Ναυτίλος - α' δημοτικού το ανάγνωσμα

Του Στάθη στην Ελευθεροτυπία

Ο απελθών Αμερικανός Πρεσβευτής κ. Ντάνιελ Σπέκχαρντ απορούσε, σε μιαν απ' τις τελευταίες συνεντεύξεις του, «πώς τα κατάφεραν οι Ελληνες και απεκόπησαν απ' την παράδοση και την ιστορία τους»...

Λόγω της α-συνέχειας του έθνους μας, κύριε Σπέκχαρντ μου, όπως ανεκάλυψαν Ελληνες ερευνητές της εποχής μας. Μην κοιτάς που οι Κουτόφραγκοι απορούν με κάτι τέτοιες μαλακίες που λέμε για τον εαυτόν μας, έχουμε αναφαίρετο δικαίωμα να τις λέμε...

Αν έχει να αναφερθεί σε κάποιο λάθος του κατά αυτούς τους έντεκα μήνες της διακυβέρνησής του, ρωτήθηκε στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ ο κ. Παπανδρέου κι αυτός

παραδέχθηκε ότι ήταν λάθος του να εκτιμήσει λάθος τα λάθη Καραμανλή!

Θεϊκό;

Και κατόπιν τούτου για να επιβεβαιώσει το ισόθεον του ύψους του ο άνδρας, προσέθεσε το γνωστό κλισέ, ότι λάθη δεν κάνει όποιος δεν δουλεύει!

Προηγουμένως όμως, είχαμε προαχθεί όλοι οι παρακολουθούντες από τηλεοράσεως τη συνέντευξη του κ. Πρωθυπουργού, απ' τη δευτέρα Δημοτικού στην τρίτη, καθώς

ο κ. Παπανδρέου επέμενε στο παιδαριώδες εφεύρημα να διαφοροποιεί την κυβερνητική πολιτική που εφαρμόζει εν σχέσει με την πολιτική ιδεολογία που έχει!

Είναι μάλλον βέβαιον ότι ο κουτός δεν αντιλαμβάνεται την κουταμάρα του (εκτός αν είναι και κυνικός, οπότε έχει αντιληφθεί τη δική μας κουταμάρα και μας δουλεύει όλους). Διότι, όταν παραδέχεται

κανείς την ανεπάρκεια της (καλής) ιδεολογίας του ως προς την αντιμετώπιση των προβλημάτων τού (κακού) συστήματος, τότε ή δεν αντιλαμβάνεται τι λέει ή ποντάρει στο γεγονός ότι μπορεί να μας θεωρεί χάπατα

...κι ούτω πώς να δηλώνει «αντιεξουσιαστής στην εξουσία» ή να κηρύσσει «την επανάσταση του αυτονόητου» καθώς κι άλλες ανοησίες, όπως για την «ίδρυση επιτροπών που θα ιδρύουν επιτροπές», χωρίς φραγμό κι έρκος οδόντων.

Εκεί όμως που το παιδαριώδες καθαιρείται απ' το ιταμό και ποταπότατο, διότι εμπεριέχει και τον εκβιασμό, είναι η λογική της τελικής παραδοχής!

Πρόκειται για μιαν επικοινωνιακή γραμμή (ήτις φοριέται πολύ επ' εσχάτοις στα ΜΜΕ πάνω στην απελπισία τους), η οποία παραδέχεται ότι τα έχουν κάνει μπάχαλο, αλλά τώρα -σε ρωτάνε- «τι άλλο θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει» και κυρίως εσύ «τι προτείνεις να κάνουμε»; Από «δω και μπρος» βεβαίως!

Είναι σαν να σε έχουν βιάσει, να παραδέχονται ότι σε βίασαν και ύστερα να σε ρωτάνε: «Ωραία! από δω και μπρος τι κάνουμε;».

Τίποτα δεν πάει καλά και συνεχώς οι φάρσες επαναλαμβάνονται γράφοντας τη μικροϊστορία της χώρας μας. Οπως ο κ. Σημίτης είχε φέρει απ' το πουθενά τον κ. Τσουκάτο και τον κ. Πανταγιά για να κυβερνήσουν την Ελλάδα, έτσι τώρα και ο Γιωργάκης φέρνει απ' το πουθενά τον κ. Ραγκούση, τον κ. Παμπούκη κι άλλους ισοϋψείς.

Οπως ακούγαμε κενολογίες κι ευφημισμούς επί εκσυγχρονισμού, έτσι και τώρα ακούμε τα ίδια, φερ' ειπείν για «ενεργητική στήριξη της εργασίας» (με απολύσεις και περικοπή μισθών).

Οπως ακούγαμε τα ανυπόφορα σαρδάμ και τις παρλαπιπολογίες επί Σημίτη, έτσι ακούμε και τώρα τον Παπανδρέου τζούνιορ να λέει, χθες στη ΔΕΘ, για «τους εξής βασικούς βάσιμους λόγους» ή για τις αρμοδιότητες των υπουργοαναπληρωτοϋφυ-πουργών του ότι: «έχουν αρμοδιότητες, αν αλλάξουν όταν βγουν προεδρικά διατάγματα, μόλις αλλάξουν, που θα αλλάξουν τις αρμοδιότητές τους». Δεν πρόκειται για γλωσσική ανεπάρκεια, αλλά για πολιτική σύγχυση, για αμηχανία μπροστά στο προφανές: ότι αντιλαμβάνεται το πολίτευμα ως μια παρτίδα τρίλιζα με τον αδελφό του Νικολάκη -βάζεις το ένα πιόνι εδώ, το άλλο εκεί κι ύστερα τους βρίσκεις αρμοδιότητες· ίππου, πύργου ή τρελλού· από μια μεραρχία αρμοδιότητες σε μια μεραρχία πρωτοκλασάτους (κατά τον πασόκιο βαρβαρισμό) ιππόπυργους.

Κι έτσι, είναι ικανοί αυτοί οι δύο, ο Γιωργάκης και το alter ego του, να παίξουν σκάκι, ο ένας με τα λευκά να τρώγονται μεταξύ τους, ο έτερος με τα μαύρα να αλληλοσφάζονται ομοίως, κι όλοι μαζί να νομίζουν πως παίζουν τρίλιζα...

Φευ...

ΥΓ.: Και για να υποστηρίξει τις ενέργειές του για τη διαφάνεια ο Γιωργάκης δήλωσε πως «έχουμε φέρει τη διαύγεια». Το ίδιο και η ροδοδάχτυλη αυγή...