Μερικές φορές τα φέρνει έτσι η μοίρα -ή, αν προτιμάτε, οι σχεδιασμοί των μεγάλων δυνάμεων- που οι «θύτες» γίνονται «θύματα» και ανάποδα.
Η υπόθεση της Ουκρανίας έφερε στην επιφάνεια την άνευ προηγουμένου υποκρισία της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών και της Μόσχας, οι οποίες έχουν αναμειχθεί στο παιχνίδι επικράτησης που παίζεται στη γειτονιά της Ρωσίας.
Αξαφνα ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και οι σύμμαχοί του στην Ευρώπη ανακάλυψαν το Διεθνές Δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη Δημοκρατίακαι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους επειδή ο Βλαντιμίρ Πούτιν καταπάτησε -όπως αναφέρουν οι ανακοινώσεις τους- όλες τις αρχές και όλους τους νόμους...
Ακούσαμε για την παραβίαση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας. Ακούσαμε ιαχές πολέμου από τους σκληρούς της Ουάσιγκτον και τους άσφαιρους των Βρυξελλών, που αναγκάστηκε να προσγειώσει ο κ. Ομπάμα, διότι η Ρωσία ούτε Ιράκ είναι ούτε η φτωχή Κύπρος των 500 χιλιάδων, που αφέθηκε μόνη να αντιμετωπίσει την πολεμική μηχανή της Τουρκίας. Και εάν δεν είχε προδοθεί το νησί από τους χουντικούς αξιωματικούς και μερικούς πολιτικούς, που υπηρέτησαν τότε πιστά τα σχέδια της CIA, η Αγκυρα θα είχε χάσει.
Τα «κλάματα» των Αμερικανών και των Ευρωπαίων για την Ουκρανία δεν είναι αληθινά. Δεν τους ενδιαφέρουν οι πολίτες της χώρας, αλλά νοιάζονται για να εξυπηρετήσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα απέναντι στον Βλαντιμίρ Πούτιν, τον ανέκφραστο και χωρίς αισθήματα πρόεδρο της Ρωσίας, ο οποίος δείχνει έτοιμος να πάει και σε πόλεμο για να προστατεύσει την κυριαρχία του στην περιοχή. Και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο κ. Ομπάμα ήταν αυτός που ζητούσε απεγνωσμένα διπλωματική λύση.
Η εισβολή είναι εισβολή, όποιος και αν την εκτελεί. Και ειλικρινά δεν μπορώ να ακούω συμπατριώτες μου να «σκίζονται» για τη Μόσχα, τη στιγμή που ένα κομμάτι του Ελληνισμού, η Κύπρος, είναι θύμα εισβολής από την Τουρκία.
Δέχομαι ότι παραδοσιακά η Ρωσία είναι ένας πιστός σύμμαχος για το Νησί, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως διέπραξε ό,τι ακριβώς και η Τουρκία: εισβολή σε χώρα-μέλος του ΟΗΕ.
Η υποκρισία των Αμερικανών και των Ευρωπαίων δεν έχει όρια. Στην Ουκρανία απαιτούν σεβασμό στην κυριαρχία και την ακεραιότητά της. Και στην Κύπρο εκβιάζουν για να επιβάλουν μια ρατσιστική λύση, τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, που συνθλίβει τα ανθρώπινα δικαιώματα...
Του Μιχάλη Ιγνατίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου