Συλλαλητήριο Δημοκρατίας

Μόλις ανακοινώθηκε η δολοφονία του Άλντο Μόρο από τις Ερυθρές ταξιαρχίες ο γραμματέας του μεγαλύτερου κομμουνιστικού κόμματος στην Δύση Ενρίκο Μπερλινγκουέρ έδωσε μια πρωτοφανή εντολή- ακόμα και για τα δεδομένα της Ιταλίας του «ιστορικού συμβιβασμού- στα μέλη του PCI. Όλο το βράδυ οι κομμουνιστές διαδήλωναν δίπλα δίπλα με τους χριστιανοδημοκράτες κατά της τρομοκρατίας. 
Η εικόνα της κόκκινης σημαίας με το σφυροδρέπανο δίπλα στην σημαία με τον σταυρό της χριστιανοδημοκρατίας έκανε τον γύρο του κόσμου. 
Εκατομμύρια Ιταλοί ακολούθησαν και κατέβηκαν στους δρόμους. 
Από την επόμενη μέρα η τρομοκρατία ήταν πολιτικά νεκρή. 
Η επιχειρησιακή εξάρθρωση των Ερυθρών Ταξιαρχιών που ακολούθησε ήταν η λογική συνέπεια της πολιτικής τους απομόνωσης. 
Επειδή οι Ερυθρές Ταξιαρχίες « ψάρευαν» στα αριστερά, το βάρος της δημιουργίας υγειονομικής ζώνης έπεφτε στο μεγάλο κόμμα της αριστεράς. 
« Ερυθρές είναι μόνο από το χρώμα του αίματος που χύνουν» ήταν η ιστορική αποστροφή με τη οποία αντιμετώπισαν οι Ιταλοί  κομμουνιστές τα μανιφέστα των Ερυθρών Ταξιαρχιών .

Σήμερα στην χώρα μας, είναι προφανές ότι ορισμένοι επιδιώκουν να μετατρέψουν την οικονομική κρίση σε κρίση δημοκρατίας. 
Η βία ξέσπασε και μια φοβισμένη κοινωνία παρακολουθεί και μετράει νεκρούς. Ακροαριστερές και ακροδεξιές συμμορίες όπου τους «παίρνει» καταλύουν την έννομη τάξη , σπέρνουν μίσος και φόβο. 
Μπροστά στο κύμα της εγκληματικότητας ένα κομμάτι της κοινής γνώμης αποδέχεται χοντροκομμένες αλλά εύπεπτες και βολικές εξηγήσεις όπως αυτή που θεωρεί τους μετανάστες ως την μοναδική αιτία για την έξαρση της εγκληματικότητας και δεν αντιδρά στην αυτοδικία και στα ποντγκρόμ απέναντι σε συμπολίτες μας που έχουν σκούρο δέρμα . 
Από την άλλη οι κουκούλες  και τα μολότοφ των δήθεν αντιεξουσιαστών δεν οδήγησαν μόνο στον θάνατο τους τρείς εργαζόμενους της Μαρφίν αλλά εθίζουν και ένα κομμάτι νέων ανθρώπων στην λατρεία του Καλάσνικοφ. Στην μέση μια αστυνομία με μέτριες επιδόσεις και μεσαίου επιπέδου επαγγελματισμό, που όμως- ας είμαστε σοβαροί και ειλικρινείς- δεν έχει την βασική ευθύνη για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.

Πολιτική με την ευρύτερη δυνατή έννοια του όρου είναι η ευθύνη. Ευθύνη έχουν και τα παραζαλισμένα ΜΜΕ. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Όταν έπεσαν νεκροί δυο αστυνομικοί από καλάσνικοφ ομογενών ορισμένα ΜΜΕ ζητούσαν επιτακτικά να « λυθούν τα χέρια της αστυνομίας». Μόλις τα ΜΑΤ με λυμένα τα χέρια έστειλαν στην εντατική τον Καυκιά οι ίδιοι άνθρωποι το γύρισαν στην καταδίκη της αστυνομικής βίας. Ό,τι πουλάει κάθε στιγμή.

Η βία που ξέσπασε έχει πολλά πρόσωπα, πολλές αιτίες και αφετηρίες ( τους νεκρούς που μετά βεβαιότητος θα έχουμε στα γήπεδα ακόμα και η Χρυσή Αυγή δύσκολα θα τους χρεώσει στους μετανάστες). Με την προϋπόθεση ότι θα υλοποιηθούν, τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση σε συνεργασία με τον Δήμο της Αθήνας κινούνται προς την ορθή κατεύθυνση. Αλλά οι αιτίες είναι πολλές και άλλες τόσες πρέπει να είναι οι απαντήσεις. Μέχρι τότε πρέπει να σταματήσουμε το αίμα. Αυτό είναι δουλειά και της αστυνομίας, όμως η αφετηρία της αντιμετώπισης βρίσκεται στις πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου και στην περίφημη κοινωνία των πολιτών που θαυμάζει- μέσω των blogs- τους διαδηλωτές της πλατείας Ταχρίρ αλλά δεν έχει σκεφτεί να οργανώσει μια κινητοποίηση κατά της πολύχρωμης βίας.

Τώρα είναι η ώρα των πολιτών με Π κεφαλαίο. Μόνο αυτοί μπορούν να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια της ακροαριστερής και ακροδεξιάς ανομίας και τρομοκρατίας. Ένα συλλαλητήριο λοιπόν κατά της βίας, της ανομίας και της τρομοκρατίας. Συλλαλητήριο σημαίνει δεκάδες χιλιάδες πολίτες που θα σαρώσουν το τείχος του μίσους και του φόβου που – όχι και τόσο ανεπαίσθητα- υψώνουν γύρω μας. Οι πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου οφείλουν να συμπαραταχθούν. Το ΠΑΣΟΚ να βγεί από τον λήθαργό του. 
Όσοι αναζητούν την «αριστερή ψυχή τους» σε αντιμνημονιακές κορώνες ας την ενεργοποιήσουν σε αυτόν τον στόχο. Η ΝΔ αντι να κακοποιεί τον Ελύτη με τον «ελληνικό σπόρο» ας υψώσει μέσα στην δημοκρατική κεντροδεξιά ένα καθαρό σύνορο με την ακροδεξιά. Και δυνάμεις της παραδοσιακής αριστεράς καιρός είναι να αντιληφθούν ότι η ανοχή και η γειτνίαση με την αντιεξουσιαστική κουκούλα είναι δρόμος αδιέξοδος και ολισθηρός. Όλοι μαζί μπορούν να…

Και μετά ξύπνησα.

Του Νίκου Μπίστη