Οι οπαδοί δύο συγκρουόμενων- και με διαφορετικά συμφέροντα- πολιτικοοικονομικών απόψεων για το μέλλον της ευρωζώνης έχουναρχίσει να επιδίδονται σε λυσσαλέα μάχη, γνωρίζοντας ότι ο... πόλεμος δεν θα κριθεί παρά σε δύο και πλέον χρόνια. Από τη μια μεριά είναι οι οπαδοί της ευρωπαϊκής ενοποίησης, στον πυρήνα της οποίας βρίσκεται το ευρώ, οι οποίοι υποστηρίζουν πως το ευρωπαϊκό ταμείο των 440 δισ. ευρώ (περίπου 750, εάν συνυπολογιστεί και η συνδρομή του ΔΝΤ και της Κομισιόν) πρέπει να συνεχίσει τη λειτουργία του και μετά το 2013, παρά τον αρχικό όρο που είχε θέσει η Γερμανία περί αυτοδιάλυσής του σε περίπου τρία χρόνια από σήμερα.
Οπως λένε, δεν υπάρχει καμία εγγύηση πως οι χώρες που δυσκολεύονται να δανειστούν στις αγορές- μεταξύ των οποίων η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και ενδεχομένως και η Ισπανία και η Ιταλία σε λίγο καιρό- θα μπορέσουν να τα καταφέρουν το 2013. Κάθε άλλο, η δυναμική του χρέους τους και η στάση των αγορών προδικάζουν τουλάχιστον μία «χαμένη δεκαετία».
Το «όραμα». Στον αντίποδα αυτής της σχολής, πρωτεργάτες της οποίας είναι όλοι οι κορυφαίοι οικονομολόγοι της Ενωσης, περιλαμβανομένων του κ. Σιόπα και του κ. Παπαδήμου- που εκτός από οικονομικοί σύμβουλοι του Πρωθυπουργού τυγχάνουν και αρχιτέκτονες της ΟΝΕ-, βρίσκεται η γερμανική καγκελαρία.
Για την ακρίβεια, κάποιες μη κατονομαζόμενες δυνάμεις στους κόλπους της, που δεν αρκούνται στην προώθηση των πιο σκληρών δημοσιονομικών και αντιαναπτυξιακών πολιτικών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο- όπως φάνηκε και με τις ανακοινώσεις της Κομισιόν για τις κυρώσεις - αλλά «οραματίζονται» ένα μικρό και σκληρό ευρώ, μονάχα για τις «υγιείς δυνάμεις»: τη Γερμανία, τη Φινλανδία, την Αυστρία, το Λουξεμβούργο, την Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γαλλία- εφόσον φυσικά η τελευταία το θελήσει, διότι παραδοσιακά πρόκειται για χώρα φανατική της ενοποίησης και όχι της διάλυσης!
Σε αυτό το σκληρό ευρώ δεν θα χωρούν ούτε τα «κακά παιδιά» του ευρωπαϊκού Νότου, που κάθε τόσο χρειάζονται τα λεφτά των πλουσίων χωρών για να γλιτώσουν τη χρεοκοπία, ούτε οι Ανατολικοευρωπαίοι για τους οποίους ο Χέλμουτ Κολ έδωσε κάποτε μάχη για να εισέλθουν στην Ενωση.
Οι... απόκληροι μπορούν να δημιουργήσουν ένα άλλο ευρώ, παρακατιανό, ή να επιλέξει ο καθένας την πορεία του.
«Κοντή μνήμη». Οι κύκλοι της καγκελαρίας που έχουν βάλει αυτούς τους αντιευρωπαϊκούς στόχους γνωρίζουν φυσικά ότι δεν είναι εύκολο να τους πετύχουν.
Αλλωστε, σύμφωνα με πληροφορίες, τους έχει επισημανθεί ότι θα δημιουργηθούν τεράστιες επιπλοκές- νομικές, οικονομικές και πολιτικές.
Είναι όμως μια προοπτική ελκυστική για μια γενιά γερμανών πολιτικών που δεν έχουν ζήσει τα τραύματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που θεωρούν ότι μέχρι τώρα η Γερμανία όλο δίνει στην Ευρώπη όταν όλοι οι άλλοι κοιτούσαν το εθνικό συμφέρον τους- και που αφουγκράζεται την ενόχληση και τον ευρωσκεπτικισμό του μέσου Γερμανού.
Πρόκειται επίσης για ανθρώπους με «κοντή μνήμη» που ξεχνούν, για παράδειγμα, πως χάρη στην Ευρώπη και τον περίφημο γαλλογερμανικό άξονα η Γερμανία απέκτησε και πάλι πολιτική νομιμοποίηση στη διεθνή σκηνή, αλλά και τεράστια οικονομική ανάπτυξη λόγω της εσωτερικής αγοράς που απορρόφησε πρωτίστως γερμανικά προϊόντα. Τώρα, τα βλέμματα του Βερολίνου στρέφονται στην Κίνα ή τη Βραζιλία και την Ινδία- και το ευρωπαϊκό όραμα έχει ξεφτίσει.
Δεν θα γλιτώσει... Οι οπαδοί της ενοποίησης, πάλι, γνωρίζουν πως είναι πολύ αργά για την Ευρώπη να γυρίσει στην εποχή με τα «κουτάκια»- και ο κόσμος έχει περάσει ανεπιστρεπτί στη λογική των συγκοινωνούντων δοχείων.
Πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας ή της Ιρλανδίας ή της Πορτογαλίας μπορεί πάρα πολύ εύκολα να μετατραπεί σε κρίση πανευρωπαϊκή από την οποία δεν θα γλιτώσει ούτε η πάλαι ποτέ γερμανική ατμομηχανή.
Και ότι η αλληλεγγύη και η σύγκλισημε όποιους όρους ορίζουν κάθε φορά οι πολιτικές ισορροπίες- είναι προϋπόθεση για να μπορεί να σταθεί η Ευρώπη στον κόσμο.
Και τα επόμενα δύο χρόνια κάθε πλευρά μπορεί να ετοιμάσει τα σχέδιά της- διά παν ενδεχόμενον...
Από kafeneio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου