Εκεί τον πρώτο και μόνο λόγο έχει ο ταυρομάχος και εν προκειμένω η Άνγκελα Μέρκελ, η οποία φαίνεται ότι και στην περίπτωση του ισπανικού «ταύρου» ελέγχει πλήρως τις εξελίξεις.
Ολέ ο... γερμανικός ταύρος
Πάντως η προοπτική της Ισπανίας παραμένει ασαφής. Όσο ασαφής εξακολουθεί να είναι και η μακροπρόθεσμη προοπτική της ευρωζώνης. Παράλληλα όμως ασαφής είναι η προοπτική τόσο της Ιταλίας, η οποία μπήκε στον χορό των όλο και πιο δυναμικών πιέσεων στα επιτόκια δανεισμού της, όσο και η Κύπρος, η οποία πολύ δύσκολα θα αποφύγει τη «στήριξη» της ευρωζώνης, και μάλιστα όχι μόνο για το τραπεζικό της σύστημα, όπως η ίδια θα επιθυμούσε.
Από την πλευρά της η Γερμανία, όπως σημειώνουν πια άπαντες οι ενασχολούμενοι με την κρίση της ευρωζώνης, δείχνει ότι δεν είναι πρόθυμη να αναλάβει τα εγγυητικά του ευρωχρέους μέτρα που της ζητούνται πριν αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο της ζώνης του ευρώ.
Στο πλαίσιο αυτό φαίνεται ότι κινείται και η «πρωτοβουλία» των Μπαρόζο (Κομισιόν), Ρομπάι (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο), Γιούνκερ (Eurogroup) και Ντράγκι (ΕΚΤ), σύμφωνα με το Spiegel, για τη δημιουργία μιας δημοσιονομικής ένωσης με αυστηρό έλεγχο ώστε τα κράτη - μέλη της ευρωζώνης να μην μπορούν να δημιουργούν ανεξέλεγκτα νέα χρέη. Το σχέδιο, σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό, προβλέπει ότι:
● Οι κυβερνήσεις θα διαθέτουν κατά βούληση μόνον τα δικά τους έσοδα.
● Αν κάποια χώρα χρειάζεται επιπλέον χρήματα, θα τα αιτείται στο Eurogroup (υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης), το οποίο θα κρίνει ποια ποσά μπορούν να εγκριθούν. Είναι πιθανό, σύμφωνα με τη φημολογία των ημερών, τα ποσά πάνω από ένα όριο χρέους να καλύπτονται με ευρωομόλογα.
● Οι νέες ρυθμίσεις θα ισχύουν μόνο για τα νέα χρέη. Τα παλιά θα πρέπει, όπως και πριν, να τα αποπληρώσουν τα κράτη. Συνεπώς, όπως και η Ελλάδα, τα κράτη δεν θα διαθέτουν τα έσοδά τους ακριβώς... «κατά βούληση», αλλά κατά προτεραιότητα για την αποπληρωμή χρεών, με «εξασφαλισμένη» συνεπώς τη μόνιμη δέσμευσή τους στα βάρη των παλαιών δανείων τους.
● Το Eurogroup θα διευθύνεται από έναν πρόεδρο, ο οποίος ίσως έχει καθήκοντα Ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών.
● Είναι επίσης πιθανό να δημιουργηθεί ένα ελεγκτικό όργανο της ευρωζώνης, το οποίο θα «ανταγωνίζεται» και, επί της ουσίας, θα παρακάμπτει και το ευρωκοινοβούλιο. Έτσι επισήμως η Ευρώπη θα έχει δύο ταχύτητες και σε αυτόν τον τομέα, με την ευρωζώνη απόλυτο αφεντικό της Ευρώπης και τους εκτός νυμφώνος αδύναμους να ελέγξουν τις αποφάσεις του σκληρού πυρήνα.
Με απλά λόγια, κάπως έτσι αναμένεται να χτιστεί η νέα γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη. Και όποιος αντέξει – για τους υπόλοιπους δεν υπάρχει ρεαλιστική δυνατότητα καθορισμού της πορείας της ηπείρου και των διαδικασιών ενοποίησης, όπως ίσως θα έλπιζαν οι εραστές της ευρωπαϊκής σαπουνόφουσκας.
Εκτός αν οι ευρωπαϊκοί λαοί, με τα επιμέρους αναρίθμητα αντικρουόμενα συμφέροντα, ομονοήσουν στην απόρριψη του γερμανικού σχεδίου ενοποίησης. Μια πιθανότητα τόσο ισχυρή όσο και το να φάμε για βραδινό τα «αμελέτητα» του Γερμανού ταυρομάχου α λα μπουργκινιόν συνοδεία.
Όσο για την προοπτική της Ελλάδας σε αυτό το γερμανικό μόρφωμα με το επίθετο «ευρωπαϊκό» να παίζει τον ρόλο της διακόσμησης, ας μην θεωρηθούμε ακόμη μια φορά... κινδυνολόγοι.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά την Κυριακή έχουμε εκλογές και όλα, χωρίς εξαίρεση, τα δικά μας καμάρια ετοιμάζονται για... επαναδιαπραγμάτευση του «μνημονίου». Βάζοντας μάλιστα μεταξύ τους και όρους για το αν θα διαπραγματευθούν εντός του ευρώ. Μόνο που, όπως θα έλεγε ελαφρώς παραλλαγμένη μια ελληνική παροιμία, «τα προεκλογικά καμώματα τα βλέπει η Μέρκελ και γελάει». Με αρκετή συγκατάβαση ομολογουμένως...
Απόσπασμα από αρθρο του Σταύρου Χριστακόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου