«Με ενοχλεί που κρυώνω μέσα στο σπίτι μου. Που ακούω τους διπλανούς μου να μετράνε σταγόνα σταγόνα το πετρέλαιο για να βγάλουν τον μήνα.
Με ενοχλεί που βλέπω σε κάθε δέκα μέτρα ενεχυροδανειστήρια. Ζευγάρια να μπαίνουν μέσα για να πουλήσουν τις βέρες του γάμου τους, για να δώσουν γάλα στο παιδί τους.
Με ενοχλεί που βλέπω παππούδες να ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν τα αποφάγια των γειτόνων τους.
Με ενοχλούν τα φοβισμένα πρόσωπα των μεταναστών, ο μαίανδρος στις μπλούζες πολλών και η σιωπή για όλα αυτά…
Με ενοχλεί που η μάνα μου έφτασε στο σημείο να πληρώνει τα φάρμακά της, ενώ δουλεύει τριάντα χρόνια σα σκυλί.
Με ενοχλούν τα «Ενοικιάζεται» στις βιτρίνες, οι άνθρωποι με σκισμένα παπλώματα στους δρόμους, τα σκυλιά που τους κάνουν παρέα, οι ναρκομανείς και οι άστεγοι που ξαπλώνουν στους αεραγωγούς για να ζεσταθούν το βράδυ….
Με ενοχλεί το δώρο Χριστουγέννων από τον παππού μου, με τη φράση «μακάρι κορίτσι μου, να είχα και άλλα να σου έδινα, αλλά έφτασα κι εγώ 87 χρονών να μην έχω…»
Με ενοχλεί που έκανα skype για να βλέπω και να μαθαίνω νέα των φίλων μου και της οικογένειάς μου που έχουν ξενιτευτεί για να μπορέσουν να δουλέψουν, να ζήσουν, να κάνουν οικογένεια.
Με ενοχλεί η ζωή της γενιάς μου, των γεννημένων τη δεκαετία του ’80. Η γενιά μου θέλει αλλά δεν μπορεί… Παλεύει, τρέχει, ψάχνει αγγελίες, μεταναστεύει, πληρώνει για πράγματα που δεν ευθύνεται αυτή… Έχει δικαιολογημένο θυμό προς αδικαιολόγητες κατευθύνσεις, που πολλές φορές μεταφράζεται σε λανθασμένες ψήφους, σε γιουχαίσματα δημόσιων προσώπων, σε σπάσιμο βιτρίνων…
Είναι η γενιά η οποία στα μελλοντικά βιβλία ιστορίας «θα κατέχει τρεις αράδες στην τελευταία παράγραφο του κεφαλαίου», όπως είπε κι ένας συνάδελφος,…. Είναι η γενιά που χαμογελά στην τύχη για να μη βλαστημήσει… Που προσπαθεί να φυτρώσει στο μπετό….Και εμένα με ενοχλεί αυτό.
Με ενοχλεί που δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει για να αλλάξει αυτός ο τόπος.
Με ενοχλεί που δεν ξέρεις κι εσύ.
Αλλά κάνε κάτι και άλλαξε τα. »
Της Ηλέκτρας Αλευρίτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου