Γλυκός πειρασμός

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε πήγα στο....... Άγιο Όρος.

Μαζί μου και ο  Στράτος.  

Παιδικός μου φίλος.  
Ο Στράτος αφού έψαξε τον Θεό σε κάθε λογής νυχτομάγαζο αποφάσισε να συνεχίσει την αναζήτηση και στο περιβόλι της Παναγιάς.

Το μεσημέρι του Σαββάτου μας βρίσκει σε  μια σκήτη περιμένοντας να συναντήσουμε έναν γέρο μοναχό.

Λίγο το περπάτημα λίγο τα λιτά προηγούμενα γεύματα, η πνευματική αναζήτηση είχε μπει σε δεύτερη μοίρα. 

Πρώτο μας μέλημα πως θα ρίξουμε κάτι στο στομάχι μας 

έως ότου ¨δώσει¨ ο Θεός να  βρεθούμε σε κανένα τσιπουράδικο !!!

Τέλος πάντων......

Μέσα στην απελπισία μας πιάνω και τους δύο μας να κοιτάζουμε δύο.... μπολάκια......

Γαμώ τον παράδεισο μου....... εδώ είμαστε.

Το ένα γεμάτο σοκολατάκια .... νουαζέτα (α ρε ΙΟΝ μας έσωσες )

και το άλλο με φουντούκια (ρε γαμώτο λες ο ¨άγιος¨ πατέρας να χτυπάει ουίσκι?)

Τώρα κατάλαβα την Εύα,  την οποία  ουκ ολίγες φορές  έχω βρίσει, ως υπεύθυνη για τις ταλαιπωρίες της ανθρωπότητας.

Ταυτόχρονα σαν να ήμασταν συνεννοημένοι απλώνουμε τα χέρια  

και παίρνω... 

δύο (ρε  πεινούσα πολύ σας λέω)  νουαζέτες εγώ 

και μία χούφτα φουντούκια ο Στράτος (ο Στράτος είναι καθαροκιλιάς ) 

λέγοντας μου “ρε μαλάκα ξέρεις από πότε είναι εδώ τα σοκολατάκια?”

Ίσα που προλάβαμε να τα φάμε νά και ο ¨άγιος¨.

Μία βιβλική μορφή περασμένα 80,  καλοστεκούμενος για την ηλικία του αλλά χωρίς δόντια .

Πιάσαμε την συζήτηση και τι δεν είπαμε.....

Η συζήτηση περί πειρασμών μας πήρε πιο πολύ χρόνο απ’ όλα τα άλλα - λες να κατάλαβε ότι “χτυπήσαμε” τα μπολάκια?

Κάποια στιγμή μας είπε ότι ο πειρασμός που δεν μπορεί να αντισταθεί είναι 

αυτός τις σοκολάτας.

“Ποιο πολύ  μου αρέσουν οι νουαζέτες”  μας είπε δείχνοντας το μπολάκι

συμπληρώνοντας αμέσως  με παράπονο 

¨αχ και να είχα  δόντια.... για να μην αναγκάζομαι μόνο να τα γλύφω και να βγάζω από μέσα τα φουντούκια ¨  και έδειξε  το άλλο μπολ με τα ..... φουντούκια.