Δέκα ερωτήσεις

Λέει η κυβέρνηση ότι στις 13 Δεκεμβρίου – λίγες ημέρες προτού ο πλανήτης καταστραφεί, σύμφωνα με την προφητεία των Μάγια – θα εκταμιευτεί η πολύκροτη δόση των δανειστών. Τα προβλήματα, όμως, επισημαίνει ένα ρητό ζεν, προκαλούνται όχι από λάθος απαντήσεις αλλά από λάθος ερωτήσεις.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση του δανείου οι ερωτήσεις που γίνονται αφορούν το πού θα διοχετευτούν αυτά τα χρήματα. Και διάφοροι ηλίθιοι πολιτικοί, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι και άλλοι, από ηθοποιούς μέχρι επαγγελματίες πανελίστες, ερίζουν γιά τον τελικό προορισμό αυτών των δισεκατομμυρίων.
Ας υποθέσουμε ότι όλα αυτά τα χρήματα πάνε στη λεγόμενη πραγματική οικονομία και, ταυτοχρόνως, ότι «κουρεύτετε» και κατά 80% (λέω εγώ) το χρέος. Τι θα γίνει;
Με την προσδοκία ότι δεν θα με περάσετε γιά εξυπνάκια όσοι διαβάζετε αυτές τις σκέψεις και με άξονα το παραπάνω υποθετικό σενάριο, οι δικές μου απλές δέκα ερωτήσεις, που πιστεύω ότι δεν δημιουργούν πρόβλημα, είναι οι εξής:

- Οι πολιτικοί θα σταματήσουν να μη νοιάζονται γιά τίποτα και θα γίνουν έντιμοι άνθρωποι που θα εργάζονται για το καλό του λαού?
- Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πάψουν να θεωρούν τσιφλίκι τους το δημόσιο και θα εργάζονται με αφοσίωση στο καθήκον τους γιά την εξυπηρέτηση των πολιτών;

- Οι συνδικαλιστές θα σταματήσουν να κοιτάνε μόνο την πάρτη τους, το βολεμά τους, το κόμμα τους και τη συντεχνία τους με μόνο στόχο να γίνουν βουλευτές ή πρόεδροι μεγάλων εργατικών συνδικάτων και θα δρουν γιά το καλό ης κοινωνίας;

- Οι δημοσιογράφοι θα σταματήσουν να γίνονται ρεζίλι με όσα λένε και θα ενημερώνουν αντικειμενικά και με αξιοπρέπεια τους πολίτες;

- Οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα πάψουν να είναι φοροκλέφτες και θα καταβάλλουν τους φόρους τους;

- Οι πολίτες θα σταματήσουν να είναι απολίτιστοι και θα σέβονται το μέλλον των παιδιών, το περιβάλλον και, τελικά, την ίδια τη ζωή;

- Οι οδηγοί θα σταματήσουν να οδηγούν εγκληματικά στους δρόμους και θα τηρούν τους κανόνες ασφαλείας;

- Οι επιχειρηματίες στον ιδιωτικό τομέα θα σταματήσουν, με πρόσχημα την κρίση, να αφήνουν απλήρωτους επί μήνες τους εργαζόμενους ή να μειώνουν τους μισθούς και θα φέρονται ανθρώπινα;

- Οι αστυνομικοί θα πάψουν να εφαρμόζουν το νόμο στους εύκολους στόχους, και να αφήνουν τον κάθε βουλευτή Κασιδιάρη να τους ξεφτιλίζει μπροστά στρις κάμερες και θα σταθούν στο ύψος τους;

- Οι καμένοι εγκέφαλοι της κρατικής μηχανής θα πάψουν να αποφυλακίζουν κατηγορουμένους γιά δολοφονία αστυνομικών παραμένοντας ατιμώρητοι και θα λειτουργούν εύρυθμα και νόμιμα;

Προφανώς, σε όλες αυτές τις ερωτήσεις, η απάντηση είναι όχι! Δεν θα αλλάξει τίποτα από τις 13 Δεκεμβρίου και μετά. Και, φυσικά, εννοείται ότι αναφέρομαι στην πλειονότητα των ατόμων που απαρτίζουν αυτές τις κοινωνικές ομάδες.
Προς Θεού, δεν είναι όλοι το ίδιο. Αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι είναι σκάρτοι. Η μόνη ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο είναι να έρθουν στο προσκήνιο νέοι άνθρωποι. Ώστε στο μέλλον να μην αντικρίσουμε ξανά ταξίαρχο της ελληνικής αστυνομίας να κοιτάει ψοφοδεής τον κάθε Κασιδιάρη την ώρα που του λέει ενώπιον εκατομμυρίων ελλήνων (λόγω τηλεοπτικής κάμερας) «βαράς μαλακία», κάνοντας και τη χαρακτηριστική χειρονομία…

Του Αργύρη Κωστακη

Τα έξι χαρακτηριστικά της απελπισμένης "εργένισσας"!

Το παρακάτω κείμενο αναφέρεται σε γυναίκες, που πρέπει να προσέξουν τις κινήσεις τους...

1. Δεν αφήνεις πάρτυ για πάρτυ:
Από εκεί που την πρώην σχέση σου σε είχαν χαμένη φίλες και συγγενείς (Ναι, το Κωσταλέξι ξαναζεί), ήρθε ο χωρισμός κι από τότε δεν έχεις αφήσει κλαμπ για κλαμπ και μπουζουκιερί για μπουζουκιερί.

Προσοχή: μετά το πρώτο διάστημα που είσαι δικαιολογημένη να μην σε χωράει το σπίτι, οφείλεις να βρεις την ισορροπία ανάμεσα στο έξω και το μέσα. Άλλωστε, όσο κι αν βγαίνεις για να δραπετεύσεις από την αλήθεια, όσο πιο γρήγορα την αποδεχτείς, τόσο πιο σύντομα θα προχωρήσεις στη ζωή σου!

2. Πίνεις και μεθάς, ωχ αμάν!
Το να πιεις και ένα ποτηράκι παραπάνω, δεν λέει τίποτα. Αν βέβαια κάθε πρωί (μεσημέρι δηλαδή) ξυπνάς έχοντας χάσει επεισόδια από το προηγούμενο βράδυ, κάτι δεν πάει καλά.

Προσοχή: φρόντισε να έχεις πάντα κοντά σου ένα άτομο εμπιστοσύνης, γιατί πάνω στο μεθύσι μπορεί να κάνεις πράγματα που δεν θέλεις. Το να πάρεις τον χι, ψι πρώην τηλέφωνο είναι το λιγότερο!

3. Είσαι διαρκώς στο Facebook:
Ποστάρεις διαρκώς πράγματα στο Facebook, ανεβάζεις χωρίς σταματημό φωτογραφίες από τα ατέλειωτα πάρτυ και φυσικά την τιμητική τους έχουν τα άλμπουμ με μαγιό. Have a life και συγκεκριμένα έχε ζωή εκτός υπολογιστή.

Προσοχή: αν όλοι βλέπουν πως ποστάρεις φωτογραφίες τη στιγμή που διασκεδάζεις, είναι εμφανές πως φωτογραφίζεσαι μόνο για να δημοσιεύσεις τις επίμαχες φωτογραφίες- χωρίς να διασκεδάζεις ουσιαστικά!

4. Οι συμβουλές σου προς τις φίλες είναι:
Α. Χώρισέ τον
Β. Όλοι οι άντρες είναι ηλίθιοιΕίναι φυσικό στο πάρτυ της εργένικης ζωής να θέλεις και συναγωνίστριες, ειδικά αν οι κολλητές σου προτιμούν μια παραλία ερημική κι εσύ θέλεις ξέφρενα πάρτυ στα μπιτσόμπαρα.

Προσοχή: το να παροτρύνεις φίλες και κολλητές να χωρίσουν είναι δίκοπο μαχαίρι, ειδικά στη φάση που βρίσκεσαι κι εσύ. Προσπάθησε να βλέπεις τα πράγματα περισσότερο αποστασιοποιημένα και να μην δίνεις συμβουλές εν θερμώ, ειδικά σε άτομα που αγαπάς.

5. Τονίζεις παντού ότι έχεις ένα φαν κλαμπ αντρών που σε παρακαλάει:
Εντάξει οι μνηστήρες γύρω σου κάνουν ουρά αλλά άφησε την εικόνα ή τα γεγονότα να μιλούν από μόνα τους. Με άλλα λόγια, σκέψου καλά πόσο σε γεμίζει σαν άνθρωπο να μαζεύεις 10 τηλέφωνα σε ένα βράδυ ή να δέχεσαι 20 αιτήματα φιλίας στο Facebook καθημερινά. Γιατί μπορεί το τηλέφωνο να κουδουνίζει αλλά τι να το κάνεις όταν εκείνος που σκέφτεσαι δεν λέει να το σηκώσει το ρημάδι!

6. Αγόρασες γάτα:
Για κάποιο περίεργο λόγο στο μυαλό μας έχει ταυτιστεί η μόνη γυναίκα με ένα κοπάδι γάτες δίπλα της. Μπορεί τα τετράποδα να είναι μια χαρά αλλά αν θες κατοικίδιο, πάρε ψάρε, πάρε φίδι, πάρε ιγκουάνα! Αν και θα σου προτείναμε να πάρεις... τα βουνά γιατί με σώμα που σκοτώνει, δεν θα μείνεις για πολύ καιρό μόνη.

Κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας?

Για να μπορέσει η χώρα να ανασάνει πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη, να μειωθεί η ανεργία, να ξαναζεσταθεί η αγορά. Και για να ελπίζει ότι θα σταθεί στα πόδια της πρέπει το χρέος να καταστεί βιώσιμο. 
Όχι να θεωρηθεί, να καταστεί βιώσιμο. 
Διαφορετικά κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Μπορεί να καταστεί βιώσιμο; 
Δύσκολο.
Οι υποθέσεις που στηρίζονται οι δανειστές μας, αλλά και περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό, θα αποδειχθούν απλώς επιθυμίες εάν δεν προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις, δεν γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις δεν παραχθούν πρωτογενή πλεονάσματα και δεν υπάρξουν υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης. Όσο το παραγωγικό μοντέλο παραμένει το ίδιο, η δημόσια διοίκηση νοσεί και το πολιτικό σύστημα δεν αλλάζει, όλα, περιλαμβανομένης και της χθεσινής απόφασης, βρίσκονται στον αέρα. Τουλάχιστον θα κάνουμε, έστω και φτωχικά, ήρεμα Χριστούγεννα. Από το Νέον Έτος βλέπουμε…

Γερμανοί και Τούρκοι θέλουν τη Θράκη μας προτεκτοράτο τους!

Επικίνδυνο παιχνίδι εις βάρος της Ελλάδας παίζουν οι Γερμανοί στη Θράκη, στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου σχεδίου του Βερολίνου για τη μετατροπή της χώρας σε κανονικό προτεκτοράτο.

Τα «Επίκαιρα» αποκαλύπτουν τις γερμανικές μεθοδεύσεις και τις πιέσεις προς την κυβέρνηση προκειμένου να επιτραπεί η επιστροφή δεκάδων χιλιάδων απελαθέντων «τουρκόφρονων» μουσουλμάνων και των οικογενειών που δημιούργησαν μετέπειτα στη Δυτική Θράκη, ώστε να αποτελέσουν εργατικό δυναμικό για την Ειδική Οικονομική Ζώνη που επιδιώκουν να στήσουν οι Γερμανοί στην ακριτική περιοχή.

Πρόκειται, σύμφωνα με το δημοσίευμα, για έναν πυρήνα 50.000 και πλέον ανθρώπων, που σήμερα ζουν συγκεντρωμένοι από το τουρκικό κράτος στην Προύσα, οργανωμένοι σ’ ένα δίκτυο αλυτρωτικών συλλόγων, τους οποίους χρηματοδοτούν και καθοδηγούν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.

Γερμανοί και Τούρκοι συμπορεύονται στη Θράκη

Γερμανοί και Τούρκοι επιχειρηματίες, σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα του περιοδικού «Επίκαιρα», αναμένουν τη δημιουργία ΕΟΖ στη Θράκη.

Όταν δοθεί το «ok», 180 Τούρκοι μεγαλοεπιχειρηματίες -αρκετοί εξ αυτών με γερμανικά διαβατήρια και με επιχειρήσεις στο Μόναχο και στην Κολονία- ετοιμάζονται να προχωρήσουν σε «επενδύσεις» στη Θράκη.

Τόσο οι ίδιοι όσο και οι Γερμανοί «επενδυτές» έχουν προαποφασίσει την άντληση φθηνού εργατικού δυναμικού από τη μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής αλλά, όπως προαναφέρθηκε, και απ’ όσους έχουν απελαθεί και τις οικογένειές τους και διαβιούν στη γείτονα.


Περιμένουν στην Προύσα

Το τουρκικό κράτος, σύμφωνα με το δημοσίευμα, όλ’ αυτά τα χρόνια έχει εξελίξει το σχεδιασμό του και κλιμακώνει την επιβουλή κατά της Θράκης. Στήριξε τους απελαθέντες, παρέχοντας οικονομικά και κοινωνικά προνόμια, τους κράτησε ενωμένους συγκεντρώνοντάς τους στην ευρύτερη περιοχή της Προύσας, συντήρησε και καλλιέργησε τον αλυτρωτισμό.

Οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της Άγκυρας λειτούργησαν αδιάλειπτα για το σκοπό αυτό, υποδαυλίζοντας το αίσθημα μίσους κατά της Ελλάδας. Ένα δίκτυο οργανώσεων και συλλόγων στήθηκε μεθοδικά, διευρύνθηκε και εξαπλώθηκε μεταφέροντας την προπαγάνδα στην Ευρώπη.

Τα «Επίκαιρα» αναφέρουν ότι με πρωτεργάτη το «Σύλλογο Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης» που διατηρεί παραρτήματα σε δεκάδες ευρωπαϊκές πόλεις, και υπό τη σκεπή της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης (ABTTF), τα όργανα της Άγκυρας έχουν αποθρασυνθεί. Τώρα βλέπουν στη γερμανική δραστηριότητα στην περιοχή μια ακόμα χρυσή ευκαιρία για την ενίσχυση του σχεδίου τους. Για την ακρίβεια, υπάρχει απόλυτη συνεννόηση μεταξύ τους.

Το ζήτημα όμως είναι αν η ελληνική κυβέρνηση θα δεχτεί, αφενός, να δημιουργηθεί ΕΟΖ στη Θράκη και, αφετέρου, να ικανοποιήσει τους Γερμανούς επιστρέφοντας την ιθαγένεια σε χιλιάδες μουσουλμάνους που βρίσκονται στην Τουρκία.

Η ΕΟΖ, για την οποία έχουν διατυπωθεί έντονες ενστάσεις διότι προσθέτει μια «ιδιαιτερότητα» σε μια ήδη ευαίσθητη περιοχή, είναι ακόμα υπό συζήτηση. Το ζήτημα της επιστροφής της ιθαγένειας είναι τόσο εγκληματικό, που είναι αναμφίβολο αν θα μπορούσε οποιαδήποτε κυβέρνηση να το αποδεχτεί. Είναι εξωφρενικό ακόμα και γι’ αυτά που γίνονται στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα.

Υπενθυμίζεται ότι, όπως είχαν αποκαλύψει τα «Επίκαιρα», στο πλαίσιο του γερμανικού σχεδιασμού, που έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό και κλιμακώνεται, η δημιουργία κέντρων κράτησης λαθρομεταναστών στη Θράκη είχε, μεταξύ άλλων, ως στόχο την απασχόλησή τους ως φθηνού εργατικού δυναμικού στην ΕΟΖ…

Δημογραφική αλλοίωση

Διπλωματική πηγή, σχολιάζοντας τις γερμανικές ιδέες, έλεγε «αλήθεια, μήπως έχουν προτείνει και την επιστροφή της ιθαγένειας σε περίπου 60.000 πολίτες Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, την οποία αφαίρεσε το τουρκικό κράτος στο πλαίσιο της εκδίωξης των Ρωμιών από την Τουρκία;»…

Όλα αυτά, βέβαια, δεν έχουν μόνο οικονομικό περιεχόμενο. Η δημογραφική αλλοίωση της περιοχής, αν αφεθούν να εξελιχθούν όλα αυτά, είναι προφανές που θα οδηγήσει.

Σε αυτά θα πρέπει να προστεθεί η γενικότερη σύγκλιση Άγκυρας-Βερολίνου. Μπορεί η Άνγκελα Μέρκελ να λέει «όχι» στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, αλλά η Γερμανία, μετά την οικονομική ηγεμονία της, δείχνει να αναζητεί ευρύτερο και πιο ενεργό γεωπολιτικό ρόλο. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί η άμεση ανταπόκριση των Γερμανών στο αίτημα των Τούρκων για νατοϊκή συνδρομή στον έλεγχο των συνόρων με τη Συρία.

Αμερικανογερμανικός πόλεμος και φόβοι για προβοκάτσια

Εν τω μεταξύ, ο πρωταγωνιστικός ρόλος των Γερμανών στο ελληνικό ζήτημα και η επέλασή τους, που δεν περιορίζεται στο οικονομικό πεδίο, προκαλούν το αμερικανικό «ενδιαφέρον».

Η Ουάσινγκτον δεν είναι ευχαριστημένη με την προσπάθεια της Γερμανίας να εντάξει απολύτως την Ελλάδα στη σφαίρα επιρροής της. Η αμερικανική κινητικότητα στη Θράκη είναι επίσης έντονη.

Σύμφωνα με πληροφορίες του περιοδικού, Αμερικανοί παράγοντες προσεγγίζουν άτομα από τη μειονότητα, εσχάτως πολλές γυναίκες, φροντίζοντας να τις στείλουν στις ΗΠΑ για να παρακολουθήσουν σεμινάρια σχετικά με τη δημιουργία Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γυναικείας δραστηριότητας και όλη τη γνωστή μεθοδολογία.

Αρμόδιες πηγές, που εκ της θέσεώς τους παρακολουθούν την κατάσταση, εκφράζουν την ανησυχία τους- βάσει πληροφοριών που έχουν- για το ενδεχόμενο ξένες υπηρεσίες, στο πλαίσιο του μεταξύ τους ανταγωνισμού για την επιρροή στη χώρα, να επιχειρήσουν προβοκάτσια, προκαλώντας συντονισμένη ανάφλεξη μελών της μειονότητας στη Θράκη και λαθρομεταναστών στην Αθήνα.

Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι πυκνώνουν οι μυστικές συγκεντρώσεις μουσουλμάνων… κυνηγών στα ορεινά των νομών και η εκπαίδευση στα όπλα ακραίων στοιχείων της μειονότητας υπό την «επίβλεψη» του τουρκικού προξενείου, το οποίο συνεχίζει να δρα ανεξέλεγκτο.

Βουλευτές της ΝΔ κατέθεσαν ερώτηση για την παρακρατική δράση του Τούρκου πρόξενου και των πρακτόρων της Άγκυρας.

Την ίδια ώρα, η πυριτιδαποθήκη της Αττικής, με τους χιλιάδες εκτός ελέγχου και κοινωνικών δομών λαθρομετανάστες, προσφέρεται για προβοκάτσια, γι’ αυτό και οι αρμόδιες Αρχές, οι οποίες έχουν πληροφορίες για την παρουσία ξένων υπηρεσιών στις διάφορες ισλαμικές ομάδες, βρίσκονται σε διαρκή συναγερμό.

Η σύγκρουση ΗΠΑ-Γερμανίας στον ελληνικό χώρο μεταφέρεται και στο χώρο των μουσουλμάνων. Υπάρχουν σε εξέλιξη συγκεκριμένες διεργασίες και σχεδιασμοί, μέσω των οποίων κάποιοι-αν προχωρήσουν- θέλουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε «Συρία». Η Θράκη και η Αττική αποτελούν πεδία των σχεδιασμών

Τα πτώματα δεν διαπραγματεύονται

Ας δούμε, πώς εννοεί η κυβέρνηση Σαμαρά την ανάπτυξη: ως παραχώρηση δημόσιων – όχι απλώς κρατικών, αλλά κρίσιμων για το δημόσιο συμφέρον – υποδομών, υλικών και άυλων αγαθών και πλουτοπαραγωγικών πηγών σε ιδιώτες προς εμπορική εκμετάλλευση. Αλλά και ως οικονομική, εργασιακή και ασφαλιστική συντριβή της ελληνικής κοινωνίας προκειμένου να έρθουν ξένοι επενδυτές.


Σε ποια χώρα όμως θα έρθουν αυτοί οι περίφημοι επενδυτές;

● Στην Ελλάδα που ουδείς γνωρίζει αν αύριο θα είναι, έστω, συντεταγμένη ή αν θα έχει παραδοθεί σε ένα χάος βίας;

● Στην Ελλάδα που κανείς δεν ξέρει ποιο νόμισμα θα έχει σε μstyle="font-family: Verdana, sans-serif;">Ας θυμηθούμε τι έγινε στη Βουλγαρία, η οποία βρίσκεται κάμποσα στάδια αποδιάρθρωσης… μπροστά από εμάς: κλαίνε με μαύρο δάκρυ για τους επενδυτές που ποτέ δεν πάτησαν το πόδι τους εκεί, με αποτέλεσμα οι Βούλγαροι να είναι ένας από τους ευρωπαϊκούς λαούς με τη μεγαλύτερη φτώχεια και μετανάστευση.

● Στην Ελλάδα των εγκληματικών νεοναζιστικών συμμοριών;

● Στην Ελλάδα που γίνεται αποθήκη εξαθλιωμένων μεταναστών επειδή η υπόλοιπη Ευρώπη τους στοιβάζει εδώ για να μην περάσουν στο εσωτερικό της;

Ας θυμηθούμε τι έγινε στη Βουλγαρία, η οποία βρίσκεται κάμποσα στάδια αποδιάρθρωσης… μπροστά από εμάς: κλαίνε με μαύρο δάκρυ για τους επενδυτές που ποτέ δεν πάτησαν το πόδι τους εκεί, με αποτέλεσμα οι Βούλγαροι να είναι ένας από τους ευρωπαϊκούς λαούς με τη μεγαλύτερη φτώχεια και μετανάστευση.

Κατ’ αναλογίαν ποιος θα πατήσει στην Ελλάδα ως πραγματικός επενδυτής κι όχι ως τυχάρπαστος κερδοσκόπος και ως πτωματοφάγος απατεώνας, απ’ αυτούς που ξεκοκαλίζουν τις σάρκες των ανέκκλητα χρεοκοπημένων χωρών;

Πώς να επενδύσεις στα σοβαρά σε μια χώρα με θεσμούς υπό κατάρρευση, με πλήρως διαλυμένη οικονομία, με προχωρημένη κοινωνική αποδιάρθρωση, με τεράστια διαρροή επιστημονικού και εργατικού δυναμικού, μια χώρα ευθέως απειλούμενη με ανθρωπιστική καταστροφή;

Απόσπασμα απο άρθρο του Σταύρου Χριστακόπουλου

Πού είναι το όραμά τους;

Είναι μακριά νυχτωμένοι όσοι πιστεύουν ότι παραδίδοντας για ευκαιριακή εκμετάλλευση το κράτος σε τυχάρπαστους και τοκογλύφους θα φέρουν… ανάπτυξη, αλλά και όσοι πιστεύουν ότι μια χώρα «αποικία χρέους», όπως μας χαρακτηρίζουν πια και διεθνή ΜΜΕ, μπορεί να επιζήσει αυτεξούσια.

Ακόμη και η Μέρκελ δηλώνει δημοσίως ότι χώρα με χρέος πάνω από το 80% ή 90% του ΑΕΠ της δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη. Αλλά και ότι καμιά «βοήθεια» δεν πρόκειται να δοθεί χωρίς επιτήρηση και στέρηση κυριαρχίας. «Συμπτωματικά» η ίδια αυτή κυρία αρνείται τη διαγραφή του χρέους της Ελλάδας. Κι ας ωφελήθηκε κάποτε η Γερμανία από μια ανάλογη διαδικασία «σεισάχθειας».

● Ποιο είναι λοιπόν το περίφημο αναπτυξιακό μοντέλο της συγκυβέρνησης Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ;

● Τι άλλο εννοούν ως κίνητρα για ανάπτυξη εκτός από την αποικιοποίηση και το ξεπούλημα της χώρας;

● Πού είναι τα σχέδια για την παραγωγική και όχι την κερδοσκοπική αξιοποίηση της ελληνικής γης;

● Πού είναι τα σχέδια για την ανατροπή του αρνητικού ισοζυγίου της διατροφικής επάρκειας της Ελλάδας;

● Πού είναι τα σχέδια για το ζωντάνεμα της υπαίθρου, μακριά από τη χρεοκοπημένη «μονοκαλλιέργεια» των επιδοτήσεων και του τουρισμού;

● Πού είναι τα σχέδια και τα εξειδικευμένα κίνητρα για τη σύνδεση αγροτικής παραγωγής, μεταποίησης και διάθεσης των προϊόντων;

● Πού είναι οι δημόσιες επενδύσεις, οι οποίες κατάντησαν θλιβερή υποσημείωση στον προϋπολογισμό της χώρας;

● Πού είναι τα κίνητρα για επενδύσεις και παραγωγή προϊόντων υψηλής ποιότητας και υψηλής προστιθέμενης αξίας;

● Πού είναι η στήριξη όσων επιχειρήσεων εμπνέονται και τολμούν να πάνε κόντρα στο ρεύμα – πόσο θα αντέξουν σε μια χώρα που γκρεμίζεται με τέτοιο ρυθμό;

● Ποιο είναι λοιπόν το όραμά τους;

● Μπορεί να υπάρχει όραμα σε ένα καταρρέον, υπόδουλο και αναξιοπρεπές σύστημα εξουσίας, το οποίο αρκείται στο να σέρνεται επαιτώντας δόσεις όλο και περισσότερων δανείων και προσφέροντας ως αντάλλαγμα τον εν ψυχρώ σφαγιασμό ενός ολόκληρου λαού;

Απόσπασμα απο αρθρο του Σταύρου Χριστακόπουλου

Οι Γερμανοί κήρυξαν τον πόλεμο;

Στη Γερμανία η βιομηχανική παραγωγή πέφτει και αυτό οφείλεται, κυρίως, στην κρίση του Νότου. Οι …τεμπέληδες φτώχυναν απότομα και δεν αγοράζουν. Και η Κίνα είναι ακόμη μακρυά απο τα δυτικά καταναλωτικά πρότυπα. Ακόμη και οι πιο σκληροί, όπως ο Σόιμπλε, ξέρουν την αλήθεια: αν καταστραφούν οι Νότιοι, η Γερμανία δεν θα είναι πια ούτε τόσο ισχυρή ούτε τόσο πλούσια.

Σε ανύποπτο χρόνο ο Τόμας Κρούγκμαν έγραψε στη στήλη του ότι το ευρώ δεν είναι μόνο νόμισμα: είναι η αιτία που στην Ευρώπη παραμένουν στο τιμόνι μετριοπαθείς πολιτικές ηγεσίες. Μια κατάρρευσή του θα σημάνει την άνοδο των άκρων και η Ευρώπη δεν θα είναι πια αυτή που ξέρουμε και αγαπάμε.

Βεβαίως, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον κ. Σόιμπλε που το βράδυ της Δευτέρας τορπίλισε τη συμφωνία με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να δανείζεται φθηνότερα απο τη Γερμανική Τράπεζα Επενδύσεων. Έτσι ξεκίνησε άλλος ένας γύρος στο ταγκό του θανάτου. Και μένουν μόνο λίγα βήματα για να φύγουμε απο το γκρεμό ή να πέσουμε αγκαλιά με τους Γερμανούς …συμμάχους.

Τι εννοούν οι άντρες και τι οι γυναίκες όταν λένε.....

1. Παρκάρω Μπαμ-μπαμ.

Άντρες: παρκάρω γρήγορα!

Γυναίκες: παρκάρω αφού χτυπήσω (μπαμ) τον πίσω και τον μπροστά!

2. Ετοιμάζομαι στο πιτς-φιτίλι.

Άντρες: Ετοιμάζομαι όσο κάνει να ανάψει ένα φιτίλι!

Γυναίκες: Ετοιμάζομαι όσο κάνει να σβήσει ένα φιτίλι!

3. Στο γάμο του καραγκιόζη!

Άντρες: Σημάδεψε εντελώς άστοχα!!!

Γυναίκες: Πήγα στο γάμο του πρώην μου!!!

4. Στικάκι:

Άντρες: USB φλασάκι για υπολογιστή!!!

Γυναίκες: Αναφορά στο αντρικό μόριο!!!

Μου διώχνετε τους φίλους μου…

Μεγαλώσαμε εδώ, είναι ωραία εδώ, τι ωραία; Μαγικά είναι, έχει ήλιο, έχει θάλασσα, έχει αλάτι στα μαλλιά, άμμο κρυμμένη στα πιο παράξενα σημεία μιας τσάντας που δεν τινάξαμε… εδώ φοράμε σκούφους μονάχα επειδή έτσι γουστάρουμε, εδώ είναι νοέμβρης και δεν χρειάζεσαι μπουφάν, εδώ τρώμε σουβλάκια στο όρθιο, πίνουμε τσίπουρα και γελάμε, εδώ κλαίγαμε για αγόρια που δεν μας ήθελαν, μετά πετούσες μια μαλακία και σκάγαμε στα γέλια, εδώ έκλαψαν επειδή δεν τους θέλαμε, εδώ χαράξαμε τα ονόματα μας σε δέντρα -αυτά τα λίγα που υπάρχουν- εδώ κάναμε κοπάνες, εδώ μεθύσαμε και ξερνούσαμε στο μπάνιο κάποιου φίλου, εδώ – στο δωμάτιο μου – μας είχε βρεί η μάνα μου λιωμένες με ένα μπουκάλι τεκίλα και κάτι φλούδες από λεμόνια, θυμάσαι; 

Eδώ ξεκινήσαμε να ονειρευόμαστε, μετά ακούσαμε για «επανάσταση», μετά τα όνειρα άλλαξαν, εδώ φάγαμε χημικά , εδώ τρέξαμε, εδώ σε πήρα τηλέφωνο κλαίγοντας τότε που πέρασαν τα μέτρα και ψέκασαν εναν παππου μπροστα μου και φώναζε από το τηλέφωνο η μάνα σου να ρθεις με το αυτοκίνητο (!) στο αποκλεισμένο Σύνταγμα να με μαζέψεις γιατί ειμαι “βλαμμένο”, εδώ είδαμε το δίκιο εδώ και το άδικο, εδώ ανατριχιάσαμε με ένα σύνθημα και γελάσαμε με το “μωρο μου εισαι όμορφη σαν τράπεζα που καίγεται”… Τώρα φεύγεις… Ούτε η πρώτη είσαι ούτε η τελευταία… Εγώ θα μείνω.

Ο ένας μετά τον άλλον φεύγουν, ο ένας Λονδίνο, η άλλη Βέλγιο, Βερολίνο, ο άλλος Ολλανδία, Αμερική διάφοροι… Οικονομικοί μετανάστες… Ποιοι; Οι δικοί μου οι φίλοι… Αυτοί με τους οποίους σπούδασα, αυτοί με τους οποίους ονειρεύτηκα τις δουλειές και τις ζωές «των ονείρων» μας… Όνειρο γιόκ… Στην καλύτερη θα δουλεύουμε – όσοι είμαστε τυχεροί- δωδεκάωρα για ένα μισθό “χέσε μέσα”, ούτε ταξίδια, ούτε λεφτά, ούτε φοβεροί έρωτες (που χρόνος για έρωτες, δεν βλέπεις τι γίνεται!) ούτε μέλλον… έτσι θέλουν… Μία και σήμερα, όπως στο στρατό, κάθε μέρα γίνεται «μία και σήμερα»… Σκατά… το ξέρω πως δεν θες να ζεις με ένα 500άρικο, πως έχεις όνειρα… τα ίδια όνειρα έχουμε… Εγώ θα μείνω.

Ο ένας μετά τον άλλον αγανακτούν, και φεύγουν… έχουν γαμάτα βιογραφικά οι φίλοι μου… τους προσλαμβάνουν εύκολα έξω… χαίρομαι… Λυπάμαι που σκορπιζόμαστε… Λυπάμαι που μένω εδώ και οι άλλοι φεύγουν για ένα μέλλον που για να το ζήσουν θα πρέπει να μηδενίσουν το κοντέρ τους… Ένα κοντέρ που τις ταχύτητες του τις ανεβάσαμε μαζί τόσα χρόνια… Φεύγεις… θα σε στηρίξω, αλλά ρε γαμώτο, μην φύγεις! Δες πόσα καταφέραμε σε τόσο λίγο διάστημα, πίστευες τι θα συνέβαινε το 2008, πίστευες ότι θα μαζευόμασταν εκατοντάδες χιλιάδες στο Σύνταγμα για τόσους μήνες, πίστευες οτι θα πιανόμασταν χέρι χέρι για να μην χαθούμε μες τον κόσμο, πίστευες ότι θα πηγαίνουμε σε συγκεντρώσεις και δεν θα μαστε τρεις κι ο κούκος, πίστευες το αποτέλεσμα των εκλογών όταν γιορτάζαμε το βράδυ στο περίπτερο στο Πανεπιστήμιο και ήταν αυτό το αστείο παιδί με την πορτοκαλάδα που δεν μιλούσε, έλα πες, πιστεύεις την απόσταση που έχουμε διανύσει; Eγώ θα μείνω.

Ο ένας μετά τον άλλον πακετάρουν, γαμωσταυρίζουν, δακρύζουν και επιβιβάζονται σε ένα αεροπλάνο – όχι για ένα χρόνο που διαρκεί το μάστερ – για όσο…Η μάνα τους κλαίει από το τηλέφωνο τι να πει; λέει «Καλή τύχη»… Και όλο και περισσότερο ακούω το «Η Ελλάδα είναι μόνο για διακοπές»! Όχι ρε! Δεν είναι μόνο για διακοπές, γιατί αν αρχίσεις να το πιστεύεις, τότε θα την καταντήσουν μόνο για διακοπές, αλλά για τις διακοπές που θα σιχαίνεσαι να κάνεις… Εγώ θα μείνω.

Ο ένας μετά τον άλλον βλέπουν την πόλωση, τους φασίστες, την επικείμενη σύγκρουση… Μου είπες ότι κάτι μπάτσοι είχαν στριμώξει έναν μετανάστη, ότι τους έδειξε τα χαρτιά του και του τα σκισαν, μου είπες ότι στους φίλους του Δ. που τους έπιασαν τους ξερίζωσαν τις τζίβες μία μία, σοκαρίστηκες. Το ξέρω πως κάθε βράδυ ακούς για επιθέσεις χρυσαυγιτών σε μετανάστες, το ξέρω πως εσύ ήθελες να σώζεις γατάκια μην τα πατήσουν αυτοκίνητα και τώρα ασχολείσαι με τέτοια… Δεν ήμασταν προετοιμασμένες γι αυτό αλλά να που έτυχε… Και τώρα τι; ‘Ετσι απλά, δεν ζείς εδώ όπως θα θέλες και φεύγεις… Φεύγοντας από το πρόβλημα δεν λύνεται, μήπως πάντα φεύγαμε αναζητώντας την προσωπική διάσωση; Mήπως φτάσαμε εδώ επειδή συναινέσαμε σε αυτή την λάθος λογική; Kαι αν εκεί που πας, γίνουν σε λίγο καιρό τα ίδια, τι θα κάνεις; Θα πας αλλού; Θα γυρνάς με μια βαλίτσα τον πλανήτη για να βρείς που δεν έχει κρίση, μπάς και ζήσεις; Μια ζωή φευγάτη; Μπας και δω φευγάτη ήσουν; Mήπως όταν αδιαφόρησες- αστάθμητος παράγοντας βλέπεις η αδιαφορία- έφταιξες κι εσυ; Όπως κι εγώ. Τώρα έκλεισες και τα εισιτήρια. Εγώ θα μείνω.

Ο ένας μετά το άλλον, μιλούν από το skype φορώντας πυτζάμες μπροστά σε μια κάμερα με τους φίλους που τους έδιωξε η χώρα τους… Μας είπανε ότι όλα γίνονται για «την σωτηρία της πατρίδας»… Ποια πατρίδα ρε, η πατρίδα μπαίνει σε αερόπλάνο και μετακομίζει αλλού… Στην βαλίτσα της έχει έναν Πουλαντζά (δανεικό κι αγύριστο), τον Τρυποκάρυδο του Ρόμπινς και μια μπλούζα μου… Ποια “πατρίδα” χωρίς τους φίλους μου; Το πιο φιλόδοξο όνειρο είναι το δύσκολo. Και εδώ μένουμε λίγοι, όλο και λιγότεροι, δυναμώνουμε την φωνή μας (πάει μαζί με την οργή αυτό)… Αλλά δεν μπορώ να φωνάζω για δύο, για τρεις για δέκα, μένουμε λίγοι… Καταφέρνουν αυτό που θέλουν, μας αποδεκατίζουν, δεν το καταλαβαίνεις; Δεν γίνεται να φεύγεις και να μείνουμε εμείς οι λίγοι με τα παππούδια που ψήφισαν Σαμαρά… θα μας κάνουν τα ίδια και χειρότερα… Μείνε να το παλέψουμε… Μείνε να τους διώξουμε και να φτιάξουμε τον κόσμο μας όπως μας αξίζει, καλύτερο! Oνειρέψου με μάτια ανοιχτά εδώ… Δεν μπορώ μόνη μου… Μείνε να μη μείνουμε λίγοι… Εγώ θα μείνω.

Της Αναστασίας Γιαμαλή

Το «ψεύτο-ελληνικό» κράτος

«Όποιοι λαοί δέχονται την αρπαγή των αγαθών τους, καταλήγουν δούλοι των εχθρών τους» 
Δημοσθένης

Αφότου οι Έλληνες αγωνιστές της ελευθερίας έδωσαν την ύστατη μάχη για την απελευθέρωση έπειτα από 400 χρόνια σκλαβιάς, την θέση τους πήραν, παραγκωνίζοντάς τους, πολιτικοί φαναριώτικης λογικής, όντες υποτακτικοί στα διεθνή συμφέροντα της εποχής. Έτσι κατασκευάστηκε ένα δήθεν ελληνικό κράτος στριμωγμένο σε σύνορα και περιβαλλόμενο από εχθρικούς γείτονες.

Από τότε έως και σήμερα το ελληνικό κράτος είναι υποταγμένο στην παγκόσμια διαπλοκή, χωρίς θέληση για υπέρβαση. Μόνο λίγοι πολιτικοί και όχι μόνο, κυρίως από φιλότιμο, έδωσαν ή προσπάθησαν να δώσουν ανάσα στον ελληνικό λαό, με αποτέλεσμα είτε να δολοφονηθούν είτε να απομονωθούν.

Όσον αφορά τον ελληνικό λαό, γνωρίζοντας έστω υποτυπωδώς την καταγωγή του, αντιδρούσε ενστικτωδώς στην υφαρπαγή είτε εδαφών είτε της ίδιας της ελευθερίας του. Έτσι, και ενώ τα όπλα φαίνονταν αδύναμα για να μας υποτάξουν, ακολουθήθηκε καινούρια τακτική.

Οι εικονικές ανάγκες και ο καταναλωτισμός αντικατέστησαν την δίψα για ελευθερία και άρα την γνώση της αλήθειας. Η ιστορία διαστρεβλώθηκε, η γλώσσα υποτιμήθηκε και η πίστη χλευάστηκε, αφού αυτά χαρακτηρίζουν «ανθρώπους οπισθοδρομικούς, συντηρητικούς και φανατισμένους», αναφέρει η σημερινή «προοδευτική» διανόηση, δίνοντας σαν παράδειγμα ακραίες περιπτώσεις «μεγάλο-πατριωτών».

Έτσι φτάσαμε στο σήμερα! Οι πολιτικοί δεν είναι με τον λαό, αφού προτιμούν να κυβερνούν «σκλάβους» αντί για ελεύθερους ανθρώπους, μοιάζοντας με τους γεωργούς που προτιμούν αντί σιτάρι, να θερίζουν από το χωράφι ήρα, όπως έγραφε ο Πλούταρχος. Απλά όλοι ελπίζουμε, αφού οι συγκυρίες το επιτρέπουν, μήπως και κάποιοι αναγκαστούν να βάλουν μπρος την μηχανή του Ελληνισμού, ανακουφίζοντας τους Έλληνες, που τώρα ξυπνούν, αφού διαπιστώνουν σιγά-σιγά, ότι τα αγαθά του καταναλωτισμού ήταν δανεικά και ήρθε η ώρα να τους τα πάρουν πίσω.

Οι βαρβαρότητες των δανειστών και η υπεροψία τους όταν επισκέπτονται την χώρα αποδεικνύουν την πικρή αλήθεια: Ήμασταν και είμαστε ένα «ψευτό-ελληνικό» κράτος. Ειδικά σήμερα που τα ιδανικά μας κείτονται διαστρεβλωμένα, μας βλέπουν σαν ιθαγενείς που τους έλαχε ο ρόλος να μας εκπολιτίσουν και να μας συνετίσουν.

Η μεσαία τάξη, η οποία και κρατούσε όρθια την ελληνική κοινωνία, έχει καταρρακωθεί οικονομικά. Τώρα ήρθε η ώρα για τα διεθνή συμφέροντα να οδηγήσουν την χώρα σε κονσερβοποίηση και διαμελισμό. Ωστόσο δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους κι αυτό δίνει την ευκαιρία σε όσους εκ των Ελλήνων ιθυνόντων το θελήσουν, να απαντήσουν με την απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου.

Δυστυχώς, όμως, η νοοτροπία που θεωρεί ότι η Ελλάδα αποκτά κύρος, μόνο ούσα μονόπλευρα προσκολλημένη σε άξονες, καλά κρατεί. Οι πολιτικοί (καλοπροαίρετοι ή κακοπροαίρετοι) έχουν πιει το «δηλητήριο» των μεντόρων τους. Έτσι το «ψευτό-ελληνικό» κράτος συνεχίζει ακάθεκτο την πορεία του.

Για να μην πολυλογούμε: Αυτό που ζούμε δεν θυμίζει Ελλάδα. Οι Έλληνες το χουν στο DNA τους να ζουν ελεύθεροι. Γι’ αυτό τους «χάζευαν» οι άλλες φυλές όταν «όργωναν» τις περιοχές, όντες ελεύθεροι έμποροι-ταξιδιώτες, χτίζοντας παντού αποικίες. 
Αναλογιστείτε πως μας θυμούνται όλοι!

Τώρα που οι μάσκες της παγκόσμιας διαπλοκής πέφτουν μην χάσετε την ελπίδα και την πίστη ότι η πραγματική Ελλάδα θα ξαναλάμψει. Μην σας τρομάξουν οι ακόμα πιο δύσκολες μέρες που έρχονται. Ακόμα κι αν δεν προλάβουμε να δούμε εμείς το πραγματικό ελληνικό κράτος, ας αγωνιστούμε να το δουν οι επόμενοι. Ας βάλουμε στην άκρη το Εγώ μας. Ας γίνουμε ξανά Έλληνες!

Του Κ. Γεωργακάκη

Η Γερμανία έξω από το ευρώ

Τι θα γινόταν, όμως, αν η ΕΖ παρέμενε ως έχει, και ήταν η Γερμανία αυτή η οποία αποχωρούσε; Ένα τέτοιο σενάριο παρουσίασε ο Γερμανός οικονομολόγος Gustav Horn, του Ιδρύματος Böckler, στην εφημερίδα Die Zeit, (14/11/2012), το οποίο συνοψίζεται στα εξής σημεία:

Εισάγεται το μάρκο με αρχική ισοτιμία 1:1. Ο πρόεδρος της Bundesbank αποχωρεί από το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ. Οι χρηματαγορές αντιδρούν και μεγάλα ποσά παίρνουν το δρόμο για τα γερμανικά τραπεζικά ιδρύματα. Το νέο μάρκο σε σχέση με το ευρώ ανατιμάται, ας πούμε, κατά 50%, με αποτέλεσμα τα περιουσιακά στοιχεία επενδυμένα στη Γερμανία να χάσουν, σε ευρώ, αρκετή από την αξία τους. Την ίδια στιγμή, πέφτει και η αξία, σε ευρώ, των γερμανικών καταθέσεων και εγγυήσεων στα EFSF και ESM, οι οποίες και θα επιστραφούν, πιθανόν στο 1/3 της αρχικής τους αξίας. Αυτό σημαίνει ζημιές για την Bundesbank και φούσκωμα του γερμανικού χρέους.

Οι ευρωπαϊκές χρηματαγορές δονούνται, η ΕΚΤ μεταφέρει το στρατηγείο της, πιθανόν, στο Παρίσι, και ανακοινώνει άμεσα, επαναγορά ευρωπαϊκών ομολόγων. Τα γερμανικά αυτοκίνητα, ακριβαίνουν. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες εγγράφουν ζημιές και προβαίνουν σε απολύσεις. Λόγω ακρίβειας, η γερμανική ανταγωνιστικότητα αρχίζει να πέφτει και ως αντιστάθμισμα αρχίζουν οι μειώσεις μισθών. Το πλεονασματικό ισοζύγιο πληρωμών αρχίζει κι αυτό να υποχωρεί.  Κάποιες αυτοκινητοβιομηχανίες αρχίζουν να σκέφτονται να αλλάξουν έδρα, μιας και η γερμανική αγορά αποδεικνύεται αρκετά στενή. Το αποτέλεσμα είναι η Γερμανία να χάνει, παράλληλα με τις δουλειές, και έσοδα από φόρους. Έτσι, ένα χρόνο μετά από την αποχώρηση από το ευρώ, η Γερμανία βρίσκεται με βαθιά ύφεση, μεγάλη ανεργία και αποψιλωμένη από τις μεγάλες βιομηχανίες της. 

Εν τω μεταξύ η υπόλοιπη ΕΖ, με κουτσουρεμένη τη γερμανική ανταγωνιστικότητα, αρχίζει σιγά σιγά να σταθεροποιείται. Το δημοσιονομικό σύμφωνο καταργείται και αντικαθίσταται από ένα σύμφωνο σταθερότητας, με στόχευση τον υψηλό πληθωρισμό. O ESM αλλάζει χαρακτήρα και χρηματοδοτείται από ένα μέρος των πλεονασμάτων που επιτυγχάνονται. Η δραστηριότητα ξαναρχίζει και, σε αντίθεση με τη Γερμανία, η οικονομία εμφανίζει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, κλπ, κλπ.

Τότε, 200 διακεκριμένοι Γερμανοί οικονομολόγοι απευθύνουν δραματική έκκληση στην όποιο Καγκελάριο για την ανάγκη λήψης μέτρων προς ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας. Η γερμανική αγορά εργασίας, όπως διατείνονται είναι πολύ ανελαστική, οι μισθοί πολύ υψηλοί και τα προνόμια χλιδάτα… 

Έτσι, ενώ στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν, στις νότιες πεδιάδες της Βιλαρίμπα τέλειωσαν και το διασκεδάζουν…

Στη Γερμανία για το μεροκάματο… Όπως οι πατεράδες και οι μανάδες μας

Το χειροκρότημα στην προσγείωση του αεροσκάφους έβγαλε στον αφρό μνήμες από τη Μέση Ανατολή. Γεμάτο το σκάφος, έφτασε έπειτα από μια αναγκαία στάση στη Σαλονίκη, σε έναν δύσκολο προορισμό, γεμάτο Ελλάδα, στο Ντύσελντορφ.

Από την πρώτη στιγμή νιώθεις τη διαφορά, κοντά στους 5 βαθμούς Κελσίου, ψοφόκρυο σε σχέση με το ελληνικό καλοκαιράκι που δεν θέλει να μας εγκαταλείψει, ίσως το μόνο που δεν θέλει να την κάνει, από κοντά μας.

Ο στόχος είναι να καταγράψουμε την ιστορία που επαναλαμβάνεται διαφορετικά, μα στην ουσία το ίδιο, να δούμε, να ζήσουμε, να μυρίσουμε, τελικά να καταγράψουμε τον Ελληνισμό στο κρατίδιο Ρηνανίας-Βεστφαλίας, που εδώ, τη δεκαετία του 1960, με τα συμβόλαια εργασίας στο χέρι, τα κοντράτα, έφταναν από την πατρίδα με ένα σωρό δικά μας παιδιά.

Η ιστορία γνωστή, ελληνογερμανικές συμφωνίες περί απασχολήσεως και Γερμανοί εργοδότες που  έψαχναν εργατικά χέρια σε μια χώρα που δεν μπορούσε να θρέψει τα παιδιά της. Ενάμιση μάρκο η ώρα, τα πρώτα μεροκάματα, περνούσες απέξω από τις φάμπρικες και σε τραβούσαν μέσα για δουλειά.

Ιατρικές εξετάσεις, λάδωμα, μαυρό χέρι στην άδεια τσέπη των γκασταρμπάιντερ, των μεταναστών, έφερε στο μυαλό τις ιστορίες των λαθραίων από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική που μιλούν για 2.000 και 3.000 δολλάρια το κεφάλι.

Έτσι και εδώ με τρύπια παντελόνια, δίχως παπούτσια, τα ανήσυχα πνεύματα, εκείνοι που είχαν έναν γνωστό να τους τραβήξει πέρασαν γιατρούς, έφτιαξαν δόντια, έβγαλαν πλάκες που φάνηκε η αδυναμία του κορμιού, η πείνα, αλλά τα κατάφεραν, ήρθαν και δούλεψαν σκληρά, ακόμη μέχρι το 1978 το δωδεκάωρο ήταν το καθημερινό, βγάζοντας χρήμα, κερδίζοντας τη ζωή, δίνοντας τη ζωή τους, οξύμωρο μα αληθινό.

Ο Γιώργος, στα 70, σχεδόν Γερμανός πια, 48 χρόνια εδώ, συνταξιούχος, με καταγωγή από την Ηγουμενίτσα, έφυγε από μια Ελλάδα που του ρουφούσε και την ανάσα, στα 22 το σπιτικό στήθηκε σε ένα ημιυπόγειο στην  Γερμανία. Εργάτης, ανιδείκευτος, σε ένα εργοστάσιο παραγωγής παρ-μπρίζ, τζαμιών αυτοκινήτων, αντάλασσε τα νιάτα του με μάρκα.

Στέκεται λίγο στη γυναίκα του, την Πάτρα, τον ρωτώ για κείνη, μοναχά ταινίες, ιστορίες βγαλμένες μέσα από τη φαντασία δημιουργών μπορεί να αγγίζουν, να προσεγγίζουν στην ιστορία των  ανθρώπων, μόλις γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί άλλαξαν βάρδειες στο εργοστάσιο. Εκείνος απόγεμα, η γυναίκα του πρωί, όλες οι κουβέντες μέσα σε ραβασάκια, γράμματα που άφηναν ο ένας στο άλλον.
«Τάισα το παιδί, λείπουν τρόφιμα και πρέπει να ψωνίσουμε, να πληρώσουμε λογαριασμούς, πότε παίρνεις το ρεπό τελικά;».
Ευτυχώς ο Γιώργος έχει τελειώσει την τετάρτη τάξη του δημοτικού, έτσι με τα κολυβογράμματά του έστηνε μνήμες ζωής.
Στην αποστροφή του λόγου του, μας μιλά για την Ελλάδα και λιώνει, δείχνει τα στείρα μέρη του, μα του βγαίνει μια λατρεία, σκορπά απλόχερα την αδυναμία του. Οι παλιοί μετανάστες ξέφυγαν από μια δύσκολη μοίρα, όμως περίμεναν από εμάς που μείναμε πίσω να βγάλουμε καλύτερη πορεία στο καράβι, περίμεναν πως τα επόμενα χρόνια θα επέστρεφαν σε μια χώρα τακτοποιημένη, μα λαθέψανε και αυτοί.

Κανένας δεν ήρθε για να μείνει. Μα εμείς που σταθήκαμε στη χώρα δεν ξεφύγαμε από την μοιραία πορεία μας, σαν να κάναμε τον Σίσυφο και τον μύθο του μπροστάρη, οδηγό μας.
Στο ελληνικό σπίτι, είναι μίζερα, βρέχει ασταμάτητα και οι λάμπες νέον ρημάζουν τα ταλαίπωρα μάτια μας, εδώ μπλέκονται οι παλιοί με τους καινούριους, τώρα είναι ακόμη πιο δύσκολα, κυρίως εξιδεικευμένους εργαζόμενους αναζητούν εδώ.
Ψάχνουν 2.500 γιατρούς, μοναχά  στο εδώ κρατίδιο Ρηνανίας-Βεστφαλίας που έχει 18.000.000 πληθυσμό, ανοίγουν λοιπόν δουλειές, μα θέλουν πτυχία, χαρτιά  και γλώσσες.
Σαν το Νίκο και τη Μαρία, εκείνος στα χρηματοοικονομικά, εκείνη μηχανικός υπολογιστών. Έκαναν τα βιογραφικά τους μέσα από το διαδύκτιο και είδαν πως δεν είναι ο κατημάς, δεν είναι οι τελευταίοι του κόσμου. Αντίθετα, και οι δύο βρήκαν καλές δουλειές, μεγάλες εταιρίες στην Βόννη τους επέλεξαν για εργασία.
Άφησαν στην Αθήνα το σκοτεινό, αβέβαιο μέλλον και ήρθαν στη Γερμανία.
Το σπίτι στον τρίτο όροφο, δίχως ανελκυστήρα, πενήντα και κάτι τετραγωνικά 1000 ευρώ, εδώ η στέγη είναι πολυτέλεια, είναι μεγάλη δουλειά να έχεις κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου.


Δουλεύουν, λοιπόν, στην παλιά πρωτεύουσα της Γερμανίας, δουλεύουν πολύ, για να σκέφτονται λιγότερο τα αγαπημένα πρόσωπα, τους δικούς τους που εγκατέλειψαν και αυτοί, οι καινούργοι, σαν τους παλιούς μετανάστες για λίγο… Όταν το λίγο γίνεται όλη η ζωή, εκεί καταλαβαίνεις πόσο κοντό είναι το παρόν μας.
Παράπονα για τη χώρα μας, που όλοι τα γνωρίζουμε μα δεν πολυμιλάμε για αυτά, αναξιοκρατία, πολιτική ομηρία, απραξία και αδιαφορία των συνανθρώπων, αγωνία για μεγάλη ζωή που στο τέλος καταλήγει στο μηδέν, θέματα γνωστά που όταν τ’ ακούς από ανθρώπους που έφυγαν για κάτι καλύτερο, αγωνίζονται σε άλλους στίβους περισσότερο ανταγωνιστικούς μα ισότιμα, τους παίρνεις πιο σοβαρά, λές «να που υπάρχει το δυναμικό που θα μας πάει μπροστά» – θα μας πήγαινε, δηλαδή, γιατί τώρα εξελίσσει άλλες χώρες.
Εδώ δείχνουν να σέβονται το χρόνο, να υπολογίζουν το χρήμα και να θέλουν περισσότερο σκεπτόμενους τους συνανθρώπους μας.
Έτσι, από τη μια στεναχωριέμαι και εγώ με τη θλίψη του αποχωρισμού τους, αυτής της βίαιης απόξυσης από τη μαμά – πατρίδα, και από την άλλη αναρωτιέμαι πότε θα γίνουμε ενήλικες και εμείς, πότε θα μπορούμε να καμαρώνουμε για τις δικές μας πράξεις μέσα στην ίδια μας την χώρα, δίχως φανερούς και κρυφούς «γονείς», τους πολιτικούς που μας σέρνουν σε κουτσούς και θεόστραβους χορούς;

Του Μ. Δημελλά

Μια παροιμία για κάθε ζώδιο. Ποιά ταιριάζει στo δικό σου;

Αν μπορούσες να χαρακτηρίσεις κάθε ζώδιο με μια παροιμία, ποια θα ήταν αυτή; Αν του χάριζες μια κούπα ή ένα t-shirt με μια φράση που να το εκπροσωπεί, τι θα έβαζες να γράψουν επάνω; Σου παρουσιάζουμε εδώ μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά γνωμικά της λαϊκής σοφίας, για κάθε εκπρόσωπο του ζωδιακού…

ΚΡΙΟΣ: Το γοργόν και χάριν έχει

Το σύμπαν του Κριού κινείται σε διαφορετικό ρυθμό από των υπολοίπων ανθρώπων και για εκείνον μόνο τα γρήγορα πράγματα έχουν ενδιαφέρον. Σκέφτεται και ενεργεί σε fast forward και όποιος δεν μπορεί να τον παρακολουθήσει, ας μείνει πίσω να… τρώει τη σκόνη του. Αυτό έλειπε, να κάτσει ο Κριός να περιμένει τον κάθε αργοκίνητο. Δηλώνει με περηφάνια πως θέλει να ζει τη ζωή στο έπακρο, να μη χάνει τίποτα απ’ όσα μπορεί να απολαύσει. Μόνο που μερικές φορές, μέσα στη βιασύνη του, μπερδεύει τις κατευθύνσεις και τους στόχους του, καταλήγοντας να θυμίζει μάλλον ένα σκυλάκι που γυρίζει μανιωδώς γύρω από τον εαυτό του, κυνηγώντας την ουρά του.

ΤΑΥΡΟΣ: Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι

Σε μερικά πράγματα ο Ταύρος θυμίζει εκείνο τον τύπο στη διαφήμιση του ουίσκι που κάθεται πλάι στα βαρέλια και περιμένει… περιμένει… μέχρι να ωριμάσει το ποτό. Οι αντοχές του στην αναμονή είναι τεράστιες, μέχρι να προκύψει εκείνο που επιθυμεί. Η σκέψη της τελικής ανταμοιβής τον οπλίζει με απεριόριστη υπομονή, ανεξάρτητα από το είδος του στόχου. Μπορεί να πρόκειται για το να κερδίσει μια «δύσκολη» αγάπη ή μια επαγγελματική προαγωγή. Μπορεί εξίσου να είναι και το υπέροχο φαγητό, που εκείνος θα το περιμένει αδιαμαρτύρητα να ψηθεί πέντε ώρες στη γάστρα (γιατί έτσι θα γίνει νόστιμο), έστω κι αν πεθαίνει της πείνας. Και όχι, στο μεταξύ δεν πρόκειται να συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο.

ΔΙΔΥΜΟΙ: Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι

Δεν υπάρχει ζώδιο που να κινείται με τόση ευκολία στους λαβυρίνθους της καθημερινής ζωής όπως ο Δίδυμος. Είναι λες και έχει στα γονίδιά του… ενσωματωμένο GPS, που τον βοηθά να βρίσκει τις άκρες ακόμα και στις πιο μπερδεμένες καταστάσεις. Δεν διστάζει να αλλάξει εντελώς κατεύθυνση, αν κρίνει ότι ο δρόμος δεν τον βγάζει εκεί που θέλει, χωρίς να τον απασχολεί αν θα αφήσει ξεκρέμαστα πρόσωπα και καταστάσεις. Μεταξύ μας, την κατεύθυνση μπορεί να την αλλάξει ακόμα και χωρίς λόγο, καθώς την ανάγκη για αλλαγή την έχει στο πετσί του. Ένα είναι βέβαιο: σπάνια θα βρεθεί σε αδιέξοδο, κι αν συμβεί αυτό, θα είναι απολύτως προσωρινό.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ: Όποιος καεί στον χυλό, φυσά και το γιαούρτι

Ο Καρκίνος έχει την τάση να βλέπει και να παρουσιάζει τον εαυτό του σαν μια βασανισμένη ψυχή, που γνώρισε την ανθρώπινη αναισθησία και την προδοσία από παιδάκι (αχ, εκείνη η Καιτούλα στο νηπιαγωγείο). Μπορεί τα τραύματά του να προέρχονται κι από προηγούμενες ζωές, πού ξέρεις; Το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά τον έχουν κάνει επιφυλακτικό και έτοιμο να δει στο παραμικρό την επιβεβαίωση των χειρότερων φόβων του: ότι πάλι θα τον πληγώσουν. Έτσι, έχοντας κατά τη γνώμη του «καεί», φυσάει οτιδήποτε του προσφέρεις, ακόμα κι αν είναι… παγωτό. Αλλά το χειρότερο είναι όταν σε βάζει εσένα να φυσάς κάθε μπουκιά της αγάπης σου που του δίνεις, λες και ταΐζεις κανένα νήπιο.

ΛΕΩΝ: Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει

Ο Λέων έχει ως βασικό σκοπό της ύπαρξής του να σκορπά τριγύρω την εκθαμβωτική του λάμψη. Παρόλο που και άλλοι έχουν φιλοδοξίες να αναδειχθούν και να προβληθούν, εκείνος τα καταφέρνει καλύτερα απ’ όλους. Και ο λόγος είναι πολύ απλός: δεν χρειάζεται να προσποιηθεί την ανωτερότητα, απλώς την έχει μέσα του. Οι εκπρόσωποι αυτού του ζωδίου έρχονται στον κόσμο «πορφυρογέννητοι» σαν τα βυζαντινά πριγκιπόπουλα, ακόμα κι αν οι αντικειμενικές συνθήκες της ζωής τους δεν συμφωνούν με κάτι τέτοιο. Θα συμφωνήσουν, αργά ή γρήγορα. Ο Λέων σπάνια θα εκμεταλλευτεί τους άλλους για να λάμψει. Θα το κάνει με τις δικές του δυνάμεις, με το τουπέ και με την αυτοπεποίθησή του.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ: Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι

Ο Παρθένος σπάνια παρασύρεται από τα μεγάλα λόγια, και στην επαγγελματική και στην προσωπική του ζωή. Αντίθετα, όσο πιο «κελεπούρι» φαίνεται κάτι, τόσο μεγαλύτερη καχυποψία του δημιουργεί. Α-πο-κλεί-ε-ται να μην έχει κάποιο λάκκο η φάβα. Είναι πεπεισμένος ότι κανείς δεν χαρίζει λεφτά ή διευκολύνσεις χωρίς κάποιο ύπουλο αντάλλαγμα, που πιθανόν θα αφήσει τον ίδιο «ριγμένο». Έτσι, θα κινηθεί διατηρώντας χαμηλές προσδοκίες, και περιμένοντας πότε όλοι οι υπόλοιποι που μαζεύονται γύρω από… τις κερασιές θα την πατήσουν. Το θέμα όμως είναι ότι, ουκ ολίγες φορές, το μικρό του καλαθάκι αποδεικνύεται ανεπαρκές ενώ άλλοι, με λιγότερους δισταγμούς και επιφυλάξεις, γεμίζουν κοφίνια ολόκληρα με λαχταριστά, ζουμερά κεράσια.

ΖΥΓΟΣ: Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες

Ο Ζυγός είναι… η Ελβετία του ζωδιακού. Αυστηρή ουδετερότητα. Αν μπορεί να παίξει τον διαμεσολαβητή ανάμεσα σε δυο άτομα που βρίσκονται σε σύγκρουση, να φέρει κόσμο σε επαφή, να συμφιλιώσει κάποιους που τσακώθηκαν, την καταβρίσκει. Δικαιώνει την ύπαρξή του. Πραγματοποιεί τη φαντασίωσή του να είχε γίνει διπλωμάτης. Αλίμονο όμως αν χρειαστεί να πάρει θέση σε μια διένεξη και να διαλέξει πλευρά, ή να του θέσουν διλήμματα του είδους «ή εμένα ή αυτόν». Δεν έχει χειρότερο. Γιατί εκείνος να διαταράξει τη σχέση του με ένα από τα δύο μέρη; Γι’ αυτό θα προτιμήσει πολύ διακριτικά να βγάλει την ουρίτσα του απ’ έξω και να την κάνει από την εμπόλεμη ζώνη με ελαφρά πηδηματάκια…

ΣΚΟΡΠΙΟΣ: Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά

Για τον Σκορπιό φωτιά υπάρχει πάντα, με ή χωρίς καπνό. Το να υπάρχει και καπνός είναι μια επιβεβαίωση, αλλά μάλλον περιττή. Γιατί απλώς ο Σκορπιός δεν χρειάζεται καμιά έξωθεν μαρτυρία για να σιγουρευτεί. Αν του μπει στο μυαλό μια υποψία, τίποτα δεν θα τη βγάλει από εκεί, ακόμα κι αν κατέβει… ο Θεός ο ίδιος να τον μεταπείσει. Αν τα γεγονότα τον διαψεύσουν αμείλικτα, αν δεν έχει άλλη επιλογή παρά να παραιτηθεί δημοσίως από κάποια ιδέα που του έχει καρφωθεί, θα το κάνει αλλά με τρόπο που θα αφήσει τις αμέτρητες υπόνοιες να αιωρούνται. Ξέρεις, στο στιλ «Έχε χάρη που δεν θέλω να επιμείνω, γιατί θα κλείσουν σπίτια…».

ΤΟΞΟΤΗΣ: Καλομελέτα κι έρχεται

Ο Τοξότης έχει φυσικό ταλέντο στη θετική σκέψη. Του έρχεται πιο φυσιολογικό να βλέπει την αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων. Πρέπει να βρεθεί κάποιος άλλος να του επισημάνει τις δυσάρεστες πιθανότητες, αλλά και πάλι δεν είναι βέβαιο ότι θα τον πείσει. Επίσης ο Τοξότης βρίσκει παράλογο το να ανησυχήσει για υποθετικές μελλοντικές καταστροφές. Εφόσον κάτι αρνητικό συμβεί, θα κοιτάξει τότε πώς θα το αντιμετωπίσει. Έτσι βρίσκεται διπλά κερδισμένος. Αν επιβεβαιωθούν οι θετικές προσδοκίες του, δεν έχει ξοδευτεί σε περιττές ανησυχίες. Αν πάλι δεν επιβεβαιωθούν, τουλάχιστον θα έχει γλιτώσει το άγχος του «πριν» και θα στενοχωρηθεί (αν στενοχωρηθεί…) μια και καλή μετά. Και αυτό όχι για πολύ.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ: Όπου λαλούν πολλά κοκόρια, αργεί να ξημερώσει

Αν ακούσεις κάποιον να παραπονιέται ότι περιστοιχίζεται από ανίκανους και πρέπει να τα κάνει όλα μόνος του, αυτός είναι Αιγόκερως, κατά πάσα πιθανότητα. Κανείς δεν τα καταφέρει καλύτερα από εκείνον, στα πάντα. Από μια σοβαρή επαγγελματική διαπραγμάτευση μέχρι… το πλύσιμο των πιάτων. Κρίμα που δεν μπορεί να κλωνοποιήσει τον τόσο ικανό και αποτελεσματικό εαυτό του. Ελλείψει αυτής της δυνατότητας λοιπόν, προτιμάει να διεκπεραιώνει ολομόναχος τα πάντα, προκειμένου να μην έχει να αντιμετωπίζει κάθε φορά την ανεπάρκεια, την ηλιθιότητα και την ανικανότητα των άλλων. Ο όρος «ομαδική δουλειά» δεν ταιριάζει καθόλου σε αυτό το ζώδιο, που είναι η προσωποποίηση του συγκεντρωτισμού. Ακόμα κι αν αυτό αποβαίνει σε βάρος του.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ: Κράτα με να σε κρατώ να ανεβούμε στο βουνό

Ο Υδροχόος είναι ο υπέρμαχος της συλλογικότητας, του «όσο περισσότεροι, τόσο το καλύτερο». Πιστεύει στη συνεργασία, στην αλληλοβοήθεια, στην αλληλοϋποστήριξη, στις οποίες βασίστηκε όλος ο ανθρώπινος πολιτισμός. Ανταλλάσσει χάρες και εξυπηρετήσεις όχι με συμφεροντολογικό σκοπό (ως επί το πλείστον), αλλά επειδή θεωρεί απόλυτα φυσιολογικό και επιβεβλημένο να δίνουν οι άνθρωποι ένα χεράκι ο ένας στον άλλον. Έτσι είναι πρόθυμος να σε βοηθήσει να μετακομίσεις ή να σου κάνει μπέιμπι-σίτινγκ. Φτάνει όμως να μη διαπιστώσει ότι τον εκμεταλλεύεσαι και ότι εσύ δεν προσφέρεις τίποτα, όχι κατ’ ανάγκη στον ίδιο, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Οι άνθρωποι που είναι εαυτούληδες και μοναχοφαγάδες του προξενούν μεγάλη απέχθεια.

ΙΧΘΕΙΣ: Ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φα’ το

Κάποιοι λένε ότι η αγάπη εκδηλώνεται με πράξεις, και όχι με λόγια, αλλά ο Ιχθύς δεν είναι αυτής της άποψης. Τύλιξέ τον στα γλυκόλογα, στις υποσχέσεις, στα κομπλιμέντα και τον έχεις … του χεριού σου. Μπορεί να πάει να ζητήσει χρωστούμενα από τη δουλειά του, να τον παινέψουν για το πόσο καλά την κάνει, και να φύγει χωρίς καν να έχει αναφέρει το αίτημά του. Να καταπιεί τα πιο εξωφρενικά ψέματα από το ταίρι του, αν συνοδεύονται από μερικές παθιασμένες εκδηλώσεις έρωτα. Και δεν είναι θέμα ανοησίας. Συχνά βαθιά μέσα του ξέρει ότι εκμεταλλεύονται την καλοσύνη του, αλλά του αρέσει τόσο αυτό το αγαπησιάρικο σκηνικό, που δεν θέλει να το χαλάσει προβάλλοντας πεζές απαιτήσεις. 

Ο στρατιώτης που οδήγησε το άρμα στο Πολυτεχνείο, θυμάται...

Η εισβολή του άρματος μάχης στο Πολυτεχνείο, δεν σημάδεψε μόνο τους εξεγερμένους μέσα από τη πύλη που τσακίστηκε από τους τόνους χάλυβα που έπεσαν με ορμή πάνω της. Σημάδεψαν βαθειά τον 20 χρονο τότε στρατιώτη που είχε διαταχθεί να οδηγήσει το άρμα μέσα στο Πολυτεχνείο.

Τ΄ όνομά του Α. Σκευοφύλαξ, αλλά μικρή σημασία έχει τ΄ όνομα. Σημαντικές είναι οι αναμνήσεις ενός ανθρώπου, όπως τόλμησε να της πει μία και μοναδική φορά σε συνέντευξή του στο Βήμα, στην επέτειο του 2003.

Η ιστορία πολλές φορές κάνει ανθρώπους απλούς πρωταγωνιστές. Κάποιες φορές αρνητικούς πρωταγωνιστές. Όπως εκείνο το 20χρονο παιδί στο άρμα μάχης. Που τότε όπως εξομολογήθηκε, πίστευε ότι έκανε το καθήκον του εναντίον των “εχθρών κομμουνιστών”. Και μετά, όταν η τραγωδία πέρασε και έγινε πολίτης ψήφισε δυο φορές ΚΚΕ!

Η διήγησή του για εκείνη τη νύχτα, ήταν συγκλονιστική:

• «Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ήμουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι «μαυροσκούφηδες» ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. «Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα» μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. "Παλιοκουμμούνια θα καλοπεράσετε!" λέγαμε».

• «Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου, η ίλη μου πήρε εντολή να ετοιμαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν πέντε δικά μας άρματα, κάτι γαλλικά AMX30. Εγώ ήμουν οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε στον δρόμο». Στο ίδιο άρμα βρίσκονταν ο αξιωματικός Μιχάλης Γουνελάς, ως επικεφαλής, ο ανθυπασπιστής Λάμπρος Κωνσταντέλλος, ως οδηγός εδάφους, ο λοχίας Στέλιος Εμβαλωμένος και ο Γιάννης Τίρπας.

• «Στη 1.15 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου φτάσαμε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. Λίγο αργότερα διασχίζαμε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του IKA, στη στάση Σόνια, σταματήσαμε γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός.Υπήρχαν οδοφράγματα, φωτιές και ακινητοποιημένα λεωφορεία. Με διάφορες μανούβρες αριστερά – δεξιά, μπρος πίσω, άνοιξα τον δρόμο και προχωρήσαμε» θυμάται ο κ. Σκευοφύλαξ. Ο δρόμος για τα τανκς ήταν ανοιχτός πλέον προς το Πολυτεχνείο. «Όταν φτάσαμε στη διασταύρωση της λεωφ. Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, μας έδωσαν εντολή να σταματήσουμε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, μείναμε περίπου μία ώρα. Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε «είμαστε αδέλφια,είμαστε αδέλφια». Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα»!

• 2 το πρωί. «Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς τοΠολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα. Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Έδειχναν πανικόβλητοι. Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω»!


• 3 το πρωί.«Τότε ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρματος και μου λέει: «Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου! Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγματα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρματος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα, σταμάτησα. Σταμάτησα σκόπιμα.Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισμα, οι φοιτητές τρομαγμένοι έφυγαν προς τα πίσω. Αν έμπαινα με ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτομα που εκείνη τη στιγμή ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα. H καγκελόπορτα έπεσε αμέσως. Πίσω από τη σιδερένια πύλη ήταν σταθμευμένο το Μερσεντές το οποίο είχαν βάλει εκεί οι φοιτητές για να φράξουν την είσοδο. Το έκανα αλοιφή. H αριστερή ερπύστρια το έλιωσε. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνομικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα και εγώ από το άρμα και μπήκα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα μπορούσε όμως και να υπάρχουν νεκροί» .

• «Αστυνομικοί κυνηγούσαν και χτυπούσαν τους φοιτητές όπου τους έβρισκαν. Αν δεν ήταν οι ΛΟΚατζήδες να τους σταματήσουν – θυμάμαι ότι πολλές φορές πιάστηκαν στα χέρια μαζί τους – δεν ξέρω και γω τι θα γινόταν».

• «Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου ήταν πολύ χτυπημένοι, θυμάμαι ότι είδα πολλούς τραυματίες, ενώ τρεις-τέσσερις ήταν σωριασμένοι κάτω, ακίνητοι. Δεν ξέρω αν ήταν νεκροί. Δεν κοίταξα να δω. Κάποια στιγμή ένας φοιτητής όρμησε κατάπάνω μου και μου είπε: «Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες;». Αφήνιασα. Έβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντάς το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: «Σκάσε, ρε κωλόπαιδο, μη σε καθαρίσω». Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή… Αν έλεγε μια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! Τέτοιοςήμουν. Ένας φασίστας».

• «Όπως περνούσαν οι φοιτητές θυμάμαι ότι έριχναν μέσα στο τανκ πακέτα τσιγάρα και ό,τι προμήθειες είχαν μαζί τους. Όταν γυρίσαμε στο Γουδί, το άρμα έμοιαζε με περίπτερο. Όσο σκέφτομαι ότι οι φοιτητές μας έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, μετά απ’ όσα τους κάναμε… Δεν μπορώ να το συχωρέσω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου. Σκέφτομαι τι πήγα και έκανα!..».

• «Όταν γυρίσαμε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί μου έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόμουν ότι ήμουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Ένιωθα περήφανος. Ήμουν και εγώ φασίστας».

• «Ντρέπομαι γι’ αυτό που ήμουν, γι’ αυτό που έκανα. Στη θέση μου θα μπορούσε να βρεθεί ο καθένας, έφεδρος στρατιώτης ήμουν άλλωστε. Δεν με απαλλάσσει όμως αυτό. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου».

Το Γράμμα του Αρη Βελουχιώτη προς τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ (24/3/1945)

Δημοσιεύουμε και το τραγικό, ιστορικό γράμμα του ηρωικού αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη, το οποίο έστειλε, μετά την κατάπτυστη συμφωνία της Βάρκιζας, σε όλα τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ. Θεωρουμε ότι και τα δύο αυτά κείμενα δεν έχουν μόνο ιστορική σημασία, αλλά και μια ιδιόμορφη επικαιρότητα και αξία. Οι επιμελείς αναγνώστες είμαστε βέβαιοι ότι μπορούν να κάνουν τους συνειρμούς, να ξεχωρίσουν την τραγικότητα από το μεγαλείο και να αντλήσουν, ίσως, αισιόδοξα συμπεράσματα, διαψεύδοντας τη γνωστή ρήση του Χέγκελ ότι “η ιστορία διδάσκει πως ουδείς διδάσκεται από αυτήν”.

Ολόκληρη η ιστορική επιστολη του Άρη Βελουχιώτη έχει ως εξής:

Προς όλα τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ

Αγαπητοί σύντροφοι,

Με το σημείωμά μου τούτο θα προσπαθήσω να τραβήξω την προσοχή σας στα πιο κάτω.

1. Όπως πιστεύω, θα έχετε πειστεί και εσείς τώρα πως οι Έλληνες αντιδραστικοί και οι Άγγλοι κατακτητές δεν έχουν καμιά πρόθεση να εφαρμόσουν έστω κι αυτή την ετεροβαρή, επιζήμια στα συμφέροντα του λαού μας και μη δίδουσα καμιά εγγύηση –ομολογία δική σας – για το σεβασμό των ελευθεριών του λαού μας,συμφωνία της Βάρκιζας. Οι παραβάσεις είναι καθημερινές και σοβαρές. Τις ξέρετε εσείς καλύτερα και δεν συντρέχει κανένας λόγος να τις απαριθμήσω.

2. Αν δεν σας ήταν εύκολο να γνωρίζετε προοπτικά τις προθέσεις της ελληνικής αντίδρασης και των Άγγλων εχθρών της Ελλάδας, τώρα, θέλω να πιστεύω πως πρέπει να μπορείτε να τις βλέπετε. Πρόθεσή τους είναι: όχι να συμβάλουν σε προσπάθεια για ομαλή εξέλιξη της πολιτικής ζωής του τόπου, ή έστω να ανεχθούν απλώς τη δική σας προσπάθεια προς την τέτοια κατεύθυνση, αντίθετα, να οργανώσουν και να διεξαγάγουν με πλεονεκτικές γι’ αυτούς συνθήκες τον εμφύλιο πόλεμο μ’ όλα τα μέσα.

3. Η διάσκεψη και συμφωνία της Γιάλτας δεν πρέπει να έχετε καμιά αυταπάτη πως είναι δυνατό να επιδράσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να στρέψει το τιμόνι της χώρας που αφήσατε να κρατούν γερά στα χέρια τους οι Άγγλοι. Η Σοβιετική Ένωση, όπως πρέπει να σας είναι γνωστό, δεν μπορεί να κάνει «ελληνική» πολιτική ώστε να επέμβει ενεργά στο ελληνικό δράμα. Γιατί δεν κάνει ούτε Σέρβικη, ούτε Βουλγάρικη, ούτε Ρώσικη ακόμα πολιτική. Κάνει πολιτική παγκόσμιας επανάστασης, και δεν είναι διατεθειμένη ούτε κατ’ ελάχιστο να την διακινδυνεύσει για το μικρό αυτό ποσοστό της ανθρωπότητας που λέγονται Έλληνες, που οι ίδιοι –δια των ηγετών τους- οδηγήθηκαν στη νέα σκλαβιά και που στο κάτω κάτω, αργά ή γρήγορα, μετά την πλήρη νίκη της πολιτικής της παγκόσμιας επανάστασης της Σ.Ε.δεν μπορεί παρά να είναι στο πλευρό του σοσιαλισμού.

4. Η Σ.Ε. θα μπορούσε να επέμβει «ενεργότερα», όπως, δεν αποκλείεται, κι αυτή η Αμερική, αν εμείς –εσείς δηλαδή- ήσασταν ικανοί να δημιουργήσετε στην Ελλάδα διαφορετική κατάσταση, ανάλογη περίπου με την της Γιουγκοσλαβίας και ίσως και καλύτερη, με μια ορθή και συνεπή πολιτική και όχι γεμάτη «αριστερά» και δεξιά οπορτουνιστικά λάθη στα βασικότερα προβλήματα της χώρας. Οι δυνατότητες υπήρχαν όλες για μια τέτοια πολιτική και για δημιουργία μιας τέτοιας διαφορετικής κατάστασης στη χώρα μας. Και όποιος δεν το βλέπει και δεν παραδέχεται αυτό πρέπει να είναι ή μαρξιστικά αγράμματος ή … τι να πω.

Μπορεί όπως μου παρήγγειλε ρητά ο σ. Γιάννης δια του σ. Ζήση (Γιάννης Ιωαννίδης, Ζήσης Ζωγράφος), να υπάρχει «σαφής παραίνεση» των Ρώσων συντρόφων προς το ΚΚΕ για το κλείσιμο της συμφωνίας της Βάρκιζας. Όμως αυτό δεν αλλάζει τίποτα. Μετά τη σωρεία των σοβαρών οπορτουνιστικών τακτικών λαθών από των αρχών του 1943 στη διεύθυνση του αγώνος από μέρους σας και το εγκληματικό επιστέγασμά τους, τη μάχη των Αθηνών, έχασαν την εμπιστοσύνή τους κι αναγκάστηκαν, για να μην οδηγήσετε τη χώρα και το λαό της σε μεγαλύτερες καταστροφές, να σας «συμβουλέψουν» να υποχωρήσετε και να κλείσετε τη συμφωνία της Βάρκιζας. Τις απόψεις του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣΔ για τις δυνατότητες συνέχισης του αγώνα είμαι σίγουρος ότι δεν τις είπατε πουθενά και συνεπώς δεν γνώριζαν οι Ρώσοι σύντροφοι αν μπορούσε και σε ποιες δυνάμεις να βασιστεί μια άλλη πολιτική.

5. Το ΕΑΜ ως το Λίβανο ακολουθούσε ανιούσα γραμμή ανάπτυξης. Από εκεί κι ύστερα πήρε την κάτω βόλτα. Από τη «μάχη της Αθήνας» κι ύστερα και την ήττακαι, πολύ περισσότερο, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, χάνει σε επιρροή ραγδαία. Προβλέπω ως το δημοψήφισμα και τις εκλογές και πιθανή διάσπασή του.

6. Το ΚΚΕ έχασε από την αίγλη του και τη δύναμη συγκέντρωσης και μέσα στο ΕΑΜ και μέσα στο λαό. Ακόμα έχασε σε στενούς οπαδούς του και σε μέλη του. Τις στατιστικές εσείς τις κρατάτε και είμαι βέβαιος πως θα έχετε διαπιστώσει ήδη σημαντικό ποσοστό διαρροής. Προοπτική μου είναι ότι αυτό το ποσοστό θα δυναμώσει πολύ.

7. Η «διαφώτιση» του λαού, των οπαδών του ΕΑΜ και των οπαδών και μελών του ΚΚΕ επί της «αναγκαιότητας» της πολιτικής της Βάρκιζας είναι αστεία κυριολεκτικάκαι κανένα μέλος του ΚΚΕ δεν την πιστεύει. Μα και τι διαφώτιση να γίνει; Κατά ποιοταχυδακτυλουργικό τρόπο θα μπορούσε το άσπρο να γίνει μαύρο; Αφήνω τους οπαδούς του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, δεν υπάρχει κανένα μέλος απλό, γραμματέας βάσης, αχτιδικός ή περιφερειακός, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων στους τελευταίους αυτούς, που η δύναμη της συνήθειας και η ρουτίνα δεν τους αφήνει να δούνε, που να μην έρχεται να με συναντήσει με λαχτάρα σε κάθε χωριό που περνάω και να μου ρίχνει βροχή τα ερωτήματα: Γιατί το κάνατε αυτό; Για πού πάμε, γιατί χύσαμε το αίμα μας και κάψαμε τα σπίτια μας επί τρία χρόνια; Γιατί μας παραδίνετε αμαχητί; Τί θα κάνουμε τώρα; Πού είναι η λαϊκή μας δικαιοσύνη και η αυτοδιοίκηση; Γιατί και πάλι θα μας χαρακτηρίζουν το βιός μας ως λαθραίο και θα ξαναπληρώνουμε 2.000 δραχμές για ένα τσιγάρο χωριάτικο καπνό με εφημερίδα; Τί θα κάνουμε με τους εθνοφύλακες – μπουραντάδες που άρχισαν τις έρευνες, του ξυλοδαρμούς, τις απαγορεύσεις συγκεντρώσεων, συνελεύσεων κλπ; Τί θα κάνουμε με την αντίδραση των χωριών μας που σήκωσε κεφάλι και μας απειλεί ανοιχτά ότι θα μας σφάξουν όλους; Με τι να προστατευθούμε; Με τον «εθνικό στρατό»; Μα πώς θα γίνει τέτοιος αφού εμάς δεν μας δέχονται χαρακτηρίζοντάς μας ανίκανους οι επιτροπές με χίλιες ψεύτικες δικαιολογίες; Δεν το βλέπετε πως στην περιοχή Καρδίτσας από την κλάση του 1939 δεν πήραν ούτε 20% από τους αμαρκάριστους ως δικούς των; Όλα αυτά θα ήταν ένας σίφουνας ενάντιά σας, αν εγώ για να αποφύγω διασπάσεις κλπ δεν έκανα την πρόταση να πάω έξω και να θέσω τις απόψεις μου, μη τυχόν και λυθεί κομματικά το ζήτημα, κι έβγαζα από τα χωριά τους τους 200 και πλέον αντάρτες που είχα καταγράψει στο βουνό και άρχιζα τον πόλεμο.

8. Παντού οι οργανώσεις είχαν μουδιάσει. Η αντίδραση είχε σηκώσει κεφάλι. Το πέρασμά μας δημιουργεί ρίγη συγκινήσεως και ενθουσιασμού και οι γυναίκες ακόμα βγαίνουν και μας καλωσορίζουν, μας εύχονται «καλή επιτυχία και καλή λευτεριά από το νέο κατακτητή». Η αντίδραση κρύβεται. Πολλοί φεύγουν για τις πόλεις. Τοξεκαθάρισμα ΕΔΕΣιτών στην Ευρυτανία, που είχαν έλθει με ρητή εντολή να οργανώσουν εκεί ένοπλες ομάδες αντίδρασης, επικροτήθηκε από όλους. Θα ξεκαθάριζα και την ομάδα του Π. Μελιά (Ευρυτανία – Λεπιανά) και την ομάδα Σούρλα σε μια εβδομάδα, αν δεν ερχόταν ο αντιπρόσωπός σας. Στους κομματικούς των χωριών λέμε ότι για ειδικούς λόγους δεν πρέπει να εμφανιστούμε. Περπατάμε όλη νύχτα και κρυβόμαστε την ημέρα για να φανούμε συνεπείς σ’ ό,τι συμφωνήσαμε με σας. Μα οι κομματικοί επιμένουν και με τρόπο το διαλαλούν οι ίδιοι στους χωριανούς τους: «ξαναβγήκαν αντάρτες μας. Σε λίγο θα βγούμε και πάλι όλοι, ο Άρης μας είναι εδώ μη φοβάστε. Ξέρει αυτός και θα νικήσουμε και πάλι Έλληνες αντιδραστικούς και Άγγλους κατακτητές».

9. Εσείς δεν τα βλέπετε όλα αυτά. Έχετε απομονωθεί από τη λαϊκή μάζα και έχετε χάσει τον παλμό της. Συνέλθετε έστω και τώρα. Δεν είναι αργά. Αργότερα σίγουρα θα είναι πολύ αργά και θα χρειαστούν τεράστιες θυσίες σε κόπους και σε αίμα για ν’ αρχίσει κάτι σοβαρό. Μην αφήνεται να θρονιαστεί η αντίδραση οριστικά. Μην πιστεύεται ότι η «εθνοφυλακή» είναι πραγματικά εθνικός στρατός και μην βάζετε τον κόσμο να τους δέχεται τους Μπουραντάδες ως «παιδιά του λαού», ενώ αυτοί τους δέρνουν. Μην κάνετε το έγκλημα να επιτρέψετε στην εθνοφυλακή να εγκατασταθεί παντού και να παίξει το ρόλο της παλιάς χωροφυλακής.

10. Μην αυταπατάστε ότι τα όπλα που κρύψαμε θα μπορέσετε αργότερα να τα χρησιμοποιήσετε. Όχι! Θα τα βρουν σε λίγο οι εθνοφύλακες, χρησιμοποιήστε τα –έστω και μέρος τους- από τώρα. Βγάλτε από τώρα, έστω και λίγους αντάρτες, έστω από μια ομάδα σε κάθε επαρχία. Μην τη χρωματίζετε ως δική σας ή ως συνέχεια του ΕΛΑΣ. Αφήστε την καμουφλαρισμένη, αφού δεν καταλαβαίνετε ότι πρέπει να ξαναπάρει τα όπλα ο ΕΛΑΣ. Δε θέλετε εμένα επικεφαλής τους; Βρείτε έναν άλλον. Πάντως μην κάνετε το έγκλημα να αργείτε. Ενεργήστε σύντομα και δραστήρια.

11. Εγώ συνεχίζω το ταξίδι για το Ηπειρωτικό γραφείο και από εκεί για έξω. Όμως με κάποια επιβράδυνση γιατί κινούμαστε όπως ξέρετε και λέων και πιο πάνω.

Επί όλων των ανωτέρω ελπίζω να έχω γραπτή απάντησή σας με έκτακτο σύνδεσμο ώσπου να φτάσω στο Ηπειρωτικό γραφείο. Εύχομαι να σκεφτείτε ώριμα έστω και την τελευταία στιγμή.

Εν πορεία 24/3/45

Συντροφικά Άρης Βελουχιώτης

* Πηγή: Γρηγόρης Φαράκος, «Άρης Βελουχιώτης. Το χαμένο αρχείο – Άγνωστα Κείμενα»