Νόμος είναι η νομή του πλουτοκράτη

Το μέρος της άρχουσας τάξης που κυβερνά την Ελλάδα, την κυβερνά διά της διαπλοκής και της διαφθοράς.

Αυτό το μέρος της άρχουσας τάξης, έτσι όπως διαμορφώθηκε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή (κι ολοκληρώθηκε μετά το τέλος του Εμφυλίου), ουδέποτε εμφάνισε τη φιλοδοξία για τη διαμόρφωση ενός εθνικού σχεδίου για την πορεία της χώρας, αλλά αντιθέτως επέλεξε σχέσεις εξάρτησης από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και υποτέλειας στις επιλογές τους.

Για το μέρος αυτό της άρχουσας τάξης η Ελλάδα υπήρξε εργαλείο πλουτισμού της ίδιας και των επικυρίαρχων προστατών της. Σήμερα αυτή η σχέση έχει φθάσει στο ζενίθ για τους πλουτοκράτες που νέμονται τη χώρα και στο ναδίρ για τον λαό της.

Υπήκοη σε αυτήν την ξενόδουλη ολιγαρχία είναι μια ελίτ χατζατζάρηδων που με σοβαροφάνεια διεκπεραιώνει μιαν προπαγάνδα χωρίς την οποία η Ελλάδα θα ήταν αδύνατον να σκλαβωθεί σε τέτοιο βαθμό και, βεβαίως, να παραμείνει σκλάβα.

Η ελίτ αυτή των κοπρόσκυλων βγάζει γλώσσα στους Έλληνες. Και τους κόβει τη γλώσσα.

Δεν είναι μεγαλύτερη από ένα σύνταγμα πεζικού, έχει όμως αποτελεσματικότητα ομάδας στρατιών. Αποτελείται από δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς, εργατική αριστοκρατία, καλλιτέχνες, διανοούμενους, στελέχη επιχειρήσεων και κρατικούς κομισάριους.

Η ιδεολογία για αυτούς τους τύπους είναι ένα πρόσχημα, μπορεί να έχουν ή να μην έχουν, ή να εμφανίζουν ότι έχουν, όμως όσα λένε κι όσα κάνουν απλώς υπηρετούν τον νεοφιλελευθερισμό.

Από την άκρα δεξιά έως τους πεμπτοφαλαγγίτες μέσα στην Αριστερά μετέρχονται όλοι (συντηρητικοί, «σοσιαλιστές», παλαίμαχοι κακοποιοί της κεντροαριστεράς και νεόκοποι α-πολιτικοί του αυτού φυράματος) την ίδια σημειολογία, του «εκσυγχρονισμού», των «μεταρρυθμίσεων» της αποδόμησης (ενός μεταμοντερνισμού πεθαμένου παντού αλλού), της πολιτικής ορθότητας και όλων εκείνων των συστατικών της ομογενοποιημένης σκέψης που ασκεί ιδεολογική τρομοκρατία στους λαούς, και με μια παρενδεδυμένη γλώσσα τους βυθίζει μέσα σε μια κομφορμιστική φορμόλη «σοκ και δέους» με αποτέλεσμα την «οικονομική φρίκη».

Τα τελευταία τριάντα χρόνια η ελίτ αυτή των ντόμπερμαν έστησε μια σειρά μύθων, μια συστοιχία κατά συνθήκην ψευδών, βάσει των οποίων η χώρα οδηγήθηκε στην αιχμαλωσία και ο λαός στον εξανδραποδισμό.

Μύθος πρώτος: Γιγάντιος, υπερτροφικός δημόσιος τομέας. Ψεύδος. Πριν απ’ την κρίση, ο τομέας αυτός βρισκόταν κοντά στον μέσον όρο της Ενωσης. Ο τομέας αυτός, λένε, ήταν αντιπαραγωγικός. Μισή αλήθεια. Η αλήθεια ήταν ότι ο δημόσιος τομέας ήταν αναγκασμένος να υπηρετεί ένα κράτος που με τη σειρά του υπηρετούσε κρατικοδίαιτους ιδιώτες. Η γραφειοκρατία, η διαφθορά και οι κομματικοπελατειακές σχέσεις ήταν αναπόφευκτο αποτέλεσμα αυτής της παθολογίας.
Σήμερα ο δημόσιος τομέας είναι αποψιλωμένος, τρομοκρατημένος και προφανώς ανίκανος (εις ό,τι αφορά τουλάχιστον τη Δημόσια Διοίκηση) να ανατάξει τη χώρα, αν κληθεί για κάτι τέτοιο.

Αυτοί που έκαναν το κράτος σαν τα μούτρα τους κατηγορούν για κρατισμό όσους τόσα χρόνια κατήγγειλαν αυτήν ακριβώς την παθογένεια.

Οσοι χρησιμοποίησαν όλα αυτά τα χρόνια το κράτος για να πλουτίσουν, το χρησιμοποιούν και σήμερα για να ξεπουλήσουν τη χώρα (και να συνεχίσουν να πλουτίζουν). 

Αυτοί που πίνουν το αίμα του λαού, τον κατηγορούν για λαϊκισμό όταν αντιστέκεται.

Μύθος δεύτερος: Οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι και τεμπέληδες. Ψεύδος. Οι Έλληνες δούλευαν πολύ πάνω απ’ τον μέσο όρο της Ενωσης. Πολύ περισσότερο απ’ τους Γερμανούς (και με πολύ μικρότερους μισθούς). Ναι, αλλά οι Έλληνες είναι «ανάδελφοι», εθνικιστές και αντισημίτες. Ψεύδος. Το δίκιο όσων υφίσταντο «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» έβλεπαν οι Έλληνες, όταν δεν το έβλεπαν οι άλλοι Ευρωπαίοι ή για να το δουν χρειάσθηκαν δέκα ή είκοσι χρόνια. Ούτε πογκρόμ κατά των Εβραίων έκαναν οι Έλληνες όπως οι Πολωνοί, ο Γερμανοί, οι Ουκρανοί, οι Ρώσοι, οι Ούγγροι, οι Ισπανοί κι όλοι εν τέλει οι Ευρωπαίοι ανά τους αιώνες. Ούτε πολέμησαν υπέρ των ναζί με τα Βάφεν Ες Ες οι Έλληνες, όπως οι Βέλγοι, οι Γάλλοι, οι Βόσνιοι, τα Βαλτικά έθνη, οι Κροάτες, οι Ολλανδοί και μια σειρά άλλοι – πολλοί.

Έλληνες αντισημίτες υπάρχουν. Όπως Έλληνες φασίστες, δωσίλογοι και Κουίσλιγκ (τότε και τώρα). Δεν είναι όμως οι Έλληνες αντισημίτες, εθνικιστές κι ανάδελφοι.

Το δηλητήριο των γενικεύσεων το χρησιμοποιεί αυτή η ελίτ των σκύλων προκειμένου να δημιουργήσει στους Έλληνες πολίτες αισθήματα κατωτερότητας, απώλειας του αυτοσεβασμού και της αξιοπρέπειας, ώστε να καθηλώνονται ενοχοποιημένοι μπροστά σε μια σκλαβιά που τα σκυλιά αυτά παρουσιάζουν ως κισμέτ και ειμαρμένη.

Ευρωλιγούρηδες οι ίδιοι (αυτοί λακέδες) κομπλεξικοί με περικεφαλαία, συνήθως αμαθείς, ή ταξικοί εξωμότες, αν γνωρίζουν γράμματα, έφθασαν στο σημείο να ανεβάζουν στην πυρά όποιον μετείχε στα ελληνικά γράμματα και τον ανθρωπισμό τους, κατηγορώντας τον για αρχαιολαγνία και προγονοπληξία. Και τρομοκράτησαν πολλούς. Λίγοι στάθηκαν γενναίοι απέναντι στα σκυλιά που άλλωστε όριζαν και ορίζουν καριέρες στον Τύπο, τα ΑΕΙ και τις κρατικές θέσεις.

Τα ίδια αυτά σκυλιά «χάρισαν» έτσι την ελληνική ιστορία και τα ελληνικά γράμματα στους πιο ανελλήνιστους Ελληναράδες τύπου Χρυσής Αυγής, που κατέχουν απ’ αυτά, όσα γνώριζαν οι Νεάντερταλ για τη θεωρία της σχετικότητας. Όμως όλο αυτό δεν συνέβη ως παρεπόμενο αποτέλεσμα κάποιας άλλης στόχευσης, αλλά σκοπίμως. Διότι η ελίτ του εκσυγχρονισμού χρειαζόταν τον φασισμό του εθνικισμού ως χρήσιμο εχθρό. Είναι και οι δύο, εθνομηδενιστές και εθνικιστές, οι δύο όψεις του ίδιου κίβδηλου νομίσματος.

Τους χρειάζεται και τους δυο το ίδιο ο πραγματικός φασισμός των σαλονιών, των τραπεζικών λόμπυ και των τραστ, εκεί που παίρνονται οι μεγάλες αποφάσεις για πόλεμο ή ειρήνη, για ζωή ή για θάνατο. Η αστική δημοκρατία, όσον ήταν αναγκασμένοι να την υφίστανται οι αστοί (ως κατάλοιπο παλαιών επαναστάσεων ή ως αναγκαίο κακό για τον φόβο της ΕΣΣΔ), σήμερα εκφυλίζεται. Πεθαίνει μέσα σε κατά συρροήν κατά συνθήκην ψεύδη.

Μύθος τρίτος: Οι συντεχνίες. Τίποτε άλλο παρά η δαιμονοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Με ταυτόχρονο εκμαυλισμό των συνδικαλιστών. Με ενοχοποίηση των κομματικών συνδικάτων (των μόνων που θα μπορούσαν να δώσουν και πολιτική διάσταση στους εργατικούς αγώνες). Επίσης: Η απόφανση περί ιδεολογικής κυριαρχίας της Αριστεράς στη Μεταπολίτευση. Οτι δηλαδή ούτε η Ν.Δ., ούτε το ΠΑΣΟΚ (που στην αρχή του ήταν η «αριστερά της αριστεράς», ώσπου έγινε η δεξιά της δεξιάς - τέτοια γλίτσα) μπορούσαν να κυβερνήσουν, λόγω της αντίδρασης της Αριστεράς!
Λόγω της αντίδρασης της Αριστεράς ξεφούσκωνε το έλλειμμα ο κ. Αλογοσκούφης και το φούσκωνε ο Γιωργάκης; λόγω της αντίδρασης της Αριστεράς έγινε της κακομοίρας στο χρηματιστήριο και της μουρλής με τις μίζες; λόγω της αντίδρασης της Αριστεράς εξαερώθηκε η Ολυμπιακή με αποτέλεσμα να χρειάζεσαι σήμερα για να πας στην Κέρκυρα όσα χρειαζόσουν τότε για να πας Νέα Υόρκη;

Ψεύδονται. Ψεύδονται οι σκύλοι σαν μαϊμούδες. Ανοίγουν το στόμα τους μόνον για να ψευσθούν ή να δαγκώσουν. Το μερτικό τους απ’ του αφέντη το ψωμί. Ψωμί που το αρπάζουν απ’ τον λαό. Ψεύδονται τα καθάρματα με ρυθμό πολυβόλου. Πολυβόλου σε εκτελεστικό απόσπασμα. Κι όταν δεν ψεύδονται, εκβιάζουν και απειλούν.

Ο μύθος της εναντίωσης του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα. Το θανατηφόρο διαίρει και βασίλευε.

Ο μύθος της ανταγωνιστικότητας. Και διά αυτής η πτώση των τιμών. Άνθρωποι απ’ τα παράθυρά τους έπεσαν, οι τιμές όχι. Όσο για την ανταγωνιστικότητα, διαρκεί όσον ο ισχυρότερος να νικήσει τον ασθενέστερο και να μπούμε σε μια νέα μονοπώληση. Του ενός ή των τραστ. 

Ελεύθερη αγορά. Μύθος. Ούτε η σοβιετική οικονομία δεν διευθυνόταν τόσο κεντρικά και απόλυτα όσο διευθύνεται η ελεύθερη οικονομία απ’ τις τράπεζες, τα τραστ και τα όπλα.

Ευρωπαϊκή Ενωση. Μύθος. Και το Ενωση και το Ευρωπαϊκή. Σε μια δικτατορία των Δυνατών εξελίσσεται, όπου, με μια σιδηρά γραφειοκρατία ως βραχίονα, οδηγεί στην απόκλιση, αντί της σύγκλισης το βιοτικό επίπεδο των λαών και μετατρέπει τα κράτη σε περιοχές, ζώνες και περιφέρειες.

Ανθρώπινα δικαιώματα. Μύθος. Ανεργοι, φτωχοί, ανασφάλιστοι, αναλφάβητοι, εξαχρειωμένοι και παρίες όσοι και οι κόκκοι στην άμμο της θάλασσας. Λόγου χάριν Κορέα. Οι «πόρνες γιαγιάδες». Ανεπτυγμένο βιομηχανικό κράτος, χωρίς ίχνος κοινωνικού κράτους. Κάποτε η «σύνταξη» των γερόντων ήταν τα παιδιά τους. Τα πρότυπα των παιδιών άλλαξαν στο πιο καταναλωτικό. Και τώρα οι γέροντες για να ζήσουν αλληεκπορνεύονται (περιοδικό «Επίκαιρα»).

Να μιλήσουμε και για άλλους μύθους; δεν υπάρχει λόγος. Όλοι σας γνωρίζετε πολλούς, ακόμα και κάποιους τους ζείτε στο πετσί σας.

Όμως τα «σκυλιά του πολέμου» (διότι περί πολέμου πρόκειται) που μας έφεραν ως εδώ λέγοντας είκοσι - τριάντα χρόνια μπούρδες, εξακολουθούν να λένε τα ίδια.

Επί τέσσερα χρόνια στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας έχει γίνει η σφαγή των νηπίων. Και οι φονιάδες λένε τα ίδια που έλεγαν πριν ο φόνος που διαπράττουν να γίνει φανερός.

Κι ακόμα κάποιοι τους ακούνε και μηρυκάζουν όσα ακούνε. Παρ’ ότι και οι ίδιοι σφαγμένοι. Μυστήριο, ε;

Τι θα ήταν όμως το σύμπαν χωρίς το μυστήριο του μαλάκα;

Του Στάθη