Δικαιοσύνη ή Ρεβανσισμός;

Σοκάρονται όσοι ακούνε για “κρεμάλες”, “λαϊκά δικαστήρια¨ κοκ, από διάφορες φωνές αριστερά-δεξιά. Κάνουν εκκλήσεις για επιστροφή του δημοσίου λόγου σε καθωσπρέπει και πολιτισμένες συνθήκες, ενώ φυσικά καταδικάζουν (και) την λεκτική βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, ακόμα και την υπόνοιά της, ακόμα και την φαντασίωση το να δεις τον δυνάστη σου να τιμωρείται με τον πιο σκληρό τρόπο. Κι ας παραπέμπει σε splatter movie.

Η κοινοβουλευτική μαφία της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και οι πυλώνες της, τα think tanks και οι πλύστρες των εγκλημάτων της ζητούν να προστατεύσουμε την κοινωνική ειρήνη. Ποιοι το υποστηρίζουν; Αυτοί που κλείνουν με διατάγματα οργανισμούς, αυτοί που αυξάνουν τα όρια της φτώχειας για να συμπεριλάβουν κι άλλους, αυτοί που ότι πιστεύουν ότι δεν λειτουργεί καλά, πρέπει να πέσει στο πυρ το εξώτερον.

Δεν τους νοιάζει -τόσο απλά- το να μένεις ανασφάλιστος, το να μην μπορείς να πάρεις φάρμακα, το να μην έχεις που ν’ αφήσεις το παιδί σου, ακόμα χειρότερα να μην έχεις να το θρέψεις. Εν δυνάμει σε θεωρούν άστεγο με περιοριστικούς όρους, στο να μένεις στο σπίτι σου μέχρι νεωτέρας.

Δεν ασχολούνται σοβαρά με θέματα που αφορούν εσένα κι εμένα, με θέματα και τομείς που ξέρουμε ότι ήταν προβληματικά, αλλά κανείς δεν είχε την βούληση να τα βελτιώσει. Δεν τους ενδιαφέρει η δημιουργία, αλλά η κατεδάφιση.

Γνωρίζουν για τις παθογένειες του δημοσίου, αλλά δεν είναι στην ατζέντα τους η αναβάθμισή του σε κάτι πιο λειτουργικό, αλλά το να το απαξιώσουν και να βάλουν στο παιχνίδι τους ιδιώτες ακόμα και για παιδεία και υγεία. Δεν έχουν πρόθεση να φτιάξουν ένα πιο ανθρώπινο σύστημα, είτε από συμφέρον, είτε από ηλιθιότητα, είτε από κακία, είτε από δόλιο αριβισμό, είτε…είτε…είτε.

Μάλιστα κάθε φορά που πρέπει να απολογηθούν για τις πράξεις τους, σε παραπέμπουν στον αριθμό των χιλιάδων ψήφων ηλιθίων που τους στήριξαν στις πρόσφατες εκλογές. Καπηλεύονται την δημοκρατία εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες της για να σε προβοκάρουν ως “άκρο” και “αντι-δημοκράτη”.

Τελευταία μάλιστα έχει ξεκινήσει εκστρατεία είτε με δηλώσεις Πάγκαλου (αν κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπούμε σε αεροπλάνο να φύγουμε), είτε από πρωτοσέλιδα της εφημερίδας “ΤΑ ΝΕΑ” που κατηγορούν την αξιωματική αντιπολίτευση πως έχει στις τάξεις της “σταλινικούς” που σκέφτονται εκδικητικά, για όσους έχουν υπογράψει μνημονιακές συμφωνίες.

Καθόλου δεν μ’ενδιαφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο κάθε ΣΥΡΙΖΑ, εκεί που επικεντρώνομαι, είναι στο γεγονός προετοιμασίας κλίματος.

Δεν είναι εκδίκηση η παραδειγματική -με κάθε τρόπο- τιμωρία αυτών που υποθήκευσαν το μέλλον της χώρας και των ανθρώπων που την κατοικούν. Είναι δικαιοσύνη.

Κι ας μην σοκάρονται αυτοί που εξέθρεψαν την Χρυσή Αυγή και τον φασισμό, αν παράλληλα εκτρέφουν και στρατιές απελπισμένων, φιλειρηνικών μέχρι πρότινος ατόμων που επιζητούν ακόμα και κρέμασμα ή πίσσα και πούπουλα. Ακόμα και ιστορικά να το δεις, ποτέ δεν υπήρξαν καταπιεσμένοι που δεν έχυσαν το δικό τους αίμα και των τυράννων τους, όπως δεν υπήρξαν τύραννοι που όσες ψυχές βασάνισαν, άλλο τόσο βασανίστηκε η δική τους.

Η δική μου τιμωρία πάντως δεν θα ήταν θάνατος απέναντι σ’ αυτούς, γιατί δεν αξίζουν να φύγουν καν με την ελάχιστη τιμή. Τους ταιριάζει να ζήσουν με τον βασικό μισθό που οι ίδιοι νομοθέτησαν, με δήμευση όλης της περιουσίας τους, καταδικασμένοι στην αιώνια φτώχεια και παρακαλώντας να διοριστούν με 5-μηνη σύμβαση μέσω ΑΣΕΠ σε κάποιον Δήμο, ώστε να προσφέρουν έστω και μια φορά στην άθλια ζωή τους, έστω και από το τίμιο πόστο του οδοκαθαριστή.

Απο το strangejournal.wordpress