Εις ανάμνησιν μιας VOLVO 485...

Του Στάθη 
Ναυτίλος enet.gr


Μία ακόμα «απελευθέρωση» επαγγέλματος που δεν οδηγεί σε «ελεύθερους» επαγγελματίες, αλλά σε «απελεύθερους» απασχολήσιμους. Κι αν στην αρχαιότητα ο απελεύθερος ήταν ένας πρώην σκλάβος, που όμως ελεύθερος πολίτης δεν θα γινόταν ποτέ,

στην εποχή μας, αντιστρόφως, απελεύθερος είναι ένας πρώην ελεύθερος πολίτης που πάει για σκλάβος (φέρ' ειπείν σε μια Μεταφορική Εταιρεία, σε μια Δικηγορική Φίρμα κι όπου αλλού μας καλεί το καθήκον μας προς τον Καπιταλισμό)...

Είμαι γιος φορτηγατζή.

Σκληρό και δύσκολο επάγγελμα. Πάντα με τον αγώνα και την αγωνία να περισσεύουν. Θηρία τα φορτηγά και για να φέρουν ψωμί στο σπίτι, θέλουν κουμάντο με καρδιά, αντοχή στο ξενύχτι, εγρήγορση για τη στραβή, σθένος για την αναποδιά - με έναν λόγο «μπράτσα» όπως έλεγαν οι παλιοί.

Από τους αυτοκινητιστές, ιδιοκτήτες και σωφέρ, ελάχιστοι καζάντησαν κι ελάχιστοι πλουτίζουν - οι πιο πολλοί απλώς τα βγάζουν πέρα ή πέφτουν έξω και τα παρατάνε. Θέλει πολλά απ' τη ζωή του οδηγού το φορτηγό, για τα λάδια και τα πετρέλαια, τα λάστιχα και τις φθορές, τις περίφημες ζημιές, θέλει ώρες στον δρόμο - με τα φορτία να φθάνουν, τα κόμιστρα να φθάνουν και να μη φθάνουν...

Κι αν όλα πάνε καλά -μακρυά από ατύχημα- εκεί που μετά από χρόνια αγώνα πας να ξεκεφαλώσεις, το θηρίο έχει γεράσει, θες καινούργιο, φτου κι απ' την αρχή στο χρέος και στην αγωνία.

Ορισμένοι φορτηγατζήδες, άλλοι με τον σταυρό στο χέρι κι άλλοι με άλλο εργαλείο, πλούτιζαν - πόσοι; δέκα-είκοσι; Κι άλλοι εκατό, έναν-δυο σε κάθε νομό θα τους λέγαμε εύπορους (όσο δεν τους βρίσκει καμμιά στραβή - χτύπα ξύλο). Οι υπόλοιποι, χιλιάδες οικογενειάρχες σε όλη την Ελλάδα ή νεαροί για την ώρα οδηγοί, είναι στην πραγματικότητα όλοι μαζί (ιδιοκτήτες και σωφεραίοι) εργάτες. Σκληρά εργαζόμενοι εργάτες! με κίνδυνο της ζωής τους και με μόνο έχειν το θηρίο, ένα ή κι άλλο μισό με συνεταίρο. 

Ακόμα κι όταν κοιμούνται έχοντας φθάσει στα σπίτια τους οι αυτοκινητιστές, τα φορτηγά αραγμένα από κάτω ή παραδίπλα, τους ζητάνε - κινητήρες, ντριστιμπιτέρ, τιμονιέρες, καρμπυλατέρ, σασμάν, όλα τους ζητάνε, να τα δει ο οδηγός, να τα προσέξει, να πάει στο δρομολόγιο και να 'ρθει - συχνά αδειανός, αλλά νά 'ρθει...

Τώρα, ως συνήθως, διάφοροι άσχετοι και σκιτζήδες έχουν βάλει χέρι στους φορτηγατζήδες. Για την απελευθέρωση του επαγγέλματος, δηλαδή την εξαφάνιση των επαγγελματιών.

Αλήθεια, μέσα στα τόσα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας τι τάχα, πανάκεια είναι αυτή η απελευθέρωση ή πανάκια για μπαλώματα και πονηρές προθέσεις;

Μιλούν στους φορτηγατζήδες (και σε μας) για «ανταγωνισμό» οι ίδιοι που μιλούσαν περί «ανταγωνισμού» και για την Ολυμπιακή. Ωσπου την ξεπούλησαν και τώρα έχουμε οδηγηθεί σε μονοπώλιο.

Λένε, πάντα οι ίδιοι, ότι θα φθηνύνει το κόμιστρο στις μεταφορές! Οσο φθήνυναν και τα εισιτήρια των πτήσεων;

Διακηρύσσουν την απελευθέρωση του επαγγέλματος ενώ το οδηγούν στην απορρόφησή του απ' τις εταιρείες, τα μονοπώλια και τα ολιγοπώλια.

Ξέρουν οι σκιτζήδες της κυβέρνησης ότι όχι μόνον κυκλοφορούν βουλγαρικές νταλίκες στις εθνικές οδούς, αλλά ότι υπάρχουν και πρατήρια που βάζουν βενζίνη μόνον σε αυτούς σε τιμές Βουλγαρίας;

Δεν βαρέθηκαν να μας δουλεύουν όλους με τον ανταγωνισμό (που πάντα οδηγεί το εισόδημα προς τα κάτω και τις τιμές προς τα πάνω); Οχι, δεν βαρέθηκαν! Κι όσο μάλιστα θα διαπιστώνουν οι ίδιοι και τα δημοσιογραφικά τους παπαγαλάκια ότι υπάρχουν χάχακες που χάφτουν την προπαγάνδα τους αμάσητη, θα συνεχίζουν.

Θα συνεχίζουν να στρέφουν τη μια τάξη εναντίον της άλλης. Πότε και ποιος απήργησε τα τελευταία είκοσι χρόνια, χωρίς να κατηγορηθεί ότι «στρέφεται κατά της κοινωνίας;» χωρίς να κατηγορηθεί ότι «καταστρέφει την οικονομία».

Αϊ σιχτίρι! ειδικώς αυτοί οι λυσσασμένοι δημοσιογράφοι που έχουν πάρει εργολαβικά τα συμφέροντα των αφεντικών τους φόβο νέμεσης δεν έχουν; ντροπή μπροστά στους πατεράδες τους με τις κομμένες συντάξεις δεν έχουν; τσίπα μπροστά στους μεροκαματιάρηδες, που τους γανώνουν το κέρατο ότι είναι άχρηστοι κι αντιπαραγωγικοί, δεν έχουν;

............................................

Οι φορτηγατζήδες θα πάνε οδηγοί στις εταιρείες με τρεις και εξήντα να ανταγωνίζονται σε όλο και πιο χαμηλό μεροκάματο (αυτός είναι ο ανταγωνισμός) τους άλλους Βαλκάνιους. Ο κ. Ρέππας θα μείνει Υπουργός, ώσπου κάποιος άλλος υπηρέτης των Εταιρειών να πάρει τη θέση του και οι Εταιρείες θα κανονίζουν σε Ελλάδα, Γερμανία, Ιταλία, Τουρκία κι αλλού τα κόμιστρα με εναρμονισμένες πρακτικές. Το έργο το έχουμε δει χίλιες φορές. Πληρώνοντας πάντα όλο κι ακριβότερο εισιτήριο. Κι αυτοί τα έχουν εισπράξει χίλιες φορές! Και θέλουν κι άλλες χίλιες...