Αλλαγή νταβατζήδων

Το γερμανικό περιοδικό «Stern» δημοσίευσε ένα αφιέρωμα στις οικογένειες της οικονομικής ελίτ της Ελλάδας, με τίτλο «Μονοπώλιο των εκατομμυριούχων». Σύμφωνα με το Stern, η Ελλάδα ελέγχεται από 2.000 οικογένειες• προφανώς, σε αντίθεση με την Γερμανία –και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες-, όπου υπάρχει λαοκρατία.

Οι οικονομικές ελίτ –που αποτελούνται από λίγες ή περισσότερες οικογένειες- κυριαρχούν σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Βέβαια, δεν χρεοκόπησαν όλες οι χώρες του κόσμου. Η Ελλάδα χρεοκόπησε.

Το σκληρό –αλλά ρεαλιστικό- άρθρο του Stern για τις οικογένειες που ελέγχουν την οικονομία της Ελλάδας έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άρθρων που έχουν δημοσιευτεί το τελευταίο διάστημα σε μεγάλα έντυπα του εξωτερικού και αφορούν την οικονομική ελίτ της χώρας.

Η ιστορία με τους τεμπέληδες και διεφθαρμένους Έλληνες δεν θα μπορούσε να κρατήσει για πάντα.

Η εξίσωση του Λάτση με τον άστεγο στο Σύνταγμα –και η κοινή ευθύνη τους για την χρεοκοπία της Ελλάδας- στερείται λογικής.

Αν δεχτούμε το επιχείρημα αυτών που υποστηρίζουν πως η Ελλάδα είναι η τελευταία σοβιετική οικονομία της Ευρώπης, τότε ο Μπόμπολας, ο Λάτσης, ο Βαρδινογιάννης, ο Κόκκαλης και η Αγγελοπούλου –στους οποίους αναφέρεται το άρθρο του Stern- τι είναι;

Μάλλον είναι η νομενκλατούρα του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Σε συζητήσεις που είχα με ξένους δημοσιογράφους τα δυο τελευταία χρόνια, παρατήρησα πως τους εντυπωσίαζε η λέξη «Mafiocracy» (Μαφιοκρατία).

Δεν υπήρξε φορά που να αναφέρω τη λέξη «Μαφιοκρατία» -για να περιγράψω την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες- και ο δημοσιογράφος να μην την σημειώσει στο μπλοκάκι του.

Πριν από μερικούς μήνες, δημοσιογράφος πολύ μεγάλης ξένης εφημερίδας με ρώτησε «ποια οικογένεια της οικονομικής ελίτ της Ελλάδας πιστεύεις πως θα ήταν καλό να εξαφανιστεί για το καλό της χώρας;».

Απάντησα πως δεν είναι μία η οικογένεια –αλλά πολλές- και άρχισα να αραδιάζω ονόματα. Δεν είναι δύσκολο να τα φανταστείτε – όλοι τα ξέρουμε.

Βέβαια, αυτό που με εντυπωσίασε ήταν η ερώτηση. Αυτή την ερώτηση δεν την κάνει ένας δημοσιογράφος που δεν ξέρει τι συμβαίνει στην χώρα μας. Την κάνει ένας δημοσιογράφος που ξέρει πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει στην Ελλάδα.

Η υπερτιμημένη οικονομική ελίτ της Ελλάδας δεν είναι τίποτε άλλο από μερικές οικογένειες αδίστακτων και αμόρφωτων κατσαπλιάδων.

Βλέποντας τον «λαό», δεν είναι και δύσκολο να αντιληφθείς ποια είναι η οικονομική ελίτ της χώρας.

Κάθε «λαός» έχει την οικονομική ελίτ που του αξίζει.

Είναι ολοφάνερο πως η οικονομική ελίτ της Ελλάδας τα έχει βρει σκούρα με την Τρόικα και –ειδικότερα- με την Γερμανία. Πιο συγκεκριμένα με την οικονομική ελίτ της Γερμανίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου εναντίον της ελληνικής ολιγαρχίας πέφτουν βροχή λίγο πριν από τις αποκρατικοποιήσεις.

Η οικονομική ελίτ της Ελλάδας ήταν χρήσιμη στην Τρόικα και στις αγορές όλα αυτά τα χρόνια. Τώρα, όμως, αποτελεί αντίπαλο ενόψει των ιδιωτικοποιήσεων.

Οπωσδήποτε, θα είναι διασκεδαστικό να παρακολουθούμε την μάχη ανάμεσα στην ντόπια οικονομική ελίτ και τις οικονομικές ελίτ του εξωτερικού.

Και δεν έχω καμία αμφιβολία πως η ελληνική οικονομική ελίτ θα ηττηθεί κατά κράτος.

Τώρα έχουν απέναντί τους αποφασισμένους παίκτες, δεν έχουν απέναντί τους ραγιάδες.
Ας απολαύσουμε την πτώση τους και ας αναλογιστούμε πως οι ζωές μας –επειδή τους το επιτρέψαμε- ήταν για χρόνια έρμαιο αυτών των τυχάρπαστων νταβατζήδων.

Αλλά ακόμα κι αυτούς δεν καταφέραμε να τους εξουδετερώσουμε. Κι αυτό οι ξένοι θα το κάνουν.

Πόσο θλιβερό αυτό για εμάς.
Πόσες χαμένες ευκαιρίες.

Τώρα που έχουμε αλλαγή φρουράς, ας ελπίσουμε οι νέοι ξένοι νταβατζήδες να είναι πιο ευγενικοί μαζί μας από τους ντόπιους νταβατζήδες.

Φαίνονται καλοί άνθρωποι.

Του πιτσιρίκου

Global Trends 2030: Οι επτά παράγοντες που θα αλλάξουν τον κόσμο

Η ενδεχόμενη δημιουργία κουρδικού κράτους μπορεί να επηρεάσει την ενότητα της Τουρκίας. Η προοπτική αυτή είναι ένα από τα σενάρια που παρουσιάζονται στην έκθεση, υπογραμμίζοντας ότι ένα ανερχόμενο Κουρδιστάν αναμένεται να καθορίσει την εδαφική ενότητα της Τουρκίας, με ορατή την πιθανότητα διαμελισμού της μέχρι το 2030.

Την ίδια στιγμή, επισημαίνεται ότι η Τουρκία θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διεθνή σκηνή και θα έχει ευρύτερη επιρροή στις παγκόσμιες υποθέσεις και ότι η Τουρκία είναι μεταξύ των χωρών, όπως η Κολομβία, η Αίγυπτος, η Ινδονησία, το Ιράν, το Μεξικό και η Νότια Αφρική, που μπορεί να γνωρίσει οικονομική άνοδο. Στην έκθεση υποστηρίζεται ότι οι ευρωπαϊκές χώρες θα πρέπει να διατηρήσουν τη δυνατότητα της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ μέσω των διαπραγματεύσεων.

Όσον αφορά τις εκτιμήσεις για τις γενικότερες παγκόσμιες εξελίξεις, υποστηρίζεται ότι:

Θα μειωθεί η ισχύς των Ηνωμένων Πολιτειών, με τη χώρα να γίνεται «πρώτη μεταξύ ίσων» σε μια πολυπολική παγκόσμια τάξη. Η Κίνα θα συνεχίσει σταδιακά να αυξάνει τη διεθνή δύναμή της, ενώ η Ρωσία, η Ιαπωνία και η Ευρώπη μπορεί να οδηγηθούν σε οικονομική ύφεση. Επίσης, διατυπώνεται και η εκτίμηση ότι η ισλαμική τρομοκρατία ενδέχεται να μην υπάρχει μέχρι το 2030.

Μεταξύ άλλων, σημειώνεται ότι οι νέες τεχνολογίες, η εξάντληση των πόρων και η εκρηκτική αύξηση του πληθυσμού στα επόμενα 18 χρόνια θα αλλάξουν την παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων και θα προκαλέσουν ριζικές οικονομικές και πολιτικές αλλαγές με ταχύτητα άνευ προηγουμένου στη σύγχρονη ιστορία.

Στις 140 σελίδες της έκθεσης καθορίζονται οι κίνδυνοι και οι ευκαιρίες για τα έθνη, τις οικονομίες, τις επενδύσεις, τα πολιτικά συστήματα και τους ηγέτες. «Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή στην ιστορία της ανθρωπότητας, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολύ αντικρουόμενα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης,» ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Συμβουλίου, Christopher Kojm.

Μεταξύ άλλων, υποστηρίζεται ότι ενώ οι τεχνολογικές εξελίξεις, η μετανάστευση, οι πόλεμοι και άλλοι παράγοντες οδήγησαν στην αλλαγή σε προηγούμενες περιόδους, αυτό που καθορίζει το επόμενο τέταρτο του αιώνα είναι επτά «τεκτονικές μετατοπίσεις», που αναμένεται να συνδυάσουν τις αλλαγές με επιταχυνόμενους ρυθμούς.

Οι παράγοντες αυτοί είναι: η ανάπτυξη της μεσαίας τάξης, η ευρύτερη πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες, η μετατόπιση της οικονομικής δύναμης, η γήρανση του πληθυσμού, η αστικοποίηση, η αυξανόμενη ζήτηση για τρόφιμα και νερό, καθώς και η ενεργειακή ανεξαρτησία των ΗΠΑ.

Ιησούς Χριστός: Μια συνέντευξη για όλους και για όλα

Πολλά από όσα είχε πει ο Ιησούς Χριστός σήμερα δεν γίνονται πράξη ακόμη και από εκείνους που δηλώνουν πιστοί, όπως το αγαπάτε αλλήλους. Εάν είχε την ευκαιρία να κατέλθει επί της γης και να δώσει μια συνέντευξη, τι θα απαντούσε ο Θεάνθρωπος σχολιάζοντας σήμερα την επικαιρότητα; 

Δημοσιογράφος: Ιησού, Σε ευχαριστώ που ήρθες στην εκπομπή «Εσπερινός στις 10». Ξέρω ότι Είσαι πολυάσχολος και για αυτό δε θα σπαταλήσω τον χρόνο. Θα Ξέρεις πιθανώς για την έλλειψη εισοδήματος στους ανθρώπους του κόσμου στις μέρες μας. Τι θα Έλεγες σε όσους αυτοαποκαλούνται «Χριστιανοί» να πράξουν για αυτό; 

Ιησούς: Πηγαίνε και πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό κοντά στον Θεό (κατά Ματθαίον 19:21)

Δημ: Πραγματικά δεν έχω ακούσει εκπρόσωπο της Εκκλησίας να το λέει αυτό. Είναι δύσκολο να το πραγματοποιήσεις, να δώσεις όλα σου τα χρήματα στους φτωχούς. Χωρίς αμφιβολία δεν υπάρχουν τόσοι αληθινοί Χριστιανοί. 

Ιησούς : Πολλοί όσοι εκλήθησαν αλλά λίγοι είναι οι εκλεκτοί (22:14). Ο θερισμός είναι πολύς, οι εργάτες, όμως, λίγοι. (9:37). 

Δημ: Μα Λες ακριβώς το αντίθετο από όσα επιτάσσει η καταναλωτική μας κουλτούρα, βάσει της οποίας πρέπει να κυνηγήσουμε τον πλούτο όσο περισσότερο μπορούμε. 

Ιησούς: Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στον Θεό και στο χρήμα (6:24). Μόνον τον Κύριο τον Θεό σου θα προσκυνάς και μόνον αυτόν θα λατρεύεις (4:10). 

Δημ: Άρα Λες ότι δεν πρέπει να θέλουμε να είμαστε πλούσιοι, ε;

Ιησούς: Σας βεβαιώνω ότι δύσκολα θα περάσει πλούσιος στην βασιλεία του Θεού (19:23). Είναι στενή η πύλη και γεμάτη δυσκολίες η οδός που οδηγεί στην ζωή και λίγοι είναι εκείνοι που την βρίσκουν (7:14). Πολλοί θα βρεθούν από πρώτοι τελευταίοι και άλλοι από τελευταίοι πρώτοι (19:30). 

Δημ: Αηδία. Ακούγεται σαν να υπάρχουν πολλοί πλούσιοι και διάσημοι που δεν θα δουν τα μετέπειτα. Τι Λες για τους Αγανακτισμένους, και όσους διαδηλώνουν ενάντια στις αδικίες του οικονομικού και πολιτικού συστήματος; 

Ιησούς: Μακάριοι όσοι πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη (5:6). 

Δημ: Αλλά τους χτυπάει η Αστυνομία!

Ιησούς: Μακάριοι όσοι διώκονται γιατί επιθυμούν το δίκαιο (5:10). Μην φοβηθείτε αυτούς που μπορούν να σκοτώσουν το σώμα αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή (10:28). 

Δημ: Μα θα τους συλλάβουν και θα τους οδηγήσουν στο δικαστήριο για να αντιμετωπίσουν τον δικαστή. Τότε τι γίνεται; 

Ιησούς: Μην αγωνιάτε για το τι θα πείτε ή πως θα το πείτε. Γιατί δεν είστε εσείς αυτοί που θα μιλήσετε. Το Πνεύμα του Πατέρα σας θα μιλάει μέσα από εσάς (10:19, 10:20). 

Δημ: Ναι, μα αντιμετωπίζεις το δικαστήριο. Τον Νόμο. 

Ιησούς: Οι σημαντικότερες αρετές για τον Νόμο είναι η δικαιοσύνη, το έλεος και η πίστη (23:23)

Δημ: Μμμ, δεν είμαι σίγουρος ότι τα διδάσκουν αυτά ακόμη και στις νομικές σχολές! Πρέπει να Σου πω ότι με το αστυνομικό κράτος και όλα αυτά, κάποιες φορές φοβάμαι, όχι για μένα αλλά για τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου. 

Ιησούς: Μην αγωνιάτε για το αύριο, γιατί η αυριανή ημέρα θα έχει τις δικές της φροντίδες (6:34).

Δημ: Ναι, αλλά εξακολουθεί να είναι λίγο ανησυχητικό. 

Ιησούς: Γιατί είσαι δειλός, ολιγόπιστε; (8:26).

Δημ: Εντάξει. Το παραδέχομαι. Δεν πιστεύω και πολύ. 

Ιησούς: Μην φοβάσαι. (17:7). Εάν η πίστη σου είναι όσο ένας κόκκος σιναπιού, τίποτα δεν θα είναι αδύνατο (17:20).

Δημ: Θεωρείς ότι πρέπει να πηγαίνουμε στην Εκκλησία συχνότερα; 

Ιησούς: Όταν προσεύχεσαι, πήγαινε σε ένα απόμερο δωμάτιο μόνος και προσευχήσου εκεί κρυφά στον Πατέρα σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις (6:6). 

Δημ: Οι ιερείς λένε στο ποίμνιο να είναι σκεπτικό απέναντι στην άμβλωση, στους γκέι και σε όλα αυτά. Τι τους απαντάς; 

Ιησούς: Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας γιατί θα κριθείτε από τον Θεό. Γιατί όπως κρίνετε θα κριθείτε, όπως μετράτε θα μετρηθείτε. (7:1, 7:2). Έτσι θα κάνει και σε σάς ο ουράνιος Πατέρας μου εάν δεν συγχωρείτε τα ο καθένας σας τα παραπτώματα του αδερφού του με όλη του την καρδιά (18:35). 

Δημ: Υπάρχουν πολλοί που κάνουν θυσίες για τον διπλανό τους. Τι Θέλεις από αυτούς; 

Ιησούς: Θέλω έλεος, όχι θυσίες (9:13).

Δημ: Ναι. Αλλά οι ιερείς και οι ιεραπόστολοι ζητούν θυσίες!

Ιησούς: Φυλαχθείτε τους ψευδοπροφήτες! (7:15). Από τον καρπό αναγνωρίζεται το δέντρο (12:33). Στην βασιλεία του Θεού δεν θα μπουν αυτοί που μου λένε «Κύριε, Κύριε», αλλά εκείνοι που κάνουν πράξη την θέληση του ουράνιου Πατέρα μου (7:21). 

Δημ: Θα έχεις ακούσει για τις πράξεις βίας απέναντι σε μετανάστες, εβραίους και άλλους. Τι Λες για αυτό; 

Ιησούς: Με ρώτησαν οι μαθητές κάποτε “ποιος είναι ανώτερος στην βασιλεία του Θεού”. Φώναξα ένα παιδάκι και το έβαλα ανάμεσά τους και τους είπα “Σας βεβαιώνω ότι εάν δεν αλλάξετε και δεν γίνετε σαν τα παιδιά δε θα μπείτε ποτέ στην βασιλεία του Θεού. Όποιος λοιπόν ταπεινώσει τον εαυτό του σαν αυτό το παιδί, αυτός είναι ανώτερος στην βασιλεία του Θεού. (18:1,2,3,4) 

Δημ: Τι Πιστεύεις για την ελευθερία του λόγου;

Ιησούς: Τα λόγια σου θα σε δικαιώσουν, αλλά και τα λόγια σου θα σε καταδικάσουν (12:37). Αυτά που βγαίνουν από το στόμα, προέρχονται από την καρδιά, και αυτά είναι που κάνουν τον άνθρωπο ακάθαρτο (15:18). 

Δημ: Βλέπεις, προφανώς, ότι κάποιες κοινωνίες είναι θύματα ενός οικονομικού πολέμου στις μέρες μας. Τι σοφά λόγια Έχεις να πεις σε αυτούς που έχουν συμφέροντα στον πόλεμο αυτό; 

Ιησούς: Πάντα να συμπεριφέρεσαι στους άλλους όπως θες να σου συμπεριφέρονται εκείνοι (7:12). Μην φοβάστε (14:28). 

Δημ: Ακούγεται δίκαιο. Αλλά τι θα πούμε σε αυτούς που μας εμπλέκουν σε αυτόν τον πόλεμο εξαθλίωσης; 

Ιησούς: Υποκριτές! Εσάς εννοούσε ο Ησαΐας όταν σωστά προφήτεψε: Οι άνθρωποι θα Τον λατρεύουν επιφανειακά. Η καρδιά τους θα είναι μακριά Του (15:7, 15:8)

Δημ: Θα Ήθελες να πεις κάτι για να κλείσουμε; 

Ιησούς: Ω, γενιά άπιστη και διεφθαρμένη (17:17). Τι ωφελείται ένας άνθρωπος αν κερδίσει όλον τον κόσμο αλλά χάσει την ψυχή του; Ή τι μπορεί να δώσει ο άνθρωπος αντάλλαγμα για την ζωή του; (16:26). Είστε όλοι αδέρφια (23:8). 

Δημ: Αχ, γιατί οι άνθρωποι ποτέ δεν μπορούν να τα βρουν; 

Ιησούς: Η μέριμνα για τα εγκόσμια και η απάτη του πλούτου καταπνίγουν τον λόγο και τον κάνουν άκαρπο (13:22). 

Δημ: Ε, πρέπει να Σου πω ότι ήταν φανταστική η κουβέντα μας και πιθανώς εξαιρετική για τα νούμερα της εκπομπής. Σε ευχαριστώ πολύ!

Ιησούς: Εκεί που είναι ο θησαυρός σου, εκεί θα είναι και η καρδιά σου (6:21). 

Του Νίκου Μίχου*Βασισμένο στην έμπνευση του Αμερικανού συνταξιούχου εκπαιδευτικού, φιλοσόφου και συγγραφέα Tσάρλς Ρέινερ Κέλι

Κίνημα "Move your money"

Χαστούκι στις μεγάλες τράπεζες από Βρετανούς μικροκαταθέτες

Τους λογαριασμούς τους αποσύρουν από τις 5 μεγαλύτερες τράπεζες της Βρετανίας χιλιάδες καταθέτες λόγω των συνεχιζόμενων αποκαλύψεων σκανδάλων και ανήθικης συμπεριφοράς των τραπεζιτών. Την ίδια στιγμή, δεκάδες χιλιάδες νέοι λογαριασμοί ανοίγουν σε αποταμιευτικούς συνεταιρισμούς, πιστωτικές κοοπερατίβες, συνεργατικές τράπεζες και συνεταιρισμούς στεγαστικής πίστης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του κινήματος «Move Your Money», οι Βρετανοί καταναλωτές, αγανακτισμένοι από τη συνεχιζόμενη απληστία των τραπεζιτών, αδειάζουν με απροσδόκητους ρυθμούς τους τελευταίους μήνες τους λογαριασμούς τους στις πέντε κορυφαίες τράπεζες της χώρας – Barclays, HSBC, Santander, Lloyds Banking Group και Royal Bank of Scotland.

Η «Move Your Money» αποτελεί μια διεθνή εκστρατεία αποκέντρωσης της τραπεζικής, που στόχο έχει να ενημερώσει πολίτες και οργανισμούς και να ενισχύσει τη μεταφορά των καταθέσεών τους από τις διεφθαρμένες -«πολύ μεγάλες για να αφεθούν να πτωχεύσουν»- τράπεζες της Wall Street και του υπόλοιπου κόσμου, που γονάτισαν την παγκόσμια οικονομία με τα αδιάκοπα κερδοσκοπικά τους παιχνίδια στις προηγούμενες δεκαετίες και σώθηκαν στα τέλη του 2008 από τις κυβερνήσεις χάρη στα χρήματα των φορολογουμένων.

Διαπιστώνοντας ότι ελάχιστα άλλαξαν από τότε, λόγω της απροθυμίας των τραπεζιτών να αλλάξουν και των κυβερνήσεων να δράσουν, η «Move Your Money» ενθαρρύνει τους πολίτες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, ψηφίζοντας με τα ίδια τα χρήματά τους. Στο πλαίσιο αυτό ενθαρρύνουν ιδιώτες και οργανισμούς να μεταφέρουν τις καταθέσεις τους από τις μεγάλες τράπεζες σε μικρότερα τοπικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

Σύμφωνα με τον βρετανικό βραχίονα της «Move Your Money», στους τελευταίους 12 μήνες οι συνεργατικές τράπεζες, οι πιστωτικές κοοπερατίβες, οι τοπικές αποταμιευτικές τράπεζες και άλλοι χρηματοπιστωτικοί συνεταιρισμοί της χώρας κατέγραψαν ραγδαία άνοδο των δραστηριοτήτων τους. Βασική αιτία, η συνεχιζόμενη αποκάλυψη σκανδάλων στις μεγάλες τράπεζες όπως αυτό της χειραγώγησης του επιτοκίου αναφοράς της διατραπεζικής αγοράς του Λονδίνου – Libor.

Σύμφωνα τις εκτιμήσεις της «Move Your Money», το τελευταίο μόνο εξάμηνο στις μικρές αποταμιευτικές τράπεζες της Βρετανίας άνοιξαν περί τους 20.000 νέους λογαριασμούς. Ακόμη, μόνο στο γ΄ τρίμηνο της χρονιάς -δύο μήνες μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου χειραγώγησης του Libor και της ύψους 467 εκατ. δολαρίων διευθέτησης της Barclays με τις αρχές της Βρετανίας και των ΗΠΑ- οι συνεταιριστικές τράπεζες της χώρας είδαν 78.000 ιδιώτες να ανοίγουν αποταμιευτικούς λογαριασμούς σε αυτές. Η τάση αυτή αναμένεται να συνεχιστεί και το 2013.

Οι μεταφορές καταθέσεων από τις μεγάλες τράπεζες προς τις μικρότερες συνεταιριστικές δεν γίνεται πάντα χωρίς εμπόδια. Τον περασμένο Αύγουστο, για παράδειγμα, δεκάδες Αμερικανών πολιτών, διαμαρτυρόμενοι για τις φαύλες πρακτικές των μεγάλων τραπεζών, επεχείρησαν να κλείσουν τους λογαριασμούς τους και να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από υποκατάστημα της Bank of America στο St. Louis, των ΗΠΑ.

Η διεύθυνση της τράπεζας κάλεσε τις ειδικές δυνάμεις της Αστυνομίας, η οποία οχύρωσε το υποκατάστημα, αρνούμενη στους συγκεκριμένους πελάτες το δικαίωμα να μεταφέρουν τα χρήματά τους και στους υπόλοιπους να έχουν πρόσβαση.

Νωρίτερα, τον Οκτώβριο του 2011, μάνατζερ της ίδιας τράπεζας σε υποκατάστημα της Σάντα Κρουζ είχε κλειδώσει μέσα δύο πελάτες που ήθελαν να κλείσουν τους λογαριασμούς τους και κάλεσε την αστυνομία να τους συλλάβει.

Του Μπάμπη Μιχάλη

Χωλαίνει η Γερμανία

Στην Γερμανία η βασιλική πόρτα από την οποία εισάγεται η κρίση είναι η μείωση των εξαγωγών και της ζήτησης σε μέσα παραγωγής, στα οποία ειδικεύεται, λόγω της λιτότητας. 

Η Γερμανική οικονομία ωστόσο έχει και μια χαίνουσα πληγή που είναι οι περιφερειακές, μικρές της τράπεζες, οι οποίες αντιμετωπίζουν οξύτατο θέμα βιωσιμότητας. 

Το πρόβλημά τους ενδέχεται να οδηγηθεί σε παροξυσμό αν επιβεβαιωθούν οι κίνδυνοι που διατυπώνονται σχετικά με την φούσκα ακινήτων που έχει δημιουργηθεί. Οι τράπεζες απειλούνται λόγω του ότι, όπως γράφει το τελευταίο βρετανικό περιοδικό Εκόνομιστ, το 50% των χαρτοφυλακίων ειδικά των μικρών τραπεζών αποτελείται από τέτοια δάνεια. 

Η κινητήρια δύναμη της ανοδικής πορείας των τιμών στα ακίνητα, πέρα από τα χαμηλά επιτόκια του ευρώ, είναι η κρίση στην ευρωζώνη που ωθεί κατόχους χρηματικών κεφαλαίων για λόγους ασφάλειας να τα επενδύουν σε ακίνητα. 

Η απειλή είναι τόσο σημαντική ώστε ειδικός που φιλοξενείται στο βρετανικό περιοδικό δεν αποκλείει μια επανάληψη της κρίσης που γνώρισαν οι ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Το Βερολίνο παρόλα αυτά προστατεύει και δεν επιτρέπει με κανένα τρόπο να πέσει φως στα άδυτα του τραπεζικού τους συστήματος.

Φούσκα ακινήτων απειλεί και την Ολλανδία, με βάση έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στην οποία μάλιστα διατυπώνεται η ανησυχία επέκτασης σε όλη την ευρωζώνη των αρνητικών συνεπειών από ένα πιθανό σκάσιμό της. 

Τα στεγαστικά δάνεια στην Ολλανδία αυξήθηκαν με ταχείς ρυθμούς, άνω του 7% ετησίως, όλη την προηγούμενη δεκαετία εξ αιτίας φορολογικών απαλλαγών που χορήγησε η κυβέρνηση για να ενισχύσει τον τομέα. 

Η επιτροπή επίσης υπογραμμίζει ως παράγοντα πιθανής αστάθειας και το υψηλό χρέος του ιδιωτικού τομέα στην Ολλανδία, που φθάνει στο 225% του ΑΕΠ. Συνολικά στην ΕΕ των 27, στην συντριπτική πλειοψηφία των κρατών – μελών και δη σε 15 χώρες το χρέος του ιδιωτικού τομέα κινείται πάνω από το όριο ασφαλείας που έχει τεθεί κι είναι το 160% του ΑΕΠ. Τα σκήπτρα εδώ κρατούν η Ιρλανδία με 341% κι η Ισπανία με 227% του ΑΕΠ.

Το συμπέρασμα όλων των παραπάνω είναι ότι τα σύννεφα πάνω από την ΕΕ πυκνώνουν.

Απόσπασμα από αρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη

Εγώ, ο τόκος

Είπε ο κ. Μάριο Ντράγκι ότι «οι υπερχρεωμένες χώρες έχουν χάσει την οικονομική κυριαρχία τους»!

Τι δεν καταλαβαίνουμε; Πώς αλλοιώς να μας το πουν;

Nα εκδώσουν νέο «Εδικτο των Μεδιολάνων» ή να συγκαλέσουν νέα Α' Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια για να διακηρύξουν ότι στην Αυτοκρατορία (την Παγκοσμιοποίηση) μία και μόνον μία είναι η επίσημη κι αναγνωρισμένη θρησκεία, η θρησκεία των τόκων!

Τι δεν καταλαβαίνουμε; μήπως ότι όποιος έχει χάσει την οικονομική του κυριαρχία έχει χάσει και την πολιτική;

Οτι δεν είναι πλέον εθνικό κράτος αλλά οικονομικό προτεκτοράτο; Οτι ο λαός δεν είναι πλέον λαός αλλά φόρου υποτελής πληθυσμός;

Ποιος μας τα λέει όλα αυτά; Ο κ. Λαφαζάνης; Οχι, ο κ. Μάριο Ντράγκι! Ποιος είναι ο κ. Μάριο Ντράγκι; Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας.

Πολύ ανώτερος, δηλαδή, από την φράου Μέρκελ

«Σε έναν κόσμο», όπως ο κ. Ντράγκι επίσης λέει, «από καιρό παγκοσμιοποιημένο», ο κεντρικός τραπεζίτης έχει περιπτώσεις σαν τον κ. Ολάντ για παράδειγμα, μόνον για να του γυαλίζουν με δαύτον οι μπάτλερ του τα κόκκινα του υποδήματα. Το μόνον κόκκινο πάνω του (εκτός από το αίμα των θυμάτων του) - τα κόκκινα αυτοκρατορικά υποδήματα...

Του Στάθη

Χριστούγεννα, Ηλιόγεννα

Η 25η Δεκεμβρίου συμπίπτει παραδοσιακά με το χειμερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή με τη νύχτα με τη μεγαλύτερη διάρκεια. Η επόμενη νύχτα είναι θεωρητικά μικρότερη για κάποια δευτερόλεπτα, καθώς ο ήλιος ανατέλλει νωρίτερα και δύει αργότερα, ενώ μέχρι την ημερομηνία αυτή συμβαίνει το αντίθετο (λόγω όμως των εκατοντάδων χρόνων που έχουν περάσει από την καθιέρωση της ημερομηνίας αυτής, αυτή δεν είναι πια σωστή, καθώς μετακινείται αργά ¾η ακριβής ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου του 1999 είναι το ξημέρωμα της 22ης Δεκεμβρίου).



Όλοι οι πολιτισμοί είχαν καθιερώσει γιορτές για αυτή την ημερομηνία, καθώς πίστευαν πως είναι η μέρα της ανάστασης του ηλιακού θεού.


Η αρχαιότερη απόδειξη της σημαντικότητας της ημερομηνίας αυτής για τους αρχαίους λαούς είναι το μεγαλιθικό μνημείο του Newgrange στην Ιρλανδία, το οποίο θεωρείται παλιότερο από τις πυραμίδες και είναι μια κυκλικό πέτρινο κτίριο απίστευτης τεχνικής. Κατασκευασμένο, υποτίθεται, από πρωτόγονους, είναι παρόλα αυτά έτσι χτισμένο που ο κεντρικός του θάλαμος φωτίζεται κάθε χειμερινό ηλιοστάσιο και μόνο. Η ακτίνα του ήλιου περνά μέσα από πολλά μέτρα πέτρας και φωτίζει μια λεκάνη στολισμένη με ηλιακά σύμβολα και σπείρες. Σήμερα δε γνωρίζουμε ποιο σκοπό εξυπηρετούσε και τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάστηκε.


Οι Σουμέριοι και οι Μεσοποτάμιοι γιόρταζαν το ηλιοστάσιο σαν την ημέρα της μάχης του Μαρντούκ με τις δυνάμεις του Χάους. Επειδή, μάλιστα, η παράδοση απαιτούσε την αυτοκτονία του βασιλιά τους για να «μεταφερθεί» στο πλευρό του Μαρντούκ και να τον βοηθήσει, ανακήρυτταν βασιλιά τους για την περίοδο του δωδεκαήμερου κάποιον τυχαίο και, αφού του πρόσφεραν βασιλικές τιμές, τον έσφαζαν τη δωδέκατη μέρα τελετουργικά.


Οι Βαβυλώνιοι και οι Πέρσες εκτελούσαν την ίδια περίοδο παρόμοιους εορτασμούς, στους οποίους οι άρχοντες και οι δούλοι άλλαζαν τίτλους.


Οι Σκανδιναβοί, που αντιμετώπιζαν νύχτες μεγαλύτερες από 25 ώρες(!), γιόρταζαν το Yuletide, κατά το οποίο οι κυνηγοί έφευγαν στα ψηλά βουνά για να δουν πρώτοι την επιστροφή του Ήλιου που είχε χαθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο πρώτος που θα την αντίκριζε έφερνε τα καλά νέα στους καταυλισμούς και ήταν επικεφαλής στο πλούσιο γλέντι που διοργανωνόταν στην επιστροφή του. Στα ίδια μέρη του Βορρά, έδεναν μήλα στα κλαδιά των δέντρων για να υπενθυμίζουν πως η άνοιξη θα γυρίσει, ξεκινώντας ίσως έτσι την παράδοση του χριστουγεννιάτικου δέντρου.


Δεν ήταν μόνο ο Χριστός και ο μιθραϊκός ηλιακός θεός που λέγεται πως γεννήθηκαν τη μέρα αυτή, αλλά και ο Όσιρις, ο Ώρος, ο Διόνυσος, ο Άδωνις, ο Δίας και ο Jupiter, ο Tammuz, ο Ηρακλής και όλοι οι ηλιακοί ημίθεοι. Η περσική μυστηριακή θρησκεία του Μίθρα, που μέχρι την επίσημη καθιέρωση του χριστιανισμού ήταν η βασική θρησκεία των Ρωμαίων στρατιωτών, την ονόμαζε «Ημέρα της Γέννησης του Ήλιου».


Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι γιόρταζαν την περίοδο αυτή τα Σατουρνάλια και τα Κρόνια, τις γιορτές που ήταν αφιερωμένες στο χθόνιο θεό της γης, τον Κρόνο. Οι εορτάζοντες φώναζαν στους δρόμους «Ιώ Σατουρνάλια!», αντάλλασσαν δώρα και γλυκά και διοργάνωναν γλέντια με φαγητό. Θεωρούσαν πως η εποχή της κυριαρχίας του Κρόνου ήταν η Χρυσή Εποχή της ζωής, μια παραδείσια κατάσταση ευδαιμονίας, που την έκλεψε και τη σταμάτησε ο Δίας, όταν μαχαίρωσε τον Κρόνο για να του αποσπάσει την εξουσία.


Σαν χθόνιος θεός, ο Κρόνος ήταν ταυτόχρονα και θεός του θανάτου και του σκότους. Έτσι, οι εκδηλώσεις είχαν αρκετά σκοτεινά σημεία. Σε συνδυασμό με τους εορτασμούς του Βάκχου Διόνυσου που γίνονταν την ίδια εποχή, πολλοί «μετατρέπονταν» σε σάτυρους και κρατώντας τεράστιους φαλλούς, επιτίθονταν στους περαστικούς με σκοπό να τους τρομοκρατήσουν. Η υποχρεωτική δωροδοκία ήταν ο κανόνας, για να τους αφήσουν τελικά στην ησυχία τους. Ο σάτυρος, που μιμούνταν τον Βάκχο, υποδυόταν την εμφάνιση που σήμερα θεωρούμε μορφή του διαβόλου: φορούσε κέρατα, τριχωτά ενδύματα, προβιές και οπλές κατσίκας.


Η «τραγωδία», τα τραγούδια των τράγων δηλαδή, ήταν στην πρώτη τους μορφή μέρη των πρωτόγονων αυτών εορτασμών. Αν νομίζετε πως τελικά εξαφανίστηκαν με την έλευση του χριστιανισμού, έχετε μεγάλο λάθος! Θα σας περιγράψω το τυπικό που ακολουθούσαν πχ. έξω από τη Θεσσαλονίκη, στα Κουφάλια μέχρι πρόσφατα, το 1950: Τις μέρες των Χριστουγέννων, τα παιδιά έπαιρναν ξύλα στα χέρια τους και έβγαιναν στους δρόμους φωνάζοντας «Κόλιεντα!» (Κόλεντα ή Κόλιεντα ονομάζονταν και οι σλάβικες τελετές προς τιμή του Τρίγκλαβ, που σημαίνει Τρικέφαλος). Μετά χτυπούσαν τις πόρτες των σπιτιών και απαιτούσαν φιλοδώρημα, απειλώντας τους σπιτονοικοκύρηδες με το ποιηματάκι αυτό: «Δώσε μπάμπω μια κουρούδα (μπισκότο ή κουλούρι ή γλύκισμα) μη σε βγάλ’ απ’ την καμινούδα (καμινάδα)», που φυσικά συσχετίζεται με την δοξασία πως η καμινάδα κρύβει μια μαγική είσοδο-έξοδο. Μετά όμως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εκδικούνταν τα παιδιά, καθώς ντύνονταν «καμήλες», φορούσαν κακομούτσουνες στολές με δερμάτινες μάσκες και κουδούνια και τρομοκρατούσαν τα μικρά παιδιά, απαιτώντας χρήματα. Παρόμοιες παραδόσεις κρατούσαν σε όλη την Ευρώπη σε κάθε τόπο, παραδόσεις που σταμάτησαν ξαφνικά καθώς τα Χριστούγεννα μετατράπηκαν στην αμερικανική έκδοσή τους, που είναι στο μεγαλύτερο μέρος της κατασκευασμένη για εμπορικούς σκοπούς.


Ο Μέγας Κωνσταντίνος, που επέβαλε το χριστιανισμό έχοντας αρκετούς πολιτικούς σκοπούς (βλέπε «εν τούτω νίκα»), στην προσπάθειά του να σιγάσει τους εορτασμούς του Μίθρα που συνεχίζονταν κρυφά και μετά την επιβολή του χριστιανισμού, διέταξε το 336 μ.Χ. τον επίσκοπο της Ρώμης, Ιούλιο Α΄, να επιβάλει την 25η Δεκεμβρίου σαν τη μέρα των Χριστουγέννων. Ο σκοπός του ήταν να «υπεξαιρέσει» τους εορτασμούς των Μιθραϊστών και των υπόλοιπων παγανιστών, επειδή δεν μπορούσε να τους σταματήσει με άλλο τρόπο.


Αν είστε φανατικός χριστιανός και βυθίζεστε κάθε χρόνο στον υπερβατικό εορτασμό της γέννησης του Χριστού, καλό είναι να διατηρείτε και ένα σεβασμό προς το παγανιστικό, αλλά απελευθερωτικό και ευφάνταστο παρελθόν αυτής της περιόδου που παλεύει για την επιβίωσή του και τα καταφέρνει εδώ και χιλιάδες χρόνια…

Του Λουκά Καβακόπουλου

Κοινωνία «ώρα παρά τέταρτο»;

Λίγες μέρες έμειναν για να αλλάξουμε χρόνο. Βαδίζουμε ολοταχώς στο 2013. Ο χρόνος είναι μέτρο σύγκρισης για όλους μας. Στο τέλος κάθε ενός κάνουμε απολογισμούς προσωπικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς. Κάθε πέρυσι και καλύτερα; Ίσως, θα δείξει ο καινούριος χρόνος.


Τον χρόνο τον μετράμε συνήθως με την ώρα. Και το ερώτημα είναι τι ώρα έχει η κοινωνία μας; Είμαστε στο συν ή στο παρά;

Οι άγιες μέρες που έρχονται απαιτούν αισιοδοξία, χαμόγελα, ελπίδα. Και, όμως, είμαστε σαθρό κομμάτι της κοινωνίας, έτοιμο να σπάσει. Κανείς μας δεν μπορεί να οργανώσει, να προγραμματίσει το μέλλον του.

Μοιάζουμε θεατές σε ταινία τρόμου. Ταυτιζόμαστε με τον πρωταγωνιστή που απειλείται η ζωή του, η ίδια του η ύπαρξη.

Οι πρωταγωνιστές, συνήθως, τη γλιτώνουν και ζουν ευτυχισμένοι, όχι απαραίτητα όμως. Τα πάντα, όπως και το αίσιο ή μη τέλος, εξαρτώνται από το είδος της ταινίας. Και η ταινία που βλέπουμε εμείς είναι κωμικοτραγική!

Αλλά το πνεύμα των Χριστουγέννων και η προσεχής αλλαγή του χρόνου δεν επιτρέπει πεσιμισμό. Η γέννηση του Χριστού υποδηλώνει την ελπίδα και αυτή την ελπίδα θα πρέπει να εμφυτεύσουμε στην καρδιά μας.

Παρόλα αυτά το κυρίαρχο και αναπάντητο ερώτημα για όλους παραμένει: στον επόμενο τόνο τι ώρα θα είναι;

Αυτό που ευελπιστούμε ή μάλλον εκλιπαρούμε, για τον επόμενο χρόνο, είναι να μην έχουμε κοινωνία ώρα μηδέν!

Της Ιωάννας Χαρμπέα

Επέλαση των χριστιανών

«Κανένα θηρίο δεν είναι τόσο ολέθριο για την ανθρωπότητα, όσο οι χριστιανοί για τους ομοθρήσκους τους», πίστευε ακράδαντα ο νεαρός αυτοκράτορας Ιουλιανός και κήρυξε την ανεξιθρησκία. Είχε προσωπική πείρα γι’ αυτό, καθώς ήταν ο μόνος ζωντανός από ολόκληρη την αυτοκρατορική οικογένεια, την οποία ο θείος του, αυτοκράτορας Κωνστάντιος Β’, είχε στο σύνολό της εξολοθρεύσει, αρχίζοντας από τον συναυτοκράτορα αδελφό του Κωνσταντίνο Β’. Αλλά και ο πατέρας του θείου, ο κατά την Εκκλησία Μέγας Κωνσταντίνος, είχε πνίξει τη γυναίκα του Φαύστα, είχε σκοτώσει τον γιο τους Κρίσπο και είχε εξολοθρεύσει όλες τις οικογένειες των αντιπάλων του. Τη βραδιά πριν από την καθοριστική μάχη στη Μουλβία γέφυρα της Ρώμης, στα 312 μ.Χ., είχε πέσει να κοιμηθεί θεϊκός αυτοκράτορας, γιος του Μίθρα, του θεού Ήλιου, και είχε ξυπνήσει χριστιανός με το λάβαρο του σταυρού να ανεμίζει: «Εν τούτω νίκα».

Ο τέταρτος αιώνας είχε ξεκινήσει με τους χριστιανούς να κρύβονται και τους εθνικούς (ειδωλολάτρες) να τους διώκουν αλλά θα τέλειωνε με τους χριστιανούς να επιβάλουν την ποινή του θανάτους σε όποιον θυσίαζε ή ακόμα έμπαινε σε ναό παραδοσιακού θεού. Κάπου στα μισά, ο Ιουλιανός προσπάθησε να φέρει τα πράγματα σε ισορροπία αλλά δεν πρόλαβε. Στον θρόνο έμεινε μονάχα δυο χρόνια, αρκετά για να του προσάψει η Εκκλησία τη ρετσινιά του Αποστάτη και Παραβάτη, επειδή έμεινε πιστός σε όσα είχε διδαχτεί και πίστευε.

 Όταν ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός (286) αποφάσισε να ασχοληθεί με τις ανατολικές επαρχίες, ολόκληρη η Ιλλυρία, η Μακεδονία και η Δακία (περίπου η σημερινή Ρουμανία) ενώθηκαν κάτω από κοινή επαρχιακή διοίκηση. Η ειρήνη δεν κράτησε πολύ. Οι Ρωμαίοι μετέφεραν τις συγκρούσεις τους και στα Βαλκάνια, ενώ ο Κωνσταντίνος ο Μέγας εκμεταλλεύτηκε τους καταπιεσμένους χριστιανούς, ασπάστηκε τη νέα θρησκεία κι έμεινε μόνος κυρίαρχος του παιχνιδιού (324) επιβάλλοντας τον χριστιανισμό επίσημο θρήσκευμα του απέραντου κράτους.

Ούτε ο ίδιος είχε αντιληφθεί ότι γρήγορα θα έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στην αλεξανδρινή άποψη περί «υιού ομοουσίου τω πατρί» και σ’ εκείνη της Αντιόχειας που εξέφραζε ο Άρειος (από το 318), θεωρώντας ότι ο «υιός» είναι «κτίσμα του πατρός» (έκφραση που θεωρήθηκε πιο σαφής και πιο φυσιολογική). Διάλεξε την αλεξανδρινή (Α’ Οικουμενική Σύνοδος της Νικαίας, 325), παρά την έκδηλη προτίμησή του στον Άρειο. Ο αρειανισμός, όμως, απλωνόταν όλο και πιο πολύ στην Ανατολή και ήδη χτυπούσε τις πόρτες των Βαλκανίων (τον καταδίκασε και η Β’ Οικουμενική Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης, το 381, αλλά εξαλείφθηκε μόλις τον έκτο αιώνα). Παράλληλα, ο νεοπλατωνισμός συνηγορούσε στη διδασκαλία της τρισυπόστατης αρχής («Εν, Νους, Ψυχή»), που ταίριαζε περισσότερο στις θέσεις του Άρειου.

Έτσι κι αλλιώς, η Ρώμη δεν συγκινούσε τον Κωνσταντίνο. Εκπροσωπούσε πια έναν χαμένο κόσμο που προχωρούσε μοιραία στην παρακμή και την εξαφάνιση. Αποσύρθηκε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας κι άρχισε να ψάχνει τόπο, να χτίσει νέα πρωτεύουσα. Πρώτη επιλογή ήταν η τοποθεσία ανάμεσα στην Πέργαμο και την Τροία. Την απέρριψε, επειδή θύμιζε τη Ρώμη, καθώς από την Τροία ξεκίνησε ο Αινείας που έγινε γενάρχης των Ρωμαίων. Δεύτερη σκέψη του η Σαρδική, η σημερινή Σόφια, αλλά και αυτή απορρίφθηκε, επειδή γύρευε μια περιοχή με έντονο ελληνικό στοιχείο και θέση επίκαιρη. Διάλεξε το Βυζάντιο, αρχαία αποικία των Μεγαρέων (κτίστηκε από τον Βύζαντα το 658 π.Χ.). Ήταν το 326, όταν πάρθηκε η απόφαση. Μέσα σε εννέα μήνες, η νέα πόλη είχε χαραχτεί. Τρία τετραγωνικά χιλιόμετρα μεγαλύτερη από το αρχαίο Βυζάντιο, με τείχη που αγκάλιαζαν τον Κεράτιο κόλπο κι έκλειναν το δρόμο σ’ όποιον ήθελε να μπει από τα βόρεια. Ο αυτοκράτορας τη βάφτισε Ανθούσα και λατινικά Flόrens. Ο αρχιεπίσκοπος την είπε Νέα Ρώμη. Για το λαό, ήταν η Πόλις. Σταμπούλ για τους Άραβες και Κωνσταντινιάς για τους χρονογράφους. Κωνσταντινούπολη, όπως έμεινε γνωστή στην Ιστορία. Εγκαινιάστηκε στις 11 Μαΐου του 330 μ.Χ. κι οι γιορτές κράτησαν σαράντα μέρες με δοξολογίες στις εκκλησίες. Η νέα πόλη αφιερώθηκε στη Θεοτόκο Μαρία.

 Τα Βαλκάνια ξανάγιναν θέατρο μαχών, μόλις ο Κωνσταντίνος πέθανε (337) κι ώσπου ο γιος του, Κωνστάντιος, να επικρατήσει ανάμεσα στ’ αδέρφια του (353). Στα 361, τον διαδέχτηκε ο 30χρονος Ιουλιανός, σπουδασμένος στην Αθήνα νεοπλατωνικός και λάτρης της αρχαίας φιλοσοφίας. Κήρυξε την ανεξιθρησκία, ουσιαστικά επαναφέροντας ένα διάταγμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου (του 312), και στήριξε τις αρχαίες θρησκείες. Είχε βαθιά την πεποίθηση ότι οι χριστιανοί, χωρίς την κρατική στήριξη, θα τρώγονταν μεταξύ τους. Και όντως το έκαναν, καθώς οι επίσκοποι κοιτούσαν ποιος θα βγάλει από τη μέση τον άλλον, σαν τοπικοί φεουδάρχες που καθένας προσπαθούσε να επεκτείνει την επικράτειά του. Οι εθνικοί αναθάρρησαν αλλά για λίγο. Ο Ιουλιανός πέθανε στις 26 Ιουνίου του 363 και η ανεξιθρησκία μετατράπηκε σε αγώνα επικράτησης ανάμεσα στους πιστούς παλαιών και νέας θρησκείας. Της δεύτερης διαιρεμένους σε οπαδούς ή εχθρούς του «νεοπλατωνικού» αρειανισμού. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, προστέθηκε και η γερμανική φυλή των Γότθων.

Είχαν ξεκινήσει από τη Σκανδιναβία, εγκαταστάθηκαν αρχικά γύρω από τον ποταμό Βιστούλα και στη συνέχεια πλημμύρισαν την περιοχή της Νότιας Σκυθίας από τον ποταμό Τάις της Ουγγαρίας ως τον Ντον της Ρωσίας. Όσοι βρίσκονταν ανατολικά του Δνείστερου ποταμού, ονομάστηκαν Οστρογότθοι. Όσοι βρέθηκαν δυτικά, Βησιγότθοι. Οι ντόπιοι Αλανοί εκδιώχτηκαν άλλοι προς την Αζοφική θάλασσα κι άλλοι χύθηκαν στις δυτικές κτήσεις της Ρώμης. Από τον Γ’ αιώνα, οι Βησιγότθοι ζούσαν στη Δακία κι έκαναν σποραδικές επιδρομές στα Βαλκάνια.

Τον Δ’ αιώνα έμοιαζαν να έχουν ησυχάσει. Εκχριστιανίστηκαν ακολουθώντας τη διδασκαλία του αρειανισμού. Οι Οστρογότθοι είχαν οργανωμένο κράτος στα βόρεια του Ευξείνου Πόντου με βασιλιά τους τον Ερμινάριχο. Τον ίδιο καιρό, από την Κεντρική Ασία ξεχυνόταν ο μογγολικός λαός των πολεμοχαρών Ούννων, που σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά του. Πέρασαν τον Καύκασο, υπέταξαν τους Αλανούς κι έπεσαν πάνω στο κράτος των Οστρογότθων. Ο Ερμινάριχος νικήθηκε κι αυτοκτόνησε (375), ενώ ο λαός του, μη μπορώντας να αντισταθεί στους εισβολείς, κινήθηκε νοτιοδυτικά προς τα Καρπάθια, ανοίγοντας δρόμο «δια πυρός και σιδήρου» κι εκδιώκοντας τους ομοφύλους τους Βησιγότθους.

Ήταν το 376 μ.Χ., όταν οι τελευταίοι (500.000 άνθρωποι, από τους οποίους 200.000 πολεμιστές) εγκατέλειψαν τα Καρπάθια, πέρασαν τον Δούναβη κι απέκτησαν δικά τους εδάφη, που ο τότε αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Ουάλης, παραχώρησε στη Μοισία και την Παννονία (περίπου ανάμεσα στις σημερινές Σερβία και Αυστρία). Δυο χρόνια αργότερα, άρχισαν τις επιδρομές βρίσκοντας ανέλπιστους συμμάχους τους φτωχούς ντόπιους της υπαίθρου κι όσους από τους δούλους μπορούσαν να το σκάσουν από τα αφεντικά των πόλεων. Νίκησαν και σκότωσαν τον αυτοκράτορα (378), εμφανίστηκαν περίπου ως ελευθερωτές των υπηκόων από τον Ρωμαίο δυνάστη αλλά νικήθηκαν από τον Ίβηρα (Ισπανό) στρατηγό Θεοδόσιο, που άλλους διασκόρπισε σε διάφορα μέρη και άλλους προσέλαβε στον στρατό του.

Σε λίγο, ο Θεοδόσιος βρέθηκε αυτοκράτορας στην Κωνσταντινούπολη και φανατικός χριστιανός. Ο Θεοδόσιος εγκαινίασε την πολιτική της εκτόπισης, που θα ακολουθούσαν με συνέπεια οι μετέπειτα αυτοκράτορες: Διασκόρπισε τους Γότθους στη Θράκη και σε διάφορα σημεία της Μ. Ασίας, ενώ άλλους χρησιμοποίησε στον στρατό ή και σε θέσεις κλειδιά της κρατικής διοίκησης, αφού εκείνο που κυρίως τον ενδιέφερε ήταν ο θρόνος. Άλλωστε, τα Βαλκάνια δεν ήταν γι’ αυτόν παρά μια υποδουλωμένη περιοχή. Με την πολιτική του, κατάφερε ακούσια να μεταστρέψει το λαϊκό φρόνημα ενάντια στους Γότθους.

Από την Ιβηρική (σημερινή Ισπανία) αυτός, είχε «εξ απορρήτων» υπουργό τον Γαλάτη Ρουφίνο και αξιωματικούς του στρατού Γότθους, ενώ Γότθοι πλαισίωναν τις φρουρές, που καθήκον είχαν να προστατεύουν τους πολίτες από τους επιδρομείς και τους ληστές. Οι οποίοι, όμως, ήταν κυρίως Γότθοι! Άλλοι Γότθοι είχαν εγκατασταθεί σε συνοικίες των μεγαλουπόλεων ή σε περιοχές της απέραντης υπαίθρου, όπου σχημάτιζαν κλειστές κοινωνίες με δικούς τους αρχηγούς. Είχαν εκχριστιανιστεί σχεδόν όλοι κι ασπάστηκαν τον αρειανισμό. Τα είχαν όλα, όσα αποτελούν προϋπόθεση καλλιέργειας του μίσους: Ξένοι βάρβαροι, αιρετικοί, ληστές «γενικώς», με πρόσβαση στις κρατικές θέσεις και τον στρατό, ευνοούμενοι του αυτοκράτορα.

Στα 390, ο Γότθος φρούραρχος της Θεσσαλονίκης, Βοθέριχος, συνέλαβε έναν ηνίοχο με την κατηγορία ότι ήταν ομοφυλόφιλος, ενώ επρόκειτο να διεξαχθούν αγώνες στον ιππόδρομο. Ο λαός ζήτησε την αποφυλάκισή του, ώστε να τον δει να αγωνίζεται. Ο φρούραρχος αρνήθηκε. Ξέσπασαν ταραχές, που κατέληξαν στον φόνο του Γότθου αξιωματικού. Με εντολή του Θεοδόσιου, η διοίκηση της Θεσσαλονίκης κάλεσε τον λαό στον ιππόδρομο να θαυμάσει το θέαμα. Όταν το στάδιο γέμισε, η γοτθική φρουρά χύθηκε στους θεατές με γυμνά ξίφη. Μέσα σε τρεις ώρες, σκοτώθηκαν 7.000 ή, κατ’ άλλους, 15.000 «τυχαίοι» Θεσσαλονικιοί σε αντίποινα για τον θάνατο του Βοδέριχου.

Η Εκκλησία επέβαλε στον Θεοδόσιο δέκα μήνες στέρηση των θρησκευτικών του δικαιωμάτων. Μετά, ο αυτοκράτορας εμφανίστηκε στον ναό, ξάπλωσε προύμυτα, ομολόγησε την αμαρτία του, ζήτησε και έλαβε συγνώμη, την οποία φρόντισε αμέσως να ανταποδώσει. Ως πριν από έναν αιώνα, για όλα τα δεινά του κράτους έφταιγαν οι χριστιανοί, οι οποίοι διώκονταν άγρια. Τώρα, έφταιγαν οι ειδωλολάτρες: Οι εθνικοί, ενάντια στους οποίους ξέσπασαν φοβεροί διωγμοί. Καταστράφηκε τότε και κάθε έργο τέχνης που θύμιζε το δωδεκάθεο.

Με διάταγμα της 24^ης Φεβρουαρίου του 391, απαγορεύτηκαν οι θυσίες, η απόδοση τιμών ακόμα και η είσοδος σε ναούς παλαιών θεών. Οι παραβάτες αντιμετώπιζαν την ποινή του θανάτου. Στα 393, πραγματοποιήθηκε η 293^η και τελευταία Ολυμπιάδα. Τον επόμενο χρόνο, οι Ολυμπιακοί αγώνες απαγορεύτηκαν, ενώ το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, που ο Φειδίας είχε φιλοτεχνήσει πριν από οκτακόσια χρόνια, μετακόμισε κομματιασμένο στην Κωνσταντινούπολη. Στην Αίγυπτο, λυσσαλέα στίφη χριστιανών κατέστρεψαν ναούς. Στην Αντιόχεια, κομματιάστηκαν αγάλματα. Στον Ελλαδικό χώρο και τη Ρώμη, τα νέα μέτρα αντιμετωπίστηκαν με σκεπτικισμό ή και εχθρότητα. Για τις υπηρεσίες του στον χριστιανισμό, ο Θεοδόσιος ονομάστηκε Μέγας.

Οι Γότθοι, όμως, ήταν χριστιανοί, ενώ εθνικοί περίπου ο μισός πληθυσμός των Βαλκανίων. Το τοπικό εθνικό φρόνημα χαλυβδώθηκε ενάντια στους ξένους δυνάστες, κάτι που δεν έγινε στη Δύση. Στις πόλεις, η ζωή των Γότθων μεταβλήθηκε σε κόλαση. Όπου οι Βαλκάνιοι τους έβρισκαν ξεμοναχιασμένους, τους σκότωναν. Λίγοι λίγοι, άρχισαν να τα μαζεύουν και να γυρνούν στους καταυλισμούς της υπαίθρου.

Όταν ο Θεοδόσιος πέθανε (17 Ιανουαρίου του 395) και η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε ανατολική και δυτική, η Κωνσταντινούπολη έγινε πρωτεύουσα του γιου του, Αρκαδίου. Στην πόλη είχαν μείνει περίπου 7.000 Γότθοι. Ο «ισχυρός άνδρας» της Βασιλεύουσας λεγόταν Γαϊνάς και ήταν επίσης Γότθος. Έτσι κι αλλιώς, ο Αρκάδιος δεν έλεγε και πολλά πράγματα κι ήταν κι αυτός ξενόφερτος. Ο Γαϊνάς αποφάσισε να πάρει την εξουσία με τη βοήθεια της φρουράς αλλά και των ομοφύλων του της Μ. Ασίας. Αυθόρμητα ο λαός ξεσηκώθηκε σε τέτοιον βαθμό, που ο Γότθος προτίμησε να συνεργήσει στη σφαγή της φρουράς του, προκειμένου να γλιτώσει (399). Οι Κωνσταντινουπολίτες αφάνισαν τις γοτθικές συνοικίες. Όσοι γλίτωσαν, φρόντισαν να φύγουν. Μαζί τους έφυγε κι ο Γαϊνάς. Δυο χρόνια αργότερα (401), οι Βησιγότθοι της υπαίθρου με τον αρχηγό τους Αλάριχο, αφού λεηλάτησαν τα Βαλκάνια ως την Πελοπόννησο, εγκατέλειψαν τη χερσόνησο, εκστρατεύοντας στην Ιταλία.

Από το Εθνος

Γράμμα στον Άγιο... και στον εαυτό μας

Τον εκάστοτε Άγιο, άνθρωπο, εαυτό. Γράμμα σε αυτόν που πιστεύεις ότι θα σου φέρει κάτι με τη νέα χρονιά, όπως τα μικρά παιδιά που στέλνουν γράμμα στον Άγιο Βασίλη.
 
«Με ενοχλεί που κρυώνω μέσα στο σπίτι μου. Που ακούω τους διπλανούς μου να μετράνε σταγόνα σταγόνα το πετρέλαιο για να βγάλουν τον μήνα.
 
Με ενοχλεί που βλέπω σε κάθε δέκα μέτρα ενεχυροδανειστήρια. Ζευγάρια να μπαίνουν μέσα για να πουλήσουν τις βέρες του γάμου τους, για να δώσουν γάλα στο παιδί τους.
 
Με ενοχλεί που βλέπω παππούδες να ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν τα αποφάγια των γειτόνων τους.
 
Με ενοχλούν τα φοβισμένα πρόσωπα των μεταναστών, ο μαίανδρος στις μπλούζες πολλών και η σιωπή για όλα αυτά…
 
Με ενοχλεί που η μάνα μου έφτασε στο σημείο να πληρώνει τα φάρμακά της, ενώ δουλεύει τριάντα χρόνια σα σκυλί.
 
Με ενοχλούν τα «Ενοικιάζεται» στις βιτρίνες, οι άνθρωποι με σκισμένα παπλώματα στους δρόμους, τα σκυλιά που τους κάνουν παρέα, οι ναρκομανείς και οι άστεγοι που ξαπλώνουν στους αεραγωγούς για να ζεσταθούν το βράδυ….
 
Με ενοχλεί το δώρο Χριστουγέννων από τον παππού μου, με τη φράση «μακάρι κορίτσι μου, να είχα και άλλα να σου έδινα, αλλά έφτασα κι εγώ 87 χρονών να μην έχω…»
 
Με ενοχλεί που έκανα skype για να βλέπω και να μαθαίνω νέα των φίλων μου και της οικογένειάς μου που έχουν ξενιτευτεί για να μπορέσουν να δουλέψουν, να ζήσουν, να κάνουν οικογένεια.
 
Με ενοχλεί η ζωή της γενιάς μου, των γεννημένων τη δεκαετία του ’80. Η γενιά μου θέλει αλλά δεν μπορεί… Παλεύει, τρέχει, ψάχνει αγγελίες, μεταναστεύει, πληρώνει για πράγματα που δεν ευθύνεται αυτή… Έχει δικαιολογημένο θυμό προς αδικαιολόγητες κατευθύνσεις, που πολλές φορές μεταφράζεται σε λανθασμένες ψήφους, σε γιουχαίσματα δημόσιων προσώπων, σε σπάσιμο βιτρίνων…

Είναι η γενιά η οποία στα μελλοντικά βιβλία ιστορίας «θα κατέχει τρεις αράδες στην τελευταία παράγραφο του κεφαλαίου», όπως είπε κι ένας συνάδελφος,…. Είναι η γενιά που χαμογελά στην τύχη για να μη βλαστημήσει… Που προσπαθεί να φυτρώσει στο μπετό….Και εμένα με ενοχλεί αυτό.
 
Με ενοχλεί που δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει για να αλλάξει αυτός ο τόπος.
 
Με ενοχλεί που δεν ξέρεις κι εσύ.
 
Αλλά κάνε κάτι και άλλαξε τα. »

Της Ηλέκτρας Αλευρίτη

Τζίτζικας και μέρμηγκας

Δεν γνωρίζουμε αν ο Γιάννης Στουρνάρας  το φιλοσοφούσε  ανέκαθεν ή αν προσφάτως του προέκυψε ως ανάγκη να προσθέσει  κάτι εξεζητημένο στο υπουργικό του look. Έτσι κι αλλιώς όμως η αναφορά του στον Αίσωπο («για πάρα πολλά χρόνια ήμασταν τζίτζικες και τώρα είμαστε μέρμηγκες») μας έβαλε στον πειρασμό να παραθέσουμε  μια άλλη (νεοελληνική) εκδοχή αυτού του μύθου.

Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, μες το καλοκαίρι και το λιοπύρι εκεί που ο μέρμηγκας  δούλευε σα…σκυλί για να μαζέψει τα απαραίτητα για το χειμώνα, σκάει μύτη ο τζίτζικας με το τζιπ το ανοιχτό στην οροφή, τέρμα τη μουσική, βερμούδα και αμάνικο, με δυο  κορμιά …φωνάρες δεξιά και αριστερά του.

«Ελα ρε καημένε που ξεροψήνεσαι, του φωνάζει,  πάμε για καμία βουτιά στον Αστέρα , κανένα κλαμπάκι το βράδυ και αύριο μέρα είναι»

«είσαι με τα καλά σου ρε συ; Αν δε δουλέψω τώρα πως θα τη βγάλω το χειμώνα, έχω οικογένεια, έχω πιτσιρίκια να ταΐσω» .

Όλο το καλοκαίρι ο μέρμηγκας συνέχισε τη σκληρή δουλειά μαζεύοντας κόκκο- κόκκο τις προμήθειες για το χειμώνα, αγνοώντας τις προ(σ)κλήσεις του τζίτζικα που πέρναγε καθημερινά με τη τζιπάρα, τις μουσικές τα σέα του και τα μέα του...

Θα ρθει ο χειμώνας και θα πεθάνει στην πείνα σκεπτόταν το εργατικό μυρμήγκι και έβαζε ακόμη μεγαλύτερη ενέργεια στη  δουλειά του.

Και ήρθε ο χειμώνας, βροχές κρύα χιόνια… και κάθεται στην άνεσή του ο μέρμηγκας με το τζάκι του την οικογένεια τριγύρω και όλα τα (μετρημένα με την εργασία του) καλά του κόσμου στη φωλιά του. Ήσυχος…

Μέχρι που ακούσει μια  κόρνα να χτυπά επίμονα έξω από την πόρτα του. Σηκώνεται, ανοίγει και βλέπει με μια μικρή ανεπαίσθητη ζήλια τον τζίτζκα στο τζιπ του, σκεπασμένο, με τα σκι στην οροφή, τις  κορμάρες μες τα γούνινα δεξιά και αριστερά του, με πούρο και χαμόγελο στο στόμα, να του λέει

«Πάμε ρε σε Σαββατοκύριακο Αράχωβα, μια ζωή την έχουμε…»

Αποσβολωμένος ο μέρμηγκας μαζεύεται φυσάει, ξεφυσάει, λέει από μέσα απ τα δόντια του «μπα… δεν είμαι εγώ για τέτοια, θέλω να ξεκουραστώ, που να τρέχω τώρα».

Γυρνά το εργατικό μυρμήγκι την πλάτη και πάλι στον πειρασμό, αλλά προχωρώντας προς τη φωλιά του κάπως του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι και  γυρνώντας  προς τζίτζικα   του λέει. «Στο καλό, καλή διασκέδαση, αλλά αν πάρει πουθενά το μάτι σου τον Αίσωπο, να του πεις να πα να γ@μηθεί»...

... Αυτά κύριε Στουρνάρα μας…

Υγ. Στην περίπτωσή μας οι μέρμηγκες είναι είτε στο δρόμο άνεργοι, είτε εργαζόμενοι υπαμειβόμενοι, απλήρωτοι, συνταξιούχοι που δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα τους, παρ ότι δούλεψαν σαν μερμήγκια για μια ζωή, Όσο για τους τζίτζικες, οι Στουρνάρες τους ξέρουν μια χαρά αφού κάνουν τα μπάνια τους και τα σκι τους παρέα, κι αν δεν κάνουν παρέα, άνετα μπορούν να ρίξουν μια ματιά στις λίστες των φοροφυγάδων που κρύβουν στα συρτάρια τους.

…Αυτά …κύριε Αίσωπε…

Του Δημήτρη Μ.

Θα "φτύσει" αίμα η Κύπρος....

Πολλαπλασιάζονται οι τομείς που η Κύπρος δέχεται πλήγματα από τότε που ο πρόεδρος Χριστόφιας αποφάσισε να οδηγήσει τη χώρα σε καθεστώς Μνημονίου - σε καθεστώς δηλαδή οικονομικής και πολιτικής υποτέλειας προς την ΕΕ. Λογικό είναι οι Κύπριοι να μην έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει τις οικονομικές συμφορές που τους περιμένουν.

Ευνόητο είναι να μην αντιλαμβάνονται τις δραματικές επιπτώσεις που πιθανότατα θα έχει το μνημονιακό καθεστώς στις προσπάθειες εξεύρεσης αν όχι δίκαιης, τουλάχιστον ανεκτής λύσης του Κυπριακού. Η συνενοχή σχεδόν όλων των κυπριακών κομμάτων στην αποδοχή του μνημονιακού καθεστώτος και η μη διεξαγωγή αντιμνημονιακού αγώνα από κανένα μεγάλο κόμμα του νησιού έχει προκαλέσει πλήρη συσκότιση του οικονομικοπολιτικού εγκλήματος. Καθώς συχνά οι Κύπριοι αποτελούν στόχο επικρίσεων ή και κακόβουλων επιθέσεων από το εξωτερικό, είμαστε βέβαιοι ότι υποτιμούν τη σημασία και τους στόχους της τεράστιας δυσφημιστικής εκστρατείας εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας που έχουν ξεκινήσει οι Γερμανοί. 

Στη Γερμανία δημιουργήθηκε ήδη το απωθητικό «κλισέ» για την Κύπρο, το οποίο θα διευκολύνει τη γερμανική κυβέρνηση να σκληραίνει διαρκώς τη στάση της απέναντι στη Λευκωσία και ταυτόχρονα δεκάδες εκατομμύρια Γερμανοί πολίτες να απαιτούν από το Βερολίνο να φερθεί πολύ πιο βάναυσα απέναντι στην Κύπρο!

Τα κορυφαία γερμανικά μέσα ενημέρωσης δημιούργησαν μια πλήρως απαξιωτική εικόνα για το νησί: «Η Κύπρος είναι το πλυντήριο μαύρου χρήματος Ρώσων μαφιόζων ύψους δεκάδων δισ. ευρώ». Τελεία και παύλα! «Αναζητείται σωτήρας για ρωσικά δισεκατομμύρια» ήταν την Παρασκευή ο οκτάστηλος τίτλος σχετικού ρεπορτάζ της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». «Η τρόικα βρίσκεται ενώπιον διλήμματος. Αν σώσει την Κύπρο και τις τράπεζές της, θα μπορούσαν να βγάλουν κέρδος από αυτό Ρώσοι ολιγάρχες, των οποίων ο πλούτος ενδεχομένως προέρχεται από αμφίβολες πηγές. Αν δεν τη σώσει, τίθεται πάλι σε αμφισβήτηση η διατήρηση της Ευρωζώνης» υπογραμμιζόταν στους υπότιτλους της ανάλυσης της γερμανικής εφημερίδας. Με άλλα λόγια, ένα μικρό νησί, ορμητήριο Ρώσων μαφιόζων, εκβιάζει τη Γερμανία και υποχρεώνει τη Μέρκελ να δώσει χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων για να σωθούν οι κυπριακές τράπεζες όπου έχουν καταθέσει τα δισεκατομμύριά τους οι «εγκληματίες από τη Ρωσία»! Μια προβολή της Κύπρου που δικαιολογημένα κάνει έξω φρενών όλους τους Γερμανούς, οι οποίοι πλέον είναι έτοιμοι να δικαιολογήσουν όχι έναν, αλλά… δέκα τουρκικούς «Αττίλες» εναντίον των Ελληνοκυπρίων!

Είχε προηγηθεί τον Νοέμβριο το κορυφαίο γερμανικό περιοδικό, το «Σπίγκελ», το οποίο είχε πολύ περισσότερους κεντροαριστερούς αναγνώστες παρά συντηρητικούς, με μια ασύγκριτα πιο εμπρηστική ανάλυση εναντίον της Κύπρου για το ίδιο θέμα. «Μια μυστική έκθεση της BND (σ.σ.: της γερμανικής CIA) αποκαλύπτει τώρα ότι από τη βοήθεια προς τις τράπεζες της Κύπρου ωφελούνται πριν από όλους πλούσιοι Ρώσοι, οι οποίοι έχουν καταθέσει το μαύρο χρήμα τους στο νησί της Μεσογείου» τόνιζε στους τίτλους του. Μπουρλότο ήταν και το ρεπορτάζ: «Η διάσωση της Κύπρου έχει κακή φήμη στις Βρυξέλλες και στις πρωτεύουσες της ΕΕ. Η Κύπρος και οι τράπεζές της θεωρούνται από πολλούς φορολογικός παράδεισος και άντρο ξεπλύματος χρήματος» υποστήριζε.

Αποκάλυπτε μάλιστα ότι η BND, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών της Γερμανίας, κοινοποίησε την έκθεσή της στις κυβερνήσεις των κρατών της Ευρωζώνης και στη συνέχεια αναζήτησε τρόπους αντίδρασης σε συσκέψεις με εκπροσώπους της ΕΕ και του ΔΝΤ, όπως και της ΕΚΤ. Η BND αναφέρει μάλιστα στην έκθεσή της ότι Ρώσοι πολίτες έχουν στις κυπριακές τράπεζες καταθέσεις ύψους 26 δισ. δολαρίων, ποσό που υπερβαίνει το… ΑΕΠ της Κύπρου! 

Το «Σπίγκελ» γράφει ότι σε έγγραφο του Ευρωβουλή για το οργανωμένο έγκλημα στη Ρωσία, η Κύπρος αναφέρεται σε πολλά σημεία, ενώ σε έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας για πάνω από 150 διεθνείς περιπτώσεις διαφθοράς κατονομάζονται πολλές εταιρείες και τραπεζικοί λογαριασμοί στην Κύπρο. «Στην περίπτωση της Κύπρου έγινε δεκτό στην Ευρωζώνη ένα κράτος το οποίο στην πράξη δεν πληροί τα κριτήρια της ΕΕ για μια καθαρή οικονομία – και τώρα ακριβώς αυτή η χώρα πρέπει να βοηθηθεί γενναιόδωρα» ισχυρίζεται με εμφανώς δηλητηριώδη διάθεση το «Σπίγκελ». Μέσα σε αυτό το κλίμα, οι Κύπριοι πρέπει να περιμένουν ότι «θα φτύσουν αίμα» κάτω από τον γερμανικό μνημονιακό ζυγό.

Του Γ. Δελαστίκ