Η κατάρα της Ευρωλιτότητας

Κανένας τους δεν θα γλιτώσει! Κανένας ηγέτης χώρας-μέλους της ΕΕ που εφαρμόζει τις πολιτικές εξουθενωτικής λιτότητας που υπαγορεύουν οι Γερμανοί μέσω Βρυξελλών δεν κατορθώνει να αποτρέψει την ανατροπή της κυβέρνησης της οποίας ηγείται! Ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε είναι ο... δέκατος τρίτος (!) πρωθυπουργός κράτους της ΕΕ που παραιτείται ή ανατρέπεται την τελευταία διετία - και μάλιστα ο δεύτερος Ολλανδός πρωθυπουργός που πέφτει στο διάστημα αυτό, καθώς ο προηγούμενος έπεσε το 2010! Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί θα είναι σε δέκα μέρες ο 14ος ηγέτης που θα ηττηθεί, ενώ ήδη παραπαίει και ο πρωθυπουργός της Τσεχίας Πετρ Νέτσας και ίσως αποδειχθεί θέμα ημερών μόνο να γίνει το 15ο «θύμα» της ευρωλιτότητας.

Ποτέ άλλοτε η πολιτική της ΕΕ δεν είχε αποδειχθεί τόσο «θανατηφόρα» για τις κυβερνήσεις που την εφαρμόζουν. Ούτε... πολιτική πανούκλα να ήταν!

Τη δεξιά κυβέρνηση μειοψηφίας της Ολλανδίας, η οποία είχε μόνο 52 από τις 150 έδρες του κοινοβουλίου, την ανέτρεψε αυτός που της είχε επιτρέψει με την κοινοβουλευτική στήριξή του να αναρριχηθεί στην εξουσία ύστερα από πολύμηνες διαπραγματεύσεις: ο ακροδεξιός Χέερτ Βίλντερς, ο οποίος εξεγέρθηκε εναντίον της υπαγόρευσης όρων, του «ντικτάτ» όπως το χαρακτήρισε, των Βρυξελλών.

Η ΕΕ απαιτούσε και από την Ολλανδία εξοντωτικά μέτρα λιτότητας: περικοπές μισθών,συντάξεων, επιδομάτων, παροχών υγείας...

Συνολικά οι Βρυξέλλες απαιτούσαν από την ολλανδική κυβέρνηση περικοπές ύψους 18 δισεκατομμυρίων ευρώ, εκ των οποίων για τα 14 δισ. ευρώ η απόφαση θα πρέπει να έχει ληφθείμέχρι τη Δευτέρα.

Ο Βίλντερς αποφάσισε να αρνηθεί να συναινέσει. Τα τίναξε όλα στον αέρα και έστειλε τον πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε στη βασίλισσα Βεατρίκη για να υποβάλει την παραίτησή του, επιδιώκοντας να παραμείνει υπηρεσιακός πρωθυπουργός μέχρι τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο που θα γίνουν νέες εκλογές, πρόωρες φυσικά, αλλά προσπαθώντας δολίως ταυτόχρονα να περάσει από τη Βουλή τα μέτρα λιτότητας! «Υψώσαμε το κεφάλι μας εναντίον της απαίτησης των γραφειοκρατών των Βρυξελλών για έλλειμμα μικρότερο του 3%» δήλωσε ο Χέερτ Βίλντερς και πρόσθεσε ότι είναι εξοργισμένος «με την υπαγόρευση όρων από τις Βρυξέλλες» και την «επίθεση εναντίον των ηλικιωμένων μας».

«Δεν δέχομαι οι ηλικιωμένοι Ολλανδοί να πρέπει να πληρώσουν από το πορτοφόλι τους τις παράλογες απαιτήσεις των Βρυξελλών» διακήρυξε στομφωδώς. Οι εταίροι της δεξιάς ολλανδικής κυβέρνησης τρέμουν την ιδέα των πρόωρων εκλογών, τις οποίες είναι βέβαιο ότι θα τις χάσουν με τους ψηφοφόρους να διαρρέουν πρωτίστως προς την Αριστερά και την Κεντροαριστερά, αλλά και την Ακροδεξιά. «Το πλοίο βρισκόταν ήδη στο λιμάνι, όταν ο Βίλντερς αποφάσισε να το αφήσει να βουλιάξει» δήλωσε με εμφανή απογοήτευση ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των χριστιανοδημοκρατών Σίμπραντ βαν Χάαρσμα Μπούμα, έχοντας προφανώς κατά νου ότι το κόμμα του στις εκλογές του 2010 έχασε τους μισούς σχεδόν βουλευτές του και ότι αν γίνουν νέες εκλογές τον Σεπτέμβριο, μόνο πρόσθετεςαπώλειες μπορεί να προσδοκά. Οι δημοσκοπήσεις δεν αφήνουν άλλωστε πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για τους δεξιούς Ολλανδούς πολιτικούς. Πρώτο στις προτιμήσεις των πολιτών έρχεται αυτήν τη στιγμήτο Σοσιαλιστικό Κόμμα, το οποίο είχε έρθει... πέμπτο (!) στις προηγούμενες εκλογές και του οποίου το όνομα παραπλανά τους μη επαΐοντες.

Δεν πρόκειται για σοσιαλδημοκρατικό κεντροαριστερό κόμμα, αλλά για το πιο αριστερό κόμμα της ολλανδικής πολιτικής σκηνής του οποίου η ηγεσία αποτελείται από πρώην και νυν... αριστεριστές! Αυτό το κόμμα έρχεται δημοσκοπικά πρώτο σε μια χώρα σαν την Ολλανδία! Τα... ύστερα του κόσμου!

Η Κεντροαριστερά στη χώρα της τουλίπας εκπροσωπείται από το Εργατικό Κόμμα, το οποίο βρίσκεται κι αυτό στην αντιπολίτευση. Το σημαντικό είναι ότι και αυτό το κόμμα καθαίρεσε ουσιαστικά τον εξαιρετικά μετριοπαθή ηγέτη του που προθύμως συνεργαζόταν με τη Δεξιά και στήριζε την κυβέρνησή της σε σημαντικές αντιλαϊκές αποφάσεις της, δίνοντάς της χείρα βοηθείας στη Βουλή. Απαλλασσόμενοι λοιπόν από τον ηγέτη τους, Γιομπ Κοέν, που είχε μετατρέψει τους Εργατικούς σε «τσόντα» της Δεξιάς, οι διάδοχοί του έχουν πραγματοποιήσει θεαματική αριστερή στροφή για τα ολλανδικά δεδομένα, η οποία δεν προμηνύει τίποτα καλό για τη συντηρητική κυβέρνηση.

ΣΥΝΘΗΜΑ

«ΚΑΤΩ Η ΕΕ, ΤΟ 3% ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ!»

Ανάστατοι είναι οι Γερμανοί με τις εξελίξεις στην Ολλανδία, καθώς μόνο η Φινλανδία και το Λουξεμβούργο έχουν μαζί με το Βερολίνο και τη Χάγη αξιολόγηση ΑΑΑ - 4 μόλις χώρες από τις 17 της Ευρωζώνης. Ολα δείχνουν ότι καταρρέει πολιτικά ο σημαντικότερος σύμμαχος της Γερμανίας στην πολιτική της ευρωλιτότητας, γιατί φυσικά η Φινλανδία και το Λουξεμβούργο έχουν μηδαμινό πολιτικό βάρος στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. «Κατά της Ευρώπης, κατά του 3%, κατά του ευρώ!» δήλωσε ο Χέερτ Βίλντερς, σημειώνει η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η οποία υπενθυμίζει με εμφανή φρίκη σε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της ότι ο πολιτικός αυτός «απαιτεί την επαναφορά του ολλανδικού φιορινιού» ως νομίσματος της χώρας!

Του Γ. Δελαστίκ

Βυζάντιο και Ελληνισμός

Ας δούμε τι προέβλεπε ο Ιουστινιάνειος Κώδικας για τους Έλληνες. «Θα παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα που διδάσκεται από αυτούς που πάσχουν από την νόσο των ανόσιων Ελλήνων…» («Ιουστινιάνειος Κώδικας» 1.11.10). «Επειδή έχουν συλληφθεί μερικοί, οι οποίοι διακατέχονται από την πλάνη των ανοσίων και μιαρών Έλλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο θεό… θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών… Θα παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα που διδάσκεται από αυτούς που πάσχουν από την νόσο των ανόσιων Ελλήνων… Οι περιουσίες των ανθρώπων αυτών θα δοθούν στο δημόσιο, ενώ οι ίδιοι θα παραδοθούν στην εξορία. Αν κάποιος κρύβεται μέσα στο κράτος μας και πιαστεί να θυσιάζει και να διαπράττει το αμάρτημα της ειδωλολατρίας, θα υποβληθεί στις έσχατες τιμωρίες… Θεσπίζουμε τους ίδιους νόμους για τους αλητήριους Έλληνες…» («Ιουστινιάνειος Κώδικας» 1.11.10).  Με αυτές τις μεθοδεύσεις οι Έλληνες κάτοικοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας γενοκτονήθηκαν ή μεταλλάχθηκαν σε Ρωμιούς. «…Θεσπίζουμε δε και νόμο σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά όταν είναι σε μικρή ηλικία, θα πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, όπως και όσοι είναι μεγαλύτεροι στην ηλικία θα πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες μας και διδάσκονται τις θείες γραφές και τους θείους κανόνες» («Ιουστινιάνειος Κώδικας» 1.11.10)

Αυτό τόχω ξαναζήσει... - Καραισκάκης

22 τ'Απρίλη 1827



16.00 μμ.


Τόδα τ'όνειρο το ζωντανό:


Ήταν λέει ο αρχηγός καβάλα στ'άλογό του! Λευκό σαν το σύννεφο, θολό σαν τον άνεμο!
Χτύπαγε ο αρχηγός τα καπούλια του να προχωρήσει μα κείνο δεν σάλευε μονάχα φυσομανούσε και αρνιόταν!
Ξαναχτυπά ο αρχηγός και δίνει εντολή να προχωρήσει μπρος, μα τίποτα εκείνο!
Βγάζει τότε τεράστια φτερά απο την κοιλιά του και δίνει μια και χάθηκε στον ορίζοντα με τον καβαλάρη του επάνω...

Δεν είχαν περάσει τρία λεπτά που ήρθε τ'όνειρο να μου μηνύσει να προσέχω τον αρχηγό, όταν ακούστηκαν απο το Βοιδολίβαδο οι ντουφεκιές!


Μεμιάς πετάγεται απο την σκηνή του όπως ήταν, δίχως άρματα.


-Τι τρέχει ωρέ; ρωτάει


-Χτυπιούνται στο Βοιδολίβαδο αρχηγέ!


-Φέρε τ'άλογο! προστάζει τον πιστό του αράπη σείζη


Κάνει ν'ανέβει στ'άλογο και τότες βλέπει πως δεν έχει κανένα άρμα πάνω του.


Δίπλα του στεκόταν ο Γιαννάκης Λογοθέτης.


Αρπάζει απο την μέση το γιαταγάνι του, πηδάει στη σέλα, κεντρίζει το άτι και χάνεται καλπάζοντας προς την δόξα και τον θάνατο. Τον ακολούθησα...
-----
Τι είχε τρέξει; Πώς άρχισε τούτος ο ακαρτέρευτος πόλεμος που στοίχισε στην Επαναστατημένη Ελλάδα τον Καραισκάκη;


Eκεί που βρίσκεται το παλιό θέατρο του Νέου Φαλήρου, είχαν τα ταμπούρια τους οι νησιώτες μ'αρχηγό τον ανηψιό του Κόχραν συνταγματάρχη Urqukart.


Δίπλα τους στέκονταν οι Κρητικοί με τον Καλλέργη, που στρατολογήθηκαν με χρήματα του Κόχραν και είχαν μόλις φτάσει την προηγούμενη μέρα.


Αμα κάθησαν να φάνε ψωμί το μεσημέρι, τους μοίρασαν" γαλαντόμικα" μπόλικο κρασί, πεσκέσι απο τον ναύαρχο. Τόπιαν στην υγειά του κι'ήρθαν στο κέφι.


Βγήκαν τότε στο μειντάνι και προχώρησαν κατά τ'αντικρινό τούρκικο ταμπούρι, όπου ήταν ένα κονάκι με ντουβάρι γύρω.


Το φύλαγε ο Γκέντζιαγας με πεντακόσιους νοματαίους.


Μεθυσμένοι οι δικοί μας καθώς ήταν άρχισαν να ντουφεκάνε, να βρίζουν τους οχτρούς και να τους ερεθίζουν.


Κανείς απο τους Άγγλους αξιωματικούς δεν έτρεξαν να τους γυρίσουν πίσω αφού ήξεραν πως το βράδυ θα γίνονταν το κίνημα και είχαν πάρει διαταγή να μη μαρμάξει κανένας.


Οι Τούρκοι δέχτηκαν την πρόσκληση κι αδειάζουνε την μια μπαταριά πίσω απο την άλλη.


Ο Νικηταράς, που το πόστο του ήταν λίγο παρακεί, κατά τον ανήφορο της Καστέλλας, βλέποντας σε ποιο κίντυνο έπεσαν οι δικοί μας, ανεμίζει το μπαιράκι του και κατεβαίνει με τον νταιφά του.


Το ίδιο έκαναν κι'άλλοι καπεταναίοι.


Κορώνει ο πόλεμος και βροντάνε τα κανόνια !


Μπροστά στην ορμή των Ελλήνων οι Τούρκοι πισωδρομάνε και κλείνονται πάλι στα ταμπούρια τους.


Χυμάει ο Νικηταράς να πάρει με ρεσάλτο ένα απ'αυτά, μα πληγώνεται στο σαγόνι.


Γύρω του σκοτώνονται και λαβώνονται κάμποσοι μπουλουξήδες και παλληκάρια.


Φτάνει κι'άλλο μιντάτι στους Τούρκους κι'οι οχτροί κάνουνε κόντρα γιουρούσι.


Τώρα πισωδρομούνε οι Έλληνες. Μα να μια κραυγή αντηχάει απο παντού:


-Eφτασε ο αρχηγός!


Σαν είδε ο Καραισκάκης τους δικούς μας να φεύγουν, θέλοντας να γκαρδιώσει τ'ασκέρι δείνοντας το παράδειγμα χύνεται πρώτος μπροστά.

Πληγώνεται τ' άλογό του.Ξεπεζεύει κι'αρπάζει το πρώτο άλογο που βρέθηκε σιμά του και το καβαλικεύει. Μα κείνο τζαναμπέτικο, αρνείται και τσινάει!


Νάτο! Αυτό τόχω ξαναζήσει στο όνειρο εφώναξα και σίμωσα κοντά του!


Αρπάζω το χαλινάρι και του φωνάζω:


-Kατέβα κάτω, καπετάνιε!


-Τι λες, ωρέ Γιαννούση! μου απαντά. Άφησε τ'άλογο να πάει ομπρός!


-Κατέβα κάτω, σου λέω! επιμένω


-Ωρέ, άφησε τ'άλογο...μου αντιμιλά!


-Κατέβα ή το σφάζω! του φωνάζω αγγίζοντας με την μύτη απ'το γιαταγάνι μου, την κοιλιά του ζώου.


Με κοιτά βαθειά στα μάτια κι'αναρωτιέται...ξέρει πως είμαι ικανός να το κάνω και πείθεται στους λόγους μου. Ξεπεζεύει και ησυχάζω!


Μα ώσπου να γυρίσω τα μάτια μου, φτάνει η καβαλαρία μας με τον Χατζημιχάλη και περιτριγυρίζει τον αρχηγό.


Βρίσκει την ευκαιρία τότε εκείνος και πηδάει πάνω σ'ένα άλογο, ορμάει με την καβαλαρία και παίρνει σβάρνα τους Τούρκους.


Αναγκάζει την πεζούρα τους να κλειστεί πάλι στα ταμπούρια και κυνηγάει πέρα απ'αυτά τους ντελήδες.


Ο αρχηγός βρισκόταν στο κέντρο της καβαλαρίας μας, περιτριγυρισμένος ολούθε απο δικούς μας.


Μα ένα...ένα βόλι ήρθε απο τα πλάγια κι'ομπρός, απο τ'αριστερά προς τα δεξιά κι'απο πάνω προς τα κάτω και τον χτυπά στον βουβώνα. Πέφτει απο τ'άλογο. Τρέχουμε όλοι μαζί να τον συντρέξουμε...


-Δεν είναι τίποτα! μας φωνάζει και μ'όση δύναμη τ'απόμεινε ξανακαβαλικεύει.


Πισωδρομούμε σιγά σιγά μ'όλη την τάξη.


Φτάσαμε πίσω απο τον (σημερινό σταθμό του ηλεκτρικού στο Νέο Φάληρο) και κείνος δεν μπορεί πια να κρατηθεί πάνω στ'άλογο και ξεπεζεύει.


Αρνιέται να τον πάμε σηκωτό...δεν θέλει να τρομάξει τ'ασκέρι πως είναι του θανατά.


Ξεκινάμε όλοι με τα πόδια τριγύρω του και κείνος κρατά με την απαλάμη του τη λαβωματιά του.


Στο δρόμο μιλάει για όλα, κάνει ακόμα και χωρατά.


Κάπου-κάπου όταν οι πόνοι γίνονται αβάσταχτοι, πιάνεται πάνω στο Κίτσο Τζαβέλα που περπάταγε δίπλα του, λέγοντάς του με μισοβρεγμένα μάτια,κάθε φορά:


-Kίτζιο μπιρ,(παιδί μου) να μου ζήσεις!!! Να μου ζήσεις!!!


Τα ιστορικά γεγονότα απο
Δ. Αινιάνα: Kαραισκάκης εκδ.β σ.105.

Περί εκλογών...

Bismarck	Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται ύστερα από το κυνήγι, κατά τη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές.
Emma Goldman	Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν την πραγματικότητα θα ήταν παράνομες.
Oscar Ameringer	Πολιτική είναι η ευγενής τέχνη του να παίρνεις τις ψήφους των φτωχών και να κάνεις προεκλογικές εκστρατείες με τα λεφτά των πλουσίων, υποσχόμενος στους μεν ότι θα τους προστατέψεις από τους δε.
Henry Menken	Αν ένας πολιτικός ανακάλυπτε ότι στην περιοχή του ψηφίζουν κανίβαλοι δεν θα... είχε κανένα ενδοιασμό να τους υποσχεθεί ιεραποστόλους για δείπνο.
Jean Paul Sartre	Αγωνίστηκα μια ολόκληρη ζωή για να φτιάξω έναν κόσμο στον οποίο δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσω.
Ανώνυμος	Οι κυβερνήσεις είναι σαν τις πάνες των μωρών. Χρειάζονται συχνή αλλαγή και μάλιστα για τον ίδιο λόγο.
Ανώνυμος	Όποιος εξαπατά έναν άνθρωπο λέγεται απατεώνας, όποιος εξαπατά έναν λαό λέγεται πολιτικός.
Μικρό Κομματικό Λεξικό	Όταν ένας πολιτικός φεύγει από άλλο κόμμα και έρχεται στο δικό μας έχουμε διεύρυνση. Όταν ένας πολιτικός φεύγει από το δικό μας κόμμα και πάει σε άλλο έχουμε προδοσία, αποστασία κ.λ.π.
Ανώνυμος	Αν δεν σου αρέσει η Κυβέρνηση, φταις και συ γι' αυτό.
Ανώνυμος	Μην πεις ποτέ «βλάκα» κάποιο πρόσωπο της εξουσίας. Κινδυνεύεις να καταδικαστείς για τρία αδικήματα. i) Για προσβολή προσωπικότητας, ii) Για περιύβριση αρχής και iii) Για αποκάλυψη κρατικού μυστικού.
Νικήτα Χρουστσώφ	Οι πολιτικοί είναι παντού οι ίδιοι. Υπόσχονται να χτίσουν γέφυρες ακόμη και εκεί που δεν υπάρχουν ποτάμια.
Frank McKinney	Όλοι θα θέλαμε να ψηφίσουμε τον καλλίτερο, αλλά δυστυχώς δεν είναι ποτέ υποψήφιος.
Robert Oren	Οι εκλογές γίνονται για να δούμε αν είναι σωστές οι δημοσκοπήσεις.
Αθανάσιος Κανελλόπουλος	Η Ελλάδα μοιάζει με βιβλιοθήκη. Στα πιο ψηλά ράφια βάζουμε τα πιο άχρηστα βιβλία.
Ροΐδης (για διατελέσαντα υπουργό)	Γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα, εκ των οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή.
Friedman	Η εξουσία διαφθείρει. Αυτό είναι το τίμημα της εξουσίας. Φαίνεται όμως, πως τα οφέλη από την άσκηση της εξουσίας είναι τόσο πολλά, που κανένας δεν υπολογίζει το τίμημα.
George Nathan	Παρ' όλα τα παραπάνω πρέπει να ψηφίζουμε. Γιατί οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από τους καλούς πολίτες που δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν.

Από τον Παναγιώτη  

ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΙ ΚΡΥΠΤΟΜΕΝΟΙ Ή: ΟΤΑΝ ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΦΩΣ Η «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» ΘΑ ΚΑΕΙ…

Έως τώρα η Ελλάδα είχε την τιμή να είναι από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που στο Κοινοβούλιό τους δεν είχαν καταφέρει να μπουν νεοναζί.

Το δύο κόμματα του δικομματικού μονοκομματισμού, όμως, έφθειραν τόσον το πολίτευμα, ώστε, ως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις, η πιθανότης να μπουν οιεπίγονοι του Χίτλερ στη Βουλή είναι υπαρκτή.

Ας μπουν! Θα πάθουν ό,τι έπαθε και το ΛΑΟΣ! Θα αναμετρηθούν με τηνπραγματικότητα θα βρεθούν ελλιποβαρείς και θα εξαερωθούν.

Το ίδιο έχει συμβεί πολλές φορές ακόμα και στην (βεβαρημένου φασιστικού παρελθόντος) Ευρώπη – για παράδειγμα ο πολύς καμαράντεν Μπόσι της Λίγκας του Βορρά! ο φυρερίσκος χρησιμοποιούσε τους μελανοχίτωνές του απλώς για ναπλουτίζει ο ίδιος.

Οψιμα ο κ. Βενιζέλος θυμήθηκε τον κίνδυνο της ακροδεξιάς (που η πολιτική του δικομματισμού εξέθρεψε) και προσπαθεί να τον μετατρέψει σε έναν χρήσιμο κίνδυνο, ένα σκιάχτρο, ένα σείστρο πάνω απ’ τα κεφάλια μας για να τρομάξουμε και να κάτσουμε ήσυχοι.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η προπαγάνδα των Δυνατών (Μπόμπολας, Αλαφούζος, ΔΟΛ) - ομοθυμαδόν τα παπαγαλάκια τους επισείουν τον κίνδυνο των «δύο άκρων».

Και κατά τούτο συμπίπτουν με τους φασίστες! Διότι όποιον Χρυσαυγίτη ρωτήσεις για τα εγκλήματα του Χίτλερ θα σου απαντήσει για τα εγκλήματα του Στάλιν (και ότι «και οι Αμερικανοί καταπιέζουν τους νέγρους»).

Παιδαριώδες;

Μα τι περισσότερο από παιδαριώδης είναι η σκέψη των «λαϊκών αγωνιστών του φασισμού».

Μάλιστα, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι οι Χρυσαυγίτες θα την πατήσουνπρώτοι, θα τους αδειάσουν πρώτους οι φυρερίσκοι τους όταν έρθει η ώρα!

Θα πάθουν κι αυτοί ό,τι έπαθαν τα ΕςΑ (τα «Τάγματα Εφόδου») από τον ίδιον τονπολυαγαπημένο τους φύρερ.

Δεν θα τους σφάξουν βέβαια όπως έσφαξαν τους φαιοχίτωνες ΕςΑ οιμελανοχίτωνες Ες Ες τη «νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών», αλλά θα τους στείλουν πίσω στις τρύπες τους.

Καθότι η εθνικοσοσιαλιστική ρητορική για τη «σάπια δημοκρατία», τους «κλέφτες πολιτικούς», τους «σάπιους αστούς» είναι χρήσιμη στον φασισμό μόνον ώσπου να τα βρει με τα αφεντικά.

Όπως τότε, όταν τα βρήκε ο Χίτλερ με τον Κρουπ και τους άλλους μεγαλοαστούς κι έστειλε στη συνέχεια στα θυμαράκια όσα έλεγε κι όσους τα έλεγαν.

Διότι, όταν οι φασίστες «σοβαρεύουν» (κι αρχίσουν ακκίζονται με την εξουσία)εγκαταλείπουν τα πεζοδρόμια κι ανακαλύπτουν τις μπίζνες. Οι πρώτοι που την πληρώνουν τότε είναι οι (πρώην πλέον) σύντροφοί τους.

Καθ’ ότι υπάρχουν δύο ειδών φασίστες και ναζί. Αυτοί που προέρχονται απ’ τη βαριεστημένη άρχουσα τάξη, συνήθως νάρκισσοι διανοούμενοι, που υψώνουν τον εαυτό τους πάνω απ’ τη συμβατική ηθική και το παίζουν θηρία ή θεοί

και οι δεύτεροι, που προέρχονται απ’ τις λαϊκές τάξεις, νέοι κυρίως, πνιγμένοι στηναηδία και τον θυμό, έτοιμοι να παίξουν με τη βία σαν να είναι χαβαλές, ώσπου για ορισμένους απ’ αυτούς, να γίνει προσοδοφόρο επάγγελμα.

Το πρώτο είδος ναζί συνήθως «σφάζει» το δεύτερο. Και ύστερα όλους τους άλλους.

Όμως, ούτε με το πρώτο είδος ναζί ούτε με το δεύτερο έχουν σχέση οι ψηφοφόροι τους, δεν είναι φασίστες οι περισσότεροι, εκτός κι αν

ο φασισμός επικρατήσει, τους βάλει «στο κόλπο», τους κάνει κι αυτούςεγκληματίες. Συνενόχους κι ενόχους σε μαζική κλίμακα.

Έτσι έγινε με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι.

Θα ξαναγίνει; Δύσκολο στην Ευρώπη κι ακόμα πιο δύσκολο στην Ελλάδα. Στη χώρα μας δεν έχουμε ιστορικό πογκρόμ, γενοκτονιών, στρατοπέδων συγκέντρωσης, εκτεταμένου ρατσισμού.

Αντιθέτως οι Έλληνες θυμούνται τι έκαναν στην Ελλάδα κι όλη την Ευρώπη οι ναζί.

Σήμερα ο κίνδυνος εκφασισμού των κοινωνιών προέρχεται περισσότερο απ’ τηνκαρδιά του συστήματος, τις Τράπεζες και τους Τοκογλύφους, και λιγότερο απ’ τηνπεριφέρειά του, το περιθώριό του.

Όμως, η υπερψήφιση της «Χρυσής Αυγής» ακόμα κι αν αυτή ακριβώς, φέρνοντάς την στο φως, σημαίνει την αρχή του τέλους της, δεν παύει να ’ναι μία Ύβρις.

Ύβρις θανάσιμη στην ανθρωπιά μας.

Είναι αλήθεια ότι σήμερα υπάρχουν δεξιοί ψηφοφόροι αγανακτισμένοι με τη Ν.Δ.,απογοητευμένοι απ’ την Ντόρα, δύσπιστοι με τον Καμμένο, απορριπτικοί με τον Καρατζαφέρη κι εχθρικοί με την Αριστερά. Οπως και ψηφοφόροι όλου του φάσματος δύσπιστοι με τις πολιτικές δυνάμεις, που θέλουν να τιμωρήσουν το σύστημα.

Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουν.

Ομως, το κακό που έκανε στη δημοκρατία ο δικομματισμός δεν μπορεί να το διορθώσει το χειρότερο που θα της κάνει ο φασισμός.

Η ταπεινότης μου, ένας αριστερός, καλώ τους δεξιούς συμπολίτες μου, αλλά κιόλους τους ψηφοφόρους που σκέφτονται να ψηφίσουν τη «Χρυσή Αυγή» να μη διαπράξουν την Ύβριν και να κάνουν δεύτερες σκέψεις.

Τι περιμένετε απ’ τη «Χρυσή Αυγή»; να ζητήσουν πίσω οι νεοναζί τις πολεμικές αποζημιώσεις απ’ τους Γερμανούς; Περιμένετε ότι η «Χρυσή Αυγή» θα αντισταθείστους Τοκογλύφους που χρηματοδοτούν τα αφεντικά της όπως χρηματοδότησαν τον Μπόσι;

Τι περιμένουν οι πατριώτες απ’ τους εθνικιστές της «Χρυσής Αυγής»; να ξανανεβάσουν στην Ακρόπολη τη Σβάστικα που κατέβασε ο Γλέζος;

Για την τιμή της Ελλάδας, συμπολίτισσες και συμπολίτες, ούτε μία ψήφος στη «Χρυσή Αυγή».

Σε αυτούς που μιαίνουν τα ελληνικά γράμματα, σε αυτούς που θεωρούνυπανθρώπους και προγράφουν όποιους γουστάρουν, σε αυτούς πουυπεκφεύγουν και ντρέπονται -οι πιο πονηροί- να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους και να την υπερασπισθούν.

Όπως ο υμπεργκρουπενφύρερ Μιχαλολιάκος, ο οποίος ερωτηθείς από τον κ. Μάκη Κουρή στην εκπομπή του, αν όντως «χαιρέτισε ναζιστικά στο Δημοτικό Συμβούλιο», απάντησε ότι έτσι «χαιρετά» (sic) και η… Χεζμπολάχ!

Τέτοιοι είναι…

Πολλά της έχουμε κάνει της Ελλάδας τελευταίως. Μην της στείλουμε και τουςεπιγόνους των γερμανοτσολιάδων πάλι πάνω στην Ακρόπολη να υψώνουν τη Σβάστικα του Σκότους…

Του Σταθη

Το ''βλαχάρα'' θεωρείται ύβρις για την κ. Σταμάτη, εξαδέλφη Δάφνη;

Η Δάφνη Μπόκοτα είναι ξαδέλφη της Βίκυς Σταμάτη. Κι αν όχι πρώτες, δεύτερες, μια ρημαδιασμένη συγγένεια την έχουν τέλος πάντων.



Πρώτος ο εκπατρισθείς Παναγιώτης Χατζηστεφάνου είχε χαρακτηρίσει την “κυρία Γιουροβίζιον” με τη μνημειώδη πλέον έκφραση “βλαχάρα” μπροστά στα έκπληκτα ώτα χιλιάδων τηλεθεατών, που πολλοί εξ’ αυτών υπέστησαν ένα πολιτισμικό σοκ όταν ξαναθυμήθηκαν από πού κρατάει η σκούφια τους, υπερτονισμένη στον υπερθετικό βαθμό με την κατάληξη –άρα.


Άλλωστε, σαν λαός είμαστε πληθωρικός και πάντα βρίσκουμε τρόπο να αρθρώνουμε τις εθνικές φαντασιώσεις μας: κορμάρα, φωνάρα, μουλάρα και ούτω καθεξής.


Ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου, ωστόσο, εγκατέλειψε την Ελλάδα και πλέον διάγει το βίο του στο καλλιτεχνικό Βερολίνο. Οι βλαχάρες όμως μας έμειναν.


Σχεδόν μια δεκαετία από τη “βλαχάρα” του Χατζηστεφάνου, μια λέξη που την ξορκίζουμε ως έθνος όπως ο διάολος το λιβάνι, (όχι βεβαίως για θέμα καταγωγής, αλλά για θέματα νεοπλουτισμού και σφοδρής επιδειξιομανίας) έρχεται το ανώνυμο πλήθος, ο όχλος του συρμού, που μια δεκαετία πριν θεοποιούσε τον Σημίτη και τον Τσοχατζόπουλο, να υπενθυμίσει στη Βίκυ Σταμάτη ότι κατάγεται από το ίδιο χωριό με τη Δάφνη Μπόκοτα και να μας διδάξει ομαδικώς ότι η Ελλάς είναι ένα μικρό μεγάλο χωριό, που όλοι βρε αδελφέ γνωριζόμαστε μεταξύ μας.


Η ιαχή “βλαχάρα” έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στην Ευελπίδων. Όλα συνωμότησαν για να κατανοήσουμε ποιοι είμαστε και κατά πού τραβάμε. Κάτι η Τασούλα της Vodafone, κάτι το γάλα ΒΛΑΧΑΣ που μεγάλωσε γενιές και γενιές, ειδικά το ζαχαρούχο, που εγώ προσωπικά έχωνα το δάχτυλο μέσα στο κουτί και το έγλυφα με ατέλειωτη ευχαρίστηση. Αλλά και ο Άκης δεν πήγαινε πίσω, αφού κι αυτός έχωνε το δάχτυλο, όχι στο ζαχαρούχο, αλλά στο μέλι της εξουσίας και του νεοπλουτισμού.


Και μπορεί η “Ελευθεροτυπία” να έκλεισε, ο Πέτρος Κωστόπουλος να βράζει όρυζα και να πίνει το ζουμί της και ο λοιπός καθεστωτικός τύπος να πνέει τα λοίσθια, τα “Νέα του Ψαροντούφεκου” όμως ζουν και βασιλεύουν. Το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι;


Εκτός από το ψαροντούφεκο που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, τι άλλο υπάρχει εκεί κάτω; ΤΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ! Και ο πολλά βαρύς Άκης, ο ψαροντουφεκάς της εποχής της μίζας, εκτός από κοκωβιούς και αθερίνες, ψαρεύει στα θολά νερά τις -αμύθητης αξίας- γόβες και τσάντες της “βλαχάρας” συζύγου, η οποία τα εκσφενδόνισε από τα νεύρα της στη θάλασσα για να φορέσει τα σιγκούνια και τα στολίδια της Μαλάμως. Και μπορεί τα υποδήματα και οι τσάντες (μέχρι 25.000 ευρώ εκάστη) της Βίκυς Σταμάτη να εμπλουτίζουν τη βιοποικιλότητα των ελληνικών θαλασσών, κανένας μέχρι στιγμής δεν μπορεί να πει με σιγουριά πού έχουν καταλήξει οι τουαλέτες και τα αξεσουάρ των οίκων Hermes, Dior και Louis Vuitton.


Τρεις δεκαετίες πέρασαν και η Ελλάς την ώρα που αποποιείται τη βλάχικη συνιστώσα της, την ίδια στιγμή επιλέγει τον ξεπεσμό και τις “βλαχάρες” ως συνισταμένη της.


Του Θωμά Σίδερη

Σόρος: Η Bundesbank προετοιμάζεται για την διάλυση της Ευρωζώνης

Η αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ΕΕ απαιτεί να τεθεί στο περιθώριο η γερμανική κεντρική τράπεζα και οι σχεδιασμοί της, λέει ο «γκουρού» των επενδύσεων



Η ευρωπαϊκή κρίση επιδεινώνεται σταθερά το τελευταίο διάστημα, καθώς παρά τα όποια μέτρα, τα θεμελιώδη προβλήματα της Ευρωζώνης δεν έχουν επιλυθεί, με την απόσταση μεταξύ κρατών δανειστών και κρατών που δανείζονται να διευρύνεται.
Πλέον, η κρίση έχει μπει σε μία φάση λιγότερο ασταθή, αλλά πιο «φονική», υποστηρίζει ο Σόρος σε άρθρο του στους Financial Times.


Καθώς η πιθανότητα της διάλυσης της Ευρωζώνης έρχεται πάλι στο προσκήνιο, οι κεντρικές τράπεζες των ισχυρών χωρών είναι σαφές ότι δύσκολα θα μπορέσουν να ρευστοποιήσουν τους κρατικούς τίτλους των υπερχρεωμένων χωρών, που έχουν στα χέρια τους.


Η Bundesbank έχει ήδη εντοπίσει τον κίνδυνο, υποστηρίζει ο Σόρος και είναι αντίθετη στην αέναη επέκταση της ρευστότητας, ενώ παίρνει μέτρα για να περιορίσει τη ζημία εάν προκύψει διάλυση. Αυτό από μόνο του κινητοποιεί το μηχανισμό μίας «αυτοεκπληρούμενης προφητείας», καθώς οι άλλες τράπεζες θα ακολουθήσουν - ήδη η αγορά κινείται σε αυτή την κατεύθυνση, προειδοποιεί ο Σόρος.

Παράλληλα, η Bundesbank «σφίγγει τα λουριά» της ρευστότητας και στη Γερμανία, κάτι που δεν θα ήταν κακό εάν υπήρχε το μάρκο, αλλά είναι κακό για τις χώρες της Ευρωζώνης σε κρίση. Καθώς αγωνίζονται να επιστρέψουν σε ανάπτυξη, η ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών από τη Γερμανία είναι «εκ των ων ουκ άνευ» για να ανακάμψουν. Πρακτικά, με αυτό το συνδυασμό συνθηκών, οι δημοσιονομικοί στόχοι που έχουν τεθεί είναι καταδικασμένοι να μην επιτευχθούν και οι χώρες σε κρίση είτε δεν θα μπορέσουν να επιβάλουν νέα μέτρα είτε δεν θα πιάσουν τους στόχους των Μνημονίων ή άλλων συμφωνιών.
Το ποσοστό χρέους προς ΑΕΠ θα συνεχίσει να αυξάνεται και η ανταγωνιστικότητα θα συνεχίσει να υποχωρεί σε σχέση με τη Γερμανία.


Είτε το ευρώ επιζήσει είτε όχι, η Ευρώπη έχει μπροστά της μακρά περίοδο οικονομικής στασιμότητας, αν όχι χειρότερα, όπως εκτιμά. Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής το άντεξαν τη δεκαετία του 1980, η Ιαπωνία εδώ και 25 χρόνια, αλλά η ΕΕ δεν είναι χώρα και είναι δύσκολο να ανταπεξέλθει, καθώς η παγίδα αποπληθωρισμού και χρέους απειλεί να εξοντώσει μία ατελή ακόμη πολιτική ένωση.


Ο Σόρος προχωρά στη συνέχεια σε μία σειρά προτάσεων, τις οποίες χαρακτηρίζει μονόδρομο για να αποφευχθεί το «μοιραίο» για την ΕΕ:


Να αναγνωριστεί ότι οι τρέχουσες επιλογές είναι αναποτελεσματικές και να αναθεωρηθεί ριζικά η οικονομική διακυβέρνηση στην Ευρωζώνη


Να αναγνωριστεί το γεγονός ότι εξαιρετικά «ανώμαλες» καταστάσεις όπως η τρέχουσα αντιμετωπίζονται με εξαιρετικά μέτρα


Να δημιουργηθεί ένα νέο πλαίσιο λειτουργίας για την σταθερότητα στις οικονομικές αγορές


Η αρχή θα πρέπει να γίνει από το δημοσιονομικό σύμφωνο, καθώς θα πρέπει να συνεκτιμώνται για κάθε οικονομία τόσο το δημόσιο όσο και το ιδιωτικό χρέος, ενώ οι προϋπολογισμοί να αντιμετωπίζουν ξεχωριστά τις επενδύσεις που αποδίδουν και τις τρέχουσες δαπάνες. Μάλιστα, όπως λέει ο Σόρος, επειδή υπάρχει και το φαινόμενο της παραποίησης εθνικών στοιχείων, η ένταξη δαπανών στις επενδύσεις θα πρέπει να εγκρίνεται από μία Ευρωπαϊκή Αρχή. Τη χρηματοδότηση θα μπορούσε να αναλάβει στη συνέχεια μία ενισχυμένη Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.


Επίσης, το Σύμφωνο προβλέπει την υποχρεωτική μείωση του χρέους κατά το ένα εικοστό του ποσοστού που ξεπερνά το 60% του ΑΕΠ. Για τις χώρες που επιδεικνύουν «καλή συμπεριφορά», ο Σόρος προτείνει αυτό το ένα εικοστό να το καλύπτουν οι άλλες χώρες μέλη, μέσω ενός σχήματος ειδικού σκοπού και της ΕΚΤ, αγοράζοντας εθνικά ομόλογα. Αντίθετα, κράτη που θα απέκλιναν από τις αρχές αυτές, θα έπρεπε να πληρώσουν επιπλέον τόκους.


Με την «ανταμοιβή της καλής συμπεριφοράς» το Σύμφωνο δεν θα είναι πλέον παγίδα αποπληθωρισμού-χρέους, λέει ο Σόρος και η συνολική εικόνα θα βελτιωνόταν ραγδαία, ενώ για να αντιμετωπιστεί το χάσμα στην ανταγωνιστικότητα, τα κράτη θα πρέπει να δανείζονται από τις αγορές με το ίδιο επιτόκιο (ουσιαστικά, μέσω ευρωομολόγου).
Κάτι τέτοιο προϋποθέτει μεγαλύτερη οικονομική ενοποίηση και θα πρέπει να γίνει σταδιακά, όπως λέει.


Βέβαια, καταλήγει ο Σόρος, η Bundesbank δεν θα δεχθεί ποτέ αυτές τις προτάσεις, αλλά οι ευρωπαϊκές Αρχές θα έπρεπε να τις λάβουν σοβαρά υπόψιν. Το μέλλον της Ευρώπης είναι ένα πολιτικό θέμα: ξεπερνά την ικανότητα της Bundesbankνα αποφασίσει.

Οι τράπεζες φαλίρισαν

Σοκ και δέος προκαλούν τα πρώτα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα την Παρασκευή το μεσημέρι (κι αφού έκλεισε το Xρηματιστήριο...) για το μέγεθος των ζημιών του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, εξαιτίας της συμμετοχής του στο πρόγραμμα ανταλλαγής των ελληνικών ομολόγων.
Αθροιστικά, οι ζημιές πέντε μόνο τραπεζών (Εθνική, Άλφα, Πειραιώς, Γιούρομπανκ και Άτικα) υπερβαίνουν τα 28 δισ. ευρώ!
Ειδικότερα, οι ζημιές των Άλφα και Γιούρομπανκ (9,3 δισ. ευρώ αθροιστικά) είναι δέκα φορές μεγαλύτερες από τη χρηματιστηριακή τους αξία.
Πρακτικά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι νεκρό



! Οι ελληνικές τράπεζες έχουν φαλιρίσει και το επόμενο μάλιστα διάστημα οι ζημιές τους θα μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο, καθώς οι πελάτες τους (επιχειρήσεις και νοικοκυριά) θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους λόγω της κρίσης.


Σε αυτό το πλαίσιο που βεβαιώνει πως ο χρηματοπιστωτικός τομέας παρά την εύνοια που έχει δεχτεί είναι ο πλέον προβληματικός και ζημιογόνος τομέας της οικονομίας, η απόφαση της κυβέρνησης Παπαδήμου να χορηγήσει 50 δισ. ευρώ στις τράπεζες (αφήνοντας τις λεπτομέρειες για την επόμενη κυβέρνηση) ισοδυναμεί με πρόκληση!
Καταρχάς επειδή την ίδια τύχη δεν είχαν τα ασφαλιστικά ταμεία ή τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (πανεπιστήμια, ΤΕΙ, νοσοκομεία κ.ά.) που αναγκάστηκαν να πάρουν μέρος στο κούρεμα, με αποτέλσμα η συμφωνία ανταλλαγής των ομολόγων να αποτελεί και τη ληξιαρχική πράξη θανάτου, δηλαδή της πλήρους ιδιωτικοποίησής τους. Κατά δεύτερο επειδή αυτό το ιλλιγγιώδες ποσό, ίσο με το 42% του ελληνικού ΑΕΠ, θα πληρωθεί από τον ελληνικό λαό, μια και περιλαμβάνεται στο δάνειο που ενέκριναν ΕΕ - ΔΝΤ.
Μειώνονται δηλαδή μισθοί και συντάξεις, έτσι ώστε ο κάθε αποτυχημένος τραπεζίτης να συνεχίσει να έχει υπό την κατοχή του την τράπεζά του, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, πριν περάσει στα χέρια των Γερμανών.


Οι τελευταίες εξελίξεις υπογραμμίζουν πως το αίτημα εθνικοποίησης των τραπεζών χωρίς αποζημίωση δεν είναι μόνο κοινωνικά αναγκαίο, αλλά και επιβεβλημένο λόγω του καθεστώτος χρεοκοπίας στο οποίο έχουν περιέλθει.