Είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα

Η σημερινή σύγχυση και το πολιτικό αλαλούμ συνθέτουν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα.

Τα τελευταία «ελπιδοφόρα» νέα είναι χαρακτηριστικά.


Η Carrefour χρωστάει τόσα πολλά σε τόσους πολλούς που έχει χαθεί ο λογαριασμός.


Η απελευθέρωση της ενέργειας έβαλε στο παιγνίδι δύο «αξιολογότατες» εταιρίες που έστελναν τις εισπράξεις σε off-shore αντί της ΔΕΗ.


Οι αιτήσεις για ενοικίαση δημόσιων αγροτεμαχίων με συμβολικό ενοίκιο στο νομό Γρεβενών κατά 90% έγιναν από Αθηναίους, ο ντόπιος πληθυσμός ουσιαστικά δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον.


Η ανάπτυξη σε όλο της το μεγαλείο. Η πλήρης «επιτυχία» του νεοφιλελευθερισμού.


Το ΠΑΣΟΚ πέμπτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις και ο ΓΑΠ στην Κόστα Ρίκα βάζει θεμέλια για επανεκλογή του στην σοσιαλιστική διεθνή που παρεμπιπτόντως είχε μέλη τους αξέχαστους Μπεν Αλι, Μουμπάραγκ και Καντάφι.


Ο Χρυσοχοΐδης δεν διάβασε το μνημόνιο, η Λούκα του ’ριξε μια ματιά και όλοι ομαδικά ούρλιαζαν υπέρ της αναγκαιότητας του μνημονίου για την σωτηρία της πατρίδας και το ψήφισαν. Ο Λοβέρδος επαναφέρει τον αυριανισμό απειλώντας με «μακελειό», μιμούμενος τον Κουλούρη του 89 που είχε απειλήσει με «Μπουκάρισμα», μην αδικήσω και τον Καρχιμάκη που πριν λίγο καιρό απειλούσε κι’ αυτός.


Υπάρχει και το πρόβλημα των διορισμένων. Τα μέλη της ΕΛΣΤΑΤ διορισμένα απ’ το ΠΑΣΟΚ καταγγέλλουν και οι οικονομικοί εισαγγελείς στέλνουν δικογραφίες στην βουλή.


Η ΝΔ κολλημένη στο 30%. Οι κόκκινες γραμμές διαδέχονται η μια μετά την άλλη, όλο και ψηλότερα, αναγκάζοντας τον Αντώνη σε άλματα επί κοντώ για να τις υπερπηδήσει κάνοντας και μια πιρουέτα κάθε φορά.


Η ιδεοληψία της ότι η Ελλάδα ανήκει στην δύση και τα νεοφιλελεύθερα βαρίδια της την έχουν καθηλώσει. Εδώ αξίζει τον κόπο για μια αναφορά στον θεωρητικό της Τουρκίας Νταβούτογλου. «Η Τουρκία ανήκει σε συμμαχίες προτάσσοντας τα Τουρκικά συμφέροντα έναντι των συμφερόντων των συμμαχιών που ανήκει».


Εμείς;


Το ΛΑΟΣ τραβά από την μύτη τους άλλους δυο συνεταίρους του στην κυβέρνηση κινδυνεύοντας ταυτόχρονα να υποστεί συντριβή στις επερχόμενες εκλογές. Ο «πατριωτισμός» του εξανεμίστηκε, θέλει να σώσει την πατρίδα δίνοντάς την βορά στους τοκογλύφους με μειωμένη έως ανύπαρκτη κυριαρχία. Τόσο πατριωτισμό….

Ο Τσίπρας κάνει εκκλήσεις για ένωση της πολυκερματισμένης αριστεράς δλδ στον Κουβέλη που πριν λίγο καιρό αποσπάστηκε απ’ το άρμα του ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ που η μόνη ιδεολογική τους σχέση είναι ότι αυτοχαρακτηρίζονται αριστερά. Προσπαθεί να μας πείσει ότι αν ενωθούν (με ήδη ανεβασμένα ποσοστά) θα αποτελέσουν κυβερνητική διέξοδο. Το αφήνω ασχολίαστο.


Η μόνη «πολιτική» πράξη των οικολόγων-πράσινων είναι η γκρίνια για την ελλειπή τους επιχορήγηση απ’ τα ταμεία του κράτους.


Ο καταλληλότερος και ευρύτατης αποδοχής Παπαδήμος έπεσε στα τάρταρα, 90% περίπου δηλώνουν απογοητευμένοι.


Η διαπραγμάτευση του PSI γίνεται απ’ τη Μέρκελ και το ΔΝΤ και η Ελλάδα είναι απλός παρατηρητής των όσων συζητιούνται στην ΕΕ για την «σωτηρία» της.


Η πικρή αλήθεια είναι ότι η χώρα είναι ήδη χρεοκοπημένη, όλα όσα γίνονται αποσκοπούν στην υποθήκευση των περιουσιακών της στοιχείων πριν την επίσημη αναγγελία της χρεοκοπίας.


Ο μεγαλύτερος απών φυσικά είναι ο λαός δεν του επιτρέπεται ούτε να ψηφίσει, οι εκλογές πάνε από αναβολή σε αναβολή. Ο Αντώνης είναι συνέχεια με μια κιμωλία και ένα σφουγγάρι γράφοντας και σβήνοντας την ημερομηνία των εκλογών και οι κυβερνητικοί του συνεταίροι ονειρεύονται ολοκλήρωση της τετραετίας.


Κολλημένοι όλοι στους καναπέδες γίνονται δέκτες μιας πρωτοφανούς υπερπληροφόρησης-παραπληροφόρησης που τους επιτείνει την σύγχυση και τους εγκλωβίζει στην αδιαφορία και την αδράνεια. Ο καθημερινός βομβαρδισμός για νέα μέτρα, νέα χαράτσια, νέους φόρους κτλ έχει παραλύσει την κοινωνία κάνοντάς την άβουλη και απαθή.


Όντως «είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα».


Επειδή με τις περικοπές στην υγεία δεν είναι ούτε να αρρωστήσει κανείς, τουλάχιστον να έχουμε υγεία και υπομονή.

Ανέκδοτο - Πόντιοι φυγάδες

Το 1942 Γερμανοί στρατιώτες ψάχνουν δύο Πόντιους. Οι φυγάδες βρίσκουν δύο τρύπες που μοιάζουν...με πηγάδια και μπαίνουν μέσα.


Αποφασίζουν ότι αν έρθουν οι Γερμανοί θα κάνουν τον αντίλαλο, για να τους κάνουν να πιστέψουν ότι τα πηγάδια είναι βαθιά. Μπήκαν λοιπόν μέσα και περίμεναν.


Οι Γερμανοί τελικά φτάνουν και πλησιάζουν τις τρύπες. Πάει ο πρώτος πάνω από τη μία και φωνάζει:


- Είναι κανείς εδώ;


- Είναι κανείς εδώ; κάνει την ηχώ ο Πόντιος.


- Θα ρίξω μια πέτρα για να δω.


- Θα ρίξω μια πέτρα για να δω, κάνει πάλι ο Πόντιος.


Ρίχνει ο Γερμανός την πέτρα.


Την πιάνει ο Πόντιος, περιμένει μερικά δευτερόλεπτα και κάνει:


- Πλιπ!


- Θα έχουν πάει στο βουνό, λέει ο Γερμανός.


- Θα έχουν πάει στο βουνό, λέει πάλι ο Πόντιος.


Πλησιάζει ο Γερμανός την δεύτερη τρύπα:


- Είναι κανείς εδώ;


- Είναι κανείς εδω;


- Καλού-κακού, θα ρίξω μία χειροβομβίδα στο πηγάδι πριν φύγω.


Και λέει ο δεύτερος Πόντιος:


- Θα έχουν πάει στο βουνό...

Κωλώνει ο Φούντας;

Τον είδα μέρα μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, εκείνες τις ώρες που όλοι τρέχουν να προλάβουν το κλείσιμο της μέρας. Πιο πιθανό ήταν να δεις τον Φρανκ Ζάππα στην Εθνικής Αμύνης παρά αυτόν. Εξάλλου στη μεθεόρτια παγωμάρα, τι να γύρευε αυτός εκεί; Ούτε Πάσχα ήταν ούτε Δεκαπενταύγουστος για να χει αφήσει το γραφείο του ο αρχιεργασιομανής. Ο Τάκης δεν ήταν αυτό που λέμε κολλητός φίλος -αραιά και πού βρισκόμασταν για κανα ποτάκι, αν ταίριαζαν οι ώρες και οι υποχρεώσεις και μετά από μαραθώνιο συνεννόησης (αθηναϊκά ήθη ανεπίτρεπτα στη Φραπογαλούπολη).



Κι όμως ήταν αυτός, δεν έκανα λάθος. Στα όρθια και στα γρήγορα εκεί στη γωνιά του δρόμου, μετά τα τυπικά, κόντρα στο χειμωνιάτικο ήλιο με δόντια, ακούστηκε το αστροπελέκι. Ο Τάκης, ο ουάου manager, o consultant ο δε ξέρω 'γω τι, με τους ακατανόητους τίτλους στις κάρτες και στις ταμπέλες της μεγάλης ιδιωτικής εταιρίας που δούλευε, πεσών στη μάχη της Κρίσης. Οι στρόφιγγες που έκλεισαν, οι παραγγελίες που δεν έρχονταν, οι περικοπές, το οργανόγραμμα που μαζεύτηκε και να αυτός ο «δε φεύγω, αν δεν τελειώσω», αυτός που ζούσε και κυρίως δικαιωνόταν από τη δουλειά του, ο στοχοπροσηλωμένος, με οικογένεια, δυο παιδιά και στεγαστικό στα πενήντα παρά, ξαφνικά κι απότομα άνεργος και μεσημεριανός περιπατητής. Με εκείνο το άδειο βλέμμα του «…δεν έχω τίποτα να κάνω και σήμερα…», εκείνου που πιστεύει πως έχει μια φωτεινή επιγραφή στο κούτελο κι αναβοσβήνει «…είμαι απολυμένος…είμαι απολυμ…», εκείνου που νομίζει πως είναι σ’ ελεύθερη πτώση κι έχει ακόμα πολλή άβυσσο μέχρι να βρει να σκαλώσει κάπου.


Και εσύ τι να πεις; Κάτι δεν πρέπει να πεις; Το παλιό αστείο μεταξύ μας « …έλα ρε, μη μου τα λες, δώσε ένα δελτίο τύπου να το δω στο σπίτι μετά…» ούτε σκέψη να το ξεστομίσεις... Το «κωλώνει ο Φούντας ρε;» ακόμα χειρότερο. Αφού κώλωσε ο δικός μου και φαίνεται, τι να λέμε τώρα; Ψελλίζεις κάτι αμήχανα και γρήγορα -«…να ψαχτούμε ρεε, γαμώ τα γαλόνια σου και τα μανατζεριλίκια σου. Μη μασάς ρε, βιογραφικό Μπεν Χουρ έχεις…» κι ένα δαγκωμένο χαμόγελο σκάει ο άβυσσαλέος. Λιώνει το παγόβουνο, είπα, κι αμέσως πήρα θάρρος κι άρχισα τις κανονισιές. Οκ, την επόμενη βδομάδα μου 'πε και μετά το κλασσικό «…τα λέμε..» .


Τα λέμε... Τι να πούμε δηλαδή, τι να πω στον αφανή πεσόντα του δωδεκάωρου του ιδιωτικού τομέα, έτσι μήπως και του ξανασκάσει το χαμόγελο... Οι δόσεις, τα παιδιά, η φωτεινή επιγραφή, η άβυσσος... Τα λέμε... Μια βδομάδα περνάει γρήγορα και πρέπει να 'χω ετοιμάσει σενάριο, ατάκες, πρόγραμμα και διάθεση -δεν είναι καιρός για νταουνιάσματα τώρα ούτε για κουβέντες του στυλ είμαστε όλοι υποψήφιοι άνεργοι. Σκέψεις και πιθανές εκδοχές για γύρες και χαβαλέ γρήγορα τις εγκαταλείπω. Πολύ σικέ και προσχεδιασμένο θα φανεί κι ο Τάκης είναι γάτος. Τα λέμε...


Αλλά επικίνδυνο μου φαίνεται και σε κανένα μπαρ οι δυο μας να λέμε για τα PSI και τους πολιτικούς ή τον Βιειρίνια (αντιγερμανικά αισθήματα στην ΠΑΟΚτσήδικη οικογένεια, ας τον δίναν στην Αγγλία ρεεεε...)


Μπα επανεκκίνηση θέλει κι αυτός. Κάτι για να νιώσει ενεργός και σε δράση. Ότι είναι μέσα στο παιχνίδι, ότι ο Φούντας θα το παλέψει τελικά κι ότι η άβυσσος θα διαλυθεί εντέλει. Ρε, μήπως να πάρουμε τους γιούς μας κι όσους άλλους πιτσιρικαίους βρούμε και να πάμε να παίξουμε ένα δίτερμα, όπως στα νιάτα μας, στα γρασίδια στην παραλία; Κι ας μας βγει η γλώσσα δυο σπιθαμές, κι ας φάμε τρίπλες.


Θ’ αντέξουμε...


Του Στάθη Παχίδη

Η επενδυτική τράπεζα που κυβερνά τον κόσμο…

Είναι πανίσχυρη και απόλυτος κυρίαρχος των αγορών. O λόγος βέβαια για την Goldman Sachs, η οποία βρίσκεται παντού και, σύμφωνα με κάποιους οικονομολόγους, πρόκειται για έναν πολιτικό οργανισμό, μασκαρεμένο σε επενδυτική τράπεζα, οι άνθρωποι του οποίου πλαισιώνουν περισσότερα από 60 χρόνια τον αμερικανικό κρατικό μηχανισμό. Το περιοδικό "Rolling Stone" την έχει χαρακτηρίσει ως "ένα τεράστιο χταπόδι το οποίο είναι τυλιγμένο στο πρόσωπο της ανθρωπότητας", ενώ η Wall Street μιλά συχνά για την "τράπεζα-τεφλόν", αφού η ιστορία της Goldman Sachs έχει δείξει ότι καμιά κατηγορία δεν "κολλά" πάνω της για καιρό. Εδώ και χρόνια υπάρχουν υποψίες ότι η τράπεζα επιδίδεται σε παράνομο front running (δηλαδή επωφελείται από τις μεγάλες εντολές που διενεργεί για λογαριασμό των πελατών της "παίζοντας" με τα δικά της χρήματα).


Προνομιακός συνομιλητής


Ομως, η Goldman Sachs έχει καταφέρει να βγαίνει αλώβητη από κάθε κρίση, επιβεβαιώνοντας πάντα ότι αποτελεί τον νούμερο 1 παίκτη των αγορών και έναν προνομιακό συνομιλητή του Λευκού Οίκου. Το πόσο ισχυρή αποδεικνύεται και από το ότι έχει καταφέρει να έχει πρώην στελέχη της στο οικονομικό επιτελείο και στις 4 τελευταίες κυβερνήσεις, των Κλίντον και Μπους. Ενα από τα πρώην στελέχη της, ο Χένρι Πόλσον, ήταν ο τελευταίος υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Μπους, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως αρχιτέκτονας τους πακέτου διάσωσης των τραπεζών ύψους 700 δισ. δολαρίων. Μάλιστα λόγω του συγκεκριμένου πακέτου οι άλλες τράπεζες της Wall Street τής έβγαλαν το παραστούκλι "Government (κυβέρνηση) Sachs".


Μέτοχος στη Fed


Η Goldman Sachs όμως είναι και από τους μεγαλύτερους μετόχους της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed), καθώς κατέχει ποσοστό περί το 22%. Οπότε γίνεται αντιληπτό πως διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ισχυρότερη κεντρική τράπεζα.


Oμως, ο αμερικανικός οίκος διαδραματίζει από το Νοέμβριο σημαντικό ρόλο και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και αυτό γιατί στο τιμόνι της ευρωτράπεζας ένα "δικό της παιδί", ο Mario Draghi, ο οποίος είχε διατελέσει αντιπρόεδρος της Goldman Sachs στην Ευρώπη μεταξύ 2001 και 2005, έχοντας αναλάβει τις διασυνοριακές συγχωνεύσεις και εξαγορές. Είναι σαφές λοιπόν πως η αμερικανική επενδυτική τράπεζα απλώνει τα δίχτυα της και στις διοικητικές τράπεζες. Το γεγονός ότι ένας πρώην ισχυρός άνδρας της Goldman Sachs, η οποία έχει κατά καιρούς επιστρατεύσει και άλλα μεγάλα ονόματα για την προώθηση των δραστηριοτήτων της στην Ευρώπη, όπως ο πρώην επίτροπος Πίτερ Σάδερλαντ, το "γεράκι" της Μπούντεσμπανκ Οτμαρ Ισινγκ και ο επίσης πρώην επίτροπος Ιταλός Μάριο Μόντι, ανέλαβε επικεφαλής της ΕΚΤ, δημιουργεί δεύτερες σκέψεις. Μέχρι τώρα η Goldman ανέβαζε και κατέβαζε τα χρηματιστήρια. Τώρα, όμως, περνά τη γραμμή της και στις δυο μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες. Σύμφωνα με κάποιους αναλυτές η Goldman Sachs θα βρει για μια ακόμη φορά την ευκαιρία, μέσω του δικού της ανθρώπου, του Draghi, να οδηγήσει τα πράγματα εκεί που θέλει. Αυτές τις πρακτικές τις γνωρίζει καλά η αμερικανική επενδυτική τράπεζα, που λύνει και δένει στις παγκόσμιες αγορές μετοχών, συναλλάγματος, εμπορευμάτων και ομολόγων.


"Οι ληστές της Broad Street"


Πάντως η Wall Street δεν μπορεί να αποφασίσει εάν θαυμάζει ή εάν μισεί την Goldman Sachs. Το 2009, όταν οι άλλες αμερικανικές τράπεζες μάζευαν τα κομμάτια τους μετά το καταστροφικό πέρασμα της κρίσης των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων, στον αριθμό 85 της Broad Street πανηγύριζαν. Τα κέρδη της Goldman για το δεύτερο τρίμηνο του 2009 είχαν εκτοξευτεί σε επίπεδα-ρεκόρ, κάνοντας τη χειρότερη κρίση των τελευταίων ογδόντα ετών να φαντάζει σαν αμελητέο εμπόδιο στην πορεία της τράπεζας προς τον αδιάκοπο πλουτισμό. Το μυστικό της επιτυχίας της Goldman προκαλεί ερωτήματα και δημιουργεί σενάρια συνωμοσίας. Στα κεντρικά γραφεία της τράπεζας "ανδρώθηκαν" πολλά μετέπειτα κυβερνητικά στελέχη, με αποτέλεσμα οι στενοί δεσμοί της Goldman με την Ουάσιγκτον να πυροδοτούν κάθε είδους φήμες. Στη Wall Street οι traders και οι τραπεζίτες της Goldman Sachs είναι γνωστοί και ως "οι ληστές της Broad Street".


Σε κάθε περίπτωση, η ανάκαμψη της τράπεζας από την κρίση ήταν εντυπωσιακή. Λίγο μετά τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, ο διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs, Lloyd Blankfein, αναγκάστηκε να τη μετατρέψει από επενδυτική σε εμπορική τράπεζα και να δεχτεί κρατική ενίσχυση 10 δισ. δολαρίων, την οποία επέστρεψε το 2009.


Aχαλίνωτη κερδοσκοπία


Η αχαλίνωτη κερδοσκοπία της συνέβαλε στο Κραχ του 1929. "In God we Trust" γράφει κάθε δολάριο, ΅In Goldman Sachs we Trust", παρέφρασε ο Τζων Κένεθ Γκαλμπρέιθ, που της αφιέρωσε ένα κεφάλαιο του βιβλίου του για την κρίση. Στις δεκαετίες του "κρατισμού" που ακολούθησαν, η Γκόλντμαν έγινε πιο προσεκτική, έφτιαξε το όνομά της και είχε μάλιστα μότο την "μακροπρόθεσμη απληστία". Διεύρυνε προσεκτικά την επιρροή της, διεισδύοντας σταδιακά και "φυτεύοντας" τους ανθρώπους της στα βασικά κέντρα οικονομικής εξουσίας ΗΠΑ και Ευρώπης, στις κυβερνήσεις και τις κεντρικές τράπεζες. 'Ώσπου, οι σταδιακές "απελευθερώσεις" της αγοράς χρήματος πέρασαν το κρίσιμο σημείο, στα τελευταία χρόνια Κλίντον, με Υπουργό Οικονομικών τον Ρούμπιν, επιτρέποντας στην τράπεζα να παίξει άγρια το "μεγάλο παιχνίδι" της, την οικοδόμηση μιας παγκόσμιας "Αυτοκρατορίας του Χρήματος"


Η Goldman Sachs εκμεταλλεύθηκε τις "απελευθερώσεις" και την κατάργηση των περισσότερων φραγμών και ρυθμίσεων (που συχνά προκάλεσε η ίδια), συμπρωταγωνιστώντας στο στήσιμο της μιας φούσκας μετά την άλλη. Μπόρεσε να το κάνει, γιατί επηρέαζε με τους ανθρώπους της καθοριστικά την αμερικανική και ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική.


Η μεγάλη ευκαιρία της ήταν η κρίση του 2008. Πρωταγωνίστησε στον μπουμ των στεγαστικών δανείων προς αναξιόπιστους δανειολήπτες, μετά ανακάτεψε τα "τοξικά δάνεια" με υγιέστερα προϊόντα και τα πούλησε ως υγιή. Μετά κερδοσκόπησε εις βάρος των αγοραστών των προϊόντων της στην δευτερογενή αγορά CDS, των ασφαλιστικών συμβολαίων έναντι αναξιόπιστων χρεών, επιταχύνοντας την κρίση. Από τη μια κέρδισε μεταπουλώντας στεγαστικά δάνεια, από την άλλη ποντάροντας και συμβάλλοντας στην καταστροφή των προϊόντων της. Κύριο εργαλείο της ήταν η αγορά CDS (Credit Default Swaps), δευτερογενών χρηματοπιστωτικών προϊόντων, ασφαλίστρων έναντι χρεοκοπίας, μια από τις πιο αδιαφανείς και πιο απορυθμισμένες (αγορές). Τρεις τράπεζες ελέγχουν το 75% της αγοράς, της Goldman Sachs, J.P. Morgan και Deutsche Bank.


Παίζει χωρίς αντίπαλο


Χωρίς να είναι πια αναγκασμένη να δίνει λογαριασμό στην Ουάσιγκτον, η Goldman Sachs δεν άργησε να επιστρέψει στα γνωστά της κόλπα. Οι traders της τράπεζας κάνουν αυτό που γνωρίζουν καλύτερα: Αναλαμβάνουν τεράστια επενδυτικά ρίσκα, παίζοντας κυρίως με δανεικά χρήματα. Το μοντέλο αυτό λειτουργίας θεωρείται υπεύθυνο για την παραλίγο κατάρρευση του χρηματοοικονομικού συστήματος και τη χειρότερη κρίση από το 1929. Πλην όμως, στα γραφεία της Goldman Sachs το νέο σύνθημα είναι "business as usual". Εξάλλου, οι βασικοί της ανταγωνιστές, απρόθυμοι πλέον να αναλάβουν μεγάλα ρίσκα, αφήνουν το έδαφος ελεύθερο. Και η Goldman τα παίζει όλα για όλα. Οι ανοιχτές της θέσεις μπορούν να προκαλέσουν ζημιά έως και 245 εκατ. δολαρίων κάθε ημέρα.


Η Goldman και το «μαγείρεμα» του ελληνικού χρέους


To 1998 η ελληνική κυβέρνηση έθεσε ως κύρια επιδίωξη την ένταξη στην ΟΝΕ. Τα νούμερα δεν έβγαινα κι έτσι η Αθήνα επέλεξε το μασκάρεμα του χρέους. Για να το κάνει απευθύνθηκε, σύμφωνα με τους New York Times και τη Wall Street Journal, στη διαβόητη Goldman Sachs. Με τη μέθοδο αυτή, η Αθήνα χρησιμοποίησε διάφορα δομημένα προϊόντα για να κρύψει το πραγματικό ύψος του χρέους επιτρέποντας στην Ελλάδα να εκπληρώσει τεχνικά, όχι όμως και ουσιαστικά, τα κριτήρια του Μάαστριχτ, πρακτική που άρχισε το 1998 και συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές του 2009. Η Goldman Sachs και η ελληνική κυβέρνηση δημιούργησαν ένα "νεφέλωμα" διεθνών εταιρειών που ειδικεύτηκαν στην αγοραπωλησία ελληνικών τίτλων μετασχηματισμένων σε ιδιόμορφα, δομημένα προϊόντα.¨Όλα ήταν νόμιμα, υποστηρίζεται σήμερα. Και τα δάνεια στους άστεγους που ανατίναξαν το τραπεζικό σύστημα νόμιμα ήταν, δεν ήταν όμως προς το δημόσιο συμφέρον.

Το «οικονομικό θαύμα» της Tουρκίας σε ...οριακό σημείο

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, επιτέθηκε χθες σ’ ένα νέο εχθρό... Αποκάλυψε ότι το «λόμπι του επιτοκίου εργάζεται και μας επιτίθεται αυτή στιγμή», πιέζοντας την κυβέρνηση για υψηλότερα επιτόκια.«Δεν θα επιτρέψουμε, πρόσθεσε, να εργάζονται με άνεση, επειδή η επιτυχία τους σημαίνει περιορισμό της κατανάλωσης των πολιτών της χώρας»...

Οι δηλώσεις αυτές δεν αιφνιδίασαν όποιους παρακολουθούν την οικονομία, ούτε όσους μελετούν τη ρητορική Ερντογάν.

Επειτα από περίοδο ισχυρής ανάπτυξης, ο πληθωρισμός έκλεισε το... έτος με ποσοστό-ρεκόρ τριετίας, στα 10,5%. Στα τέλη Νοεμβρίου, που είναι τα τελευταία στοιχεία που έχουμε, το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών αυξήθηκε κατά 77% και ξεπέρασε τα 70,2 δισ. δολ., δηλαδή πάνω από 10% του ΑΕΠ.
Η εξέλιξη αυτή πραγματοποιήθηκε παρά την άνοδο εξαγωγών κατά 20% σε σχέση με το ενδεκάμηνο του 2010, που συνοδεύεται όμως από αύξηση των εισαγωγών κατά 35%.
Η Τουρκία δεν είναι πια ελκυστικός προορισμός για εισαγωγή ξένων κεφαλαίων. Ισως και ως αποτέλεσμα της διεθνούς κρίσης, το ισοζύγιο κεφαλαίων από πλεόνασμα 9,1 δισ. δολ., μετατράπηκε σε έλλειμμα 6,5 δισ. δολ., το 11μηνο του 2011.
Η φυγή ξένων κεφαλαίων οδήγησε σε πτώση της λίρας και η κυβέρνηση αποδίδει τον πληθωρισμό στην πτώση του νομίσματος, ενώ μάχεται φανταστικούς εχθρούς όπως το «λόμπι των επιτοκίων».
Η κυβέρνηση Ερντογάν επηρεάζεται από τις δοξασίες του Κορανίου, σύμφωνα με τις οποίες ο τόκος είναι τοκογλυφία (χρησιμοποιείται η ίδια λέξη, ρίμπα) και θεωρείται κατάρα. «Οσοι κερδίζουν από τον τόκο θα σηκωθούν (από τον τάφο τους) ζαλισμένοι σαν να τους κτύπησε ο διάβολος. Καταραμένος όποιος εισπράττει, πληρώνει ή είναι μάρτυρας σε συναλλαγές με τόκο» (Κοράνι. Αποσπάσματα από το δεύτερο βιβλίο El-Bakara).
Σε σύγχρονη οικονομική ορολογία, η πίστη αυτή εκφράστηκε από την τουρκική κυβέρνηση με αποφυγή των πραγματικών επιτοκίων, δηλαδή τα επιτόκια πάνω από τον πληθωρισμό. Η κεντρική τράπεζα της χώρας στήριζε το εθνικό νόμισμα με παρέμβαση, άρα πωλήσεις δολαρίων, με συνέπεια να μειωθούν τα συναλλαγματικά αποθέματα. Εφθασαν σε 6,3 δισ. δολ. τον Νοέμβριο του 2011, από 13,1 δισ. δολ. το 2010.
Παράλληλα, το επιτόκιο της κεντρικής τράπεζας διατηρήθηκε χαμηλά, περίπου στο 6%, με στόχο υποτίθεται να… μειωθεί ο πληθωρισμός. Στις περισσότερες κατηγορίες δανείων, τα επιτόκια συγκρατήθηκαν στο επίπεδο του πληθωρισμού, ώστε να μην υπάρχουν «καταραμένα» κέρδη και ο «λαός να κερδίζει από την εργασία του».

Ωστόσο, τις τελευταίες εβδομάδες η κατάσταση ξεφεύγει και τα επιτόκια χορηγήσεων των εμπορικών τραπεζών εκτινάχθηκαν απότομα πάνω από το 12%, ενώ ήταν 6% τον Οκτώβριο. Ο συνδυασμός πληθωρισμού και απότομης ανόδου επιτοκίων δημιουργεί πληθωριστική ψυχολογία που ενισχύει επικίνδυνα την κατανάλωση και παράλληλα με τη φούσκα της αγοράς, προκαλεί αναταράξεις στην αγορά κρατικών ομολόγων.
Το «οικονομικό θαύμα» της γειτονικής χώρας είναι σε οριακό σημείο…

Μαργαριτάρια VΙ

"Τρισδιάστατο είναι το αντικείμενο τριών διαστάσεων, πλάτος, φάρδος, μάκρος, ύψος, βάθος και ίσως και βάρος όπου χρειάζεται. Ολα τα άλλα είναι διάστατον ή υποκατάστατον ή άστατον".

"Το δεκαδικό σύστημα είναι το σύστημα που επικράτησε, διότι μετράμε ένα-ένα (πόντους) =EAαι όχι μία-μία (ίντσες), δηλαδή από το θηλυκό στο αρσενικό, επαναφορά κανονική".

"Ο κορκόδειλος είναι ζώο αμφιερπετόν, που μοιάζει με μεγάλη σαύρα. Διακρίνεται από την μεγάλη αμφίβια ουρά που έχει, μεγάλο λαίμαργο στόμα και από τις φωνές που βάζει, όταν κλαίει γοερά".


"Το πάγκρεας είναι ένα είδος αποστειρωμένου κρέατος που το έχουν απολυμάνει".

"Με τους ατμούς Ρίχταρ μετράμε τους ανέμους σε εποχή σεισμών, ενώ με του Κονφόρ μετράμε τους θαλασσινούς του Αιγαίου και του Ιονίου".

"Το αυγοτάραχον είναι η κυριότερη τροφή των γλάρων. Επίσης και το πλαγκωτόν".

"Ο στρατός, οι πολιτικοί και οι παπάδες δημιουργούν τις μεγάλες υστερικές στιγμές του έθνους".

"Η μπανάνα στα ελληνικά γράφεται όπως και στα αγγλικά, δηλαδή με ένα μπα και δύο να".

"Η Νορβηγία στο μεγαλύτερο μέρος της κατοικείται απο πληθυσμό".

"Ο Οδυσσέας τράβηξε μεγάλη οδύσσεια γιά να αποφύγει την Πηνελόπη (!!!). 
Και αναζητώντας την ευτυχία έφτασε μέχρι την Οδυσσό"


"Ο Ροβινσόνας Καρούζος ήταν ένας διάσημος Ιταλός τραγουδιστής της όπερας που προτιμούσε να ζει σε ένα ερημονήσι ολομόναχος με μιά κατσίκα, έναν παπαγάλο και έναν μαύρο Παρασκευά".

"Ο Λίβανος είναι χώρα με πρωτεύουσα την Βηρυττό. Η ίδια η Βηρυττός δεν έχει ιδιαιτέρα πρωτεύουσα".

"Ο Κορινθιακός κόλπος βρίσκεται εντελώς κατά μήκος".

"Η Αραβία είναι πολύ μεγάλη και εκτείνεται κυρίως από τον βορρά μέχρι το τέλος του νότου".

"Το όρος Εβαρεστ βρίσκεται στην Ευρώπη μετά από δικαστικό αγώνα που έγινε και το κέρδισαν οι Αλπεις".


"Το Λάρνακον είναι πόλη παράλια της Κύπρου όπου στην αρχαιότητα εμφανιζόταν το Λαρναίον Υδωρ, τέρας κατά τι μικρότερο της Λερναίας Υρδας".

"Ο Ειρηνικός ωκεανός εκτείνεται μεταξύ άλλων ακτών, νοτιότερον".

"Ολη η δυτική ακτή της Πελοποννήσου στον Κορινθιακό είναι παράκτια, κατά μήκος, από Κόρινθο μέχρι Πάτρα και παρακάτω ακόμα".

"Η τοποθεσία των Αλπεων είναι γενικώς προς τα πάνω και ψηλά".



"Δύο παράλληλες δεν συναντιούνται ποτέ στο άπειρο, εκτός αν επεκταθούν σε τρομακτικό μήκος απείρου. Αν είναι στο επίπεδο, τότε κάποτε συναντιούνται εκεί που καταλήγουν, αλλά τότε η δουλειά λέγεται παραλληλεπίπεδη δράση και είναι αλγεβρική υπόθεση".

"Οι αρχαίοι μετρούσαν το χρόνο με χιλιετίες και επετηρίδες".

"Οταν ο ατμός παράγεται έξι φορές ταχύτερα το λέμε εξάτμιση".

"Η χιλιετηρίδα είναι ερπετό και αυτό, αλλά με χιλιάδες πόδια και κατά πολύ μεγαλύτερο από την εκατορίδα".

"Στο μηρό έχουμε το μοιραίο οστό, στην κνήμη το κνημαίο, στα δάκτυλα τα δακτυλικά οστά των αποτυπωμάτων, ενώ τα σκελετικά οστά του σώματος αποτελούν το σώμα μας το κοκκαλωμένον". 

Παει η μπαρότσαρκα πάνε και τα ιπτάμενα γαρύφαλλα στα μπουζούκια

«Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», και αν χρησιμοποιήσω και πολυτονικό, τον έπιασα  τον Άδωνι, αλλά πιθανόν μόνο αυτόν θα πιάσω, διότι ο ΠαπαΛουκάς μας είπε πως καλύτερα να παίρνουμε ψίχουλα παρά να μην παίρνουμε καθόλου…..παρά!!!! Κάλιο πέντε και στο χέρι, δηλαδή, παρά δέκα και καρτέρι! Και τι καρτέρι και πού; Πού να στήσουμε ξόβεργες για να πιάσουμε κανένα ευρώ που θα κάνει ελεύθερη πτώση θέλοντας να ξεφύγει από καμιά παραφουσκωμένη τσέπη;  Αλλά και οι παραφουσκωμένες τσέπες λιγόστεψαν, για να μην πω ότι δεν υπάρχουν πια και πάθω μεγαλύτερη μελαγχολία. Σαφάρι για τα χαμένα μας ευρώ να κάνουμε, ούτε σεντς δεν πρόκειται να αιχμαλωτίσουμε.
Παλιότερα, θυμάμαι, όποια τσάντα κι αν άνοιγα, όλο και κάτι ψιλοξεχασμένα ευρώ θα έβρισκα, τώρα μόνο αναπτήρες της γνωστής εταιρίας καλλυντικών!!! Κάποτε στο αυτοκίνητο υπήρχαν πάντα ψιλά στη θήκη, κάτω από το χειρόφρενο, για διόδια και τσιγάρα. Τώρα ψάχνουμε πορτοφόλια και τσέπες, την τελευταία στιγμή, και το μποτιλιάρισμα πάει σύννεφο, αλλά επειδή γνωρίζουμε την κατάσταση οι συνοδοιπόροι οδηγοί, κάνουμε υπομονή και ακούμε κανένα τραγουδάκι παραπάνω μπας και κάνουμε κέφι πρωί πρωί…οπότε και η κοπέλα στα διόδια μας χαμογελάει υπομονετικά. Όσο για το τσιγάρο, είναι ήδη υπό περιορισμό!!!!!  Άσε που στο σπίτι δίπλα στα κλειδιά, είχα πάντα ένα βαζάκι με κέρματα, τω καιρώ εκείνο. Τώρα τη θέση τους πήραν κάτι κοχύλια από τις διακοπές του ’99 στην Κω, όχι γιατί είχαν κάτι ιδιαίτερο αυτές οι διακοπές, αλλά τελευταία δεν έδινα και τόση πολλή σημασία στα βότσαλα της παραλίας και είναι τα μόνα που έχω!!!!!!
Άρχισα να λυπάμαι και τους κλέφτες, διότι αν κάνει το λάθος και μπει στο σπίτι μου κλέφτης, το μοναδικό πράγμα που θα καταλάβει είναι ότι όντως έκανε μεγάλο λάθος που έχασε την ώρα του. Τζάμπα ο κόπος και η προσπάθεια. Τώρα, θα μου πεις, λυπάσαι τα κλεφτρόνια; Όχι βέβαια, αλλά φοβάμαι να μην καταλήξω κι εγώ. Κλεφτρόνι και αυτά, δανεικά είναι ξέρετε…αν δεν βρει αυτός να πάρει, δεν θα βρω κι εγώ και ποια η θέση μου ως μελλοντική συνάδελφος μου λέτε; Τώρα, πάλι, αν θελήσει να πάρει τους καναπέδες και την τραπεζαρία ας τα πάρει, χάρισμά του γιατί, θα το κόψουμε που θα το κόψουμε το φαγητό, την τραπεζαρία με τις δώδεκα καρέκλες τι να την κάνω; Τώρα, θα μου πεις, καυσόξυλα στο τζάκι, αλλά δεν έχω. Μία ενδοδαπέδια θέρμανση κατάφερα να βάλω έπειτα από τόσα χρόνια και τώρα την καμαρώνω σβηστή γιατί εκεί που πήγε το ρεύμα, αν τολμάς άναψέ την, πανέξυπνη ξανθιά!!!
Που να το φανταστώ ότι θα κατέληγα να υπολογίζω ένα ένα τα ευρώ. Και αυτά που έχω και, πολύ περισσότερο, αυτά που δεν έχω. Και δημιουργούνται απορίες, στο μεταξύ, και απαντήσεις δεν παίρνω από κανέναν. Όπως για παράδειγμα, γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια, να παίρνω με τη σέσουλα να γράφω ραβασάκια;; Και ερωτώ: γιατί, για να γράψω ραβασάκια, πρέπει να τα πάρω με τη σέσουλα και γιατί, στο κάτω κάτω να γράψω επάνω στα ωραιότατα πετσετάκια;;; Ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό το τραγούδι, αλλά για να το λέει η συμπαθεστάτη Γλυκερία, κάτι θα ξέρει παραπάνω από εμένα.
Πάντως ως πεντοχίλιαρο το χαρτονόμισμα είχε ένα κύρος, είχε μια αρχοντιά ο Κολοκοτρώνης που καμάρωνε επάνω στο τραπεζογραμμάτιο. Α ρε κατακαημένε Θεόδωρε που να ‘ξερες που θα καταλήξεις, για άλλη μία φορά!!! Στα σεντούκια καμιάς αποθήκης αυτού του κράτους που τόσο σε αγάπησε ως χαρτονόμισμα, γιατί ως άνθρωπο εν ζωή, σου έβγαλε την πίστη ανάποδα. Αμ ο άλλος ο ντόκτορας, ο Παπανικολάου; Που μας κοιτούσε από το υπέροχο δεκαχίλιαρο με ένα ύφος θαρρείς και έλεγε: «προσέξτε πως θα με χρησιμοποιήσετε γιατί έρχονται μέρες δύσκολες….μέρες πανούκλας», τον άκουγε κανείς; Όχι, γιατί το μυαλό μας ήταν στο πώς θα καταφέρουμε να το ξοδέψουμε στο βωμό της νυχτερινής μας διασκέδασης. Γιατί όνειρο ήτανε καιπάει η μπαρότσαρκα μαζί και με τα άλλα όνειρα μας, δηλαδή…αυτό θα αφήνανε όρθιο οι αφιλότιμοι; Αλλά όσο να πεις μας έκαναν ανθρώπους αυτοί του Δ.Ν.Τ. γιατί ήμασταν κι εμείς πολύ παρακμιακοί τύποι, εδώ που τα λέμε. Πηγαίναμε στα καταγώγια και πετούσαμε τα γαρύφαλλα στις ημίγυμνες τραγουδίστριες και νομίζαμε ότι κάτι κάναμε, τρομάρα μας!!! Όσο πιο πολλά ήταν τα ιπτάμενα λέλουδα, τόσο το κύρος μας εκσφενδονιζόταν στα ύψη μπροστά στα μάτια του ιδιοκτήτη και της παρέας. Τώρα, βέβαια, αυτό το κομμάτι δεν έχει αλλάξει ακόμα, αλλά ποιος ξέρει πότε θα το ξαναζήσουμε εμείς αγαπητέ Έλληνα φορολογούμενε!!! Βάζω, λοιπόν, μία άνω τελεία και το θέμα των μπουζουκιών θα το θίξουμε μίαν ετέραν φοράν.
Έτσι λοιπόν, μ’ αυτά και μ’ εκείνα, κατάφεραν και μας έκαναν κουλτουριάρηδες και μας έκλεισαν στα σπίτια μας για να συνδιαλέγομεν και να συντρώγομεν με τους κολλητούς μας πάνω σε μια νέα βάση πραγμάτων, πιο εκλεπτιστίκ!!!!! Αρχίζουμε να εκτιμούμε πρόσωπα και καταστάσεις που παλαιότερα δεν τους δίναμε την πρέπουσα σημασία και προσοχή. Μετρήσαμε τους φίλους και τους εχθρούς. Συζητήσαμε και ήρθαμε κοντά, προσπαθώντας να βρούμε λύσεις στα προβλήματα μας. Η ανάγκη για επικοινωνία έγινε μεγαλύτερη. Εκ των υστέρων καταλάβαμε πόσο περιττά ήταν τα περισσότερα από αυτά που κάναμε στο παρελθόν…περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις ή…και να «γελάς» με την κατάντια μας.
Δεν προσπαθώ να πω πως είμαστε καλύτερα τώρα, απλά προσπαθώ να βρω μία ηλιαχτίδα μέσα στη συννεφιά…


Της Λένας Περτίδη

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα...

Στην Αργεντινή λένε ότι «υπάρχουν δύο τύποι τρελών: οι τρελοί που δανείζουν και οι θεότρελοι που τους ξεπληρώνουν». Στην Ελλάδα θεωρούν ότι οι θεότρελοι δεν θα πρέπει να είμαστε εμείς, αφού υπάρχουν οι Γερμανοί. Οι Ελληνες που είχαν πριν από την κρίση κατακτήσει υψηλό βιοτικό επίπεδο είναι σήμερα οι πιο χρεωμένοι. Αυτό που πριν από την κρίση έμοιαζε με «δημιουργία πλούτου» αποδείχθηκε κατόπιν ότι δεν ήταν παρά δημιουργία χρέους.

Ομως, ο φαύλος κύκλος «δάνεια για αποπληρωμή του χρέους - συνταγές που προκαλούν βαθιά ύφεση και μεγαλώνουν το χρέος - νέα δάνεια και νέα Μνημόνια», που διαπιστώνεται με τις οδυνηρές συνέπειες στην πραγματική οικονομία, καθιστά έωλο το επιχείρημα του «μονόδρομου». Τώρα, σχεδόν οι πάντες προεξοφλούν την πτώχευση, όπως κραυγάζουν καθημερινά οι Γερμανοί επίσημοι και ανεπίσημοι και η συντριπτική πλειονότητα των αναλυτών και των ανθρώπων του χρήματος. 

Ποιοι υποκρίνονται ακόμη ότι δεν καταλαβαίνουν;

Το μεγάλο «κούρεμα» απελευθερώνει την Ελλάδα από τα δεσμά του χρέους(!), λένε. Ομως η αναδιάρθρωση του χρέους (PSI) με το μεγάλο «κούρεμα» των «τοξικών» ελληνικών ομολόγων ισοδυναμεί και με επίσημη πτώχευση. Ουδείς αμφισβητεί πλέον τις προθέσεις τους, ούτε καν τα φαντάσματα της ελληνικής Ιστορίας. Επειδή πλέον οι περικοπές όλων των κοινωνικών δαπανών φθείρουν τη δημοκρατία και διαλύουν την κοινωνική συνοχή, επειδή οι θυσίες και άδικες και ποταπές είναι.

Φαίνεται, όμως, πως υπάρχουν και αυτοί που υποκρίνονται πως με το να εκχωρήσουμε πλήρως στο Βερολίνο τα ηνία μιας βυθισμένης σε κρίση οικονομίας, αποσταθεροποιώντας στο μεταξύ και το πολιτικό μας σύστημα, θα σωθούμε και η φράου Μέρκελ θα μας λυπηθεί και θα αποτρέψει την έξοδό μας από το ευρώ. Εντάξει...

Το σύνθημα «την κρίση για την Ελλάδα να πληρώσουν οι τραπεζίτες» έχει βρει μεγάλη απήχηση στους οικονομικούς «σοφούς» της Γερμανίας και στον υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, για το μεγάλο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, που το παρουσιάζουν ως επιχείρηση βοήθειας για την Ελλάδα, αλλά θα έχει ολέθριες συνέπειες μόνο για εμάς. 

Επειδή θα την πληρώσουν οι δικές μας τράπεζες, τα δικά μας ασφαλιστικά ταμεία, η δική μας οικονομία, τα δικά μας νοικοκυριά και οι δικές μας επιχειρήσεις. 

Επειδή εξαιρούνται από το «κούρεμα» τα δάνεια της τρόικας, τα ελληνικά ομόλογα που είναι στην κατοχή της ΕΚΤ και φυσικά όλοι οι ιδιώτες ξένοι επενδυτές που δεν θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα PSI. 

Με αδιευκρίνιστο το ερώτημα πώς και από πού θα ανακεφαλαιοποιηθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες -πόσους πόρους θα χρειαστούν ειδικότερα οι δικές μας, πόσους τα ασφαλιστικά μας ταμεία, και αν δοθούν, τι θα περισσέψει για τις άλλες ανάγκες της οικονομίας- η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει συγκατατεθεί σε ένα πολύ μεγάλο «κούρεμα» της ονομαστικής αξίας, κατ’ επίφασιν εθελοντικό, των ελληνικών κρατικών ομολόγων.

Η φράου Μέρκελ φαίνεται πως, υπό την πίεση όλου του κόσμου για να δράσει, αποφάσισε να «κουρέψει» την Ελλάδα και όχι να κοινοτικοποιήσει τα εθνικά χρέη των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Ας πάρουμε την Ιταλία για παράδειγμα, λένε οι Γερμανοί. Με τον Μόντι αναδιπλώθηκε και πέρασε το πρόγραμμα λιτότητας. Επομένως, μόνο ο φόβος της τιμωρίας να μη γίνουν Ελλάδα μπορεί να συνετίσει τους δημοσιονομικά αμαρτωλούς. 

Για τους Γερμανούς, λοιπόν, η λύση στην οικονομική κρίση δεν είναι να μοιράζεις συγχωροχάρτια στους αμαρτωλούς, αλλά η μετάνοια, η πίστη στο δόγμα της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και οι καλές πράξεις: η αποπληρωμή των χρεών, η ισορροπία στα δημόσια οικονομικά και η καταπολέμηση της επιθυμίας για υψηλότερους μισθούς. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί η Ευρώπη να αποφύγει την καταδίκη. 

Υπάρχει, όμως, ένα ιδιαίτερα σοβαρό πρόβλημα σε αυτή την οπτική. 

Ο πανικός αποδεικνύεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία, αφού η απώλεια της εμπιστοσύνης στα κρατικά ομόλογα αποδυναμώνει τις τράπεζες και οι αποδυναμωμένες τράπεζες αποδυναμώνουν με τη σειρά τους τα κράτη.

Για να παρακαμφθούν οι μεγάλες αντιστάσεις των Γερμανών «οικονομικών σοφών», όπως μου λένε οι Γερμανοί της οικογένειας, χρειάζεται ένα «υπαρξιακό σοκ». Οπως ακριβώς το σοκ από την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 επέτρεψε στο Κογκρέσο να εγκρίνει τη διάσωση της Wall Street από το κράτος, έτσι ακριβώς μια ελληνική χρεοκοπία μπορεί να «αξιοποιηθεί» για να διασωθεί η Ευρωζώνη.

Η αθλιότητα των 625 ευρώ το μήνα

Στα μέσα της περασμένης βδομάδας το υπουργείο Εργασίας ανακοίνωσε ότι αρχίζει η υλοποίηση των προγραμμάτων «κοινωφελούς εργασίας», που αποτελούν ένα από τα βασικά όπλα της κυβέρνησης για να πλήξει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και να βάλει τους εργαζόμενους να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί.
Ο συνολικός προϋπολογισμός του προγράμματος ανέρχεται στα 188 εκατομμύρια ευρώ και αφορά στην 5μηνη προσωρινή απασχόληση 57.400 ανέργων (σε αυτούς περιλαμβάνει επαγγελματίες που διέκοψαν τη δραστηριότητά τους πριν από δύο χρόνια, ελεύθερους επαγγελματίες και επιστήμονες βάσει εισοδηματικών κριτηρίων).

Οσοι προσληφθούν θα παίρνουν ανεξαρτήτως προϋπηρεσίας και αντικειμένου εργασίας, ειδικότητας ή μη, 625 ευρώ το μήνα, δηλαδή 3.125 ευρώ για 5 μήνες! Μετά τη λήξη του

προγράμματος, όσοι απασχολήθηκαν σε αυτό δεν έχουν δικαίωμα ένταξης σε νέο όμοιο πρόγραμμα πριν περάσουν επτά μήνες.
Οι εργοδότες δε θα καταβάλλουν εισφορές. Το σύνολό τους θα καταβάλλεται από τον ΟΑΕΔ, δηλαδή από τα λεφτά των ίδιων των εργαζομένων. Το ποσό που έχει υπολογιστεί ότι απαιτείται για την κάλυψη των εισφορών φθάνει στα 90 εκατομμύρια ευρώ και είναι επιπλέον των 188 εκατομμυρίων ευρώ. Οι άνεργοι θα απασχοληθούν κατά κύριο λόγο σε φορείς της Τοπικής Διοίκησης, όμως δε θα προσλαμβάνονται απευθείας από αυτούς.

Μεσάζοντες είναι οι λεγόμενοι Φορείς Μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα, και κυρίως είναι η ΓΣΕΕ και μια σειρά Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), όπως τις αποκαλούν, οι οποίοι σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις θα εισπράξουν ένα ποσό για τη συμμετοχή τους σε αυτή τη διαδικασία που αντιστοιχεί στο 5% του συνολικού «μισθολογικού κόστους», δηλαδή στο καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 9.400.000 ευρώ!
Ηδη, σε μια σειρά δήμους σε όλη τη χώρα, έχουν υπογραφεί μνημόνια συνεργασίας με τους φορείς αυτούς. Οι φορείς αυτοί θα ξεκινήσουν τη διαδικασία επιλογής όσων ανέργων υποβάλουν αιτήσεις και σε συνεργασία με τους δήμους θα κατανεμηθούν σε δομές με αιχμή τις κοινωνικές υπηρεσίες (παιδικοί σταθμοί, «Βοήθεια στο Σπίτι» κ.λπ.).

Τι ισχύει στην ΕΕ για τους μισθούς

Ο κατώτατος µισθός στην Ελλάδα ανέρχεται περίπου στο 60% των κατώτατων αµοιβών των χωρών «πρώτης κατηγορίας» της Ευρώπης, όπως είναι οι Αγγλία, Ολλανδία, Ιρλανδία και Λουξεµβούργο, ενώ υπερτερεί του αντίστοιχου κατώτατου µισθού των χωρών «δεύτερης κατηγορίας», όπως είναι η Πορτογαλία, η Σλοβενία, η Μάλτα και η Ισπανία.

Σύµφωνα µε τα στοιχεία που παραθέτει η έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για την «ελληνική οικονοµία και την απασχόληση», ο κατώτατος-ελάχιστος µισθός ισχύει σήµερα στα 20 από τα 27 κράτη-µέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σε ορισµένα από αυτά ο κατώτερος µισθός ρυθµίζεται µε συλλογικές διαπραγµατεύσεις (Ελλάδα και Βέλγιο), ενώ σε κάποιες χώρες κατοχυρώνεται µε νόµο κατόπιν προτάσεων των κοινωνικών εταίρων. Σε επτά χώρες, δηλαδή σε Αυστρία, Γερµανία, ∆ανία, Σουηδία, Φινλανδία, Ιταλία και Κύπρο, δεν υπάρχει κατώτατος µισθός σε εθνικό επίπεδο, αλλά κατώτατοι µισθοί ανά κλάδο παραγωγής, τους οποίους διαµορφώνουν οι διαπραγµατεύσεις µεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Στο Βέλγιο ο νόµος που ισχύει από το 1996 για τις συλλογικές διαπραγµατεύσεις υποχρεώνει τους κοινωνικούς εταίρους να λαµβάνουν υπόψη τους κατά τις διαπραγµατεύσεις το ύψος των µισθών στις γειτονικές χώρες (Γαλλία, Γερµανία και Κάτω Χώρες), ώστε να διασφαλίζεται η ανταγωνιστικότητα της οικονοµίας. Το Βέλγιο είναι µία από τις λίγες χώρες στην Ευρώπη που ισχύει αυτόµατο σύστηµα τιµαριθµικής αναπροσαρµογής των µισθών. Ο κατώτερος µισθός δεν κατοχυρώνεται µε νόµο στις ∆ανία, Γερµανία Ιταλία, Κύπρο, Αυστρία, Φινλανδία και Σουηδία, καθώς και σε δύο υποψήφιες για ένταξη χώρες, στην Κροατία και στην Τουρκία. Στη Γαλλία κατοχυρώνεται µε νόµο το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης, ενώ στις Ιταλία, Αυστρία, ∆ανία, Φινλανδία, Σουηδία και Γερµανία οι κατώτεροι µισθοί διαµορφώνονται από συλλογικές συµβάσεις που αφορούν τους πιο σηµαντικούς κλάδους της οικονοµίας και επεκτείνονται εν συνεχεία στο σύνολο των εργαζοµένων. Στη Γερµανία προστατεύονται µε νόµο τα κατώτερα όρια των συλλογικών συµβάσεων στους κλάδους της κατασκευής, των υπηρεσιών καθαριότητας και των ταχυδροµικών υπηρεσιών.  Ο µεγαλύτερος βασικός µισθός, σύµφωνα µε τα στοιχεία της Eurostat του Ιουλίου του 2011, καταγράφεται στο Λουξεµβούργο µε 1,757.56 ευρώ ανά µήνα και οι χαµηλότεροι µισθοί στη Ρουµανία και τη Βουλγαρία µε 158 και 123 ευρώ αντιστοίχως.

Ο κος Παπαδήμος, όπως και οι γραφικοί του Παπανδρέου του Γάμα, φαντάζονται ότι τα όρια του πατριωτισμού μας πρέπει να αγκαλιάσουν (να εξισωθούν) με θαλπωρή κι αλληλεγγύη οι μισθοί μας, τους μισθούς των δύσμοιρων εργαζομένων της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας.

Ο πόνος των Παπαδήμου & Σια…

Πώς στήθηκε το σκηνικό λεηλασίας

Στο υψηλό εργατικό κόστος, το οποίο υποτίθεται ότι καθιστά μη ανταγωνιστική την Ελλάδα (έναντι χωρών της ανατολικής Ευρώπης), είχε αναφερθεί ο Martin Knapp στους «Financial Times». Ο πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου σε συνέντευξή του σημείωνε πως «...στην ελληνική αγορά δραστηριοποιούνται περί τις 150 γερμανικές επιχειρήσεις, όμως όλες ασχολούνται με την πώληση προϊόντων που παράγονται αλλού και αυτό είναι το πρόβλημα».



Εδώ και καιρό οι δανειστές, κυρίως οι Γερμανοί, απαιτούν μισθούς... Πολωνίας, Ουγγαρίας ή Βουλγαρίας. Η Ελλάδα έχει χάσει τη μάχη προσέλκυσης επενδύσεων από τα πρώην κομμουνιστικά κράτη, που είναι τώρα μέλη της Ε.Ε. Ευέλικτη, με χαμηλές αποδοχές ή εκ περιτροπής εργασία με μισθούς... ανατολικής Ευρώπης, θα ήταν το ιδανικό μοντέλο για τις αποικιοκρατικού τύπου επενδύσεις των δανειστών και, κυρίως, των Γερμανών στην ελληνική αγορά.


Όμως, για να ισχύσει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να περάσει ειδικό νομικό πλαίσιο (στα όργανα της Ε.Ε. - καθώς το συζητούμενο καθεστώς για τις ΕΟΖ αντίκειται στην ευρωπαϊκή νομοθεσία), το οποίο αυτομάτως θα παρέχει ανάλογο δικαίωμα για τυχόν άλλους ενδιαφερομένους. Αποτελεί κοινή εκτίμηση στα γερμανικά ΜΜΕ πως το γερμανικό οικονομικό επιτελείο, από την πρώτη στιγμή που προσέγγισε διάφορους επιχειρηματίες βολιδοσκοπώντας την πρόθεσή τους να επενδύσουν στην Ελλάδα, συνάντησε σφοδρές επιφυλάξεις και αντιδράσεις.


Το κλίμα επιβαρύνθηκε από τη στιγμή που εγέρθηκε ζήτημα εγγυήσεων από την πλευρά της Φινλανδίας, πυροδοτώντας ανάλογες απαιτήσεις από άλλες δανείστριες χώρες. Το Βερολίνο, προκειμένου να κατευνάσει τις ανησυχίες των Γερμανών επιχειρηματιών, κυρίως της σκληρής πτέρυγας του Bundesverband der Deutschen Industrie - BDI (του γερμανικού Συνδέσμου Βιομηχανιών), βάζει στο παιχνίδι την Kreditanstalt fur Wiederaufbau - KfW (την κρατική τράπεζα επενδύσεων στον χώρο της ενέργειας), ζητώντας όμως πρόσθετες εγγυήσεις από την ελληνική πλευρά.


Εσωτερική υποτίμηση 40% έως 45%!


Για να έχουμε ένα μέτρο του κλίματος που επικρατεί στους κόλπους του BDI θα πρέπει να θυμηθούμε πως τον Απρίλιο 114 μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του υπεραμύνονταν της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη (και μάλιστα εντός 24 ωρών, με fast trac k διαδικασίες). Προσώρας υπερισχύει η μετριοπαθής γραμμή του Hans - Peter Keitel , προέδρου του πανίσχυρου Συνδέσμου, ο οποίος όμως θεωρεί απαραίτητη προϋπόθεση την εγγύηση των κεφαλαίων που θα επενδυθούν μέχρι και από πόρους του ΕΣΠΑ.


Πρόσθετοι λόγοι που διατυπώνονται για να στριμωχτεί περισσότερο η ελληνική πλευρά είναι ο υψηλότατος επενδυτικός κίνδυνος, το αυξημένο ρίσκο, που δημιουργεί υψηλά ασφάλιστρα διασφάλισης. Επιπλέον το κόστος χρήματος και η επιβάρυνση εξυπηρέτησης αναχρηματοδότησης παραμένουν τα υψηλότερα στην ευρωζώνη, καθιστώντας αποτρεπτική οποιαδήποτε σκέψη για άμεσες ξένες επενδύσεις.


Το πακέτο των διασφαλίσεων και της εγγύησης προς τους Γερμανούς επενδυτές θα μπορούσε να αναλάβει η KfW σε συνεργασία με ελληνικούς φορείς για τη δημιουργία μιας επενδυτικής τράπεζας.


Οι Γερμανοί σχεδιάζουν τη δημιουργία ενός χρηματοπιστωτικού εργαλείου (χαρτοφυλακίου) που θα μπορεί να απορροφά (και να αντασφαλίζει) τα κεφάλαια που θα επενδύουν. Είναι προφανές πως το Βερολίνο εδώ και καιρό μεθοδικά ετοιμάζει την προσαρμογή του κόστους (εργατικού, ασφαλιστικού κ.λπ.) σε χαμηλότερα έως πολύ χαμηλότερα επίπεδα.


Η υποτίμηση του κόστους (άρα εργατικής αμοιβής και εισφορών) υπολογίζεται πως θα πρέπει να είναι ανάλογη της αύξησης που σημειώθηκε από το 2004 μέχρι το 2011, δηλαδή (κατά μέσο όρο) περίπου 40%-45%. Από αυτή την άποψη μόνο «τυχαίος» δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ο... διάλογος που έχει αρχίσει μεταξύ επιχειρηματιών, συνδικαλιστών, κυβέρνησης και δανειστών για 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα και τη μείωση του κατώτατου μισθού.


Οι δανειστές θέλουν υποτίμηση του εργατικού κόστους και στον ιδιωτικό τομέα ώστε να πετύχουν φθηνότερες αμοιβές από τον ΟΤΕ (όπου η Deutsche Telekom ελέγχει το 40% του μετοχικού κεφαλαίου) ή τη ΔΕΗ (που όπως όλα δείχνουν θα διαμοιραστεί και σε γερμανικά συμφέροντα) μέχρι μεγάλες - μεσαίες ιδιωτικές επιχειρήσεις στις οποίες πιθανότατα θα αποκτήσουν συμμετοχή.


Μα, επιτέλους, ποιοι κακεντρεχείς μιλούν για σχεδιασμένη λεηλασία; Να συλληφθούν πάραυτα από τη (νέα) Βέρμαχτ...

Απόσπασμα από το ποντίκι

10 άνθρωποι που έκαναν συμφωνία με τον διάβολο

Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που ψάχνουν τον εύκολο τρόπο να αποκτήσουν περισσότερη ευχαρίστηση, πλούτο ή δύναμη. Κατά μια έννοια, είναι συναρπαστικό το μέχρι που μπορεί να φτάσει κανείς για να πετύχει ότι επιθυμεί περισσότερο.
Στη λίστα που ακολουθεί θα δείτε 10 ανθρώπους που πιστεύεται πως στραφήκαν στο κακό για να αποκτήσουν ότι επιθυμούσαν.

10. Πάπας Συλβέστρος Β’
Ο Συλβέστρος Β’ ήταν ένας από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους της εποχής του. Πολύ έμπειρος στα μαθηματικά, στην αστρονομία και στη μηχανική. Του πιστώνεται η επινόηση του υδραυλικού οργάνου, του ρολόι με εκκρεμές και η εισαγωγή των αραβικών αριθμών στη Δυτική Ευρώπη. Έγραψε επίσης βιβλία για τα μαθηματικά, τις φυσικές επιστήμες, τη μουσική, τη θεολογία και τη φιλοσοφία.
Ήταν ο πρώτος Γάλλος Πάπας και σίγουρα ο πιο σημαντικός του 10ου αιώνα. Μετά το θάνατό του, άρχισαν να διαδίδονται φήμες ότι η μεγάλη νοημοσύνη του -και, κατά συνέπεια, η εφευρετική μεγαλοφυΐα του- ήταν το αποτέλεσμα μιας συμφωνίας με το διάβολο.
Αυτό πιθανότατα οφείλεται στην τακτική επαφή του με μεγάλα επιστημονικά μυαλά του αραβικού κόσμου και η γενναία προσπάθεια του να ξεριζώσει τη σιμωνία (περιπτώσεις χειροτονίας ή προαγωγής κληρικών και μοναχών σε εκκλησιαστικό αξίωμα, με προσφορά οικονομικών ανταλλαγμάτων) στην Εκκλησία.


9. Νικολό Παγκανίνι

Ο Παγκανίνι είναι ένας από τους μεγαλύτερους βιρτουόζους του βιολιού. Έμαθε να παίζει μαντολίνο στα 5 του και μέχρι τα 7 τα είχε αρχίσει να συνθέτει. Ξεκίνησε να παίζει δημοσίως σε 12 αλλά στα 16 του κατέρρευσε και εξαφανίστηκε στον αλκοολισμό. Επανήλθε όμως και μέχρι τα 22 του ήταν ο πρώτος σούπερ σταρ της μουσικής. Μπορούσε να παίζει τρεις οκτάβες σε τέσσερις χορδές με μια έκταση του χεριού, ένα κατόρθωμα που είναι σχεδόν αδύνατο ακόμα και σήμερα.
Μέχρι τα 23 του είχε συνθέσει τα «24 καπρίτσια» και για χρόνια κανένας άλλος βιολιστής δεν μπορούσε να παίξει μεγάλο μέρος της μουσικής του. Το παίξιμό του λεγόταν πως έκανε το κοινό να δακρύζει. Ένα από τα διάσημα κομμάτια του ήταν το «Le Streghe» δηλαδή ο Χορός των Μαγισσών. Το κοινό πίστευε πως ο Παγκανίνι είχε έρθει σε συμφωνία με το διάβολο για να παίζει τόσο «υπερφυσικά». Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να ισχυρίζονται πως είδαν το διάβολο να τον βοηθά κατά τη διάρκεια των παραστάσεων του. Γι’ αυτό το λόγο του αρνήθηκε η τελευταία μετάληψη και το σώμα δεν θάφτηκε καθολικά στη Γένοβα.
Έπρεπε να περάσουν 4 χρόνια και μια έκκληση προς τον Πάπα, για να επιτραπεί να μεταφερθεί το σώμα του στη Γένοβα, αλλά και πάλι δεν θάφτηκε. Τα λείψανά του τοποθετήθηκαν τελικά το 1876 σε ένα νεκροταφείο στην Πάρμα.

8. Ζιλ ντε Ρε

Ο Ζιλ ντε Ρε (Gilles de Rais) θεωρούνταν ευφυής, θαρραλέος και πολύ ελκυστικός με μαύρα γένια. Γεννημένος από μια από τις πιο διακεκριμένες οικογένειες στη Βρετάνη, έμεινε μόνος όταν ο πατέρας του πέθανε στα 20 του. Βρέθηκε με ανείπωτο πλούτο και δύναμη που τελικά τον οδήγησε στην πτώση του.
Άρχισε να επιδεικνύει τον πλούτο του με γιορτές που τον οδήγησαν στη κατασπατάληση του και πάνω στην απελπισία του άρχισε να πειραματίζεται με τον αποκρυφισμό, υπό την καθοδήγηση κάποιου Francesco Prelati, ο οποίος του υποσχέθηκε πως θα μπορούσε να τον βοηθήσει να ανακτήσει την περιουσία που είχε σπαταλήσει με τη θυσία παιδιών σε κάποιον δαίμονα ονόματι «Βαρόνο».
Κατά τη διάρκεια ενός «ξεφαντώματος» βίασε, βασάνισε και δολοφόνησε 80 με 200 παιδιά. Δικάστηκε, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε με απαγχονισμό και καύση.

7. Στρατηγός Jonathan Moulton

Ο Moulton ξεκίνησε ως μαθητευόμενος επιπλοποιός, αλλά το 1745 ξεκίνησε την καριέρα του στο στρατό της Νέας Αγγλίας. Το 1749 παντρεύτηκε και απέκτησε 11 παιδιά. Έγινε ένας από τους πλουσιότερους άνδρες στο Νιου Χάμσαϊρ και αυτό οδήγησε στις μεταγενέστερες ιστορίες ότι είχε κλείσει κάποια συμφωνία με το διάβολο.
Το 1769 το αρχοντικό που έκτισε σε μια φτωχή πόλη πουριτανών καεί ολοσχερώς. Οι φήμες τότε έλεγαν ότι ο Moulton είχε μια συμφωνία με το διάβολο πως θα του γέμιζε τις μπότες του με χρυσό μία φορά το μήνα σε αντάλλαγμα για την ψυχή του. Ειπώθηκε ότι ο Moulton σκέφτηκε έναν τέχνασμα και έβαλε τις μπότες του -με τις σόλες βγαλμένες- πάνω από μια τρύπα.
Ο διάβολος, απόρησε γιατί δεν γέμιζαν οι μπότες και όταν ανακάλυψε το τέχνασμα θέλησε εκδίκηση. Πιστεύεται ότι όταν ο Moulton πέθανε το σώμα του εξαφανίστηκε από το φέρετρο του και αντικαταστάθηκε από ένα κουτί με νομίσματα που ήταν σφραγισμένο με μια εικόνα του διαβόλου. Ο Moulton θάφτηκε χωρίς κάποια ένδειξη και το μέρος είναι άγνωστο.

6. Urbain Grandier

Ο Urbain Granadier ήταν ένας Γάλλος καθολικός ιερέας ο οποίος κάηκε στην πυρά αφού καταδικάστηκε για μαγεία. Αγνόησε τον όρκο της ιερατικής αγαμίας και είναι γνωστό ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με πολλές γυναίκες έχοντας αποκτήσει μάλιστα και μεγάλη φήμη.
Το 1632, μια ομάδα από μοναχές από το τοπικό μοναστήρι των Ουρσουλινών τον κατηγόρησε πως τις έκανε μάγια, στέλνοντας το δαίμονα Ασμοδαίο, μεταξύ άλλων, για να τις κάνουν κακό και αναιδής πράξεις μαζί τους. Στη δίκη του, οι δικαστές, αφού τον βασάνισαν, παρουσίασαν έγγραφα που υποτίθεται ότι είχε υπογράψει και αρκετούς δαίμονες ως απόδειξη ότι είχε κλείσει μια διαβολική συμφωνία.
Ήταν γραμμένα ανάποδα στα λατινικά και περιελάμβανε ακόμη και την υπογραφή του ο ίδιου του σατανά! Το κείμενο έλεγε τα εξής (φωτογραφία):
Εμείς, ο Εωσφόρος, ο Σατανάς, ο Βελζεβούλ, ο Λεβιάθαν, ο Ελιμί,
και ο Ασταρώθ, μαζί με άλλους, δεχτήκαμε σήμερα τη συμφωνία
με τον Urbain Grandier, ο οποίος είναι δικός μας. Σ’ αυτόν υποσχόμαστε
την αγάπη των γυναικών, το άνθος των παρθένων, το σεβασμό των μοναρχών, τιμές, λαγνείες και δυνάμεις.
Θα εκπορνευτεί για τρεις ημέρες. Το ξεφάντωμα θα τον ευχαριστήσει. Μας προσφέρει μια φορά
εντός του έτους μια σφραγίδα με αίμα, με τα πόδια που θα καταπατήσει τα ιερά της εκκλησίας και
θα μας κάνει πολλές ερωτήσεις. Με αυτό το σύμφωνο θα ζήσει είκοσι χρόνια ευτυχισμένος
στη γη των ανθρώπων και θα ενωθεί μαζί μας αργότερα στην αμαρτία εναντίον του Θεού.
Δεμένος στην κόλαση, στο συμβούλιο των δαιμόνων.
Εωσφόρος, Βελζεβούλ, Σατανάς
Ασταρώθ Λεβιάθαν Ελιμί
Οι σφραγίδες είναι για τον διάβολο, τον αφέντη και τους δαίμονες, πρίγκιπες του κυρίου.
Baalberith, συγγραφέας.

5. Τζουζέπε Ταρτίνι

Ήταν Ιταλός συνθέτης και βιολιστής και έχει γράψει πάνω από 400 έργα. Σε αντίθεση με τους περισσότερους συγχρόνους του, δεν έγραψε εκκλησιαστική μουσική ή όπερες, και έγραψε κονσέρτα για βιολιά και σονάτες. Περίφημη είναι η σονάτα του «Η τρίλια του διαβόλου».
Η ιστορία πίσω από το έργο αυτό ξεκινά με ένα όνειρο. Φέρεται να είπε στον Γάλλο αστρονόμο Ζερόμ Λαλάντ ότι ονειρεύτηκε πως του εμφανίστηκε ο διάβολος και του ζήτησε να τον υπηρετήσει. Στο τέλος των μαθημάτων τους ο Ταρτίνι έδωσε στον διάβολο το βιολί του, για να δοκιμάσει τις ικανότητες του και ο διάβολος αμέσως άρχισε να παίζει με τέτοια δεξιοτεχνία που ο Ταρτίνι αισθάνθηκε να του κόβεται η αναπνοή.
Όταν ξύπνησε ο συνθέτης αμέσως άρχισε να γράφει τη σονάτα, προσπαθώντας απεγνωσμένα να θυμηθεί ότι είχε ακούσει στο όνειρο. Παρά το γεγονός πως η σονάτα είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό του, ο Ταρτίνι παραπονέθηκε ότι το κομμάτι απείχε πολύ ακόμα από αυτό που είχε ακούσει στο όνειρό του.
Είχε γράψει, “είναι τόσο πολύ κατώτερό από αυτό που είχα ακούσει, που αν θα μπορούσα να επιβίωνα αλλιώς, θα είχα σπάσει το βιολί μου και θα σταματούσα τη μουσική για πάντα”. Ακούστε ένα μέρος της σονάτας και από τη Βανέσα Μέι.

4. Κορνήλιος Αγρίππας

Ο Κορνήλιος Αγρίππας ήταν ο σημαντικότερος συγγραφέας της Αναγέννησης. Σπούδασε νομικά και ιατρική, αλλά ποτέ δεν απέκτησε πτυχίο. Θεωρούνταν μάγος, αποκρυφιστής συγγραφέας, θεολόγος, αστρολόγος και αλχημιστής. Ήταν ηγέτης του φεμινιστικού κινήματος και συχνά υπερασπίστηκε γυναίκες που κατηγορήθηκαν για μαγεία. Έγραψε 3 βιβλία για τον αποκρυφισμό που χρησιμοποιούνται και σήμερα.
Το 1535 χαρακτηρίστηκε αιρετικός και καταδικάστηκε σε θάνατο. Δραπέτευσε και καθώς πήγαινε στο σπίτι του, αρρώστησε και πέθανε. Μετά το θάνατό του, κυκλοφόρησαν φήμες ότι καλούσε δαίμονες. Ειπώθηκε πως στο νεκροκρέβατο του, εμφανίστηκε από το πουθενά ένα μαύρο σκυλί που ήταν γνωστό του. Αυτό το μαύρο σκυλί επανήλθε σε διάφορους μύθους όπως στου Φάουστ και στον Γκαίτε έγινε το ο Μεφιστοφελής.






3. Ρόμπερτ Τζόνσον

Ο Τζόνσον ήταν ένας Αμερικανός μουσικός των Blues. Είναι 5ος στους 100 μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών του Rolling Stones.
Ο θρύλος λέει ότι ήθελε να είναι ο καλύτερος κιθαρίστας και του δοθεί η εντολή να πάει σε ένα σταυροδρόμι. Εκεί συνάντησε τον διάβολο που συντόνισε την κιθάρα του, κάνοντας τον να κυριαρχεί στο όργανο. Ο Τζόνσον όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να διαλύσει τις φήμες, αλλά τις ενθαρρύνει κιόλας με υπαινιγμούς ότι είχε κλείσει και μια συμφωνία με τον πρίγκιπα του σκότους.
Παρήγαγε 6 δίσκους πριν πεθάνει σε ηλικία 27 χρονών. Λέγετε πως πέθανε όταν τον έπιασαν να φλερτάρει μια παντρεμένη γυναίκα και εκείνη του έδωσε να πιει ουίσκι που πιστεύεται ότι ήταν δηλητηριασμένο από τον σύζυγό της. Θάφτηκε σε έναν ανώνυμο τάφο, η θέση του οποίου ακόμη ερευνάται.

2. Γιόχαν Φάουστ

Ο Δρ Γιόχαν Φάουστ ήταν ένας πλανόδιος αλχημιστής, αστρολόγος και μάγος της γερμανικής Αναγέννησης. Η ζωή του έγινε ο πυρήνας της δημοφιλούς ιστορίας του γιατρού Φάουστ από την δεκαετία του 1580, με αποκορύφωμα την τραγωδία του Άγγλου ποιητή Μάρλω «Η τραγική ιστορία του Δρ Φάουστ» το 1589 και τον Φάουστ του Γκαίτε.
Ο θρύλος λέει ότι ο Φάουστ ήθελε μια ζωή γεμάτη απολαύσεις και έχοντας αναμειχθεί με τον αποκρυφισμό έμαθε πώς να καλεί το διάβολο, έχοντας κλείσει κιόλας συμφωνία μαζί του δίνοντας την ψυχή του σε αντάλλαγμα 24 χρόνων υπηρεσίας από το σατανά.
Δυστυχώς, μετά από 16 χρόνια ήθελε να το σπάσει τη συμφωνία. Οι συνέπειες αυτής της προσπάθειας ήταν να δολοφονηθεί άγρια από τον διάβολο.



1. Άγιος Θεόφιλος των Αδάνων

Ο Άγιος Θεόφιλος ο Μετανοών ή των Αδάνων, ήταν κληρικός του 6ου αιώνα, ο οποίος λέγεται ότι είχε κάνει μια συμφωνία με το διάβολο να αποκτήσει εκκλησιαστική θέση. Η ιστορία του είναι σημαντική, μιας και είναι η παλαιότερη ιστορία συμφωνίας κάποιου με το διάβολο.
Ο Θεόφιλος ήταν ο αρχιδιάκονος των Αδάνων της Κιλικίας στη σημερινή Τουρκία. Εκλέχθηκε παμψηφεί ως επίσκοπος, αλλά αρνήθηκε τη θέση λόγω της ταπεινοφροσύνης του και εξελέγη κάποιος άλλος στη θέση του. Όταν ο νέος επίσκοπος στέρησε άδικα της θέσης του αρχιδιάκονου από τον Θεόφιλο, ο Θεόφιλος εξέφρασε τη δυσαρέσκεια του για την ταπεινοφροσύνη του και έψαξε να βρει ένα μάγο για να τον βοηθήσει να επικοινωνήσει με το σατανά. Σε αντάλλαγμα ο σατανάς του ζήτησε να αποκηρύξει τον Χριστό και την Παναγία σε ένα συμβόλαιο που θα υπέγραφε με το ίδιο του το αίμα. Ο Θεόφιλος το έκανε και ο διάβολος τον έκανε επίσκοπο.
Χρόνια αργότερα, φοβούμενος για την ψυχή του, ο Θεόφιλος μετανόησε και προσευχήθηκε στην Παναγία για συγχώρεση. Μετά από 40 ημέρες νηστείας, η Παναγία του εμφανίστηκε και τον τιμώρησε προφορικά. Ο Θεόφιλος Την παρακάλεσε για συγχώρεση και Αυτή του υποσχέθηκε να παρέμβει στο Θεό. Έπειτα νήστεψε άλλες 30 ημερών, οπότε και η Παναγία του εμφανίστηκε ξανά, και του έδωσε άφεση.
Ωστόσο, ο σατανάς δεν ήταν πρόθυμος να παραιτηθεί από τον Θεόφιλο, και μετά από 3 ημέρες όταν ο Θεόφιλος ξύπνησε βρήκε στο στήθος του το συμβόλαιο. Πήγε τότε το συμβόλαιο στο νόμιμο επίσκοπο και ομολόγησε όλα όσα είχε κάνει. Ο επίσκοπος έκαψε το έγγραφο, και ο Θεόφιλος ήταν πλέον απαλλαγμένος από το βάρος του συμβολαίου του.

Πώς κάνουν σεξ στο ΠΑΣΟΚ;

Χρόνο τον χρόνο, ως τα 50 που κατέκτησα, απέκτησα μια μασίφ πεποίθηση. Το σεξ είναι το προσωπικό μας έργο τέχνης. Η στιγμή που παίρνεις τις μπογιές και τα πινέλα και αποδίδεις αυτά που έχει στη ψυχή σου. Το απόλυτο άλλοθι να φανερώσεις την αλήθεια σου. Γι αυτό θεωρώ τυχερή ετούτη την γενιά. Το πλαίσιο, το τελάρο δεν το βάζει η κοινωνία. Τουλάχιστον όχι όσο παλιά…Δεν ήταν πάντα έτσι.

Να σας μιλήσω για το 70. Υπήρχε μια κόκκινη γραμμή στο τι μπορεί να κάνει κανείς με το ταίρι του και τι με την πουτάνα. Ναι, ναι υπήρχαν δρόμοι με κόκκινα φωτάκια στις πόρτες και πουτάνες να μην προλαβαίνουν βάρδιες. Σοκάκια που οι άνδρες διέσχιζαν δήθεν αδιάφοροι και στο τελευταίο δευτερόλεπτο τσουκ, έστριβαν αστραπιαία και χώνονταν μέσα με σβελτάδα ζαρκαδιού…Λάτρευα να κατασκοπεύω αυτό το τσακ! Κι ας ήμουν 10, 11 ετών. Έκανα «ρεπορτάζ» από τότε…

Επίσης έπαιζε και η παρθενιά. Κατά πώς διέταζε η ηθική της εποχής μπορούσες να κάνεις τα πάντα εκτός από «αυτό». Η μισιακή ματαιότης του προκαταρκτικού δοξάζονταν. Ίσως γι΄αυτό η κοινωνία έπηξε στους μαλάκες στην συνέχεια…Μπορεί νάναι κι αυτό μια εξήγηση.

Διαβάζετε τον τίτλο και απορείτε που το πάω; Να σας εξηγήσω. Πέραν από την πιο πάνω πεποίθηση έχω και μια λόξα. Μ΄αρέσει να φαντάζομαι τους ανθρώπους στα κρυφά τους. Στα ενδότερά τους. Πολλές φορές σκέφτομαι πώς θα το κάνουνε αυτοί; Πόσο θ΄ανησυχεί η νεαρά μη χαλάσουν τα μαλλιά της πάνω στο αλάλιασμα; Πόσο θα τρέμει εκείνος μη και δε φαίνονται οι γραμμώσεις των κοιλιακών του σε όλες τις στάσεις. Πόσο θα βαριούνται αυτοί οι δυο…Και πάει λέγοντας. Υπάρχει και μια κατηγορία λατρεμένη όσο και απόλυτα θλιβερή…«Κακομοίρηδες» κατηγορία. Οι αναντίστοιχοι. Έτσι τους έχω ονομάσει. Οι κρυφοί. Συνήθως δεν εστιάζουν στα μάτια του συνομιλητή, έχουν τετραγωνισμένες αντιλήψεις, ηδονίζονται με το πατρίς-θρησκεία, ιδίως με τη θρησκεία έχουν κόλλημα χοντρό (και τα κόμματα θρησκεία είναι), φοράνε σφιχτά…Παπούτσια τριζάτα, παλτό, καμπαρτίνα. Γενικά ό,τι κρύβει καλύτερα.

Έχουν και σφιχτά χείλη. Μιλάνε σαν να ξέρουν τα πάντα. Και δεν αλλάζουν αντιλήψεις με τίποτα. Καμαρώνουν δε γι΄αυτό. Σφάζονται για την ηθική όπως εκείνοι και μόνο την ορίζουν. Κι ενώ πορεύονται έτσι αρκεί μια πόρτα κλειστή, μια πουτάνα ή ένα γραμμωμένο παλικάρι της κακιάς ώρας και αμορφωσιάς και μεταμορφώνονται σε τραβέλια του κερατά. Μπορεί να στριμώξουν το πόδι μέχρι και σε γόβα. Μπορεί να κλαίνε σαν μωρά κάτω από μαστίγια. Να μασκαρεύονται (αν και πριν ήταν πιο μασκαρεμένοι). Οι αναντίστοιχοι…Θλιβεροί να ροκανίζουν χρόνια λες και εξουσιάζουν όλα τα ρολόγια του κόσμου. Λες και τους έταξε ο Θεός 100 ζωές παραπάνω από τους άλλους…Κι έχουν τράτο! Βασανίζονται να μην ελευθερωθούν. Να μην αποκαλυφθούν. Μικροί….

Όποτε βλέπω κομματικές συγκεντρώσεις. Τα θλιβερά συμβούλια τους. Τις ζυγισμένες τους απόψεις. Τα σφιχτά δήθεν χαμόγελα σε ξινισμένα μούτρα. Τα άβολα κοστούμια και τον χαρτοφύλακα σφιχτά κάτω από τη μασχάλη. Tην αμηχανία στο βλέμμα και το γρήγορο στο βήμα. Μετρημένες μια μια οι λέξεις μη ξεφύγουν, μη χαρακτηριστούν αμαρτωλοί από τον μέγα αρχηγό της φυλής, μη και χάσουν τα βολικά οφίτσια, μη και ξεφύγουν. Δυσκοίλιοι. Μονότονοι. Με παρωπίδες. Να λένε τα παράλογα ως λογικά κατά πώς διατάσσει η «θρησκεία» τους…Μου θυμίζουν τον αναντίστοιχο που περιέγραψα λίγο πιο πάνω…Χα,χα, χα, χα…Σκέψου να τους  κλείσεις σε δωμάτιο με καμιά πουτάνα ή κανένα γραμμωμένο αμόρφωτο παλικάρι…Ε ρε και  ν΄ απελευθερώσουν τα καταχωνιασμένα βογκητά τους…Τι εσώψυχο έχουν να βγάλουν! Γιατρέ μου είναι πολύ άρρωστο το μυαλό μου;


Της Ρέας Βιτάλη