Καλήν ημέρα άρχοντες

Τα κάλαντα του Άσιμου

Ασσόδυο…

Πολλά έχουμε δει σ’ αυτόν τον τόπο. Η «μεταπολίτευση» είναι ο ζωολογικός κήπος της σύγχρονης Ελλάδας.
Ένας σατράπης, θρασύτατος, βωμολόχος κι αγράμματος, πρώην χαϊδεμένος της Φρειδερίκης κι εκπρόσωπος του παρακράτους, να βαφτίζεται «Εθνάρχης».

Πανέξυπνο, ευφυέστατο, χχαρισματικό και απολύτως αμοραλιστή πρωθυπουργό, είδαμε στο πρόσωπο του Ανδρέα Παπανδρέου (ολόκληρο λαϊκό κίνημα για μια αεροσυνοδό).

Είδαμε και το «κάθαρμα» του 1965, στην πρωθυπουργία προσπαθώντας να ξεπουλήσει ό,τι προλάβαινε (πρώτη και τελευταία του ευκαιρία, το ήξερε και βιαζόταν να προλάβει).

Κακομοίρης, παμπόνηρος, δυσκοίλιος κι αγοραφοβικός λογιστάκος, μας έτυχε με τον Κώστα Σημίτη («η μανία της μετριότητας να γράψει Ιστορία» που έλεγε κι η συγχωρεμένη η Κάραλη).

Μετά, ένας μποέμ, με βασική ιδιότητα «ανιψιός», να σπάει το ποδάρι του παίζοντας μπάλα και να τα κάνει όλα λίμπα ως πρωθυπουργός, κυρίως από ωχαδερφισμό.

Ένας κατατονικός, καταφανώς βραδύνους, φοβικός και …χίπης, να αναγγέλλει (ως πρωθυπουργός και αυτός), την υπαγωγή της κοινωνίας μας στο ΔΝΤ.

Αλλά, έναν απροκάλυπτα τζογαδόρο, δεν μας είχε λάχει να δούμε στον πρωθυπουργικό θώκο. Ευτυχώς, για να μη μείνουμε παραπονεμένοι, το βλέπουμε κι αυτό. Ο Αντώνης Σαμαράς, εμφανίζεται σαν κομήτης δίπλα στον Κώστα Μητσοτάκη, κι ο τελευταίος τον λανσάρει σαν δελφίνο του, σε κάτι δακρύβρεχτα τηλεοπτικά spots όπου ο Μητσοτάκης υποστήριζε πως δεν έχει καημό να παραμείνει πρωθυπουργός επί μακρόν, κι έστηνε πίσω του σαν γλάστρες και οιονεί δελφίνους, τον Έβερτ, τον Ανδριανόπουλο και τον Σαμαρά. Γίνεται υπουργός Εξωτερικών, κι αρχίζει τις ζαριές.

Πρώτη ζαριά (και τελευταία του ως υπουργός του Μητσοτάκη) η ονομασία των Σκοπίων. Ποντάρει τα πάντα σε μια ζαριά, δεσμεύοντας τη χώρα χωρίς εναλλακτική οδό διαπραγμάτευσης: ασσόδυο, και χώνει την ελληνική εξωτερική πολιτική σε ένα έλος απ’ το οποίο ακόμη δεν έχει βγει.

Δεύτερη ζαριά, η Πολιτική Άνοιξη. Ονειρεύεται (και πάλι χωρίς επαφή με την πραγματικότητα) ένα πολιτικό κόμμα, που θα αποτελέσει το όχημά του προς την πρωθυπουργία και την εκδίκηση απ’ όσους τον απέπεμψαν. Το μαγαζάκι διαλύεται όμως, ασσόδυο και πάλι και τον εγκαταλείπουν οι πάντες. Μένει μόνος του, όπως λέγεται μόνο με τον Γιώργο Μουρούτη και, για χρόνια, τα λένε οι τρεις τους: ο Σαμαράς, ο Μουρούτης κι ο Φούσκας (ο συμπαθέστατος σκύλος του Μουρούτη).

Εκμεταλλεύεται όμως τη βαθιά αντιπάθεια του «ανιψιού» Κωστάκη προς το Μητσοτακέικο – καθώς και τον ωχαδερφισμό του – και καταφέρνει να αναλάβει την ηγεσία της ΝΔ.

Οπότε, ρίχνει την τρίτη ζαριά. Χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς ιδέα του πώς θα μπορούσε να διαπραγματευθεί την έξοδο από το μνημόνιο, σηκώνει επαναστατική αντιμνημονιακή παντιέρα, φοράει πειρατικό τρίκωχο, ζώνεται σπαθί και ορμάει να …κουρσέψει τα Ζάππεια. Εδώ, πρέπει να σημειώσω πως θεωρώ ότι ο Σαμαράς, σε όλες τις πανηγυρικές εμφανίσεις του στο Ζάππειο, πίστευε απολύτως αυτά που έλεγε. Κάθε τζογαδόρος, τρέμει από πίστη την ώρα που ρίχνει τα ζάρια – και το ίδιο κι ο τωρινός πρωθυπουργός. Ο γνήσιος τζογαδόρος, έχει την ακατάλυτη ικανότητα να πείθει τον εαυτό του, κόντρα σε οποιαδήποτε αντίθετη ένδειξη έχει στα χέρια του. Αλλά, εκλέγεται πρωθυπουργός και τα ζάρια σταματάνε να κυλάνε: ασσόδυο και πάλι, κι αναγκάζεται σε θεαματική κυβίστηση και γελοιοποίηση. Και τώρα; Ζητάει ταπεινά συγγνώμη από τη Μέρκελ, αλλά: δεν είναι δυνατό, θα γυρίσει η άτιμη η τύχη, πόσο θα κρατήσει η γκαντεμιά;

Και προχωρά στην τέταρτη ζαριά. «Άμα κάνω όλα όσα λέει η Μέρκελ, θα τη δεσμεύσω και τελικά θα μου κάνει τη χάρη» σκέφτεται. Και ρίχνει πάλι τα ζάρια (φτιαγμένα από τα κόκκαλα των Ελλήνων που αυτοκτονούν πλέον), ποντάροντας στις διαπραγματευτικές του δυνατότητες· ναι, αυτές που δεν επιβεβαιώθηκαν τότε με τα Σκόπια, αλλά ούτε και στην αρχή της πρωθυπουργίας του. Αλλά, πιστεύει, πιστεύει στη θεά Τύχη, πιστεύει ότι του χρωστάει. Και θυσιάζει Έλληνες κι Ελληνίδες, για να σιγουρέψει την εύνοια της Τύχης, πλην όμως: ασσόδυο.

Οπότε, καταλήγει στην πέμπτη ζαριά, αυτήν που παρακολουθούμε να εξελίσσεται αυτές τις μέρες. Πρόωρες εκλογές Προέδρου της Δημοκρατίας, και λογαριάζει 165-170 ψήφους στην 1^η ψηφοφορία. Δεν βγαίνει, ξαναπροσπαθεί, αναγγέλλοντας δίκην ιδιοκτήτη χασαποταβέρνας, λοταρία με υπουργικές θέσεις. Αφού τζογάρει αυτός, γιατί όχι κι οι άλλοι; Στο κάτω- κάτω, αυτός διακινδυνεύει πλέον την πρωθυπουργία του, γιατί να μη διακινδυνεύσουν κι οι άλλοι την αξιοπρέπειά τους; «Πολλά βάζετε, πολλά παίρνετε» ελάτε να τζογάρουμε όλοι μαζί, θα βγει, δεν μπορεί να μας πουλήσει η άτιμη η τσόχα. Λογαριάζει πάνω από 170 στην δεύτερη ψηφοφορία, βγάζει όλους τους άσσους που έχει στο μανίκι, αλλά πάλι: ασσόδυο.

Και θυμώνει πλέον. Η τύχη τον κοροϊδεύει. Νοιώθει ότι η ζωή του χρωστάει αλλά αρνείται να τον ξεχρεώσει. Να της στείλει το ΣΔΟΕ, δεν μπορεί. Να σταματήσει αυτό που μόνος του ξεκίνησε, αδύνατον, τον παρασέρνει ήδη η μοιραία ζαριά, εκείνη που έπαιξε τα ρέστα του (ως συνήθως). Να ρίξει ίσως κι άλλη ζαριά, να μια καλή ιδέα, αλλά με τι ζάρια πλέον; Του λείπουν 12 βουλευτές, εκεί που λογάριαζε ότι θα του έλειπαν 4-5. Έχει μόνο πέντε ημέρες να φτιάξει τα ζάρια, μήπως και… Αλλά «η πολιτική του έρημος» τον κυκλώνει πάλι, απειλητική. Αν ξαναβγάλει ασσόδυο, δεν θα συρθεί μόνο σε εκλογές που δεν μπορεί να κερδίσει, αλλά θα φύγει και νύχτα από τη ΝΔ. Θα πάθει «Γιώργο Παπανδρέου» και το ξέρει. Και ξεσπάει σε απειλές: «δεν υπάρχει ‘παρών’ πλέον, υπάρχουν ονοματεπώνυμα, δεν υπάρχει ‘παρών’». Κι αναρωτιέσαι τι λέει, κι αν έχει πλέον λογική συνοχή η ύπαρξή του. Φωνάζουν οι βουλευτές «παρών» κι εκείνος ακούει «ασσόδυο» και πανικοβάλλεται. Αλλά, δεν του φταίει κανείς που παρέμεινε αμετανόητος τζογαδόρος, πολύ περισσότερο που αποφάσισε να ρίξει στην τσόχα τις ζωές των Ελλήνων.

Ας φύγει. Κι ας πάρει την τσόχα και τα ζάρια μαζί του. Στο κάτω – κάτω, μπορεί ο Φούσκας να ενθουσιαστεί βλέποντας τους μικρούς λευκούς κύβους να κυλάνε, και θα γίνει ο πιο ένθερμος οπαδός του παιχνιδιού του Αντώνη.

ΘΩΜΑΣ ΜΑΥΡΟΦΙΔΗΣ

Μάθε τέχνη κι άστηνε..

     ..κι άμα πεινάσεις πιάστηνε!

     Σοφός όπως πάντα ο λαός (ασχέτως αν οι δωσίλογοι τον έχουν για πέταμα) δίνει στον απερχόμενο το στίγμα της επόμενης δραστηριότητάς του.
     Σου λέει, κρίμα είναι κοτζάμ παλικάρι δυό μέτρα να κάτσει σπίτι του να κοιτάει το ταβάνι!
     Άσε που την άλλη φορά που το έκανε, του ήρθαν κάτι μυστήριες ιδέες και τις πληρώσαμε εμείςτελικά! 

     Παρ' όλα αυτά η χθεσινοβραδυνή αυτή φωτογραφία που διέρρευσε, δεν απεικονίζει τις φήμες πως ο λεβεντόπουλος έβαλε μυαλό κι αποφάσισε να ''ξετρίξει'' λιγάκι την παλιά του τέχνη τώρα που η χρονιά προμηνύεται δίσεκτη γι αυτόν.

     Αντιθέτως!
     Αμετανόητος, ιταμότατος, θρασύτατος και αισχρότατος όπως πάντα,
     ..ετοιμάζει τις γαλάζιες πίτσες (κατά άλλους πίτσες μπλέ),
     ..για το αυριανό του διάγγελμα! 

     Μάλιστα!
     Το τελευταίο του διάγγελμα θα είναι γεμάτο πίτσες μπλέ!
     Θα έχει ΜΟΝΟΝ πίτσες μπλέ!
     Και θα τις σερβίρει στιν ελληνικό λαό, αλλά προπαντός στους εν δυνάμει, στους  ''wanna be'' προδότες βουλευτές, με  ''απ' όλα''!
     ΜΕ ΕΦΟΒΙΣΜΟΥΣ, ΜΕ ΥΣΤΕΡΙΕΣ, ΜΕ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ, ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΕΞΑΓΟΡΑΣ, ΜΕ ΨΕΜΑΤΑ ΚΙ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ.
     Με ό,τι δηλαδή ακριβώς ταιριάζει σ' αυτήν την λαμπρή προσωπικότητα,
     ..σε τούτον τον αδαμάντινο χαρακτήρα,
     ..που η βάσκανη μοίρα της χώρας έμελλε να κάνει ''πρωθυπουργό''!

     Εμείς δεν έχουμε παρά να του ευχηθούμε ''καλά κρασιά'' στην καινούργια του σταδιοδρομία,
     ..και να του πούμε ότι οι πίτσες μπλέ που μας τάϊζε τόσο καιρό, μας κάθησαν στο στομάχι,
     ..και μας προκαλούν ήδη εμετό,
     ..πράγμα που θα διαπιστώσει και μόνος του στις εκλογές που έρχονται!

     Farewell (που λέγατε και στην ''πιτσαρία που έσκισε'') επαγγελματία Ψευταρά!
     Θα σε θυμόμαστε για πάντα! Με αηδία!..


     Υπενθύμιση (καθημερινή και μέχρι την 29η του Δεκέμβρη):
     ΟΠΟΙΟΙ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟ,
     ..ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ,
     ..ΑΛΛΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ, ΕΙΤΕ ΕΚΛΕΓΕΙ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΕΚΛΕΓΕΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
       ..και θα ανταμειφθούν ανάλογα!.. 

mandatoforos.blogspot

Χαμογελάστε !!! .... ΙΙ

Χαμογελάστε!!!..... Ι

Ευρώπη γαμήσου εσύ κι οι οπαδοί σου

Πετάξτε μας, ρε, έξω. Κλείστε μας την πόρτα του Ευρώ στα μούτρα. Κάντε μας την χάρη να ακούσετε τα «παπαγαλάκια» που πληρώνετε στα διεθνή ΜΜΕ με πρώτους τους Financial Times και το Forbes.

Κάντε μας την χάρη να στείλουν τους φωτορεπόρτερ και τους δημοσιογράφους να καταγράφουν τις ουρές των μισθωτών και συνταξιούχων στις Τράπεζες που θα κλαίνε μπροστά στα άδεια ΑΤΜ, τους πεινασμένους Έλληνες να κείτονται στους δρόμους.

Στείλτε τα τηλεοπτικά συνεργεία να «καλύπτουν» πώς θα κάνουν ντου στα σούπερ μάρκετ οι εξαθλιωμένοι να πάρουν μία κονσέρβα. Πάρτε πλάνα και φωτό να τα δείχνετε σε Ιταλούς, Ισπανούς και Πορτογάλους να φοβούνται ότι αυτά θα πάθουν αν δεν κάνουν ό,τι θέλει η ΕΕ.

Κάντε αυτό που απειλείτε ότι θα κάνετε εδώ και 5 χρόνια. Από ένα υψωμένο δάχτυλο "fuck off" της Αφροδίτης της Μήλου στο Focus ξεκίνησαν όλα και μετά ήρθατε να μας νουθετήσετε. Και μάς βάλετε στο δρόμο της σωτηρίας, της ανάπτυξης, της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, των μνημονίων και της εθνικής κατοχής. Λοιπόν, τελειώστε το με τον τρόπο που το ξεκινήσατε. Από τα ΜΜΕ σας!

Κάντε λοιπόν, το βήμα και πετάξτε μας όξω γιατί αρκετά κλάψαμε, φοβηθήκαμε, καταστραφήκαμε, αυτοκτονήσαμε, σκοτώσαμε τα όνειρά μας, θάψαμε ανθρώπους δικούς μας από τις σφαίρες της στήριξής σας, κάναμε καθημερινότητα τον τρόμο τού τι θα ξημερώσει αύριο. Τι περιμένετε; Πετάξτε μας έξω και θα στηθούμε στις κάμερές σας μπροστά να κλαίμε και να τραβάμε τα μαλλιά μας σαν Μαινάδες που χάσαμε το ευρώ και την στήριξή σας. Θα σας δώσουμε τόσα πλάνα για Πούλιτζερ που δεν θα ξέρετε ποιο να κάνετε πρωτοσέλιδο.

Εφόσον τα «παπαγαλάκια» σας και οι φωτορεπόρτερ του παγκόσμιου συστήματος (συμπεριλαμβανόμενων και των ελληνικών) απουσιάζουν επί 5 χρόνια από την καθημερινότητα των Ελλήνων δώστε τους μια ευκαιρία να δικαιολογήσουν εμπράκτως το μεροκάματο του δικού μας τρόμου. Ετοιμάστε και τουριστικά πακέτα για πλούσιους Βορειοευρωπαίους να έρχονται να μάς βλέπουν ως τουριστικά αξιοθέατα όπως κάποτε έκαναν οι παππούδες των Γερμανών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Πολωνίας.

Αλλά δεν θα το κάνετε. Δυστυχώς δεν θα μάς κλείσετε την πόρτα στα μούτρα γιατί ξέρετε πολύ καλά ότι τα πλάνα που θα έχετε ως αποδεικτικά στοιχεία για να τρομοκρατήσετε άλλους λαούς της Ευρώπης δεν θα είναι αυτά που ονειρεύεστε. Δεν θα δείτε ουρές εξαθλιώμενων Ελλήνων να περιμένουν κλαίγοντας έξω από τράπεζες αλλά θα τους δείτε μέσα στις Τράπεζες. Δεν θα δείτε άστεγους στο δρόμο σκυθρωπούς αλλά ανθρώπους να γελάνε όπως έκαναν πριν 5 χρόνια. Δεν θα έχετε πλάνα από στοιβαγμένους ανασφάλιστους στα επείγοντα των Νοσοκομείων αλλά ανθρώπους να απαιτούν το δικαίωμα στην ζωή. Δεν θα δείτε στα δικαστήρια απελπισμένους να κρατάνε το χαρτί κατάσχεσης των σπιτιών τους αλλά να είναι μάρτυρες κατηγορίας εναντίον αυτών που επί 5 χρόνια τους άλωσαν ζωές, ιερά και όσια.

Κλείστε μας απέξω να τραβήξουμε μόνοι μας το κουπί για τον εαυτό μας. Να έχουμε απέναντί μας όχι Έλληνες που για 1000ευρώ βαράνε με γκλομπ Έλληνες αλλά ξένους γκλομποφόρους. Φέρτε μέσα την Blackwater να στρέφουν τα όπλα τους εναντίον μας. Κάντε μια φορά τον πόλεμο, που μάς κηρύξατε άνευ αιτίας, μια στάλα τίμιο. Να μην έχει ενοχές ο Έλληνας αν θα «φάει» τον κατακτητή. Να δει καθαρά τα πραγματικά ναζιστικά σας μούτρα που κρύβετε πίσω από ευρωκοινοβούλια και ευρωπαϊκές επιτροπές. Να μην είναι η μειοψηφία των Ελλήνων που δεκαετίες γνωρίζει την σκατένια ψυχή που κουβαλάτε, αλλά ακόμα και ο πιο καλοπληρωμένος ψηφοκουβαλητής και υποστηρικτής σας να νιώσει στο πετσί του τι σημαίνει Ενωμένοι Ευρωεγκληματίες.

Μακάρι να κάνατε το μοιραίο για σας λάθος να μάς διώξετε. Να βλέπατε αν θα προσγειωνόταν αεροπλάνα για να μεταβούν οι σκυλοευρωπαίοι τουρίστες στα ξενοδοχεία που καταπάτησαν την δημόσια γη για να πλένουν τον κώλο τους δύο μήνες. Να βλέπατε κατά που θα έτρεχαν οι ιδιοκτήτες της Ελ Ντοράντο και ο στρατός τους όταν θα ερχόταν η ώρα να πληρώσουν με ξύλο το κάθε κλαράκι δέντρου που έκοψαν για το έργο «εθνικής σημασίας». Να βλέπατε πώς θα γύριζε το 75% της καλλιεργήσιμης ελληνικής γης να δουλευτεί από ελληνικά χέρια και όχι από τραπεζικά συμφέροντα με Έλληνες εργάτες γης.

Δυστυχώς όμως δεν θα μας πετάξετε έξω διότι όλα αυτά τα γνωρίζετε. Δεν μπορείτε να κάνετε χωρίς εμάς. Δεν μπορέσατε 200 χρόνια να μην βάλετε το δάκτυλό σας στο μέλι που λέγεται Ελλάδα. Εδώ ξεπλένετε τα κλεμμένα σας που τάχα τα ονομάζετε δάνεια και που ποτέ δεν έρχονται στα δικά μας ταμεία. Εδώ κάνετε τις ευρωπαϊκές σας λαμογιές με όπλα, εδώ κάνετε τα απάνθρωπα σκλαβοπάζαρα μεταναστών, εδώ τρώτε λεφτά με ευρωπαϊκές ΜΚΟ αλλυλεγγύης και ανθρωπισμού, με εταιρείες σεμιναρίων και με κατασκευαστικές εταιρείες που βρήκαν κατεστραμμένη γη και δημιούργησαν ένα νέο Ιράκ για να δουλεύουν τα εργοστάσια χάλυβα, πετρελαίου, τσιμέντων, με Ευρωπαϊκές Επενδυτικές Τράπεζες που πρέπει να αρχίσουν να δικαιολογούν τα συσσωρευμένα λεφτά των χαρτοφυλακίων μαφιόζικων διεθνών κορακιών.

Ανοίξτε την πόρτα να βγούμε γιατί η μπόχα της στήριξής σας δεν αντέχεται άλλο και άντε γαμηθείτε.- 

Γιάννης Λαζάρου

Η Δημοκρατία καίγεται κι ο δημοκράτης λούζεται

Δεν σάς ξεπλένει ούτε το «Παρών», ούτε το «Απών», ούτε τίποτε. Όσο σκατό κουβαλάνε στο κεφάλι τους οι ψηφίσαντες «Σταύρο Δήμα» άλλο τόσο σκατό κουβαλάνε και όλοι οι υπόλοιποι.

Πώς είναι δυνατόν να είσαι με τον λαό όταν την ημέρα της ψηφοφορίας για τον «ιερό θεσμό», η Κομισιόν απειλεί τον ίδιο λαό για το 2015 με νέα μέτρα; Αυτόν τον ίδιο λαό που δήθεν εσύ, βουλευτάκο «αντιστασιακέ» τον εκπροσωπείς. 

Πώς είναι δυνατόν να ψωνίζεις «δημοκρατία» στο υποκατάστημα της Ε.Ε που έχει το όνομα «Βουλή των Ελλήνων» μόνο και μόνο για να υπηρετήσεις συμφέροντα Τραπεζών; 
Πώς είναι δυνατόν να αποδέχεσαι ότι εν μέσω των καλλιστείων για τον καλύτερο Πρόεδρο Δημοκρατίας τα υπόλοιπα κράτη-μέλη ψηφίζουν για το αν θα παραμείνεις για τουλάχιστον δύο μήνες σε παράταση προγράμματος της Τρόικα; 

Ποιον δουλεύετε, ωρέ; Τι «Παρών» και κουραφέξαλα από την στιγμή που η Κομισιόν σε μπουκώνει με μέτρα, με δηλώσεις των επιτρόπων της και με ένα Βερολίνο που αν δεν σκύψει κι άλλο ο ελληνικός λαός θα τον στήσει στον τοίχο; Στην Ελλάδα ψήφιζαν για «Σταύρο Δήμα» και στο Βερολίνο η εκεί Βουλή αποφάσιζε για το αν θα τραβήξει το μαρτύριο των Ελλήνων κι άλλο.

Πόση αντοχή έχει το «Παρών» και το «Απών» απέναντι στα στοιχεία ότι το 40% των παιδιών στην Ελλάδα βρίσκονται ένα βήμα πριν την πείνα; Δώστε ένα κομμάτι ευρωπαϊκή δημοκρατία «Παρόντες» και «Απόντες» να μην αναγκαστούν οικογένειες να αφήσουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα για ένα αξιοπρεπές χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Στολίστε το δέντρο της Δημοκρατίας φέτος με «Παρών», «Απών» και «Σταύρο Δήμα» να φωτιστούν τα ελληνικά νοικοκυριά, να μπει στις καρδιές των Ελλήνων το Ευρωπαϊκό Νοικοκυραίικο Πνεύμα και ας μην έχουν ρεύμα για τα λαμπάκια της made in China δημοκρατίας που τους φορέσατε.

Η Ελληνική Βουλή μέχρι τις 27 Δεκεμβρίου δεν είναι τίποτε λιγότερο από ένα πολυκατάστημα Jumbo. Θα βρείτε ψήφους με 1 ευρώ. Κουκουεδάκια να κρατάνε μουτράκια, Δημαράκια να τρίβουν τα χεράκια, Χρυσαυγιτάκια με κλαμένα τα ματάκια, Πασοκάκια με χρυσά κουταλάκια, Συριζάκια με ευρωπαϊκά κονδυλιάκια και Νδκρατάκια να βαράνε παλαμάκια. Κουκλάκια με μπαταρίες βισματωμένες από την Ε.Ε στην βιτρίνα της Jumbo Δημοκρατίας σας και απέξω το χάος. Στοιβαγμένος λαός να προλάβει την 31η Δεκεμβρίου να κλείσει δόσεις χαρατσιών, να παραδώσει πινακίδες αυτοκινήτων, να βάλει την ζωή του ενέχυρο για να αντέξει να δει την 1η Ιανουαρίου ελπίζοντας ότι κάθε θα αλλάξει. Οι «Παρόντες» και οι «Απόντες» έχετε από την 17η Δεκεμβρίου την ευθύνη για το σκοινί που θα σφίξει ακόμη πιο πολύ γύρω από τον λαιμό των Ελλήνων.

Πανηγυράκι στήνετε για εθνικές εκλογές και τίποτε παραπάνω. Για το ποιος θα υπογράφει δάνεια ενδιαφέρεστε και όχι αν τα δάνεια θα τα πληρώσουν οι έχοντες την θηλιά στο λαιμό. Δεν μίλησε κανείς για κανένα πρόγραμμα εκτός Ε.Ε. Μην πάθει τίποτε η Ε.Ε σας.

Έχετε χεστεί όλοι σας τι βλέπουν τα μάτια των παιδιών επί καθημερινής βάσεως. Αυτά τα παιδιά που δεν ξέρουν από φόρους και μέτρα είναι οι πραγματικοί και ανόθευτοι ρεπόρτερς που λένε την αλήθεια. Σαν τα παιδιά του Δενδροπόταμου Θεσσαλονίκης που πριν κλείσουν τα 12 τους χρόνια στις εκθέσεις δεν γράφουν «Ω, πόσο αγαπώ την Πατρίδα μου» αλλά περιγράφουν πώς υπάλληλοι της ΔΕΗ με συνοδεία ΜΑΤ έκοβαν το ρεύμα από τα σπίτια τους. Ολόκληρα τετράγωνα οικισμού χωρίς ρεύμα με διαταγές της Ε.Ε. Όχι, λατρεμένοι «Παρόντες», «Απόντες» και «Σταύρος Δήμας», δεν είναι η ανάγκη της χώρας που κάνει τα παιδιά μάρτυρες εγκλημάτων, είναι το δικό σας «Παρών», «Απών» και «Σταύρος Δήμας» που αναγκάζει παιδιά να γίνονται μάρτυρες της εκτέλεσης της αξιοπρέπειας των γονέων τους.

Από την στιγμή που δώσατε το δικαίωμα να χαρακτηρίζεται η Δημοκρατία με ονοματεπώνυμο «Σταύρος Δήμας» και να μην υπάρχει το δικαίωμα του ΟΧΙ για να μην χαρακτηριστείτε φασίστες αν δεν αποδέχεστε το «Σταύρος Δήμας - Δημοκρατία», δεν τρομοκρατήσατε την Δημοκρατία αλλά την σκοτώσατε. Από την στιγμή που συμμετέχετε σε αυτή την φασιστική διαδικασία έχετε όλοι μερίδιο ευθύνης. Με ματωμένα λεφτά πληρώνεστε, με καθίκια δοσίλογους συναγελάζεστε, τον ίδιο βρωμοαέρα αναπνέετε κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας και γυρνάτε στα ζεστά σπίτια σας να αγκαλιάσετε τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας που γίνονται μάρτυρες της δικής σας πουστιάς.-

Γιάννης Λαζάρου

Οταν μπλέκεις με τα πίτουρα…

… όπου «πίτουρα» για τον Χαϊκάλη είναι ο Αποστολόπουλος που τώρα προσπάθησε να τον χρηματίσει, αλλά πριν ήταν φίλος που θα του έβγαζε κέρδη από το Χρηματιστήριο, όπου δεν τον γνώριζε, αλλά τον γνώριζε.

… όπου «πίτουρα» για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – πλην Τσίπρα που την πήρε χαμπάρι και κράτησε αποστάσεις – είναι η μανία τους να πάρουν την εξουσία και πάνω σε αυτή τη μανία ξέχασαν τα βασικά και βγήκαν να στηρίξουν τις καταγγελίες Χαϊκάλη με πάθος και σιγουριά μεγαλύτερα κι από εκείνα του Καμμένου.

… όπου «πίτουρα» για μένα είναι όλη αυτή η εμετική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε εξ αιτίας τής – στην καλοπροαίρετη εκδοχή – αμήχανης Δικαιοσύνης η οποία δεν φρόντισε να ερευνήσει το θέμα με σοβαρότητα και να ξεκαθαρίσει το τοπίο πριν προλάβει να γίνει τηλεοπτική επιθεώρηση.

Όποιος μπλέκεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες. Κι όποιον φάνε τώρα οι κότες, πολύ καλά θα κάνουν να τον δαγκώσουν γερά πριν τον καταπιούν. Έτσι, για τιμωρία της μαλακίας του.

Φίλες και φίλοι, τα νοστιμότερα πίτουρα είμαστε εμείς. Εμείς γεμίσαμε τη Βουλή με Χαϊκάληδες, Πάντζες, Αδώνηδες, Μιχελογιαννάκηδες, Ψαριανούς, Τατσόπουλους και Αηδόνηδες ο οποίος παρεμπιπτόντως «είναι από χωριό και τον λένε πρωτόγονο» και χαίρεται γι’ αυτό.

Αν, λέω ΑΝ, ζούσε σήμερα ο Μάνος Κατράκης και ήταν βουλευτής, μπορεί να φανταστεί κάποιος από εμάς ότι θα τον πλησίαζε ένα τυχαίο λαμόγιο να τον χρηματίσει; Μπορεί να φανταστεί κάποιος από εμάς ότι ο Κατράκης θα είχε πάρε – δώσε με λαμόγια του Χρηματιστηρίου; Μπορεί να φανταστεί κάποιος από εμάς ότι θα έκανε ο Κατράκης μία καταγγελία αντίστοιχη του Χαϊκάλη και θα περνούσε τόσος καιρός με συζητήσεις; Το κυριότερο, όμως, πιστεύει κάποιος από εμάς ότι ο Μάνος Κατράκης θα ξέπεφτε ποτέ από την Τέχνη στην πολιτική;

Στη θέση του Κατράκη, μπορείτε να βάλετε όποιον ηθοποιό, συγγραφέα, στιχουργό έχετε σε εκτίμηση. Και σκεφτείτε ακριβώς τα ίδια ερωτήματα. Θα μου πείτε «αυτοί κατεβαίνουν στα ψηφοδέλτια, από αυτούς καλούμαστε να επιλέξουμε».Και ποιος υποχρέωσε κάποιον να ψηφίσει όταν βλέπει ότι τα πολιτικά προϊόντα από τα οποία καλείται να διαλέξει είναι άθλιας ποιότητας;

Αν μπεις σ’ ένα μαγαζί και δε σ’ αρέσει τίποτα, νιώθεις κάποια υποχρέωση να ψωνίσεις κάτι για να μη στεναχωρήσεις τον καταστηματάρχη; Από τη στιγμή που ΚΑΙ σήμερα τα πολιτικά προϊόντα της χώρας αποδεικνύουν ότι είναι μπάζα και σ’ έχουν γραμμένο, γιατί νιώθεις ότι τους χρωστάς την ψήφο σου;

Φτάσαμε σήμερα στο σημείο να κάνει ο πρωθυπουργός μήνυση σε βουλευτή! Δεν έχει ξανασυμβεί. Είναι αυτό που κατηγορούσε ο πρωθυπουργός μιλώντας για «ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής» και τη γλίτωναν αβέρτα υπουργοί και γραμματείς. Ο δε μηνυόμενος βουλευτής που δηλώνει ότι είχε το ηθικό σθένος να αρνηθεί 2-3 εκατομμύρια ευρώ, μόλις τον μηνύει ο πρωθυπουργός βγαίνει τρέχοντας να δηλώσει «Δεν κατηγόρησα τον πρωθυπουργό ή την κυβέρνηση». Σώπα! Και ποιον κατηγόρησες καταγγέλλοντας ότι πήγαν να σε χρηματίσουν για να μην πέσει η κυβέρνηση; Ούτε λογική υπάρχει, ούτε σοβαρότητα.

Και το αποδεικνύουν και ο Βουδούρης με τον Παραστατίδη που ενώ δήλωσαν «Η απόπειρα χρηματισμού, έστω και ενός βουλευτή, έστω και μόνο η σοβαρή πιθανότητα αυτής της απόπειρας, δημιουργεί μια βαριά σκιά, δυστυχώς για όλους τους βουλευτές, που άλλαξαν στάση απέναντι στην κυβέρνηση, από την ψηφοφορία του προϋπολογισμού στην ψηφοφορία για την προεδρία της Δημοκρατίας», μόλις απειλήθηκαν με μηνύσεις το γύρισαν στο ότι ο κόσμος δεν κατάλαβε καλά και ότι η δήλωσή τους «παρερμηνεύτηκε και πως δεν είχαν σκοπό να απαξιώσουν τους συναδέλφους τους».

Το κλίμα και το έδαφος ευνοούν την παρακμή. Δεν είναι τυχαίο ότι ο νέος αστέρας της πολιτικής γελοιότητας, ο Σταύρος Θεοδωράκης, προέρχεται και αυτός από την τηλεόραση. Πίτουρα είμαστε. Κι όχι απλά πίτουρα, αλλά από αυτά που κάνουν καριέρα φωνάζοντας στις κότες «φάε εμένα πρώτα, φάε εμένα πρώτα». Δε μας φταίνε οι κότες. Τη δουλειά τους κάνουν.

Από το Καρτέσιος

Χαμογελάστε!!! Επιβάλετε .... ΙΙ

Γυναικεία τσάντα φίλε … Φτιάχνεις προκάτ με αυτά που έχει μέσα

Όχι ότι στόλισε πολύ ο γείτονας, απλά αύριο θα έρθει ο δήμαρχος να πατήσει το κουμπί για τα λαμπάκια.

17 λεπτα τσόντα και τα 16 τη γεωτρυπανιαζει στα τεσσερα, αν ήθελα να βαρεθω εβαζα να δω Βουλή ρεεεεε......

Βλέπω κάτι τύπισσες με φουσκωτά μαλλιά και περιμένω να δω πότε θα πεταχτεί το κουνάβι.

Να μαζευτείτε μια μέρα οι "Δεν θα παραγγείλω, θα τσιμπήσω απ' το δικό σου" με τους "Αχ άσε μου λίγο στο τέλος" και να πάτε να γ@μ#θείτε.

Κοροϊδεύετε αυτούς που τρώνε σε 8 μέτρα τραπέζι ο ένας απ'τη μία κι ο άλλος απ'την άλλη,αλλά είναι ο μόνος τρόπος να μη σου τσιμπάνε τις πατάτες

Ο πρώτος που έφερε το παρκούρ στην Ελλάδα ήταν ο Κουγιας όταν πήδαγε τη μάντρα του Alter

1.50 υψος κοπελιά δεν είσαι σκεύος ηδονής, φορμάκι για cup cake είσαι...

συνελήφθη ο πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας για φοροδιαφυγή..... γατάκια Πορτογάλοι στην Ελλάδα εμείς τους ξαναψηφίζουμε.....

Ο σωστός ο μάστορας με το που ξυπνήσει, βάζει κατευθείαν το μολύβι στ' αυτί

-Μου λείπεις πολύ …
-Κι εσύ μου λείπεις πολύ
-Δεν είναι το ίδιο . Εσύ έχεις και τα β%ζιά σου μαζί !!!

Μ' έδιωξε η κομπλεξικιά απ'το φαρμακείο γιατί της ζήτησα να μου δείξει πως φοριέται η κ@πότα .Εμ,δεν κρατιέται η πελατεία έτσι μάνα μου

Όχι εγώ είμαι δύσκολη, δεν είμαι σαν όλες τις άλλες μας λέει η Μαρία αλλά δεν λέει ότι θα έδινε κ@λο για ένα τοστ.

-Τι βλέπεις;
-Γυναικείο βόλεϋ..
-Και, τι γίνεται;;
-Οι μπλε κ@λάρες κερδίζουν τις κίτρινες κ@λάρες.

Οι φουσκωτοί στα γυμναστήρια είναι σαν τους ιθαγενείς. Τους δίνεις ένα καθρεφτάκι να απασχολούνται και σε αφήνουν ήσυχο.

Επιτέλους και ο Κρούγκμαν …

Στους Νιου Γιορκ Τάιμς της 30ης Νοεμβρίου ο Πολ Κρούγκμαν δημοσίευσε δύο πολύ ενδιαφέροντα κείμενα περί “Κακών Ευρωπαίων” και περί της Άκραίας Περίπτωσης στην Ευρώπη”. Με δυό λόγια, ούτε η Γαλλία, ούτε η Ιταλία, ούτε η Ισπανία, ούτε ακόμη και η κακόμοιρη Ελλάδα, είναι οι “Κακοί Ευρωπαίοι”. Η πηγή του προβλήματος στην Ευρωζώνη, η “Ακραία Περίπτωση”, είναι η Γερμανία.

Για ποιό λόγο;

Διότι ο γερμανικός πληθωρισμός, όπως αυτός προσεγγίζεται με το ονομαστικό μοναδιαίο κόστος εργασίας, ήταν συστηματικά κάτω από τον πληθωρισμό την Γαλλίας και της Ιταλίας, όπως δείχνει και ο πίνακας του Κρούγκμαν:

Όχι μόνο αυτό όμως. Ο γερμανικός πληθωρισμός ήταν και συστηματικά κάτω του στόχου της ΕΚΤ για πληθωρισμό στο 2% ετησίως. Η Γαλλία και η Ιταλία, από την άλλη, πέτυχαν το στόχο με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια. Το αποτέλεσμα της γερμανικής παρασπονδίας (προς τα κάτω) ήταν η συστηματική συσσώρευση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος για τη Γερμανία εντός της Ευρωζώνης, εφόσον δε μπορούσε να υπάρξει υποτίμηση. Άρα εμφανίστηκαν τεράστια γερμανικά πλεονάσματα και εξαγωγή ύφεσης στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτή είναι η πηγή του προβλήματος της ΟΝΕ, όπως ο Κρούγκμαν μας λέει ότι τώρα συνειδητοποίησε.

Πως να αντισταθεί κανείς στον πειρασμό να χαμογελάσει;

Η πρώτη μελέτη του RMF στο Λονδίνο τον Μάρτιο του 2010 έδειχνε ακριβώς ότι η Γερμανία είναι η πηγή του προβλήματος γιατί κρατάει τους ονομαστικούς μισθούς χαμηλά και “φτωχαίνει τους γείτονές της” εντός της Ευρωζώνης. Στη μελέτη που έκανα με τον Χάινερ Φλάσμπεκ το 2013 για λογαριασμό του Ινστιτούτου Ρόζα Λούξεμπουργκ αναπτύξαμε πλήρως το επιχείρημα και καταδείξαμε ότι το πρόβλημα έχει μετατοπιστεί στο κέντρο της Ευρωζώνης, αφού οι μισθοί στην περιφέρεια έχουν συντριβεί.

Ο πίνακας που παραθέτω είναι από τη μελέτη εκείνη και αρχικά αναρτήθηκε στο μπλογκ μου στις 10 Μαρτίου του 2014 με τίτλο “Η γαλλική και ιταλική επιπλοκή της Ευρωζώνης”. Δείχνει παραστατικά το πρόβλημα: η Γερμανία συνεχίζει να κρατάει χαμηλά τους μισθούς – πολύ κάτω του στόχου του 2% της ΕΚΤ – η Ελλάδα και η Ισπανία έχουν συντριβεί (και οι μισθοί τους θα μείνουν χαμηλά μέσα στην Ευρωζώνη), αλλά οι γαλλικοί και ιταλικοί μισθοί δεν έχουν πέσει, αφού παραμένουν κοντά στο στόχο. Το ανταγωνιστικό κενό με την Γερμανία διευρύνεται και οι δύο αυτές οικονομίες πνίγονται μέσα στην Ευρωζώνη.

ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΟ ΜΟΝΑΔΙΑΙΟ ΚΟΣΤΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Ο Κρούγκμαν συνειδητοποιεί φυσικά ότι η επιβολή περαιτέρω λιτότητας στη Γαλλία και την Ιταλία – όπως βλακωδώς επιμένει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – είναι συνταγή απόλυτης καταστροφής που στρέφεται κατά του θύματος και όχι του θύτη. Προτείνει διστακτικά μια επιθετική νομισματική πολιτική που ίσως αυξήσει των πληθωρισμό στη Γερμανία (που; πως; από ποιόν;), αλλά συνειδητοποιεί ότι δεν πρόκειται να το επιτρέψει η Γερμανία. Και παραδίδει τα όπλα μπροστά στην “καταστροφική δύναμη των κακών ιδεών”.

Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά οι “κακές ιδέες” περί λιτότητας, όπως δυστυχώς πολλοί πιστεύουν ακόμη και στην Αριστερά στην χώρα μας. Η ΕΕ αναμφίβολα πάσχει από επιδημία νεοφιλελευθερισμού, αλλά αν το ζήτημα ήταν απλώς οι ιδέες, θα αρκούσε ίσως μια σειρά σεμιναρίων στην κ. Μέρκελ. Ούτε βέβαια φταίει η απουσία “πραγματικής” κεντρικής τράπεζας, ή ενός ενιαίου κράτους στην ΕΕ. Είναι αληθές ότι πρόκειται περί σοβαρών αδυναμιών, αλλά το πρόβλημα της νομισματικής ένωσης είναι βαθύτερο, όπως σωστά ισχυρίζεται τώρα και ο Κρούγκμαν.

Ένα πρόβλημα τέτοιου μεγέθους είναι στη βάση του ταξικό, όπως μας δίδαξε ο Καρλ Μαρξ πριν πολλά χρόνια. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, το γερμανικό εξαγωγικό κεφάλαιο και οι γερμανικές τράπεζες είναι απολύτως κερδισμένοι από την πολιτική μισθών στη Γερμανία. Κρατώντας τους μισθούς χαμηλά έχουν μετατρέψει τη Γερμανία σε μια τεράστια εξαγωγική μηχανή (50% του ΑΕΠ είναι εξαγωγές) που κυριαρχεί στην (ουσιαστικά εγχώρια) αγορά της Ευρωζώνης. Δεδομένου δε ότι η Γερμανία είναι ο κύριος δανειστής στην ΕΕ, η πολιτική ισχύς της είναι πλέον γιγαντιαία.

Δεν υπάρχει το παραμικρό ενδιαφέρον από πλευράς γερμανικού κεφαλαίου για να αλλάξει η κατάσταση. Απεναντίας. Η γερμανική πολιτική μετά το 2010 έχει κάνει την ΟΝΕ ακόμη σκληρότερη. Αντί να πιέζεται σήμερα η Γερμανία, ασκείται πίεση στη Γαλλία και την Ιταλία να ακολουθήσουν μια καταστροφική πολιτική.

Παρ” όλα αυτά, η διαπίστωση που τελικά έκανε και ο Κρούγκμαν έχει την αξία της, τουλάχιστον για τη χώρα μας. Η άτεγκτη στάση της Γερμανίας και της Τρόικα, ο εξευτελισμός της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, δεν είναι αποτέλεσμα ιδεολογικής εμμονής, αλλά πηγάζει από σκληρά συμφέροντα που είναι σύμφυτα με την ΟΝΕ. Δεν πρόκειται η Γερμανία να υποχωρήσει στο θέμα του χρέους και της λιτότητας, όταν γνωρίζει ότι θα πάρει σειρά η υπόλοιπη περιφέρεια και το κέντρο, τινάζοντας στον αέρα ένα σύστημα που ευνοεί τα γερμανικά συμφέροντα.

Δεν υπάρχει όμως λόγος να συζητάμε άλλο για την καταρρέουσα κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Το ζητούμενο είναι να αντιληφθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, έστω και την ύστατη ώρα, ότι το πρόβλημα δεν είναι η περιβόητη κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού, αλλά η ίδια η φύση της ΟΝΕ. Τα προβλήματα που έχουν ταξική ρίζα δυστυχώς δε λύνονται με “σκληρές διαπραγματεύσεις”. Ακόμη και τα άρθρα του Κρούγκμαν δείχνουν ότι έρχεται αναπόφευκτη σύγκρουση που απαιτεί ουσιαστική προετοιμασία.

Από το inprecor

Ζμπούτσαμ!

Ενόψει των εκλογών το παραμύθι ξανάρχισε. Όλο το κυβερνητικό ασκέρι των γελοίων «Παϊσιων» της καταστροφής, όλα τα αλαλάζοντα κύμβαλα της χυδαίας κινδυνολογίας, μας εκβιάζουν με εικόνες «Αποκάλυψης».

Με ανασηκωμένο το φρύδι και με το δάκτυλο προτεταμένο, οι κυβερνώντες και οι μιντιακές πυροβολαρχίες τους απευθύνονται στους ψηφοφόρους. Δηλαδή, στα εκατομμύρια των Ελλήνων που οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι τους άφησαν χωρίς δουλειά, χωρίς μισθό, χωρίς σύνταξη, χωρίς παρόν και μέλλον. Και τι λένε;

«Εάν μας διώξετε, εάν μας καταψηφίσετε, εάν πάψουμε να σας κυβερνάμε, εάν πάψουμε να είμαστε υπουργοί και αφέντες σας, εάν πάψουμε να σας “σώζουμε”, τότε – απειλούν οι κυβερνώντες – οι Αγορές θα “αντιδράσουν”. Τότε η τρόικα θα “εκνευριστεί”. Τότε η Ευρωζώνη θα μας “διώξει”. Τότε ο Γιούνγκερ θα “ενοχληθεί”. Τότε το ΔΝΤ θα “τσαντιστεί”. Τότε οι ντόπιοι και οι ξένοι τραπεζίτες θα “εξοργιστούν”. Τότε οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι εργολάβοι δεν θα… “επενδύσουν”».

Όλα αυτά, λοιπόν, κι αλλά τόσα πολύ χειρότερα και ακατονόμαστα θα μας συμβούν αν πάψουν οι Σαμαροβενιζέλοι να κάθονται στο σβέρκο μας…

Κατόπιν τούτων, επομένως, λαμβάνοντας πολύ σοβαρά υπόψη μας την… φοβέρα ότι οι Αγορές, ο Γιούνγκερ, το ΔΝΤ, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι εργολάβοι, το ΝΑΤΟ, η τρόικα και τα χρηματιστήρια θα «τσαντιστούν», έχουμε μια σκέψη.

Τη σκέψη μας αυτή, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, την προτείνουμε ως σκαρίφημα απάντησης του λαού προς τα κνώδαλα και των Αγορών, και της Κομισιόν, και της ΕΕ, και του ΝΑΤΟ και των ντόπιων, και των ξένων μονοπωλίων.

Τονίζουμε:

Η απάντηση, που προτείνουμε να δοθεί από τον καθένα μας ξεχωριστά και από όλους μαζί, η απάντηση που αρμόζει σε μια προς μια και σε όλες μαζί τις απειλές των εκβιαστών, η απάντηση για το πού τις έχουμε γραμμένες και τις απειλές τους και την καταστροφολογία τους και την τρομοκρατία τους, είναι βαθιά πολιτική. Και απολύτως φιλοσοφημένη – πριν από μας την είχε επιλέξει ο Μοντεσκιέ.

Και είναι αυτή: «Je m’en fous»! (σ.σ: το ζαμανφού επί το ελληνικότερον προφέρεται και έτσι: ζμπούτσαμ!)

Νίκος Μπογιόπουλος

Περί αναρχίας

Αγαπητέ πιτσιρίκο, εδώ και καιρό ακούω περί αναρχίας ακόμη και από ακαδημαϊκά μορφωμένα άτομα. Ας είμαστε ξεκάθαροι με την ορολογία. Άλλο αναρχία, άλλο τρομοκρατία και άλλο μπαχαλάκηδες, όπως άλλο ορθόδοξοι, ευαγγελιστές, προτεστάντες καθολικοί διαμαρτυρόμενοι και αλεβίτες, σιίτες, σουνίτες κλπ.

Η αναρχία είναι μια κατάσταση φυσική. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δε μπορεί παρά να νιώθει άσχημα όταν κάποιος ή κάποιοι προσπαθούν να περιορίσουν τη φυσική για κάθε άνθρωπο τάση να φέρεται φυσικά. 

Η εξουσία είναι κάτι το παρά φύση. Στη φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία.

Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει το δρόμο στους άλλους για να μη χαθούν. Το κριάρι δεν ασκεί εξουσία στο κοπάδι, απλώς ηγείται του κοπαδιού. 

Μια μικρή ή μεγάλη ομάδα ανθρώπων εύκολα δέχεται ως φυσικό ηγέτη αυτόν που αναδεικνύεται φυσικά, μέσα από φυσικές, μη καταναγκαστικές, αυτόματες διαδικασίες.

Οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν δεν το δείχνουν, πάντα δυσφορούν όταν ο ηγέτης έρχεται έτοιμος απέξω ή πέφτει με αλεξίπτωτο από πάνω.

Αναρχία, λοιπόν, είναι η άρνηση κάθε μορφής εξουσίας που δεν είναι φυσική και κοινά αποδεκτή από όλους και όχι μόνον από την πλειοψηφία. Η αναρχία πάει σταθερά κόντρα σε κάθε είδους αρχή, σε κάθε μορφή εξουσίας, θρησκευτική, πολιτική, κομματική.

Ας γνωρίσουμε λοιπόν μερικούς διάσημους αναρχικούς. Ο ένας και κυριότερος ήταν ο Χριστός. Δίδαξε την αγάπη και ότι πρέπει να σταματήσει να υπάρχει καταπίεση των ανθρώπων. Τον σταύρωσαν.

Ένας άλλος επίσης διάσημος αναρχικός ήταν ο Μαχάτμα Γκάντι. Δεν χρησιμοποίησε ποτέ βία και έκανε επανάσταση με το λόγο. Τον δολοφόνησαν.

Το ίδιο και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ήταν εναντίων κάθε μορφής βίας και προάσπιζε τα δικαιώματα των μαύρων. Τον δολοφόνησαν.

Ας εξετάσουμε και μερικούς διάσημους τρομοκράτες.

Σαφώς και όλοι οι επαναστάτες του 1821, σύμφωνα με την λογική των τωρινών πολιτικών, ήταν τρομοκράτες. Ξεσηκώθηκαν στην τρόικα της οθωμανικής αυτοκρατορίας επειδή καταπιεζόταν τα δικαιώματα και τα ιδανικά τους.

Κάποιοι μυθικοί τρομοκράτες ήταν ο Ρομπέν των δασών, ο Ζορό κλπ, όπου είχαν ευγενική καταγωγή και είχαν αποφασίσει να προασπίσουν τα δικαιώματα των φτωχών έναντι των δυναστών.

Συνηθίζουμε μάλιστα να ντύνουμε τα παιδιά μας στις παρελάσεις τσολιαδάκια και στις αποκριές με τούτους τους μυθικούς ήρωες διότι κατά κάποιο τρόπο ταυτίζονται με το καλό.

Όπως και να έχει, στις επόμενες αποκριές καλό είναι να αρχίσουμε να ντύνουμε τα παιδιά μας με σύγχρονους ήρωες εθνοσωτήρες όπως ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Γεωργιάδης και η σύγχρονη αμαζόνα Παπαγγελή διότι όλοι αυτοί είναι, και εκ φυσικού τους, καρναβάλια.

Με εκτίμηση

Δον Κιχώτης

(Αγαπητέ φίλε, η αποβλάκωση των περισσότερων Ελλήνων δεν τους επιτρέπει να διακρίνουν τίποτα. Δεν έχουν ιδέα. Δεν ξέρουν τίποτα. Και δεν θέλουν να μάθουν. Να είστε καλά.)

Του Πιτσιρίκου

Ο Αντώνης του 2010 και ο Σαμαράς του 2014…

«Αντισταθείτε στον φόβο και την απελπισία που προσπαθεί να σπείρει η κυβέρνηση μαζί με τους πάσης φύσεως παπαγάλους και τα εξαπτέρυγά της», ήταν το μήνυμα που έστελνε στους πολίτες ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, το 2010, κατά την ομιλία του σε κομματική συγκέντρωση.

Τέσσερα χρόνια μετά, οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Ο Α. Σαμαράς, εγκλωβισμένος στην αδιέξοδη μνημονιακή πολιτική, κάνει τα πάντα για να κρατηθεί στην εξουσία επιστρατεύοντας όλους τους παπαγάλους και όλα τα εξαπτέρυγα…

Τότε, ο Σαμαράς ήταν αντιμνημονιακός και κατακεραύνωνε τις επιλογές Παπανδρέου, που ισχυριζόταν ότι δεν υπήρχε εναλλακτική λύση, πέρα από το Μνημόνιο και το ΔΝΤ…

Το ερώτημα αυτό, αν υπήρχε τελικά εναλλακτική λύση, μας ταλαιπωρεί 5 χρόνια τώρα. Ο Σαμαράς τότε έλεγε πως υπήρχε και άλλος δρόμος. Μετά, βέβαια, τα… γύρισε και άρχισε να γίνεται φανατικός του Μνημονίου, και να δηλώνει πως ο δρόμος είναι τελικά… μονόδρομος.

Τα ίδια μας λέει και σήμερα, τρομοκρατώντας τον λαό πως άλλη λύση δεν υπάρχει και πως όλοι πρέπει να συμμορφωθούμε και να συνθηκολογήσουμε με τους δανειστές – και μάλιστα άνευ όρων.

Πέντε χρόνια τώρα η Ελλάδα βαδίζει σε αυτό τον μονόδρομο. Πέντε χρόνια τώρα μάς λένε πως η ιδανική λύση για τη χώρα, που θα βγάλει την Ελλάδα από το αδιέξοδο, είναι η λύση των Μνημονίων.

Αλλαγή προς το καλύτερο, οι Έλληνες δεν είδαν. Κάθε άλλο, η χώρα έχει γυρίσει δεκαετίες πίσω.

Για να δούμε, όμως, ορισμένα από τα «κατορθώματά» τους:

- Εκτόξευσαν σε πρωτοφανή επίπεδα το δημόσιο χρέος, παρά τις θυσίες του ελληνικού λαού.
- Η ανεργία έχει εκτιναχθεί, όσο κι αν προσπαθούν με αλχημείες να τη μειώσουν.
- Η κατάσταση στην Υγεία και την Παιδεία είναι δραματική.
- Η πολυπόθητη ανάπτυξη δεν ήρθε ποτέ.
- Οι επενδυτές που υποσχέθηκαν ότι θα έρθουν, μάλλον έχασαν τον δρόμο.
- Η απλήρωτη εργασία έχει γίνει καθεστώς.
- Χιλιάδες λουκέτα στην αγορά και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που στενάζουν από τα χρέη.
- Οι τράπεζες σώθηκαν, αλλά ρευστότητα στην αγορά δεν είδαμε…
- Οι δανειστές ζητούν και νέα μέτρα, και τα Μνημόνια… μεταμφιέζονται σε πιστοληπτική γραμμή στήριξης.
- Κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας έχει απολεστεί και οι δανειστές επεμβαίνουν ωμά στα εσωτερικά της χώρας μας.
- Οι «φιλέλληνες» δανειστές ζητούν ακόμα και παρέμβαση στον Προϋπολογισμό ή ακόμα και να μείνουν στην εξουσία οι «εκλεκτοί» που σκύβουν το κεφάλι στα «θέλω» τους.

Όλα αυτά η κυβέρνηση μάς τα σερβίρει ως «πολιτική και οικονομική σταθερότητα».

Πόσο «κουτόχορτο» να φάει, πια, αυτός ο λαός;

Τα ψέματα τελείωσαν και η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου θα πάρει την απάντηση που της αξίζει…

Ίσως ο Παπούλιας προσφέρει κάτι στον τόπο: Εκλογές

O Κάρολος Παπούλιας, αποχωρεί στα 85 του χρόνια, από το Προεδρικό Μέγαρο, έχοντας εκλεγεί για δύο συνεχείς θητείες. Κατ’ αυτή την έννοια έχει τιμηθεί όσο ελάχιστοι Έλληνες. Το ερώτημα είναι αν και ο ίδιος έχει τιμήσει τους Έλληνες...
 Επί της ουσίας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι μια εθιμοτυπική φιγούρα που θυμίζει αυτό που καταγράφει το Σύνταγμα, πως έχουμε «ρυθμιστή του πολιτεύματος». Αφυδατωμένος από εξουσίες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να έχει τον συμβολισμό που ο ίδιος επιλέγει. Πράγμα που έκανε επιτυχώς ο Κωστής Στεφανόπουλος για παράδειγμα. Μπορεί δηλαδή να αποτελεί για τους πολίτες ένα είδος πολιτικής συνειδητοποίησης και πολιτικού λόγου πάνω από τις κομματικές τοποθετήσεις.

Ο Κάρολος Παπούλιας δεν το έκανε. Προτίμησε την χειρότερη μεταπολεμική περίοδο για την Ελλάδα, να ευθυγραμμιστεί με την πολιτική που ταλαιπωρούσε τη χώρα, χωρίς να υψώσει ανάστημα ή λόγο στην ισοπέδωση που εμφανιζόταν ως ανάγκη. Έθεσε το κύρος του, την πολιτική του ιστορία και το αξίωμά του  στην υπηρεσία της κυβέρνησης και όχι του Πολιτεύματος το οποίο χτυπήθηκε επί των ημερών του. Υπέγραφε αγόγγυστα Προεδρικά Διατάγματα που επέτρεπαν στους κυβερνώντες να αποφεύγουν τις Κοινοβουλευτικές διαδικασίες και να αναιρούν την Δημοκρατία. Ό,τι ήθελε να περάσει η κυβέρνηση αλλά είχε κομματικό ή κοινωνικό κόστος, το περνούσε ο Παπούλιας ως διάταγμα για να την εξυπηρετήσει. Η αναστολή της Δημοκρατίας είχε και συνέχεια. Όταν αυτά τα διατάγματα πήγαιναν για κύρωση στη Βουλή, άλλαζαν και συμπληρώνονταν προς το χειρότερο με διάφορες κοινοβουλευτικές αλχημείες.

Ο Κάρολος Παπούλιας συναίνεσε στο να μετατραπεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από διακοσμητικό στοιχείο σε συνενοχικό. Δεν άνοιξε το στόμα του για να διαμαρτυρηθεί, ούτε για να αφήσει υπονοούμενο πως θα παραιτηθεί και θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές αν δεν σταματήσει να βιάζεται το πολίτευμα. Προτίμησε να επικαλείται τα συναινετικά μοτίβα «ομοψυχίας» και «υπευθυνότητας» που καλλιεργούσε η κυβέρνηση καταπατώντας τους θεσμούς αντί να τους υπερασπιστεί ο ίδιος.

Η μοναδική διαμαρτυρία του Κάρολου Παπούλια, αφορούσε τα επεισόδια στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης όπου θέλησε να θυμίσει πως ήταν αντάρτης στα 16 του χρόνια. Και αυτή όμως η επίκληση της ιστορίας του, γρήγορα έγινε η δήλωση της αναντιστοιχίας του ρόλου που έλεγε πως είχε με αυτόν που τελικώς έπαιζε ως Πρόεδρος.

Ο Κάρολος Παπούλιας όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης δεν μπορούσε να πάρει πολιτικές αποφάσεις, αλλά μπορούσε να αποτρέψει πολιτικές αποφάσεις και τον ευτελισμό της Δημοκρατίας. Δεν το έκανε. Μετεξελίχθηκε με τα χρόνια από επαγγελματίας βουλευτής σε επαγγελματία Υπουργό για να καταλήξει επαγγελματίας Πρόεδρος. Αποδείχθηκε ένας επαγγελματίας του πολιτικού συστήματος που ως επαγγελματίας αισθάνθηκε την ανάγκη να το προστατεύει. Του πολιτικού συστήματος και όχι του πολιτεύματος. Με αυτή την έννοια, η μεγάλη του προσφορά είναι πως καταδεικνύοντας πως ο θεσμός που υπηρέτησε δεν είναι σημαντικότερος από τη Δημοκρατία που δεν υπηρέτησε, δηλώνει στους πολίτες πως η διέξοδος είναι οι εκλογές. Για να λειτουργήσει η Δημοκρατία και όχι τα υποκατάστατά της.

Από το blog καφενείο

Γιατί οι γυναίκες γουστάρουν τους καραφλούς ?

Η πλειοψηφία των αντρών τείνει να αισθάνεται άσχημα για το θέμα «φαλάκρα». Και, ως ένα σημείο, αυτό έχει και μια λογική. Γιατί κάποιοι να έχουν μαλλιά και άλλοι να δυσκολεύονται να βρουν τρίχες; Συν των άλλων υπάρχει και το αιώνιο θέμα των γυναικών.

Το στερεότυπο που λέει ότι οι «μαλλιαροί» έχουν περισσότερες πιθανότητες από έναν καραφλό. Μπούρδες. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οι γυναίκες γουστάρουν τους καραφλούς.

- Τους θεωρούν «απόλυτα αρσενικά». Στο μυαλό των γυναικών, οι καραφλοί άντρες έχουν τις ίδια επίδραση με όσους αφήνουν μούσι: δεν θυμίζουν «παιδάκια».

- Διαθέτουν μια μυστική γοητεία λόγω του παρουσιαστικού τους. Ακόμη και αν είναι fit, έχουν τo χάρισμα να τραβούν τα γυναικεία βλέμματα.

- Δεν είναι καθόλου μετροσέξουαλ. Οι συγκεκριμένοι δεν θα «δανειστούν» ποτέ από το μπάνιο της το οποιοδήποτε προϊόν που βάζει στα μαλλιά της. Και σε γενικές γραμμές, ενδιαφέρονται πολύ λιγότερο για την εμφάνιση τους.

- Δεν κουρεύονται ποτέ άθλια. Το μόνο που χρειάζονται, είναι μια κουρευτική μηχανή.

- Έχουν πάντα στο μυαλό τους τον Jason Statham. Και κανείς δεν τα βάζει με τον Jason Statham. Έγινε;

- Στο μυαλό τους, ένας άντρας με καράφλα είναι και νοητικά πιο ώριμος από τους υπόλοιπους. Είπαμε, στο δικό τους μυαλό.

- Είναι οι μόνοι που φοράνε καπέλα. Ακούγεται βαρετό για σένα, αλλά για τις γυναίκες είναι ένας νέος τομέας για εναλλακτικά δώρα.

- Γιατί μοιάζουν με αθλητές Μεικτών Πολεμικών Τεχνών - Mixed Martial Arts (Μ.Μ.Α.). Και το πρότυπο του άντρα-σωματοφύλακα, δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό των γυναικών.

- Επειδή απλά, είναι πιο «ψαρωτικοί» στην εμφάνιση.

- Ακολουθούν μια συγκεκριμένη ρουτίνα στην αποτρίχωση. Από το να ξυρίζουν το «σκάλπ», μέχρι να περιποιούνται ή να κόβουν τα γένια. Στη γλώσσα των γυναικών, αυτό λέγεται «κατανόηση».

- Ένας άντρας που νιώθει καλά με το καραφλό του κεφάλι, είναι γεμάτος αυτοπεποίθηση. Και για τις γυναίκες, η αυτοπεποίθηση είναι ό,τι πιο σέξι υπάρχει πάνω σε έναν άντρα.