Και Αδωνάκος και ψευτάκος.

Κάτι η καλή παρέα, κάτι η χαλαρή ατμόσφαιρα, κάτι τα λόγια του παππά, οι ψυχές απλώνουν, οι καρδιές ευφραίνονται, τα στόματα ανοίγουν σαν τριαντάφυλλα. Σαν τριαντάφυλλο άνοιξε και το στόμα του υπουργού Υγείας Άδωνη Γεωργιάδη στα «Καρντάσιανς» του ΑΝΤΕΝΑ (Οκτώβριος του 2013). Τον συνεπήραν η ευπροσηγορία του Αρναούτογλου, τα χωρατά του Σταρόβα, η τσαχπινιά της Μπεκατώρου κι όταν ρωτήθηκε αν έχει πει ποτέ ψέματα, απάντησε επί λέξη τα εξής: «Τις πρώτες μέρες του Μνημονίου έβγαινα πολύ πιο αισιόδοξος απ' όσο ήμουνα μέσα μου. Έλα, θα τα καταφέρουμε έλεγα, ενώ ήξερα ότι είναι καταστροφή»>

‘Ώστε καταστροφή το Μνημόνιο, κύριε Γεωργιάδη; Έχει μεγάλη αξία που το ομολογείτε εσείς, ο, κατά δήλωσή σας, μεγαλύτερος υποστηρικτής του Μνημονίου, εσείς που απαιτήσατε δημοσίως να μην σας κλέβει η Τρόϊκα τη δόξα των απολύσεων στον τομέα της Υγείας. Η ομολογία σας έχει την ίδια αξία με την ομολογία του Πρετεντέρη: "Η αναδιάρθρωση του χρέους: όλοι ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είναι βιώσιμο, αλλά μας έλεγαν μην το πείτε τώρα, δεν είναι σωστό. Το αποτέλεσμα είναι ότι μέχρι το 2010 έλεγαν όλοι ότι το χρέος είναι βιώσιμο και εμείς δεν τους απαντούσαμε «όχι, δεν είναι!». Δεν τους λέγαμε ότι αυτά είναι βλακείες. Αυτό ήταν μια αυτοσυγκράτηση".

«Αυτό ήταν μια αυτοσυγκράτηση». Εκτός από άθλια ελληνικά είναι και ψέμα απύθμενο. Καμία αυτοσυγκράτηση δεν επέδειξαν οι εκπρόσωποι του καθεστώτος. Υπηρέτησαν το Μνημόνιο με πάθος, ενώ γνώριζαν ότι θα φέρει την καταστροφή. Ακόμη χειρότερα, το υπηρέτησαν επειδή γνώριζαν ότι θα φέρει την καταστροφή. Καταστροφή για τους πολλούς, ευλογία δια τους ολίγους, για να μνημονεύσουμε και τον Πάγκαλο.

Το Μνημόνιο δεν ήταν μια απλή σύμβαση που συνόδευε το δάνειο, ήταν ένα σχέδιο για την πλήρη ανατροπή των δεδομένων της ελληνικής οικονομίας. Όσα επεδίωκαν από παλιά, από την εποχή του Μητσοτάκη ακόμη, τα πέτυχαν όλα σε μία τριετία. Διέλυσαν το κοινωνικό κράτος, συρρίκνωσαν το δημόσιο, ξεπούλησαν επιχειρήσεις και αγαθά, αναδιένειμαν τον πλούτο υπέρ των ήδη πλουσίων. Σε κάποια φάση τους ξέφυγε λίγο το πράγμα, οι παρενέργειες του φαρμάκου ήταν ισχυρότερες απ' όσο είχαν υπολογίσει, αλλά δε βαριέσαι σε γενικές γραμμές οι αποστολή εξετελέσθη. Κι αν υπήρξαν και μερικά θύματα, ο θεός θα ξεχωρίσει τους καλούς από τους κακούς.

Είναι απολύτως εξωφρενικό. Οι εκτελεστές και οι συνεργοί του εγκλήματος, οι Αδώνηδες και οι Γιάννηδες, ως εκπρόσωποι του πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου, ομολογούν δημοσίως ότι είχαν πλήρη επίγνωση των πράξεων τους και το καταπέτασμα του Ναού παραμένει απείραχτο στη θέση του. Ομολογούν το έγκλημα και συνεχίζουν να το διαπράττουν, ο Γεωργιάδης ως ο ολετήρας της δημόσιας Υγείας και ο Πρετεντέρης ως κήνσορας και συκοφάντης όσων αμφισβητούν την κυβερνητική ορθοδοξία. Ούτε ντροπή ούτε αυτοσυγκράτηση. Ανήθικη συμπεριφορά ανθρώπων που μιλούν στον κόσμο σα να απευθύνονται σε πρόβατα που αναμένουν υπομονετικά να τα κουρέψει και να τα αρμέξει το στιβαρό χέρι του αφεντικού.

Δεν πειράζει. Εκείνο που μετράει περισσότερο απ' όλα είναι η δημόσια ομολογία τους. Όταν ο Πρετεντέρης με τον Άδωνη ομολογούν ότι το Μνημόνιο είναι καταστροφή, τί χρείαν έχωμεν άλλων μαρτύρων;

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη