ανατολή.

Αν η Συρία πέσει σιγά σιγά, φθειρόμενη διαρκώς από τα μέσα το Ιράν δεν είναι σε θέση να προκαλέσει χωρίς τη Δαμασκό ευρύτερο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Οι σημερινοί Άραβες σύμμαχοί του θα κάνουν πίσω.

ΜΠΑΑΘ – ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΚΟΜΗ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΠΟΣΟ;

Ο πληθυσμός της Συρίας συνεχίζει στη μεγάλη πλειοψηφία του, στο σύνολο της χώρας, να υποστηρίζει το καθεστώς του Μπάαθ. Όσο όμως διαρκούν οι συγκρούσεις και επιδεινώνεται η οικονομική κατάστασή του, με παράλληλη ενίσχυση του αισθήματος ανασφάλειας, όλο και περισσότερο αποδυναμώνεται η εμπιστοσύνη προς τον Ασαντ. Χαλαρώνουν έτσι οι δεσμοί τμημάτων του πληθυσμού με το καθεστώς. Δεδομένου ότι στα αυταρχικά καθεστώτα η ισχύς είναι ο καθοριστικός παράγοντας εξουσίας, η παράταση της αμφισβήτησης της επί μισόν αιώνα παντοδυναμίας του Μπάαθ οδηγεί σε ταλάντευση ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό Σύρων. Αν συνεχιστεί αυτό επί πολύ ακόμη, το καθεστώς θα καταρρεύσει.

Του Γ. Δελαστίκ

Η ιστορία ..... επαναλαμβάνεται

Οι πιο ισχυρές, και από οικονομικής και από πολιτικής απόψεως οικογένειες, που υπήρχαν στην Ελλάδα και πριν και κατά και μετά την Επανάσταση, ήταν αυτές των Αρβανιτών Κουντουριωτών και Μιαούληδων της Ύδρας. 

Ο Λάζαρος Κουντουριώτης, πανίσχυρος εφοπλιστής διέθεσε τα ¾ της περιουσίας του υπέρ του αγώνα και έγινε αυτομάτως ήρωας χωρίς να κάνει τίποτα άλλο. 

Όμως το ¼ που κράτησε για τον εαυτό του ήταν τόσο μεγάλο σε απόλυτους αριθμούς, που έφτανε και περίσσευε για να ελέγχει τα πράγματα στην Ελλάδα,μετά την Επανάσταση.

(……..)

Αν ο Λάζαρος ήταν ο οικονομικός εγκέφαλος της οικογένειας, ο μικρότερος αδερφός του Γεώργιος ήταν ο πολιτικός εγκέφαλος. 

Πήρε μέρος σ’ όλα τα πολιτικά συμβούλια και διαβούλια στη διάρκεια της Επανάστασης και μετά απ’ αυτήν, και κατέλαβε πάρα πολύ σημαντικά πολιτικά αξιώματα. 

Έτσι, οι Αρβανίτες Κουντουριώτηδες ήλεγχαν την κατάσταση απ’ όλες τις μεριές, και ονειρεύονταν τους εαυτούς τους μετά την Επανάσταση άρχοντες, όχι μόνο της μικρής Ύδρας αλλά ολόκληρης της Ελλάδας.

  

Ο επίσης Υδραίος και ομοίως Αρβανίτης, Ανδρέας Μιαούλης ήταν κι αυτός εφοπλιστής πριν την Επανάσταση, κι αυτός μπήκε λίγο ζορισμένα στην Επανάσταση, αλλά όταν μπήκε κι ανέλαβε αρχηγός του ελληνικού στόλου έκανε πράγματα εκπληχτικά, αυτός ο ριψοκίνδυνος ναυτικός, που το πραγματικό του όνομα ήταν Βώκος. 

Το Μιαούλης είναι παρατσούκλι, προερχόμενο απ’ το τουρκικό εμπορικό πλοίο «Μιαούλ» που αγόρασε απ’ τους Τούρκους. Σημειώστε πως ο Μιαούλης ήξερε καλά τις πειρατικές μεθόδους δράσης, κι αυτό τον βοήθησε πολύ στο να γίνει ο θαλάσσιος κακός δαίμων των Τούρκων σ’ όλη τη διάρκεια της Επανάστασης.

  

Οι δυο υδραίικες οικογένειες, όπως ήταν φυσικό, δεν είδαν με καλό μάτι τον ερχομότου «ξένου» Καποδίστρια στην Ελλάδα. 

Τους χαλούσε τα σχέδια για απόλυτη κυριαρχία. Κι ήταν αυτοί που οργάνωσαν την αντιπολίτευση κατά του Κυβερνήτη. 

Έτσι μετά τις εκλογές του 1829 και το χρίσμα που πήρε ο Καποδίστριας ως λαϊκός πλέον ηγέτης, κηρύσσουν την ανυπακοή στην κυβέρνηση του Καποδίστρια και στην πραγματικότητα ανακηρύσσουν την Ύδρα αυτόνομο και ανεξάρτητο κράτος. 

Πιο σωστά, πρωτεύουσα μιας άλλης Ελλάδας, όπου τον πρώτο και κύριο ρόλο θα παίζουν τα πλούσια νησιά του Αιγαίου, που όλα δηλώνουν υπακοή στους Κουντουριώτηδες της Ύδρας.

(……..)

Η ανταρσία της Ύδρας κατά του Καποδίστρια επισημοποιείται με μια ψευτοκυβέρνηση που σχηματίζει εκεί ο Κουντουριώτης. 

Ο Καποδίστριας τραβάει τα μαλλιά του και δίνει εντολή στον Κανάρη να ετοιμάζει τον αγκυροβολημένο στον Πόρο ελληνικό στόλο να πάει να αποκλείσει την Ύδρα. 

Όμως, ο Κουντουριώτης μαθαίνει τι του ετοιμάζει ο Καποδίστριας και στέλνει τον Μιαούλη στον Πόρο να καταλάβει τον ελληνικό στόλο και να τον φέρει στο «ανεξάρτητο» κράτος της Ύδρας.

Πράγματι ο Μιαούλης με μια πειρατική ενέργεια από κείνες που μόνο αυτός ήξερε να οργανώνει προκειμένου να γίνει πλούσιος πολύ πριν ξεσπάσει η ελληνική επανάσταση, καταλαμβάνει τον στόλο, καταλαμβάνει και το φρούριο του Πόρου. 

Και συλλαμβάνει αιχμάλωτο τον δύστυχο Κανάρη, τον μέχρι πριν από λίγο συμπολεμιστή του.

Ο Καποδίστριας αφρίζει και αποφασίζει να ανακαταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου. Προς τούτο, ζητά τη βοήθεια των πρεσβευτών της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας. 

Ο Άγγλος και ο Γάλλος του την αρνούνται. Θεωρούν καλά καμωμένα τα όσα έγιναν και εκδηλώνονται απροσχημάτιστα κατά του Καποδίστρια, που ξέρει πια ότι το τέλος του φτάνει. 

Αγωνίζεται ωστόσο κατά των επιδρομέων Υδραίων που πολιορκούν τα ελληνικά πλοία μέσα στο ναύσταθμο και μπλοκάρει όλα τα πολεμικά μαζί και τα εμπορικά.

Ζητάει απ’ τον Μιαούλη να φύγει ήσυχα για την πατρίδα του την Ύδρα χωρίς να πάθει τίποτα, αλλά ο γενναίος Υδραίος γίνεται θηρίο έτσι που είναι εγκλωβισμένος απ’ τον εμπορικό στόλο, και πυρπολεί τη μεγάλη φραγάτα «Ελλάς». 

Σημαδιακό το όνομα του πλοίου. Η πυρπόληση του «Ελλάς» απ’ τον Έλληνα, συμβαίνει την 1η Αυγούστου 1831, ημέρα κατά την οποία καταλαβαίνει κάθε νοήμων της εποχής, πως είναι αδύνατο να υπάρξει ελληνικό κράτος.

  

Το πείραμα Καποδίστρια απέτυχε γιατί οι Έλληνες δε θέλουν να έχουν κράτος. 

Ούτε σήμερα θέλουν να έχουν κράτος. 

Από το βιβλίο του Ραφαιλίδη ΙΣΤΟΡΙΑ (ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΗ) ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1830-1974 

Εκδόσεις ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ