No euro’s land

Και να πώς τέλειωσαν όλα.

Προς τα τέλη του 2012, έπειτα από τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις, 36 άκαρπες διερευνητικές εντολές, 156 συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, 666 διαγγέλματα των πολιτικών αρχηγών προς το τηλεοπτικό-εκλογικό κοινό, 5 επίσημες και 3 άτυπες Συνόδους Κορυφής της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης και 18 συνεδριάσεις του Eurogroup -στις οποίες εναλλάσσονται διαβεβαιώσεις ότι δεν απειλείται η θέση της Ελλάδας στο ευρώ με απειλές ότι την επόμενη φορά αποφασίζει αν αποχωρεί από την ΟΝΕ-, η χώρα έχει περιέλθει σε κατάσταση No man’s land. Σαν τη νεκρή ζώνη ανάμεσα στα εχθρικά μέτωπα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι στην Ευρωζώνη και δεν είναι. Συμμετέχει στα θεσμικά της όργανα, αλλά μόνο δι’ υπηρεσιακών πρωθυπουργών και υπουργών που δεν έχουν γνώμη, ψήφο και συχνά χάνουν τον δρόμο προς τα συνοδικά μέγαρα. Εισπράττει μικρές δόσεις δανειακής αλληλεγγύης, αλλά μόνον όσες χρειάζονται για να εξοφλούνται τόκοι και τοκοχρεολύσια προς τους αλληλέγγυους δανειστές της. Είναι μια χώρα νομισματικά νεκροζώντανη. Εγκλωβισμένη σε έναν λαβύρινθο που έχει είσοδο, αλλά όχι έξοδο.

Το Χρηματιστήριο παλεύει να διατηρηθεί πάνω από το ψυχολογικό όριο των 50 μονάδων. Οι λοιπές ευρωπαϊκές αγορές έχουν μετατραπεί σε λούνα παρκ με γιγάντιους shocking tower, όπου οι λιγοστοί επενδυτές δοκιμάζουν τις αντοχές της καρδιάς τους στα σκαμπανεβάσματα της αδρεναλίνης. Το ευρώ απολαμβάνει ήδη τους καρπούς μιας ισοτιμίας κοντά στο 1:1 με το δολάριο, γεγονός που έχει εκτοξεύσει τις εξαγωγές. Τις γερμανικές και μόνον αυτές, φυσικά. Η Κομισιόν, σε διαρκή συνεργασία με τον γαλλοϊταλογερμανικό άξονα, επεξεργάζεται ήδη την τρίτη τροποποίηση του δημοσιονομικού συμφώνου, που έχει φάει μια απόρριψη από τους Ιρλανδούς και δεν έχει εγκριθεί από τα περισσότερα Κοινοβούλια. Ταυτόχρονα, ΔΝΤ και IIF επεξεργάζονται σχέδιο αναδιάρθρωσης του ισπανικού και του ιταλικού χρέους, μετά το «πρώτο και τελευταίο» ελληνικό κούρεμα. Η αμερικανική Fed προωθεί το τέταρτο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, προορισμένο αποκλειστικά για την Ευρώπη, ενώ η ΕΚΤ εξακολουθεί να μαζεύει τα σάπια ομόλογα της Ευρωζώνης, αρνούμενη σταθερά να τυπώσει χρήμα, αλλά εκτοξεύοντας το ενεργητικό της στα 5 τρισ. ευρώ. Οι αγορές κάνουν τους Αλέκους, οι τράπεζες κάνουν τις Αλέξιες και ουδείς αναρωτιέται: τα λεφτά υπάρχουν;

Ως εδώ τα πράγματα ακολουθούν μια λογική τροχιά. Αλλά, στη No euro’s land που έχει διαμορφωθεί σ’ αυτή τη διάβροχη κόγχη της Γηραιάς Ηπείρου, που είναι και δεν είναι Ευρώπη, είναι και δεν είναι Δύση, ο πληθυσμός έχει περιέλθει σε κατάσταση υστερίας και σύγχυσης. Νομισματικά αβέβαιος, έχει διαχωριστεί σε ευρωλάγνους και δραχμόπληκτους. Οι πρώτοι, αφού έχουν ολοκληρώσει αλλεπάλληλες εφόδους στα γκισέ των τραπεζών, μετατρέπουν τις κατοικίες τους σε μικρά Fort Knox, φρουρώντας ένοπλοι νυχθημερόν τα μικρά ατομικά θησαυροφυλάκιά τους στα οποία φυλάσσουν τα πολύτιμα ευρώ των αποσυρμένων καταθέσεών τους.


Λόγω του bank run, τα ευρώ, ιδιαίτερα τα κέρματα και τα μικρά χαρτονομίσματα, γίνονται όλο και σπανιότερα, με αποτέλεσμα πολύς κόσμος να στραφεί σε εναλλακτικές μορφές συναλλαγής και προσωρινά μέσα συναλλαγής. Ένα από τα δημοφιλέστερα είναι το γιαούρτι αγελάδος, ανεξαρτήτως ημερομηνίας λήξης, μια και δεν προορίζεται κυρίως για τροφή.


Η σπάνις των ευρώ προκαλεί ποικίλες ψυχολογικές αντιδράσεις στον πληθυσμό. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να σωριάζονται πολίτες καταμεσής του δρόμου από σύνδρομο στέρησης, συγκλονιζόμενοι από σπασμούς και βγάζοντας αφρούς από το στόμα, ενώ φιλότιμοι συμπολίτες τους προσπαθούν να τους συνεφέρουν φωνάζοντας: «Λίγα ευρώ, λίγα ευρώ, ρε παιδιά, μια μυτιά να πάρει μέχρι να συνέλθει». Φυσικά, η έλλειψη ευρώ έχει προκαλέσει και ποικίλα φαινόμενα φετιχισμού, τα οποία δημιουργούν ήδη μια νέα, γοργά αναδυόμενη αγορά γύρω από τις πιθανολογούμενες θαυματουργές ιδιότητες του κοινού νομίσματος. Μια από της δημοφιλέστερες εναλλακτικές θεραπείες, για παράδειγμα, έχει καταστεί η ευρωθεραπεία, που συνίσταται στην κάλυψη της πάσχουσας περιοχής του σώματος από κέρματα ευρώ θερμαινόμενα μέχρι τους 50 βαθμούς Κελσίου.


Στον αντίποδα της ιαματικής χρήσης του όλο και πιο σπανίου λατρεμένου νομίσματος βρίσκεται η μαύρη αγορά του, η οποία επεκτείνεται κυρίως στο πεδίο του αντιπραγματισμού και της ανταλλακτικής οικονομίας, που υποκαθιστά σταδιακά τη χρηματική. Αναφέρονται εξωφρενικές ισοτιμίες, όπως ένα ευρώ έναντι μιας ντουζίνας γιαουρτιών, εκατό κιλών πατάτας (Νευροκοπίου, πάντα), 50 λίτρων αμόλυβδης βενζίνης ή πέντε διαδοχικών συνευρέσεων με ορροθετικές ιερόδουλες. Τα δεδομένα αυτά καλωσορίζονται ως οι πρώτες ενδείξεις πραγματικού αποπληθωρισμού που δεν κατάφερε να φέρει ούτε το μνημόνιο. Πλην, όμως, αποσιωπώνται από τις επίσημες εκθέσεις της τρόικας, για να μη θεωρηθεί ανοιχτή ενθάρρυνση της παραοικονομίας.

Η μαύρη αγορά του ελλείποντος ευρώ προκαλεί μια απρόσμενη έκρηξη της καλλιτεχνικής και στιλιστικής έκφρασης, με δημιουργίες που μπορούν να ικανοποιήσουν τα δύσκολα και λεπτά (για την ακρίβεια: λεφτά) γούστα της κοινωνικής ελίτ. Ανάρπαστα γίνονται κοσμήματα που συντίθενται από κέρματα ευρώ, ενώ σε μια πιο αβάν γκαρντ τάση, κάνουν θραύση τα σύνολα που προτείνει ο -για πολλοστή φορά αποφυλακισθείς - Λάκης Γαβαλάς, κατασκευασμένα από αυθεντικά χαρτονομίσματα των 100, 200 και 500 ευρώ.

Στον αντίποδα του επιδεικτικού φετιχισμού της αργόσχολης τάξης κινείται η στάση των δυνάμεων της ευθύνης της χώρας, που αντιλαμβάνονται την ευρωστέρηση ως ένδειξη ενός επερχόμενου τέλους. Ένα νέο κύμα αυτοχειριών παίρνει διαστάσεις με αφορμή την αυτοκτονία τραπεζίτη με συμβολική κατάποση αρκετών δεκάδων κερμάτων του την ασφαλέστερη ένδειξη της συντέλειας του κόσμου. «Άνοιξε και η 8η σφραγίδα», φωνάζουν στεντορείως, επικαλούμενοι χαμένες σελίδες της Αποκάλυψης. Ερευνητές εξ Αμερικής φτάνουν εσπευσμένα με νέες λύσεις επί του γρίφου του ημερολογίου των Μάγια. Το τέλος του κόσμου εντός του 2012, πράγματι θα συντελεστεί ξεκινώντας από την Ελλάδα, τη No Εuro’s Land. Την εσχατολογική τους θεωρία την ενισχύουν Ευρωπαίοι μελετητές του Νοστράδαμου που επικαλούνται άγνωστες προφητείες του για έναν εισβολέα εξ Ανατολών με το παράξενο όνομα Αλέχ Τσι Πρα, που θα μετατρέψει την Γιουρολάνδη σε κρανίου τόπο, πολιορκώντας το Βερολίνο και εξοντώνοντας ακόμη και τον απεσταλμέθε εξωτικού πτηνού της υφηλίου. Στις πλατείες ακούγονται οι φωνές φλογερών ιεροκηρύκων που αντιμετωπίζουν την ευρωστέρηση ως την ασφαλέστερη ένδειξη της συντέλειας του κόσμου. «Άνοιξε και η 8η σφραγίδα», φωνάζουν στεντορείως, επικαλούμενοι χαμένες σελίδες της Αποκάλυψης. Ερευνητές εξ Αμερικής φτάνeft-color: initiσμένα με νέες λύσder-left-width: medium; border-right-color: initial; border-right-style: none; border-right-width: medium; border-top-color: initial; border-top-style: none; border-top-width: medium;">

Η προφητεία, παραδόξως, επαληθεύεται αν και ο εισβολέας δεν έχει ακριβώς αυτό το αραβικής χροιάς όνομα και δεν είναι καν εισβολέας, αφού εισνο επί Γης Άγγελο (ή μήπως Ανγκέλα;) του Θεού.

BlogThis!

Είμαστε οι Οθωμανοί

Στις 29 Μαϊου του 1453 ο Σουλτάνος Μεχμέτ Β', ο επονομαζόμενος και Πορθητής, εισήλθε έφιππος στην Κωνσταντινούπολη. Ώρες νωρίτερα, οι στρατιώτες του είχαν σπάσει την αμυντική γραμμή των Ρωμαίων, διαθέτοντας βοήθεια από την άλλη πλευρά των τειχών. Tο μάνταλο δεν σηκώθηκε από ένα χέρι, αλλά από ένα ολόκληρο ρεύμα ανθρώπων που επιθυμούσαν η πολιορκία να τελειώσει το συντομότερο δυνατό, προκειμένου να σώσουν το κεφάλι και, κυρίως, την ορθόδοξη ψυχή τους. Οι ίδιοι κρέμασαν στα σπίτια τους σημαίες, έτσι ώστε οι κατακτητές να γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. Στην εθνικά ορθή αφήγηση, τα σημάδια τοποθετήθηκαν από τους Οθωμανούς στρατιώτες, έτσι ώστε να δηλώσουν στους συναδέλφους τους ότι η κατοικία είχε ήδη λεηλατηθεί.


Ασφαλώς δεν είναι η μοναδική αλλοίωση που εσκεμμένα επιβάλλεται στην αλήθεια. Αν η Άλωση της Πόλης είναι η ιστορική κοιτίδα του σύγχρονου ελληνισμού, τότε η διήγηση της εκτυλίσσεται μέσα από σαφείς παραδοχές, αμήχανες τροποποιήσεις και βολικές παραλείψεις. Η εθνική μας ιστοριογραφία εμφανίζει το «γένος» να αντιστέκεται στον πολιορκητή και να γονατίζει μόνο όταν το χέρι του Εφιάλτη, εκείνο που έδειξε το δρόμο στις Θερμοπύλες, απασφάλισε την Κερκόπορτα. Αυτό που ηθελημένα προσπαθούμε να ξεχάσουμε είναι ο εσωτερικός σπαραγμός, η σύγκρουση μεταξύ ενωτικών και ανθενωτικών, η διαμάχη ανάμεσα σε εκείνους που πίστευαν ότι η σωτηρία της Πόλης θα έρθει από τη Δύση και σε εκείνους που προτιμούσαν να διασώσουν την ορθόδοξη πίστη τους. Η πολιτική αριστοκρατία εκχώρησε τη θρησκευτική ηγεμονία στο Βατικανό, γνωρίζοντας ότι η Πόλη πρέπει να ενσωματωθεί στη Δύση για να επιβιώσει. Και η θρησκευτική ηγεσία, μπροστά στον κίνδυνο της έκπτωσης, ξεσήκωσε το ποίμνιο υπέρ Θεού και εναντίον αρχόντων. Δεν ήταν δύσκολο. Η μνήμη από τις Σταυροφορίες έκαιγε με τα καντήλια της Αγίας Σοφίας. Η Ευρώπη είχε λεηλατήσει την Πόλη και τώρα, δια της Ένωσης των Εκκλησιών, έπνιγε την ορθόδοξη πίστη. Οι Παλαιολόγοι έβλεπαν προς τη Δύση. Οι υπήκοοι τους έβλεπαν προς τα καμπαναριά των εκκλησιών.

Ο Λουκάς Νοταράς, Μέγας Λογοθέτης (ας πούμε πρωθυπουργός), είχε διαλέξει στρατόπεδο, όταν εκστόμισε το «καλύτερα το σαρίκι του σουλτάνου, παρά η τιάρα του Πάπα.» Υποτίθεται ότι εξέφραζε την επιμονή στη διατήρηση της ορθόδοξης πίστης και όλων εκείνων των ιδιαιτεροτήτων που καθορίζουν την απόσταση της Ανατολής από τη Δύση. Εξέφραζε και κάτι άλλο: την ανάγκη ενός συστήματος εξουσίας να διατηρήσει την ισχύ του, συναλλασσόμενο με το νέο πόλο δύναμης. Δεν ήταν λίγοι οι κληρικοί και οι μοναχοί που, τις ημέρες της πολιορκίας, διέφυγαν στις γραμμές των Οθωμανών. Και μία από τις πρώτες πράξεις του σουλτάνου ήταν η ανάρρηση στον πατριαρχικό θρόνο του ανθενωτικού Γενάδιου Σχολάριου - στην είσοδο του Πατριαρχείου βρίσκεται και η σχετική τοιχογραφία, με τον σουλτάνο να επιδίδει τα προνόμια στον Πατριάρχη. Στον Λουκά Νοταρά δεν έδωσε τίποτα. Του πήρε. Το κεφάλι.

Κανένας δεν μπορεί να υποθέσει ποια θα ήταν η εξέλιξη των πραγμάτων αν η Δύση έστελνε τελικά βοήθεια και χτυπούσε τους Οθωμανούς. Αν τους απωθούσε, ο καθολικισμός ίσως ενσωμάτωνε την ορθοδοξία και η πολιτιστική ταυτότητα της Δύσης θα έφτανε ως το Βόσπορο. Η βοήθεια δεν ήρθε και, όπως αποδείχθηκε, η διαμάχη ενωτικών-ανθενωτικών ήταν χωρίς ιστορικό αντίκρισμα. Ήταν μάταιη. Όμως το αποτύπωμα της διακρίνεται ακόμα στη συλλογική συνείδηση αυτού που ονομάζουμε «γένος». Η καχυποψία απέναντι στη Δύση, η οχύρωση πίσω από πολιτιστικές ιδιαιτερότητες, η αντιπαλότητα προς την άλλη πλευρά του νομίσματος, είναι χαρακτηριστικά που διέσχισαν τους αιώνες και εν μέρει εκδηλώνονται ακόμα και σήμερα. Το γένος έχει προσαρμόσει την εσωτερική διαμάχη του στα δεδομένα της εποχής. Η Ευρώπη είναι εκεί, βλέπει. Και οι Οθωμανοί; Φοβούμαι ότι αυτή τη φορά εμείς είμαστε και οι Οθωμανοί.

Του Κώστα Γιαννακίδη

Δε μασάμε

Ήδη έχουμε ακούσει πολλά, θα ακούσουμε ακόμη περισσότερα: Έρχεται η δραχμή, διαλύεται η χώρα, δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, θα γίνουμε ζούγκλα, συμμορίες με καλάσνικοφ θα τριγυρνούν στους δρόμους, θα πέσει κομήτης, περονόσπορος και φυλλοξήρα. Κι όλα αυτά, όχι μόνο γιατί ψηφίσαμε όπως ψηφίσαμε, αλλά γιατί το «σύστημα» δεν κατάφερε να φορέσει τον φερετζέ της τρόικας δημιουργώντας μια κυβέρνηση μαριονέτα των τραπεζιτών, ξένων και εγχώριων...

Προφανώς οι δόσεις κινδυνολογίας θα αυξηθούν στον μέγιστο βαθμό όσο πλησιάζουμε προς τις κάλπες. Πηγαίνοντας, ωστόσο, προς τα εκεί ας έχουμε κατά νου ότι, με πολύ απλό τρόπο, ρίχνοντας μια ψήφο στην κάλπη, η ελληνική κοινωνία κατάφερε:

● Να «καθαρίσει» (σχεδόν) με αυτούς που κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια, χρεοκόπησαν τη χώρα, την οδήγησαν στα μνημόνια και το ξεπούλημα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, εξακολουθούν να θέλουν να συνεχίσουν να μας σώζουν...

● Να υπενθυμίσει στους Ευρωπαίους και λοιπούς αξιότιμους δανειστές και επόπτες, και πάνω απ’ όλα στις πρόθυμες μαριονέτες τους, ότι οι μαριονέτες για να λειτουργήσουν πρέπει πρώτα να εκλεγούν. Κάποιες... άριστες από αυτές τις μαριονέτες το κατανόησαν ήδη και θα το κατανοήσουν ακόμη περισσότερες στην ερχόμενη εκλογική αναμέτρηση.

● Να απαιτήσει την αλλαγή πορείας της χώρας και την επιστροφή της εξουσίας - κυριαρχίας εκεί όπου αυτή ανήκει. Όχι στον Ράιχενμπαχ, τον Τόμσεν και τον Τράα, αλλά στον ελληνικό λαό και την κυβέρνησή του.

Έχοντας, λοιπόν, κατά νου όλα τα παραπάνω, ο ελληνικός λαός θα σπεύσει στην κάλπη έχοντας την ευκαιρία να ολοκληρώσει τη δουλειά: να τινάξει στον αέρα τις πολιτικές των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, των οποίων τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά και αδιέξοδα.

Η ελληνική κοινωνία, πηγαίνοντας προς την κάλπη για δεύτερη φορά σε ένα μήνα και έχοντας ζεστή την εμπειρία από τις διαβουλεύσεις που παρακολούθησε στο πλαίσιο των διερευνητικών επαφών, έχει βγάλει τα συμπεράσματά της. Ταυτόχρονα έχει κωδικοποιήσει και τις ερωτήσεις της, τις οποίες θα κάνουν μεγάλο – μέγιστο! – λάθος όσοι τις αγνοήσουν.

Καλό θα είναι λοιπόν αυτοί τη φορά οι πολιτικές δυνάμεις που ζητούν την ψήφο του λαού να εμφανιστούν ενώπιόν του έχοντας κατά νου ότι ελάχιστοι είναι ακόμη διατεθειμένοι να ακούσουν παραμύθια με νεράιδες (επαναδιαπραγμάτευσης) και δράκους (καταστροφής).

Θα πρέπει λοιπόν ξεκάθαρα να πουν ποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το μόνο σχέδιο που υπάρχει για τη χώρα είναι το μνημόνιο. Η Ντόρα, ο Μάνος και διάφοροι λοιποί, προς τιμήν τους, είναι ξεκάθαροι. Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος τι λένε άραγε; Έχουν άλλο σχέδιο;

Για το «άλλο σχέδιο», πάνω από όλους, θα πρέπει να μιλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλει να αποκτήσει ρίζες και προοπτική η εκλογική του επιτυχία...

Από το ποντίκι

Η Πανστρατιά (του μπανκαλεονε...)

Αντώνης Σαμαράς! Ο άνθρωπος που έβλεπε τα λάθη του να περνούν...

Σε πανστρατιά της Δεξιάς καλεί τώρα ο αρχηγός της Ν.Δ.! Ποιας Δεξιάς όμως; της Μνημονιακής; της Αντιμνημονιακής; της Νεοφιλελεύθερης; της λεγόμενης Λαϊκής; Μήπως και της φασιστικής; - διότι εκδοχή της

Δεξιάς είχε προσδιορίσει μόλις προ ολίγων εβδομάδων τη «ΧρυσήΑυγή» ο κ. Σαμαράς, προκαλώντας τότε τη μήνιν της κυρίας Μπακογιάννη με τη δήλωσή της ότι: εκείνη και η παράταξη ουδέποτε είχαν κάτι κοινό με όσους χαιρετούν φασιστικά.

Ο κ. Σαμαράς ξεκίνησε τη διαδρομή του ως αρχηγός της Ν.Δ. δίνοντας έμφαση στην αντιμνημονιακή παράμετρο της πολιτικής του.

Σύντομα έκαμε κωλοτούμπα.

Επίσης ο κ. Σαμαράς ξεκίνησε την πορεία του προς την εξουσία με δριμύλόγο κατά της Διαπλοκής - πάλι, και μάλιστα πολύ σύντομα, έκαμε κι άλληκωλοτούμπα.

Πήρε σύμβουλον παρά τω πλευρώ του τον κ. Ανδρέα Ψυχάρη (υιόν του κυρίου Σταύρου κυρίου Ψυχάρη) και πάσα ρητορική κατά της Διαπλοκήςέπαυσε. Κιχ!

Κωλοτούμπα στην κωλοτούμπα έγιναν στη Ν.Δ. μαλλιά - κουβάρια.Η κυρία Μπακογιάννη διεγράφη, οι μισοί διέγραψαν τους άλλους μισούς κι όταν κατακάθισε ο κουρνιαχτός, οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» είχαν γεννηθεί, το ΛΑΟΣ είχε λεηλατηθεί

και ο κ. Σαμαράς είχε προσθέσει στα αποψιλωμένα απ’ τον ίδιο κοσμήματα του στέμματος της Ν.Δ. δύο «νέα» διαμάντια: τον κ. Αδωνις τσιρίζω Γεωργιάδη και τον κ. Βορίδη δύο τσεκούρια ένα τάληρο Βορίδεν. Εύγε!

Αλλά εκτός του διάγραφε - ξανάγραφε βουλευτές της Ν.Δ. ο κ. Σαμαράς ανέβασε κι άλλη παράσταση στο τσίρκο.

Υιοθέτησε τη φαεινή ιδέα που χρόνια τώρα διακινούν οινεοφιλελεύθεροι (αλλά και οι φασίστες) ότι δηλαδή τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Ελλάδα κυριαρχούσε ιδεολογικώς η Αριστερά!

Μπορεί συνεπώς επί τριάντα χρόνια η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ να έκαναν τη χώρα χαμαιτυπείο, αλλά το έκαναν διότι υιοθέτησαν τις κρατικίστικες ιδέες μιαςλαϊκιστικής Αριστεράς, ή έστω διότι

τα δύο αυτά κόμματα λειτουργούσαν κάτω από την πίεση αυτών των ιδεών.

Οταν δηλαδή ο δικομματισμός

λήστευε τον κοσμάκη με το Χρηματιστήριο ή διόριζε αβέρτα - κουβέρτα στο κράτος κομματικούς πελάτες

ή ξάφριζε τα Ασφαλιστικά Ταμεία

ή έπαιρνε τις μίζες απ’ την κάθε Ζήμενς με τη σέσουλα, ή ξεπάτωνε την εκπαίδευση, δεν

έφταιγε ο ίδιος αλλά ένα αριστερό διαβολάκι που καθόταν στον ώμο του και τον έβαζε σε πειρασμό.

Οταν ο Καραμανλής προσκύνησε τους «νταβατζήδες», όταν ο Ακηςαγόραζε υποβρύχια με σπίτια, όταν ο κ. Σημίτης έκανε κομπίνες με τηΓκόλντμαν Σακς, όταν ο Γιωργάκης μας υποδούλωνε στην Τρόικα, όταν οΜπενύτο μας έπαιρνε την μπουγάτσα απ’ το στόμα και τον μισθό απ’ τηντσέπη,

δεν έφταιγε ο δικομματισμός, αλλά αυτό το ερυθρό αριστερό διαβολάκι που, καθισμένο στον ώμο του, του πιπίλαγε το μυαλό και τον έβαζε να κάνει την μια προδοσία μετά την άλλη.

Αλλά, αν η παραδοχή και η προβολή αυτού του παραλογισμού ήταν οθλιβερός ιδεολογικός «θρίαμβος» του κ. Σαμαρά,

ο άνθρωπος δεν σταμάτησε να προσπαθεί να διορθώσει τα λάθη του με νέα λάθη.

Κι έτσι άρχισε να απειλεί τον λαό.

Οτι αν δεν τον ψηφίσουμε μας περιμένει ακυβερνησία - λες και δεν μας κυβερνάει ο Ράιχενμπαχ.

Οτι η Αριστερά θα μας βγάλει απ’ το Ευρώ, ότι δεν θα έχουμε να φάμεκι άλλα τέτοια ευφυή, άτινα «τρόμαξαν» τόσο τον κόσμο, ώστε

να οδηγήσει ο κ. Σαμαράς τη Ν.Δ. στο συγκλονιστικό ποσοστό του18,85%! Το χαμηλότερο αυτής της παράταξης από γενέσεώς της.

Σοκ; Ναι! Αλλά

με ποιο αποτέλεσμα στη συνέχεια;

Να εντείνει τις προσπάθειές του ο κ. Σαμαράς στις εκ νέουκωλοτούμπες, στην εκ νέου κινδυνολογία και στα εκ νέου λάθη.

Καλεί τώρα σε πανστρατιά τον κ. Καρατζαφέρη, ο οποίος μόλις προχθές αποκάλεσε τον κ. Σαμαρά για πολλοστή φορά «προδότη»!

Κι ενώ, αφού πρώτα διέγραψε την Ντόρα κι ύστερα υιοθέτησε την πολιτική της, τώρα την καλεί να επιστρέψει και η ίδια!

Γιατί;

Για να της παραδώσει το κόμμα μετά την πολύ πιθανή επόμενη ήττα του;

Ή μήπως πιστεύει ο άνθρωπος που έκανε μύλο το μαντρί της Ν.Δ. ότι η τίγρης (Ντόρα) που επιστρέφει, έγινε αρνάκι;

Αν πάντως κρίνουμε από το γεγονός ότι ανάμεσα στους Ασώτους που επιστρέφουν είναι και ο κ. Ψωμιάδης, μάλλον

η πανστρατιά του κ. Σαμαρά πάει για στρατιά του Μπρανκαλεόνε...

Toυ Στάθη

Μπράβο Τσίπρα

Δε θα έγραφα ποτέ «μπράβο Αλέξη», γιατί δεν τον νιώθω και δικό μου άνθρωπο. Αλλά το «Μπράβο Τσίπρα», το λέω εντελώς σοβαρά όπως θα το έλεγα για κάποιον ποδοσφαιριστή που έβαλε ωραίο γκολ σ’ ένα αγώνα ποδοσφαίρου που τον παρακολουθώ επειδή δεν έχω να κάνω κάτι καλύτερο.



Έχω βαρεθεί τα «καλά παιδιά». Τα «υπάκουα παιδιά». Τα «ξενέρωτα παιδιά». Μακάρι χίλιες φορές να αποδειχθεί ότι ο Τσίπρας είναι το τσογλάνι που λένε ότι είναι. Έναν τσόγλανο χρειάζεται αυτή η χώρα.


Τον χρειαζόμαστε για να αναστατώνει τους μαλακοπίτουρες σαν τον Σκανδαλίδη, τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά. Βγήκαν οι λουλούδες και οι τριπλοσάγονοι να δηλώσουν τον αποτροπιασμό τους για τους χαρακτηρισμούς Τσίπρα στον Ολάντ «και μάλιστα μέσα στο ίδιο του το σπίτι».


Ξέχασαν όλοι αυτοί οι άθλιοι γυμνοσάλιαγκες που σήμερα μιλούν για «αγενή, αφελή και επικίνδυνο Τσίπρα», ότι επέτρεψαν στον Όλι Ρεν και στον Στρος Καν να μπουν μέσα στο σαλόνι του δικού μας σπιτιού, τη Βουλή, και να μας μιλήσουν με τον πλέον ταπεινωτικό τρόπο.


Ξέχασαν αυτές οι δουλάρες του πολιτικού υποκόσμου ότι έφεραν το ΔΝΤ στην Ευρώπη να δίνει εντολές και να κουμαντάρει καταστάσεις. Ξέχασαν αυτές οι παρθενοπιπίνες ότι άφησαν τους κλητήρες της Τρόικας να μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία και να δίνουν διαταγές.


Τότε, ούτε ο Σκανδαλίδης, ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Βενιζέλος ένιωθαν θιγμένοι. Θίχτηκαν επειδή ο Τσίπρας είπε ότι ΙΣΩΣ ο Ολάντ να γίνει Ολαντρέου κι επειδή αποκάλεσε μαντάμ τη Μέρκελ. Σιγά ρε σκλάβες της Αυλής! Η Μέρκελ, όσο και να τη γλείφετε για να σας στηρίξει με τρομοκρατικές δηλώσεις και απειλές εναντίον μας, όλοι ξέρουμε ότι είναι πιο απωθητική κι από βουβωνοκήλη.


Όσο για τον Ολάντ, είναι μια μετριότητα που υπό κανονικές συνθήκες και μπροστά στα μεγέθη πραγματικών ηγετών, μοιάζει με δημαρχούκο μικρής πόλης στη γαλλική επαρχία. Επειδή τους προσκυνάτε εσείς οι κομπλεξάρες, δε σημαίνει ότι θα τους προσκυνήσουμε όλοι.


Ναι, μου αρέσει που ο Τσίπρας ανάγκασε μέχρι και την ψηλολαίμα Λαγκάρντ να χάσει την ψυχραιμία της και να προχωρήσει σε κινδυνολογικές «προειδοποιήσεις» προς τους Έλληνες σχετικά με το τι πρέπει να ψηφίσουν.


Μ’ αρέσει που ο Τζήμερος φαίνεται σα λεκές από ξερατό πάνω σε κουστούμι Armani, μπροστά στον Τσίπρα. Μ’ αρέσει που ο Κουβέλης μοιάζει σαν ο προπάππους του που λέει ιστορίες για τους Βαλκανικούς πολέμους. Μ’ αρέσει που ο Βενιζέλος χάνει την ψυχραιμία του μόλις βλέπει τον Τσίπρα κι ο Σαμαράς επιτέλους ξεβρακώθηκε και ύψωσε όλο το φασιστικό του ανάστημα για να καταλάβουμε όλοι πόσο λίγος είναι σαν αρχηγός και πόσο πουλημένος σαν πολιτικός.


Μακάρι ο Τσίπρας να μη νιώσει πάλι ενοχές επειδή αρέσει στον κόσμο αυτό το γραψαρχίδικο στυλάκι του. Έτσι την πάτησε και την προηγούμενη φορά που συμμαζεύτηκε ως συνταξιούχος μικροαστός όταν τον «κατηγόρησαν» ότι συμφωνούσε με τις δυναμικές αντιδράσεις των αγανακτισμένων πολιτών.


Μακάρι να συνεχίσει μέχρι τις εκλογές και μετά τις εκλογές, έτσι άνετος και ακομπλεξάριστος να παίζει το παιχνίδι με τους δικούς του όρους. Να πηγαίνει στην Ευρώπη και να τον κάνουν ήρωα οι κακόμοιροι ηγετίσκοι αρνούμενοι να τον συναντήσουν. Διότι αν το έκαναν στο Σαμαρά και στο Βενιζέλο θα έδειχναν ότι τους φτύνουν, τους υποτιμούν. Όταν το κάνουν στον Τσίπρα, δείχνουν απλώς το φόβο τους.


Βαρέθηκα να δηλώνω ότι δεν ψηφίζω. Βαρέθηκα να εξηγώ τους λόγους. Δε γουστάρω να μου την πέφτουν οι στρατευμένοι και οι πωρωμένοι. Δε γουστάρω να απολογούμαι σε κανέναν για τους λόγους που «κράζω χωρίς να προτείνω». Τα έχουν προτείνει άλλοι τα όσα πιστεύω και το έχουν κάνει πολύ καλύτερα. Ούτε να χειραγωγήσω θέλω, έστω κι έναν άνθρωπο που με διαβάζει, ούτε να πείσω κάποιον για οτιδήποτε. Μακάρι να μπορούσα να πειστώ εγώ για πολλά πράγματα.


Κι ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς, οι κομματικοί τους στρατοί, οι στόκοι κάθε πολιτικοϊδεολογικού χώρου, υπάρχει περίπτωση να με πείσουν για κάτι. Αν συνεχίσουν όλοι μαζί να την πέφτουν στον Τσίπρα, να δείχνουν τόσο έντονα την ενόχλησή τους για την ύπαρξή του, να επιμένουν στις προβοκάτσιες εναντίον του, μπορεί να με πείσουν να πάω να τον ψηφίσω.


Κι αν το κάνω εγώ, σημαίνει ότι θα έχουν πείσει και άλλους να το κάνουν. Όχι επειδή μας αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επειδή μας αρέσουν τα τσογλάνια που ρίχνουν κλωτσιές στα σάπια. Δε θέλει και πολύ να γυρίσει το μυαλό του ανθρώπου, ειδικά όταν τον εκνευρίζουν εκείνοι που σιχαίνεται.


Από τον Καρτέσιο

Σ. Ντούλιεν: Δύο επικίνδυνοι μύθοι γύρω από την Grexit

Να μην παίζουν με τη φωτιά της ελληνικής εξόδου από το ευρώ, προειδοποιεί τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο γερµανός καθηγητής Διεθνούς Οικονοµίας και συνεργάτης της δεξαμενής σκέψης «Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων» (ECFR) ΣεµπάστιανΝτούλιεν.

Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του ECFR ο καθηγητής Ντούλιεν, πρώην συντάκτης της οικονομικής εφημερίδας «Financial Times Deutschland», υποστηρίζει ότι δύο εξαιρετικά επικίνδυνοι και παραπλανητικοί μύθοι γύρω από τη λεγόμενη Grexit (έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη) ακούγονται στα ευρωπαϊκά πολιτικά «πηγαδάκια» το τελευταίο διάστημα.

«Ενώ τα προβλήματα που θα δημιουργήσει μία Grexit στην υπόλοιπη Ευρώπη παραγνωρίζονται, τα προβλήματα για την Ελλάδα διογκώνονται υπερβολικά» γράφει ο Ντούλιεν και προσθέτει: «Υποστηρίζεται ότι με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) έτοιμο και την ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ) να έχει αποφασιστεί, η εξάπλωση της ελληνικής κρίσης στην Ευρώπη δεν θα αποτελέσει πρόβλημα. Την ίδια στιγμή διαβάζουμε ότι η επαναφορά της δραχμής είναι σχεδόν αδύνατη. Υποστηρίζεται ότι θα χρειαστούν μήνες προετοιμασίας για την αλλαγή του νομίσματος, επειδή μόνο η εκτύπωση των χαρτονομισμάτων από μηγώντας τους λόγους που οι δύο αυτοί μύθοι γύρω από την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ δεν είναι βάσιμοι:

Μϼε την έξοδο λίγο με απαιτήσεις που το ελληνικό κοινοβούλιο δεν θα μπορούσε να εκπληρώσει. Ωστόσο, εξετάζοντάς τους προσεκτικότερα, οι περισσότεροι από αυτούς τους ισχυρισμούς λίγο βασίζονται στην αλήθεια και παρότι αρχικά δείχνουν αληθοφανείς είναι λανθασμένοι»γράφει.

Ο κα Ντούλιεν συνεχίζει εξηγώντας τους λόγους που οι δύο αυτοί μύθοι γύρω από την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ δεν είναι βάσιμοι:

Μϼε την έξοδο λίγο με απαιτήσεις που το ελληνικό κοινοβούλιο δεν θα μπορούσε να εκπληρώσει. Ωστόσο, εξετάζοντάς τους προσεκτικότερα, οι περισσότεροι από αυτούς τους ισχυρισμούς λίγο βασίζονται στην αλήθεια και παρότι αρχικά δείχνουν αληθοφανείς είναι λανθασμένοι»γράφει.

Ο καθηγητής Ντούλιεν συνεχίζει εξηγώντας τους λόγους που οι δύο αυτοί μύθοι γύρω από την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ δεν είναι βάσιμοι:

Μύθος 1: Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί την έξοδό της από το ευρώ

Η υπόθεση ότι η αλλαγή του νομίσματος θα είναι μία χρονοβόρα διαδικασία είναι λάθος, υποστηρίζει ο Ντούλιεν.

«Η επαναφορά της δραχμής θα χρειαστεί μόνο έναν απλό νόμο, που θα αλλάζει όλα τα συμβόλαια, όλες τις τραπεζικές καταθέσεις και όλα τα τραπεζικά δάνεια από ευρώ σε δραχμές. Επιπροσθέτως η κυβέρνηση θα κηρύξει στάση πληρωμών ως προς το χρέος της. Θα υπάρξει επανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού τομέα με νέα ομόλογα (...) Δεν θα χρειαστεί επαναπρογραμματισμός των υπολογιστών καθώς με μηδενικούς λογαριασμούς σε ευρώ στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, οτιδήποτε αναφέρεται σε ευρώ θα σημαίνει δραχμές. Από τη στιγμή που θα τεθεί σε ισχύ ο νόμος θα πραγματοποιούνται και πάλι τραπεζικές συναλλαγές μέσα στην Ελλάδα - τώρα σε δραχμές, όχι σε ευρώ. Ενδεχομένως να χρειαστεί οι τράπεζες να παραμείνουν κλειστές για λίγες ημέρες προκειμένου το προσωπικό να λάβει οδηγίες» εξηγεί.

Το να φθάσουν τα μετρητά στα ATM ίσως αποδειχθεί δυσκολότερη υπόθεση, σύμφωνα με τον καθηγητή Ντούλιεν, ωστόσο και αυτό δεν είναι αξεπέραστο πρόβλημα καθώς οι τραπεζικές πληρωμές θα πραγματοποιούνται και θα υπάρχουν ακόμη ευρώ για τις καθημερινές συναλλαγές. Είναι βέβαιο ότι με την υποτίμηση της δραχμής η κατάσταση για την Ελλάδα δεν θα είναι εύκολη. Η τιμή των καυσίμων θα τριπλασιαστεί και η τιμές των εισαγόμενων φαρμάκων θα τετραπλασιαστούν.

«Όλοι γνωρίζουμε ότι ο ΕΜΣ και το EFSF δεν επαρκούν για ένα πρόγραμμα που θα αφορά σε μία μεγάλη χώρα όπως η Ιταλία. Σίγουρα ο ΕΜΣ θα ενισχυθεί, αλλά αυτό που θα ακολουθήσει μίας Grexit είναι μία αγνώστου βαθμού φυγή κεφαλαίου από την Ιταλία και την Ισtop: 0px;"> Οπως γράφει ο Ντούλιεν, οι ευρωπαίοι ηγέτες σθεναρά υποστηρίζουν ότι το ευρωπαϊκό τείχος προστασίας θα προφυλάξει τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης από τον ελληνικό κίνδυνο.

«Όλοι γνωρίζουμε ότι ο ΕΜΣ και το EFSF δεν επαρκούν για ένα πρόγραμμα που θα αφορά σε μία μεγάλη χώρα όπως η Ιταλία. Σίγουρα ο ΕΜΣ θα ενισχυθεί, αλλά αυτό που θα ακολουθήσει μίας Grexit είναι μία αγνώστου βαθμού φυγή κεφαλαίου από την Ιταλία και την Ισtop: 0px;"> Οπως γράφει ο Ντούλιεν, οι ευρωπαίοι ηγέτες σθεναρά υποστηρίζουν ότι το ευρωπαϊκό τείχος προστασίας θα προφυλάξει τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης από τον ελληνικό κίνδυνο.

«Όλοι γνωρίζουμε ότι ο ΕΜΣ και το EFSF δεν επαρκούν για ένα πρόγραμμα που θα αφορά σε μία μεγάλη χώρα όπως η Ιταλία. Σίγουρα ο ΕΜΣ θα ενισχυθεί, αλλά αυτό που θα ακολουθήσει μίας Grexit είναι μία αγνώστου βαθμού φυγή κεφαλαίου από την Ιταλία και την Ισπανία» υποστηρίζει ο Ντούλιεν, προσθέτοντας: «Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα επέμβει και θα παρέχει την απαραίτητη ρευστότητα. Ωστόσο, δεν είμαι βέβαιος πώς το γερμανικό κατεστημένο και η Bundesbank θα αντιδρούσαν αν οι ανισορροπίες στο Σύστημα Ταχείας Μεταφοράς Κεφαλαίων και Διακανονισμού σε Συνεχή Χρόνο αυξάνονταν και η Bundesbank έβλεπε τις αξιώσεις της έναντι του Ευρωσυστήματος να αυξάνονται κατά 1.000 δισ. ευρώ».

Ακόμη και ένα μεγάλο πακέτο στήριξης για την Ιταλία και την Ισπανία δεν θα έλυνε τα προβλήματα του ιδιωτικού τομέα σε αυτές τις χώρες, που θα έβλεπαν την ανεργία να εξακοντίζεται στο 30%. «Το ισπανικό κομματικό σύστημα θα άρχιζε να ξεφτίζει και η φιλο - ευρωπαϊκή συναίνεση να καταρρέει» συνεχίζει ο Ντούλιεν. Και καταλήγει: «Ακόμη και αν πιστεύεις ότι έχεις βάλει καλούς αερόσακους στο όχημά σου, δεν θέλεις να είσαι μέσα για το κρας - τεστ. Οι πολιτικοί θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί όταν παίζουν με την Grexit».

Πούστης τον πούστη αγαπά, πουτάνα την πουτάνα, κι ο Μήτσος ο κωλομπαράς τους παίρνει όλους σβάρνα

Σύμφωνα με τον κ. Κρανιδιώτη, η πολιτική ζωή του τόπου έχει γεμίσει από φλώρους, κουνιστούς και ντιγκιντάγκες, ενώ δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο πως η επικοινωνιακή πολιτική των κομμάτων χαράζεται από ανθρώπους με επίθετα, όπως το «Λούλης».

Οι απόψεις του κ. Κρανιδιώτηαναστάτωσαν τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και δεν ήταν λίγοι αυτοί που έτρεξαν αμέσως στην τουαλέτα για να διορθώσουν το μακιγιάζ τους.

Αντιλαμβανόμενος το θόρυβο που προκάλεσε το άρθρο του, ο κ. Κρανιδιώτης επανήλθε και ξεκαθάρισε πως οι δηλώσεις του περί ντιντήδων και αδερφίστικων συμπεριφορών δεν αφορούσαν μόνο τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας αλλά όλο το πολιτικό φάσμα (σ.σ. τώρα το έσωσες!).

Μετά από τη νέα δήλωση του κ. Κρανιδιώτη, ο πρόεδρος της Βουλής ανακοίνωσε πως όλοι οι βουλευτές θα εξεταστούν με κωλοβυθόμετρο και θα…

 τους γίνει λεύκανση πρωκτού.

Αναστατωμένες, όμως, είναι και οι βουλευτίνες, οι οποίες δήλωσαν πως ο κ. Κρανιδιώτης επέδειξε σεξιστική συμπεριφορά απέναντί τους, αφού ανέφερε χαρακτηρισμούς που αφορούν μόνο το ανδρικό φύλο.

Για να μη μείνουν παραπονεμένες οι βουλευτίνες, ο κ. Κρανιδιώτης –ως τζέντλεμαν και λάτρης του ωραίου φύλου- αναγκάστηκε να κάνει συμπληρωματική δήλωση και τόνισε πως η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει με ντιγκιντάγκισσες, ξεκωλιάρες, καραπουτανάρες και ψωλοτσακίστρες.

Υ.Γ.1 Δεν είναι υπέροχο να φοβούνται οι βουλευτές να κυκλοφορήσουν μόνοι τους στο δρόμο αλλά να ενοχλούνται όταν κάποιος τους χαρακτηρίζει «ντιντήδες»; Πώς θες να σε πει ρε μεγάλε; Κόναν, ο βάρβαρος;

Υ.Γ.2 Οι δηλώσεις του κ. Κρανιδιώτη – ο οποίος φυσιογνωμικά και στην εκφορά του λόγου μου θυμίζει πολύ τον Άδωνι Γεωργιάδη (και να το προσέξει αυτό)- δεν ήταν τίποτα μπροστά στο σύνθημα που φώναζαν πριν από μερικά χρόνια οι Οννεδίτες στον τότε υπουργό Πολιτισμού Γιώργο Βουλγαράκη και δεν ήταν άλλο από το αξέχαστο«Γάμησε τον πούστη τον Γιωργάκη, Βουλγαράκη, Βουλγαράκη».

Υ.Γ.3 Ο τίτλος του ποστ είναι από ένα βιβλίο του Ηλία Πετρόπουλου.

Από τον πιτσιρικο

Ας υποθέσουμε ότι η ευρωζώνη διαλύεται

Ας υποθέσουμε ότι η ευρωζώνη διαλύεται. Οι συνέπειες θα είναι τεράστιες, ακόμη και για την Γερμανία. Προβλέπει «βαθιά ύφεση σε όλη την ευρωζώνη, που θα παρασύρει την παγκόσμια οικονομια. Στην ευρωζώνη η παραγωγή θα μειωθεί από 7% στην Γερμανία μέχρι 13% στην Ελλάδα». Ο πληθωρισμός θα εκτιναχθεί στην περιφέρεια και στον «πυρήνα» θα εγκατασταθεί ο αποπληθωρισμός. Θα είναι φοβερά επίπονο για ολους. 

Η ανάλυση αυτή ίσως μάλιστα είναι πολύ αισιόδοξη στην αποτίμηση των επιπτώσεων της απόλυτης διάλυσης. Θα ενεργοποιηθούν πανίσχυροι μηχανισμοί: Επιβολή (παράνομων) ελέγχων κεφαλαίου, νομικές αβεβαιότητες, καταρρεύσεις ενεργητικών, απρόβλεπτες μεταβολες σε ισολογισμούς πάγωμα του τραπεζικού συστήματος, διατάραξη των κεντρικών τραπεζών, κατάρρευση στις δαπάνες και το εμπόριο και τεράστιες μεταβολές στους συναλλαγματικούς μηχανισμούς των νέων ισοτιμιών. 

Θα χρειαστούν οπωσδήποτε πρόσθετες διασώσεις τραπεζών, με μεγάλο κόστος. Οι βαθιές υφέσεις θα επιδεινώσουν τις ήδη προβληματικές δημοσιονομικές θέσεις. 

Η διάλυση θα επιφέρει επίσης ορδές από νομικές προσφυγές. Πέρα από αυτό, η ΕΕ θα επιπέσει σε νομική και πολιτική αφάνεια, με διαλυμένες τις πιο σπουδαίες συμφωνίες και το πιο περήφανο επίτευγμά της. Είναι αδύνατο να εκτιμήσουμε το αποτέλεσμα μιας τόσο βαθιάς αλλαγής στην ευρωπαϊκή τάξη. 
Και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στις χώρες εκτός ευρωζώνης; 

Η Βρετανία έχει μεγάλο άνοιγμα στην πραγματική οικονομία και τις τράπεζες  υπολογίζετε πτώση του ΑΕΠ της 5%. Θα πληγούν επίσης η κεντρική και ανατολική Ευρϼε επb>Οι ΗΠΑ
Η ελληνική έξοδος θα δημιουργήσει την επιλογή ανάμεσα στις μεγάλες κινήσεις προς μια πιο δυνατή ένωση και ένα μέλλον ατελείωτων κρίσεων. Σε μια τέτοια επιλογή, το κυρίαρχο κράτος-δανειστής, η Γερμανία, πρέπει να δημιουργήσει -ανάμεσα στα μεγάλα βήματα προς την ενοποίηση που τρομοκρατούν πολλούς από τους πολίτες της- ένα μέλλον γεμάτο φριχτές κρίσεις ή την διάλυση τώρα. Δεν υπάρχει καλή επιλογή. Όμως η ευρωζώνη ή θα γίνει μια πιο δυνατή ένωση ή θα εξαφανιστεί. αν η Ελλάδα φύγει με επιτυχία. Τότε η ευρωζώνη θα πρέπει να κάνει θεμελιώδεις αλλαγές για να καταστήσει λιγότερο επίπονη και πιο αξιόπιστη την επιβίωση. 

Η ελληνική έξοδος θα δημιουργήσει την επιλογή ανάμεσα στις μεγάλες κινήσεις προς μια πιο δυνατή ένωση και ένα μέλλον ατελείωτων κρίσεων. Σε μια τέτοια επιλογή, το κυρίαρχο κράτος-δανειστής, η Γερμανία, πρέπει να δημιουργήσει -ανάμεσα στα μεγάλα βήματα προς την ενοποίηση που τρομοκρατούν πολλούς από τους πολίτες της- ένα μέλλον γεμάτο φριχτές κρίσεις ή την διάλυση τώρα. Δεν υπάρχει καλή επιλογή. Όμως η ευρωζώνη ή θα γίνει μια πιο δυνατή ένωση ή θα εξαφανιστεί.