Η βίλα του ΛεΠα

Ο Λευτέρης Πανταζής πουλάει την τριώροφη υπερπολυτελή βίλα του στα νότια προάστια, αντί 15.000.000 (!) ευρώ, διαβάσαμε στη «Real News». Δεν είναι ο μόνος που περιμένει σαν μάννα εξ ουρανού τα ξένα χοντρά πορτοφόλια για να εξαργυρώσει τα παλιά μεγαλεία του. Τώρα που σφίξαν τα ζωνάρια και η «νύχτα» έγινε πίσσα σκοτάδι, πολλοί αστέρες ρευστοποιούν την αλλοτινή χλιδή τους. Ο λόγος απλός και πρακτικός. Αδυνατούν να τη συντηρήσουν. 

Στέκομαι στο φαινόμενο Πανταζή, επειδή είναι δηλωτικό της μαζικής παράνοιας ενός έθνους που ενηλικιώθηκε πολιτικά φτιάχνοντας θεούς στον «ναό» του Διογένη. Εκεί που η μεταπολιτευτική λαμογιά έσκαγε σαν φελλός από ροδίτικη σαμπάνια μπρος στα σινιέ σκαρπίνια του πρόσφυγα από την Τασκένδη, ο οποίος τραγουδούσε για «παράνομους δεσμούς», «ταραχές» και «παπαγάλους». Εκεί που οι μουσάτοι με τις μοντελο-γκόμενες καίγανε πεντοχίλιαρα, οι πλαστικές γαρδένιες σήκωναν κίονες, τα στρας από την Αιόλου βαφτίζονταν πέτρες Swarovski, οι «ενδιάμεσοι» νέα ελίτ της χώρας. 

Δεν φταίει μονάχα ο Πανταζής για όλα αυτά. Δεν τον κατηγορούμε ούτε για την επιτυχία του ούτε για τα λεφτά του. Αρκεί να τα δήλωνε κι ας τα ’κανε πέργκολες και πλακάκια πισίνας. Εκείνος τουλάχιστον δούλεψε όρθιος ατελείωτες νύχτες, περπάτησε οροσειρές γύψινων πιάτων, εκτέλεσε υπάκουα χιλιάδες παραγγελιές, κοπανήθηκε σαν χταπόδι στο κουρμπέτι της δόξας του. Υπερκοστολογημένος χειρώναξ της νύχτας υπήρξε, με τον ιδρώτα να βάφει ριγέ τα λαμέ του πουκάμισα. Ενώ πολλοί από τους τακτικότερους θαμώνες των μαγαζιών του δεν έχυσαν ούτε μια στάλα ιδρώτα μες στους κομματικούς και μιντιακούς σωλήνες τους και πλούτισαν πουλώντας ευχαρίστως τη χώρα τους σε τιμή ευκαιρίας. 

Το φαινόμενο Λε-Πα είναι ο καθρέφτης της χώρας μας. Τότε και τώρα. Ένας μιμητικός λαός που εκστασιάζεται με «το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου» και την αμέσως επόμενη στιγμή επιθυμεί διακαώς «να πεθάνουν οι γυναίκες», μπορεί κάλλιστα να ζει χωρίς συνέπεια. Να χρωστάει στην τράπεζα βίλα που δεν έχει ούτε ο Αμπράμοβιτς, να μην πληρώνει ποτέ φόρους, να πληρώνεται χωρίς να δουλεύει και να μην αναγνωρίζει ούτε ένα λάθος του. Όχι επειδή γεννήθηκε τζαναμπέτης. Αλλά επειδή σ’ αυτόν εδώ τον ρημαδότοπο κανείς δεν του έμαθε τίποτε άλλο. Μόνο πώς θα τ’ αρπάξει. 

Δεν ξέρω αν είχατε δει ποτέ τον Πανταζή στο «παλάτι» του Διογένη. Εγώ μια φορά πήγα και είδα αυτά που σας γράφω. Έναν τραγουδιστή που ήξερε να καψουρεύει και μια αγέλη λιγωμένων ψυχών που χόρευε στα τραπέζια σαν να μην υπήρχε αύριο. Ε, λοιπόν, δεν υπήρχε.

Από το ποντικι

---

Oι καθαροί Γερμανοί

Η Γερμανία θεωρείται η πιο προχωρημένη χώρα στην Ευρώπη στο μαγείρεμα των δημοσίων οικονομικών. Ακολουθεί η Ιταλία με την Ελλάδα να βρίσκεται χαμηλότερα. Αυτά για να μην ισχυριστεί κάποιος ότι έχουμε κάνει πρωταθλητισμό και στο θέμα των πειραγμένων στοιχείων. 

Να σκεφθεί κανείς ότι οι Ιταλοί αρνούνται οποιονδήποτε έλεγχο στην δική τους στατιστική αρχή. Στην Ελλάδα με δική μας ευθύνη την έκαναν φύλλο και φτερό. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. 

Τον Αλογοσκούφη που απευθύνθηκε στην Ευρωπαϊκή Στατιστική Αρχή για να κάνουν την περίφημη απογραφή ή το δίδυμο Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου που επίσης ενοχοποίησαν την Ελληνική Στατιστική Αρχή για το ύψος του ελλείμματος επί του ΑΕΠ. 

Καλό είναι να θυμηθούν κάποιοι και να μάθουν κάποιοι άλλοι , για την περίφημη γερμανική Τρόιχαντ. Η ιδιωτική αυτή εταιρία επί εποχής Κολ, ανέλαβε στη Γερμανία να κάνει την βρώμικη δουλειά, που δεν ήταν άλλη από την πώληση των κρατικών επιχειρήσεων της Ανατολικής Γερμανίας και την ανταλλαγή των ανατολικών μάρκων ,στην εικονική ισοτιμία του ενός προς ένα, σε σχέση με το αντίστοιχο δυτικογερμανικό. 

Το πόσο βρώμικη ήταν η  υπόθεση αυτή αποδεικνύεται από το γεγονός  της δολοφονίας  δύο γενικών  διευθυντών  της Τρόιχαντ και τον πυροβολισμό  του  πολύ γνωστού  μας  Β. Σόιμπλε, που είχε σαν αποτέλεσμα την παράλυση των κάτω άκρων του. Ο Β. Σόιμπλε  ήταν τότε υφυπουργός Οικονομικών και είχε προοπτικές να γίνει Καγκελάριος. Ιδού λοιπόν οι άμεμπτοι επικριτές μας και το όχι πολύ καθαρό παρελθόν τους…

Πρόγραμμα 24 ημερών

Στις 20 Αυγούστου η κυβέρνηση θα πάρει την πιο σημαντική - ίσως την τελευταία σημαντική - απόφασή της. Είναι η μέρα που λήγει ένα ομόλογο από εκείνα που δεν κουρεύτηκαν επειδή τα είχε αγοράσει η ΕΚΤ (η οποία, ως γνωστόν, θεωρεί ότι τα δικά της ομόλογα, αντίθετα με των μικρο-ομολογιούχων και των ασφαλιστικών ταμείων, είναι κάτι σαν ιερές αγελάδες). Για να το αποπληρώσει, το ελληνικό δημόσιο πρέπει να δανειστεί από κάπου 3,2 δις ώστε να αποπληρώσει στο 100% την ΕΚΤ η οποία, σημειωτέον, τα είχε αγοράσει πέρσι προς 2,3 δις - άρα, η ΕΚΤ έχει λαμβάνειν κι ένα ουκ ευκαταφρόνητον κέρδος της τάξης των 900 εκατομμυρίων (*).

(*Η ΕΚΤ επισήμως ισχυρίζεται ότι αυτά τα κέρδη τα επιστρέφει στις Κεντρικές Τράπεζες που την απαρτίζουν και εκείνες πράττουν κατά βούληση. Πράγματι, κάποιες (π.χ. η Γαλλική) τα επιστρέφουν στην Ελλάδα. Άλλες όμως δεν το κάνουν. Μόνο και μόνο ότι το πτωχευμένο ελληνικό δημόσιο πρέπει να δανειστεί μέσα στο καλοκαίρι αυτά τα έξτρα 900 εκατομμύρια αποτελεί μομφή για τα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.)

.......Έχω κουραστεί να το λέω αλλά φοβάμαι ότι πρέπει να το ξαναπώ: Η λογική του «κερδίζουμε χρόνο δανειζόμενοι» είναι παντελώς παράλογη πλέον. Όχι γενικά. Αλλά υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες (που ισχύουν εδώ και αρκετό καιρό στην ελληνική οικονομία): Με την τραπεζική πίστη άφαντη, την «ανάπτυξη» στο -9%, τα φορολογικά έσοδα στο ναδίρ και τις επενδύσεις στο μείον, το να «κερδίσουμε περισσότερο χρόνο» ισοδυναμεί με το να αφήσουμε ό,τι έχει απομείνει να σβήσει. Δεδομένου μάλιστα ότι οι φωνές στο Βερολίνο που απαιτούν την εκδίωξη της Ελλάδας το φθινόπωρο από την ευρωζώνη εντείνονται, η τελευταία ευκαιρία της κυβέρνησης είναι η 20ή Αυγούστου. Της μένουν, δηλαδή, 24 μέρες.

 
Σκεφτείτε το. Αν την 20η Αυγούστου δανειστούμε άλλη μία φορά από την ΕΚΤ (μέσω τραπεζών) ή από το EFSF, ώστε να αποπληρώσουμε την ΕΚΤ και, έτσι, να επιτρέψουμε στην ΕΚΤ να συνεχίσει να προσποιείται ότι η νομισματική της πολιτική (η οποία έχει εδώ και καιρό ανατραπεί) παραμένει ανέπαφη, κατόπιν απλά θα περιμένουμε πότε οι πλεονασματικές χώρες θα αποφανθούν για το αν θα μας θυσιάσουν ή όχι. Κάθε μέρα που θα περνά, τον Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο, κλπ, η ελληνική οικονομία θα βουλιάζει κι άλλο (παρά την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων) και οι φωνές που ζητούν την αποπομπή μας θα μεγαλώνουν. Το τέλος δεν θα αργήσει να έρθει όσο φιλότιμες προσπάθειες και να καταβάλει το υπουργείο οικονομικών.
 
Μπορεί να γίνει κάτι; Δεν είμαι σίγουρος, εδώ που φτάσαμε. Η μόνη μας ελπίδα πια είναι ένα Πρόγραμμα 24 Ημερών που να ξεκινά σήμερα. Τι θα περιλαμβάνει; Τα εξής απλά: Η κυβέρνηση να κρατήσει ανοικτή την Ολομέλεια της Βουλής και εντός αυτών των 24 ημερών να περάσει όσες μεταρυθμίσεις κρίνει ότι πρέπει να γίνουν. Όχι επειδή έχουν κάποια σημασία. Καμία δεν έχουν, καθώς δεν έχουν την παραμικρή ελπίδα να ανατρέψουν την εξελισσόμενη κατάρρευση που οφείλεται σε μια καθαρά μακροοικονομική τριπλή δίνη χρέους-ύφεσης-τραπεζών. Τότε γιατί προτείνω μια τέτοια κοινοβουλευτική υπερκινητικότητα; Για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους: Για να πούμε στην Ευρώπη: «Μεταρρυθμίσεις θέλατε; Νάτες!» Παράλληλα, κατά τις 5 με 10 Αυγούστου, η κυβέρνηση να ανακοινώσει ότι για λόγους ηθικής και ευθύνης απέναντι στους φορολογούμενους των πλεονασματικών χωρών, το ελληνικό κράτος δεν θα δανειστεί στις 20 Αυγούστου ούτε ένα ευρώ αν πρώτα δεν συμφωνηθεί, έστω και επί της αρχής, μια νέα συμφωνία που θα ανατρέπει την σημερινή καταστροφική πορεία η οποία μας οδηγεί τόσο στην πτώχευση όσο και εκτός ευρώ. Π.χ. να πούμε στον κ. Ρέσλερ τα εξής: «Αφού λέτε ότι θα μας διώξετε από το ευρώ, εμείς με ποιο δικαιώμα θα δανειστούμε από εσάς 3,2 δις σε ευρώ δεδομένου ότι, όταν μας διώξετε, δεν θα έχουμε ευρώ να σας ξεπληρώσουμε;»
 
Το εν λόγω Πρόγραμμα 24 Ημερών έχει δύο σκοπούς: Πρώτον, να κλείσει τα στόματα όσων συνεχίζουν να αναφέρονται στην αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να νομοθετεί «μεταρρυθμίσεις». Δεύτερον, να εξαναγκάσει την κα Μέρκελ και τους υπόλοιπους ηγέτες των πλεονασματικών χωρών να αποφασίσουν τι θα κάνουν με την Ελλάδα μια ώρα αρχίτερα. Αν η κυβέρνησή μας ανακοινώσει ότι τα 3,2 δις που χρωστάμε στην ΕΚΤ θα «αναδιαρθωθούν» μονομερώς, οι εταίροι μας θα αναγκαστούν εκείνη την στιγμή να αποφασίσουν είτε να ολοκληρώσουν την αναδιάρθωση τους χρέους μας (καθώς και της υπόλοιπης ευρωζώνης, σώζοντας έτσι το ευρώ) είτε να μας οδηγήσουν στην έξοδο (φέρνοντας, εν αγνοία τους, το τέλος του ευρώ). Αντίθετα με την επικρατούσα άποψη (που λέει πως όσο περισσότερο καθυστερεί αυτή η απόφαση τόσο καλύτερα), η πραγματικότητα είναι ότι όσο πιο πολύ αργούν να αποφασίσουν τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να αποφασίσουν την εκπαραθύρωσή μας.


Απόσπασμα απο άρθρο του Γιάννη Βαρουφάκη

ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ: Το ΔΝΤ ΓΝΩΡΙΖΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!

ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ!

 ΚΑΘΑΡΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΑΣΚΗΣΗ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ

Στην αποκάλυψη ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο γνώριζε ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν είχε πιθανότητες επιτυχίας, προχώρησε ο εκτελεστικόςαντιπρόεδρος στην Τράπεζα Πειραιώς και πρώην εκπρόσωπος της χώρας στο ΔΝΤ, Παναγιώτης Ρουμελιώτης.
«Γνωρίζαμε στο Ταμείο από την αρχή, ότι αυτό το πρόγραμμα ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί γιατί δεν είχαμε κανένα – κανένα – παράδειγμα επιτυχίας» ανέφερε χαρακτηριστικά μιλώντας στους Νew York Times.
Όπως εξηγεί ο κ. Ρουμελιώτης, οι χώρες που εφαρμόζουν προγράμματα του ΔΝΤ συνήθως προχωρούν σε υποτίμηση του νομίσματός τους για να ενισχύσουν τηνανταγωνιστικότητα τους. Κάτι τέτοιο, σύμφωνα με τον ίδιο, για την Ελλάδα δεν είναι εφικτό επειδή είναι μέλος της ευρωζώνης.
«Το επιχείρημα που χρησιμοποιείται συχνά από την τρόικα για να ασκήσει κριτική στην Ελλάδα – και να αγνοήσει τα λάθη της – είναι ότι η βαθιά ύφεση οφείλεται στο ότι δεν εφαρμόστηκαν οι δομικές μεταρρυθμίσεις» υποστήριξε ο κ. Ρουμελιώτης.
Ο ίδιος, τέλος, παραδέχτηκε ότι η Ελλάδα έχει αποτύχει σε αυτό το μέτωπο, ωστόσο όπως είπε το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η επίπτωση που είχαν οι οριζόντιες περικοπές στη ζήτηση.

Ποιοι είναι οι ηλίθιοι, τελικά;

Η ακόλουθη ιστορία είναι απολύτως αληθής και αφορά τα οικονομικά "προβλήματα" που αντιμετωπίζει η Νορβηγία.

Στις αρχές, λοιπόν, του καλοκαιριού συνήλθε η νορβηγική Βουλή προκειμένου να συζητηθεί το "πρόβλημα" του σημαντικού πλεονάσματος που παρουσιάζει ο κρατικός προϋπολογισμός, καθώς και ο κίνδυνος που ενέχει για την ανατίμηση του εγχώριου νομίσματος (νορβηγική κορώνα) και οι επιπτώσεις που θα είχε μία τέτοια ανατίμηση για τις εξαγωγές της χώρας. Η πρόταση του κυβερνώντος κόμματος ήταν να χαρισθούν οι φόροι σε όλους τους πολίτες (φυσικά και νομικά πρόσωπα) για το δεύτερο εξάμηνο του 2012, προκειμένου να μην συσσωρευθούν επιπλέον έσοδα στον ήδη "προβληματικό" πλεονασματικό προϋπολογισμό.

Να σημειωθεί πως το φορολογικό σύστημα της Νορβηγίας προβλέπει άμεση φορολόγηση "στην πηγή" του εισοδήματος ενός πολίτη, χωρίς να καλείται στο τέλος του έτους - ή οποιαδήποτε άλλη στιγμή - να πληρώσει κάποιον άλλον φόρο. Αν για παράδειγμα, ένας υπάλληλος αμείβεται από μία εταιρεία με 1.000 ευρώ κάθε μήνα, το ποσοστό φόρου που του αναλογεί αποδίδεται αυτομάτως στο κράτος. Άλλο ενδιαφέρον σημείο για την "τραγική" πλεονασματική οικονομία της Νορβηγίας είναι πως τα τελευταία χρόνια το κράτος χαρίζει το φόρο του μήνα Δεκεμβρίου, σαν ένα "δώρο" προς τους πολίτες, αφού στο νορβηγικό κράτος λεφτά όντως υπάρχουν.

Η νορβηγική Αριστερά αντέδρασε στην πρόταση του κυβερνώντος κόμματος, υποστηρίζοντας  ότι αν χαρίζονταν οι φόροι του υπόλοιπου έτους, το επιπλέον εισόδημα οι πολίτες θα το ξόδευαν κατά κύριο λόγο σε ταξίδια - στους Νορβηγούς αρέσει πολύ να ταξιδεύουν - και ξενύχτια, με αποτέλεσμα τα λεφτά να μην επιστρέφουν στο κράτος. Η πρόταση της Αριστεράς ήταν οι πολίτες να συνεχίσουν να καταβάλλουν τους φόρους και τα χρήματα αυτά να διατεθούν ως δωρεά σε μία άλλη χώρα που αντιμετωπίζει προβλήματα.

Αφού, λοιπόν, δεν πάρθηκε καμία απόφαση εντός του κοινοβουλίου για τον "πονοκέφαλο" των πλεονασμάτων, η κυβέρνηση έθεσε το ζήτημα σε ηλεκτρονικό δημοψήφισμα ενώπιον του νορβηγικού λαού, καλώντας τον να αποφασίσει ο ίδιος για το αν θέλουν να πληρώσουν τους φόρους του υπόλοιπου έτους ή όχι.

Το αποτέλεσμα; Το 72% ψήφισε ώστε να μην χαρισθούν οι φόροι στους Νορβηγούς πολίτες, αλλά να συνεχίσουν να τους πληρώνουν κανονικά και τα χρήματα αυτά να δοθούν ως δωρεά σε μία άλλη χώρα και επιλέχθηκε τελικά να χτιστούν νοσοκομεία στο Βιετνάμ.

Βεβαίως, αν διηγείτο κάποιος την ιστορία αυτή σε έναν συνηθισμένο Έλληνα, η - πιθανότερη - απάντηση που θα λάμβανε θα ήταν "είναι ηλίθιοι αυτοί οι Νορβηγοί". Οι υπόλοιποι ας αναρωτηθούμε ποιοι είναι οι ηλίθιοι, τελικά.

Του Γιάννη Διονατου

Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΓΟΡΑ:Ομορφοι θεσμοί, όμορφα καταρρέουν…

«…Μετά την απροειδοποίητη χρεοκοπία της Ελλάδας, συνεδρίασε στο Λουξεμβούργο η Επιτροπή Ευρωπαϊκής Σωτηρίας υπό τον δυναμικό Πολωνό πρωθυπουργό Ντόναλντ Τουσκ και ανακοίνωσε την κατάργηση της Κομισιόν και την αναστολή όλων των συνθηκών. Είκοσι από τα 29 μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης συμφώνησαν. Η Βρετανία διαχώρισε τη θέση της, ο πρωθυπουργός Νικ Κλεγκ δήλωσε ότι η Ε.Ε. δεν υπάρχει πλέον και μία εβδομάδα αργότερα συνήλθε στο Λονδίνο η Επιτροπή Ελευθέρων Ευρωπαϊκών Κρατών. Από τη διχοτόμηση της Ευρώπης προέκυψαν δύο ενιαίες αγορές, τρεις ζώνες ελεύθερης κυκλοφορίας τύπου Σένγκεν και είκοσι νομίσματα. Η κυκλοφορία στη σήραγγα της Μάγχης διεκόπη και στο Λονδίνο ξέσπασαν ταραχές πολύ χειρότερες από εκείνες του 2011».

«…Ιστορικό θα μείνει το ερώτημα που απηύθυνε στους συμπατριώτες του ο Σκωτσέζος ηγέτης Αλεξ Σάλμοντ, επιστρέφοντας στο Εδιμβούργο από ένα ταξίδι του στη Βαρσοβία, το Βερολίνο και το Λουξεμβούργο, όπου φαίνεται ότι εξασφάλισε οικονομική ενίσχυση. “Γενναίοι Σκωτσέζοι. Φιλοευρωπαίοι πολίτες της Σκωτίας. Θέλετε να παραμείνετε υπό τον έλεγχο του Λονδίνου, μαζί με την Ελλάδα, τη Σικελία και τη Λεττονία; Ή προτιμάτε να αναβιώσετε την ιστορική αποστολή της Σκωτίας και, ως εταίροι των περισσοτέρων ευρωπαϊκών εθνών, να ενταχθείτε στην ένωσή τους ως ένα υπερήφανο, ελεύθερο και κυρίαρχο βασίλειο;”».

Το σενάριο αυτό –ομολογουμένως εφιαλτικά ενδιαφέρον, από πολλές απόψεις– ανήκει στον Νόρμαν Ντέιβις. Ο Αγγλος ιστορικός, που το τελευταίο του βιβλίο λέγεται «Χαμένα βασίλεια: Η ιστορία της μισοξεχασμένης Ευρώπης», επισημαίνει στους Financial Times ότι όλοι οι ανθρώπινοι θεσμοί αργά ή γρήγορα καταρρέουν. Η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία συγχωνεύτηκε με τη Δυτική Γερμανία, η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε, το ίδιο θα γίνει και με ένα οικοδόμημα που στερείται βιώσιμων οργάνων δημοσιονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης όπως είναι η Euroland. Οι γέφυρες του Παρισιού θα γεμίσουν με αστέγους, οι φτωχοί της Ισπανίας θα καταφύγουν στις αρένες των ταυρομαχιών και οι Ευρωπαίοι θα ξαναμάθουν την τέχνη του αντιπραγματισμού.

Πέρα όμως από το στόρι του Αγγλου ιστορικού, τόσο η ιστορία όσο και η θεωρία διδάσκουν πως οι νομισματικές ενώσεις κατέρρευσαν για ποικίλους λόγους. Ισχύει για τη Λατινική Ενωση, τη Συμμαχία της Στερλίνας και τη Ζώνη Δολαρίου. Γιατί να μην ισχύσει και για τη Euroland;

Τόσο η Κοινωνία των Εθνών όσο και η Euroland επινοήθηκαν για κόσμους που εξαφανίστηκαν. Η Κοινωνία των Εθνών αναδύθηκε το 1919 από τις στάχτες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου με σκοπό να αποφευχθεί ένας δεύτερος πόλεμος. Αλλά ο ιδεαλισμός του εγχειρήματος ήταν ένα από τα πρώτα θύματα του βίαιου εθνικισμού του Χίτλερ. Η αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρώπη δεν μπορούσε να εξισορροπηθεί από μία συμφωνία.

Η έκθεση για τη δημιουργία της Euroland από τον Ζακ Ντελόρ, που άνοιγε τον δρόμο για ένα κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, παρουσιάστηκε στις αρχές του 1989 καθώς ο κόσμος άλλαζε ριζικά. Μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, το Τείχος του Βερολίνου έπεσε, η Γερμανία επανενώθηκε, η Σοβιετική Ενωση κατέρρευσε και τα «φυλακισμένα» ευρωπαϊκά έθνη της Γιάλτας απελευθερώθηκαν. Χρειαζόταν «μία μετάβαση της διαδικασίας λήψης αποφάσεων» από τα κράτη–μέλη στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα (σήμερα Ενωση) στους τομείς «της νομισματικής πολιτικής και μακροοικονομικής διαχείρισης». Με άλλα λόγια, ένα νόμισμα χρειάζεται μία πολιτική εξουσία πίσω του: Αυτό είναι ιστορικά αδιαφιλονίκητο. Το ευρώ επινοήθηκε προκειμένου να ολοκληρώσει την ευρωπαϊκή πολιτική ενοποίηση.

Αλλά με τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου, η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης επικράτησε της εμβάθυνσης. Η κοινότητα των δώδεκα μελών έγινε κοινότητα των είκοσι εφτά. Η Ευρώπη δεν χρειαζόταν άλλο για να διασώσει τη Γερμανία από τη βαριά κληρονομιά του Χίτλερ. Τα πρώην κομουνιστικά κράτη, άλλοτε πιόνια της Μόσχας, δεν ήθελαν να είναι πιόνια των Βρυξελλών. Ενα υπερεθνικό νόμισμα γεννιόταν, καθώς ο ευρωπαϊκός φεντεραλισμός πέθαινε.

Η Κοινωνία των Εθνών κατέρρευσε, αλλά αυτό οδήγησε στη δημιουργία των Ηνωμένων Εθνών. Η Euroland, επίσης, μπορεί να καταρρεύσει, αλλά η ιδέα παραμένει πολύ καλή για να μην επιστρέψει δριμύτερη. Μεταξύ της Κοινωνίας των Εθνών και του ΟΗΕ υπήρξε καταστροφή. Μεταξύ του σήμερα και της «Ευρωζώνης Νο 2» που επιθυμεί η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα. Η φράου Μέρκελ φρόντισε να διαλύσει και τις όποιες ψευδαισθήσεις, σφίγγοντας με την πολιτική της τη θηλιά στον λαιμό των αδύναμων κρίκων. Αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ότι οι γερμανικές ελίτ δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν με σοφία τη δύναμή τους.

Είχαμε ανάγκη να σκεφτόμαστε την Ευρωπαϊκή Ενωση ως θεσμό που γεννήθηκε όχι για να μας οδηγήσει στον παράδεισο, αλλά για να εμποδίσει μια άλλη κόλαση, έναν πόλεμο, μια καταστροφή. Πράγματι, η κόλαση που ξεκίνησε πριν από έναν αιώνα, το 1914, και δεν σταμάτησε μέχρι να μετατραπεί η Ευρώπη σε ερείπια, το 1945, βρίσκεται πίσω μας. Ομως, μια άλλη κόλαση, οικονομική, ανάλογη με εκείνη που εκτυλίχθηκε την τελευταία εβδομάδα του Οκτωβρίου του 1929, απειλεί με διάλυση το θεσμό…

Της Ζετας Ζήκου

Πάνω από 21 τρισ. δολάρια κρυμμένα σε φορολογικούς παραδείσους

Μια παγκόσμια οικονομική ελίτ είχε κρύψει τουλάχιστον 21 τρισεκατομμύρια δολάρια σε μυστικούς φορολογικούς παραδείσους έως τα τέλη του 2010, αναφέρει μεγάλη παγκόσμια έρευνα. Το οικονομικό αυτό μέγεθος είναι ίσο με το μέγεθος της αμερικανικής και της ιαπωνικής οικονομίας σε συνδυασμό.

Η έρευνα ζητήθηκε από το Παγκόσμιο Γραφείο Φορολογικής Δικαιοσύνης και συντάχθηκε από τον οικονομολόγο Τζέιμς Χένρι. Σύμφωνα με αυτήν, τα 21 τρισ. δολάρια ενδέχεται να είναι ένα «συντηρητικό» νούμερο και το πραγματικό ποσό ενδέχεται να ξεπερνά τα 32 τρισ. δολάρια. Η μελέτη αναφέρει ότι οι πλουσιότεροι κάτοικοι 139 χωρών συγκέντρωσαν 7,3 έως 9,3 τρισ. δολάρια «μη καταγεγραμμένου offshore πλούτου» έως το 2010. Πρόκειται για μια «τεράστια μαύρη τρύπα στην παγκόσμια οικονομία» δήλωσε ο Τζ.Χένρι.

Ο Χένρι χρησιμοποίησε στοιχεία από το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα, την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών και τις εθνικές κυβερνήσεις. Η έρευνα έρχεται σε μια περίοδο όπου αυξάνεται η ανησυχία για τη φοροδιαφυγή.

«Τα διαφυγόντα φορολογικά έσοδα που αφήνουν να εννοηθούν οι υπολογισμοί μας είναι τεράστια. Είναι αρκετά μεγάλα ώστε να κάνουν μια σημαντική διαφορά στα οικονομικά πολλών χωρών» αναφέρει ο Τζ.Χένρι.

«Από την άλλη πλευρά, η έρευνα αυτή αποτελεί ένα καλό νέο. Ο κόσμος μόλις εντόπισε έναν τεράστιο σωρό οικονομικού πλούτου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην λύση των πιο πιεστικών παγκόσμιων προβλημάτων μας» τόνισε.

Αθήνα 22 Ιούλη 1943. Όταν η υπεράσπιση της Πατρίδας και της Αξιοπρέπειας δεν ήταν ¨ιδεολογικό πρόβλημα¨

Η μεγαλύτερη διαδήλωση στην κατεχόμενη Ευρώπη (!), όπως την χαρακτήρισαν τότε οι ραδιοσταθμοί της Μόσχας και του Λονδίνου. Πάνω από τετρακόσιες χιλιάδες λαού ¨εμφανίζονται ξαφνικά και συμφωνημένα ¨ από όλες τις παρόδους και κατακλύζουν μέσα σε λίγα λεπτά την Πανεπιστημίου και το κέντρο της Αθήνας. Ξυπόλητοι και πεινασμένοι οι περισσότεροι έδωσαν εξάωρη μάχη ( και νίκησαν ) ενάντια στην παράδοση από την Γερμανία της Ελληνικής Μακεδονίας στους Βουλγάρους ( για να αποδεσμεύσουν μονάδες για το ¨Ανατολικό τους Μέτωπο¨ ) με δεκάδες θύματα από τα γερμανικά πολυβόλα και τανκ .

Με την ελληνική σημαία στο χέρι που βάφτηκε στο αίμα, η ΕΠΟΝίτισα Παναγιώτα Σταθοπούλου (19 ) ρίχτηκε από τους Γερμανούς πάνω στις ερπύστριες ενός τανκ. Λίγο αργότερα σε απάντηση, μια άλλη ΕΠΟΝίτισα , η Κούλα Λίλλη , φοιτήτρια της Γαλλικής σχολής που εκείνη την εποχή αποτελούσε με τον φιλέλληνα διευθυντή της Ροζέ Μιλλιέξ κέντρο της ΕΑΜικής Αντίστασης, σκαρφαλώνει στον πυργίσκο του τανκ και προσπαθεί να κτυπήσει με το παπούτσι της τον γερμανό πολυβολητή – τανκίστα , την θερίζουν επίσης .

Άλλη μια τεράστια και πρωτόγνωρη , για σκληρά κατεχόμενη χώρα , διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων έγινε – επίσης με επιτυχία – το 1943 . Αυτή που απέτρεψε την εφαρμογή του Γερμανικού Διατάγματος που υποχρέωνε να πάνε οι Έλληνες να δουλέψουν ( με ¨επίταξη¨ ) για την πολεμική παραγωγή στην Γερμανία.

Εκείνη την ημέρα , παρά τα πολυβόλα , κάηκαν τα ¨γερμανικά γραφεία εργασίας¨ που είχαν συντάξει τους καταλόγους των ¨επιταχθέντων ελλήνων¨.
Είμαστε η μόνη κατεχόμενη χώρα που δεν κατάφεραν να επιστρατεύσουν μαζικά εκατοντάδες χιλιάδες για εργασία στην Γερμανία ( όπως από την Γαλλία , Ολλανδία … ).

Γι΄αυτό, το 1944 ξεκίνησαν τα ¨μπλόκα¨ στις
συνοικίες της Αθήνας με έλληνες κουκουλοφόρους –καταδότες , όπου αφού πρώτα εκτελούσαν κατά δεκάδες στα μάντρες τους υπόπτους Αντιστασιακούς , συλλαμβάνανε τους υπόλοιπους σαν Ομήρους-Σκλάβους και τους έστελναν , στοιβαγμένους σε βαγόνια για την μεταφορά ζώων , να δουλέψουν καταναγκαστικά στην Γερμανία ( 20.000 ).
Δυστυχώς άλλοι περίπου 20.000 εξαθλιωμένοι δέχτηκαν –εθελοντικά- με ¨κουπόνια τροφίμων¨ και ¨μηνιαίες αποδοχές¨ να πάνε να δουλέψουν σαν ¨μετανάστες¨ στο Γ΄ Ράιχ.

15 χρόνια μετά την λήξη του πολέμου, οι Έλληνες που δεν αποζημιώθηκαν για την ληστεία του πολέμου, δέχτηκαν ¨εθελοντικά¨ να πάνε κατά εκατοντάδες χιλιάδες να δουλέψουν στην ¨δημοκρατική Γερμανία¨. Η ¨δεξιά¨ της Ελλάδας και το Γερμανικό + παγκόσμιο κεφάλαιο και τον ¨ΟΗΕ ΤΟΥΣ (¨ΔΟΜ¨-Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης) είχαν ανακαλύψει το Νέο ¨αντιρατσιστικό¨ -Δόγμα τους , που ισχύει μέχρι σήμερα ,και που έλεγε : ¨Η Μετανάστευση είναι Ευλογία Θεού¨ ( το είχε πει το 1961 ο Ευάγγελος Αβέρωφ και το επανέλαβε το 2010 – 2012 σε πολλές παραλλαγές ο Γ. Παπανδρέου ).

Με λίγα λόγια : Με πόλεμο και χωρίς πόλεμο – στην Γερμανία και –για- την Γερμανία θα δουλέψετε , όπως και για την εξασφάλιση της ¨ανταγωνιστικότητας της αγοράς¨ με χαμηλούς μισθούς σε συνθήκες σκλαβιάς . Και ενώ εσείς θα μεταναστεύετε , εμείς θα σας φέρνουμε ΄( για το ελληνικό κεφάλαιο ) ¨άλλους –ακόμα πιο φτηνούς μετανάστες ¨ στην χώρα σας -, επειδή οι ¨αχάριστοι¨ Έλληνες είναι ¨πολύ ακριβοί¨. Έτσι ¨όλοι μαζί –ανάκατα – εξασθενημένοι και φυσιολογικά δύσπιστοι – δεν θα μπορείτε να κάνετε τίποτα , το πολύ – πολύ να ζητάτε ¨προστασία¨ από τους επαγγελματίες ¨φιλάνθρωπους¨ των ¨μη¨- Κυβερνητικών Οργανώσεων και από ¨Εράνους Αγάπης¨ των τηλεοράσεων.

Του Αλέξανδρου Κουτσομιτσόπουλου

Πως λέγονται;

Πώς λένε το λουλούδι που ρίχνει σφαλιάρες;
- Φαπαρούνα!

Πώς λένε την κόλλα που βήχει;
- Γκούχου!

Τι είναι αυτό που έχει βεντούζες, 8 πόδια και κάνει μουουου;
- Το χταβόδι!

Πώς λενε τον αδερφό του Καραϊσκάκη;
- Καραϊτάβλη!

Πώς λενε το βλήτο που είναι αγχωμένο;
- Πανικόβλητο!

Τι είναι πράσινο και είναι στο υπόγειο?
- Ένας αγκουραίος!

Πώς λέγεται αυτός που βρίσκεται θαμμένος στο όρος Σινά;
- Σιναχωμένος!

Τι είναι αυτό που ζει στη θάλασσα, το συναντάμε σπάνια και χαιρετάει;
- Η χελώνα χερέτα-χερέτα!

Πώς λεγεται το όπλο του Μήτσου;
- Μήτσιγκαν!

Πώς λέγεται αυτός που ζει στο Β. Πόλο, είναι ασπρόμαυρος και είναι φτιαγμένος από τσίγκο;
- Ο Τζινγκουίνος!

Ποιό είναι το άκρον άοτον της τεμπελιάς;
- Να περιμένεις με το σέικερ στο χέρι τον επόμενο σεισμό!

Πώς λενε το πούρο σε τιμή ευκαιρίας;
- Κελεπούρο!

Πώς λεγεται το χαλασμένο γιο-γιο;
- Γιο-γιόκ!

Η πρώτη προκήρυξη της Ο.Π.Λ.Α

«ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗΣ ΛΑΪΚΟΥ ΑΓΩΝΑ (Ο.Π.Λ.Α)

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

Οι κατακτητές και η προδοτική Κυβέρνηση του μέθυσου Ράλλη και του κύναιδου Ταβουλάρη, αφού με την πείνα, την ομηρία, το κάψιμο χωριών και περιοχών, τις δολοφονίες και τις συλλήψεις δεν μπόρεσαν να γονατίσουν τον Ελληνικό Λαό, έφεραν το δήμιο ΣΙΜΑΝΑ με ειδικούς δημίους να οργανώσουν επιστημονικώτερα δολοφονίες, εμπρησμούς, ανατινάξεις για την εξόντωση του λαού και των αγωνιστών του. Οργάνωσαν και εξόπλισαν εκτός από τις ασφάλειες ειδικά Τάγματα Ασφαλείας με σκοπό το χτύπημα του λαού που παλεύει για να ζήσει και να ελευθερωθεί.
Σύμμαχοι, συνεργοί και βοηθοί των κατακτητών ενάντια στο λαό είναι οι οργανώσεις που καθοδηγούνται και πληρώνονται από το Βασιληά. Τον Γλύξμπουργκ τον υπεύθυνο υποκινητή εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα.
Το βασιληά που με τους Παπαδόγγονες, Χρυσοχόου και άλλους αποβλέπει να διαλύσει με τη βοήθεια των Γερμανών τις πραγματικές εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις, να ξανάλθει στην Ελλάδα και να καταλάβει την εξουσία.
Όλοι αυτοί, κατακτητές, προδοτική Κυβέρνηση, αντιδραστικές οργανώσεις, εξοπλίζουν σήμερα σώμα δολοφόνων που ονομάζουν Ειδική Ασφάλεια και που σ’ αυτό στρατολογούνται γνωστά καθάρματα του ΕΔΕΣ, της ΕΣΠΟ,της Χ,της Εθν. Δράσης. Αυτοί δολοφόνησαν τον δικηγόρο Γιαννακόπουλο, από τους Αρχηγούς του ΕΔΕΣ γιατί ήθελε να ξεκαθαρίσει τον ΕΔΕΣ από τους γκεσταπίτες.
Αυτοί κάθε μέρα δολοφονούν, πυροβολούν, συλλαμβάνουν, κάνουν έρευνες και τρομοκρατούν το λαό.
Πάνε να λυγίσουν το λαό. να διαλύσουν τις οργανώσεις του.
Ο Ελληνικός Λαός δεν ανέχεται να δολοφονείται και να τρομοκρατείται από τα καθάρματα αυτά. 0 λαός μαζί με την ΟΠΛΑ του θα δώσει απάντηση και θα τη δώσει γρήγορα.
Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗΣ ΛΑΪΚΟΥ ΑΓΩΝΑ (Ο.Π.Λ.Α.) οργάνωση του λαού ενάντια στους καταχτητές και τους προδότες ΔΗΛΩΝΕΙ ότι:
1) Θα υπερασπίσει και θα περιφρουρήσει τις πραγματικές εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις που αγωνίζονται τον τραχύ αγώνα ενάντια στους καταχτητές για την απελευθέρωση της Ελλάδας μας και για τη λαοκρατία.
2) Θα εξοντώσει κάθε προδότη που συνεργάζεται με τους καταχτητές και θα τιμωρήσει σκληρά καθένα που δολοφονεί, προδίδει και συλλαμβάνει αγωνιστές του λαού.
3) Θα περιφρουρήσει τους λαϊκούς αγωνιστές και τους αγώνες του λαού.
ΚΑΛΕΙ
Τους αξιωματικούς όλων των όπλων, την αστυνομία, την χωροφυλακή, τους ευζώνους και καθένα που θέλει να λέγεται Έλληνας να ΜΗ υπακούσουν στις εντολές των καταχτητών και των προδοτών, να ΜΗ γίνουν δολοφόνοι και προδότες του λαού. ΚΑΛΕΙ τον Ελληνικό Λαό να περιφρουρίσει τους αγωνιστές του και να ενισχύσει την Ο.Π.Λ.Α. καταγγέλνοντας με συγκεκριμένα στοιχεία κάθε προδότη.
Η Ο.Π.Λ.Α. είναι ο άγρυπνος ΦΡΟΥΡΟΣ των αγωνιστών του λαού και των λαϊκών αγώνων, ο ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ του λαού και ο αμείλικτος ΤΙΜΩΡΟΣ κάθε προδότη. Η Νίκη πλησιάζει και θα είναι ΝΙΚΗ του λαού.

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗΣ ΛΑΪΚΟΥ ΑΓΩΝΑ (ΟΠΛΑ)»

Από το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Ιάσωνα Χανδρινού “Το τιμωρό χέρι του λαού. Η δράση του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στην κατεχόμενη πρωτεύουσα 1942-1943″ δημοσιεύουμε την πρώτη προκύρηξη της ΟΠΛΑ που υπολογίζεται ότι εκδόθηκε το φθινόπωρο του 1943

Η τραγωδία της δημογραφικής συρρίκνωσης του ελληνικού πληθυσμού

Τι συμπέρασμα θα βγάζατε για μια χώρα, αν σας έλεγαν ότι ο πληθυσμός της φθίνει με ρυθμούς ανεξέλεγκτους;

Το προφανές: Η χώρα αυτή και ο λαός της κινδυνεύει να σβήσει από τον χάρτη.


Αυτό παράδειγμα έχει συμβεί με τον πληθυσμό της Βουλγαρίας. Το 1985 ο πληθυσμός της χώρας αυτής ανερχόταν σε 8.948.649. Ήταν το αποτέλεσμα μιας ορμητικής πληθυσμιακής ανόδου της Βουλγαρίας από το 1946, πρωτοφανής για την ιστορία της χώρας, με βάση την οποία ο πληθυσμός αυξήθηκε σχεδόν κατά 2 εκατομμύρια. Και μετά ήρθε η καταστροφή. Η ανατροπή του καθεστώτος του υπαρκτού σοσιαλισμού και η κατάρρευση των κοινωνικών δομών που ακολούθησε, μαζί με την βίαιη προσαρμογή που επιβλήθηκε στην Βουλγαρία από το ΔΝΤ και τους άλλους παγκόσμιους οργανισμούς των αγορών, είχε σαν αποτέλεσμα μια πραγματική γενοκτονία.


Το 2001 ο πληθυσμός της Βουλγαρίας κατέληξε να είναι 7.928.901, δηλαδή περίπου 1 εκατομμύριο λιγότεροι από την εποχή του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ενώ το 2011 έφθασε στα 7.327.224. Οι προβλέψεις των ίδιων των Βουλγάρων είναι απογοητευτικές. Το 2020 ο πληθυσμός της χώρας θα βρίσκεται στα 6.950.436, ενώ το 2030 προβλέπεται να κατέβει στα 6.519.217.


Με γενιές που χάνονται πριν καν γεννηθούν, πληρώνει ο Βουλγάρικος λαός το χαμηλότερο μεροκάματο στην Ευρώπη — κοντά στο κινέζικο — το άνοιγμα των αγορών και την ιδιωτικοποίηση των πάντων σε αναμονή ξένων επενδύσεων που παραμένουν όνειρο απατηλό. Όμως μπορούν να υπερηφανεύονται ότι έχουν το πιο βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα στην Ευρώπη. Και είναι λογικό μιας και η συντριπτική πλειοψηφία των Βουλγάρων πεθαίνει πριν τα 65 και επομένως δεν δικαιούται ούτε καν την πενιχρή σύνταξη που προβλέπεται από αυτό το σύστημα.


Ξέρουμε ότι ανάλογη κατάσταση βίωσαν όλες οι χώρες που πέρασαν την βίαιη προσαρμογή και «θεραπεία» του ΔΝΤ και των θεσμών της αγοράς.


Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα;


Όποιος πιστεύει ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο, γελιέται. Συμβαίνει ήδη. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ο μόνιμος πληθυσμός της χώρας ανερχόταν σε 10.934.097, ενώ το 2011 ο μόνιμος πληθυσμός ανέρχεται στα 10.787.690. Μειώθηκε δηλαδή κατά 146.407. Κι αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας μετά τον εμφύλιο.


Γιατί συνέβη; Διότι γίναμε και σ’ αυτό τον τομέα Ευρωπαίοι. Η μακροχρόνια λιτότητα, η πίεση που ασκείται πανταχόθεν στην ελληνική οικογένεια, η ανυπαρξία κοινωνικής πρόνοιας για την μητρότητα και το παιδί, αλλά και η συστηματική κατεδάφιση του κοινωνικού ιστού κορύφωσαν την δημογραφική κρίση που βιώνει επί δυο δεκαετίες η ελληνική κοινωνία και οδήγησαν πλέον στην συρρίκνωση του πληθυσμού.


Η Ελλάδα από χώρα γερόντων άρχισε να μεταβάλλεται αργά και σταθερά σε χώρα όπου ο ελληνικός πληθυσμός τελεί υπό εξαφάνιση. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1970 γεννιόντουσαν στην Ελλάδα 70,9 χιλιάδες πάνω από όσους πέθαιναν την span styχρονιά. Τ;">την δεκαετία του 1920 οι σύζυγοι να παντρεύονται για πρώτη φορά σε ηλικία λίγο πάνω από τα 28 για τον σύζυγο και γύρω στα 23-24 για την σύζυγο. Το πατρόν αυτό φαίνεται να διαφοροποιείται μετά την μεταπολίτευση, όπου σημειώνεται μείωση της μέσης ηλικίας της συζύγου και του συζύγου κατά 1 με 2 χρόνια. Μετά όμως το 1985 αρχίζει η ηλικιακή άνοδος. Κάθε χρόνο ιδίως μετά το 1990 η μέση ηλικία του συζύγου και της συζύγου κατά το γάμο αύξανε διαρκώς. Η αυξανόμενη πίεση στη νέα γενιά λόγω της ανεργίας και της αδυναμίας βιοπορισμού του νέου ζευγαριού, ακόμη και στην περίπτωση που δουλεύουν και οι δυο σύζυγοι, εξαναγκάζουν στην άνοδο της ηλιμε την μέση ηλικία της συζύγου και του συζύγου κατά τον γάμο. Η ιστορική τάση για την ελληνική οικογένεια ήταν από την δεκαετία του 1920 οι σύζυγοι να παντρεύονται για πρώτη φορά σε ηλικία λίγο πάνω από τα 28 για τον σύζυγο και γύρω στα 23-24 για την σύζυγο. Το πατρόν αυτό φαίνεται να διαφοροποιείται μετά την μεταπολίτευση, όπου σημειώνεται μείωση της μέσης ηλικίας της συζύγου και του συζύγου κατά 1 με 2 χρόνια. Μετά όμως το 1985 αρχίζει η ηλικιακή άνοδος. Κάθε χρόνο ιδίως μετά το 1990 η μέση ηλικία του συζύγου και της συζύγου κατά το γάμο αύξανε διαρκώς. Η αυξανόμενη πίεση στη νέα γενιά λόγω της ανεργίας και της αδυναμίας βιοπορισμού του νέου ζευγαριού, ακόμη και στην περίπτωση που δουλεύουν και οι δυο σύζυγοι, εξαναγκάζουν στην άνοδο της ηλικίας γάμου. Έτσι το 2000 έφτασε η μέση ηλικία του συζύγου να είναι στα 31 και της συζύγου λίγο πάνω από τα 27. Ενώ σήμερα η μέση ηλικία του συζύγου κινείται κοντά στα 33 και της συζύγου στα 29. Πίσω από αυτήν την εντυπωσιακή ηλικιακή άνοδο κρύβεται κυρίως η ανάγκη να έχουν αποκατασταθεί βιοποριστικά και οι δυο σύζυγοι πριν από τον γάμο. Πράγμα που όλα τα προηγούμενα χρόνια γινόταν κάθε χρόνο και πιο δύσκολο.


Οι εξελίξεις αυτές, όπως είναι φυσικό επιδρούν δραστικά πάνω στις δυνατότητες τεκνοποίησης, οι οποίες όλα τα προηγούμενα χρόνια έβαιναν φθίνουσες.


Αν όμως πιστεύετε ότι η τραγωδία της δημογραφικής συρρίκνωσης του ελληνικού πληθυσμού σταματά εδώ, αυταπατάστε. Τα νέα δεδομένα της φυσικής κίνησης του πληθυσμού τα δυο τελευταία χρόνια των μνημονίων και του καθεστώτος εκποίησης της χώρας μετατρέπουν την δημογραφική συρρίκνωση σε εθνοκάθαρση. Η δραστική μείωση των γεννήσεων σε σχέση με την έκρηξη των θανάτων ετήσια που συμβαίνει τα δυο τελευταία χρόνια δημιουργεί μια ζοφερή προοπτική. Σύμφωνα με τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις από 10.787.690 που ήταν σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ο μόνιμος πληθυσμός της χώρας, το 2021 εκτιμάται ότι θα έχει συρρικνωθεί σε 9.385.290, ενώ έως το 2031 θα έχει κατέβει στα 7.551.383. Με άλλα λόγια ο πληθυσμός της χώρας πρόκειται να συρρικνωθεί περισσότερο από 2 εκατομμύρια μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.


Η διάλυση της ιατροφαρμακευτικής, νοσηλευτικής και προνοιακής υποδομής του ελληνικού κράτους κάτω από τις επιταγές της τρόικας είναι απολύτως σίγουρο ότι θα επιδεινώσουν δραματικά την φυσική κίνηση του πληθυσμού σε πρωτόγνωρο βαθμό. Αν αυτό συνδυαστεί με την δραματική πτώση των συνθηκών διαβίωσης και βιοπορισμού ιδίως των νέων, τότε είναι σίγουρο ότι οι επόμενες γενιές των ελλήνων δεν πρόκειται ποτέ να γεννηθούν. Αν επίσης στην συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού προσθέσουμε και την διαφαινόμενη μετανάστευση των νέων κυρίως με ρυθμούς που φαίνεται να κινούνται κατ’ ελάχιστο ανάμεσα στις 15 με 20 χιλιάδες κατ’ έτος, τότε το άμεσο μέλλον φαίνεται ακόμη πιο ζοφερό.


Γι’ αυτό και δεν πρέπει να μιλάμε απλά για πολιτικές ταξικές και ταξικής εκμετάλλευσης που επιβάλλονται στην χώρα. Πρόκειται για ένα ολόκληρο σύστημα πολιτικών με στόχο τον εξανδραποδισμό ολόκληρου του πληθυσμού. Αν η μέση ηλικία της ελληνικής κοινωνίας ανεβαίνει χρόνο με το χρόνο, με την βάση της ηλικιακής πυραμίδας να συρρικνώνεται μέχρι εξαφανίσεως, τότε ποιος θα μείνει για να υπερασπιστεί αυτόν τον τόπο; Ποιος θα έχει μείνει για να τον αποκαλεί πατρίδα και να τον διεκδικεί για τα παιδιά του; Ποιος; Ο παππούς και η γιαγιά;


Σε ολόκληρη την χώρα θα συμβεί ότι συνέβη και με τον αγροτικό πληθυσμό. Όταν οδήγησαν τον αγροτικό πληθυσμό να είναι μέσης ηλικίας 65 ετών, τότε θεώρησαν ότι είχαν το ελεύθερο να ανασκολοπίσουν ολόκληρη την ύπαιθρο και να την μετατρέψουν σε αντικείμενο κερδοσκοπίας της αγοράς ακινήτων. Ποιον θα φοβηθούν όταν έχουν να αντιμετωπίσουν 65ρηδες; Ποιον θα φοβηθούν όταν δεν θα υπάρχουν πια νέοι να υπερασπιστούν το παρών και το μέλλον αυτού του τόπου;

Του Δημήτρη Καζάκη

Αριστοτέλης - πολιτικά

"Σοβαρότατο θέμα για κάθε πολίτευμα γενικά είναι με τους νόμους και τα υπόλοιπα μέτρα να μην είναι δυνατόν να πλουτίσουν οι άρχοντες."
Και τούτο πρέπει να τηρείται κυρίως στα ολιγαρχικά πολιτεύματα" γιατί ο κόσμος ο πολύς δεν αγανακτεί τόσο επειδή δεν παίρνει αξιώματα, αντίθετα ευχαριστιέται όταν είναι ελεύθερος να ασχολείται με τις δικές του υποθέσεις, αγανακτεί όταν νομίζει ότι οι άρχοντες κλέβουν το δημόσιο χρήμα, γιατί τότε ο λαός λυπάται και για τα δυο, δηλαδή τόσο για το...ότι δεν συμμετέχει στην εξουσία, όσο και για το ότι δεν συμμετέχει στα κέρδη."[1]

"Μπορούμε να ισχυριστούμε πως οι περισσότεροι τύραννοι προήλθαν από τους δημαγωγούς, αφού κέρδισαν την εμπιστοσύνη του λαού, κατηγορώντας τους προνομιούχους. Έτσι ορισμένες τυραννίδες επικράτησαν όταν οι πόλεις έγιναν πιο πολυάνθρωπες, ενώ άλλες νωρίτερα, επειδή οι βασιλείς παρέβησαν τους παραδοσιακούς νόμους και επιδίωξαν μεγαλύτερη απολυταρχία. Αλλες δημιουργήθηκαν από άτομα που πήραν αξιώματα με εκλογή (αφού τα χρόνια τα παλιά τα δημοκρατικά πολιτεύματα έκαναν μακρόχρονες τις θητείες των θρησκευτικών και πολιτικών αρχόντων). Άλλες πάλι γεννήθηκαν μέσα από τα ολιγαρχικά πολιτεύματα, αφού τα τελευταία αναδείκνυαν ένα μόνο ανώτατο άρχοντα. Με όλες τούτες τις συνθήκες εύκολα γινόταν κάποιος τύραννος, φτάνει να το ήθελε, αφού η βασιλεία και τα αξιώματα του έδιναν τη δυνατότητα." [2]

"Ο τύραννος επιδιώκει τις απολαύσεις, ενώ ο βασιλιάς να κάνει καλό. Γι' αυτό χαρακτηριστικό πλεονέκτημα του τυράννου είναι τα χρήματα, ενώ του βασιλιά οι τιμές. Αλλά και τη φρουρά του βασιλιά την αποτελούν πολίτες, ενώ του τυράννου μισθοφόροι.
Είναι φανερό ότι η τυραννίδα περιέχει όλα τα κακά της δημοκρατίας και της ολιγαρχίας. Από την ολιγαρχία έχει την επιδίωξη του πλούτου (γιατί έτσι μόνο εξασφαλίζει τη διατήρηση και την τρυφηλότητα) και την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον λαό (γι' αυτό του παίρνει τα όπλα, φέρεται άσχημα στο πλήθος, βασανίζει τους πολίτες, εξαναγκάζοντάς τους να φεύγουν για άλλους τόπους). Τούτα είναι ελαττώματα τόσο της τυραννίδας όσο και της ολιγαρχίας. Κι από την ακραία όμως δημοκρατία η τυραννίδα έχει πάρει τη δίωξη των επιφανών και την κρυφή και φανερή εξόντωσή τους και την εξόριση τους, αφού τους θεωρεί αντιπάλους και εμπόδιο στην εξουσία. Γιατί σ'αυτούς οφείλονται συνήθως οι προσπάθειες ανατροπής, αφού υπάρχουν άλλοι που θέλουν να ανεβούν στην εξουσία κι άλλοι που δεν ανέχονται να είναι δούλοι." [3]

"Οι τυραννίδες επιβιώνουν με δυο τελείως αντίθετους τρόπους- ο ένας είναι γνωστός από την παράδοση και μ' αυτόν κυβερνούν οι περισσότεροι τύραννοι' λέγεται ότι τα περισσότερα μέτρα τα θεσμοθέτησε ο Περίανδρος ο Κορίνθιος. Πολλά παρόμοια στοιχεία όμως υπάρχουν και στη βασιλεία των Περσών. Μερικά από εκείνα που χρησιμοποιεί η τυραννίδα για να διατηρηθεί όσο θέλει, τα έχουμε αναφέρει παλιότερα' δηλαδή τον περιορισμό των πολιτών που υπερεχουν , τον αφανισμό των γενναίων και μεγαλοφρόνων, την κατάργηση των συσσιτίων, των εταιριών, της παιδείας και όλων των σχετικών. Πρέπει ιδιαίτερα να προφυλάγονται από τη γενεσιουργό αιτία δυο παραγόντων" του αδέσμευτου φρονήματος και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Πρέπει ακόμα να μην τους αφήνουν να ιδρύουν φιλοσοφικές σχολές και κάθε άλλο είδος πνευματικού ομίλου.Γενικά οι τύραννοι πρέπει να κάνουν το παν ώστε ο ένας πολίτης να μην ξέρει τον άλλο (γιατί η γνωριμία μεταξύ των ανθρώπων καλλιεργεί την εμπιστοσύνη)" [4]

"Εκτός από τα παραπάνω μπορούμε να αναφέρουμε και άλλα περσικά και βαρβαρικά μέτρα της τυραννίδας (όλα στοχεύουν σ' ένα σκοπό) να μην τους διαφεύγει τι λένε και τι κάνουν οι αρχόμενοι και να υπάρχουν κατάσκοποι' όπως στις Συρακούσες έχουν τις γυναίκες που λέγονται «ποταγωγίδες» και τους ωτακουστές, που έστελνε ο Ιέρων σε όλες τις φιλικές και πολιτικές συγκεντρώσεις (από φόβο για τους ανθρώπους εκείνους οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να εκφραστούν ελεύθερα' κι αν εκφραστούν ελεύθερα, περνούν λιγότερο απαρατήρητοι). Άλλη μέθοδος των τυράννων είναι να συκοφαντούν και να προκαλούν φιλονικία μεταξύ φίλων, μεταξύ του λαού και των επιφανών, και μεταξύ των πλουσίων. Μια μέθοδος των τυράννων είναι να φτωχαίνουν τους αρχόμενους επιβάλλοντας φόρους, ώστε οι φρουροί τους να συντηρούνται με δικά τους έξοδα, και για να μη διαθέτουν χρόνο για συνωμοσίες εναντίον τους, αφού για να συντηρήσουν την οικογένεια πρέπει να δουλέψουν. Παράδειγμα οι Πυραμίδες της Αιγύπτου, τα αφιερώματα των Κυψελιδών, ο ναός του Ολύμπιου Δία από τον Πεισίστρατο και τους γιους του στην Αθήνα και τα έργα του Πολυκράτη στη Σάμο (όλα στον ίδιο σκοπό αποβλέπουν, στην απασχόληση και τη φτώχεια των αρχομένων). Αλλο παράδειγμα είναι οι υψηλοί φόροι στις Συρακούσες (την εποχή του Διονυσίου οι πολίτες πλήρωναν σε πέντε χρόνια όλη την περιουσία τους για φόρο).
Ο τύραννος είναι και φιλοπόλεμος, για δυο λόγους· κρατά τους πολίτες απασχολημένους και χρειάζονται κι αρχηγό. Τη βασιλεία τη σώζουν οι πιστοί οπαδοί, ενώ χαρακτηριστικό της τυραννίδας είναι ότι δεν εμπιστεύεται τους φίλους, γιατί ενώ όλοι οι πολίτες επιθυμούν την κατάλυση μόνο αυτοί μπορούν να την πετύχουν." [5]

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ - ΒΙΒΛΙΟ V
[1] 1308b -30~35
[2] 1310b -15~20
[3] 1311a - 0~10
[4] 1311a -30~40
[5] 1313b - 0~25

Αποκρατικοεκποίηση - Οσο μεγαλώνει το ξεπούλημα, τόσο μεγαλώνει το χρέος!

To έτος 2000 το δημόσιο χρέος της χώρας ήταν 139,2 δισ. ευρώ.

Το 2004 το δημόσιο χρέος είχε ανέλθει στα 201,2 δισ. ευρώ.
Το 2009 το δημόσιο χρέος έφτασε στα 298,5 δισ. ευρώ.
Στα τέλη του 2011, το δημόσιο χρέος «έκλεισε» στα 367 δισ. ευρώ.

Η παραπάνω αναδρομή είναι χρήσιμη - όπως ελπίζουμε θα φανεί στη συνέχεια - ώστε να διερευνήσουμε πόση σχέση έχει (κι αν έχει οποιαδήποτε σχέση) με την αλήθεια η απίστευτη προπαγάνδα που κατακλύζει το δημόσιο βίο.

Αναφερόμαστε στην προπαγάνδα που ισχυρίζεται πως:

«Η μείωση του δημόσιου χρέους και των ελλειμμάτων περνάει μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις και τις αποκρατικοποιήσεις του δημόσιου τομέα».

Ας δούμε, λοιπόν, πόσο ευθύνεται το (ανύπαρκτο, έτσι κι αλλιώς) Δημόσιο στην εκτίναξη των χρεών και των ελλειμμάτων, κι ας δούμε κατά πόσο ισχύει ότι το ξεπούλημα και η εκποίηση του δημόσιου πλούτου που περιγράφονται με όλους τους δυνατούς ευφημισμούς (ιδιωτικοποίηση, αποκρατικοποίηση, μετοχοποίηση, μισθώσεις παραχώρησης κ.λπ.), ενισχύουν, τάχα, τα δημόσια ταμεία και απαλλάσσουν τη χώρα από χρέη.

Οι κυβερνώντες, που σήμερα είναι συγκυβερνώντες με την συνδρομή του κ. Κουβέλη, την τελευταία 20ετία έχουν διαπράξει τα κάτωθι:
Ξεπούλησαν και ξαναξεπούλησαν τον Σκαραμαγκά και όλη σχεδόν την ναυπηγική βιομηχανία. Αλλά αυτό σε τι «βοήθησε» τα οικονομικά του κράτους;
Ξεπούλησαν την ΑΓΕΤ. Αλλά αυτό σε τι «τόνωσε» τα δημόσια ταμεία;
Ξεπούλησαν τον ΟΤΕ. Αλλά αυτό σε τι απέτρεψε την πτώχευση;
Ξεπούλησαν πάνω από το 90% του τραπεζικού τομέα. Αλλά αυτό σε τι «έσωσε» την οικονομία;
Ξεπούλησαν το λιμάνι του Πειραιά. Αλλά αυτό σε τι «βελτίωσε» τα ελλείμματα;
Ξεπούλησαν την «Ολυμπιακή». Αλλά αυτό σε τι απομάκρυνε την χρεοκοπία;
Ξεπούλησαν τη διώρυγα της Κορίνθου. Αλλά αυτό σε τι απομάκρυνε τα «κουρέματα»;
Ξεπούλησαν τους οδικούς άξονες της χώρας. Αλλά αυτό σε τι συνέβαλε για τον «κατευνασμό των αγορών»;

Επίσης υπενθυμίζουμε ότι:
Μέχρι το 2004, δηλαδή μια ολόκληρη πενταετία πριν από την εκδήλωση της κρίσης, αρκετά χρόνια πριν αρχίσουν να επικαλούνται προσχηματικά το χρέος για να κόβουν μισθούς και συντάξεις, να διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις και να καταργούν ό,τι απέμεινε από το λεγόμενο «κράτος πρόνοιας», το ΠΑΣΟΚ είχε διαπράξει τα εξής:

Ξεπούλησε το 48,5% της ΔΕΗ.

Ξεπούλησε το 38% της ΕΥΔΑΠ.
Ξεπούλησε το 64% από τα «Ελληνικά Πετρέλαια».
Ξεπούλησε το 49% του ΟΠΑΠ.
Ξεπούλησε το 92% της Εθνικής Τράπεζας.
Παρέδωσε το αεροδρόμιο των Σπάτων στους Γερμανούς.
Παρέδωσε τη γέφυρα του Ρίου στους Γάλλους.
Παρέδωσε την Αττική Οδό στον Μπόμπολα κ.ο.κ.

Μήπως αμφισβητεί αυτά τα στοιχεία ο κ. Σαμαράς; Τότε θα πρέπει να αμφισβητήσει τον κ. Καραμανλή.
Αυτός ήταν - ο κ. Καραμανλής - που ως πρωθυπουργός τα είχε καταθέσει στην Βουλή...

Επομένως, ο ελληνικός λαός έχει κάθε λόγο να απαιτεί καταλογισμό ευθυνών και εξήγηση:

α) Σε τι απέτρεψαν όλες αυτές οι εκποιήσεις - που πάντα βαφτίζονται «αξιοποίηση» - την εκτίναξη του δημόσιου χρέους;
β) Πόσο στοίχισε στην κοινωνία της εργασίας και του μόχθου το ιδεολόγημα περί «λιγότερου κράτους», που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ διακινούν από τη δεκαετία του '80 για να ρημάζουν και να παραδίδουν τη δημόσια περιουσία στην πλουτοκρατία;

Οι απαντήσεις είναι τόσο προφανείς, όσο πρόδηλη είναι και η νέα τους στόχευση:
Πρώτον, εμφανίζουν σαν «σωτηρία» την ίδια καταστροφική πολιτική που έχει γεμίσει τα ταμεία των κεφαλαιοκρατών και έχει εκτινάξει τα δημόσια χρέη!
Δεύτερον, παρουσιάζουν σαν «φάρμακο» την ίδια εκείνη δηλητηριώδη πολιτική που έχει διαλύσει την Ελλάδα!
Τρίτον, ισχυρίζονται πως παραμένει «επιβεβλημένος» εκείνος ακριβώς ο «μονόδρομος» του ξεπουλήματος που ακολουθούν επί δεκαετίες, με τα γνωστά αποτελέσματα!
Τέταρτον, αποκαλούν «φιλόδοξη» και «αναγκαία» την ίδια εγκληματική πολιτική που έχει χρεοκοπήσει τους Ελληνες και τους έχει αποστερήσει το δημόσιο πλούτο τους!
Πέμπτον, έχουν ορκιστεί πίστη στο ξεπούλημα πολύ πριν εμφανιστεί η «τρόικα». Πολύ πριν ανακαλύψουν ως πρόσχημα το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα.

Τα πράγματα είναι απλά και συγκεκριμένα:
Αν ξεπουλάνε για να μειώσουν τα χρέη - και όχι για να ενισχύσουν την κερδοφορία της ολιγαρχίας παραδίδοντάς της για να ξεζουμίσει ό,τι απέμεινε από την δημόσια περιουσία - τότε:
Πώς γίνεται από το 2000 μέχρι το 2004, την εποχή του μεγάλου «εκσυγχρονιστικού» κύματος του ξεπουλήματος, το δημόσιο χρέος, αντί μείωσης, να αυξήθηκε κατά 62 δισ. ευρώ;

Πώς γίνεται από το 2004 μέχρι το 2009, την περίοδο του ξεπουλήματος της «ήπιας προσαρμογής», της «Cosco», της διάλυσης της Ολυμπιακής και της εν συνόλω εκποίησης του ΟΤΕ, το χρέος αντί να μειώνεται, να αυξήθηκε κατά 97,3 δισ. ευρώ;

Πώς γίνεται από το 2009 μέχρι το 2011, την περίοδο που τίναξαν στον αέρα τα νοσοκομεία, έβαλαν λουκέτο στις διαδρομές του ΟΣΕ στην μισή Ελλάδα (!), επέκτειναν τη δράση των ιδιωτών στον τομέα της ενέργειας, το χρέος αντί να μειώνεται, να αυξήθηκε κατά 68,5 δισ. ευρώ;

Τα πράγματα είναι απλά και συγκεκριμένα:
Μόνο κατά την περίοδο 2000 - 2011, περίοδο γενικού ξεπουλήματος,το χρέος όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά αυξήθηκε κατά 227,8 δισ. ευρώ (!), δηλαδή υπερδιπλασιάστηκε και αυξήθηκε με ρυθμό 164%!

Συμπέρασμα:
Δεν ξεπουλούν για να «μειώσουν» το χρέος ή τα ελλείμματα.

Αντίθετα:

Οσο περισσότερο ξεπουλούν, τόσο περισσότερο το χρέος αυξάνει!
Δεν ξεπουλούν για να «πληρώσουν τα χρέη της χώρας». Ξεπουλούν για να εκ-πληρώσουν το μόνο χρέος που αναγνωρίζουν και το μόνο «χρέος» που τους καθοδηγεί:
Είναι το ταξικό τους χρέος, που «επιβάλλει» το ξεπούλημα. Δεν πρόκειται περί «κοινωνικής ευθύνης». Είναι αδίστακτη και στυγνή εφαρμογή του ταξικού τους καθήκοντος να υπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, αποστερώντας το λαό από τα πάντα:
Από το μισθό, από τη σύνταξη και από τα φάρμακα μέχρι οτιδήποτε έχει απομείνει να θυμίζει δημόσια περιουσία.

Αυτό το έγκλημα που πάνε να ολοκληρώσουν, την καθολική δηλαδή παράδοση στους «ιδιώτες» μιας δημόσιας περιουσίας που ο λαός τη δημιούργησε με το αίμα και τον ιδρώτα του, έχουν το θράσος να το βαφτίζουν «εθνική υπευθυνότητα»!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ελβετία

Τα ρίσκα του χρηματοπιστωτικού τομέα αντιμετωπίζονται πολύ σοβαρά από τη συγκεκριμένη χώρα - επειδή διαθέτει, παρά το μικρό μέγεθος της, δύο μεγάλες, συστημικές τράπεζες: την UBS και την Credit Suisse. Το σύνολο του ισολογισμού και των δύο αυτών τραπεζών είναι της τάξης των 2.500 δις φράγκων - δηλαδή, πέντε φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ της Ελβετίας (υπενθυμίζουμε ότι, συστημικές θεωρούνται εκείνες οι τράπεζες, το μέγεθος των οποίων είναι τόσο μεγάλο που εάν κάτι τους συμβεί, κινδυνεύει ολόκληρο το σύστημα). 

Το Φεβρουάριο του 2012 η Ελβετία ψήφισε ένα πακέτο νόμων, το οποίο υποχρεώνει τις τράπεζες της να αυξήσουν σταδιακά την κεφαλαιακή τους επάρκεια στο 19%, να έχουν πολύ πιο αυστηρές προδιαγραφές ρευστότητας συγκριτικά με τις τράπεζες άλλων χωρών, καθώς επίσης να κατανέμουν τα επενδυτικά τους ρίσκα ορθολογικότερα. 

Συνεχίζοντας, η σημερινή κεφαλαιακή επάρκεια της UBS τοποθετείται στο 18,7% και της Credit Suisse στο 15,6% - δείκτες που θεωρούνται ως οι καλύτεροι παγκοσμίως. Ο διάβολος όμως κρύβεται στις λεπτομέρειες, σύμφωνα με την κεντρική τράπεζα της Ελβετίας η οποία, με κριτήριο το «αστάθμητο ποσοστό μόχλευσης των ιδίων κεφαλαίων» των τραπεζών, τις επενδύσεις τους δηλαδή, για τις οποίες δεν διατηρούν ίδια κεφάλαια, υπολόγισε ότι καλύπτουν μόλις το 1,7% και το 2,7% αντίστοιχα του συνόλου

Απλούστερα ότι, για κάθε 100 € επένδυση έχουν μόλις 1,7 € (2,7 €) ίδια κεφάλαια - οπότε ο συντελεστής μόχλευσης είναι 58 και 37 αντίστοιχα. Τα ίδια κεφάλαια τους είναι λοιπόν 58 και 37 φορές χαμηλότερα από τις απαιτήσεις τους - ένα πραγματικά τρομακτικό μέγεθος για μία τράπεζα. Για να γίνει περισσότερο κατανοητό δε το μέγεθος, αρκεί να τονίσει κανείς πόσο επικίνδυνη θα ήταν μία επιχείρηση της πραγματικής οικονομίας, η οποία θα είχε κατατεθειμένα κεφάλαια 100.000 € και απαιτήσεις από τους πελάτες της 5.800.000 €.

Ακριβώς για τους λόγους αυτούς (τα κρατικά ομόλογα συνεχίζουν να θεωρούνται θεσμικά ως 100% σίγουρα), οι Ελβετοί αναρωτιούνται εάν απειλούμαστε με μία μαζική τραπεζική καραμπόλα - αφού οι τράπεζες, ιδιαίτερα οι ευρωπαϊκές, είναι πολύπλοκα συνδεδεμένες μεταξύ τους, αποτελώντας επικίνδυνα συγκοινωνούντα δοχεία.

Δεν μπορούν δε να δώσουν καμία υπεύθυνη απάντηση στο κατά πόσον είναι σίγουρες οι τράπεζες, από ποιο σημείο και μετά δεν είναι κοκ. Αν και οι εισροές καταθέσεων λοιπόν στην Ελβετία είναι απίστευτα μεγάλες, λόγω της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, η κυβέρνηση και οι λοιποί θεσμοί της χώρας είναι πάρα πολύ ανήσυχοι για το μέλλον.     

απόσπασμα απο αρθρο Του Βασίλη Βιλιάρδου