Καπιταλισμός

Στην Πορτογαλία, ο πρωθυπουργός κάλεσε προ μηνών τους νέους αν δεν βρίσκουν δουλειά, να μεταναστεύσουν…

Στην Ισπανία του 25% των ανέργων, η χώρα μπήκε και επισήμως σε μνημόνιο νέας λαϊκής λεηλασίας ως «αντισταθμιστικό» για την παροχή νέου πακτωλού δισεκατομμυρίων στις τράπεζες…

Στη Γαλλία, οι φορείς οργάνωσης συσσιτίων ζήτησαν επιπλέον 5 εκατομμύρια ευρώ ενίσχυση, αφού αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση μερίδων σίτισης προς τους απόρους που πολλαπλασιάζονται…

Στην Ιρλανδία, νέες μειώσεις στα κοινωνικά βοηθήματα προς αναπήρους, στα επιδόματα τέκνων και αυξήσεις στο πετρέλαιο θέρμανσης για ευπαθείς οικονομικά ομάδες…

Στην Ιταλία, οι υπηρεσίες αγνοούν τον πραγματικό αριθμό των χιλιάδων αυτοκτονιών λόγω της κρίσης…

Στη Γερμανία, οι δαπάνες για τους εκμισθωμένους από τα «δουλεμπορικά» γραφεία εργαζόμενους, από τα πολυεθνικά πιράνχας, όπως η «Ζήμενς», δεν εγγράφονται στις δαπάνες για μισθούς, αλλά στις «δαπάνες για υλικά»…

Αυτή είναι η «Ευρώπη» τους…

Οσο για την Αμερική των δεκάδων εκατομμυρίων πάμφτωχων, ανασφάλιστων και περιθωριοποιημένων, ο «δημοκράτης» Ομπάμα , ο… σύμμαχος των κάθε λογής εγχώριων «διαπραγματευτών» μας, επικύρωσε το νόμο που προβλέπει την εκταμίευση πάνω από 660 δισ. δολάρια για την ενίσχυση της πολεμικής ετοιμότητας των ΗΠΑ…

*

Υπάρχει, άραγε, λέξη που να περιγράφει όλη αυτή
την απανθρωπιά,
την αγριότητα,
τον «παραλογισμό» και
τη βαρβαρότητα;

Υπάρχει. Μία και μόνο λέξη: «Καπιταλισμός».

«Το αληθινό βασίλειο της ελευθερίας αρχίζει εκεί που σταματά η αναγκαιότητα,

εκεί που η εργασία δε μετατρέπεται σε εμπόρευμα,

αλλά αποτελεί αυτοσκοπό και μέσο για να εκφράσει ο άνθρωπος τις πλούσιες δημιουργικές ικανότητές του.

Οταν η αναγκαστική εργασία αντικατασταθεί από τη δημιουργική εργασία, όταν η ελευθερία του ενός ατόμου γίνει όρος και προϋπόθεση για την ελευθερία των άλλων ατόμων, τότε, μέσα στο κλίμα της γενικής ελευθερίας, που είναι η ουσία της ανθρώπινης φύσης, θα κάνει την εμφάνισή του ο καινούργιος τύπος του ολοκληρωμένου ανθρώπου».

Καρλ Μαρξ

«Ευρωπαϊκό κεκτημένο»…

«Μέσα σε 3,5 μήνες το 6,5% του εργατικού δυναμικού της χώρας έχασε άνω του 23% των εισοδημάτων του εξαιτίας των μειώσεων στους μισθούς με επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις».

Αυτό δήλωσε σε συνέντευξή του στο «Βήμα Fm», ο ειδικός γραμματέας Επιθεωρητών Εργασίας Μ. Χάλαρης.

Οσον αφορά, δε, στο σύνολο των εργαζομένων, πρόσθεσε:

«Στο σύνολο, μιλάμε για μειώσεις μισθών που σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουν ακόμη και πάνω από το 30%»!

*

Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα για εκατομμύρια εργαζομένους.

Αυτά υπαγορεύει η μισθολογική ζούγκλα που νομοθετήθηκε μέσω των μνημονίων τα προηγούμενα χρόνια, με τους νόμους 3899/2010 και 4024/2011, που προβλέπουν την εισαγωγή των ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων, οι οποίες υπερισχύουν των κλαδικών.

Στην πράξη, δηλαδή, δίνουν το «δικαίωμα» στους εργοδότες να επιβάλουν μαζικά επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις με ό,τι μισθούς «κρίνουν», οδηγώντας μαζικά στη φτώχεια και την εξαθλίωση την εργατική τάξη της χώρας.

*

Τι θα κάνουν οι μέτοχοι της νέας τρικομματικής συγκυβέρνησης που εμφανίζονται δήθεν έτοιμοι να«επαναδιαπραγματευτούν» με τους συνεταίρους τους των Βρυξελλών την «επαναφορά της μετενέργειας» για τις «συλλογικές συμβάσεις» και την «προστασία του κατώτατου μισθού» της ΕΓΣΣΕ;

Την απάντηση επ’ αυτού τη δίνουν τα «αφεντικά» - τα πραγματικά «αφεντικά» στην Ελλάδα:

Την ίδια ώρα που οι συγκυβερνώντες «θα επαναδιαπραγματευτούν», εκείνοι αξιοποιούν καθημερινά όλο το οπλοστάσιο των αντεργατικών ρυθμίσεων και στην – κυριολεξία – περνούν τους μισθούς από πριονοκορδέλα.

*

Οσο για την επικείμενη «επαναδιαπραγμάτευση», καθόλου τυχαία οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης δε θέτουν ούτε καν φραστικά το ενδεχόμενο κατάργησης των συγκεκριμένων νόμων.

Περιορίζονται απλώς να ψελλίζουν ότι προσβλέπουν – σε συνεννόηση πάντα με τους εταίρους – για μισθούς που θα πληρούν, όπως λένε στην προγραμματική τους συμφωνία, τους όρους του «ευρωπαϊκού κεκτημένου»…

Ποιο είναι, όμως, το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»; Μα τίποτα λιγότερο από αυτό που επικρατεί στηνισχυρότερη καπιταλιστική οικονομία της ΕΕ, στη Γερμανία, όπου, το εν λόγω «ευρωπαϊκό κεκτημένο», έχει οδηγήσει 7,5 εκατομμύρια εργαζομένους να «αμείβονται» με μισθούς – πείνας των 400 ευρώ το μήνα…

Από τον Ριζοσπάστη