Η τήρηση των παραδόσεων

Φίλη μου έλεγε ότι πριν από χρόνια είχε συμμετάσχει σε μια συνεστίαση Ελλήνων του Λονδίνου. Η συνεστίαση είχε οργανωθεί για φιλανθρωπικούς σκοπούς σε ένα από τα ακριβότερα ξενοδοχεία και οι διοργανωτές για να προσελκύσουν κόσμο είχαν καλέσει τον Στράτο Διονυσίου, ο οποίος με το που εμφανίστηκε σάρωσε τα φιλάνθρωπα αισθήματα των παρισταμένων και μοιράζοντας απλόχερα από σκηνής τον πόνο της ελληνικής ψυχής απελευθέρωσε τα αντανακλαστικά της γνησιότητάς της. Με δυο λόγια, οι άνθρωποι δεν κρατήθηκαν και άρχισαν να σπάνε πιάτα. Πλην όμως τα πιάτα δεν ήταν για σπάσιμο.

Πορσελάνες με υπογραφή ήταν, τις οποίες ο διευθυντής του ξενοδοχείου τις έβλεπε να θρυμματίζονται χωρίς περίσκεψη στο πάτωμα όσο η φωνή του Διονυσίου σπάραζε επί σκηνής. Το αποτέλεσμα είναι πως όσα χρήματα συγκεντρώθηκαν χρησιμοποιήθηκαν για να αποζημιώσουν την κατεστραμμένη οικοσκευή. Και ήταν πολύ περισσότερα απ' αυτά που είχαν υπολογίσει να μαζέψουν για τους φιλανθρωπικούς σκοπούς της ωραίας αυτής εκδήλωσης.

Δικά τους ήταν τα χρήματα και ό,τι ήθελαν τα έκαναν, θα μου πείτε. Καμία αντίρρηση επί τούτου. Δεν είναι εντυπωσιακό όμως πώς άνθρωποι οι οποίοι ζουν και δημιουργούν στο κέντρο της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας, στο Σίτι του Λονδίνου, μόλις λύσουν τις γραβάτες τους, ξαναβρίσκουν τη μικρή επαρχία που κουβαλάνε μέσα τους; Οπου η σπατάλη θεωρείται ύψιστη κοινωνική αξία και αυτό που μετράει περισσότερο είναι πώς θα εντυπωσιάσει ο ένας τον άλλον;

Αυτό το επεισόδιο μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας περί Carlton και των εκδηλώσεων που, υποτίθεται, γίνονται παράλληλα με τους Ολυμπιακούς για να βελτιώσουν την εικόνα της χώρας και να προσελκύσουν επενδυτές στη χώρα μας. Ας αφήσουμε κατά μέρος το ενοίκιο της περίφημης λέσχης που είναι πανάκριβη, αλλά ήταν η μόνη διαθέσιμη αφού, για να αποφασιστούν οι εκδηλώσεις, έπρεπε πρώτα να αποφανθεί ο κυρίαρχος ελληνικός λαός. Το θέμα όμως δεν είναι τα χρήματα, των οποίων, αν κατάλαβα, μεγάλο μέρος το καλύπτουν ιδιώτες χορηγοί. Αυτούς τους λογαριασμούς ας τους αφήσουμε για τους δημοσιογράφους του «Ιντιπέντεντ», αν και δεν μπορούμε να μη σκεφτούμε και όσα λένε οι έλληνες αθλητές για τα προβλήματα που τους έχει προκαλέσει η έλλειψη χρημάτων.

Το θέμα είναι η ουσία, ο τρόπος με τον οποίο κρίνουν ότι και θα βελτιωθεί η εικόνα της χώρας μας, και - κατά συνέπεια - θα γοητευθούν οι πολυπόθητοι επενδυτές μας. Ακουσα λοιπόν ότι στη διάρκεια των εκδηλώσεων θα παρουσιαστεί και καλλιτεχνικό θέαμα από τον Ιωάννη Μελισσανίδη. Και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό τυπωμένο χαρτάκι, κολλημένο σε κολόνα της ΔΕΗ, με την αγγελική φυσιογνωμία του ολυμπιονίκη μας σε πόζα χαμογελαστή τριών τετάρτων. Με χοντρά γράμματα, δε, να αναγράφεται η είδηση: Σάββατο και Κυριακή στην πόλη μας ο μεγάλος καλλιτέχνης και χρυσός ολυμπιονίκης Ιωάννης Μελισσανίδης. Στο κέντρο «Η Χρυσή Ευκαιρία», δίπλα στον σταθμό των ΚΤΕΛ. Για ρεζερβέ τηλ. 69… κ.λπ.

Ε, ναι, λοιπόν. Απόδειξη πως είμαστε λαός με μεγάλη ιστορία είναι πως καμιά κρίση δεν είναι ικανή να μας κάνει να αφήσουμε τις παραδόσεις μας.

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου