Ο Σουλεϊμάν υπήρξε ένας από τους σκληρούς και αδίστακτους διώκτες του ελληνισμού, κατέλαβε την Ρόδο σφαγίασε και εξανδραπόδισε τον λαό της Κέρκυρας... μαζί δε με τον Σελίμ Α΄, τον οποίον διαδέχτηκε, ήταν ένας από τους οργανωτές των μεγάλων εκστρατειών του παιδομαζώματος.
Ένας μάλιστα από τους καρπούς αυτού του παιδομαζώματος, ήταν ο περίφημος βεζίρης του, ο Ιμπραήμ πασάς, γιος ελληνορθόδοξης οικογένειας από την Πάργα, στενός φίλος του Σουλεϊμάν. Σύμφωνα με τον μεγάλο Οθωμανό ιστορικό, Lord Kinross, ο Ιμπραήμ ήταν ο μεγάλος εραστής του Σουλεϊμάν με τον οποίο... συχνά μοιράζονταν την αυτοκρατορική κλίνη προς μεγάλη ζήλια και φθόνο της σουλτάνας Χιουριέμ, η οποία τελικά κατάφερε και τον εξόντωσε.
Εκείνο όμως που δεν προβάλλετε στην τηλεοπτική σειρά και είναι μια ευκαιρία για τους Νεοέλληνες να μάθουν μερικά πράγματα, είναι ότι ο Σουλεϊμάν, (σύμφωνα με τον μεγάλο Τούρκο ιστορικό Χαλίλ Ινανλτσίκ ), ήταν από τους πιο σκληρούς σουλτάνους στην εφαρμογή του Σεριάτ, δηλαδή του άτεγκτου ισλαμικού νόμου.
Η εποχή του χαρακτηρίζετε από την εγκαθίδρυση ενός φανατικού ισλαμικού καθεστώτος που το πλήρωσαν με οδυνηρό τρόπο οι χριστιανοί ραγιάδες της αυτοκρατορίας. Το καθεστώς αυτό εκδηλώνονταν στην καθημερινή ζωή με σκληρές σκηνές βίαιης τιμωρίας των παραβατών του ισλαμικού νόμου. Μάλιστα το 1537, όλοι οι επαρχιακοί διοικητές της αυτοκρατορίας ειδοποιήθηκαν πως όποιος αμφισβητούσε τα λόγια του Προφήτη, έπρεπε να εκτελείται.
Ο πατέρας του, ο Σελίμ ο πρώτος, είχε συλλάβει την πρωτοφανή ιδέα να προτείνει στην κυβέρνηση του να υποχρεωθούν όλοι οι χριστιανοί της αυτοκρατορίας να γίνουν μουσουλμάνοι, κάτι που τελικά απορρίφτηκε για πολλούς λόγους, (οι Οθωμανοί σαν πονηροί κατακτητές χρειάζονταν τους χιλιάδες υποτελείς χριστιανούς για να τους υπηρετούν). Ο ίδιος δε ο Σουλεϊμάν επανήλθε στο θέμα το εξισλαμισμού και ζήτησε να κατασχεθούν όλες οι ορθόδοξες εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης, κάτι που τελικά αποφεύχθηκε από τον Σεΐχουλισλάμ, (θρησκευτικό ηγέτη), με το αιτιολογικό ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει αφού ο ίδιος ο Πορθητής δεν το έκανε. Αυτός λοιπόν είναι ο περίφημος Σουλεϊμάν, που τώρα θα δοξαστεί από τα ελληνικά χαζοκούτια. Κι ωραία όλα αυτά, αλλά μια απορία έχω. Εμείς τι στην ευχή δουλειά έχουμε με το Σουλεϊμαν;
Εκτός αν κοντεύουμε να πιστέψουμε πως είμαστε απόγονοί του. Βέβαια οι γείτονες ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Ακριβές και προσεγμένες παραγωγές που διαφημίζουν μια ψεύτικη εικόνα του τουρκικού λαού. Ηθικοί, ανθρωπιστές, μπεσαλήδες, φιλειρηνικοί… Εμείς όμως; Πού είναι μια τηλεοπτική σειρά με τη ζωή π.χ. του Ιωάννη Καποδίστρια, του Αριστοτέλη, του αυτοκράτορα Ηράκλειου, του Καραθεοδωρή, της αυτοκράτειρας Ελένης, του Μακρυγιάννη, του Παπανικολάου, του Ρήγα Φερραίου και πόσων ακόμη που θα χρειαζόμασταν ολόκληρες σελίδες για να τους παραθέσουμε; Πού είναι μια τηλεοπτική σειρά για τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Κάτι ξένοι μόνο καταπιάστηκαν με αυτόν και τα έκανα θάλασσα προσβάλλοντας τη μνήμη του.
Η ιστορία μας είναι γεμάτη σπουδαίες προσωπικότητες των τεχνών, των γραμμάτων, της επιστήμης, της διανόησης, της πολιτικής και της στρατηγικής. Μα δεν υπάρχει ούτε ένα πρόσωπο μέσα από την ιστορία μας που να αξίζει να δούμε τη ζωή του σε τηλεοπτική σειρά και να την προωθήσουμε στο εξωτερικό; Ή μήπως αυτές οι πρακτικές δε στοιχειοθετούν μια έξυπνη άσκηση εξωτερικής πολιτικής; Τι πιο αποτελεσματικό από το να μπαίνεις επίσημα κάθε βράδυ στα σπίτια ενός λαού προβάλλοντας ένα πρόσωπο που μόνο αγαπητό μπορεί να σε καταστήσει; Έχω ξαναγράψει για τα τουρκικά σίριαλ και τους λόγους που πετυχαίνουν.
Εν προκειμένω όμως ένα πράγμα αυτή τη φορά με απασχολεί. Εμείς στερέψαμε από ιστορία για να την προβάλλουμε; Σου-λεϊ-μαν ο μεγαλοπρεπής σου λέει ο άλλος… Και νεοέλληνες οι δουλοπρεπείς ας μου επιτραπεί να προσθέσω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου