Ακούγοντας τον Παντελή Καψή την περασμένη εβδομάδα στα μικρόφωνα του Real FM, σχεδόν σε κατάσταση υστερίας να προσπαθεί να αιτιολογήσει το λουκέτο σε μια κερδοφόρα με τα κριτήρια της τρόικας και όχι του δημοσίου συμφέροντος, εταιρία, της ΕΡΤ Α.Ε., κατανοούμε σε βάθος την αιτία στο κλείσιμο της.
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου «ποιος ευθυνόταν για τις σπατάλες» που υποστήριζε με πάθος πως γίνονταν, αφού αρχικά είπε πως δεν μιλάει για απόδοση ευθυνών στις Διοικήσεις, κατέληξε πως έφταιγαν οι εργαζόμενοι και ο πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ! Η αποκάλυψη και εξήγηση ταυτόχρονα έγινε μια μέρα μετά, όταν από τα ίδια μικρόφωνα ο πρώην πρόεδρος-διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ, Θανάσης Παπαγεωργίου, αποκάλεσε τον Παντελή Καψή «ψεύτη» και υποστήριξε πως η «τρόικα δεν είχε πρόβλημα με τη λειτουργία της», δεν έθεσε θέμα να βάλει λουκέτο, ενώ τα οικονομικά στοιχεία της ως ΔΕΚΟ είχαν ελεγχθεί και βρίσκονται στα συρτάρια του υπουργείου του Γιάννη Στουρνάρα.
Αντιπαρερχόμαστε το γεγονός ότι αποκρύφτηκαν τα θετικά οικονομικά στοιχεία της εταιρίας, για το οποίο προφανώς και αρμόζει να ασχοληθεί ένας εισαγγελέας για την πιθανότητα δόλου στο κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουμε την επιχειρηματολογία των κυβερνητικών αρμοδίων τόσο για το λουκέτο όσο και για το στήσιμο της νέας κρατικής τηλεόρασης, της ΝΕΡΙΤ, βγαίνουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Με συνεχόμενες και αλλεπάλληλες Υπουργικές Πράξεις, με τις οποίες γίνεται προσπάθεια να δοθεί νομική επίφαση στη λειτουργία του μορφώματος της Δ.Τ και στην ένταξη της στη ΝΕΡΙΤ, οι αρμόδιοι αξιοποιούν σε μεγάλο βαθμό τα πρόσωπα που ηγούνταν στην ΕΡΤ και καταγγέλθηκαν ως «διεφθαρμένα». Ο μέχρι σήμερα τρόπος λειτουργίας της νέας τηλεοπτικής εταιρείας ουδεμία σχέση έχει με την τήρηση διαφανών κανόνων. Η Διοίκησή της, όπως και της ΕΡΤ, αναθέτει σε φίλους, γνωστούς, ημετέρους κ.λπ., απευθείας ή με πρόχειρους διαγωνισμούς. Μεγάλο μέρος των στελεχών και διαφόρων νεοπροσληφθέντων συμβούλων έχουν σχέση με πολιτικά πρόσωπα και ελάχιστη σχέση με ραδιοτηλεόραση. Στοιχεία οικονομικά, πλέον, δεν δημοσιεύονται και ο όποιος έλεγχος από τους τροϊκανούς μηχανισμούς του υπουργείου Οικονομικών, μετατρέπεται σε αιτία πόλεμου ανάμεσα στα αντίπαλα στρατόπεδα συνδιαχείρισης στο νέο τηλεοπτικό οργανισμό.
Τι είναι αυτό που διαφέρει λοιπόν; Μα, ο αριθμός των εργαζομένων και οι εργασιακές σχέσεις. Όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλους τους τομείς του δημοσίου, αυτούς που άπτονται των κοινωνικών συμφερόντων, της εξυπηρέτησης των δημοσίων αναγκών, μετά την διάλυσή τους επιχειρείται η επανασύστασή τους σε άλλη βάση. Είναι φανερό πως το κράτος θα χρησιμοποιεί ισάξιο αριθμό υπαλλήλων όπως στο παρελθόν. Μόνο που όλοι αυτοί θα είναι εργαζόμενοι χρήσεως εξαμήνου. Ανακυκλώσιμοι σε 6μηνες συμβάσεις ωφελούμενης εργασίας, με μισθούς πείνας και χωρίς κανένα απολύτως εργασιακό δικαίωμα. Το χειρότερο όλων είναι ότι και αυτοί περνάνε από τα γνωστά κανάλια πολιτικής υποταγής στους κάθε λογής κομματικούς μηχανισμούς. Ακόμη χειρότερα σε αυτούς τους μηχανισμούς ισχυρό προβάδισμα έχει το ακροδεξιό κράτος και παρακράτος.
Αυτό, τηρούμενων των αναλογιών, συμβαίνει με τη ΝΕΡΙΤ. Θα απασχολεί ελάχιστο προσωπικό, χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας αλλά αορίστου χρόνου, το οποίο θα επιλεχθεί προσεκτικά για να υπηρετήσει το στόχο του νέου τηλεοπτικού φορέα. Να είναι ένα σε συνεχή λειτουργία και χωρίς αντίλογο, κομμάτι του κυβερνητικού μηχανισμού. Να εκπέμπει τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης και στον τομέα του τηλεοπτικού προγράμματος να εξυπηρετεί τα ιδιωτικά συμφέροντα εκτός οργανισμού
Της Ματίνας Παπαχριστούδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου