Ο Λευτέρης Πανταζής πουλάει την τριώροφη υπερπολυτελή βίλα του στα νότια προάστια, αντί 15.000.000 (!) ευρώ, διαβάσαμε στη «Real News». Δεν είναι ο μόνος που περιμένει σαν μάννα εξ ουρανού τα ξένα χοντρά πορτοφόλια για να εξαργυρώσει τα παλιά μεγαλεία του. Τώρα που σφίξαν τα ζωνάρια και η «νύχτα» έγινε πίσσα σκοτάδι, πολλοί αστέρες ρευστοποιούν την αλλοτινή χλιδή τους. Ο λόγος απλός και πρακτικός. Αδυνατούν να τη συντηρήσουν.
Στέκομαι στο φαινόμενο Πανταζή, επειδή είναι δηλωτικό της μαζικής παράνοιας ενός έθνους που ενηλικιώθηκε πολιτικά φτιάχνοντας θεούς στον «ναό» του Διογένη. Εκεί που η μεταπολιτευτική λαμογιά έσκαγε σαν φελλός από ροδίτικη σαμπάνια μπρος στα σινιέ σκαρπίνια του πρόσφυγα από την Τασκένδη, ο οποίος τραγουδούσε για «παράνομους δεσμούς», «ταραχές» και «παπαγάλους». Εκεί που οι μουσάτοι με τις μοντελο-γκόμενες καίγανε πεντοχίλιαρα, οι πλαστικές γαρδένιες σήκωναν κίονες, τα στρας από την Αιόλου βαφτίζονταν πέτρες Swarovski, οι «ενδιάμεσοι» νέα ελίτ της χώρας.
Δεν φταίει μονάχα ο Πανταζής για όλα αυτά. Δεν τον κατηγορούμε ούτε για την επιτυχία του ούτε για τα λεφτά του. Αρκεί να τα δήλωνε κι ας τα ’κανε πέργκολες και πλακάκια πισίνας. Εκείνος τουλάχιστον δούλεψε όρθιος ατελείωτες νύχτες, περπάτησε οροσειρές γύψινων πιάτων, εκτέλεσε υπάκουα χιλιάδες παραγγελιές, κοπανήθηκε σαν χταπόδι στο κουρμπέτι της δόξας του. Υπερκοστολογημένος χειρώναξ της νύχτας υπήρξε, με τον ιδρώτα να βάφει ριγέ τα λαμέ του πουκάμισα. Ενώ πολλοί από τους τακτικότερους θαμώνες των μαγαζιών του δεν έχυσαν ούτε μια στάλα ιδρώτα μες στους κομματικούς και μιντιακούς σωλήνες τους και πλούτισαν πουλώντας ευχαρίστως τη χώρα τους σε τιμή ευκαιρίας.
Το φαινόμενο Λε-Πα είναι ο καθρέφτης της χώρας μας. Τότε και τώρα. Ένας μιμητικός λαός που εκστασιάζεται με «το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου» και την αμέσως επόμενη στιγμή επιθυμεί διακαώς «να πεθάνουν οι γυναίκες», μπορεί κάλλιστα να ζει χωρίς συνέπεια. Να χρωστάει στην τράπεζα βίλα που δεν έχει ούτε ο Αμπράμοβιτς, να μην πληρώνει ποτέ φόρους, να πληρώνεται χωρίς να δουλεύει και να μην αναγνωρίζει ούτε ένα λάθος του. Όχι επειδή γεννήθηκε τζαναμπέτης. Αλλά επειδή σ’ αυτόν εδώ τον ρημαδότοπο κανείς δεν του έμαθε τίποτε άλλο. Μόνο πώς θα τ’ αρπάξει.
Δεν ξέρω αν είχατε δει ποτέ τον Πανταζή στο «παλάτι» του Διογένη. Εγώ μια φορά πήγα και είδα αυτά που σας γράφω. Έναν τραγουδιστή που ήξερε να καψουρεύει και μια αγέλη λιγωμένων ψυχών που χόρευε στα τραπέζια σαν να μην υπήρχε αύριο. Ε, λοιπόν, δεν υπήρχε.
Από το ποντικι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου