Τα λεφτά μας πίσω ρε

Πριν λίγα εικοσιτετράωρα ο πρωθυπουργός και ο Στουρνάρας του μας περιέγραφαν τα πράγματα κάπως προς το ροζ -ο ασθενής είχε βγει από την εντατική αν και ήταν ακόμα στο νοσοκομείο και το ειδύλλιο με τη νοσηλεύτρια τρόικα πήγαινε προς αίσιο τέλος. Η ελπίδα και η αισιοδοξία αντικαθιστούσαν στην επίσημη κυβερνητική στάση και προπαγάνδα το φόβο και την απαισιοδοξία -αν και όλα αυτά για εντατική και θαλάμους και περίθαλψη έφερναν κάπως ανατριχιαστικά σε Παπαδόπουλο και γύψο.

Και ιδού που ξαφνικά από άρλεκιν βρεθήκαμε πάλι σε θρίλερ. Η τρόικα δεν συμφωνεί σε τούτο, απαιτεί το άλλο, η συνάντηση με τον Σαμαρά πήγε προς τα πίσω, ο Στουρνάρας που δήλωνε βέβαιος τώρα δηλώνει αβέβαιος και πάει λέγοντας. Ενώ από το Μαξίμου εξαπολύονται υπό τύπο διαρροών κατάρες και απειλές εναντίον των εκπροσώπων των δανειστών που δεν καταλαβαίνουν ότι έχουν όρια τόσο οι ανοχές της ελληνικής κοινωνίας όσο και οι αντοχές της ελληνικής κυβέρνησης. Και ο φίλιος τύπος, που μέχρι χτες έβλεπε το φως στο γνωστό βάθος του γνωστού τούνελ, τώρα επανήλθε στα επίσης γνωστά σκότη.

Μια από τα ίδια δηλαδή. Δεν υπήρξε ούτε μια -ούτε μια όμως- επίσκεψη της τρόικας που να μη συνοδεύεται από το ίδιο παραμύθι. Οι κακοί ξένοι και οι καλοί δικοί μας που θέλουν να απαλύνουν τον πόνο του ασθενούς αλλά δυστυχώς κωλύονται όσο κι αν προσπαθούν. Αντιστέκονται μεν, αλλά στο τέλος είναι υποχρεωμένοι να υποχωρήσουν, και όλοι ξέρουμε γιατί -για τη δόση. Διότι: αν η τρόικα δεν δώσει τη δόση δεν θα έχουμε κι εμείς να δώσουμε τη δόση στους δανειστές που έστειλαν εδώ την τρόικα να μας ας-μην-πούμε-τι για να μας δώσει τη δόση. Καταλάβατε έτσι δεν είναι;

Το μόνο που μένει από αυτό το πανηγύρι των αρχιψευταράδων του Μαξίμου και των συμμάχων τους είναι μια κάποια απογοήτευση για τις επιδόσεις τους ακόμα και στο ψέμα. Με τη διαδρομή και το αναμφισβήτητο ταλέντο, του Σαμαρά τουλάχιστον, περιμέναμε κάποια πρωτοτυπία στην παράσταση -όχι όλο τα ίδια και τα ίδια και με απαίσιους ηθοποιούς. Ο ΓΑΠ τουλάχιστον σχεδόν έκλαιγε... Να ξέρουν όμως, έτσι που το πάνε, ότι σε λίγο το κοινό θα αρχίσει τα φωνάζει: Τα λεφτά μας πίσω ρε! 

Του Θ. Καρτερού