1) Ο Νίκος Μιχαλολιάκος, ο «φύρερ» της Χρυσής Αυγής, τότε που δεν έκρυβε πίσω από το δακτυλό του το ποιόν του, έγραφε:
«Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νοιώθουμεΕΚΕΙΝΟΝνα μας οδηγεί (…) με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και τοΕθνικοσοσιαλιστικόμας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και στα οράματά μας: HEIL HITLER!»(Νίκος Μιχαλολιάκος, περιοδικό «Χρυσή Αυγή», τεύχος 26, Μάιος 1987)…
O Αρτέμης Ματθαιόπουλος είναι βουλευτής χρυσαυγίτης. Χρυσαυγίτης σαν τον μαχαιροβγάλτη που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Αλλά ο Ματθαιόπουλος είναι και μουσικός. Σαν τον Φύσσα. Μόνο που ο Φύσσας τραγουδούσε για τη ζωή, τον έρωτα και τη λεβεντιά. Ο χρυσαυγίτης του συγκροτήματος «Pogrom» (τί όνομα, έ;) εμπνέεται από άλλα θέματα. Του αρέσει να τραγουδάει για το Άουσβιτς. Ιδού οι στίχοι από το άσμα του συγκροτήματος, το εμπνευσμένο από το Άουσβιτς:
«Γαμώ τον Βίζενταλ, γαμώ την Άννα Φρανκ/ γαμιέται κι όλη η φυλή του Αβραάμ./ Τ’ αστέρι του Δαβίδ με κάνει να ξερνάω/ αχ, το Άουσβιτς, πόσο το αγαπάω!/Ρε κωλοεβραίοι, δεν θα σας αφήσω/ στο τείχος των Δακρύων θα ’ρθω να κατουρήσω./ Juden Raus! Καίγομαι στο Άουσβιτς»…
Αυτά το 2004. Τότε που οι χρυσαυγίτες δεν έκρυψαν το ποιόν τους…
Ο Κασιδιάρης είναι ο γνωστός άντρακλας που χτυπάει γυναίκες. Στον ύμνο του για το ναζισμό έγραφε:
«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β” Παγκόσμιος Πόλεμος (…) δεν σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; Είναι βέβαιο ότι (…) ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν της παρακμιακής υποκουλτούρας που διέβρωσε τον λευκό άνθρωπο»…
Αυτά για τον «ρομαντικό» χαρακτήρα του ναζισμού, ο τύπος που κυκλοφοράει με τη σβάστικα ζωγραφισμένη πάνω στο χεράκι με το οποίο γρονθοκοπεί γυναίκες, τα έγραφε πριν μόλις 4 χρόνια. Σαν σήμερα! Στις 20/4/2011 (περιοδικό «Χρυσή Αυγή»).
***
2) Ο ναζισμός είναι έγκλημα. Το μεγαλύτερο έγκλημα που γνώρισε ποτέ η Ανθρωπότητα το προκάλεσε ο ναζισμός: Πάνω από 50 εκατομμύρια θύματα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ελλάδα, η πατρίδα μας κατ’ αναλογία του πληθυσμού της υπέστη από τον ναζισμό τη μεγαλύτερη σφαγή από κάθε άλλη χώρα στον κόσμο: Πάνω από 700.000 νεκροί, ανείπωτες θηριωδίες, αμέτρητα ολοκαυτώματα…
***
3) Η Χρυσή Αυγή είναι μια ναζιστική συμμορία. Όχι. Δεν είναι, τάχα, ένας πολιτικός φορέας που «απλώς» έχει στις τάξεις του και κάποιους εγκληματίες, όπως θέλουν να την παρουσιάζουν κάποιοι ξεφωνημένοι «αντιφασίστες». Είναι μια εγκληματική συμμορία. Και ο εγκληματικός χαρακτήρας αυτής της συμμορίας προκύπτει και αποδεικνύεται ακριβώς από αυτό: Από το γεγονός ότι είναι μια ναζιστική συμμορία. Είναι ο ναζιστικός χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής που προδίδει και αποκαλύπτει τον εγκληματικό χαρακτήρα της.
***
4) Η δίκη και η ενδεχόμενη δικαστική καταδίκη του ναζισμού δεν αποτελεί λυσιτελή αντιμετώπιση του εγκλήματος που εκπροσωπεί. Καμιά φορά μπορεί να αποτελεί και προσωπείο του συστήματος που γεννά τον ναζισμό:
- To 1923 εκδηλώθηκε στο Μόναχο το λεγόμενο «πραξικόπημα της μπυραρίας».Ο Χίτλερ συνελήφθη αλλά παρότι οι νόμοι της (αστικής κοινοβουλευτικής) Δημοκρατίας της Βαϊμάρης προέβλεπαν ακόμα και την ποινή του θανάτου για το έγκλημά του, έμεινε στη φυλακή – σε υπερπολυτελές κελί – μόλις 8 μήνες, πλήρωσε 500 μάρκα πρόστιμο, και αφέθηκε ελεύθερος. Δέκα χρόνια αργότερα και αφού είχε αξιοποιήσει όλες τις νόμιμες διαδικασίες της (αστικής κοινοβουλευτικής) Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, ο Χίτλερ διορίστηκε Καγκελάριος.
Αν η ιστορική γνώση παρέχει στοιχειώδη πολιτική επίγνωση, τότε το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι: Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία και η δικαιοσύνη της κάθε άλλο παρά αποτελούν αδιαπέραστη ασφαλιστική δικλείδα απέναντι στον φασισμό.
- Στα καθ’ ημάς όσον αφορά τις σχέσεις της αστικής δημοκρατίας με τον φασισμό, και για να μην πάμε στα προεόρτια της χούντας των συνταγματαρχών, ας θυμηθούμε: Πριν φτάσουμε στην «4ηΑυγούστου» και στην κήρυξη της φασιστικής μεταξικής δικτατορίας είχε προηγηθεί η 16η Απρίλη του 1936. Τότε τα δυο μεγάλα κόμματα, το Λαϊκό κόμμα (σ.σ.: σαν να λέμε η «Νέα Δημοκρατία» της εποχής…) και το κόμμα των Φιλελευθέρων (σ.σ.: σαν να λέμε το «ΠΑΣΟΚ» της εποχής…) συνέπραξαν. Εφαρμόζοντας όλους τους τύπους της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας διόρισαν πρωθυπουργό τον φασίστα Μεταξά που δεν διέθετε στη Βουλή παρά μόλις 7 βουλευτές.
Κάπως έτσι, οικοδομήθηκε το κράτος της «4ης Αυγούστου» που ο ίδιος ο Μεταξάς το περιγράφει στα ημερολόγιά του ως εξής: «Η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό…».
***
5) Το κάδρο της «χρυσαυγειάδας» θα παραμείνει μισό, όπως και κάθε δήθεν «αντιφασιστικό» κάδρο, εφόσον από την εικόνα θα απουσιάζουν εκείνοι που στέκονται δίπλα, πίσω και κυρίως πάνω από τους φασίστες και από τους ναζί. Ποιοι είναι αυτοί; Ο κατάλογος των μονοπωλίων και των πολυεθνικών, των τραπεζιτών και των βιομηχάνων που στήριξαν τον Χίτλερ είναι τόσο μακρύς όσο και γνωστός.
Για να εντοπιστούν, για να πολεμηθούν και για να ξεριζωθούν τα αίτια και οι κινητήριες δυνάμεις που γεννούν και τροφοδοτούν τον φασισμό, ο Μπρεχτ επέμενε ήδη από τη δεκαετία του ’30: «… ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σανκαπιταλισμόςστην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός».
***
6) Από την πλευρά των οικονομικών, των πολιτικών και κοινωνικών συμφερόντων που εκπροσωπεί, η Χρυσή Αυγή, που κάνει τοποθετήσεις στη Βουλή υπέρ εφοπλιστών (Νοέμβρης 2012, Μάρτης 2013) και την ίδια ώρα δολοφονεί εργατόπαιδα (Φύσσας) και πραγματοποιεί δολοφονικές απόπειρες κατά εργατών (επίθεση κατά στελεχών του ΚΚΕ στο Πέραμα), αυτοπροβάλλεται σαν «αντισυστημική».
Καθόλου πρωτότυπο. Ανάμεσα στις άλλες ιδιότητες του φασισμού και του ναζισμού είναι να παριστάνει τον «αντισυστημικό», την ώρα που είναι το πιο πιστό σκυλάκι και το πιο σιχαμερό φιδάκι στην υπηρεσία του συστήματος. Στην πραγματικότητα ο φασισμός γεννιέται μέσα στους υπονόμους του συστήματος της αγριότητας, της εκμετάλλευσης, της σήψης, της διαφθοράς. Σε συνθήκες κρίσης, δε, αυτού του συστήματος, του καπιταλιστικού συστήματος, γιγαντώνεται και αξιοποιείται από τις κυρίαρχες οικονομικές ελίτ ώστε να διατηρήσουν την κυριαρχία τους με μοχλό τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία.
***
7) Ανάλογα με το μέγεθος της καπιταλιστικής κρίσης ορίζονται και οι ανάγκες της οικονομικής ολιγαρχίας. Για να τσακίσει τις αντιστάσεις ή για να ξεστρατίσει την οργή που προκαλεί η πολιτική της, με την οποία μετακυλύει τα βάρη της κρίσης στο λαό, ο φασισμός αξιοποιείται είτε ως επικουρικός παρακρατικός μηχανισμός της εξουσίας της, είτε ακόμα και ως επίσημη μορφή πολιτικής διαχείρισης των υποθέσεών της.
- Αυτό συνέβη το 1919 στην Ιταλία όταν ο μεγιστάνας Ανιέλι έπαιρνε από το χεράκι τον Μουσολίνι και τον παρουσίαζε στους βιομηχάνους, στην έδρα του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Ιταλίας, ως τον πιστότερο υπηρέτη της τάξης τους.
- Όταν συγκροτούνταν τάγματα εφόδου χρηματοδοτούμενα από εργοστασιάρχες και χτυπούσαν εργάτες και απεργίες, όπως γινόταν το 1920 στην Ιταλία από τους μελανοχίτωνες.
- Όταν ο βασιλιάς Βιτόριο Εμμανουέλε έπαιρνε υπό την αγκάλη του τον «Ντούτσε» και τον διόριζε πρωθυπουργό το 1922.
- Αυτό συνέβη στη Γερμανία με τον Χίτλερ που έκανε πραξικόπημα το 1923 και δέκα χρόνια αργότερα οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι τον διόρισαν καγκελάριο.
- Χρειάζονταν εκείνη την μορφή πολιτικής διαχείρισης, που θα μπορούσε να εγγυηθεί μέσα από την θηριωδία και την κτηνωδία των μεθόδων της ότι τώρα πλέον θα τεθεί «το κράτος στην υπηρεσία του ιδιωτικού κεφαλαίου», όπως τους υποσχέθηκε ο Χίτλερ από τη Λέσχη των Γερμανών Βιομηχάνων του Ντίσελντορφ το 1933.
- Όταν απειλείται η εξουσία της άρχουσας τάξης ή σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας αυτής της εξουσίας, οι ελίτ δεν αναμένουν πότε ο φασισμός θα αποκτήσει κοινωνικό έρεισμα για να τον αξιοποιήσουν. Τον επιβάλλουν «από τα πάνω»: Αυτό συνέβη το 1973 στη Χιλή, το 1936 στην Ισπανία, το 1936 και το 1967 στην Ελλάδα.
Αυτήείναι η «αντισυστημικότητα» της Χρυσής Αυγής. Αυτή είναι άλλωστε η «αντισυστημικότητα» του ίδιου του ναζισμού:
«Ο εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος(σ.σ. του κομμουνιστικού δόγματος) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. σύντροφο των βιομηχάνων)»!
Τούτος ο ύμνος στον Χίτλερ και στο ναζισμό, που μετέτρεψε τον εργάτη σε «πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας» και σε «σύντροφο» των βιομηχάνων, εκφωνήθηκε από τον κύριο Κρουπ. Τον επικεφαλής της γνωστής πολυεθνικής και πρόεδρο των Γερμανών βιομηχάνων, σε ομιλία του στις 26 Γενάρη 1934.
Η ατράνταχτη αυτή ομολογία (περιλαμβάνεται στα Πρακτικά Δικών της Νυρεμβέργης, τόμος 1, κεφάλαιο VIII) ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι η τροφός του ναζισμού, ότι τα μονοπώλια και μερίδα του κεφαλαίου είναι οι προαγωγοί του φασισμού, με τα «Τάγματα Εφόδου» του οποίου, όταν τους «χρειάζονται», εξασφαλίζουν «ησυχία», «πειθαρχία», «υπακοή» και πολλά, πάρα πολλά κέρδη, διατηρεί αυτούσια την αξία της.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο κ.Σαμαράς, κατά την ομιλία του (11/10/2013) στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ, μιλώντας για τις εξελίξεις γύρω από τη Χρυσή Αυγή, είπε:
«… θα αποκαλυφθούν και όλοι οι αφανείς χρηματοδότες τους. Για να γνωρίζει ο ελληνικός λαόςποιοι από πίσω, ενώ ήξεραν, τους στήριζαν»…
Άρα υπάρχουν «αφανείς χρηματοδότες». Μάλιστα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιοι είναι;Γιατί, σχεδόν δυο χρόνια μετά από εκείνη τη δήλωση, οι «αφανείς χρηματοδότες» των ναζί δεν αποκαλύφθηκαν; Το κράτος μας, με τους υπερκοριούς του, δεν ξέρει τίποτα; Για εκείνη την αναφορά του «Guardian», περί κύκλου ολιγαρχών που χρηματοδοτούν τη Χρυσή Αυγή, δεν έχει ακούσει κάτι; Και εν πάση περιπτώσει: Το δικαστήριο θα κινηθεί, τώρα, στην αναζήτηση αυτής της απάντησης;…
***
8) Για την δυνατότητα του φασισμού να διεισδύει στην κοινωνική συνείδηση οι επισημάνσεις από την ιστορική εισήγηση του Γκεόργκι Δημητρόφ στο 7ο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1935 αποκτούν δραματική επικαιρότητα και συνιστούν πολύτιμο εργαλείο:
- Ο φασισμός «παίζει» με το αίσθημα εθνικής αξιοπρέπειας. Εκφράζει την πιο αντιδραστική μορφή του αστικού εθνικισμού. Διευκολύνει την διαιώνιση της ταξικής κυριαρχίας των ισχυρών, αποδίδοντας τα δεινά του λαού στην «εθνοτική του υποτίμηση» και όχι στην ταξική του καταπίεση.
- H φασιστική κλίκα, με το πρόσχημα ότι υπερασπίζεται τα πανεθνικά συμφέροντα, προωθεί την πολιτική καταπίεσης και εκμετάλλευσης του ίδιου της του λαού και της καταλήστευσης και υποδούλωσης άλλων λαών. Χρησιμοποιεί ως λίπασμα μετατροπής του πατριωτισμού σε σωβινισμό τον εθνικό μηδενισμό, που τον πλασάρουν με τη μάσκα του «διεθνισμού» οι ιδεολογικοί φορείς του κεφαλαίου που δεν έχει πατρίδα.
- Οι φασίστες, πάντα και παντού, μετατρέπουν την εθνική υπερηφάνεια του λαού για το παρελθόν του, για τους αγώνες του, για τη γλώσσα του, για την καταγωγή του, για τον τόπο του, για τα ιστορικά επιτεύγματά του, από εργαλείο φιλίας μεταξύ των λαών και εμπλουτισμού του ανθρώπινου πολιτισμού, σε «μαχαίρι» τουμισανθρωπισμού.
- Ο φασίστας μαγαρίζει την έννοια του πατριωτισμού. Στη θέση της αγάπης για την πατρίδα και τον σεβασμό στις πατρίδες των άλλων, στη θέση «Πατρίδα ή θάνατος» του Τσε Γκεβάρα, στη θέση «Είμαστε γεμάτοι από αίσθημα εθνικής περηφάνειας» του Λένιν για το ρώσικο λαό το 1914, στη θέση του πατριωτισμού του ΕΑΜ που απελευθέρωνε την πατρίδα το 1944, ο φασισμός βάζει την πατριδοκαπηλεία και την μισαλλοδοξία. Το κάνει πατώντας πάνω σε ό,τι θίγει το εθνικό αίσθημα κάθε λαού, το κάνει πατώντας πάνω στους εξευτελισμούς του αγγλικού δικαίου, της επιτήρησης, των ταπεινώσεων με «δόσεις» κοκ.
- Ο φασισμός, πάντα και παντού, αξιοποιεί την φτωχοποίηση πλατιών κοινωνικών στρωμάτωνγια να αποκτήσει κοινωνική βάση. «Ψαρεύει» στα κατεστραμμένα κοινωνικά στρώματα ξεστρατίζοντας τη δίκαιη οργή τους από τις λεωφόρους της διεκδίκησης του δίκιου στα μονοπάτια της «αντεκδίκησης», την οποία αναλαμβάνουν οι φασίστες ως οι πιο λαϊκιστές και οι πιο… βαρβάτοι «τιμωροί».
***
Συμπέρασμα πρώτο: Ο φασισμός (και είναι ολέθριο να μη το βλέπεις) είναι μια επιδημία που με τη δημαγωγία του και την «αντισυστημική» μάσκα του καταφέρνει να εισχωρεί τόσο βαθύτερα στην κοινωνική συνείδηση όσο μεγαλύτερη είναι η σήψη του καπιταλιστικού συστήματος, ο αντιδημοκρατικός του κατήφορος, η κοινωνική δυστυχία που αυτό προκαλεί, αλλά πάντα σε συνδυασμό με την αδυναμία του εργατικού κινήματος να βρεθεί στο ύψος των περιστάσεων της επίθεσης που δέχεται.
***
Συμπέρασμα δεύτερο: Τα ποινικά εγκλήματατης συμμορίας πρέπει να αντιμετωπιστούν με τον τρόπο που αξίζει στον ποινικό υπόκοσμο. Η δικαστική εξέλιξη, η εκ των ων ουκ άνευ παραδειγματική τιμωρία των εγκληματιών για τις πράξεις τους, η αμείλικτη τιμωρία για τη συγκρότηση και δράση τους ως εγκληματική συμμορία όπως προκύπτει μέσα από τις πράξεις τους, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφυδατώσει το μέγιστο πολιτικό τεκμήριο: Ότι είναι ο ναζισμός που ισοδυναμεί με το έγκλημα.Και ότι αυτή είναι η μέγιστη απόδειξη πως η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική συμμορία: Ότι είναι μια ναζιστική συμμορία. Άρα:
α) Η νομική παρέμβαση με στόχο την (επιβεβλημένη) ποινική απαξία του εγκληματία είναι το ένα πράγμα. Και εδώ προσοχή: Κάποιοι θα προσπαθήσουν να κουκουλώσουν – ακόμα χειρότερα: να αθωώσουν – το πολιτικό έγκλημα πίσω από το ποινικό έγκλημα! Προσοχή και εγρήγορση!
β) Το άλλο είναι η κοινωνική απαξία του ναζιστή εγκληματία. Η απαξία και η αποβολή του ναζιστή εγκληματία από την κοινωνία των ανθρώπων μπορεί και πρέπει να είναι κατ’ εξοχήν πολιτική. Που σημαίνει: Η καταδίκη του ναζιστικού κτήνους απαιτείται να έχει απόλυτο κοινωνικό, ιδεολογικό, ιστορικό πρόσημο. Οι ναζί θα τσακιστούν έτσι: Πολιτικά!
Το πολιτικό έγκλημα που εκπροσωπεί αυτός ο α λά «ελληνικά» εσμός των«Βάφεν Ες – Ες», αυτή η συμμορία, για να αντιμετωπιστεί λυσιτελώς θα αντιμετωπιστεί πολιτικά. Με λαϊκή οργάνωση. Με κοινωνική αφύπνιση. Με πολιτική δράση που θα υψώσει μέτωπο απέναντι στους φασίστες, αλλά και θα αποκαλύπτει τους δήθεν «αντιφασίστες».Με διαρκή ενημέρωση. Με προστασία της ιστορικής μνήμης. Με την περιφρούρηση της αλήθειας από το ψεύδος. Από την αμορφωσιά. Από την βλακεία. Με πολιτική αποκάλυψη του ρόλου των φασιστών που πίσω από την «αντισυστημική» τους μάσκα κρύβονται πάντα οι πιο αδίστακτοι τραμπούκοι – υπηρέτες της ολιγαρχίας.
Οι ναζί δεν έχουν θέση στην κοινωνία των ανθρώπων. Η απαλλαγή της κοινωνίας από τους ναζί – ας μην υπάρχουν αυταπάτες – δεν θα γίνει δια νόμου. Θα γίνει με το πολιτικό και ιδεολογικό τους «Στάλινγκραντ». Που σημαίνει: Να φτάσει η ατιμία τους παντού. Να ξεγυμνωθούν στα μάτια όλης της κοινωνίας. Για να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν πουθενά. Για να τους ξεράσει ο τόπος. Για να ντρέπονται που υπάρχουν. Για να τους αναγκάσει η πλειοψηφία του λαού και το κίνημά του να κρυφτούν στα λαγούμια τους. Και να θαφτούν εκεί.
***
Συμπέρασμα τρίτο, διαρκές και πάντα επίκαιρο διατυπωμένο σε στίχους τουΦώντα Λάδη:
«Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μέσ’ στα δόντια του το ξέρω,
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν
και χάνονται βαθιά στα περασμένα.
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν,
μα όχι και το μίσος του για μένα.
Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον.
Δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.
Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος
που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι,
το κουρασμένο βήμα του το ξέρω
και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει.
Μα πάλι θέ ν’ απλώσει σαν χολέρα
πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου,
και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα
αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου».
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μέσ’ στα δόντια του το ξέρω,
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν
και χάνονται βαθιά στα περασμένα.
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν,
μα όχι και το μίσος του για μένα.
Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον.
Δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.
Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος
που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι,
το κουρασμένο βήμα του το ξέρω
και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει.
Μα πάλι θέ ν’ απλώσει σαν χολέρα
πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου,
και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα
αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου».
Νίκος Μπογιόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου