Εδώ και καιρό οι δανειστές, κυρίως οι Γερμανοί, απαιτούν μισθούς... Πολωνίας, Ουγγαρίας ή Βουλγαρίας. Η Ελλάδα έχει χάσει τη μάχη προσέλκυσης επενδύσεων από τα πρώην κομμουνιστικά κράτη, που είναι τώρα μέλη της Ε.Ε. Ευέλικτη, με χαμηλές αποδοχές ή εκ περιτροπής εργασία με μισθούς... ανατολικής Ευρώπης, θα ήταν το ιδανικό μοντέλο για τις αποικιοκρατικού τύπου επενδύσεις των δανειστών και, κυρίως, των Γερμανών στην ελληνική αγορά.
Όμως, για να ισχύσει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να περάσει ειδικό νομικό πλαίσιο (στα όργανα της Ε.Ε. - καθώς το συζητούμενο καθεστώς για τις ΕΟΖ αντίκειται στην ευρωπαϊκή νομοθεσία), το οποίο αυτομάτως θα παρέχει ανάλογο δικαίωμα για τυχόν άλλους ενδιαφερομένους. Αποτελεί κοινή εκτίμηση στα γερμανικά ΜΜΕ πως το γερμανικό οικονομικό επιτελείο, από την πρώτη στιγμή που προσέγγισε διάφορους επιχειρηματίες βολιδοσκοπώντας την πρόθεσή τους να επενδύσουν στην Ελλάδα, συνάντησε σφοδρές επιφυλάξεις και αντιδράσεις.
Το κλίμα επιβαρύνθηκε από τη στιγμή που εγέρθηκε ζήτημα εγγυήσεων από την πλευρά της Φινλανδίας, πυροδοτώντας ανάλογες απαιτήσεις από άλλες δανείστριες χώρες. Το Βερολίνο, προκειμένου να κατευνάσει τις ανησυχίες των Γερμανών επιχειρηματιών, κυρίως της σκληρής πτέρυγας του Bundesverband der Deutschen Industrie - BDI (του γερμανικού Συνδέσμου Βιομηχανιών), βάζει στο παιχνίδι την Kreditanstalt fur Wiederaufbau - KfW (την κρατική τράπεζα επενδύσεων στον χώρο της ενέργειας), ζητώντας όμως πρόσθετες εγγυήσεις από την ελληνική πλευρά.
Εσωτερική υποτίμηση 40% έως 45%!
Για να έχουμε ένα μέτρο του κλίματος που επικρατεί στους κόλπους του BDI θα πρέπει να θυμηθούμε πως τον Απρίλιο 114 μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του υπεραμύνονταν της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη (και μάλιστα εντός 24 ωρών, με fast trac k διαδικασίες). Προσώρας υπερισχύει η μετριοπαθής γραμμή του Hans - Peter Keitel , προέδρου του πανίσχυρου Συνδέσμου, ο οποίος όμως θεωρεί απαραίτητη προϋπόθεση την εγγύηση των κεφαλαίων που θα επενδυθούν μέχρι και από πόρους του ΕΣΠΑ.
Πρόσθετοι λόγοι που διατυπώνονται για να στριμωχτεί περισσότερο η ελληνική πλευρά είναι ο υψηλότατος επενδυτικός κίνδυνος, το αυξημένο ρίσκο, που δημιουργεί υψηλά ασφάλιστρα διασφάλισης. Επιπλέον το κόστος χρήματος και η επιβάρυνση εξυπηρέτησης αναχρηματοδότησης παραμένουν τα υψηλότερα στην ευρωζώνη, καθιστώντας αποτρεπτική οποιαδήποτε σκέψη για άμεσες ξένες επενδύσεις.
Το πακέτο των διασφαλίσεων και της εγγύησης προς τους Γερμανούς επενδυτές θα μπορούσε να αναλάβει η KfW σε συνεργασία με ελληνικούς φορείς για τη δημιουργία μιας επενδυτικής τράπεζας.
Οι Γερμανοί σχεδιάζουν τη δημιουργία ενός χρηματοπιστωτικού εργαλείου (χαρτοφυλακίου) που θα μπορεί να απορροφά (και να αντασφαλίζει) τα κεφάλαια που θα επενδύουν. Είναι προφανές πως το Βερολίνο εδώ και καιρό μεθοδικά ετοιμάζει την προσαρμογή του κόστους (εργατικού, ασφαλιστικού κ.λπ.) σε χαμηλότερα έως πολύ χαμηλότερα επίπεδα.
Η υποτίμηση του κόστους (άρα εργατικής αμοιβής και εισφορών) υπολογίζεται πως θα πρέπει να είναι ανάλογη της αύξησης που σημειώθηκε από το 2004 μέχρι το 2011, δηλαδή (κατά μέσο όρο) περίπου 40%-45%. Από αυτή την άποψη μόνο «τυχαίος» δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ο... διάλογος που έχει αρχίσει μεταξύ επιχειρηματιών, συνδικαλιστών, κυβέρνησης και δανειστών για 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα και τη μείωση του κατώτατου μισθού.
Οι δανειστές θέλουν υποτίμηση του εργατικού κόστους και στον ιδιωτικό τομέα ώστε να πετύχουν φθηνότερες αμοιβές από τον ΟΤΕ (όπου η Deutsche Telekom ελέγχει το 40% του μετοχικού κεφαλαίου) ή τη ΔΕΗ (που όπως όλα δείχνουν θα διαμοιραστεί και σε γερμανικά συμφέροντα) μέχρι μεγάλες - μεσαίες ιδιωτικές επιχειρήσεις στις οποίες πιθανότατα θα αποκτήσουν συμμετοχή.
Μα, επιτέλους, ποιοι κακεντρεχείς μιλούν για σχεδιασμένη λεηλασία; Να συλληφθούν πάραυτα από τη (νέα) Βέρμαχτ...
Απόσπασμα από το ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου