Θεωρώ ότι η σπουδαιότερη γνώση που δίνεται σε όσους μαθητεύουν στην υφιστάμενη συστημική Παιδεία της Εξειδίκευσης, είναι η Αρχή Διατήρησης της Ενέργειας, στην γενικευμένη της μορφή βέβαια, στην πιο φιλοσοφημένη, στο ότι όλα είναι μεταβολές ενέργειας δηλαδή, στο ότι δεν υπάρχει όφελος δίχως ζημία, κέρδος δίχως χασούρα.
Αυτή η φυσική αρχή, καθώς και η φιλοσοφική της προέκταση, συνεπικουρούμενη από τις αρχές της φυσικής ζωής, διατροφής και καλλιέργειας (στη γη και στην κοινωνία), είναι κατά τη γνώμη μου η βάση μιας νέας Παιδείας που θα επιχειρεί, στα πρώτα της χρόνια τουλάχιστον, την αποεκπαίδευση όσων έχουν ήδη υποστεί την παρεχόμενη μέχρι σήμερα συστημική εκπαίδευση, αλλά και την εξαρχής παροχή βασικών γνώσεων, μόρφωσης και συνειδητότητας στις νέες γενιές ανθρώπων.
Δηλαδή η αποεκπαίδευση των ήδη εκπαιδευμένων και τα πρώτα στάδια της παιδείας των νεότερων, αμύητων ανθρώπων, θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, τουλάχιστον σ’ αυτές, τις σύγχρονες γενιές, να είναι απολύτως κοινά, γονείς και παιδιά να μαθητεύουν μαζί, το πρόγραμμα δε, να στηρίζεται τους εξής βασικούς άξονες:
Να είναι ελεύθερο από καθημερινά ωρολόγια προγράμματα και ευέλικτο. Να είναι ολοήμερο, να μπορεί, εφόσον είναι εφικτό και επιθυμητό, να μετακινείται σε οποιοδήποτε περιβάλλον εξυπηρετεί κάθε φορά το μάθημα και να αφήνει στην ευχέρεια του κηδεμόνα αλλά και του παιδιού ποια από τα μαθήματα θα παρακολουθήσουν, μαζί ή ξεχωριστά.
Να είναι απελευθερωμένο από κάθε είδους αξιολογικά συστήματα, διαγωνισμούς, εξετάσεις και οτιδήποτε προάγει την ιδιωτικότητα, την μετατροπή του ανθρώπου σε άτομο και τον ανταγωνισμό μεταξύ ατόμων
Να καλλιεργεί την ανθρώπινη υπόσταση και όχι την ατομική, την συλλογικότητα και όχι την ιδιώτευση, την μη επεμβατικότητα και όχι την αυτενέργεια και την εκβίαση πλασμάτων και καταστάσεων. Να μαθαίνει στον άνθρωπο ότι είναι ένα φυσικό ον, ένα πλάσμα σαν όλα τα άλλα και ότι μαζί με τον άλλον άνθρωπο και με όλα τα άλλα πλάσματα αποτελούν το Οικοσύστημα. Να του καλλιεργεί την ανθρώπινη υπόσταση βιωματικά. Να τον φέρνει σε άμεση επαφή με τους φυσικούς πόρους, το νερό, το χώμα, τους σπόρους, το οξυγόνο, την ενέργεια, με τα υλικά δηλαδή της ύπαρξής του και να ενθαρρύνει την ομαδική βιωματική εργασία πάνω σε αυτά, στα πλαίσια της οποίας ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι ο διπλανός του, είναι άνθρωπος συμπληρωματικός κι όχι άτομο ανταγωνιστικό, μαθαίνει επίσης ότι όλοι είναι ίσοι και σύμμαχοι στην αποστολή τους να ζήσουν, ότι και μόνο η παρουσία του άλλου δίπλα του είναι κέρδος.
Να ανοίγει τους ορίζοντες του ανθρώπου ως προς την ύπαρξη του Γενικού Συνόλου δηλαδή του Οικοσυστήματος εντός του οποίου καλείται να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει ελεύθερος και εντός του οποίου παίρνουν πραγματικό νόημα οι ορισμοί του πλούτου, της πενίας, της ευτυχίας, της δυστυχίας καθώς και όλων των Αξιών.
Να διδάσκει στον άνθρωπο ότι ο εαυτός του, η υγεία του, σωματική και ψυχική, είναι ζήτημα αποκλειστικά δικό του, ότι μπορεί και ότι υποχρεούται να έχει την απόλυτη ευθύνη της, ότι είναι τεράστιο έγκλημα να αφήνει το Είναι του στα χέρια άλλων. Να τον μαθαίνει ότι η διατροφή του είναι η βάση του οργανισμού του, η βάση του κορμιού του, της σκέψης του, των συναισθημάτων του, των σχέσεών του και να τον εισαγάγει στις έννοιες και στις πρακτικές της φυσικής διατροφής, της φυσικής καλλιέργειας (στη γη και στην κοινωνία) και της φυσικής ζωής.
Να διδάσκει στον άνθρωπο ότι η ανθρωπότητα, απαρχής μέχρι το άπειρο, είναι ενιαίο σύνολο και ότι ολόκληρη αλλά και τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, ως πλάσμα της Φύσης, τον διέπουν οι κανόνες και οι Αρχές της, οι ρυθμοί της, ότι δηλαδή η αργή αβίαστη φυσική ανάπτυξη είναι ο μόνος ρυθμός που μας διέπει όλους και όποιος το ξεχνάει αυτό και επιχειρεί να αυτονομηθεί, να αυτενεργήσει εκβιάζοντας την εξέλιξη, σύμφωνα με την Αρχή Διατήρησης της Ενέργειας, ζημιώνει στην διάρκεια του χρόνου, όχι μόνον τον εαυτό του αλλά ολόκληρο το οικοσύστημα.
Να μαθαίνει στον άνθρωπο ότι είναι απλά και μόνο ένα πλάσμα το οποίο, όπως όλα τα πλάσματα, έχει κάποια, λιγοστά εμπρός στην αιωνιότητα του πλανήτη, χρόνια ζωής, και ότι για να ζήσει χρειάζεται φυσικούς πόρους, οι οποίοι είναι πεπερασμένοι, άρα επιβάλλεται να αναπληρώνει έστω και μέρος αυτών που χρησιμοποιεί, και, βεβαίως ότι δεν έχει δικαίωμα να προκαλεί μη αναστρέψιμες καταστροφές στο περιβάλλον του διότι αυτό θα αποβεί μοιραίο και στην ανθρωπότητα αλλά και στα άλλα πλάσματα που συναποτελούν το οικοσύστημα.
Να κάνει ουσιαστικά επανεκκίνηση στην ανθρωπότητα, να επαναθέτει στο ύψος τους τις αξίες που απαξιώθηκαν με το πέρασμα των χρόνων και την συστημική εκπαίδευση, και να αποδομεί σιγά σιγά, τούβλο με τούβλο αυτό τον πύργο της ύβρης που έστησε όλα αυτά τα χρόνια η ανθρωπότητα.
Να διδάσκει στο παιδί γραφή κι ανάγνωση καθώς και τα επιτεύγματα του ανθρώπινου νου και της ψυχής, τις βάσεις της Τέχνης, τα Μαθηματικά, την Αρχαία Ελληνική, τους αρχαίους πολιτισμούς, αλλά και τους σημερινούς “διαφορετικούς” πολιτισμούς, εμπρός στους οποίους φαντάζει γυμνός ο βασιλιάς, δηλαδή ο δυτικός, καταναλωτικός τρόπος ζωής.
Να στρέφει το ενδιαφέρον του ανθρώπου προς την ψυχή του, προς την φιλοσοφία και την τέχνη, διδάσκοντάς του τους φιλοσόφους και τα καλλιτεχνικά ρεύματα.
Να κηρύσσει την λιτότητα, την ολιγάρκεια, την ταπεινότητα, την αλληλεγγύη
Αυτές είναι κατά τη γνώμη μου οι πιο σημαντικές βασικές αρχές ενός συστήματος βασικής παιδείας. Να προάγει τον άνθρωπο και την σχέση του με το οικοσύστημα και με τον άλλον άνθρωπο, να τον φέρνει σε επαφή με την ψυχή του, να του ανοίγει ένα παράθυρο στις τέχνες, στην φιλοσοφία, στον πολιτισμό και κατόπιν, να τον παραδίδει, όχι υποχρεωτικά αλλά όποιον το επιθυμεί, ως άνθρωπο με πνεύμα κριτικό και με βάση στέρεη πλέον, στην εκπαίδευση, απ’ όπου θα μπορεί να λάβει άλλες επιστημονικές και τεχνολογικές κατευθύνσεις.
Ίσως όλα αυτά να φαντάζουν ουτοπικά με αυτή την πρώτη ανάγνωση αλλά ας σκεφτούμε κατά πόσον είναι ρεαλιστική η ζωή μας, με δεδομένο ότι (ξε)χάσαμε τον απόλυτο ρεαλισμό του αυθύπαρκτου οικοσυστήματος που μας ορίζει και χωθήκαμε να ζούμε βαθιά στην ουτοπία ενός τεχνητού συστήματος, το οποίο φτιάξαμε οι ίδιοι.
ΥΓ: Αυτοί είναι οι βασικοί φιλοσοφικοί άξονες επί των οποίων “ιδρύθηκαν” και λειτουργούν με (δωρεάν) διαλέξεις και βιωματικά σεμινάρια το Απλεπιστήμιο και τα Σχολεία Αποεκπαίδευσης, θεσμοί που φιλοδοξούν να εξαπλωθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου