Η Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Έλληνα

«Κι όποιοι αμφιβάλλουν για την αγάπη του υπογράφοντος για την πατρίδα του, πρώτον να παν να πνιγούν και δεύτερον, αφού πνιγούν, να έρθουν ως ψυχές ελληνικές και ορθόδοξες στην κόλαση όπου θα βρίσκομαι, για να μου πουν τα νέα για τη χαμένη πατρίδα.»
Βασίλης Ραφαηλίδης

Όσοι άνθρωποι και λαοί δεν έχουν παρόν πασχίζουν να εφεύρουν ένα ένδοξο παρελθόν -ή έναν καταχθόνιο εχθρό.

Δεν χρειάζεται να πάτε μακριά για να το διαπιστώσετε. Αρκεί να δείτε πως σκέφτεται η πλειονότητα των Γραικών, των Ρωμιών, των Νεοελλήνων.

Η σύγχρονη Ελλάδα δεν είναι παρά ένα τραγελαφικό μόρφωμα, το οποίο από συστάσεως χορεύει τσιφτετέλι στην Αγορά της Ευρώπης, για να βγάλει πενταροδεκάρες.

Αναζητά φιλλέληνες-προστάτες, χρίζει ηγέτες ανθρώπους ανέντιμους και άχρηστους (εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω), φιλάει τις κατουρημένες ποδιές των ιεραρχών και οδηγεί τα παιδιά της στο μαρασμό ή στη μετανάστευση.

Αδιαφορεί για τις τέχνες και την επιστήμη και μόλις κάποιος τολμήσει να της θυμίσει ότι λαός χωρίς ζωντανό πολιτισμό είναι εξ ορισμού νεκρός, διαρρηγνύει τα ιμάτια της και κραυγάζει για το μεγαλείο των “αρχαίων ημών προγόνων”.

Όσο πιο μίζερος και νανοκέφαλος είναι ένας Νεοέλληνας, τόσο πιο δυνατά θα κραυγάζει ότι στις φλέβες του κυλάει το αίμα του Περικλή και του Πλάτωνα.

Και χωρίς καθόλου να ντρέπεται για την τραγική υποστάθμη του ορίζεται ως απευθείας απόγονος κάποιων ανθρώπων που πράγματι έκαναν έναν σκεδαστικό άλμα, οδηγώντας την ανθρωπότητα ολόκληρη ένα βήμα παραπέρα από το μύθο.

Οι αρχαίοι Έλληνες επινόησαν τον Λόγο.

Οι άνθρωποι που ζουν αυτή τη στιγμή στον Ελλαδικό χώρο επινόησαν τους προγόνους τους.

Αν δούμε, έστω και αποσπασματικά, πόσα φύλα και φυλές, πόσοι λαοί και έθνη και αυτοκρατορίες, πέρασαν από αυτόν τον τόπο, καταλαβαίνουμε ότι εκείνοι που μιλούν για την “καθαρότητα των Ελλήνων”, είναι όχι απλά ηλίθιοι και αδαείς, αλλά παρανοϊκοί.

-Αν δεν είστε κι εσείς ηλίθιοι (το οποίο σίγουρα απεύχομαι για τους αναγνώστες του Γελωτοποιού), μπορείτε να με ακολουθήσετε σε μια γρήγορη ιστορική αναδρομή στον αρχαίο αυτό τόπο.

Κρατηθείτε γερά και φορέστε τις ζώνες παρθενίας σας, γιατί είναι πολλοί αυτοί που θα προσπαθήσουν να μολύνουν το ελληνικό σας αίμα.

~~{}~~

Κάποτε, λοιπόν, πολύ πριν υπάρξει η λέξη Έλληνας, ζούσαν στο μέρος που ονομάζουμε Ελλάδα, φυλές πολλές, άλλες πολεμοχαρείς κι άλλες εξόχως ειρηνικές και καλλιτεχνικές.

Αυτοί ήταν οι Προέλληνες, όπως τους αποκαλούμε για να τους ξεχωρίζουμε από τους Ινδοευρωπαίους που κατέβηκαν από το βορρά σαρώνοντας τα πάντα.

Οι πιο γνωστές ανάμεσα τους ήταν οι Πελασγοί, οι Λέλεγες και οι Κάρες (κάποιοι λένε ότι υπήρχαν ήδη και οι Θράκες).

Οι Νεοέλληνες θέλουν τους Πελασγούς αποκλειστικά δικούς τους προγόνους. Όμως το ίδιο θέλουν και οι Σλάβοι, οι Αλβανοί, οι Ιταλοί και οι Ισπανοί, οι Σημίτες, οι Άραβες, ακόμα και οι Βερβερίνοι.

Οι Πελασγοί ήταν προϊστορικοί κάτοικοι ολόκληρης της Μεσογείου. Όμως στον Ελλαδικό χώρο παρουσίασαν τη μεγαλύτερη ακμή τους.

Ο Μινωικός πολιτισμός και τα παραρτήματα του στο Αιγαίο, ήταν αποφάνσεις της Πελασγικής καλλιτεχνικής φύσης.

Ο ιστορικός Θουκυδίδης (πολύ πιο έγκυρος από τον Ηρόδοτο που έμπλεκε το μύθο με την ιστορία), μας λέει ότι η πελασγική γλώσσα δεν είχε καμία σχέση με την ελληνική, όπως και ταέθιμα τους.

Στη διάρκεια του Πελλοπονησιακού πολέμου επιζούσαν ακόμα παλαιοί Πελασγοί στην ορεινή Ευρυτανία, στη Χαλκιδική, και στη Αρκαδία.

Ακόμα και σήμερα σώζονται πολλά πελασγικά τοπωνύμια, διόλου ινδοευρωπαϊκά, όπως Όλυμπος, Λάρισσα, Άργος, καθώς και τα ονόματα των περισσότερων νησιών του Αιγαίου.

Πελασγικά τοπωνύμια υπάρχουν και στην αλβανική γλώσσα. (Παρεμπιπτόντως, οι Αλβανοί, για να καλύψουν τα κενά τους, συχνά αυτοαναγορεύονται απόγονοι των Ιλλυριών, ενός άλλου αρχαίου λαού).

Το παράξενο είναι ότι δεν υπάρχουν Πελασγικά ίχνη στη βορειότερη Ευρώπη. Οι Πελασγοί ήταν καθαρά μεσογειακός λαός και αυτό ίσως να σημαίνει ότι έχουν σχέση με τους αρχαίους Αιγυπτίους, τους Φοίνικες, τους Σημίτες και τους Λιβύους.

Οι Πελασγοί ήρθαν από την Αφρική;

Καθόλου παράδοξη υπόθεση. Άλλωστε είναι βέβαιο ότι η κοιτίδα της ανθρωπότητας ήταν η αφρικανική ήπειρος (και όχι ο Σείριος ή ο Παράδεισος.)

Οι αρχαίοι αποκαλούσαν Δαναούς τους κατοίκους του Άργους, για να τους ξεχωρίζουν και από τους γνήσιους Αχαιούς της Αχαϊας και από τους γνήσιους Πελασγούς της Αρκαδίας. Έτσι οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι οι Δαναοί δεν ήταν παρά το κράμα Πελασγών και Αχαιών -των ινδοευρωπαίων που ήρθαν μια-δυο χιλιετίες αργότερα.

(Στη μυθολογία ο Δαναός ήταν γιός του βασιλιά της Αιγύπτου και βασιλιάς της Λιβύης! Φεύγοντας από τη Βόρεια Αφρική βρέθηκε στο Άργος! 

                                                  ~~{}~~

Και μετά ήρθαν οι βάρβαροι…

Βάρβαροι δεν ήταν άλλοι από τα τέσσερα φύλα των Ινδοευρωπαίων που κατέβηκαν από τον Βορρά: Ίωνες, Αχαιοί, Αιολείς και (last but most barbarians) οι Δωριείς.

Ακόμα (και ίσως ποτέ) δεν γνωρίζουμε επακριβώς από που ξεκίνησαν οι Ινδοευρωπαίοι.

Μια γλωσσολογική ένδειξη είναι η λιθουανική γλώσσα, η οποία είναι η παλαιότερη -και πιο πρωτόγονη- ινδοευρωπαϊκή γλώσσα. Μάλλον η εστία του ιαπετικού πολιτισμού ήταν κάπου εκεί ψηλά.

Οι Αχαιοί δεν κουβαλούσαν μαζί τους κανέναν πολιτισμό. Εγκαταστάθηκαν αρχικά στη Φθιώτιδα, στην ανατολική Στερεά Ελλάδα (πλην την Αττικής), και κυρίως στην Πελοπόννησο. Από εκεί διεκπεραιώνονται (γύρω στο 1400 π.Χ.) στην Κρήτη, τη Ρόδο και τα Μικρασιάτικα παράλια.

Αναμιχτήκαν με τους ιθαγενείς Πελασγούς και υιοθέτησαν τον πολιτισμό τους και τους θεούς τους (οι Ολύμπιοι Θεοί είναι Πελασγική επινόηση).

Παρότι βάρβαροι ήταν πολύ ευγενικοί, σε αντίθεση με τους Δωριείς, που ήρθαν μια χιλιετία μετά και τα έκαναν όλα Γης Μαδιάμ.

Πριν από αυτούς όμως, πρώτοι ινδοευρωπαίοι, ήταν οι Ίωνες.

Αυτοί αρχικά εγκαταστάθηκαν στην Πελοπόννησο, στην Αττική και την Εύβοια, καθώς και σε όλα τα νησιά του Αιγαίου. Έπειτα πέρασαν στη Μικρά Ασία, όπου διασταυρώθηκαν με άλλους ινδοευρωπαίους, του Χετταίους ή Χιττίτες.

Στην Ιωνία ξεκίνησε το θαύμα που αποκαλούμε αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, καθώς και στην Ιωνική Αττική.

(Και μια προσωπική μαρτυρία: Τρεις χιλιάδες χρόνια μετά, ο υποφαινόμενος βρέθηκε στην Αίγυπτο. Εκεί, οι απλοί άνθρωποι στο δρόμο, δεν με αποκαλούσαν Έλληνα ή Γραικό (Grec), αλλά Γιουνάνι, κατά το Ίωνας.)

Οι Αιολείς δεν τα πήγαιναν πολύ καλά με τον υψηλό στοχασμό -σε αντίθεση με τους ναυτικούς Ίωνες. Αλλά ήταν βολικοί. Εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλία, στα νησιά του Βορείου Αιγαίου και στη Μικρά Ασία -όπου χωρούσαν.

Τότε, γύρω στα 1.100 π.Χ. έγινε η περίφημη “Κάθοδος των Δωριέων”. Ποιος είδε τον βάρβαρο και δεν τον φοβήθηκε;

Το πρώτο πράγμα που έκαναν, σαν έφτασαν στην Πελοπόννησο, ήταν να καταστρέψουν τον Μυκηναϊκό πολιτισμό (που είχαν φτιάξει οι Πελασγοί με τους Αχαιούς).

Αφού άρπαξαν ό,τι μπορούσαν ίδρυσαν την πιο γνωστή δωρική πόλη, τη Σπάρτη, η οποία δεν παρήγαγε πολιτισμό, αλλά τουλάχιστον έβγαλε πολεμιστές και νομοθέτες.

Ένα άλλο μέρος των Δωριέων κατέβηκε μέχρι την Κρήτη και εγκαταστήθηκε εκεί, αφού κατέστρεψε ό,τι είχε απομείνει από τον Μινωικό πολιτισμό.

Αλλά ο κύριος κορμός τους έμεινε στη Μακεδονία, ιδρύοντας το κραταιό δωρικό βασίλειο τωνΜακεδόνων.

Όλοι αυτοί, μαζί με τους Θράκες που παρείχαν το Διονυσιακό στοιχείο, ονομάστηκαν χάρη στα Ομηρικά Έπη, Έλληνες, οι αρχαίοι Έλληνες, οι οποίοι καμία σχέση δεν έχουν με τα ανθρωπάκια που κραδαίνουν γαλανόλευκες σημαίες και σταυρούς ενός θεού εβραϊκής καταγωγής.

Ίσως να σκεφτείτε ότι δεν λέω τίποτα διαφορετικό από τους νανοκέφαλους της “ελληνικής καθαρότητας”. Περιμένετε, νωρίς είναι ακόμα, έχει πολλούς βαρβάρους να βάλουνε το σπέρμα τους ακόμα. Και πρώτους τους Γαλάτες.

Οι Γαλάτες ήταν Κέλτες.

Ινδοευρωπαίοι και αυτοί που έφτασαν από την Ιρλανδία μέχρι την Άγκυρα.

Πρώτη φορά οι Φωκαείς τους συναντούν στην αποικία της Μασσαλίας, γύρω στα 600 π.Χ. Οι Γαλάτες, παρότι βάρβαροι, εξελληνίζονται πολύ γρήγορα, τουλάχιστον εκείνο το κομμάτι τους.

Αλλά το 395 π.Χ. γίνεται βασιλιάς των Γαλατών ο τρομερός Βρένος και πέντε χρόνια μετά κατακτά τη Ρώμη. Εκείνος ήταν που είπε το γνωστό “Ουαί τοις ηττημένοις” (vae victis!)

Ένας άλλος βασιλιάς των Γαλατών, με το ίδιο όνομα, Βρένος,  και 200.000 στρατό έφτασε μέχρι τους Δελφούς, το 279 π.Χ.

Και ελπίζω να καταλαβαίνετε ότι πόλεμος εκείνους τους καιρούς δεν σήμαινε βομβαρδίζω αφ” υψηλού και μετά φεύγω. Απ” όπου περνούσαν τα στρατεύματα έσπερναν τον τρόμο -και παιδιά.Σίγουρα το 278 π.Χ. Θα γεννήθηκαν πολλά κοκκινομάλλικα παιδιά στην Ελλάδα.

Ο Βρένος σκοτώθηκε στους Δελφούς και τα στρατεύματα του, χωρίς αρχηγό πλέον, πέρασαν από τη Θράκη στη Μικρά Ασία. Εκεί, στην περιοχή όπου βρίσκεται η Άγκυρα σήμερα, δημιούργησαν ένα κράτος που ονόμασαν Γαλατία.

Και σημειώστε πως η “Προς Γαλάτες Επιστολή” του Παύλου, απευθυνόταν σε αυτούς ακριβώς τους Γαλάτες, και όχι προς το Γαλατικό χωριό του Αστερίξ.

Την ίδια εποχή ήταν σπουδαίοι πολεμιστές και οι Ιλλυριοί, ινδοευρωπαίοι κι αυτοί, των οποίων η βάση ήταν τα παράλια της Αδριατικής.

Πρώτοι οι Μακεδόνες γνώρισαν την πολεμική δεινότητα των Ιλλυριών, όταν το 385 π.Χ. Ο βασιλιάς τους, Βαρδύλης, νίκησε τον Μακεδόνα Αμύντα Β” και τον υποχρέωσε να πληρώνει φόρο υποτέλειας.

Όταν ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος τους κατατρόπωσαν οι Ιλλυριοί το έριξαν στην πειρατεία και τις επιδρομές, μέχρι που ανακάλυψαν ότι θα κέρδιζαν περισσότερα ως μισθοφόροι των Ρωμαίων.

Με το όχημα των Ρωμαίων οι Ιλλυριοί (διόλου Έλληνες), περιδιαβήκαν τον Ελλαδικό χώρο και γεννοβόλησαν όσο άντεχαν τα νεφρά τους.

Αλλά αυτοί δεν ήταν τίποτα σε σχέση με τους Γότθους του Αλάριχου (Ούλριχ), τους Βάνδαλους, τους Αλανούς, τους Ούννους του Αττίλα, τους Άβαρους, τους Σλάβους, τους Μογγόλους και τους άλλους επιδρομείς, κατακτητές και αποίκους που μόλυναν το “καθαρό αίμα” των Ελλήνων τα επόμενα χρόνια.

Αλλά επειδή μπορεί να χορτάσατε σπέρμα και αίμα θα συνεχίσω αύριο με τους υπόλοιπους βαρβάρους που πέρασαν από το χωριό σας.

Και λίγο “εθνολογικό homework”:

Αύριο που θα βγείτε έξω παρατηρήστε τα πρόσωπα των Ελλήνων που σας περιβάλλουν. Κοιτάχτε πόσο διαφορετικές μύτες έχουν, πόσο διαφορετικά είναι τα μαλλιά τους, τα μάτια τους, πως το χρώμα της επιδερμίδας έχει όλους τους τόνους του γκρίζου.

Ποιος απ” όλους αυτούς κουβαλάει τα γονίδια του Περικλέους;

(Περισσότερα για τους βάρβαρους προγόνους των Ευρωπαίων και των Ελλήνων θα βρείτε στο βιβλίο του αείμνηστου Βασίλη Ραφαηλίδη : «(Μυθ) ιστορία των βάρβαρων προγόνων των σημερινών Ευρωπαίων»

Από τον Γελωτοποιο

Γερμανοί, ιδού ο στρατός σας

Τα θέλει τελικά η τροφαντή γλουτιαία χώρα του σαρκίου μας. Αυτό είναι το τελικό συμπέρασμα του ευρωβαρόμετρου με τα αποτελέσματα τα οποία ανακοίνωσε η Κομισιόν που μάς λένε ότι το 62% των Ελλήνων θέλει να μείνει η χώρα στην ευρωζώνη και στην δικτατορία του ευρώ. 

Μπορεί οι πατριώτες Ελληνάρες να μπέρδεψαν την ευρωζώνη με τις ζώνες του καράτε που μπορούν να τις αγοράσουν σε ένα γυμναστήριο ή με την ζώνη αγνότητας που έχουν φορεμένη στο μυαλό τους άπαντες για να μην εισχωρήσει καμιά κακιά ιδέα εναντίον των αδελφών και συμμάχων τους Γερμανών. 

Όμως εδώ δεν πρόκειται για καλαμπουράκι μιας παρέας γνήσιων απογόνων του Σωκράτη πίνοντας ουζάκια, αλλά για την ύπαρξη και το μέλλον μιας χώρας και των ανθρώπων της.

Την ίδια μέρα που η Κομισιόν έχει στα χέρια της τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι δημοκρατικά οι Έλληνες θέλουν ευρώ και διαχείριση από την ευρωζώνη, η προπαγανδιστική εφημερίδα της Μέρκελ Die Wille προτείνει, ως καλός “λαγός”, την πλήρη κηδεμονία της Ελλάδας από την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λέμε ηγεσία γιατί δεν παίζει ρόλο ποιοι είναι οι ευρωβουλευτές αλλά ποιοι είναι αυτοί που ηγούνται του άρματος, δηλαδή οι Γερμανοί.

Η Die Wille ως επιχείρημα για την πλήρη κηδεμονία της Ελλάδας από την ΕΕ έχει ότι η χώρα καταρχάς είναι χρεοκοπημένη και όχι υπό τον φόβο της χρεοκοπίας, αλλά και ότι τα χρήματα που δόθηκαν για την σωτηρία της από τους δανειστές δεν πήγαν πουθενά αλλού παρά μόνο για ρουσφέτια.

Το ρουσφέτι για τον Γερμανό δεν είναι μόνο η λαμογιά που γίνεται μεταξύ εξουσίας και αόρατων προσώπων. Το ρουσφέτι για τον Γερμανό είναι όταν το Κράτος έχει χρεοκοπήσει και αυτοί σου δανείζουν για να πληρώνεις τους υπαλλήλους αυτού του Κράτους. Μία επιχείρηση που δεν έχει λόγο ύπαρξης και που με δανεικά συνεχίζει να πληρώνει μισθούς φοροεισπρακτόρων για να έχει η γερμανική ομοσπονδιακή τράπεζα 2,5 δις ευρώ κέρδος ετησίως.

Ρουσφέτι για την ευρωπαϊκή μοντέρνα φιλοσοφία είναι όταν δίνεις λεφτά χωρίς να υπάρχει έργο παρά μόνο για να κρατάς το πόπολο σε ύπνωση. Γι' αυτό η Γερμανία μέσω της Die Wille στο λέει ξεκάθαρα: Το μαγαζί πτώχευσε και τώρα εμείς πρέπει να κάνουμε κουμάντο ανοιχτά και όχι πίσω από την κουρτίνα που ήταν μέχρι σήμερα η διαχείριση και διακυβέρνηση.

Παρόλα αυτά όμως το 62% των Ελλήνων γουστάρει διακυβέρνηση γερμανική με τον φερετζέ της ΕΕ. Δέκα (10) μονάδες παραπάνω από τους ίδιους τους Ευρωπαίους που σε απόλυτα ποσοστά μόνο το 52% θέλουν ευρώ και ευρωζώνη. Αντίθετα το 38% των Ελλήνων ξέρει πολύ καλά τι του γίνεται όχι γιατί είναι το ευφυές κομμάτι του λαού αλλά γιατί έμαθε από την προσωπική του εμπειρία, ότι όταν μια επιχείρηση πτωχεύει, το πρώτο που κόβεται είναι οι πολυτέλειες και οι θέσεις εργασίας. Πράγμα που δεν συνέβη στην “επιχείρηση” κράτος- Ελλάδα.

Φθάσαμε εδώ γιατί όλες οι δημοκρατικά ψηφισμένες κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών ήταν υπάλληλοι αφεντικών που έβλεπαν την Ελλάδα όχι ως χώρα αλλά ως Κράτος- επιχείρηση. Οι πρωθυπουργοί δεν είχαν τον ρόλο του ηγέτη αλλά τον ρόλο αυτού που θα μανατζάρει το μαγαζάκι που έστησαν στο άκρο της Ευρώπης Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί και όλος ο συρφετός. Κανείς ποτέ δεν ήταν άξιος για τίποτε περισσότερο από το να εκτελεί εντολές “φιλελληνικές” και να γεμίζει το μαγαζάκι από νηστικούς που με ένα κομμάτι ψωμί θα έδιναν τις υπηρεσίες τους ως υπάλληλοι και όχι ως λειτουργοί.

Τα ψέμματα τελειώνουν, το μαγαζάκι Κράτος- Ελλάδα φθάνει στο τέλος του και ο διαχειριστής με την δήθεν ελληνική ταυτότητα (λέγε με Σαμαρά, Βενιζέλο, Παπανδρέου κλπ) θα καθίσει στον πάγκο για να πάρει την μπάλα αυτός που χρόνια καθόριζε πώς θα παιχτεί.

Για τον ίδιο λόγο ακόμα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης της χώρας για ένα πράγμα δεν μιλάνε: Την έξοδο από την ευρωζώνη. Δεν θα υπήρχαν ούτε ως ιδέα αντιπολίτευσης αν είχαν στο μυαλό τους ότι πρώτα σώζουμε την Ελλάδα και μετά τον γείτονα.

Βέβαια, τα αποτελέσματα έχουν και ένα αισιόδοξο μήνυμα. Το 99% των Ελλήνων που μέχρι πριν την “κρίση” έδινε δημοφιλίες σε υπηρέτες τύπου Στεφανόπουλου και Παπούλια, κατέβηκε στο 62% αποδεχόμενο την κατοχή της χώρας. Για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες ένα 38% των Ελλήνων ξέρει τι γίνεται, γιατί γίνεται και από ποιον γίνεται. Είναι το ποσοστό που συγκλίνει με τα ποσοστά που βγαίνουν ανά καιρούς σε δημοσκοπήσεις το οποίο χαλάει την σούπα τόσο των κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων, όσο και των “φιλελλήνων” Ευρωπαίων.

Στην περίοδο που διανύουμε το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας της Κομισιόν μάς δείχνει ξεκάθαρα ότι το 62% των κατοίκων της Ελλάδας θέλουν μαγαζί που δανείζεται ενώ το 38% βιώνοντας την αλήθεια ζητά πίσω την Πατρίδα του. Γι' αυτό οι δήθεν δημοκρατίες στηρίζονται στην ποσότητα και όχι στην ποιότητα των πολιτών τους.

Του Γιάννη Λαζάρου

Καθρεφτάκια για ιθαγενείς...... Ελληνες

   

 ''Βοήθημα'' διακοσίων ευρώ, για το Πάσχα, (και τις εκλογές που έρχονται), έταξε η κυβέρνηση ότι θα δοθεί σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες!

     Με εντολή Ψευταρά λοιπόν, θα δοθεί σε κάθε ιθαγενή ένστολο, σωμάτων ασφαλείας και συνταξιούχο, βοήθημα 200 καθρεφτάκια και χάντρες,
     ..ελπίζοντας ότι το ''βοήθημα'' αυτό θα βοηθήσει την κυβέρνηση αγυρτών να κοροϊδέψει τους συγκεκριμένους ιθαγενείς, και να τους πάρει την ψήφο-χρυσάφι στις εκλογές που έρχονται.

     Δηλαδή,
     ..Η ΑΠΑΤΗ,  Η ΑΓΥΡΤΕΙΑ,  Η ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ!
     Δηλαδή, 
     ..πρώτα σας κόβουμε μισθούς και συντάξεις, βάζουμε φόρους υπέρβαρους, σας αφήνουμε να ξυλιάσετε τον χειμώνα, σας κατάσχουμε σπίτια, μαγαζιά κι επιχειρήσεις..
     ..και μετά σας πετάμε στα μούτρα 200 φτυσιές, νάχετε να γλύφετε, να μας ευγνωμονείτε, και να μας ξαναψηφίσετε!

     Κυβέρνηση αγυρτών!
     Κι είναι οι ίδιοι αγύρτες, των οποίων οι προηγούμενες κυβερνήσεις των παρατάξεών τους έφεραν την χώρα στην χρεοκωπία.
     Αλλά δεν τιμωρήθηκε κανείς απ' αυτούς! Δεν δικάστηκε κανείς τους,
     ..παρά κυβερνούν ακόμα,
     ..γιατί ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ!  ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ!!
     Ψεύδονται και καμαρώνουν!
     Κοροϊδεύουν και επαίρονται!
     Κλ@νουν και κορδόνωνται!

     Γιατί ξέρουν ότι υπάρχουν ακόμα ιθαγενείς που αλλάζουν καθρεφτάκια με χρυσάφι.
     Αλλά προπαντός, γιατί ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ!

     Η οποία ψευδαίσθηση όμως, όπως όλες οι ψευδαισθήσεις, κάποτε (σύντομα) θα διαλυθεί..
     Και τότε, ούτε η υπέρβαρη αγυρτεία τους,
     ..ούτε το υπερχειλίζον θράσος τους,
     ..ούτε οι πιθηκάνθρωποι των καναλιών,
     ..θα είναι ικανά να σταθούν εμπόδιο στην παραδειγματική τιμωρία τους!..

     Και τότε, θα ''στήσουμε'' μία Μ.Κ.Ο. για την ''Βοήθεια στους Ισόβια Φυλακισμένους'', που θα την χρηματοδοτούμε απ' την τσέπη μας, για το κέφι μας,
     ..για να 'ρχόμαστε να σας βλέπουμε μέσα απ' τα κάγκελα,  και να σας πετάμε καθρεφτάκια!

     Εσείς να βλέπετε τα χάλια σας..
     Κι εμείς να ''κάνουμε Πάσχα''!..
    
Από το blog mandatoforos 

Οι ουκρανοί νεοναζί και η ακροδεξιά στις συγκρούσεις του Κιέβου

Από την πρώτη στιγμή που άρχισαν οι διαδηλώσεις εναντίον του Γιανουκόβιτς, ένα καινούργιο πολιτικό ρεύμα εκτοξεύθηκε στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας: ο λεγόμενος «Δεξιός Τομέας» (PravySektor). Ντυμένοι με στολές παραλλαγής, κρατώντας λοστούς και ρόπαλα, τα μέλη του πρωτοστάτησαν στην κατάληψη του δημαρχείου του Κιέβου, στις επιθέσεις με μολότοφ εναντίον αστυνομικών και στις εφόδους εναντίον κρατικών και κομματικών κτιρίων. Η γέννηση του εν λόγω ρεύματος, μόλις τον περασμένο Νοέμβριο, παραμένει ανεξιχνίαστο αίνιγμα. Οι φερόμενοι ως ηγέτες του ήταν μέχρι πρότινος παγκοσμίως άγνωστοι, όπως άγνωστοι παραμένουν οι χρηματοδότες του.

Σύμφωνα με τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης, οι «ακτιβιστές» του στρατολογήθηκαν κυρίως από λούμπεν στοιχεία και φανατικούς των γηπέδων, ενώ στις γραμμές του ενσωματώθηκαν προϋπάρχουσες ακροδεξιές ομάδες, όπως η «Τρίαινα» και οι «Ουκρανοί Πατριώτες».Οπως προκύπτει από το επίσημο μανιφέστο του «Δεξιού Τομέα», στόχος του δεν είναι η ένταξη της Ουκρανίας στην Ε.Ε., την οποία χαρακτηρίζει «καταπιεστή των εθνών», αλλά «η καταστροφή του σκελετού του κράτους» και «η αυστηρή τιμωρία των προδοτών και όσων εμποδίζουν την επαναστατική ενέργεια των μαζών».

Ηδη, στις 7 Φεβρουαρίου, ο φερόμενος ως ηγέτης του «Δεξιού Τομέα», Ντιμίτρο Γιάρος, με συνέντευξή του στο αμερικανικό περιοδικό ΤΙΜΕ, δήλωσε ανοιχτά και ξάστερα ότι το κίνημά του προετοιμάζεται για ένοπλη εξέγερση και έχει ήδη συγκεντρώσει αρκετά αποθέματα όπλων για τον σκοπό αυτό.

Προχθές το πρωί, ήταν ο «Δεξιός Τομέας» που πρωτοστάτησε στις βίαιες επιθέσεις εναντίον αστυνομικών –10 από τους οποίους έχασαν τη ζωή τους– και καλούσε μέσω Διαδικτύου τους οπαδούς του να κατέβουν με τα όπλα στο κέντρο του Κιέβου.
Αν ο «Δεξιός Τομέας» είναι ο ένοπλος βραχίονας της Ακροδεξιάς, το κόμμα «Ελευθερία», του Ολέγκ Τιαγκνιμπόκ, είναι ο κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος. Κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Κίεβο, ο Αμερικανός γερουσιαστής Τζον Μακέιν «υιοθέτησε» πολιτικά τον Τιαγκνιμπόκ, όπως και τους άλλους δύο πολιτικούς από την ηγετική τρόικα της αντιπολίτευσης (Βιτάλι Κλίτσκο και Αρσένι Γιατσένιουκ), ως δημοκράτες που μάχονται για τις ευρωπαϊκές αξίες εναντίον ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Παρέλειψε, ωστόσο, να σημειώσει ότι το κόμμα του Τιαγκνιμπόκ λεγόταν μέχρι πρόσφατα… Εθνικοσοσιαλιστικό, είχε σήμα μια παραλλαγή της σβάστικας και ανήμερα την Πρωτοχρονιά οργάνωσε λαμπαδηφορία ναζιστικής έμπνευσης προς τιμήν του Στέπαν Μπαντέρα: του διαβόητου ηγέτη του Εξεγερμένου Ουκρανικού Στρατού, που κήρυξε την ανεξαρτησία της δυτικής Ουκρανίας το 1941, κατά την επέλαση των ναζί εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης.

Στη μαύρη λίστα

Ας σημειωθεί ότι το διεθνές Κέντρο Βίζενταλ για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού κατέταξε το κόμμα «Ελευθερία» στην πέμπτη θέση της μαύρης λίστας των ανά τον κόσμο αντισημιτικών μορφωμάτων. Ο ίδιος ο Τιαγκνιμπόκ έχει δηλώσει ότι για την κακοδαιμονία της Ουκρανίας ο υπ’ αριθμόν ένα υπεύθυνος είναι η «ρωσοεβραϊκή μαφία».

Από την καθημερινή 

Ο λαός δεν μασάει (καταπίνει)

Ο Άδωνις Γεωργιάδης επισκέπτεται το Χάρβαρντ για να μιλήσει για τις μεταρρυθμίσεις. Όπως αποκαλύπτεται δεν τον έχει καλέσει το ίδιο το πανεπιστήμιο αλλά ένας σύλλογος φοιτητών. Μαζί του παίρνει και έναν δημοσιογράφο με όλα τα έξοδα πληρωμένα.

Ο κόπος του δεν πάει χαμένος. Την επόμενη ημέρα διαβάζουμε σε παλιά και «νέα» μέσα ενημέρωσης ότι «ο Άδωνις έκανε έφοδο μέχρι και σε αμερικανικό νοσοκομείο» και πόσο «μεγάλο ενδιαφέρον έδειξε ο υπουργός μας για το σύστημα διαχείρισης των αμερικανικών νοσοκομείων» και «στο πλαίσιο της επίσκεψής του στο Harvard Kennedy School, ο κ. Γεωργιάδης είχε επαφές με καθηγητές της Σχολής, γνωστούς για τη σημαντική πολιτική και ακαδημαϊκή δράση τους». Ένα περίεργο πράγμα, το κείμενο δημοσιεύεται ίδιο σε 10 μέσα (στο Έθνος δεν έχει πετύχει το copy-paste και υπάρχουν τριπλά κενά μεταξύ των παραγράφων).

Ο Άδωνις όμως είναι αστεία προσωπικότητα. Αναρτά από το κινητό του την πρόσκληση για να αποδείξει ότι τον κάλεσαν από το πανεπιστήμιο και πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο. Επιστρέφει μετά την ομιλία του στο ξενοδοχείο και αναρτά φωτογραφία με την πόρτα της σουίτας του από το ξενοδοχείο γράφοντας «Το Πανεπιστήμιο μου παρεχώρησε για την διαμονή μου εδώ, το σπίτι του JFK. Μεγάλη Τιμή». Η πόρτα είναι άλλο ένα δωμάτιο (F-14) του ξενοδοχείου J.F.K. Η κοινότητα του twitter προσπαθεί να του εξηγήσει ότι και το αεροδρόμιο JFK το λένε αλλά το ονόμασαν έτσι προς τιμή του αειμνήστου προέδρου. «Υπουργέ μου, και στη σουίτα Μέγας Αλέξανδρος δεν έμενε ο στρατάρχης» του γράφουν.

Ο Αντώνης Σαμαράς επισκέπτεται το Άγιον Όρος. Ένιωσε την ανάγκη να επικοινωνήσει με τους πνευματικούς του για να αντέξει το βάρος του λαού. Οι εντολές του για προετοιμασίες διέρρευσαν ήδη από το υπουργικό συμβούλιο. Ο Αντώνης δυσκολεύεται να πετύχει πνευματική ανάταση εκτός κάμερας, αλλά ευτυχώς ένα τηλεοπτικό συνεργείο βρίσκεται επίσης στο Άγιον Όρος. Ο Αντώνης προσευχήθηκε μπροστά στις κάμερες. Είπε το Πιστεύω μπροστά στις κάμερες. Συγκινήθηκε μπροστά στις κάμερες. Ο Αντώνης λύγισε μπροστά στις κάμερες.

Τα μαθαίνουμε όλα αυτά από τα μεγάλα ΜΜΕ. Το μόνο κρίμα είναι ότι στο Mega η Μαρία Σπυράκη αναγκάζεται να παρακολουθεί τον Αντώνη από μακριά εξαιτίας αυτής της οπισθοδρομικής απαγόρευσης των γυναικών, που στο Άγιον Όρος είναι φυσιολογική και σε οποιοδήποτε άλλο ελληνικό έδαφος θα προκαλούσε φεμινιστική επανάσταση.

Δημοσιογράφοι, διορισμένοι στα πολιτικά γραφεία των υπουργών, αναλαμβάνουν καθημερινά την επίθεση των υπουργών στους διορισμένους του δημοσίου. Το αγγλικό δελτίο στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων λειτουργεί κάτω από εντολές δημοσιογράφου που δεν μιλάει αγγλικά*. Υπεύθυνοι των γραφείων επικοινωνίας τραπεζών εμφανίζονται ως δημοσιογράφοι του οικονομικού ρεπορτάζ σε μεγάλες εφημερίδες.

Και ο λαός θα τα φάει αμάσητα όλα αυτά;. Αχ, αυτός ο λαός. Ο λαός που δεν μασάει. Ο λαός που είναι σοφός και έχει ένα γνωμικό που αρμόζει σε κάθε περίπτωση. Ο λαός που ξέρει.

Τι στο διάβολο παθαίνει κάθε φορά που πάει να ψηφίσει, ένας Σαμαράς ξέρει...

Του Κώστα Εφήμερου

Τζορτζ Σόρος: Οι πραγματικές βλέψεις του «σωτήρα φτωχών και αδυνάτων»

«Όταν μια χώρα συνδυάζει υψηλά ποσοστά φτώχειας και κοινωνικής αδικίας, με πλουτοπαραγωγικές πηγές και ευκαιρίες για επενδύσεις, τότε είναι θέμα χρόνου να κάνει την εμφάνισή του το γνωστό “γεράκι” Τζορτζ Σόρος», λένε όσοι παρακολουθούν τη δράση του φιλάνθρωπου – μεγιστάνα – κερδοσκόπου την τελευταία εικοσαετία.

Εδώ και χρόνια υπάρχουν ενδείξεις ότι τα κονδύλια του Σόρος βρίσκονται πίσω από τη δράση πολλών ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, χωρίς ωστόσο να επιβεβαιωθούν ποτέ οι «υποψίες» λόγω της απουσίας οικονομικών ελέγχων στις οργανώσεις αυτές.

Σήμερα, τα «φιλάνθρωπα» πλοκάμια του Ουγγροαμερικανού επενδυτή απλώνονται επισήμως από άκρο σε άκρο της Ελλάδας, με τη φανερή συνεργασία δήμων και ΜΚΟ, καθώς η μέθοδος «διεισδύω σε μια υπό κατάρρευση χώρα χρηματοδοτώντας ανθρωπιστικές δράσεις» αποτελεί πάγια τακτική του. Η είδηση ότι το Δίκτυο Αλληλεγγύης του Ιδρύματος του «Ανοιχτή Κοινωνία» προσφέρει χορηγίες για να αγοραστεί πετρέλαιο σε ελληνικά σχολεία και ευπαθείς ομάδες μόνο ως «αιφνιδιαστική» δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού έχει προαναγγελθεί δημοσίως από τον ίδιο τον Σόρος το περασμένο καλοκαίρι.

Το σχέδιο «θέρμανση σχολείων με χρήματα Τ. Σόρος» είναι γνωστό από το καλοκαίρι

Στα τέλη του περασμένου Ιουνίου, ο Τζορτζ Σόρος βρέθηκε στην Αθήνα και συμμετείχε σε συνέδριο με κεντρικό θέμα «Ο ρόλος της φιλανθρωπίας στο πλαίσιο μίας κοινωνίας πρόνοιας». Κατά την παραμονή του είχε τη δυνατότητα να συναντήσει εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών, κυρίως μέλη ΜΚΟ και ιδρυμάτων που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, αλλά και αρκετούς δημάρχους, και να μοιραστεί μαζί τους τα σχέδια του «Δικτύου Αλληλεγγύης» («Solidarity Now») του οποίου είναι ιδρυτής.

Ο πολυεκατομμυριούχος επενδυτής είχε εκφράσει τότε την άποψη ότι οι συνθήκες στην Ελλάδα του θύμιζαν έντονα τις αντίστοιχες που επικρατούσαν στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ τη δεκαετία του ’90, όταν η ξαφνική μετάβαση στον καπιταλισμό είχε οδηγήσει σε κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση. Αυτός ήταν και ο λόγος, είχε εξηγήσει, που πήρε την απόφαση να επεκτείνει τη δράση του Δικτύου Αλληλεγγύης στη χώρα μας, κρίνοντας ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να αναλάβει το Ίδρυμα Σόρος πρωτοβουλίες για ανθρωπιστική προσφορά.

Ο κ. Σόρος είχε από τότε ενημερώσει για την πρόθεσή του να διαθέσει ένα ποσό της τάξεως του ενός εκατομμυρίου δολαρίων για το χειμερινό πρόγραμμα θέρμανσης σχολείων και ευπαθών ομάδων. Παράλληλα, είχε εκφράσει την επιθυμία να ενισχύσει το έργο κοινωνικών παντοπωλείων και ιατρείων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η προσφορά του έγινε αποδεκτή από περιφερειάρχες, δημάρχους και την κεντρική κυβέρνηση, που, αντί να φροντίσουν εγκαίρως να βρουν τα απαραίτητα κονδύλια ή ακόμη και να μειώσουν το φόρο κατανάλωσης του πετρελαίου για να μην πεθαίνουν άνθρωποι μέσα στα σπίτια τους από το κρύο, επέλεξαν σιωπηρά να αφήσουν το φιλάνθρωπο – κερδοσκόπο κ. Σόρος να παίξει το ρόλο του σωτήρα φτωχών και αδυνάτων.

Η διείσδυση σε υπό κατάρρευση οικονομίες μέσω της «φιλανθρωπίας»

Στο εύλογο ερώτημα «γιατί ξαφνικά ο Σόρος κόπτεται για τη θέρμανση των σχολείων της Ελλάδας», η απάντηση είναι σαφής για όσους παρακολουθούν τη δράση του μεγιστάνα. Η διείσδυση σε χώρες που αντιμετωπίζουν ανθρωπιστικές κρίσεις, μέσω της φιλανθρωπίας και των διαφόρων ιδρυμάτων και οργανώσεων, αποτελεί για τον Σόρος ένα παιχνίδι στο οποίο αναδεικνύεται απόλυτος κυρίαρχος τα τελευταία χρόνια. Ένα δίκτυο που αριθμεί περισσότερες από σαράντα περιοχές, από την Ανατολική και Νοτιοανατολική Ευρώπη μέχρι τον Καύκασο και τις Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, με μέλη του πρώην πολιτικούς, κρατικούς αξιωματούχους, ακαδημαϊκούς και πάμπλουτους επιχειρηματίες και Δούρειο Ίππο τις χορηγίες εκατομμυρίων ευρώ.

Αν προσπαθήσει κανείς να καταγράψει το σύνολο των ιδρυμάτων στα οποία εμπλέκεται ο Σόρος (ως ιδρυτής, χρηματοδότης, εκτελεστικό μέλος ή επίτιμος πρόεδρος), είναι βέβαιο πως θα χαθεί σ’ ένα πολυδαίδαλο σύστημα οργανώσεων με παραρτήματα σε όλο τον κόσμο και ταμπέλες που σχετίζονται πάντα «με τις καλύτερες των προθέσεων»: ανθρώπινα δικαιώματα, εκδημοκρατισμός κρατών, αντιρατσισμός, καταπολέμηση της φτώχειας, δεξαμενές σκέψεις. Αυτές είναι μερικές από τις «βιτρίνες» μέσω των οποίων ο φιλάνθρωπος κ. Σόρος αυξάνει την επιρροή του και προωθεί τα αμερικανικά συμφέροντα σε περιοχές με πλουτοπαραγωγικές πηγές και ευκαιρίες επενδύσεων που βρίσκονται υπό κατάρρευση.

 Χρηματοδότηση «κοινωνικών επαναστάσεων» από το δίκτυο των ιδρυμάτων Σόρος

Η κρίση του ευρώ αποτελεί ιδανική ευκαιρία για τον Αμερικανό επενδυτή, που ωστόσο κατά το παρελθόν δεν έχει διστάσει να δημιουργήσει ο ίδιος τις «ιδανικές συνθήκες» αποσταθεροποίησης προκειμένου να επιταχύνει τη διείσδυσή του στα κράτη-στόχους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Γεωργίας, όπου το 2003 ο Σόρος οργάνωσε και χρηματοδότησε την περίφημη «Επανάσταση των Ρόδων» που οδήγησε στην ανατροπή του τότε Προέδρου, Έντβαρντ Σεβαρνάτζε, και στην άνοδο του Μίκαελ Σαακασβίλι στην εξουσία. Η επιλογή της Γεωργίας δεν ήταν τυχαία, καθώς στα εδάφη της είχαν την έδρα τους πολλές πετρελαϊκές εταιρείες των ΗΠΑ, οι οποίες εκμεταλλεύονταν τα πετρέλαια που έρχονταν από το Αζερμπαϊτζάν παρακάμπτοντας τη Ρωσία. Ακολούθησε το γνωστό γεωπολιτικό παιχνίδι για τον έλεγχο του Καυκάσου, που έφερε Αμερικανούς και Ρώσους στα πρόθυρα ενός νέου Ψυχρού Πολέμου και βύθισε τους πολίτες της Γεωργίας ακόμη πιο βαθιά στην ύφεση, τη φτώχεια και τη διαφθορά.

Αυτή την «επανάσταση» χρηματοδότησε ο Τζορτζ Σόρος, μέσω του παραρτήματος του Ιδρύματος Ανοικτή Κοινωνία στη Γεωργία (Open Society Georgia Foundation), διαθέτοντας τουλάχιστον 1 δις δολάρια στο όνομα της «οικοδόμησης της Δημοκρατίας». Τα χρήματα αυτά διοχετεύτηκαν για τη δημιουργία της νεολαίας «Κμάρας» που πρωτοστάτησε στις κινητοποιήσεις και τις διαδηλώσεις, αλλά και για τη χρηματοδότηση ενός από τους μεγαλύτερους τηλεοπτικούς σταθμούς της Γεωργίας, ο οποίος έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην κοινωνική εξέγερση. Όταν πλέον η παράταξη Σαακασβίλι ανέλαβε την εξουσία, το Ίδρυμα Σόρος συνέχισε να καταβάλλει μηνιαίως ένα «επιμίσθιο» 1.200-1.500 δολαρίων σε όλα τα μέλη της κυβέρνησης, αλλά και να χρηματοδοτεί «γενναία» διάφορες ΜΚΟ ανθρωπιστικού χαρακτήρα ή κοινωνικού προβληματισμού.

Παρόμοιο ήταν το σχέδιο που εφαρμόστηκε από το Ίδρυμα Σόρος στην Ουκρανία, όπου μέχρι και το 2004 δαπανήθηκαν από το ουκρανικό κράτος περισσότερα από 70 εκατ. δολάρια για τα προγράμματα «της κοινωνίας των πολιτών». Όταν το έδαφος ήταν έτοιμο, το παράρτημα του Ιδρύματος Σόρος ανέλαβε δράση μέσα από τη χρηματοδότηση των εκλογών του 2004 και την τηλεοπτική της κάλυψη από μεγάλη αμερικανική εταιρεία επικοινωνίας.

Δεν θα υπήρχε κράτος των Σκοπίων χωρίς τα εκατομμύρια του Σόρος

Είχε προηγηθεί η διάσωση των Σκοπίων το 1992, με το φιλάνθρωπο – επενδυτή να επενδύει τεράστια ποσά στην ΠΓΔΜ, και έκτοτε να υπερασπίζεται με σθένος την «επένδυσή» του. Οι ανθελληνικές θέσεις του κ. Σόρος στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων και η προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή μέσω των ιδρυμάτων του αποτελούν κοινό μυστικό από το 1992 μέχρι σήμερα. Για το ζήτημα αυτό έχουν γραφτεί δεκάδες άρθρα, τα οποία πολλές φορές έχουν χαρακτηριστεί «συνωμοσιολογικά» από τις γνωστές ομάδες που διεκδικούν την αποκλειστικότητα της ταμπέλας «προοδευτικό», ταυτίζοντάς τη με το «ανθελληνικό». Από τις πλέον αξιόπιστες μαρτυρίες, ωστόσο, είναι εκείνη του Προέδρου της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, Κίρο Γκλιγκόροφ, όπως περιλαμβάνεται στο βιβλίο Απομνημονεύματα. Σύμφωνα με αυτή, η απλόχερη χρηματοδότηση του Τ. Σόρος το 1992 ήταν εκείνη που βοήθησε το νεοσύστατο κράτος που αυτοαποκαλείτο «Μακεδονία» να σταθεί στα πόδια του και να υπάρξει:

«Όταν έγινε ανεξάρτητη η “Μακεδονία”, κληρονόμησε ένα μεγάλο χρέος. Το εμπόριο είχε πέσει κατακόρυφα, τα σύνορα με την Γιουγκοσλαβία ήταν επικίνδυνα και ο Έλληνας πρωθυπουργός Κώστας Μητσοτάκης επέβαλε το πρώτο εμπάργκο. Φτάσαμε σε μια κατάσταση να χρειάζεται να ενεργοποιήσουμε ένα σύστημα κουπονιών για τη βενζίνη, μπήκαν περιορισμοί ακόμη και σε τρόφιμα, όπως η ζάχαρη, το βούτυρο κ.λπ., γιατί ήδη χρησιμοποιούσαμε τα τελευταία αποθέματα που διέθετε το κράτος, για να μην φτάσουμε στο χειρότερο, δηλαδή να μην υπάρχουν καθόλου τα συγκεκριμένα προϊόντα.

»Τότε, σε μια από αυτές τις δύσκολες στιγμές, μας βοήθησε ο Αμερικανός επιχειρηματίας Τζορτζ Σόρος που είχε έρθει στη “Μακεδονία”. Του περιέγραψα προσωπικά το πρόβλημά μας και αυτός είπε ότι θα μπορούσε να μας δώσει πίστωση ύψους 20 εκατ. δολαρίων, για να μπορέσουμε να το τακτοποιήσουμε. Και πράγματι το έκανε. Άλλη βοήθεια δεν είχαμε από πουθενά, μέχρι τη στιγμή που μπήκαμε στους διεθνής χρηματο-οικονομικούς οργανισμούς», καταθέτει την μαρτυρία του ο Κ. Γκλιγκόροφ.

Oταν η Ελληνική Πολιτεία και τα ελληνικά κεφάλαια απουσιάζουν, οι «Σόρος» κάνουν πάρτι…

Στην Ελλάδα ο Τζορτζ Σόρος ήρθε για να μείνει και είναι σίγουρο ότι το επόμενο διάστημα θα δούμε τις «φιλανθρωπικές» δράσεις του να επεκτείνονται και σε άλλους τομείς, καλλιεργώντας το προφίλ του «σωτήρα» και του υποστηρικτή των κοινωνικά αδύναμων Ελλήνων. Η προηγούμενη εμπειρία των κρατών από όπου πέρασε το «φιλανθρωπικό – εκσυγχρονιστικό – δημοκρατικό» άγγιγμα του μεγιστάνα θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγήν για τη χώρα μας. Η σκληρή πραγματικότητα, ωστόσο, λέει ότι κάποιος πρέπει να βρει τρόπο να ζεσταθούν οι μαθητές των σχολείων, να στεγαστούν οι άστεγοι και να τραφούν οι άποροι που αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Όταν αυτός ο «κάποιος» δεν λέγεται Ελληνική Πολιτεία ή ελληνικό επιχειρηματικό κεφάλαιο, τότε η εισβολή των συμφερόντων τύπου Τζορτζ Σόρος είναι, φοβάμαι, αναπόφευκτη.

Απο το inprecor

Ουκρανία. Οι Γερμανοί πάλι στα πρόθυρα του "Στάλινγκραντ"

Τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή είναι μια επίθεση της Δύσης εναντίον της Ρωσίας. Μια επίθεση της ΕΕ καθοδηγούμενη από τη Γερμανία, με την σύμφωνη γνώμη των Αμερικανών.

Στις 7 Φεβρουαρίου 2010 εξελέγη πρόεδρος της Ουκρανίας, ο φιλορώσος Βίκτορ Γιανουκόβιτς με 48,95%, έναντι της φιλογερμανίδας πρώην πρωθυπουργού Γιούλας Τιμοσέκνκο, η οποία έλαβε 45,47%. Στη συνέχεια η Τιμοσένκο καταδικάστηκε...
για κακοδιαχείριση σε 7ετή φυλάκιση. Έπειτα από προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το τελευταίο απέδωσε την καταδίκη της σε πολιτικούς λόγους.

Σήμερα η Ουκρανία είναι χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα. Στους φιλορώσους και στους φιλοδυτικούς. Εδώ παίζεται ένα πολύ σοβαρό διεθνές πολιτικοοικονομικό και γεωστρατηγικό παιχνίδι. Ο Πούτιν θέλει να σχηματίσει την Ευρασιατική Ένωση (στην οποία ηγέτιδα δύναμη θα είναι φυσικά η Ρωσία), ως αντίπαλο δέος απέναντι στην ΕΕ και στην καθολική δυτική παγκοσμιοποίηση. Αν δεν καταφέρει να κρατήσει την Ουκρανία μαζί του και η τελευταία προσχωρήσει στην ΕΕ, τότε η Ρωσία θα υποστεί τεράστια γεωστρατηγική και οικονομική ήττα. Κανείς δεν θα θέλει πλέον να προσχωρήσει στην Ευρασιατική Ένωση, αφού η ηγέτιδα δύναμη (δηλαδή η Ρωσία) θα αποδειχθεί αδύνατη και επομένως στο τέλος θα αναγκαστεί και η ίδια η Ρωσία να προσδεθεί στο άρμα των Δυτικών και φυσικά της ηγέτιδας δύναμης της Ευρώπης, δηλαδή της Γερμανίας. Ήδη το Ρωσικό ρούβλι σήμερα, σημειώνει κάθετη πτώση, πλήττοντας σοβαρά την οικονομία της Ρωσίας.

Επομένως, στην ουσία εδώ έχουμε ξανά το Δ΄ Ράϊχ (αυτή τη φορά) έξω από το "Στάλινγκραντ" για την ρεβάνς του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Μόνο που αυτή τη φορά οι Γερμανοί έχουν μαζί τους όλη την Ευρώπη και φυσικά και τους Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών, αλλά και τους Αμερικανούς.

Είναι ενδιαφέρον λοιπόν να δούμε την αντίδραση της Μόσχας, η οποία, μετά την διπλωματική νίκη της στη Συρία, τώρα καλείται από τους Δυτικούς να πληρώσει το τίμημα της νίκης της. Προς το παρόν παραμένει σιωπηλή και συζητούν μόνο απευθείας Πούτιν με Γιανουκόβιτς.

Με ενοχλεί...

Με ενοχλεί που η ζωή συνεχίζεται σαν να μη συμβαίνει τίποτα..

Ο κόσμος βγαίνει, ψωνίζει ό,τι μπορεί να ψωνίσει στο σούπερ μάρκετ, χαζογελάει, κουτσομπολεύει, πίνει και κανένα καφεδάκι στον ήλιο, πηγαίνει κανά σινεμαδάκι, Σάββατο βράδυ κανά ποτάκι, όλα από λίγο, μίζερα και τσιφούτικα, αλλά στρωτά.
Σαν να μη συμβαίνει τίποτα..
Ή, σαν να συνήθισε..

Μ' ενοχλεί που βλέπω το βράδυ τηλεοράσεις αναμμένες να βλέπουν Μεγκάλο και Ουράνιο κανάλι. Τον εχθρό στα σπίτια μας; 
Μ' ενοχλεί που ακούω να συζητάνε για το τάδε ή το άλλο σίριαλ, για τα μεσημεριανάδικα, για το ποιός αδικήθηκε απ' τους τηλε κυνηγούς ταλέντων.
Μ' ενοχλεί που κάθονται ν' ακούσουν έστω και την φωνή του Περδεντέρη, να δουν την σιχαμένη φάτσα του..

Με ενοχλεί που ακόμα υπάρχουν άνθρωποι της διπλανής πόρτας που δεν καταλαβαίνουν, που μισθός τους έφτασε τα 480 ευρώ, αλλά ''πάλι καλά'', ''μη χάσουμε και αυτό!''..

Μ' ενοχλεί που τα καθάρματα κυκλοφορούν ακόμα, που μπορούν να κυκλοφορούν ακόμα..
Μ' ενοχλεί που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που υποστηρίζουν τα καθάρματα που κυκλοφορούν ακόμα, και κυκλοφορούν κι αυτοί μεταξύ μας.. Ζούν ανάμεσά μας.

Με ενοχλεί που ενώ όλα γύρω είναι πλασματικά και ψεύτικα,
..πλασματική ζωή, πλασματική ελευθερία, πλασματική αυτοδιάθεση, πλασματική κυβέρνηση πλασματικού κράτους,
..εμείς δεν ασχολούμαστε αποκλειστικά και μόνον γι αυτά που μας συμβαίνουν!

Με ενοχλεί εν τέλει που υπάρχει ζωή χωρίς ελευθερία, ζωή στο μικροσκόπιο, ζωή υπό αίρεση και υπό καθοδήγηση: 
Ζωή χωρίς ζωή.. εικονική ζωή.. ζωή matrix.

Θα 'πρεπε απ' το πρωί ως το βράδυ, κι απ' το βράδυ ως το πρωί, στον ύπνο, στο φαγητό, στη δουλειά, στον δρόμο, στο κρεβάτι, στον καναπέ, παντού κι όλες τις ώρες,
..μόνον αυτό να συζητάμε, μόνον αυτό να σκεφτόμαστε, μόνον αυτό να σχεδιάζουμε:
ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ ΑΠ' ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ.
ΠΩΣ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.
ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ.

Μόνον αυτό!
Με μανία, με σχιζοφρενική προσήλωση, με αρρωστημένο πάθος!
Όλα τ' άλλα, τώρα, δεν είναι ζωή..
Είναι διεκπεραίωση!..

Από Ουδέν Σχόλιον (ο Μαντατοφόρος)

Όμορφα διόδια – όμορφα ξηλώνονται!

(.....)
Δεν είναι διόδια – Είναι «λύτρα»!

Ο ελληνικός λαός, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποχρεούται να πληρώνει… λύτρα για την άσκηση του κατά τα άλλα «ελεύθερου» δικαιώματος στη μετακίνηση. Και τα πληρώνει πολλαπλώς, καθώς για την επανέναρξη των έργων των 4 συμβάσεων παραχώρησης («Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου», «Ιόνια Οδός», «Αυτοκινητόδρομος Κεντρικής Ελλάδας Ε65» και «Ολυμπία Οδός») που υπογράφηκαν το 2007 και σταμάτησαν το 2011 (σσ: σταμάτησαν κάθε άλλο παρά με υπαιτιότητα του ελληνικού λαού, αλλά με υπαιτιότητα των εργολάβων και των τραπεζών), αποφασίστηκαν τα εξής:

Το ελληνικό Δημόσιο (δηλαδή ο ελληνικός λαός) να πληρώσει 638 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση των κατασκευαστικών κοινοπραξιών αναλαμβάνοντας την ευθύνη για όλες τις καθυστερήσεις και χωρίς καν να συμψηφίσει σ’ αυτές την τρίχρονη διακοπή των έργων με υπαιτιότητα των εργολάβων. Μάλιστα όλο αυτό το ποσό θα προέλθει από δάνειο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων το οποίο θα υποχρεωθεί να αποπληρώσει ο ελληνικός λαός! 

Το ελληνικό Δημόσιο (δηλαδή ο ελληνικός λαός) θα καταβάλει μέσω κοινοτικών πόρων επιπλέον 1,2 περίπου δισ. ευρώ για την επανεκκίνηση των έργων. Τα χρήματα αυτά θα προέλθουν από περικοπές κονδυλίων του ΕΣΠΑ που επρόκειτο να δοθούν σε άλλα έργα.

Οι «πατριωτικές» αποφάσεις λήφθηκαν παρά το γεγονός ότι:

1) Ο ελληνικός λαός, από το 2011 και για ανύπαρκτους (!) δρόμους, έχει ήδη πληρώσει σχεδόν το 60% του ποσού που μέσω διοδίων προβλεπόταν από τις αρχικές συμβάσεις να καταβληθεί στους εργολάβους για την κατασκευή των έργων!

2) Το ελληνικό δημόσιο (δηλαδή ο ελληνικός λαός) μέσω των προϋπολογισμών έχει καταβάλει ήδη από το 2011 το ποσό των 2,1 δισ. ευρώ που προβλεπόταν για την κατασκευή τυ συνόλου των έργων.

3) Οι δρόμοι που θα κατασκευαστούν (;) περικόπτονται κατά 30% σε σχέση με τις αρχικές συμβάσεις (για παράδειγμα μένει εκτός το κομμάτι Πάτρα – Πύργος – Τσακώνα, μήκους 164 χλμ. ενώ στον αυτοκινητόδρομο Κεντρικής Ελλάδας από 174 χιλιόμετρα θα κατασκευασθούν μόνο τα 90 χλμ)

4) Το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των έργων μετατίθεται από το 2013 στο 2015 ενώ η περίοδος εκμετάλλευσης των διοδίων από τους εργολάβους επεκτείνεται από τα 30 έτη στα 33.

5) Από τα 8,5 δισ. ευρώ των μελλοντικών εσόδων από τα διόδια το Δημόσιο δεσμεύεται ότι θα αποδίδει σταθερό συμφωνημένο ποσό ως κέρδος στις εταιρείες.

Αξίζει να τονιστούν δύο ακόμα σημεία:

Πρώτον: Σύμφωνα με τις αρχικές συμβάσεις ο συνολικός προϋπολογισμός των έργων (που κανείς δεν ξέρει που θα φτάσει) ήταν 8,5 δισ. ευρώ. Από αυτά οι εργολάβοι, που θα «αρμέγουν» διόδια για 33 χρόνια, ως ίδια κεφάλαια δεν βάζουν πάνω από 800 εκατομμύρια, δηλαδή ούτε το 10% (αν τα βάλουν κι αυτά)…

Δεύτερον: Τα προνόμια, οι τεράστιες και προκλητικές φοροαπαλλαγές προς τους εργολάβους συνιστούν υπόδειγμα «κοινωνικής δικαιοσύνης». Για παράδειγμα, την στιγμή που η κυβέρνηση επιδίδεται σε ένα ανελέητο φοροσαφάρι κατά μισθωτών και μικροεπαγγελματιών, οι εργολάβοι για τις κατασκευαστικές εργασίες που διενεργούν απαλλάσσονται ακόμα και από την επιστροφή ολόκληρου του ΦΠΑ! Μόνο μέχρι στιγμής το ποσό αυτό ξεπερνά τα 130 εκατ. ευρώ!
«Εργολάβοι» των εργολάβων!

Με δυο λόγια: Το μοντέλο που ακολουθείται απέναντι στους εργολάβους είναι αντίστοιχο της ενίσχυσης των «αναξιοπαθούντων» τραπεζιτών. Ο ελληνικός λαός πληρώνει πανάκριβα ένα πετσοκομμένο έργο, το δήθεν «δημόσιο» έργο των καθόλα ιδιωτικών (!) δρόμων. Και μάλιστα το πληρώνει τρεις φορές: Πριν την κατασκευή, κατά την κατασκευή και μετά την κατασκευή, για τη χρήση των δρόμων.

Οι ιδιωτικοί όμιλοι, που δεν ξέρουμε αν ανάμεσά τους ανήκουν κάποιοι από τους «εθνικούς νταβατζήδες» (κατά την ρήση ενός πρώην πρωθυπουργού) και που ποτέ δεν έδωσαν λόγο ούτε για τις καθυστερήσεις των έργων, ούτε για τους δρόμους – καρμανιόλα, ούτε για την εκτίναξη των αρχικών προυπολογισμών, ουσιαστικά δεν βάζουν «φράγκο» από την τσέπη τους. Περιορίζονται να απολαμβάνουν και να εισπράττουν τα σίγουρα και καθαρά κέρδη.

Κι όλα αυτά με τις ευλογίες, φυσικά, των κυβερνήσεων. Που αντί να σπέρνουν χαράτσια και να εισπράττουν Μαλακάσες, αν ενεργούσαν σαν «υπηρέτες του λαού», όχι πολύ, αλλά μόλις στο 1% εκείνου που λειτουργούν ως οι πιο πιστοί«εργολάβοι» των εργολάβων, τότε αυτή η χώρα θα ήταν παράδεισος… 

Υστερόγραφο: Ως δηλωμένοι αντίπαλοι της… τρομοκρατίας, δηλώνουμε κατηγορηματικά προς πάσα ενδιαφερόμενη Αρχή ότι η στήλη διαφωνεί με την αντίληψη ότι «τα όμορφα διόδια – όμορφα καίγονται». Εμείς παραμένουμε οπαδοί της άποψης πως τα «όμορφα διόδια – όμορφα ξηλώνονται»!

Απόσπασμα από άρθρο του  Νίκου  Μπογιόπουλου

Η λατρεία του Χρυσού Μόσχου

«Ορκίζομαι ότι θα κάνω ό,τι είναι δυνατόν για να διατηρήσω και ενισχύσω την εμπιστοσύνη στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Ο Θεός να με βοηθά». Οι διοικήσεις των ολλανδικών τραπεζών δεσμεύονται έναντι Θεού και ανθρώπων να διαφυλάττουν την πίστη. Εντός του έτους τον ίδιο όρκο θα δώσουν και οι 90 χιλιάδες υπάλληλοι.
Προφανώς το ολλανδικό κράτος ανησυχεί για την υπερμεγέθυνση των τραπεζών της, με ενεργητικό υπερτριπλάσιο της εθνικής οικονομίας. Επιπλέον δεν εμπιστεύεται πια την ηθική των τραπεζιτών, αυτών που ανάγκασαν το κράτος να ενισχύσει τις τράπεζες με 95 δισ. ευρώ, μετά το χρηματοπιστωτικό κραχ του 2008. Υστατο καταφύγιο του υπερχρεωμένου δημοκρατικού κράτους, ο θρησκευτικός όρκος των τραπεζιτών.

Παρατηρούμε μια αναλογία με όσα περιγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Ααρών ζήτησε τα χρυσά σκουλαρίκια από τις γυναίκες και χύτευσε τον Χρυσό Μόσχο και είπε: «Ούτοι οι θεοί σου, Ισραήλ, οίτινες ανεβίβασάν σε εκ γης Αιγύπτου». Μετά απ’ αυτό, η δέηση του Μωϋσή έσωσε τον λαό από τη θεϊκή οργή και την ολοσχερή καταστροφή, μόνο όμως προσωρινά.

Το χρηματοπιστωτικό σύστημα σήμερα είναι ο Χρυσός Μόσχος, η νέα θρησκεία, η οποία απαιτεί και παίρνει τα χρυσά ενώτια από τον βίο των ανθρώπων, για να κατασκευάζει το λατρευτικό του αυτοείδωλο, και να επιβάλλει τους δικούς της κανόνες στους ανθρώπους.

Κάτι παραπλήσιο είπε η ελβετική κυβέρνηση για το μαύρο ή κλεμμένο χρήμα που κοιμάται στις ελβετικές τράπεζες. Οι λογαριασμοί δεν ανοίγουν για να διευκολυνθούν δικαστικές έρευνες. Το χρήμα φυλάσσεται στον απαραβίαστο ναό του Χρυσού Μόσχου. Αν αποδειχθεί όμως ότι είναι κλεμμένο, τότε δημεύεται από το ελβετικό κράτος, δεν επιστρέφεται στη χώρα από την οποία εκλάπη. Παρόμοια ιερά άβατα συντηρούνται στις μεγάλες τράπεζες απανταχού, στους φορολογικούς παράδεισους, παντού όπου γιγαντώνεται και θάλλει η σκιώδης τραπεζική, όπου λατρεύεται ο Χρυσός Μόσχος.

Από το TVX

Φυσικά και θέλουν κρατική τηλεόραση....

...ως πειθήνιο όργανό τους

Ακούγοντας τον Παντελή Καψή την περασμένη εβδομάδα στα μικρόφωνα του Real FM, σχεδόν σε κατάσταση υστερίας να προσπαθεί να αιτιολογήσει το λουκέτο σε μια κερδοφόρα με τα κριτήρια της τρόικας και όχι του δημοσίου συμφέροντος, εταιρία, της ΕΡΤ Α.Ε., κατανοούμε σε βάθος την αιτία στο κλείσιμο της.
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου «ποιος ευθυνόταν για τις σπατάλες» που υποστήριζε με πάθος πως γίνονταν, αφού αρχικά είπε πως δεν μιλάει για απόδοση ευθυνών στις Διοικήσεις, κατέληξε πως έφταιγαν οι εργαζόμενοι και ο πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ! Η αποκάλυψη και εξήγηση ταυτόχρονα έγινε μια μέρα μετά, όταν από τα ίδια μικρόφωνα ο πρώην πρόεδρος-διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ, Θανάσης Παπαγεωργίου, αποκάλεσε τον Παντελή Καψή «ψεύτη» και υποστήριξε πως η «τρόικα δεν είχε πρόβλημα με τη λειτουργία της», δεν έθεσε θέμα να βάλει λουκέτο, ενώ τα οικονομικά στοιχεία της ως ΔΕΚΟ είχαν ελεγχθεί και βρίσκονται στα συρτάρια του υπουργείου του Γιάννη Στουρνάρα. 
Αντιπαρερχόμαστε το γεγονός ότι αποκρύφτηκαν τα θετικά οικονομικά στοιχεία της εταιρίας, για το οποίο προφανώς και αρμόζει να ασχοληθεί ένας εισαγγελέας για την πιθανότητα δόλου στο κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουμε την επιχειρηματολογία των κυβερνητικών αρμοδίων τόσο για το λουκέτο όσο και για το στήσιμο της νέας κρατικής τηλεόρασης, της ΝΕΡΙΤ, βγαίνουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα. 

Με συνεχόμενες και αλλεπάλληλες Υπουργικές Πράξεις, με τις οποίες γίνεται προσπάθεια να δοθεί νομική επίφαση στη λειτουργία του μορφώματος της Δ.Τ και στην ένταξη της στη ΝΕΡΙΤ, οι αρμόδιοι αξιοποιούν σε μεγάλο βαθμό τα πρόσωπα που ηγούνταν στην ΕΡΤ και καταγγέλθηκαν ως «διεφθαρμένα». Ο μέχρι σήμερα τρόπος λειτουργίας της νέας τηλεοπτικής εταιρείας ουδεμία σχέση έχει με την τήρηση διαφανών κανόνων. Η Διοίκησή της, όπως και της ΕΡΤ, αναθέτει σε φίλους, γνωστούς, ημετέρους κ.λπ., απευθείας ή με πρόχειρους διαγωνισμούς. Μεγάλο μέρος των στελεχών και διαφόρων νεοπροσληφθέντων συμβούλων έχουν σχέση με πολιτικά πρόσωπα και ελάχιστη σχέση με ραδιοτηλεόραση. Στοιχεία οικονομικά, πλέον, δεν δημοσιεύονται και ο όποιος έλεγχος από τους τροϊκανούς μηχανισμούς του υπουργείου Οικονομικών, μετατρέπεται σε αιτία πόλεμου ανάμεσα στα αντίπαλα στρατόπεδα συνδιαχείρισης στο νέο τηλεοπτικό οργανισμό. 
Τι είναι αυτό που διαφέρει λοιπόν; Μα, ο αριθμός των εργαζομένων και οι εργασιακές σχέσεις. Όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλους τους τομείς του δημοσίου, αυτούς που άπτονται των κοινωνικών συμφερόντων, της εξυπηρέτησης των δημοσίων αναγκών, μετά την διάλυσή τους επιχειρείται η επανασύστασή τους σε άλλη βάση. Είναι φανερό πως το κράτος θα χρησιμοποιεί ισάξιο αριθμό υπαλλήλων όπως στο παρελθόν. Μόνο που όλοι αυτοί θα είναι εργαζόμενοι χρήσεως εξαμήνου. Ανακυκλώσιμοι σε 6μηνες συμβάσεις ωφελούμενης εργασίας, με μισθούς πείνας και χωρίς κανένα απολύτως εργασιακό δικαίωμα. Το χειρότερο όλων είναι ότι και αυτοί περνάνε από τα γνωστά κανάλια πολιτικής υποταγής στους κάθε λογής κομματικούς μηχανισμούς. Ακόμη χειρότερα σε αυτούς τους μηχανισμούς ισχυρό προβάδισμα έχει το ακροδεξιό κράτος και παρακράτος.

Αυτό, τηρούμενων των αναλογιών, συμβαίνει με τη ΝΕΡΙΤ. Θα απασχολεί ελάχιστο προσωπικό, χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας αλλά αορίστου χρόνου, το οποίο θα επιλεχθεί προσεκτικά για να υπηρετήσει το στόχο του νέου τηλεοπτικού φορέα. Να είναι ένα σε συνεχή λειτουργία και χωρίς αντίλογο, κομμάτι του κυβερνητικού μηχανισμού. Να εκπέμπει τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης και στον τομέα του τηλεοπτικού προγράμματος να εξυπηρετεί τα ιδιωτικά συμφέροντα εκτός οργανισμού

Της Ματίνας Παπαχριστούδη