Αγκαγκαμπού γκιγκί γκαγκαμπού ο γκιγκί γκαγκά

Ήταν ακόμα, αν θυμάμαι καλά, δικτατορία και το κοινωνικό- πολιτικό τραγούδι, σε συνδυασμό με το ρεμπέτικο και το λαϊκό εξέφραζαν μια διαχρονική ελληνικότητα, αλλά και μια πολιτική επικαιρότητα. Τότε ο ευφυέστατος κατά τα λοιπά κ. Κίσινγκερ βγήκε κι έκαμε μια  περισπούδαστη δήλωση. Περιφραστικά έλεγε: Αν θες να χειραγωγήσεις έναν λαό όπως τον ελληνικό, δεν έχεις παρά να χειραγωγήσεις την έκφρασή του μέσα από το τραγούδι του. 

Δεν είχε άδικο. Γιατί μέσα από αυτό το τραγούδι μπορούσαν να συσπειρωθούν όλοι οι Έλληνες, από τη μια άκρη της χώρας ως την άλλη, σ΄ όποιο πνευματικό επίπεδο κι αν ανήκαν. Είχαν προηγηθεί σπουδαίοι κύκλοι τραγουδιών του Μίκη, του Μαρκόπουλου, του Ξαρχάκου, του Καλδάρα, του Μούτση και άλλων.

Με τη Μεταπολίτευση παρατηρήθηκε μια στροφή των δισκογραφικών εταιριών στο πολιτικό τραγούδι. Παραμέρισαν τους κύκλους τραγουδιών από τους συνθέτες και επέβαλλαν το σταρ σύστεμ των τραγουδιστών. Κι ήταν τότε που ο Μάτσας ζήτησε από τον Καλδάρα να γράψει τρία τραγούδια για το Νταλάρα κι ο Καλαδάρας του απάντησε: «Εγώ έχω δώδεκα τραγούδια να κάνω δίσκο. Αν τα θες, πάει καλά, αλλιώς προτιμώ να μείνω σπίτι, να πλένω τα πιάτα της γυναίκας μου»…..

Τότε, που ο συχωρεμένος ο Πατσιφάς, απευθυνόμενος στον Πάριο του είπε: «Ξέρεις γιατί έχεις επιτυχία; Γιατί σ΄ ακούνε οι κακογαμημένες, κι αυτές είναι πολλές»…

Έτσι σταδιακά μπαίνουν στο περιθώριο οι σπουδαίοι συνθέτες και εξαφανίζονται οι κύκλοι τραγουδιών με αποτέλεσμα ο Χατζιδάκις να αναγκαστεί να κάνει το Σείριο στον οποίο προσφεύγει και ο Μίκης. Στο μεταξύ ενισχύεται η πειρατεία και με την εμφάνιση του CD το κέρδος των εταιριών όλο και συρρικνώνεται. 

Και τότε έρχεται η πολιτική του εφήμερου σουξέ. Μια κι έξω κι όσα προλάβουμε να αρπάξουμε. Έτσι ανοίγει ο μεγάλος κάδος των σκουπιδιών και ενθαρρύνεται μια ποπ άποψη στο ελληνικό τραγούδι, ανούσια αλλά ρυθμική, που απευθύνεται πλέον σε μια γενιά, η οποία σταδιακά κόβει τις ρίζες της από την τραγουδιστική της ιθαγένεια. Παράλληλα εμφανίζονται νέα είδωλα επιρροής της νεολαίας πού ξεσκίζουν πουκάμισα στις πίστες, δημιουργούνται φαν κλαμπ κι όλα βαδίζουν στα πρότυπα του…Λος Άντζελες!

Για να διατηρήσουν ωστόσο κι ένα άλλοθι, κάποιες εταιρίες κάθε τόσο χρησιμοποιούν καλλιτέχνες που έρχονται από το κοντινό παρελθόν και έχουν κάποιο πέρασμα στό κοινό, όπως για παράδειγμα ο Νταλάρας, η Αλεξίου, ο αδιάφορος Πάριος. Κι επειδή αυτοί έχουν κάποιες απαιτήσεις, μελοποιούνται και ορισμένοι στίχοι αξιόλογων στιχουργών, όπως η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Οδυσσέας Ιωάννου και κάποιοι ακόμα. Επίσης φτάνουν στο κέντρο κάποιες μεμονωμένες φωνές από τη Θεσσαλονίκη όπως τύπου Νίκου Ζερβουδάκη. 

Και στην Αθήνα ο Κραουνάκης δίνει τη δική του μάχη με τη «Σπείρα- Σπείρα», ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας,ο Αλκίνοος Ιωαννίδης με τις μπαλάντες του και μερικοί ακόμα. Ωστόσο, από δισκογραφικής άποψης, το ελληνικό τραγούδι που εξέφραζε την κραυγή και την αγωνία αυτού του λαού μπήκε πια στο περιθώριο του εμπορικού ενδιαφέροντος. 

Η ποπ ελαφρότητα επικράτησε στη νεολαία και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε αν της μιλήσεις σήμερα για κύκλους τραγουδιών όπως η Ιθαγένεια, ο Ήλιος ο Πρώτος, τα Λιανοτράγουδα, να θεωρείσαι γραφικός και εκτός μιας παγκοσμιοποιημένης πραγματικότητας.

Στο σημείο αυτό εμφανίζεται ο μαέστρος, σύζυγος της κυρίας Σόνιας Θεοδωρίδου, να προτείνει το Άξιον Εστί με το Σάκη Ρουβά. Και μάλιστα, η κυρία Θεοδωρίδου να δηλώνει ότι, ου προς θάνατον, δεδομένου ότι η ίδια έχει ερμηνεύσει Σούμπερτ με… ποπ ορχήστρα! Εδώ πια θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι όπως φρικάρεις σαν ακούς την Αγνή Μπάλτσα να ερμηνεύει τη «Φραγκοσυριανή», άλλο τόσο παθαίνεις την πλάκα σου με κάποιες ποπ διασκευές π. χ. της «Αρχόντισσας». Θα τρίζουν δηλαδή τα κόκαλα του Μάρκου και του Τσιτσάνη. Κι εντάξει, πρόβλημα του Σούμπερτ να τον ερμηνεύει με ποπ τζιριτζάντζουλες η κυρία Θεοδωρίδου. 

Με μας όμως το θέμα είναι αλλού: Κάθε τραγούδι, είτε αυτό είναι το Άξιον Εστί, είτε είναι η «Συννεφιασμένη Κυριακή» ενέχουν ισχυρούς συμβολισμούς. Πατάνε πάνω στην. αισθητική και την κοινωνική δομή αυτού του τόπου. Κι εδώ όπως έχουν σημασία τα άγια οργανάκια π. χ το μπουζούκι, ο ταμπουράς, το μπαγλαμαδάκι, άλλη τόση σημασία έχει ο ερμηνευτής και αυτό πού συμβολίζει. 

Διότι διαφορετικά, ποιος μπορεί να εμποδίσει τη λέιντι Γκάγκα να ερμηνεύσει αύριο τον «Επιτάφιο» και γύρω της να χορεύουν τα ξέκωλα;

Το θέμα λοιπόν δεν είναι ότι τραγουδάει ο Σάκης, το θέμα είναι ΤΙ συμβολίζει ο Σάκης. Κι αυτό που συμβολίζει είναι ένας σταδιακός αποχαρακτηρισμός της πιο ουσιαστικής έκφρασης αυτού τού λαού: Του τραγουδιού του. 

Έτσι βλέπουμε σε βάθος χρόνου να δικαιώνεται απόλυτα ο κ. Κίσινγκερ. Ώσπου να φτάσουμε στην απόλυτη μελωδικά εκφραστική του πρόταση, που την προέβλεψε έγκαιρα ο Χάρρυ Κλινν. Στο Αγκαγκαμπού γκιγκί γκαγκαμπού ο γκιγκί γκαγκά..

Του Αρή Σκιαδόπουλου

Η «Αγία τράπεζα» του Σάλα

Χορτάσαμε αυτές τις μέρες από ρεπορτάζ για τη «φιλεύσπλαχνη τράπεζα Πειραιώς η οποία διαγράφει τόκους καταναλωτικών, στεγαστικών& πιστωτικών καρτών» με μια απλή προϋπόθεση: Να μένεις σε παγκάκι ή χαρτόκουτο. Να έχεις δηλαδή εισόδημα μέχρι 6 χιλιάρικα το χρόνο…

Κοιτώντας πιο προσεκτικά την αγαθοεργία του καλού (τραπεζικού) Σαμαρείτη θα διαπιστώσει κανείς ότι πρόκειται για μια απλή λογιστική κίνηση η οποία υπαγορεύεται από την κοινή (τραπεζική) λογική: ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Με πιο απλά λόγια, ο φιλεύσπλαχνος τραπεζίτης διέγραψε αυτά που με κανέναν τρόπο και με καμία δύναμη δεν θα μπορούσε να πάρει.

Για να φτάσουμε όμως σ αυτήν την απροκάλυπτη κοροϊδία ενδεδυμένη μάλιστα με το πέπλο της αγαθοεργίας προηγήθηκαν και συνεχίζονται:
Θαλασσοδάνεια σε γνωστούς και φίλους (πχ media)
Αρπαγές (τράπεζες, Κύπρου, Αγροτική)
Ανα-κεφαλαιοποιήσεις με δανεικά του δημοσίου

Αυτό το τελευταίο σημείο αξίζει την προσοχή μας: Το Δημόσιο, με δάνεια από το ευρωσύστημα ανέλαβε να πληρώσει για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που έγινε απαραίτητη λόγω της κερδοσκοπικής και χαριστικής δανειοδοτικής πολιτικής τους προς μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, εξαιτίας της αυθαίρετης λογικής «κουρέματος» του χρέους μέσω PSI και εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών, που έσπρωξαν στο «κόκκινο» εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες. Ενώ, όμως, τα κεφάλαια της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών τα έβαλε με δανεικά το Δημόσιο, οι μετοχές των τελευταίων δεν πέρασαν στα χέρια του Δημοσίου.

Κάπως έτσι, λοιπόν, οι «άγιες τράπεζες» συνεχίζουν το θεσπέσιο έργο τους με τους τραπεζίτες να εμφανίζονται οσίες και ευεργετούσες παρθένες…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Δικαιοσύνη ή χανόμαστε!..

     Νωρίς σήμερα το πρωί, το blog είδε από μακριά κάποιον άνθρωπο να ψάχνει στον κάδο με τα σκουπίδια.
     Πλησιάζοντας είδε ότι ήταν μία κοπέλα γύρω στα 35, και περνώντας δίπλα απ' τον κάδο είδε το άδειο βλέμμα της, την παραίτηση από κάθε είδους χαρά της ζωής, την άρνηση ακόμη και της θηλυκότητας των νιάτων της,  το βάρος της ύπαρξης που ήδη έσερνε.

     Το blog έγινε μέσα του έξαλλο.     
     Αναλογίστηκε πόσες άραγε προσωπικές και οικογενειακές καταστροφές, και πόσες ρημαγμένες ζωές κυκλοφορούν εκί έξω,
     ..για να μπορεί ο εικονιζόμενος ανθρωπόμορφος πίθηκος να κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος υγιής και ''σένιος'',
     ..αφού πρώτα κατέστρεψε ΕΣΥ και Παιδεία, κι αφού γυρόφερε το τομάρι του σε διάφορες Ελιές, Κινήσεις των 58, αφού απείλησε την κοινωνία ότι θα κάνει δικό του κόμμα,
     ..γύρισε πάλι στο ΠαΣοΚ, να γλύψει εκεί που έφτυσε, σιχαμένος και απτόητος.

     Ο απίστευτος καραγκιόζης που είχε το θράσος σε Επιτροπή της Βουλής να δημιουργήσει επεισόδιο φωνάζοντας προς τον αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών: '' Είμαστε εκπρόσωποι του λαού, εσείς τι θέλετε εδώ; Δεν είστε εκπρόσωπος του λαού '',
     ..καταλήγοντας ότι οι ίδιοι όταν κυβερνούσαν ήταν εκλεγμένοι, κι όχι μη κοινοβουλευτικοί!!!
     Σαν να μη θυμόμαστε πως αυτοί κάνανε ακόμη και πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη για να ''νουθετεί'' από βήματος της Βουλής τον λαό στα αγγλικά (!!!!),
     ..σαν να μην θυμόμαστε το Στουρναροτόμαρο που αρνιόταν να απαντήσει στην Βουλή σε ερωτήσεις βουλευτών της αντιπολίτευσης,
     ..σαν να ξεχάσαμε κιόλας τον ΒεληΓκίκα, που έβγαλε λίγα-λίγα και μελετημένα τα λεφτά του έξω γιατί...φοβήθηκε!

     Ξέρει πολύ καλά ότι ξέρουμε πως μας λέει ασύστολα ψέματα,
     ..κι όμως εκεί! Έχει το θράσος μπροστά στην μούρη μας, ενσυνείδητα, να μας φτύνει την εγκληματική διαστροφή της αλήθειας,
     ..υποτιμώντας τόσο βάναυσα την νοημοσύνη και την μνήμη τούτου του λαού!
     Σαν ακριβώς να μας κοροϊδεύει, σαν να μας λέει χαχόλους που τον έχουμε ακόμη και κυκλοφορεί ελεύθερος και ανενόχλητος, σαν να κάνει εμετό απάνω μας την ειρωνεία της κακουργίας του!

     Οι ίδιες φάτσες που μας έφεραν μέχρι εδώ, τα ίδια φερέφωνα των μνημονίων, οι ίδιοι σχολιαστές-δημοσιογράφοι-χαφιέδες της τηλεόρασης και απολογητές των τοκογλύφων,
     ..οι ίδιοι παραμένουν ακόμα ατιμώρητοι, 
     ..οι ίδιοι κυβερνούν, εν πολλοίς, ακόμα!

     Αν δεν υπάρξει δικαιοσύνη σ' αυτόν τον τόπο,
     ..αν όλοι αυτοί μείνουν ατιμώρητοι όπως οι άλλοι δωσίλογοι και μαυραγορίτες της Κατοχής,
     ..σωτηρία γι αυτή την χώρα δεν θα υπάρξει!
     Μακάρι και να μας χαρίσουν όλο το χρέος, μακάρι και να μας χαρίσουν δεκαπέντε χρέη!

     Η τιμωρία των ιταμών παλιανθρώπων είναι πρωταρχική!
     Σπουδαιότερη από κάθε συμφωνία με τους ''εταίρους'',
     ..σημαντικότερη από κάθε άλλη ανακούφιση του χειμαζόμενου λαού.

     Να το αντιληφθεί αυτό η κυβέρνηση, πριν να είναι πολύ αργά.
     Για όλους μας!..
      mandatoforos.blogspot

Ελληνικός Λαός και Eυρωπαϊκοί Κανόνες

Αυτό το Σαββατοκύριακο η γαλλική Λιμπερασιόν κυκλοφόρησε με το εξώφυλλο της αφιερωμένο στην Ελλάδα. Υπάρχει ένα εκτενές αφιέρωμα με άρθρα και γνώμες για την πορεία των διαπραγματεύσεων.

Μια γλαφυρή εικόνα στο εξώφυλλο δείχνει την Ελλάδα να "ξεφλουδίζεται" από την υπόλοιπη Ευρώπη.

Όπως διαβάζω από το δημοσίευμα του Λευτέρη Σαββίδη, η γαλλική εφημερίδα εξερευνά τη δύναμη των ισχυρισμών της νέας ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στη στάση και την επιμονή των Ευρωπαίων να εφαρμοστούν όλα όσα συμφώνησαν οι προκάτοχοί της.

Το βασικό αφιέρωμα της εφημερίδας μοιράζεται σε εκείνους που θεωρούν πως η Ελλάδα δικαιούται να ζητά αλλαγή στο πρόγραμμα, εφόσον αυτό επιθυμεί και ο ελληνικός λαός με την ψήφο του και εκείνους που προκρίνουν ως εκ των ουκ άνευ το σεβασμό των συμφωνιών. Είναι γεγονός ότι αυτό είναι πλέον το κύριο θέμα της διαπραγμάτευσης.

Η Ελληνική κυβέρνηση υποχώρησε από τα αρχικά αιτήματα της. Δεν διεκδικεί πλέον κούρεμα του χρέους αλλά μια ελάφρυνση στους στόχους του πρωτογενούς πλεονάσματος και ιδίως την δυνατότητα να θεσμοθετεί και να νομοθετεί η ίδια στο εσωτερικό της χώρας.

Πρότεινε την δική της ατζέντα και τις δικές τις μεταρρυθμίσεις, αποδεχόμενη όμως τα συμφωνηθέντα πλαίσια για τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας τα οποία εξάλλου έχει τηρήσει μέχρι στιγμής πληρώνοντας στο ακέραιο 2.1 δισ. τον Φεβρουάριο, 2.2 δισ. τον Μάρτιο και 0.8 δισ. τον Απρίλιο.

Με άλλα λόγια η Ελλάδα λέει. Τήρησα και θα τηρήσω τις διεθνείς υποχρεώσεις μου ως κράτος. Αφήστε να με νομοθετήσω για να είμαι σε αρμονία με το εκλογικό σώμα, να τηρήσω τις δεσμεύσεις μου και να καταπολεμήσω την ανθρωπιστική κρίση επιχειρώντας να οδηγήσω την χώρα σε αναπτυξιακή πορεία.

Χωρίς όμως τις δεσμεύσεις του προηγούμενου προγράμματος που οδήγησε σε συρρίκνωση κατά περίπου του 1/3 του ΑΕΠ της χώρας, εκτόξευσε το δημόσιο χρέος, προκάλεσε την μεγαλύτερη ανεργία σε περίοδο ειρήνης σε δυτικό κράτος και προκάλεσε μαζική φυγή κεφαλαίων αλλά και ανθρώπων εκτός της χώρας.

Αν και έχει γίνει πλέον κατανοητό ότι η εσωτερική διαχείριση της κρίσης στη χώρα δεν στόχευε στην επίλυση των προβλημάτων αλλά στη συνέχιση της νομής της εξουσίας από τις ίδιες διαπλεκόμενες ελίτ που παρέμειναν αλώβητες στην κρίση και μετακύλησαν το βάρος στους μικρομεσαίους, το πρόβλημα παραμένει και το βασικό σκέλος του προβλήματος είναι ότι το πρόγραμμα που βασίστηκε στην εσωτερική υποτίμηση απέτυχε. Η συνταγή ήταν λάθος.

Ο διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας Λοράν Ζοφράν εκτιμά πως οι Ευρωπαίοι διαθέτουν όλα τα δομικά επιχειρήματα για να υποστηρίξουν τη θέση τους απέναντι στην Ελλάδα.

«Οι συνθήκες που υπεγράφησαν από νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις, η μακροχρόνια βοήθεια προς την Ελλάδα, η αξία των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων της ΕΕ δεν είναι κατώτερη από εκείνη της κυβέρνησης Τσίπρα».

Συμπληρώνει όμως. «Οι Ευρωπαίοι έχουν όλα τα επιχειρήματα εκτός από ένα: Ευφυΐα. Η μεταχείριση που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από την Ένωση και τους πιστωτές της, όλοι το αναγνωρίζουν σήμερα, υπήρξε ηλιθιωδώς σκληρή».

Το ίδιο θα βεβαίωση και ο Γκάϊτνερ. Ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ είπε ότι η Ευρώπη επεδίωξε και πέτυχε να συντρίψει τους Έλληνες με μια προτεσταντική διάθεση παραδειγματισμού για όλους.

“We’re going to teach the Greeks a lesson. They are really terrible. They lied to us. They suck and they took advantage of the whole basic thing and we’re going to crush them.’ That was their basic attitude, all of them.”

Αυτά είπε ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ ότι άκουσε τον Φεβρουάριο του 2010 κατά τη σύνοδο της G7 στον Καναδά, όταν συζήτησαν με τον Σόιμπλε το ελληνικό πρόβλημα.

Η σπατάλη όμως των Ελλήνων ήταν σε απόλυτη συμπαιγνία με την Ευρώπη όλα αυτά τα χρόνια. Το σπάταλο ελληνικό δημόσιο αγόραζε εξοπλιστικά συστήματα δισεκατομμυρίων ευρώ και από τη Γαλλία και από τη Γερμανία. Το σπάταλο ελληνικό δημόσιο εξέδιδε κρατικά ομόλογα που αγόραζαν οι γαλλογερμανικές τράπεζες που πληρώνονταν με τόκο. Το διακύβευμα άλλωστε στην υπογραφή του Μνημονίου το 2010 ήταν η πληρωμή των Ελληνικών ομολόγων στις γαλλογερμανικές τράπεζες. Αυτές σώθηκαν. Εμείς τιμωρηθήκαμε για τις σπατάλες μας.

Επομένως οι Ευρωπαίοι έχουν μερίδιο ευθύνης για την σημερινή κατάσταση της χώρας. Και όχι μόνο για την κατάσταση προ του μνημονίου.
Όπως λέει και ο Νίκος Ξυδάκης: «Πουλήσαμε στους Ευρωπαίους πολίτες μια αφήγηση εντελώς ψευδή. Πίστεψαν πως πλήρωναν για να σώσουν τη χρεωμένη Ελλάδα, ενώ με την πρόφαση του σχεδίου διάσωσης δεν έσωζαν παρά τις γαλλικές και τις γερμανικές τράπεζες που είχαν δανείσει με απερίσκεπτο τρόπο τις διεφθαρμένες ελληνικές κυβερνήσεις».

Έχουμε λοιπόν ένα λάθος πρόγραμμα, από δόλο ή από ανεπάρκεια ή και από συνδυασμό των δύο, και έναν λαό που στις εκλογές αποφασίζει να το ανατρέψει. Και όπως φαίνεται αν και δίνει σαφή εντολή στην κυβέρνηση του να αλλάξει τα δεδομένα , η Ε.Ε. στραγγαλίζει την κυβέρνηση. Έχουν περάσει 3 μήνες και η Ευρώπη δεν αποδέχεται την λίστα μεταρρυθμίσεων.

Ποια είναι λοιπόν τα όρια της δημοκρατικής νομιμοποίησης των εθνικών κυβερνήσεων στην Ευρώπη απέναντι στα θεσμικά fora της Ε.Ε. που έχουν τους μηχανισμούς να επιβάλλονται στα κράτη αποφασίζοντας ακόμα και αν θα τους επιτρέπουν να εκθέτουν κρατικά ομόλογα τους στις αγορές και να δανείζονται;

Τι συμβαίνει όταν ένα πρόγραμμα είναι πανθολογουμένως αποτυχημένο όπως στην περίπτωση της Ελλάδας και ένας λαός αποφασίζει να απεγκλωβιστεί από αυτό; Έχει το δικαίωμα ή η μοίρα του είναι προαποφασισμένη;

Αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Αφορά τα κράτη όλης της Ευρώπης, σύντομα έχουμε εθνικές εκλογές σε Ισπανία και Γαλλία και το πρόβλημα αφορά την καρδιά της Ε.Ε.

Τις απαντήσεις δεν τις ξέρουμε. Η ιστορία γράφεται ακόμα. Ο Ελληνικός λαός ζητά αποκατάσταση για να επιβιώσει. Η Ευρώπη επιμένει στην τήρηση των συμφωνηθέντων σε ένα πρόγραμμα όμως αποτυχημένο, εκμεταλλευόμενη την θωράκιση της απέναντι στον συστημικό κίνδυνο που μπορεί να προκαλέσει ένα Grexit και ποντάροντας στο φόβο των Ελλήνων να απεγκλωβιστούν από το ευρώ.

Την λύση πρέπει να την βρουν όλοι μαζί. Η Ελλάδα είναι έτοιμη να υποχωρήσει αλλά υποχωρεί σε ένα αποτυχημένο πρόγραμμα. Μέχρι που; Η Ελληνική κυβέρνηση έβαλε κάποια όρια. Η Ευρώπη έκανε λίγο πίσω αλλά βασικά επιμένει σε ένα πρόγραμμα που δεν προσφέρει λύσεις αλλά διαιωνίζει έναν θάνατο αργό.

Αυτή η εβδομάδα θα είναι η καθοριστική λόγω του Working Eurogroup. Δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας ότι ο Πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον Γεώργιο Παπανδρέου που είχε αποφασίσει να οδηγήσει την χώρα κάποτε σε δημοψήφισμα σχετικά με την βούληση των Ελλήνων να αποδεχτούν το πρόγραμμα της Ε.Ε. (οπότε και τον παραίτησαν).

Οι τελευταίες δηλώσεις του Βαρουφάκη και του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης που επιλέγει για πρώτη φορά να εκτεθεί δημοσίως, λένε ότι αν η κυβέρνηση βρεθεί στον άχαρο ρόλο να κληθεί οπωσδήποτε να διαχειριστεί μια πολιτική τύπου email Χαρδούβελη ενδεχομένως να αναζητήσει νομιμοποίηση από τον ελληνικό Λαό, αφού δεν εκλέχτηκε γι αυτό τον λόγο.

Σε αυτήν την περίπτωση που είναι βέβαια απευκταία, ο Ελληνικός Λαός θα πρέπει να αποφασίσει για τις σχέσεις του με τους Ευρωπαϊκούς κανόνες.

Μπορεί να είναι άδικοι, μπορεί να είναι σκληροί, μπορεί να είναι οτιδήποτε αναλόγως της γνώμης του καθενός αλλά ο κόσμος θα ξέρει τα όρια τους και ενδεχομένως κληθεί να πάρει θέση αν θέλει να ζει υπό τον ασφυκτικό εναγκαλισμό τους αλλάζοντας ενίοτε και κυβερνήσεις ως πουκάμισα.
xristosladas.blogspot.gr

''Μ'', όπως...με περικεφαλαία!..

     Επειδή πιστεύουμε πως ένα blog πρέπει να είναι και ψυχαγωγικό,
     ..ιδού, ό,τι γελοιοδέστερο, ό,τι διαχρονικά γελοίο, ό,τι έχει τερματίσει την γελοιότητα στην Ελλάδα του σήμερα.

     Το blog βρίσκει πως ο εικονιζόμενος όλο και περισσότερο τείνει να μοιάσει ΚΑΙ φυσιογνωμικά στο πνευματικό του αδελφάκι,
     ..τον συμπαθέστατο εκείνον Κατέλη των ''Παρατράγουδων'' της Αννίτας!

     Κατανοώντας απόλυτα την υποχρέωση να μην ειρωνεύεταικαι να μην κοροϊδεύει κανείς τα άτομα με ειδικές ανάγκες,
     ..στέλνουμε όλη την συμπάθειά μας στα δύο πνευματικά αδέλφια,
     ..τους εκφράζουμε την αγάπη μας όπως αυτή εκδηλώνεται για κάθε κατοικίδιο,
     ..και τους ευχόμαστε να βρούνε επιτέλους την ψυχική γαλήνη και ηρεμία που τόσο τους λείπει,
     ..σε κάποιο από τα τόσα ειδικά ιδρύματα που υπάρχουν στην χώρα μας!

     Ελπίζοντας (ειλικρινά) ο ορίτζιναλ Κατέλης να βρίσκεται ακόμη στη ζωή, καθώς διάφορες δυσάρεστες φήμες κυκλοφορούν κατά καιρούς,
     ..να διευκρινήσουμε, πως ο ''μαϊμού'' Κατέλης είναι αυτός που χρειάζεται άμεσο εγκλεισμό σε ευαγές ίδρυμα,
     ..καθώς -σε αντίθεση με τον πραγματικό- είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για την δημοκρατία και το γενικό συμφέρον τούτου του δοκιμαζόμενου λαού.
     Κάθε ώρα που περνάει με τον νεο-Κατέλη να κυκλοφορεί ελεύθερος,
     ..η ανασφάλεια μεγαλώνει!

     Το blog ελπίζει να σας διασκέδασε,
     ..και να σας προβλημάτισε! 

mandatoforos.blogspot

Δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον!

1) Ο Νίκος Μιχαλολιάκος, ο «φύρερ» της Χρυσής Αυγής, τότε που δεν έκρυβε πίσω από το δακτυλό του το ποιόν του, έγραφε:

 «Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νοιώθουμεΕΚΕΙΝΟΝνα μας οδηγεί (…) με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και τοΕθνικοσοσιαλιστικόμας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και στα οράματά μας: HEIL HITLER!»(Νίκος Μιχαλολιάκος, περιοδικό «Χρυσή Αυγή», τεύχος 26, Μάιος 1987)…

    O Αρτέμης Ματθαιόπουλος είναι βουλευτής χρυσαυγίτης. Χρυσαυγίτης σαν τον μαχαιροβγάλτη που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Αλλά ο Ματθαιόπουλος είναι και μουσικός. Σαν τον Φύσσα. Μόνο που ο Φύσσας τραγουδούσε για τη ζωή, τον έρωτα και τη λεβεντιά. Ο χρυσαυγίτης του συγκροτήματος «Pogrom» (τί όνομα, έ;) εμπνέεται από άλλα θέματα. Του αρέσει να τραγουδάει για το Άουσβιτς. Ιδού οι στίχοι από το άσμα του συγκροτήματος, το εμπνευσμένο από το Άουσβιτς:

«Γαμώ τον Βίζενταλ, γαμώ την Άννα Φρανκ/ γαμιέται κι όλη η φυλή του Αβραάμ./ Τ’ αστέρι του Δαβίδ με κάνει να ξερνάω/ αχ, το Άουσβιτς, πόσο το αγαπάω!/Ρε κωλοεβραίοι, δεν θα σας αφήσω/ στο τείχος των Δακρύων θα ’ρθω να κατουρήσω./ Juden Raus! Καίγομαι στο Άουσβιτς»…

    Αυτά το 2004. Τότε που οι χρυσαυγίτες δεν έκρυψαν το ποιόν τους…

    Ο Κασιδιάρης είναι ο γνωστός άντρακλας που χτυπάει γυναίκες. Στον ύμνο του για το ναζισμό έγραφε:

«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β” Παγκόσμιος Πόλεμος (…) δεν σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; Είναι βέβαιο ότι (…) ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν της παρακμιακής υποκουλτούρας που διέβρωσε τον λευκό άνθρωπο»…

    Αυτά για τον «ρομαντικό» χαρακτήρα του ναζισμού, ο τύπος που κυκλοφοράει με τη σβάστικα ζωγραφισμένη πάνω στο χεράκι με το οποίο γρονθοκοπεί γυναίκες, τα έγραφε πριν μόλις 4 χρόνια. Σαν σήμερα! Στις 20/4/2011 (περιοδικό «Χρυσή Αυγή»).

***

    2) Ο ναζισμός είναι έγκλημα. Το μεγαλύτερο έγκλημα που γνώρισε ποτέ η Ανθρωπότητα το προκάλεσε ο ναζισμός: Πάνω από 50 εκατομμύρια θύματα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ελλάδα, η πατρίδα μας κατ’ αναλογία του πληθυσμού της υπέστη από τον ναζισμό τη μεγαλύτερη σφαγή από κάθε άλλη χώρα στον κόσμο: Πάνω από 700.000 νεκροί, ανείπωτες θηριωδίες, αμέτρητα ολοκαυτώματα…

***

    3) Η Χρυσή Αυγή είναι μια ναζιστική συμμορία. Όχι. Δεν είναι, τάχα, ένας πολιτικός φορέας που «απλώς» έχει στις τάξεις του και κάποιους εγκληματίες, όπως θέλουν να την παρουσιάζουν κάποιοι ξεφωνημένοι «αντιφασίστες». Είναι μια εγκληματική συμμορία. Και ο εγκληματικός χαρακτήρας αυτής της συμμορίας προκύπτει και αποδεικνύεται ακριβώς από αυτό: Από το γεγονός ότι είναι μια ναζιστική συμμορία. Είναι ο ναζιστικός χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής που προδίδει και αποκαλύπτει τον εγκληματικό χαρακτήρα της.    

***

     4) Η δίκη και η ενδεχόμενη δικαστική καταδίκη του ναζισμού δεν αποτελεί λυσιτελή αντιμετώπιση του εγκλήματος που εκπροσωπεί. Καμιά φορά μπορεί να αποτελεί και προσωπείο του συστήματος που γεννά τον ναζισμό:

• To 1923 εκδηλώθηκε στο Μόναχο το λεγόμενο «πραξικόπημα της μπυραρίας».Ο Χίτλερ συνελήφθη αλλά παρότι οι νόμοι της (αστικής κοινοβουλευτικής) Δημοκρατίας της Βαϊμάρης προέβλεπαν ακόμα και την ποινή του θανάτου για το έγκλημά του, έμεινε στη φυλακή – σε υπερπολυτελές κελί – μόλις 8 μήνες, πλήρωσε 500 μάρκα πρόστιμο, και αφέθηκε ελεύθερος. Δέκα χρόνια αργότερα και αφού είχε αξιοποιήσει όλες τις νόμιμες διαδικασίες της (αστικής κοινοβουλευτικής) Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, ο Χίτλερ διορίστηκε Καγκελάριος.

Αν η ιστορική γνώση παρέχει στοιχειώδη πολιτική επίγνωση, τότε το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι: Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία και η δικαιοσύνη της κάθε άλλο παρά αποτελούν αδιαπέραστη ασφαλιστική δικλείδα απέναντι στον φασισμό.

• Στα καθ’ ημάς όσον αφορά τις σχέσεις της αστικής δημοκρατίας με τον φασισμό, και για να μην πάμε στα προεόρτια της χούντας των συνταγματαρχών, ας θυμηθούμε: Πριν φτάσουμε στην «4^ηΑυγούστου» και στην κήρυξη της φασιστικής μεταξικής δικτατορίας είχε προηγηθεί η 16^η Απρίλη του 1936. Τότε τα δυο μεγάλα κόμματα, το Λαϊκό κόμμα (σ.σ.: σαν να λέμε η «Νέα Δημοκρατία» της εποχής…) και το κόμμα των Φιλελευθέρων (σ.σ.: σαν να λέμε το «ΠΑΣΟΚ» της εποχής…) συνέπραξαν. Εφαρμόζοντας όλους τους τύπους της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας διόρισαν πρωθυπουργό τον φασίστα Μεταξά που δεν διέθετε στη Βουλή παρά μόλις 7 βουλευτές.  

      Κάπως έτσι, οικοδομήθηκε το κράτος της «4ης Αυγούστου» που ο ίδιος ο Μεταξάς το περιγράφει στα ημερολόγιά του ως εξής: «Η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό…».

***

    5) Το κάδρο της «χρυσαυγειάδας» θα παραμείνει μισό, όπως και κάθε δήθεν «αντιφασιστικό» κάδρο, εφόσον από την εικόνα θα απουσιάζουν εκείνοι  που στέκονται δίπλα, πίσω και κυρίως πάνω από τους φασίστες και από τους ναζί. Ποιοι είναι αυτοί; Ο κατάλογος των μονοπωλίων και των πολυεθνικών, των τραπεζιτών και των βιομηχάνων που στήριξαν τον Χίτλερ είναι τόσο μακρύς όσο και γνωστός.

    Για να εντοπιστούν, για να πολεμηθούν και για να ξεριζωθούν τα αίτια και οι κινητήριες δυνάμεις που γεννούν και τροφοδοτούν τον φασισμό, ο Μπρεχτ επέμενε ήδη από τη δεκαετία του ’30: «… ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σανκαπιταλισμόςστην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός».

***

    6) Από την πλευρά των οικονομικών, των πολιτικών και κοινωνικών συμφερόντων που εκπροσωπεί, η Χρυσή Αυγή, που κάνει τοποθετήσεις στη Βουλή υπέρ εφοπλιστών  (Νοέμβρης 2012, Μάρτης 2013) και την ίδια ώρα δολοφονεί εργατόπαιδα (Φύσσας) και πραγματοποιεί δολοφονικές απόπειρες κατά εργατών (επίθεση κατά στελεχών του ΚΚΕ στο Πέραμα), αυτοπροβάλλεται σαν «αντισυστημική».

    Καθόλου πρωτότυπο. Ανάμεσα στις άλλες ιδιότητες του φασισμού και του ναζισμού είναι να παριστάνει τον «αντισυστημικό», την ώρα που είναι το πιο πιστό σκυλάκι και το πιο σιχαμερό φιδάκι στην υπηρεσία του συστήματος. Στην πραγματικότητα ο φασισμός γεννιέται μέσα στους υπονόμους του συστήματος της αγριότητας, της εκμετάλλευσης, της σήψης, της διαφθοράς. Σε συνθήκες κρίσης, δε, αυτού του συστήματος, του καπιταλιστικού συστήματος, γιγαντώνεται και αξιοποιείται από τις κυρίαρχες οικονομικές ελίτ ώστε να διατηρήσουν την κυριαρχία τους με μοχλό τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία.

***

    7) Ανάλογα με το μέγεθος της καπιταλιστικής κρίσης ορίζονται και οι ανάγκες της οικονομικής ολιγαρχίας. Για να τσακίσει τις αντιστάσεις ή για να ξεστρατίσει την οργή που προκαλεί η πολιτική της, με την οποία μετακυλύει τα βάρη της κρίσης στο λαό, ο φασισμός αξιοποιείται είτε ως επικουρικός παρακρατικός μηχανισμός της εξουσίας της, είτε ακόμα και ως επίσημη μορφή πολιτικής διαχείρισης των υποθέσεών της.

• Αυτό συνέβη το 1919 στην Ιταλία όταν ο μεγιστάνας Ανιέλι έπαιρνε από το χεράκι τον Μουσολίνι και τον παρουσίαζε στους βιομηχάνους, στην έδρα του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Ιταλίας, ως τον πιστότερο υπηρέτη της τάξης τους.
• Όταν συγκροτούνταν τάγματα εφόδου χρηματοδοτούμενα από εργοστασιάρχες και  χτυπούσαν εργάτες και απεργίες, όπως γινόταν το 1920 στην Ιταλία από τους μελανοχίτωνες.
• Όταν ο βασιλιάς Βιτόριο Εμμανουέλε έπαιρνε  υπό την αγκάλη του τον «Ντούτσε» και τον διόριζε πρωθυπουργό το 1922.
• Αυτό συνέβη στη Γερμανία με τον Χίτλερ που έκανε πραξικόπημα το 1923 και δέκα χρόνια αργότερα οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι τον διόρισαν καγκελάριο.
• Χρειάζονταν εκείνη την μορφή πολιτικής διαχείρισης, που θα μπορούσε να εγγυηθεί μέσα από την θηριωδία και την κτηνωδία των μεθόδων της ότι τώρα πλέον θα τεθεί «το  κράτος στην υπηρεσία του ιδιωτικού κεφαλαίου», όπως τους υποσχέθηκε ο Χίτλερ από τη Λέσχη των Γερμανών Βιομηχάνων του Ντίσελντορφ το 1933.
• Όταν απειλείται η εξουσία της άρχουσας τάξης ή σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας αυτής της εξουσίας, οι ελίτ δεν αναμένουν πότε ο φασισμός θα αποκτήσει κοινωνικό έρεισμα για να τον αξιοποιήσουν. Τον επιβάλλουν «από τα πάνω»:  Αυτό συνέβη το 1973 στη Χιλή, το 1936 στην Ισπανία, το 1936 και το 1967 στην Ελλάδα.

    Αυτήείναι η «αντισυστημικότητα» της Χρυσής Αυγής. Αυτή είναι άλλωστε η «αντισυστημικότητα» του ίδιου του ναζισμού:

«Ο εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος(σ.σ. του κομμουνιστικού δόγματος) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. σύντροφο των βιομηχάνων)»!

   Τούτος ο ύμνος στον Χίτλερ και στο ναζισμό, που μετέτρεψε τον εργάτη σε «πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας» και σε «σύντροφο» των βιομηχάνων, εκφωνήθηκε από τον κύριο Κρουπ. Τον επικεφαλής της γνωστής πολυεθνικής και πρόεδρο των Γερμανών βιομηχάνων, σε ομιλία του στις 26 Γενάρη 1934.

   Η ατράνταχτη αυτή ομολογία (περιλαμβάνεται στα Πρακτικά Δικών της Νυρεμβέργης, τόμος 1, κεφάλαιο VIII) ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι η τροφός του ναζισμού, ότι τα μονοπώλια και μερίδα του κεφαλαίου είναι οι προαγωγοί του φασισμού, με τα «Τάγματα Εφόδου» του οποίου, όταν τους «χρειάζονται», εξασφαλίζουν «ησυχία», «πειθαρχία», «υπακοή» και πολλά, πάρα πολλά κέρδη, διατηρεί  αυτούσια την αξία της.

    ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο κ.Σαμαράς, κατά την ομιλία του (11/10/2013) στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ, μιλώντας για τις εξελίξεις γύρω από τη Χρυσή Αυγή, είπε:

«… θα αποκαλυφθούν και όλοι οι αφανείς χρηματοδότες τους. Για να γνωρίζει ο ελληνικός λαόςποιοι από πίσω, ενώ ήξεραν, τους στήριζαν»…

    Άρα υπάρχουν «αφανείς χρηματοδότες». Μάλιστα.

    ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιοι είναι;Γιατί, σχεδόν δυο χρόνια μετά από εκείνη τη δήλωση, οι «αφανείς χρηματοδότες» των ναζί δεν αποκαλύφθηκαν; Το κράτος μας, με τους υπερκοριούς του, δεν ξέρει τίποτα; Για εκείνη την αναφορά του «Guardian», περί κύκλου ολιγαρχών που χρηματοδοτούν τη Χρυσή Αυγή, δεν έχει ακούσει κάτι; Και εν πάση περιπτώσει: Το δικαστήριο θα κινηθεί, τώρα, στην αναζήτηση αυτής της απάντησης;…

***

    8) Για την δυνατότητα του φασισμού να διεισδύει στην κοινωνική συνείδηση οι επισημάνσεις από την ιστορική εισήγηση του Γκεόργκι Δημητρόφ στο 7ο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1935 αποκτούν δραματική επικαιρότητα και συνιστούν πολύτιμο εργαλείο:

• Ο φασισμός «παίζει» με το αίσθημα εθνικής αξιοπρέπειας. Εκφράζει την πιο αντιδραστική μορφή του αστικού εθνικισμού. Διευκολύνει την διαιώνιση της ταξικής κυριαρχίας των ισχυρών, αποδίδοντας τα δεινά του λαού στην «εθνοτική του υποτίμηση» και όχι στην ταξική του καταπίεση.
• H φασιστική κλίκα, με το πρόσχημα ότι υπερασπίζεται τα πανεθνικά συμφέροντα, προωθεί την πολιτική καταπίεσης και εκμετάλλευσης του ίδιου της του λαού και της καταλήστευσης και υποδούλωσης άλλων λαών. Χρησιμοποιεί ως λίπασμα μετατροπής του πατριωτισμού σε σωβινισμό τον εθνικό μηδενισμό, που τον πλασάρουν με τη μάσκα του «διεθνισμού» οι ιδεολογικοί φορείς του κεφαλαίου που δεν έχει πατρίδα.
• Οι φασίστες, πάντα και παντού, μετατρέπουν την εθνική υπερηφάνεια του λαού για το παρελθόν του, για τους αγώνες του, για τη γλώσσα του, για την καταγωγή του, για τον τόπο του, για τα ιστορικά επιτεύγματά του, από εργαλείο φιλίας μεταξύ των λαών και εμπλουτισμού του ανθρώπινου πολιτισμού, σε «μαχαίρι» τουμισανθρωπισμού.
• Ο φασίστας μαγαρίζει την έννοια του πατριωτισμού. Στη θέση της αγάπης για την πατρίδα και τον σεβασμό στις πατρίδες των άλλων, στη θέση «Πατρίδα ή θάνατος» του Τσε Γκεβάρα, στη θέση «Είμαστε γεμάτοι από αίσθημα εθνικής περηφάνειας» του Λένιν για το ρώσικο λαό το 1914, στη θέση του πατριωτισμού του ΕΑΜ που απελευθέρωνε την πατρίδα το 1944, ο φασισμός βάζει την πατριδοκαπηλεία και την μισαλλοδοξία. Το κάνει πατώντας πάνω σε ό,τι θίγει το εθνικό αίσθημα κάθε λαού, το κάνει πατώντας πάνω στους εξευτελισμούς του αγγλικού δικαίου, της επιτήρησης, των ταπεινώσεων με «δόσεις» κοκ.
• Ο φασισμός, πάντα και παντού, αξιοποιεί την φτωχοποίηση πλατιών κοινωνικών στρωμάτωνγια να αποκτήσει κοινωνική βάση. «Ψαρεύει» στα κατεστραμμένα κοινωνικά στρώματα ξεστρατίζοντας τη δίκαιη οργή τους από τις λεωφόρους της διεκδίκησης του δίκιου στα μονοπάτια  της «αντεκδίκησης», την οποία αναλαμβάνουν οι φασίστες ως οι πιο λαϊκιστές και οι πιο… βαρβάτοι «τιμωροί».

***

    Συμπέρασμα πρώτο: Ο φασισμός (και είναι ολέθριο να μη το βλέπεις) είναι μια επιδημία που με τη δημαγωγία του και την «αντισυστημική» μάσκα του καταφέρνει να εισχωρεί τόσο βαθύτερα στην κοινωνική συνείδηση όσο μεγαλύτερη είναι η σήψη του καπιταλιστικού συστήματος, ο αντιδημοκρατικός του κατήφορος, η κοινωνική δυστυχία που αυτό προκαλεί, αλλά πάντα σε συνδυασμό με την αδυναμία του εργατικού κινήματος να βρεθεί στο ύψος των περιστάσεων της επίθεσης που δέχεται.

***

    Συμπέρασμα δεύτερο: Τα ποινικά εγκλήματατης συμμορίας πρέπει να αντιμετωπιστούν με τον τρόπο που αξίζει στον ποινικό υπόκοσμο. Η δικαστική εξέλιξη, η εκ των ων ουκ άνευ παραδειγματική τιμωρία των εγκληματιών για τις πράξεις τους, η αμείλικτη τιμωρία για τη συγκρότηση και δράση τους ως εγκληματική συμμορία όπως προκύπτει μέσα από τις πράξεις τους, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφυδατώσει το μέγιστο πολιτικό τεκμήριο: Ότι είναι ο ναζισμός που ισοδυναμεί με το έγκλημα.Και ότι αυτή είναι η μέγιστη απόδειξη πως η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική συμμορία: Ότι είναι μια ναζιστική συμμορία. Άρα:

    α) Η νομική παρέμβαση με στόχο την (επιβεβλημένη) ποινική απαξία του εγκληματία είναι το ένα πράγμα. Και εδώ προσοχή: Κάποιοι θα προσπαθήσουν να κουκουλώσουν – ακόμα χειρότερα: να αθωώσουν – το πολιτικό έγκλημα πίσω από το ποινικό έγκλημα! Προσοχή και εγρήγορση!

   β) Το άλλο είναι η κοινωνική απαξία του ναζιστή εγκληματία. Η απαξία και η αποβολή του ναζιστή εγκληματία από την κοινωνία των ανθρώπων μπορεί και πρέπει να είναι κατ’ εξοχήν πολιτική. Που σημαίνει: Η καταδίκη του ναζιστικού κτήνους απαιτείται να έχει απόλυτο κοινωνικό, ιδεολογικό, ιστορικό πρόσημο. Οι ναζί θα τσακιστούν έτσι: Πολιτικά!

    Το πολιτικό έγκλημα που εκπροσωπεί αυτός ο α λά «ελληνικά» εσμός των«Βάφεν Ες – Ες», αυτή η συμμορία, για να αντιμετωπιστεί λυσιτελώς θα αντιμετωπιστεί πολιτικά. Με λαϊκή οργάνωση. Με κοινωνική αφύπνιση. Με πολιτική δράση που θα υψώσει μέτωπο απέναντι στους φασίστες, αλλά και θα αποκαλύπτει τους δήθεν «αντιφασίστες».Με διαρκή ενημέρωση. Με προστασία της ιστορικής μνήμης. Με την περιφρούρηση της αλήθειας από το ψεύδος. Από την αμορφωσιά. Από την βλακεία. Με πολιτική αποκάλυψη του ρόλου των φασιστών που πίσω από την «αντισυστημική» τους μάσκα κρύβονται πάντα οι πιο αδίστακτοι τραμπούκοι – υπηρέτες της ολιγαρχίας.  

    Οι ναζί δεν έχουν θέση στην κοινωνία των ανθρώπων. Η απαλλαγή της κοινωνίας από τους ναζί – ας μην υπάρχουν αυταπάτες – δεν θα γίνει δια νόμου. Θα γίνει με το πολιτικό και ιδεολογικό τους «Στάλινγκραντ». Που σημαίνει: Να φτάσει η ατιμία τους παντού. Να ξεγυμνωθούν στα μάτια όλης της κοινωνίας. Για να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν πουθενά. Για να τους ξεράσει ο τόπος. Για να ντρέπονται που υπάρχουν. Για να τους αναγκάσει η πλειοψηφία του λαού και το κίνημά του να κρυφτούν στα λαγούμια τους. Και να θαφτούν εκεί.  

***

Συμπέρασμα τρίτο, διαρκές και πάντα επίκαιρο διατυπωμένο σε στίχους τουΦώντα Λάδη:  

    «Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μέσ’ στα δόντια του το ξέρω,
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.
    Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν
και χάνονται βαθιά στα περασμένα.
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν,
μα όχι και το μίσος του για μένα.
    Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον.
Δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.
    Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος
που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι,
το κουρασμένο βήμα του το ξέρω
και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει.
    Μα πάλι θέ ν’ απλώσει σαν χολέρα
πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου,
και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα
αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου».

Νίκος Μπογιόπουλος

Άκουσα ότι μιλάς πολιτισμένα με τους δολοφόνους των φίλων μου

«Άκουσα ότι μιλήσατε πολιτισμένα με τον δολοφόνο του πατέρα μου. Αυτός όμως κανέναν πολιτισμό δεν επέδειξε όταν σκότωνε τα θύματά του…». 

Αυτό είπε ο Περιφερειάρχης Στερεάς, Κώστας Μπακογιάννης, στη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Βάσω Λέβα…. στηλιτεύοντας την επίσκεψη της βουλευτίνας στον Κουφοντίνα που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Λαμίας.

Μπράβο του, καλά έκανε το παλικάρι και εξέφρασε τη διαμαρτυρία του. Κι επειδή όταν έτερος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Βασίλης Κυριακάκης, ρωτώντας τον Κώστα Μπακογιάννη γιατί ασκεί κριτική στην Κυβέρνηση και δεν μιλάει για θέματα που αφορούν την Περιφέρεια Στερεάς, εισέπραξε την απάντηση: «Απαγορευτικά βγάζει μόνο το λιμεναρχείο. Στις δημοκρατίες δεν υπάρχει λογοκρισία. Και φυσικά μιλάω για θέματα που μας αφορούν όλους και την Περιφέρεια, όπως οι φυλακές Δομοκού», θα εκμεταλλευτώ την απουσία απαγορευτικού για να πω κι εγώ πέντε πράγματα.

Είχα ένα φίλο 45 χρονών. Τον έχασα μέσα σε μια νύχτα όταν έσκασε ο εγκέφαλός του και γέμισε αίματα. Δεν πέθανε. Δολοφονήθηκε. Ο δολοφόνος κρατούσε το όπλο τού «ναι σε όλα». Χρέη, κυνήγι από τις τράπεζες, απλήρωτο ΤΕΒΕ, λουκέτο, αδυναμία να συνεχίσει να σπουδάσει το παιδί του, σβήσιμο κάθε ίχνους αξιοπρέπειας, ταπεινωμένος, εξευτελισμένος, εκβιαζόμενος για κατασχέσεις, αϋπνία, άγχος, απόγνωση, απόγνωση, απόγνωση ΤΕΛΟΣ!

Εγώ είχα έναν φίλο. Τον έχασα. Χάθηκαν με τον ίδιο τρόπο, από το ίδιο όπλο, πολλοί φίλοι άλλων. Υπήρχε ηθική αυτουργία σε αυτά τα εγκεφαλικά, σε αυτά τα εμφράγματα, σε αυτές τις αυτοκτονίες. Βλέπεις, σήμερα δεν είμαστε οι γραφικοί του παρελθόντος που φαντασιωνόμασταν θανάτους εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής για να «χτυπήσουμε την κυβέρνηση». Σήμερα έχει αναγνωριστεί με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι στην Ελλάδα υπάρχει ανθρωπιστική κρίση, η οποία είναι αποτέλεσμα των πολιτικών επιλογών των προηγούμενων κυβερνήσεων. Και μέσα στην ανθρωπιστική κρίση εντάσσονται αυτοί οι θάνατοι.

Θάνατοι από εκτελέσεις με εκτελεστικό απόσπασμα τις κυβερνήσεις και τους βουλευτές που ψήφιζαν «ναι στις ανθρωποθυσίες». Υπάρχουν πολλών ειδών τρομοκρατικές οργανώσεις. Άλλες που τα μέλη τους φοράνε κουκούλες και άλλες που τα μέλη τους φοράνε γραβάτες, κοστούμια και ταγιέρ.

Έμαθα, λοιπόν, ότι μιλάτε πολιτισμένα με τα μέλη του δεύτερου είδους τρομοκρατικής οργάνωσης. Ότι είστε συγγενείς με κάποια από αυτά τα μέλη. Ότι ακόμη τα στηρίζετε. Ότι ακόμη θέλετε να επιστρέψουν στη δράση και να αρχίσουν πάλι να οδηγούν ανθρώπους στο θάνατο. Ξέρετε, οι Κουφοντίνες είναι στη φυλακή. Οι άλλοι τρομοκράτες όμως είναι ελεύθεροι και υπερασπίζονται τις δολοφονικές πολιτικές τους μέσα στη Βουλή. Και επιστρέφουν σπίτια τους όταν το κάνουν, ενώ ο δικός μου φίλος δε βγαίνει από τον τάφο του. Εκεί είναι το σπίτι του.

Ξέρετε, δεν είχε όνομα και επίθετο μόνο ο Παύλος Μπακογιάννης. Είχε και ο φίλος μου και οι αμέτρητοι φίλοι άλλων, που είναι νεκροί. Δεν έχουν καθόλου μικρότερη αξία από τον Παύλο Μπακογιάννη. Και νομίζω ότι όπως είναι στη φυλακή οι δολοφόνοι του Παύλου Μπακογιάννη, θα έπρεπε να είναι και οι δολοφόνοι του Γιώργου, του Κώστα, της Ελένης. Εκτός και αν δεν ισχύει το «Απαγορευτικά βγάζει μόνο το λιμεναρχείο», αλλά απαγορευτικά βγάζει και η δημοκρατία σας, λέγοντας «αυτούς τους τρομοκράτες δικαιούσαι να τους συλλάβεις, εκείνους τους τρομοκράτες δεν πρέπει να τους πειράξεις». Αν είναι έτσι, πάω πάσο.

Αν είναι έτσι, έχει απόλυτο δίκιο ο κύριος περιφερειάρχης Στερεάς που θρηνεί μόνο για τον πατέρα του και δηλώνει ότι «Είναι ακατανόητο να κλείνουν οι φυλακές υψίστης ασφαλείας στο Δομοκό . Μιλάμε για μία παγκόσμια πρωτοτυπία, πουθενά αλλού δεν έχουν καταργηθεί τέτοιες φυλακές λες και όλοι οι έγκλειστοι είναι ίδιοι».

Άλλωστε, αυτές οι φυλακές πέραν των άλλων είναι και ένα… αναπτυξιακό έργο για την εκλογική περιφέρεια του κ. Μπακογιάννη. Το δήλωσε ο ίδιος λέγοντας «Και φυσικά μιλάω για θέματα που μας αφορούν όλους και την Περιφέρεια, όπως οι φυλακές Δομοκού». Είναι κρίμα να χαθεί ένα τέτοιο αναπτυξιακό έργο που θα φέρει έσοδα από το κέτερινγκ, μέσα από τα χέρια ενός φέρελπι πολιτικού που βλέπει σε αυτό το πεδίο πολέμου μόνο έναν νεκρό, αγνοώντας χιλιάδες άλλους.

Υγ: Παραθέτω ένα τελευταίο απόσπασμα από την υπουργικού ύφους και περιεχομένου δήλωση του κ. Μπακογιάννη: «ΕΜΕΙΣ από την πλευρά μας θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα σταλεί επιτέλους ένα ισχυρό μήνυμα: Ότι η βία δεν είναι αποδεκτό μέσο επίλυσης διαφορών. Αλλιώς πολύ φοβάμαι ότι εκτρέφουμε το τέρας του αυταρχισμού και του φασισμού».

Σωστά! Τώρα ας κοιτάξει αυτή τη φωτό κι ας απαντήσει στην ερώτηση: «Στη μαμά σου, το είπες;»

kartesios.com

Αδύναμος κρίκος η Τουρκία στην Αν. Μεσόγειο!

Μια σημαντική παρέμβαση στα της Μεσογείου έγινε από το αμερικανικό Ινστιτούτο Χάντσον που εισηγείται ευθέως στην Ουάσινγκτον να άρει το στρατιωτικό εμπάργκο κατά της Κύπρου, ενώ την ίδια ώρα εκφράζει ισχυρές αμφιβολίες για την «προσήλωση» της Τουρκίας, βάζοντας ακόμα στο παιχνίδι και την μελλοντική συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ!

Το Ινστιτούτο προτρέπει την ηγεσία των ΗΠΑ να εντάξει την Κύπρο στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, αφού θεωρεί ότι η Τουρκία δεν είναι πια αξιόπιστος «συμπαίκτης», ποντάροντας περισσότερο στην στρατηγική συνεργασία του τριγώνου Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ για τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου.

Το «Χάντσον», σύμφωνα με χθεσινό δημοσίευμα του Φιλελεύθερου της Κύπρου με την υπογραφή του Ανδρέα Πιμπίσιη, ζητά από την Ουάσινγκτον να ενισχύσει τους Κύπριους με «διεύρυνση των στρατιωτικών ασκήσεων, υποστηρίζοντας την ένταξη της Κύπρου στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, τερματίζοντας παράλληλα την 40χρονη ετεροχρονισμένη απαγόρευση εξαγωγής όπλων προς τη νόμιμη κυβέρνηση του νησιού».

Να τονιστεί ότι ο Συνεταιρισμός για την Ειρήνη είναι το νατοϊκό πρόγραμμα που αποτελεί προθάλαμο για την πλήρη ένταξη μίας χώρας στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο.

Μάλιστα, το «Χάντσον» σημειώνει πως η άρση του εμπάργκο «είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει προκειμένου να επιτραπεί η πώληση σκαφών περιπολίας για την προστασία των εγκαταστάσεων φυσικού αερίου, που επίκειται να αναγερθούν στο Βασιλικό, από πιθανή τρομοκρατική επιχείρηση διά θαλάσσης». Η αναφορά σε «ρεαλιστική ανάγκη» δίνει ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα στην ανάλυση του ινστιτούτου.

Όσον αφορά το πώς μπορεί να αντιδράσει η τουρκική πλευρά; «Μια δεκάδα περιπολικών σκαφών, πάντως, δεν μπορεί να κάνουν οτιδήποτε έναντι των δεκάδων σκαφών του πολεμικού ναυτικού της Τουρκίας».

Το «Χάντσον», όμως, προσπαθεί να διακρίνει τι συμφέρει τις ΗΠΑ σε όλη την σκακιέρα της Μεσογείου: «Μια από τις σημαντικές απειλές που έχει σήμερα να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ προέρχεται από τα νοτιοανατολικά, συνεπώς ένας δημοκρατικός σύμμαχος – σαν την Κύπρο – στην πιο εκτεθειμένη γωνιά της Ευρώπης μπορεί να συνεισφέρει μετρήσιμη ασφάλεια στη συμμαχία».

Το ινστιτούτο, μάλιστα, βλέπει σ” αυτό το ενδεχόμενο, με επίκεντρο την ενεργειακή ασφάλεια της περιοχής, και «κίνητρο για τα μέλη της ΕΕ και των ΗΠΑ προκειμένου να ξεπεράσουν την αντίθεση της Τουρκίας για συμμετοχή της Κύπρου στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη. Η Ουάσινγκτον θα πρέπει να δει το θέμα του φυσικού αερίου της περιοχής κατ’ ανάλογο τρόπο που είχε προσεγγίσει το πετρέλαιο ως σημαντικό στοιχείο για τη διατήρηση του ισοζυγίου δυνάμεων στη Μέση Ανατολή».

Και συνεχίζει: «Το θέμα της ενεργειακής ασφάλειας της Μεσογείου, άλλωστε, είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα και οφείλουν ΗΠΑ, Ισραήλ, Αίγυπτος και Ευρώπη να προστατέψουν αυτά τα αποθέματα προκειμένου να διασφαλιστεί η ελεύθερη μεταφορά ενέργειας προς τη Δύση».

Όσον αφορά την Τουρκία; Κατά το «Χάντσον» θεωρείται ακατάλληλη για συνεταίρος στα αμερικανικά σχέδια! Οι λόγοι;

- «Η στρατιωτική παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ υπογραμμίζει το σοβαρό αντίκτυπο που μπορεί η ασφάλεια –στην προκειμένη περίπτωση η έλλειψη– να έχει στην ενεργειακή παραγωγή και αναμενόμενη εκμετάλλευση».

- «Η εξασφάλιση του ελέγχου των προσφάτως ανακαλυφθέντων κοιτασμάτων φυσικού αερίου θα επιτρέψει στην Τουρκία να επανακτήσει μια δεσπόζουσα θέση που θα ανταγωνίζεται τις ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο».

- «Όπως στις περιπτώσεις του Καυκάσου και της Νοτιοανατολικής Ασίας κατά τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο, η Κύπρος χωρίς την σταθεροποιητική παρουσία των ΗΠΑ μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα στα υφιστάμενα ρήγματα της περιοχής μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας, μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων».

- «Η πρόσφατη τουρκική NAVTEX και η παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ αποτελούν απειλή αποσταθεροποίησης της περιοχής και πρέπει να τύχουν σοβαρής προσοχής ως στοιχείο ακαταλληλότητας για να συνεχίσει η Τουρκία στο πιο μακρινό μέλλον να αποτελεί μέλος του ΝΑΤΟ».

Αντίθετα, καταλήγει, η πρόσκληση προς την Κύπρο για ένταξη στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη αποτελεί το πρώτο βήμα για πλήρη ένταξη στο ΝΑΤΟ.

Όσο για την επίλυση του Κυπριακού; Το «Χάντσον» δεν βλέπει να προχωράει ούτε αυτή τη φορά…

Αν εισακουστούν οι θέσεις του ινστιτούτου, πάντως, από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, τότε πολλά πράγματα θα αλλάξουν στις ισορροπίες της περιοχής, σαφέστατα πρωτίστως προς όφελος των Αμερικανών, που έτσι κι αλλιώς έχουν δεσπόζουσα θέση στο κουμάντο της Ανατολικής Μεσογείου.

Οπωσδήποτε, πάντως, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της ανάλυσης έχει να κάνει με το άδειασμα της Τουρκίας, που πλέον φαίνεται να θεωρείται ως ο αδύναμος κρίκος για τα αμερικανικά συμφέροντα!

Κατά τα άλλα, «όλα για την ενέργεια». Κλασικά…

ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΑΛΟΥΠΗΣ