Γερμανική Ευρώπη

Οι μισθοί και οι συντάξεις δεν έχουν μειωθεί αρκετά διατείνεται η τρόικα, ενώ ο Έλληνας υπουργός επί των Οικονομικών προαναγγέλλει νέα άγρια μέτρα τον Μάιο. Επιτέλους, μέχρι που θα φθάσει το μαστίγωμα; Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι εργαζόμενοι δεν αντέχουν άλλο; Ακόμα χειρότερα, η εκμηδένιση της ζήτησης λόγω της εξαέρωσης των μισθών και των συντάξεων είναι βέβαιο ότι θα βαθύνει και θα επιμηκύνει τη διάρκεια της ύφεσης, οδηγώντας στον αργό θάνατο την ελληνική οικονομία.

Παραδόξως, όμως, στη Γερμανία προχωρούν σε αύξηση των μισθών κατά 6% προκειμένου να ισορροπήσουν τη μείωση της κατανάλωσης από τις χώρες της ανεργίας και της ανέχειας του ευρωπαϊκού νότου. Συνεπώς το γερμανικό μοντέλο ανάπτυξης, που βασιζόταν στον περίφημο νόμο του Hartz IV και την ατζέντα του 2010 και περιελάμβανε μειώσεις μισθών-κόστος εργασίας-, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αύξηση απολύσεων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων κ.ά., ισχύει μόνο για τους εργαζόμενους της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και ενδεχομένως της Ιταλίας.

Η Ευρώπη, με άλλα λόγια, υιοθετεί το αυταρχικό μοντέλο της Κίνας, όπου το βόρειο ευρωπαϊκό τμήμα θα είναι υπεραναπτυγμένο κατά το ανάλογο των κινεζικών ανατολικών ακτών, ενώ ο ευρωπαϊκός νότος με τους μισθούς πείνας θα αντιστοιχεί στην καθυστερημένη κινεζική ενδοχώρα. Ο μεγάλος στόχος στη συνέχεια θα είναι η μετατόπιση των ευρωπαϊκών βιομηχανιών προς το φθηνό σε κόστος νότο αλλά και ο έλεγχος αυτής της μετακίνησης. Αυτό θα συμβεί μέσω ενός αυστηρού πολιτικού και χρηματοπιστωτικού πλαισίου καθώς και με την υιοθέτηση από τους «νότιους» της προτεσταντικής γερμανικής κουλτούρας των ορίων και της πειθαρχίας.

Η γερμανική κουλτούρα συνεπώς θα λειτουργήσει κατά το ανάλογο της πουριτανικής κουλτούρας των WASP’s στις ΗΠΑ, με βάση την οποία ενοποιήθηκε αυτή η χώρα των μεταναστών απ’ όλο τον κόσμο. Τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι οι Γερμανοί δεν σκέφτονται με όρους αλληλεγγύης τη διάσωση της Ελλάδας, αλλά με όρους υποταγής στη δική τους άποψη για την Ενωμένη Ευρώπη. Μία Ευρώπη που θα είναι «γερμανική» ως προς την κουλτούρα και πλήρως υποταγμένη στις νεοφιλελεύθερες επιταγές των τραπεζών που εδρεύουν στη Φρανκφούρτη σε ό,τι αφορά την οικονομία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε, αυτός ο άτεγκτος άνθρωπος όταν πρόκειται για την εξαθλίωση εκατομμυρίων εργαζομένων, δικαιολόγησε το απόρρητο των ελβετικών τραπεζών σχετικά με τις καταθέσεις φοροφυγάδων.

Κατά συνέπεια, αν θέλουμε οι Ευρωπαίοι του νότου να ξεφύγουμε από τη μέγκενη των τραπεζών και της Γερμανίας πρέπει να συστήσουμε ένα ισχυρό μπλοκ διεκδίκησης των δικαιωμάτων που απορρέουν από τις συνθήκες και τις αρχές της ΕΕ, που είναι η αλληλεγγύη και η σύγκλιση και όχι η άλωση και η εκμετάλλευσή μας. Γιατί αυτή η Ευρώπη που προωθούν οι Γερμανοί και εν μέρει οι Γάλλοι δεν έχει καμία σχέση με την Ευρώπη των λαών.