Οι συλληφθέντες οδηγούνται στον Εισαγγελέα, παίρνουν τη νόμιμη αναβολή για την προετοιμασία της υπεράσπισης τους, δικάζονται στο αυτόφωρο, καταδικάζονται μέχρι 3 χρόνια με αναστολή και αφήνονται ελεύθεροι να συνεχίσουν το έργο τους.
Η φοροκλοπή, η φοροδιαφυγή, η φοροαποφυγή είναι εγκλήματα κατά του κοινωνικού συνόλου. Αυτοί που τα διαπράττουν μπορούν να συγκριθούν μόνο με τους κατά συρροή δολοφόνους ή τους διαπράττοντες εγκλήματα γενοκτονίας.
Ως εγκληματίες κατά του κοινωνικού συνόλου θα πρέπει να τους αντιμετωπίζει η πολιτεία. Δεν το θέλει όμως. Η φορολογική νομοθεσία είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των φοροφυγάδων. Υπάρχουν χιλιάδες παραθυράκια για να ξεφύγουν από την τιμωρία. Και όλα αυτά γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει η πολιτική βούληση των κομμάτων της εξουσίας. Αν το ήθελαν θα το είχαν κάνει εδώ και 37 χρόνια. Δεν το θέλησαν ποτέ γιατί πολύ απλά, πολλοί από τους φοροφυγάδες έχουν τις κατάλληλες γνωριμίες και νύκτωρ περνούν τροπολογίες στη Βουλή, με βάση τις οποίες χαρίζονται χρέη, παραγράφονται αδικήματα, ξεπλένονται ανομήματα και οι ίδιοι παραδίδονται άσπιλοι στην κοινωνία. Μέχρι την επόμενη «ρύθμιση».
Η συστηματική αποφυγή καταβολής των φόρων από ορισμένους, η οποία γίνεται κατά σύστημα και κατ’ εξακολούθηση, στρέφεται κατά των υπολοίπων. Αυτοί, τα συνήθη φορολογικά υποζύγια, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, καλούνται να σηκώσουν το βάρος των επιτήδειων και των απατεώνων.
Η ελληνική κοινωνία μειδιά ειρωνικά με αυτές τις συλλήψεις, αφού η τιμωρία που επιφυλάσσεται στους εγκληματίες αυτούς ισοδυναμεί με το πρόστιμο για παράνομη στάθμευση. Καλή η προσπάθεια των κυβερνώντων να μας πείσουν ότι κάτι κάνουν, αλλά μέχρι τη στιγμή που γράφονταν οι γραμμές αυτές, η ελληνική κοινή γνώμη δεν έχει πεισθεί. Και δεν πρόκειται να πεισθεί μέχρι να δει να δημεύονται οι προσωπικές περιουσίες των φοροφυγάδων και να αποδίδονται στον ελληνικό λαό.
Οι περιουσίες αυτές αποκτήθηκαν με δόλο και είναι προϊόν εγκλήματος. Είναι γνωστή, άλλωστε, η τακτική πολλών «ευυπόληπτων» επιχειρηματιών, οι οποίοι οδήγησαν σε πτώχευση της εταιρείες τους, στην εξαθλίωση τους εργαζόμενους σ’ αυτές, ενώ οι ίδιοι πλούτισαν σε βάρος των κορόιδων.
Όσο το ελληνικό πολιτικό σύστημα παραμένει σε αυτή την λογική της συγκάλυψης και της ανύπαρκτης τιμωρίας των φοροφυγάδων, τόσο θα απαξιώνεται στα μάτια των πολιτών. Όσο το ελληνικό πολιτικό σύστημα παρέχει φιλόξενη ασυλία σε αυτές τις αντικοινωνικές συμπεριφορές οδηγείται στον αφανισμό του. Δεν μπορεί το 70%, περίπου, των ετήσιων φορολογικών εσόδων του κράτους να το καταβάλουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και οι υπόλοιποι, παρόλο που πληρώνουν λιγότερα, να αποφεύγουν κιόλας να το κάνουν.
Ο εμπαιγμός έχει και όρια. Τα όρια αυτά τα έχουν ξεπεράσει προ πολλού με την σκόπιμη κάλυψη των φοροφυγάδων μέσω μιας πολύπλοκης φορολογικής νομοθεσίας με χιλιάδες παραθυράκια και μπαλκονόπορτες για τους αρεστούς του συστήματος. Ταυτόχρονα, κατέστησαν συνδιαχειριστή του μαύρου χρήματος και μια μερίδα των εντεταλμένων υπαλλήλων του κράτους, τους εφοριακούς, ο άνομος και προκλητικός πλουτισμός πολλών εξ αυτών αποτελεί ιδιαίτερη πρόκληση. Μήπως είναι τυχαίο ότι ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός του κράτους έχει αποτύχει παταγωδώς; Μήπως είναι τυχαίο ότι οι εφοριακοί δια των συνδικαλιστικών τους οργάνων εμπόδιζαν την πλήρη και σύγχρονη μηχανογράφηση των εφοριών μέχρι σήμερα, γιατί έτσι θα έχαναν την «προσωπική επαφή» με τον «πελάτη»; Μήπως είναι τυχαίο ότι ελάχιστες, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, έφτασαν στα δικαστήρια και στον κολασμό πράξεων όπως η δωροληψία και αυτό μετά τον ξεσηκωμό της κοινής γνώμης;
Ας αφήσουν λοιπόν, την όπερα – μπούφα με τις συλλήψεις των φοροφυγάδων. Δεν πείθουν κανέναν ότι προασπίζονται το δημόσιο συμφέρον. Το μόνο που κάνουν είναι να γελοιοποιούνται στα μάτια των πολιτών που βλέπουν αυτό το κακοσχεδιασμένο και κακοπαιγμένο έργο τους να παρελαύνει από τις οθόνες της εθνικής τηλοψίας.
Του Δημήτρη Τριανταφυλλίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου