Ηταν που λέτε ένας τύπος και στεκόταν στο σταθμό του μετρό, όταν ένα παιδάκι που έτρεχε τον έσπρωξε κατά λάθος και τον έριξε στις γραμμές του τρένου.
Ετσι όπως έπεσε έσπασε το πόδι του, και δεν μπορούσε να σηκωθεί. Αμέσως μαζεύτηκε κόσμος γύρω του και δυο τρεις άντρες του φωνάζανε: "Δώσε μας το χέρι σου, δώσε μας το χέρι σου!"
Εκείνος τίποτα. Καθόταν και τους κοίταζε.
Πλησιάζει λοιπόν ένας και του φωνάζει: "Ρε φίλε, τι δουλειά κάνεις;"
"Εφοριακός" του λέει εκείνος, "αλλά τι σημασία έχει; Εδώ θα σκοτωθώ! Βγάλτε με σας παρακαλώ!"
"Καλά," του λέει αυτός, "πάρε το χέρι μου!"
Αμέσως εκείνος απλώνει το χέρι του και ο τυπος τον τραβάει πάνω.
-Καλά, σε εσένα γιατί άπλωσε το χέρι του και όχι σε εμάς;"
-Ρε παιδιά, ποτέ δεν λένε σε εφοριακό "δώσε", αλλά "πάρε"
Ετσι όπως έπεσε έσπασε το πόδι του, και δεν μπορούσε να σηκωθεί. Αμέσως μαζεύτηκε κόσμος γύρω του και δυο τρεις άντρες του φωνάζανε: "Δώσε μας το χέρι σου, δώσε μας το χέρι σου!"
Εκείνος τίποτα. Καθόταν και τους κοίταζε.
Πλησιάζει λοιπόν ένας και του φωνάζει: "Ρε φίλε, τι δουλειά κάνεις;"
"Εφοριακός" του λέει εκείνος, "αλλά τι σημασία έχει; Εδώ θα σκοτωθώ! Βγάλτε με σας παρακαλώ!"
"Καλά," του λέει αυτός, "πάρε το χέρι μου!"
Αμέσως εκείνος απλώνει το χέρι του και ο τυπος τον τραβάει πάνω.
-Καλά, σε εσένα γιατί άπλωσε το χέρι του και όχι σε εμάς;"
-Ρε παιδιά, ποτέ δεν λένε σε εφοριακό "δώσε", αλλά "πάρε"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου