Κρεοφαγία - νηστεία

Ο Πυθαγόρας συνήθιζε να λέει ότι «όσον καιρό οι άνθρωποι θα σφάζουν τα ζώα, θα σφάζονται και μεταξύ τους».
Στην Ορθοδοξία, όπως και στον Ινδουισμό, όσο περισσότερο προχωρημένος είσαι πνευματικά τόσο λιγότερο κρέας τρως.
Συνεπώς εάν ο απλός άνθρωπος μπορεί να τρώει κρέας, υπό συγκεκριμένες συνθήκες όμως, ο ιερεάς πρέπει να τρώει λιγότερο από τον υπόλοιπο κόσμο και ο μοναχός ποτέ δεν τρώει κρέας.
Ο ορθόδοξος μοναχός δεν πρέπει ποτέ να τρώει κρέας, διότι σκοπός της μοναστικής ζωής είναι η σοφία, η παρθενία και ο έλεγχος των αισθήσεων. Το κρέας είναι το πλέον λιπαρό έδεσμα και διεγείρει τις επιθυμίες, εις βάρος της ψυχής.
Ο Άγιος Βασίλειος (329-379) που προώθησε ειδικά τον μοναχισμό, συμβούλευε τον μοναχό να τρώει άπαχες τροφές, όχι πολύ θρεπτικές και γευστικές, για να μην αναπτύξει την φιληδονία. Συνεπώς, το κρέας είναι το χειρότερο φαγητό για τον μοναχό επειδή είναι συνάμα λιπαρό, θρεπτικό και γευστικό.
Ο Βυζαντινός επίσκοπος Θεοφύλακτος, που εστάλη από την Πόλη για να υπηρετήσει ως αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας στην πόλη της Αχρίδος (1030-1126), συνέγραψε πολλά κείμενα κατά των λαθών των Ρωμαιοκαθολικών, κατηγορώντας τους ότι οι μοναχοί τους έτρωγαν τον ζωμό του κρέατος και ρητώς απαγορεύει την κατανάλωση κρέατος από τους μοναχούς.
Έκτοτε η χρήση κρέατος επεξετάθει σε όλα τα επίπεδα του Ρωμαιοκαθολικισμού και πλέον την μόνην ημέρα του χρόνου όπου ο ρωμαιοκαθολικός δεν τρώγει κρέας είναι την Μεγάλη Παρασκευή.
Αυτή η διολίσθηση του δυτικού χριστιανισμού προς την πλήρη κατάργηση της νηστείας είναι από τις βασικότερες διαφορές μεταξύ Ελλήνων και Φράγκων.
Αλλά και στην Ελλάδα, οι μοναχοί του Αγίου Όρους ποτέ δεν τρώγουν κρέας, ούτε και την Κυριακή του Πάσχα, όπου τρώνε ψάρι

Ένας γενικός κανών της Ορθοδοξίας λέγει ότι ο ασθενής και ο οδοιπόρος εξαιρούνται της νηστείας, επειδή ο πρώτος μπορεί να υποχρεωθεί από τον ιατρό του να δυναμώσει το σώμα του και ο τελευταίος μπορεί να είναι σε ένα μέρος όπου θα είναι αδύνατο να βρεί νηστίσιμο φαγητό.
Βεβαίως, πρέπει να αποφεύγει κανείς να ταξιδεύει τις νηστίσιμες περιόδους.
Φερ’ ειπείν δεν θα έπρεπε να παίρνει κανείς διακοπές τις πρώτες δεκαπέντε ημέρες του Αυγούστου και να απομακρύνεται από το σπίτι του, αφού πρόκειται για δεκαπενθήμερο αυστηρής νηστείας. Μάλιστα εάν η ημέρα της Παναγίας, που είναι η ημέρα του θανάτου της, η 15η Αυγούστου, συμπέσει Τετάρτη ή Παρασκευή δεν τρώμε κρέας αλλά ψάρι.

Να η αιτία που πολλοί θα προτιμήσουν να μηνούν στις πόλεις τους τον Αύγουστο.
Είναι η βαθιά Χριστιανική πίστη μας λοιπόν και όχι η κακή οικονομική κατάσταση που περιήλθαμε.
Να γιατί κανείς δεν μιλά για διακοπές.
Να γιατί θα γλιτώσουμε το μποτιλιάρισμα στις εξόδους και στα λιμάνια

Ο ορθόδοξος λαός αντιπροσωπεύει την τρίτη κατηγορία πιστών, μετά τους μοναχούς και τους ιερείς. Ως το κατώτερο σκαλί της πνευματικής ιεραρχίας έχουν το δικαίωμα να τρώγουν κάποια ποσότητα κρέατος, αλλά και αυτοί πρέπει να απόσχουν από κρέας το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου.
Για τον απλό χριστιανό ορθόδοξο το ελάχιστο των ημερών κατ’ έτος αποχής από κρέας είναι οι ακόλουθες:
Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή
Μερικοί προσθέτουν και την Δευτέρα η οποία νηστεύετε από τους μοναχούς
55 ημέρες προ του Πάσχα 40 ημέρες προ των Χριστουγέννων
Οι 14 έως 15 πρώτες ημέρες του Αυγούστου.
Από 1 μέχρι και 29 ημέρες προ της 29ης Ιουνίου, εορτής Πέτρου και Παύλου, αρχίζοντας από την Δευτέρα των Αγίων Πάντων (νηστεία των Αγίων Αποστόλων)
Μεμονωμένες ημέρες: 5 και 7 Ιανουαρίου, 2 Φεβρουαρίου, 25 Μαρτίου, 24 και 29 Ιουνίου. 6, 15 και 29 Αυγούστου, 8 και 14 Σεπτεμβρίου, 14 Νοεμβρίου.
Στην ουσία, οι μοναδικές ημέρες τον χρόνο κατά τις οποίες σίγουρα και πάντα τρώγεται το κρέας (για τους λαϊκούς) είναι οι 11 ημέρες από 25 Δεκεμβρίου μέχρι και 4 Ιανουαρίου, 7 ημέρες προ της εβδομάδος της Απόκρεω, 7 ημέρες μετά το Πάσχα, 7 ημέρες μετά την Πεντηκοστή, δηλαδή ένα σύνολο μόλις 32 ημερών τον χρόνο!
Φυσικά το ψάρι επιτρέπεται πιο συχνά.
Οι Φράγκοι περιηγητές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία πάντα εντυπωσιάζονταν – και το έγραφαν – από το πρωτοφανές γι’ αυτούς σύνολο ημερών νηστείας τον χρόνο του ρωμαίικου μιλλετιού.
Συνεπώς, αντίθετα με τους εβραίους και τους μουσουλμάνους, οι ορθόδοξοι χριστιανοί δεν είναι ουσιαστικά κρεοφάγοι. Η στάση τους έναντι του κρέατος προσεγγίζει την χορτοφαγική θέση των ινδικών Βεδών.