Τάδε έφη το 1844, μέσα στη Βουλή, ο μέγας αγωνιστής Μακρυγιάννης ως επικεφαλής της μειοψηφίας, μαζί με τον Ρήγα Παλαμήδη, σε συζήτηση για το ψήφισμα περί “αυτοχθόνων” και “ετεροχθόνων”, όπου και οι δύο αξίωναν να μην κατέχουν Υπουργήματα και δημόσιες θέσεις οι ετερόχθονες.
Όπως αντιλαμβάνεστε η ιστορία είναι ρόδα και γυρίζει και μάλιστα επαναλαμβάνεται σαν κακόγουστο αστείο. Οι κουβέντες αυτές, αν και δεν ειπώθηκαν από το πολιτικό προσωπικό της σύγχρονης Ελλάδας, είναι σαν να έχουν ειπωθεί εκ του αποτελέσματος. Ενώ, δηλαδή, τα πολιτικά κόμματα είχαν τη δυνατότητα να συγκυβερνήσουν την 7η Μαΐου του 2012 μετά το «γόνιμο αδιέξοδο» της εκλογικής διαδικασίας, εντούτοις προτίμησαν να προβάλουν αστείες δικαιολογίες αναλογιζόμενοι το πολιτικό κόστος και το προσωπικό τους «μασαμπλούκι» ο καθένας. Το κεφάλι του στον τορβά δεν το έβαλε κανένας.
Ας πάει στο διάβολο και η χώρα και η χρεοκοπία και η πτώχευση του λαού, αρκεί να μην πέσουν τα ποσοστά των κομμάτων μας. Αυτοί, λοιπόν, οι «κύριοι», που αρνήθηκαν να εκτελέσουν την εντολή του ελληνικού λαού για σχήματα συνεργασίας και συγκυβέρνησης, έρχονται τώρα να μας ξαναζητήσουν την ψήφο, υποσχόμενοι ότι τώρα μας λένε πλέον την αλήθεια. Ούτε λίγο ούτε πολύ, μας κοινοποιούν ότι «δεν μας άρεσε ο τρόπος που ψηφίσατε και τώρα πρέπει να το ξανακάνετε μπας και προκύψει καμιά εντολή που να μας βολεύει».
Εδώ, λοιπόν, που φτάσανε τα πράγματα προτείνω στους πολιτικούς ταγούς να πάψουν να λένε τόσες αλήθειες στον ελληνικό λαό, δεν τις αντέχουμε. Έχουμε μάθει στο ψέμα και το θέλουμε πίσω το ψέμα που μας στερήσανε. Άλλωστε κι εμείς, ψεύτικα θα ψηφίσουμε, οπότε γιατί να στερούμεθα της λήθης; Η αλήθεια είναι η μη λήθη, η ενθύμηση, αυτό που δεν έχεις ξεχάσει. Δυστυχώς, όμως, εμείς ξεχάσαμε, όσο και να στύβουμε το μυαλό δεν μας έρχεται τίποτα.
Tην Αλήθεια δεν μας την είπε κανείς, δεν μας την δίδαξαν στο σχολείο, ούτε οι γονείς μας. Δεν την είδαμε στις Ειδήσεις, στα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων, στο χώρο εργασίας μας, ούτε καν σε κάποιο παραμύθι. Θέλουμε το ψέμα μας ότι το πρόβλημα της χώρας είναι το μνημόνιο, η δανειακή σύμβαση, η Μέρκελ, η Λανγκάρντ και ο Σόϊμπλε. Μην προσπαθείτε να μας πείσετε, μετά από τόσα χρόνια, ότι το πρόβλημα είναι το σάπιο πελατειακό σύστημα που εσείς δημιουργήσατε και οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που εσείς αναδείξατε. Άλλωστε, από συστάσεως του ελληνικού έθνους, το 1822, δεν καταφέραμε να αλλάξουμε το οικονομικό μοντέλο διακυβέρνησης και ανάπτυξης αυτής της χώρας. Τι άραγε σας κάνει να πιστεύετε ότι θα το αλλάξετε στις 17 Ιουνίου, διακόσια χρόνια μετά; Αν είναι να μείνουμε ημείς νηστικοί, άστε το να πάει στο διάβολο!
Του Κώστα Τσιτούνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου