Ταπί, αντέχεις;

Το καλοκαίρι, λένε, η πόλη αδειάζει. Αυτό δεν είναι απολύτως αληθινό. Μπορεί η κίνηση να έχει μειωθεί στους δρόμους, οι φίλοι να έχουν αναχωρήσει για κάποιο νησί και το περίπτερο της γειτονιάς να έχει κλείσει αλλά υπάρχει ζωή που συνεχίζει να ανασαίνει βαριά κάτω από την ζέστη που ξεβράζει η άσφαλτος. Και δεν αναφέρομαι σε εκείνους που λόγω των στενών οικονομικών τους δεν είναι σε θέση να χαρούν λίγες στιγμές χαλάρωσης δίπλα στη θάλασσα.

Μιλώ για αυτούς που το μάτι αποφεύγει να κοιτάξει, λες κι έχει εκπαιδευτεί έτσι ώστε να εξαφανίζει ό,τι θα μπορούσε να βγάλει τον εγκέφαλο εκτός τροχιάς. Για αυτούς που έχουν μία εθνική ομάδα να τους εκπροσωπήσει στο αντίστοιχο παγκόσμιο κύπελλο, μα κατά τ' άλλα το γήπεδο του καθημερινού αγώνα τους για επιβίωση δεν έχει θεατές αλλά χαρτόκουτα και παγκάκια. Μιλώ για τους άστεγους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε η ΜΚΟ Κλίμακα, ο αριθμός των αστέγων στην Αθήνα έχει αυξηθεί κατά 25%. Όταν στο τέλος του 2010, υπολογίζονταν γύρω στις 20.000 μία τέτοια αύξηση δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους. Εξάλλου μοιραζόμαστε το ίδιο καυσαέριο, τους ίδιους βρώμικους δρόμους και πολύ πιθανόν στο παρελθόν να μοιραζόμασταν και τον ίδιο ασφαλιστικό φορέα, μιας και το νέο προφίλ αστέγων ξεφεύγει από το κλισέ που είχε κυριαρχήσει τις περασμένες δεκαετίες.

Πρόκειται για συμπολίτες μας που, ελέω οικονομικής κρίσης, έχασαν δουλειά και σπίτι και αναγκάστηκαν να στήσουν εκ νέου τη ζωή τους σε μέρη που ως τώρα είχαν συνδεθεί με ξένοιαστους περίπατους.

Η επανένταξή τους στην κοινωνία είναι ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που καλείται να λύσει το κράτος, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να υπάρξει ευαισθητοποίηση των πολιτών.
Και κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατο να συμβεί όταν η επαφή με τους άστεγους διαρκεί μόνο όσο μια κλεφτή ματιά λίγων δευτερολέπτων.
Η ταύτιση τσαλαβουτά στα ρηχά του μυαλού μας.
Καθησυχαστικές σκέψεις τύπου “αυτό αποκλείεται να τύχει σε εμένα” ίσως μπορούν να σπρώχνουν μερικά μέτρα μακριά τον φόβο για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά κατά πόσο αγγίζει την πραγματικότητα;
Μπορεί η ζωή να φέρει κωλοτούμπες και να ανατραπούν τα πάντα;
Τέτοια ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει το SPENT, μία πρωτοβουλία του Urban Ministries of Durham στην προσπάθειά του να φέρει την κοινότητα πιο κοντά στους άστεγους και σε όσους ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στην περιοχή. Πρόκειται για ένα online προσομοιωτή όπου ο συμμετέχων πρέπει να πάρει γρήγορες αποφάσεις οικονομικής φύσεως που αφορούν την επιβίωση του ιδίου και της οικογένειάς του.
Εσείς τι λέτε; Θα τα καταφέρετε να βγάλετε τον μήνα;


Από το protagon